เอาประสบการณ์ที่เคยเจอมาเล่าให้อ่านกัน

1เคยพบอยู่คนนึงอยู่ในกลุ่มๆลูกศิษย์หลวงพ่อนี่ล่ะ ต้องสูญเสียญาติอันเป็นที่รักไป
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดทำให้ต้องขาดรายได้ขัดสนเงินทอง
ที่พักที่อาศัยที่เช่าเขาอยู่ก็ถูกเจ้าของห้องจะไล่เอาซะอีก
บากหน้าไปหาใครก็ไม่มีใครเหลียวแลช่วยเหลือ มีแต่ถูกว่าให้ได้เสียใจเจ็บใจ..จนตรอกถึงขนาดอยู่ตัวคนเดียวจนเกือบเสียสติ100%...แต่โชคดีอาศัยบุญที่คนๆนี้เคยทำมาในอดีต+ปัจจุบันทำให้ผ่านเหตุการณต่างๆไปได้ด้วยดี
..มาทราบกันตอนหลังว่า.คนๆนี้อดีตชาติเคยโกหกมุสาจนทำให้บุคคลอื่นต้องเป็นทุกข์จนเสียสติไป


2...มีแม่ค้าอยู่คนนึงก็ลูกศิษย์หลวงพ่ออีกเช่นกัน แกเกิดป่วยเป็นคล้ายๆมะเร็งที่คอผ่าตัดไปครั้งแรกเสร็จ..พอกลับมาค้าขายเหมือนเดิม..ผ่านไปประมาณ10ปี อาการเดิมก็เกิดขึ้นอีก
...ต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดที่คออีกเป็นครั้งที่2
...พอกลับมาค้าขายใหม่อยู่ร่วม10ปี..ก็มีอาการเดิมเกิดขึ้นที่คออีก
...ต้องเข้าโรงพยาบาลจุฬาผ่าตัดอีกเป็นครั้งที่3(แต่ครั้งนี้เกือบเสร็จไปเหมือนกัน)
...หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็มาพักฟื้นร่างกายอยู่หลายเดือน
...จนมีโอกาสไปที่วัดท่าซุงทำบุญอีกครั้ง(เมื่อก่อนแกไปบ่อยสมัยหลวงพ่อ).เผอิญเจ้ากรรมแกเดินตรงบริเวณที่จอดรถวิหาร100เมตร..เกิดสะดุดพื้นเท้ากระแทก..เลยข้อเท้าหลุด
..ญาติพี่น้องตกกะใจกันใหญ่เลยรีบพาแกไปส่งที่โรงพยาบาลตัวเมือง...หลังจากนั้นก็พักฟื้นอยู่นานหลายสัปดาห์
...จนกระทั่งอยู่ดีๆ.มะเร็งที่คอก็กำเริบมาอีก..คราวนี้หมอก็รักษาไม่ได้แล้วแกเลยสิ้นใจไป
..เมื่อแกสิ้นใจไปแล้วดวงจิตแกได้ไปเกิดยังชั้นยามาสวรรค์...อาศัยที่ตอนมีชีวิตอยู่แกชอบสวดมนต์ก่อนนอนที่ละเล็กทีละน้อย
...เมือ่ถามถึงกรรมที่แกเป็นมะเร็งผ่าตัดที่คอบ่อย..ท่านผู้รู้จึงบอกว่าเป็นกรรมในอดีตชาติของแก.ที่เคยเป็นแม่ครัวแล้วจับปลามาทำเป็นอาหาร...(คือเคยปาดคอปลามา..กรรมอันนั้นส่งผลให้โดนปาดคอคืน)


..ไม่รู้ว่าทั้ง2เรื่องจะมีสาระกับใครหรือเปล่าแต่ก็ไม่เป้นไร...เพียงแต่นึกถึงเรื่องของทั้ง2คนนี้แล้วมันสนุกตรงที่ว่า.กรรมที่ทำมันก็ให้ผลทำให้เกิดทุกข์(จริงๆด้วย)...แต่บุญที่ทำมันก็ให้ผลทำให้พ้นจากทุกข์หรือเป็นสุขได้เช่นกัน.(จริงๆด้วยอีกนั่นแหล่ะ)

 

โมทนา สาธุ
ผมเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมครับ

 

ขออนุโมธนาครับ(bb-flower

 

โมทนาด้วยครับ

 

a

 

กฎของกรรมน่ากลัวจริงๆ เรื่องจริงเกิดกับตัวผมเองด้วยและก็ยังต้องตั้งหน้ารับกรรมอยู่
คือผมเป็นโรคประจำตัวคือโรคหืดหอบ เป็นเมื่อสมัยเด็กๆ และหายมานานถึง 10 กว่าปีแล้วคือตอนนั้นหมอบอกว่าแพ้อากาศ พ่อกับแม่เลยย้ายที่อยู่มาอยู่ลพบุรีโรคที่ว่าเลยหายไปเลย ผมก็นึกว่าจะหายขาดซะอีก จนมาตอนนี้ผมอายุได้ 28 ปีแล้วกลับมาเป็นอีก แต่คราวนี้กลับมาเป็นเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ อีก ใครเป็นก็บอกได้เลยว่าลำบากสุดๆ ทรมานจริงๆ และผมก็คิดว่าที่ผมกลับมาเป็นอีกก็เพราะกฎของกรรมยังไม่สิ้นสุด
คือว่าหน้าบ้านผมมีอ่างเลี้ยงปลาหางนกยูงไว้แต่ก็ไม่เยอะเท่าไหร่ ก็เลี้ยงๆ ไว้ดูเล่น ว่างผมก็มานั่งเล่นกับปลา และตรงจุดนี้แหละที่ผมคิดว่าเป็นเหตุให้กรรมเก่าที่ยังเหลืออยู่กลับมาให้ผลอีก คือเมื่อผมเริ่มกลับมามีอาการหืดหอบ หายใจขัดอีกนั้นผมเริ่มเป็นตอนฝนตกกำลังตก
วันนั้นเป็นครั้งแรกหลังจากที่หายมานาน เป็นหนักมากนึกว่าจะไม่รอดแล้ว หายใจแทบจะไม่ออก ไอตลอดแถมไม่มียาขยายหลอดลมด้วย เพราะคิดว่าคงไม่เป็นอีกแล้ว ตอนนั้นจำได้ชัดเจนว่าขณะวินาทีที่เรารู้สึกว่าหายใจไม่ออกแล้ว แย่แล้วใกล้จะตายแน่เลย ขณะวินาทีนั้นเองมีภาพปรากฎขึ้นมาในใจชัดเจนมาก เป็นภาพตัวเรากำลังเล่นกับปลาหางนกยูง คือเอามือไปวนน้ำเล่นแล้วก็เอามือไล่ปลาแล้วช้อนขึ้นมาเหนือน้ำเล็กน้อยให้น้ำในมือค่อยๆ ไหลจนหมดไปจนเหลือแต่ตัวปลาแล้วจึงปล่อยลงน้ำไป จากนั้นก็เห็นเป็นภาพปลาที่อยู่บนฝ่ามือแบบซูมขยายเห็นหน้าปลาที่อยู่บนมือแบบใหญ่มากๆ เห็นปลามันกำลังหายใจลำบากพยายามดิ้นเพื่อที่จะให้พ้นความทรมานนี้ พอเห็นภาพนั้นผมจึงรู้ทันทีว่ากฎของกรรมเป็นอย่างนี้นี่เอง ชัดเจนมาก กรรมเก่าที่เราทำไว้คงจะสะสมไว้ในชาติก่อนด้วย เมื่อมาในชาตินี้เราได้กระทำกรรมที่เป็นเหตุเช่นเดียวกันไว้ในกาลก่อน จึงเป็นเหตุที่เหมาะสมแล้วที่ผลแห่งกรรมเก่าจะกลับมาตอบสนอง ตอนนั้นจิตผมวางเฉยไปเลย ไม่กลัวความทรมานหรือว่าถ้าจะตายก็ให้ตายไปเลย และยังสมน้ำหน้าตัวเองที่สมควรแล้วที่ได้รับแบบนี้ จนมาทุกวันนี้ผมต้องพกยาไว้ในกระเป๋าตังค์ตลอด เพราะถ้าฝนตกที่ไร ไม่ว่าจะอยู่ในห้องที่ปิดมิดชิดแค่ไหนก็เป็นได้อยู่ดี(เข้าใจว่าอากาศตอนฝนตกเป็นเหตุ) ก็เป็นเรื่องกฎของกรรมที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองที่ชัดเจนจริงๆ แบบไม่ต้องคิดมากเลย ตอนนี้ปลาที่เลี้ยงไว้ผมก็ไม่กล้าที่จะเล่นแบบนั้นอีกแล้ว กฎของกรรมน่ากลัวจริงๆ
ทางแก้ของผมคือถ้าออกอาการเมื่อไหร่ ก็จะนึกถึงภาพนั้นแล้วก็ขออโหสิกรรมและแผ่เมตตาให้ นึกถึงบุญเก่า นึกถึงพระ บางครั้งยังท่องนะโมฯ อีกต่างหาก แต่อาการก็ไม่ค่อยจะลดไปเท่าไหร่นัก ผมจึงกำหนดจิตวางเฉยแล้วก็รวบรวมสมาธิรวบจิตไว้ที่หน้าผากอาการเหล่านั้นจึงค่อยๆ ลดลงและหายไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งเท่าที่สักเกตุดูจะใช้ได้ผลแทบจะทุกครั้ง ซึ่งเรื่องตรงนี้ผมยังไม่ค่อยเข้าใจดีว่าเหตุใดอาการของกรรมนี้จึงหายไปได้ ถ้าใครพอจะรู้ก็อธิบายให้ผมหน่อยแล้วกันนะครับ ขอบคุณมากครับ

 

ชีวิตนี้ ช่างเป็นทุกข์จริงๆ

 

ขออนุโมทนา
กรรม แต่ปางก่อน หนี ให้พ้น

 

อยากจะบอกว่าคุณ GenerationXXX คล้ายๆกับก้อยเลย เพราะก้อยเคยเป็นหอบหืดตอนเด็กๆจนหมอต้องสั่งห้ามพ่อกับแม่เด็ดขาดว่าห้ามเลี้ยงหมา+แมว ตอนเด็กๆจำได้ว่ารักษาจนหายเหมือนคุณอ่ะค่ะ
แล้วตอนโตมา เพิ่งมาเป็นหนักๆก็ปีที่แล้ว ที่อาการกลับมาอีกครั้งทั้งๆที่ผ่านมาสิบปีได้ หนักขนาดเข้ารพ.เลย ใส่ทั้งออกซิเจนทั้งยา ...

ก้อยไม่รู้หรอกค่ะ ว่ากรรมอะไรถึงทำให้ตัวเราเป็นอย่างนี้ แต่ตอนนี้อาการต่างๆดีขึ้นจนแทบไม่ต้องพ่นยาอีก (เรียกว่าไม่ต้องพ่นแล้วก็ได้นะ) จากแต่ก่อนที่ตกกลางคืนหลับๆอยู่ก็จะต้องควานยาพ่นมาพ่นคืนละไม่รู้กี่รอบ ... ก้อยนั่งสมาธิอ่ะค่ะ ง่ายๆเลยหายใจเข้าพุธ หายใจออกโธ นี่แหละ

บ้างก็ว่าคนเราบางทีหายใจไม่เป็นระบบ ทำให้เป็นระบบได้จากการนั่งสมาธินี่แหละ ง่ายที่สุดแล้วค่ะ (sing)

 

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ซึ่งนับว่าส่งผลเร็วมากในชาตินี้..คือว่า ตอนที่ยังเด็กๆ ที่บ้านคุณตา คุณยายทำนากัน นานๆ จะไปเยี่ยมท่านสักครั้ง ไปทีไรก็ชอบไปเล่นที่ทุ่งนาเรื่อยเลยค่ะ แล้วก็จำได้ว่า มีเพื่อนตัวเล็กๆ อยู่ก๊กนึงที่มักจะวิ่งเล่นด้วยกันเป็นประจำ เราชอบมากที่เล่นจับแมลงปอแล้วก็เด็ดหางเเล้วเอาหญ้าเสียบเข้าไปแทน แล้วก็ให้บินแข่งกัน...เราชอบเล่นกันแบบนี้จริงๆ ตอนนั่นยังไม่รู้เรื่้องบาปกรรม ก็สนุกกันใหญ่...หลังจากนั้นอีกประมาณ 20 กว่าปีได้มั๊งคะ..ดิฉันก็เป็นริดสีดวงทวารอย่างชนิดรุนแรง เลือดไหลตั้งหลายวัน ทรมานมาก แต่โชคยังดีที่มีคุณหมอที่เก่งมากช่วยรักษาจนอาการหายขาด(ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่า ที่เกิดนี่เพราะกรรมของเราค่ะ..)อันนี้ผ่านไป...
ยังมีอีกอย่างที่ตอนนี้ยังต้องรับผลกรรมนั้นอยู่อย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบันนี้....สมัยที่ยังเด็กๆ อยู่เช่นกัน อายุสักประมาณ 10 ขวบก็เริ่มหาเงินกินขนมเองได้แล้ว เนื่องจากว่าได้ค่าขนมน้อย วันเสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดเรียน ก็ได้มีโอกาสไปรับจ้างขายของที่ตลาด จำได้ว่าตอนนั้นได้ค่าจ้างวันละ 10 บาท ในสมัยนั้นซึ่งนับว่าเยอะมาก แต่คุณๆ รู้มั๊ยคะว่า ดิฉันยังได้โขมยเงินเจ้าของร้านเค้าอีกวันละ 2 บาทบ้าง 5 บาทบ้าง..ตอนนั้นรู้แต่ว่าอยากมีเงินเยอะๆ โขมยวันละนิด วันละหน่อย ไม่มีใครจับได้ แล้วก็สนุก ท้าทายดีด้วย...ตอนนี้กรรมที่ได้โขมยเงินเค้ากำลังตอบสนองอยู่ โดยที่มีคนมายืมเงินเยอะแยะ แต่ก็ไม่ค่อยจะมีใครจ่ายคืน เราก็ไม่กล้าทวง ทั้งๆ ที่บางทีตัวเองจะอดตายด้วบซ้ำ บางคนทวงแล้วเค้าไม่มีให้ เราก็สงสารก็ไม่กล้าทวงอีก กรรมนี้ยังไม่จบสิ้น ยังส่งผลจนถึงปัจจุบัน คือมีเงินติดตัวไม่ได้ ถ้ามีเงินเมื่อไหร่จะมีคนมาขอไปจนหมด แล้วก็ไม่รู้ทำไมต้องให้เค้าด้วยก็ไม่รู้ แต่พอตัวเิองลำบาก หันหน้าไปหาใครก็ไม่เห็นใคร ต้องทนต่อความลำบากนั้นไปคนเดียว แต่ก็ยังมีีดีอยู่อย่างที่ เวลาไม่มีเงินทีไร เหมือนพระยังเข้าข้าง ให้ได้เงินมาแบบฟลุ๊คๆ แต่เค้าก็ให้เรามาแค่ที่เราขัดสน ไม่ได้ให้มามากมาย แต่ก็ดีที่ช่วยแก้ขัดได้ตลอด อาจจะเป็นเพราะว่าตรงจุดนี้ ตัวเองเป็นคนชอบทำบุญ ทำทานก็เป็นไปได้ค่ะ...
ทีนี้มาพูดถึงกรรมดีกันบ้าง ดังที่ได้กล่าวมาบ้างแล้วว่า ตัวเองเป็นคนชอบทำบุญ ทำทาน ชอบไปวัดที่คนเค้าไม่ค่อยไปกัน ทำอาหารดีๆ อร่อยๆ ไปถวายพระเสมอ ด้วยเหตุนี้ทำให้ตอนนี้มีอาหารที่ดีๆ กินอย่างไม่มีขาด ไปไหนๆ ก็ได้กินแต่อาหารที่อร่อยๆ ....แล้วก็เคยได้อำนวยความสะดวกสบายในการเดินทางให้ท่านอาจารย์ท่านนึง ผลบุญตัวนั้นได้ส่งผลเร็วมาก ขณะนี้เวลาดิฉันต้องเดินทางไกลๆ ก็จะได้รับความสะดวกสบายในการเดินทางเช่นกัน มีคนออกค่าเครื่องบินให้ตลอด แต่ก็ยังติดขัดอยู่ตรงที่ตัวเองไม่มีเงินติดตัวเท่านั้นเอง....ตั้งแต่ได้หันมาฝึกสมาธินี่ ภายในระยะแค่ปีเดียวที่ฝึกมา รู้สึกได้เลยว่าตัวเองเปลี่ยนแปลงไปมาก มีสติรู้ทันในสิ่งที่เราจะกระทำ...
ที่นำเรื่องของตัวเองมาเล่าให้ฟัง ก็เพราะอยากให้ทุกท่านทราบว่า กรรมมีจริง เพียงแต่จะส่งผลเร็วหรือช้า และรุนแรงแค่ไหนไม่มีใครทราบได้..อยากให้ทุกท่านเร่งปฏิบัติในทางที่ดีกันมากๆ เราจะได้พบแต่สิ่งดีๆ ในชีวิต

 

ดีมากๆค่ะมีไนยกัยป้ามากเลยคะ ป้าเชื่อเรื่องกฎเเห่งกรรมที่สุดเลยคะ เรื่องของป้าจะเล่าเป็นอุทาหร เมื่อตอนป้าเด็กป้าชอบเเหย่หมานอ้ย จะโยนลงสระปลอ่ยให้เขาว่ายเข้าฝังเอง จากนั้นป้าก็เป็นโรคหอบหืด(โรคเวรกรรม)ครอบครัวป้าส่งป้าไปออกกำลังกาย ว่ายน้ำ เล่นเทนนิส ให้ปอดเเข็งเเรง จนอายุ๑๕ปีป้าก็ยังไม่หาย มีนายเเพทย์ตนหนึ่งบอกว่าเป็นโรคเวรโรคกรรม ป้าก็เลยเริ่มสวดมนต์ตั้งเเต่นั้นมา เเล้วโรคหึดก็หายไปอย่างน่าอัศจรรย์ค่ะ
สมัยสาวๆป้าชอบกินปลากดุกมาก จำได้ว่าเเค่๒ครั้งในชีวิตไปชื่อปลาดุกจากตลาด เเล้วมาตีหัวให้ตาย หลังจากนั้นอีก๕ปี ป้าประสพอุบัติเหตุ นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราไม่ตืนอยู่๒วัน๒ตืน เเละหมอไม่การันตี ว่าจะฟื้นหรือไม่ ถ้าฟื้นอาจจะเป็นคนพิการ หรือเจ้าหญิงนิทรา เพราะสมองกระเทือน จำอะไรไม่ได้ เเต่เดชะบุญ ไม่เป็นอะไรเลยนอกจากชอบลืมมากขึ้น
ยังมีอีกคะ บ้านป้าเลี้ยงหมาพันธ์ พุดเดิลไว้ ๑๓ตัว เขารักป้ามากเวลาป้าขับรถเข้าบ้านเขาจะดีใจ เเละอิจฉากัดกันอยาให้ป้าอุ้มก่อน มีอยู่วันหนึ่งเขาไม่หลีกป้าหลบไม่ทันเพราะมัวกัดกันอยู่ ป้าขับรถทับตายภายในเวลา๓วัน ตาย ๒ตัว ป้าเเทบบ้าเขาตายในมือป้า ตามองป้า เลือดออกปาก ตั้งเเต่นั้นมาทุกว้นนี้ป้าก็ยังคงสวดมนต์ให้เขาเหล่านั้นอยู่เสมอมา
หลังจากนั้น หมาออกลูกป้าได้ให้เพื่อนไป๒ตัว กลับมาบ้านเห็นเเม่หมาหงอย จนบัดนี้ชีวีตป้าห่างตนที่รักที่สุด ๒ตน
กรรม มีจริงนะคะ

 

สดๆ ร้อนๆ ครับ
กรรมหืดหอบผมหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ จากที่ผมพูดไว้ในกระทู้ก่อนแล้วก็เลยคิดว่าจะทำอย่างไรดีก็เลยได้ไอเดียมาอย่างนึง เพราะจากที่เคยช่วยผู้หญิงคนนึงได้จากกรรมที่ทำให้ต้องตาย(ถึงฆาต) โดยตั้งเจตนาจิตไว้จะ อราธนาบารมีพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระอริยสงฆ์ และผู้มีคุณทั้งหลาย และด้วยบารมีที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาดีแล้วตั้งแต่อดีตชาติต้นๆ จนถึงปัจจุบัน ณ ชาติ และด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำในครั้งนี้ ขอให้ลุงพระยายมราช(ลุงพุฒ) เป็นพยาน ถ้าดวงจิตของปลาตนใดตายแล้วมายังที่นี่ขอให้ลุงพุฒเป็นพยานว่าบุญกุศลส่วนนี้ให้แก่ดวงจิตของปลาหมดทั้งโลกนี้ เพื่อให้มีสุขคติเป็นที่ไปอันมี สวรรค์และพรหมโลก" ก็ประมาณนี้น่ะครับ แล้วก็แก้เคล็ดอีกอย่างโดยเอาน้ำบริสุทธิ์ ไปเทใส่ในอ่างเลี้ยงปลา และตั้งเจตนาให้ปลาหายใจได้ดีขึ้น
หลังจากนั้นในวันนั้นเอง ผมทำงาน(ต้องอยู่ในห้องแอร์ตลอด) ซึ่งตอนหลังๆ นี้อยู่ในห้องไม่ได้เลย เกิดอาการตลอด เย็นวันนั้นอาการทุเลาลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ งงมาก และวันนี้อาการแทบจะหายเป็นปริดทิ้งเลย จะมีก็นานๆ จะไอซักทีนึง(คงเป็นโรคภูมิแพ้เก่าน่ะ) จะว่าไม่เกี่ยวกันก็ยากที่จะเชื่อแล้วครับ เพราะผมไม่ใช่เพิ่งเป็น แต่เป็นมาหลายเดือน แต่อยู่ดีๆ กลับแทบจะหายไปเลย เลยรู้สึกมั่นใจขึ้นมากเวลาทำอะไรก็ทำด้วยความเต็มใจจริงๆ เพราะมันได้ผลจริงๆ

 

เมื่อก่อนที่บ้านมีตุ่มน้ำ น้องไข่ชอบไปช้อนลูกน้ำออกเพราะไม่อยากให้มันเป็นยุง
หลังจากนั้นมาว่าทำอะไร ก็ติดขัด จะมีโอกาสได้สิ่งที่ดีๆ งานดีๆ ก็ชวดไปหมด
น้องไข่เลยลองหยุดช้อนลูกน้ำออกน่ะ ต่อมาไม่นานทำอะไรก็คล่องได้โอกาสทำงาน โปรเจคก็ผ่าน

มันอาจดุเป็นเรื่องเล้กน้อยสำหรับหลายๆคน แล้วแต่วิจารณญาณนะคะ

 

มีตัวอย่างหนึ่งเกิดกับพี่ชายผม เขาถูกใส่ร้ายจากหัวหน้างาน ค่อยหาเรื่องใส่ความบ่อยๆ เขาจึงไปปรึกษาหลวงพ่อท่านหนึ่งที่วัดสะพานสูง ว่าจะทำอย่างไร หลวงพ่อท่านแนะนำให้ถวายสังฆทานและทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาไป ปรากฏว่าไม่นาน เขาก็ป่วยเป็นมะเร็งนอนทรมานอยู่แรมปีและเสียชีวิตไปในที่สุด มันเป็นผลกรรมที่เขาให้ร้ายผู้อื่น จองทำลายคนอื่น ตัวเองกลับวิบัติเอง