โดนผีอำ

ช่วงสมัยที่ผมเป็นวัยรุ่นผมเป็นคนไม่ค่อยเชื่อกับสิ่งลี่ลับหรือความเชื่อต่างๆ
บ้านที่ผมอยู่เป็นบ้านเก่าๆหลังหนึ่งที่พ่อของผมซื้อต่อมาจากคนอื่นเป็นที่ของวัด
เป็นป่าช้าเก่า ตัวผมก็เลือกที่จะนอนห้องข้างหน้าใกล้ประตูบ้าน มีอยู่ึืคืนหนึ่ง
ผมก็นอนตามปกติ แต่พอเวลานอนมีความรู้สึกเหมือนมีคนมาเดินอยู่บนเตียงหรือไม่มันก็รู้ได้เลยว่าเขามากอด หรือ อยู่แถวๆหลังของผม
เดินไปเดินมามันรู้สึกได้เพราะเตียงเหมือนจะยุบๆเป็นจุดๆพอลืมตาก็ว่างเปล่า
จนผมหลับไป ช่วงเวลาที่นอนมีความรู้สึกเหมือนมันรู้สึกตัวได้ แต่ตัวไม่ขยับ
พอผมลืมตา ขยับตัวได้ สิ่งที่ผมเห็น......เป็นรูปคล้ายๆลิง[หนุมาน] ลอยมาบนอากาศรอบๆลิงตัวนั้นมีเลขคล้ายๆอักขระยันต์อยู่รอบๆตัวลิงผมก็ตกใจมากเพราะทั้งชีวิตเกิดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ ที่ผมเห็นคือเขาขยับตัวแล้วก็มองขึ้นไปบนฟ้า แล้วก็เหมือนจะหาวหรือขู่อะไรสักอย่างหนึ่ง

พอหลังจากนั้นแม่ผมก็มาเล่าให้ฟังว่าคนที่มาเดินบนเตียงนอนอาจเป็นคนท้องแล้วฆ่าตัวตายในบ้านที่เคยมาอยู่บ้านก่อนหน้าพ่อจะไปซื้อ...
ส่วนลิงที่ผมเห็น ผมก็ควานหารอบบ้านว่าเป็นวัตถุมงคลชิ้นไหนของพ่อผมหรือเปล่า จนผมเป็นเจอหนุมานที่วางไว้ตัวหนึ่งผมก็สืบมาว่าเป็นของหลวงพ่อพูล วัดไผ่ล้อม แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่าลิงที่ผมเห็นจะเป็นหนุมานตัวเดียวกันไหม แต่ผมว่าหนุมานตัวนั้นคงมาช่วยจากผีอำมากกว่า

 

สมัยวัยรุ่นผมก็เคยเกิดเหตุการณ์แปลกๆ คืนหนึ่ง ผมนอนหลับไปแล้ว ในความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น ก็รู้สึกว่าเราไม่สามารถควบคุมร่างกายเราได้ เริ่มรู้สึกอึดอัด แต่ไม่สามารถขยับตัวได้ ในความรู้สึกลึกๆ ผมเชื่อว่าโดนผีอำเข้าแล้ว...:boo: หลังจากท่องอิติปิโส จนจบ ก็ไม่หาย ท่องอิติปิโสเรือนเตี้ยก็ไม่หาย ที่สุดของคำบริกรรมที่ทำให้ผีทั้งหลายต้องหายไปสิ้น คือ คำว่า "พุทโธ" ผมเองก็บริกรรม แล้วรวบรวมกำลังใจที่มีทั้งหมดบังคับตัวเองให้ลืมตาขึ้น..ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ท่อนขาขนาดใหญ่พาดจากอกลงไปตามลำตัว..ขาพี่สาวเราเอง..สูดลมหายใจลึกๆ..รวบรวมกำลังแล้วผลักมันออกไป..เฮ้อ..ทุเรศจริงๆนะ นึกสงสัยแล้วเชียวนะว่า ท่องไปจนหมดทุกคาถาแล้วทำไมมันไม่ได้ผล..

 

ถ้าคิดว่าไม่ใช่ตัวเดียวกัน ยกให้ผมแล้วกันนะ

 

กร๊ากกกก.... ขาคงใหย่มากอ่ะดิ เง้อ เล่นเอาจุก

 

หน้ากลัวจะตาย เห้อ ถ้าไม่เจอจริงๆไม่รู้

ตั้งแต่นั้นมาก็เห็นอะไรง่ายขึ้นมาก เหมือนจูนคลื่นได้แล้ว อะไรประมาณนี้