เล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองครับ ใช่การถอดจิตหรือป่าว

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับผม ผมเชื่อว่าคือการถอดจิตโดยไม่ได้ตั้งใจ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อต้นปีที่ผ่านได้ไปปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิที่วัดครับ ผมเดินทางไปถึงวัดประมาณตี 2 กว่าๆๆ ก็เลยเข้าที่พักเพื่อนอนพักผ่อนต่อ จากนั้นก็ฝันต่างๆนาๆ ซึ่งเป็นความฝันเหมือนคนทั่วไป แต่มีอยู่ช่วงใกล้รุ่ง อยู่ๆๆรู้สึกตัวกำลังลอยขึ้นจากที่นอน โดยหัวยังอยู่กับที่ ค่อยๆๆลอยขึ้นจนหัวทิ่มกับพื้น ผมจึงระลึกคำของครูบา อาจาร์ยท่านที่สั่งสอนไว้ เลยตั้งจิตอธิฐานขอมอบกาย ถวายขีวิตให้กับพระพุทธเจ้า สักพักรู้สึกตัวลอยขนาดกับพื้นห้อง ดวงตาที่มองไปเหมือนมีแสงส่องสว่างเหมือนกระบอกไฟฉายส่องทางคือมองไปที่ใด ก็จะสว่างแต่ที่นั้น ผมจึงลองลอยไปข้างหน้า อาการลอยไปข้างหน้าคล้ายกับการเลื่อยของงู แต่ลำตัวผมของกว้างซ้ายและขวาเท่านั้น ผมเลยเข้าใจว่านี้คงเป็นอาการของพวกพญานาคแน่ๆๆ ผมเรื่อยเล่นอยู่รอบๆๆห้องสักพักได้ยินเสียงระฆังตี เพื่อบอกเวลาของการทำวัตรเช้า ผมจึงตื่นเพื่อไปทำวัตรตามที่ตั้งใจไว้ พอตอนบ่ายเริ่มรู้สึกง่วงจึงนอนหลับ และได้ฝันเห็นผู้หญิงเปลือยป่าวมายั่วหยวนผมต่อหน้า แต่ผมมีสติอยู่จึงคิดว่าเรามาปฏิบัติธรรม เราต้องปลง ผมจึงเดินผ่านไป สักพักมีอาการเหมือนที่คนเขาเรียกว่าผีอำ แล้วในนิมิตก็เห็นคนมีเขี้ยวที่เราคงเรียกว่ายักษ์มั่งครับ เข้ามาจะมาทำร้ายผม โดนการประสานมือผมเหมือนพวกมวยปล้ำพยายามกดผมลง ผมไม่รู้จะทำอย่างไร เลยท่อง นะ โม พุท ธา ยะ ในใจตลอด แต่คนมีเขี้ยวหรือยักษ์ ก็บอกว่าทำอะไรเขาไม่ได้หรอก ผมจึงคิดว่าถ้าจะตายตลอดนี้ก็ขอมอบกาย ถวายชีวิตให้กับพระพุทธเจ้าอีก จากนั้นก็ท่อง ชิน นะ บัญ ชะ ระ ปริต ตัง มัง ระ ขะ ตุ สัพ พะ ทา ท่องแค่ 3 จบ คนมีเขี้ยวหรือยักษ์ก็อ่อนแรงและหายไป นี้คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมครั้งที่ 1

 

เหตุการณ์ครั้งที่ 2 เกิดขึ้นประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์ คือ นอนหลับอยู่ ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเคาะประตู เลยลุกไปเปิดประตู แต่ทำไมประตูมีสองบาน เลยนึกขึ้นได้ว่านี้คงเป็นความฝันหรือการนิมิตร(ถอดจิต) เลยหันไปมองเตียงที่เรานอนอยู่ กลับมองไม่เห็นว่ามีตัวเรานอนอยู่ เลยรีบปลุกตัวเองให้ตื่นให้กลับเข้าสังขาร แต่ไม่ยอมตื่นไม่กลับผมตกใจมาก พยายามสวดมนต์ทำสมาธิแต่สวดไม่ได้สวดไม่จบ พยายามบังคับจิตให้ร่างกายขยับตัวรับรู้แต่บังคับไม่ได้ ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกกัวว่าจะเข้าร่างไม่ได้แล้ว เพราะเคยได้ยินมาว่าคนที่ถอดจิตหรือนิมิตจะมองเห็นสังขารตัวเองได้ เพื่อจะได้กลับคืนได้ แต่ผมไม่เห็นแต่รู้สึกว่าสังขารผมนอนอยู่ตรงนั้น ผมเลยรวบรวมสมาธิแล้วพุ่งตัวไปตรงบริเวณที่ผมคิดว่านอนอยู่ จึงสามารถตื่นขึ้นมาได้ ช่วงเวลาก่อนพลิกตัวนั้นผมคิดเหมือนครั้งแรกคือหากจะตายขอมอบกายถวายชีวิตแด่องค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า จากนั้นร่างกายก็พลิกตัวกลับมาอีกข้าง ผมจึงตื่นลืมตามาเห็น คนแก่นั่งอยู่ข้างเตียงตรงที่ผมหันไปพอดี ผมจึงสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขา ผมคิดว่าเขาคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรผมแน่ๆๆ ผมเลยตั้งจิตอุทิศผลบุญที่เคยทำไว้ให้กับเขา ขออโหสิกรรมที่เคยทำกันไว้ ให้เขาอโหสิกรรมให้แล้วตอนเช้าจะตักบาตรไปให้

 

เหตุการณ์ครั้งที่ 3 ประมาณปลายเดือนมีนาที่ผ่านมา ผมนอนอยู่รู้สึกปวดปัสสวะ เลยลุกมาปัสสวะ พอเปิดไฟห้องน้ำทำไมแสงไฟมี 2 ดวงเลยมองขึ้นไปดู ตกใจว่าทำไมห้องน้ำเรามีไฟ 2 ดวง จึงคิดว่านี้คงเป็นความฝันหรือนิมิตอีกแน่ เลยทำเหมือนวิธีในครั้งที่ 2 คือรวบรวมสมาธิแล้วพุ่งกลับไปบริเวณที่นอนอยู่ ปรากฎว่าตื่น แต่ไม่ใช่ตื่นแบบจริง ผมก็ลุกขึ้นมาจะไปห้องน้ำอีกพยายามจะปัสสวะออกมาแต่ความรู้สึกเหมือนว่าตัวเรายังนอนอยู่บนที่นอนอยู่เลย เลยรีบอัดปัสสวะไว้แล้วรีบกลับมาที่เตียงอีกครั้งเพื่อจะตื่นจิง สักพักผมลืมตาขึ้นเลยรีบหยิกตัวเองว่าเจ็บไหมเพื่อพิสูจน์ว่าไม่ใช่ฝันหรือนิมิต จึงรู้สึกตัวว่าเจ็บเลยเดินเข้าห้องน้ำไปปัสสวะเพราะปวดมาก ผมลืมเล่าไปนิดนึงว่าตอนนอนผมฝันเห็นการประสูติของพระพุทธเจ้าด้วยครับอาจจะติดมาจากการดูหนังก็ได้ แต่ผมถือว่าเป็นนิมิตที่ดีที่สุดในชีวิตของผมแล้ว อีกอย่างเหตุการณ์ในครั้งที่ 3 นี้ผมมีอาการอุ่นที่บริเวณหน้าผากเหมือนมีไฟส่องออกมาจะอธิบายอย่างงัยดีและครับเอาเป็นว่าถ้าท่านเคยเห็นคนใช้ไฟฉายที่ติดบริเวณหน้าผากส่องกบ ส่องเขียด หรือส่องปลา หรือกรีดยางทำงานหล่ะก็อาการประมาณนั้นครับ คือมองเห็นเป็นแสงพุ่งออกไปจากหน้าผากและบริเวณหน้าผากจะรู้สึกถึงความร้อนที่อุ่นๆๆอยู่ ฝ่ามือทั้งสองของผมก็รู้สึกมีความร้อนอุ่นๆๆพุ่งขึ้น ผมจึงทำสมาธิในท่านอนกำหนดลมหายใจเข้าออก แล้วก็หลับไปตื่นมาอีกที่ก็เช้าพอดีครับ
ที่ผมเล่าทั้งหมดก็เพื่อจะถามท่านผู้รู้หรือผู้มีประสบกาณ์ในลักษณะนี้ ว่าถ้าเหตุการณ์ที่เรารู้ตัวว่าไม่ใช่เรื่องจิง ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สังขารของเราจริง แล้วเราพยายามจะกลับเข้าสังขารตัวเอง ต้องทำอย่างไรเพราะถ้าคิดดูครั้งที่ 2 ผมเชื่อว่าผมกลับได้เข้าร่างได้ แต่ครั้งที่ 3 ที่ผ่านมาผมต้องกลับเข้าสังขารผมถึง 2 ครั้ง ไม่เหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งที่ 2 เลย แล้วถ้าเกิดเป็นแบบนี้อีกผมจะต้องทำอย่างไรครับ

 

ผมเองก็มีประสบการณ์เช่นเดียวกัน ตอนแรก ๆ ไม่ได้ตั้งใจ แต่พอตอนหลังได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรจึงพยายามทำเป็นเสต็พ คุณน่าจะได้หาหนังสือประสบการณ์ถอดจิต ของอาจารณ์แสง อรุณกุศล มาอ่านนะครับ เข้าใจง่าย มีสมาชิกในนี้ตั้งกระทู้แจกหนังสือนี้ฟรีด้วย ถ้าผมเจอกระทู้แล้วผมจะบอกให้

ครั้งสุดท้ายที่ผมถอดจิตออกโดยตั้งใจก็ สี่เดือนที่แล้วแน่ะ แค่เป็นการทบทวนไม่ให้หายไป แต่ที่เดี๋ยวนี้ผมไม่ถอดจิตไม่ใช่ว่าเพราะไม่ดี แต่ผมได้รู้ได้เห็นสิ่งที่อยากรู้แล้วผมจึงวางลงเสียไม่ยึดติด เพราะการได้เห็นอีกภพภูมิหนึ่งซึ่งอยู่คนละมิติ ทำให้เราหูตากว้างไกลขึ้น รู้เห็นชัดด้วยตนเองว่าโลกวิญญาณมีจริง จึงได้ปัญญาว่าอย่าประมาท ผมเองยังมีประสบการณ์จากสมาธิอีกหลายอย่างล้วนน่าอัศจรรย์ แต่ก็รู้เพื่อปัญญาเป็นไปเพื่อการละไม่ใช่สะสม

ประสบการณ์ของผมต่างจากคุณมากในตอนกลับเข้าร่าง เพราะทุกครั้งที่ผมกึอยากกลับ จะกลับได้ทุกครั้ง แค่นึกก็กลับเข้าแล้ว บางทีเจออะไรที่น่าตกใจก็มารู้สึกตัวในร่างแล้ว แล้วโอกาสหน้าคงได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันครับ

ขอฝากข้อคิดเล็กน้อยนะครับ การปฏิบัติธรรมก็ดี การทำสมาธิก็ดี การตั้งใจถือศีลก็ดี หรือว่าการถอดจิตนี้ก็ด้วย ต่างก็เป็นไปในทางเพื่อละเพื่อปล่อยวางทั้งสิ้น หากรู้ไม่เท่าทัน ไปหลงยึดติดกับสิ่งที่ตนได้พบได้ประสบแล้วเอามาพอกความเป็นตัวตนให้แน่นหนามากขึ้น อันนี้จะไม่ถูกทาง ทุกอย่างเป็นไปเพื่อปัญญาเพื่อการละวางทั้งสิ้นครับ

 

พอดีวันนี้ได้ไปพบกระทู้ที่แจกหนังสือนี้พอดีครับ

http://palungjit.org/showthread.php?t=56984

ถ้าต้องการก็เข้าไปดูนะครับ