ในหลวงรัชกาลที่๙ ทรงมีพระราชปุจฉา กับหลวงปู่สมชาย ว่า"เหตุใดคนไทยจึงมาวัด และควรสอนเขาเหล่านั้นอย่างไร"

ในหลวงรัชกาลที่๙ ทรงมีพระราชปุจฉา กับหลวงปู่สมชาย ว่า"เหตุใดคนไทยจึงมาวัด และควรสอนเขาเหล่านั้นอย่างไร"







หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย เป็นพระอริยเจ้าลูกศิษย์รุ่นสุดท้ายของหลวงปู่มั่น ท่านได้เรียนรู้ธรรมะเรื่อง "มรณสติ" ตั้งแต่วัยเด็ก ใน เรื่อง "มรณสติ" นี้ ถือเป็นจุดเด่นของหลวงพ่อสมชาย เพราะในที่สุดท่านก็ได้เผชิญกับความตายด้วยตนเอง (เรียกว่า ตายแล้วฟื้น) ท่านจึงพร่ำสอนธรรมะเรื่อง "มรณสติ" ให้ลูกศิษย์พิจารณาอยู่เสมอ

พระราชปุจฉา กับ หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย ณ วัดเขาสุกิม อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี ดังนี้

พระราชปุจฉา : ผู้คนเขามาวัดทำไมกัน

หลวงปู่สมชาย : ผู้มาวัดด้วยเหตุต่างๆ กัน บางคนเป็นคนดีอยู่แล้ว มาวัดด้วยมุ่งทำความดีให้ มากขึ้น ด้วยการถือศีลภาวนา บ้างอยากรู้ทางวัดเขาทำอะไรกัน จะมาช่วยวัดด้วยความตั้งใจจริง เพราะเห็นว่าเมื่ออยู่บ้านก็ไม่มีอะไรที่จะต้องทำ บางคนก็มาด้วยเหตุที่ว่าอยู่บ้านมีแต่ปัญหา ล้วนแล้วแต่น่าเบื่อ มาวัดหาความสงบดีกว่า มาวัดทำให้สบายใจ



พระราชปุจฉา : ที่ว่าชาวบ้านเขาเบื่อหน่าย เขาเบื่ออะไรกัน

หลวงปู่สมชาย : การเบื่อหน่ายของชาวบ้านมีสองอย่าง บางคนเบื่อการงานที่จำเจก็หาเวลามาวัด เพื่อพักผ่อน บ้างเห็นว่าการเป็นอยู่ทางโลกนั้นถึงจะมั่ง มี สามารถหาความสุขได้ทุกอย่างก็จริง ล้วนแต่เป็นความสุขชั่วคราว ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเหมือนความสุขทางธรรม บ้างว่าเกิดมาแล้วก็หนีความตายไม่พ้น ก่อนจะตายก็ควรทำอะไรๆ อันเป็นเหตุให้ตายดี มีความสุขก็มี




พระราชปุจฉา : การสอนให้คนนึกถึงความตายนั้น หากสอนไม่ดีแล้ว ก็เป็น เหตุให้เกิดความเกียจคร้านในการหาเลี้ยงชีพ กลายเป็นคนจน เป็นภาระของสังคม ดังนั้นต้องระวังในเรื่องการสอน

หลวงปู่สมชาย : โดยปกติพระจะสอนให้เห็นโทษของความมัวเมา ก่อให้เกิดความเห็นผิดเป็นชอบ จึงต้องสอนให้เห็นในทางที่ถูกก่อน เช่น

ก. อย่ามัวเมาในวัยว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่

ข. อย่ามัวเมาในความไม่มีโรคมาเบียดเบียน

ค. อย่ามัวเมาในชีวิตว่าเวลาของเรายังมีอยู่

ด้วยเหตุนี้ จึงสอนให้ทุกคนนึกถึงความตาย ถ้าไม่สอนให้เขาเข้าใจในทางถูกก่อนแล้วกลับจะเป็นผลร้ายดังพระราชปุจฉาโดยแท้ การเจริญมรณสตินั้น ชั้นต้นเพื่อให้รู้ว่าทุกคนหนีความตายไม่พ้น ไม่ว่าจะเป็นคนมีคนจน มีความตายเหมือน กันทั้งนั้น สำหรับผู้ทำการภาวนาเจริญกรรมฐาน เพื่อให้นิวรณ์สงบ ก็จำเป็นต้องพิจารณาเป็นอย่างๆ ไป ความตาย คือ นายเพชฌฆาต, ความตาย คือ ต้องพลัดพรากจากสมบัติทุกอย่าง ชีวิตเป็นของที่กำหนดเอง เอาว่าอายุเท่านั้นเท่านี้จะตายก็กำหนดไม่ได้ ทั้งนี้ เพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่าชีวิตเป็นของน้อยจะตายเมื่อไรไม่มีใครรู้ได้ ขอถวายพระพร

(จากเวปไซต์วัดเขาสุกิม)



------------------
ที่มา
http://panyayan.tnews.co.th/contents/208785/