เอาอีกเเล้ว มารมาตอนนั่งสมาธิ สวดมนต์ ผมหลุดจนได้

สิ่งที่ผมจะเล่านี่หลายคนอาจจะคิดว่าผมโกหกเเต่ผมไม่ได้โกหกเลย สมัยก่อน 5 ปีที่เเล้ว ที่ผมจะเข้ามาทางเวปพลังจิต ผมก็ออกเเนวฟักโก๊สนี่เเหละ คือไม่เชื่อ เรื่อบาปบุญคุณโทษเกี่ยวกับการหมิ่นพระพุทธศาสนา เลย เวลาใครเดือดร้อน ประสบอุบัติเหตุ ผมรู้สึกชอบสมน้ำหน้าพวกมัน อาจจะเป็นว่าสมัยก่อนนั้น เราเกิดมาในสภาพเเวดล้อมที่เเย่ ไม่มีความสุข กดดัน ชีวิตย่ำเเย่ ทางจิตใจ อยากให้คนอื่นเเย่เหมือนเรา ( เรื่องผู้หญิงไม่มั่วนะ เหล้าผมไม่กิน บุหรี่ผมไม่สูบ ผับผมไม่เคยเข้า รักสัตว์ มาก เหยียบจิ้งจกตาย ต้องมานั่งขอโทษมัน ตอนนี้จะ 34 เเล้ว )

สมัยก่อนนี่ชอบเลยพวกสวดมนต์ ทำบุญกับพระเนี่ย ผมดูถูกมากถึงกับบอกเลยว่า ทำบุญกับพระพวกนี้ เอาไปซื้อข้าวให้หมากินดีกว่า เรื่องพระพุทธเจ้ามันคือเรื่องหลอกลวงดีๆนี่เอง ผมหนักกว่าพวกที่มาป่วนเวปพลังจิตอีก อยากจะไปเข้าคริสต์เพราะ พระเอาเเต่เงิน บ้านผมใกล้วัด อยู่ที่วัดนะเห็นมาเยอะ ก็เลยไม่ชอบ จนไปเจอคนๆนึง รับผมเข้าทำงาน เข้าศรัทธาในพระพุทธเจ้ามาก นั่งทำงานอยู่เปิดบทสวดมนต์ฟังอีกเเล้ว เเล้วสวดตาม ชอบทำบุญ ช่วยเหลือคน (เข้าเป็นเกย์นะ เเต่เค้าไม่เคยเอาผู้ชาย หรือ ผู้หญิง ) มีคนหลอกรับประทานหลายคน ให้ออกมอไซต์บ้าง ส่งเรียนบ้าง เเต่ไม่เคยได้ฟัน สมัยนั้นผมชอบมาก เคยถามว่า พี่ๆ ทำเเบบนี้สวดมนต์เเบบนี้ ช่วยเหลือคน หาเงินเค้าวัดปีนึงหลายเเสน คนจะบวชไม่มีเงินเค้าหาทางบวชให้ เลยถาม พี่ได้อะไรบ้าง ไม่เห็นพี่จะได้ดีอะไรเลย ยิ่งทำบุญยิ่งทำดียิ่งเดือดร้อน มีเรื่องตลอดเค้าบอกว่า สงสัยเวรกรรมเเต่ชาติปางก่อนทำหนักมาเยอะ

เดือนที่เเล้ว บริษัทเจ๊งละ ต้องไปเป็นลูกจ้างเค้า ทุกวันนี้เเกก็ทำเเบบเหมือนเดิม ทำบุญ ช่วยเหลือคน ปฏิบัติดี เเต่ท้ายที่สุดเมื่อ 4 ปีก่อน เเกดึงผมทางธรรมได้นะ ผมก็เเปลกใจเหมือนกัน ตอนผมออกจากบริษัทเเก มาทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน คิดได้ผมเริ่มสวดมนต์ นั่งสมาธิ เเต่นั่งได้ไม่นานหรอกนะครับ เเรกๆก็สวดมนต์ ธารณปริตร บทเดียว เเล้วก็เเผ่เมตตาทุกวันนี้ มาทุกวันนี้ บทท่องบทสวดมนต์ 10 บท ต่อวันได้ คาถาเด่น เช่ส พาหุง ปัจจัค จักรพรรดิ์ ใช้เวลาสวดวันนึง 60-75 นาทีได้ รวม นั่งสมาธิ เเผ่เมตตา เเต่ที่น่าเเปลก คนที่สร้างความเดือดร้อนให้ผมก็คือคนใกล้ตัว

ที่ผมว่าเเปลกก็คือ ตอนผมท่องคาถา นั่งสมาธิเเรก 1 บท กับ นั่งสมาธิ 10 นาที เเรก ชีวิตผมดีขึ้นนะ เเต่ก็มามีเรื่องกับคนใกล้ตัวอีกเเล้ว เหมือนยิ่งท่อง ยิ่งมีปัญหา เดือนละ 1-2 ครั้งได้ รุ่นเเรงเลยเเต่ละครั้งเเต่ เป็นคนใกล้ชิด ทิ้งกันไม่ขาดเเละผมต้องพึ่งเค้า ก็ท้อหลายครั้งเลย ว่าจะเลิกหละเกี่ยวสวดมนต์ นั่งสมาธิ เเต่ เเบบลองดู ลองดู ผมก็เพิ่มบทสวดมนต์ กับเวลานั่งสมาธิมากขึ้น มากขึ้น เหมือนว่า ยิ่งเราไปได้ไกลมันยิ่งรุนเเรง วัน - สองวันก่อนผมยังไปเที่ยวรู้สึกดีมาก วันนี้ มันเอาอีกเเล้ว เอาคนอื่นมามีปัญหากับผมเพิ่มด้วย

คนนี้ผมบอกตรงๆ ผมเกลียดมาก เเต่ทุกครั้งที่เกลียดก็พยายามเเผ่เมตตาให้คนๆนี้ เเต่ระยะหลังๆ ผมไม่ทำเพราะผมไม่ชอบคนนี้เอามากๆ เพราะชองกร่างบ้าอำนาจเหลือเกิน เเละผมน็อตหลุดมากเลยจากสวดมนต์ นั่งสมาธิ มาใช้คาถาสาปเเช่ง กะเอาให้ตาย อัมพาต ไปทั้ง 2 คนเลย เเละผมคิดว่าจะเลิกเเล้วหละ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ตอนนี้ผมมีความรู้สึกให้มัน 2 คนตาย เเต่ผมคงไม่ไปฆ่าเค้าหรอก เพราะไม่ใช่เเนวผม เเต่อยากให้มัน 2 คนตายจริงๆ ตอนนี้เปิดใน google เเช่งเขมร เเช่งวิบัติพินาศ ผมขนมาเเช่งมันหมด ประกาศิตพระร่วง ก็เอามาเเช่งพวกมัน

นั่งสมาธิก่อนเเล้วเเช่งไปเรื่อย ๆ อยากให้พวกมันตายมาก 2 คนนี้ทำบุญเยอะมาก เเต่ชอบ กร่างๆเป็นมาเฟียเก่า ส่วนอีกคน ชอบพูดให้คนอื่นทะเลาะกันเกลียดกัน คืนนี้ผมจะนั่งสมาธิเเล้วเเช่งพวกมัน ทั้งคืนเลย ที่ผมตั้งกระทู้นี้ก็คือต้องการกำลังใจอะนะ ไม่รู้จะทำยังไงกับพวกมัน 2 ตัวนี่ดี ขอคำเเนะนำหน่อยนะครับ เเต่ผมคงไม่ไปทำร้ายพวกเค้าหรอก เพราะกลัวติดคุก กลัวบาปกรรม ได้เเต่เเช่ง รู้นะครับว่าเเช่งคนอื่นมันบาปหนัก เเต่ผมเหลืออดเเล้ว

ผมควรทำยังไงดีครับ จะสายขาว หรือ เปลี่ยนไปสายดำเหมือนเดิมดี ช่วยเเนะนำเอาบุญให้ผมหน่อยครับ

 

ขออนุญาตพูดในอีกมุมหนึ่งนะครับ
ยังไม่ต้องเอาเรื่องปฎิบัติอะไรนะครับ
ฟังหูไว้หูแล้วกันเนาะ
ดวงจิตเดิมมันมาทางสายขาว เป็นสายพลังงาน
มีครูบาร์อาจารย์ที่ดีคอยหนุนและเคย
ช่วยเหลือคนให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บมาก่อน
แบบไม่หวังผลอะไรด้วย ถึงจะห้าวแป้งเกลียดใคร
อะไรอย่างไรก็ตาม แต่ลึกๆพอจะเอาจริงๆก็ไม่อยาก
ให้เค้าเป็นอะไรหรอก เพราะส่วนใต้สำนึกของจิต
จริงๆมันไม่ใช่แบบพวกฆาตกร. หรือเพชรฆาต
ที่จะฆ่าคนได้แบบตาไม่กระพริบ แต่ก็ไม่ใช่คนที่จะยอม
คนหากว่าเราไม่ผิด พอเข้าใจนะครับ..
ดังนั้นถ้าจะให้แนะนำ ก็คือทำบุญของเราอะไรไป
แบบไม่ต้องหวัง ทำเพื่อมุ่งประโยชน์ต่อผู้อื่นครับ..
เด่วต่อไปวาระมาถึง ความสามารถที่จะเกิดขึ้น
มันจะเกิดประโยชน์ต่อผู้อื่นๆได้..แม้ว่าจะมีเพียง
พอที่จะทำร้ายทำลายคนได้ก็ไม่ใช้ทำร้ายคนอยู่ดี
นั้นหละครับ พูดถึงในอนาคตนะครับ

ปล.คนมาแนวๆนี้จะเจอเรื่องแบบนี้เกือบทุกคนครับ
ในนิวรณ์ ๕ ประการคือ เรื่องความพยาบาท
พอถ้าช่วงไหนคุณไม่มีเรื่องความพยาบาท อาฆาตแค้น
ต่อมาเรื่องนิวรณ์ ที่จะเจอก็คือ ความขี้เกียจครับ
หลักมี ๒ เรื่องแค่นี้หละครับ เรื่องอื่นไม่ค่อยมีหรอกครับ
ลองสังเกตุดูเล่นๆ (^_^)

 

ขอถามนะครับ เเละผมเป็นอะไรเวลาเห็นภาพพระที่เราเคารพบางครั้ง มันเหมือนมีอะไรบังคับอะไรด่าพระองค์นั้นที่ทั้งๆไม่อยากจะด่าหรือว่าท่านเลย เหมือนมันฟลุบขึ้นมา

 

ถ้าจะให้แนะนำเกี่ยวกับภาพพระตอนนี้นะครับ...
ในช่วงนี้ อ่านที่แนะนำดีๆนะครับ
เพราะว่ามันจะเป็นเฉพาะบุคคลนะครับ..
คือช่วงนี้นะครับ ไม่ว่าจะเห็นภาพพระองค์ไหน
ไม่ว่าระดับไหนก็ตาม หรือจะเป็นระดับที่เราเห็นว่าดีๆก็ตาม
หรือว่า จะเป็นระดับที่ดีที่สุดก็ตามนะครับ(เข้าใจนะครับ)

และแม้ว่าสิ่งที่จะเห็นเป็นสิ่งที่ไม่ชอบแค่ไหนก็ตาม
และไม่ว่าจะระดับใดก็ตาม
ในช่วงเวลานี้ก็ตามนะครับ

และจำไว้ให้มั่นว่า แม้ว่าจะเห็นได้แบบลืม
ตาเปล่าๆแล้วเห็นได้ก็ตามนะครับ...

ให้ไม่สนใจทุกๆกรณีนะครับ..
ให้เฉยๆไว้ ไม่ต้องวิพากษ์ วิจารณ์
หรือพยายามที่จะค้นหาคำตอบ
หากมาเป็นระดับที่ดี ควรให้ความเคารพ
แต่ว่า อย่าไปยึดมั่นถือมั่น
หากมาเป็นระดับที่ไม่ชอบ ให้เฉยๆไว้ทุกกรณี..
ให้คิดเสมือนว่า สิ่งที่เห็นเป็นเพียงมายาจิต
เป็นเพียงกลจิตชนิดหนึ่งเท่านั่นครับ



เอาไว้ให้คุณพ้นวิบากเกี่ยวกับการใช้คำพูดไปก่อนครับ..
ซึ่งมันไม่ได้มากมายจนถึงขั้นขวางอะไรๆของจิตเราในอดีตได้ครับ
แต่มันยังมีอยู่ครับ เข้าใจเนาะว่าคุณไม่ได้โดนปิด แต่ตรงนี้มันจะขวาง
เพราะไม่ฉนั้นไอ้ตัว วิบาก(กระแสที่จรเข้ามาเรื่อยๆ
ในที่นี้ก็คือกระแสความคิด ให้แก้ด้วยการกำหนดอโหสิ
กรรมด้วยการ ลากเสียงสิให้ยาวๆ
จากตรงกลางลิ้นปี่แล้วผลักของไปให้ขยายกว้าง
ออกจากกลางลิ้นปี่เราประมาณ ๓ ถึง ๔ ครั้ง
พอจิตนิ่งๆ ให้อุทิศส่วนกุศลที่เราเคยทำมาซ้ำ
มาจากตรงต่ำแหน่งเดิมครับ ทำทุกครั้ง
ที่ระลึก นึกขึ้นได้ คิดขึ้นได้)
ตรงนี้มันจะไปฉุดกระแสที่เราจะ
เข้าถึงระดับครูบาร์อาจารย์เดิมที่ดีๆของเราครับ..
ให้ระวังเรื่องนี้ให้ดีๆนะครับ...

เรื่องการเห็นพวกนี้ รวมทั้งตอนที่นั่งสมาธิด้วยนะครับ...
เด่วพอจิตสามารถที่จะพอทำอะไรได้บ้าง เป็นชิ้นเป็นอัน
หรือว่าใช้งานได้...
ตัวจิตมันจะมีเครื่องย้อนรู้ได้เอง ว่าอะไรเป็นอะไร
ระดับไหนจริงๆหรือไม่จริง โดยไม่ต้องไปถามใครครับ

หากพลาดปรามาสไปก็อย่าลืมขอขมาพระรัตนตรัยไว้ก่อนนะครับ
ปล.ประมาณนี้หละครับ..(^_^)

 

....ขาดการ พิจารณา และ ศึกษา ว่า พระพุทธศาสนา สอนเรื่องอะไร..มี จุดประสงค์ คืออะไร....ดู ความหมายแห่งนิพพาน คือ ความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ อันใด นั้นคือ นิพพาน.....ศิล สมาธิ ปัญญา สงเคราะห์ ลงได้กับ มรรค8....ที่ว่า ด้วย สัมมาทิฐฐิ...คือ รุ่งอรุณของการศึกษา....คิดว่านะ คิดว่า ควร เรียนรู้ เพิ่มเติมว่า....พระพุทธศาสนา สอนเรื่องอะไร เป็นเบื้องต้นนะครับ.....ตั้งเข็มไว้ถูก อย่างน้อยพอำปได้...เป๋ไปบ้าง อ้อมบ้าง หลงบ้าง ยังถือว่า กล้อมแกล้ม...ตั้งทิศไว้ ผิด ก็ ได้ผลคนละเรื่อง เลย..

 

มารไม่มี บารมีได้เกิด(ขันติบารมี ปัญญาบารมี)

ผมมองเป็นบททดสอบ เจ้าของ มากกว่า

คุณต้องพลิกความรู้สึกตัวเองให้ได้

ใช้ปัญญา สอนเจ้าของ ให้เห็นโทษ

ปัญญาเกิดขึ้นได้ ต้องพิจรณา ความรู้สึกตัวเอง
ในขณะที่มันแสดงอำนาจของมันออกมา
เผาเจ้าของ..

มาให้กำลังใจนะครับ

 

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง .............

 

หัวหน้างาน ขนาดตกงาน ก็ยัง ใส่ใจในธรรม ไม่ทิ้งธรรม เหมือนเดิม ทำไมเป็นแบบนั้น

เจ้าของกระทู้ ต้องตั้งจิต พิจารณา หัวหน้างาน ที่นำคุณเข้าทาง ธรรม ให้ดีๆ

เป็นเพราะ ท่าน มีความสุขจากการให้ การทำทาน หรือ !?

ย่อมไม่ใช่ เพราะ สุขที่เป็นการส่งจิตออกนอก ย่อม แปรปรวน กวัดแกว่ง
เจ้าของกระทู้ก็สังเกตได้ ว่า มันกวัดแกว่ง สุขคละเคล้าทุกข์ บีบคั้น ทนได้ยาก
น่าสงสัย ........ซึ่งในทางธรรม เราจะเรียกว่า "สุขที่เป็นการส่งจิตออกนอก"

ดังนั้น หัวหน้างานเก่า ท่าน น่าจะเห็น สภาวะธรรม ที่เลิศกว่า ประเสริฐกว่า
มุ่งเอา "สุขจากการให้ จากการทำทาน จากการช่วย ....."

สภาวะนั้น ทำให้ ต่อให้หมดตัว หรือ ต้องพลีชีพ ก็ สละออกได้ เพื่อ "ธรรม"


ตอนนี้ เจ้าของกระทู้ ยังไม่เข้าใจ

แปลกแต่จริง ธรรมนั้น ไม่ใช่อาศัยการเข้าใจ แต่ อาศัย การหมั่นสดับ การตั้งจิต
พิจารณาไปยัง ธรรม(นายเก่า)ภายนอก ก็จะสามารถ เห็นธรรมภายใน(ตน)

พอเห็นได้แบบนั้น จะเข้าถึง แบบไม่ต้องถามว่า นายเก่า ท่านเห็นอะไร
ท่านเข้าถึงอะไร จึงสงบ รำงับ มี ชีวิตาเพื่อ ธรรม



ปล.ลิง : ฆราวาสบางคนก็ยังไม่เที่ยงต่อธรรม อาจจะกลับไปกลับมาได้ อันนี้ก็
ต้องเปิดใจ เผื่อไว้ด้วย ไม่เช่นนั้นจะเกิดอาการ ไปเห็นพระแล้วจิตลังเลในมรรคผล
ทำให้เกิด ทิฏฐิ เคลื่อน ....พอจิตเคลื่อน หรือมีดำริ ...ก็จะเกิด คำประเภทปรามาส
ผุดขึ้นในจิต ซึ่ง นักภาวนาจะพิจาราณา ความยินดี ยินร้าย ...ถ้าไม่มี จะถือว่าเห็น
สภาวะจิตไม่โดนย้อมด้วยคำปรามาส จะถือว่า "พ้น" เห็นการ "พ้น" จะเรียกว่าเห็น วิเศษ หรือ วิปัสสสนา

 

ถ้าเกิดเราเเช่งเค้าไปเเล้ว มันมีผลเลยหรือเปล่าครับ ตอนนี้ผมคิดได้เเล้ว เราไม่ควรทิ้งทางธรรมเลย ขอบคุณมากนะครับ

 

โมทนาท่านแสงเทียนที่สวดมนต์ภาวนานะครับ ดีงามจริงๆ ส่วนเรื่องแช่งเราเอามรณานุ

สติมาเล่นก็ได้ครับเวลาที่อยากตื้บใคร ประมาณว่า เดี๋ยวก็ ตาย ha กันหมด จะเอาอะไร

ยังไงกับมัน 555 สู้ต่อไปครับ!

ปล ของผมจะไม่ออกแนวโหด แต่จะออกแนว กรรมตามสนองเพราะ หญิงมากว่า กริกริ

 

จะเล่าชีวิตจริงให้ฟัง
คนบางคนเกิดมา..แค่จับ..ดอกไม้ก็บานนนน
ทำอะไรดีไปหมดเก่งฉลาดสามารถคนเหนือคน
ทำอะไรที่ชาวบ้านทำไม่ได้แต่หล่อน.....ได๊คะ

จนคนที่ทำไม่ได้ไปไม่ได้...แต่ทำเป็นคืออิจฉาาาาาา
อย่างแร๊ง(ออกสำเนียงใต้นะได้ใจเลย)

คุณเธอทำใง
รู้ปะ

คุณเธอไปวัดทำบุญทุกวันพระ
พอทำบุญเสร็จ
เธอไปกรวดน้ำ
คุณเธอ....ด่าแข่งชักเขาทุกครั้งที่ทำบุญเสร็จ
พอคุณเธอทำไปนานเข้านานเข้า
เธอ....เขี้ยวงอกคะ...งอกจริงๆคะ
อยากรู้มั๊ยคะเป็นอะไร

เป็นยักษ์ค๊าาาาาา
เป็นยักษ์ในคนนี่เลยค๊าาาาา