เรื่องเด่น เรื่องเล่าในพระธรรมบท ตอน เรื่องภิกษุ 500 รูป

ในห้อง 'พุทธศาสนา และ ธรรมะ' ตั้งกระทู้โดย joni_buddhist, 27 สิงหาคม 2017.

  1. joni_buddhist

    joni_buddhist Legal returns ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต

    วันที่สมัครสมาชิก:
    9 กันยายน 2005
    โพสต์:
    13,552
    กระทู้เรื่องเด่น:
    203
    ค่าพลัง:
    +63,438
    เรื่องเล่าในพระธรรมบท ตอน เรื่องภิกษุ 500 รูป
    21083123_480168759006242_3766713770942140525_o.jpg
    พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุ 500 รูป ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 83 นี้

    ครั้งหนึ่ง พระศาสดาเสด็จไปประทับอยู่ในเมืองเวรัญชา พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ 500 รูป ตามคำทูลนิมนต์ของพราหมณ์ชื่อเวรัญชะ แต่เวรัญชพราหมณ์ถูกมารดลใจจนลืมนึกถึงพระศาสดาและภิกษุทั้งหลาย ประจวบกับเวลานั้นเมืองเวรัญชาเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอดอยากอาหาร พวกภิกษุเที่ยวบิณฑบาตไปตามเมืองเวรัญชาทั้งในเมืองและนอกเมืองไม่ค่อยได้อาหารบิณฑบาต จึงลำบากในการดำรงชีพมาก แต่แม้ว่าจะเผชิญกับความลำบากเช่นนี้ พระภิกษุทั้งหลายก็ไม่ท้อแท้ใจ มีความสันโดษกับข้าวแดงสำหรับเลี้ยงมาที่พวกพ่อค้าม้าจัดแจงนำมาถวายทุกวัน

    พระศาสดาประทับอยู่ที่เมืองเวรัญชานั้นสิ้นไตรมาสแล้ว ทรงอำลาเวรัญชพราหมณ์ เสด็จกลับวัดพระเชตวัน พร้อมกับภิกษุ 500 รูปนั้น ชาวเมืองสาวัตถีได้ถวายอาคันตุกภัตแด่พระศาสดาด้วยการจัดอาหารดีๆทุกชนิดมาถวาย

    พวกคนที่เลี้ยงชีวิตด้วยการรับประทานเศษอาหารที่เหลือจากพระสงฆ์(พวกกินเดน) 500 คน เมื่อได้รับประทานอาหารดีๆ ที่เหลือจากที่พระภิกษุฉันแล้ว ก็นอนหลับ เมื่อลุกขึ้นมา ก็ไปที่ฝั่งแม่น้ำ แผดเสียงโห่ร้อง กระโดดโลดเต้น ซ้อมมวยปล้ำ เล่นกัน ส่งเสียงอึกทึก

    พวกภิกษุสนทนากันในโรงธรรมเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกคนกินเดนเหล่านี้ “ดูเถิด ผู้มีอายุทั้งหลาย ในเวลาเกิดทุพภิกขภัย พวกกินแดนเหล่านี้ มิได้แสดงอาการผิดปกติอะไรๆ ในเมืองเวรัญชา แต่พอมาได้รับประทานอาหารที่ดีๆเข้า เที่ยวแสดงอาการผิดปกติหลายๆอย่าง ส่วนพวกภิกษุกลับมีพฤติกรรมที่สงบทั้งในตอนที่อยู่ในเมืองเวรัญชาและเมื่อตอนที่มาอยู่ที่นี่”

    พระศาสดาได้ตรัสกับพวกภิกษุที่สนทนากันเหล่านี้ว่า “เป็นธรรมชาติของอสัตบุรุษที่จะแสดงออกถึงความเศร้าโศกเสียใจเมื่อประสบทุกข์ และแสดงความดีใจเมื่อประสบสุข ส่วนสัตบุรุษนั้นย่อมไม่แสดงอาการฟูขึ้นและอาการฟุบลงเมื่อเผชิญกับความสุขและความทุกข์”

    จากนั้นพระศาสดาได้ตรัส พระธรรมบท พระคาถาที่ 83 ว่า

    สพฺพตฺถ เว สปฺปุริสา จชนฺติ
    นะ กามกามา ลปยนฺติ สนฺโต
    สุเขน ผุฏฺฐา อถวา ทุกฺเขน
    น อุจฺจาวจํ ปณฺฑิตา ทสฺสยนฺติฯ

    สัตบุรุษทั้งหลายสละความยึดมั่นในทุกสิ่ง
    ไม่พูดพล่ามเพราะความอยากได้
    เมื่อมีสุขหรือทุกข์มากระทบ
    บัณฑิตทั้งหลายจะไม่แสดงอาการฟูใจ หรือฟุบใจ.


    เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก ได้บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาบันเป็นต้น.
     
    แก้ไขครั้งล่าสุดโดยผู้ดูแล: 28 สิงหาคม 2017
  2. น้องนกลาบ ชื่อนี้สีชมพู

    น้องนกลาบ ชื่อนี้สีชมพู ค ว า ม ต า ย คื อ ก า ร เ ริ่ ม ต้ น ข อ งชี วิ ต

    วันที่สมัครสมาชิก:
    17 เมษายน 2017
    โพสต์:
    180
    ค่าพลัง:
    +158
    " ... สัตบุรุษนั้นย่อมไม่แสดงอาการฟูขึ้นและอาการฟุบลงเมื่อเผชิญกับความสุขและความทุกข์ ”
    :):):):):)
     

แชร์หน้านี้

Loading...