เรื่องผีๆที่ญาติเล่าให้ฟัง

สวัสดีครับ ผมเองไม่เคยเจอผีเลย แต่ก็ขอเล่าเรื่องผีที่ญาติเล่าให้ฟังนะครับ บางเรื่องฟังมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ อาจจะเป็นผีจริงหรือผีปลอม...อันนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับ

เรื่องที่ 1 เสียงอะไรอยู่นอกห้องน้ำ

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนสาวๆป้าผมก็อยู่กับแม่ (ยายผม)ที่นครศรีธรรมราช เป็นบ้านทุ่ง ทำนากันด้วยครับ เหมือนบ้านทุ่งที่มีส้วมอยู่นอกบ้านนั่นแหละ ตอนกลางวันยังโอเค แต่พอตกกลางคืน ไฟก็ไม่มี ต้องจุดตะเกียงกันแทน

มีอยู่คืนหนึ่งต้องไปเข้าห้องน้ำ นั่งๆอยู่ ปรากฏว่าได้ยินเสียงเรียกอยู่ข้างนอกห้องน้ำ ที่เย็นยะเยือกมาก (ขอย้ำว่า...มันเย็นๆสยองๆมาก) แกก็ถามออกไปว่าใคร ก็ได้ยินเสียงแบบเดิม ...คราวนี้ขนลุกไปทั่วตัวครับ ตัวแข็ง ออกจากห้องน้ำไม่ได้ จนยายมาเปิดประตู เห็นนั่งตัวแข็งทื่อ ออกมาก็เป็นไข้ครับ ดีที่หัวไม่โกร๋น
ป้าแกก็ไม่เห็นผีนะครับ แต่แค่ได้ยินเสียงกับความรู้สึก...แค่นี้ก็สยองแล้วครับ

จบเรื่องที่ 1

 

เรื่องที่ 2 ปอบที่ลาว

เรื่องนี้ปู่เล่าให้ฟัง สมัยก่อนปู่เป็นทหาร ต้องไปอยู่ที่ลาวพักหนึ่ง เจอชาวบ้านหาว่าคนๆหนึ่งเป็นปอบ คล้ายๆกับมาสิงคนป่วยน่ะครับ พฤติกรรมก็คล้ายกับคนถูกผีสิงธรรมดา ปู่กับทหารไปเจอเข้า ชาวบ้านก็ขอให้ช่วยให้หน่อย ปู่เลยเอาปืนทหารขู่มันครับ ว่าถ้าไม่ออก เดี๋ยวจะยิง ปรากฏว่ามันก้มหน้าทำท่ากลัวมากๆ บอกเป็นภาษาลาวว่า "กลัวแล้วๆๆ" แล้วก็ยอมออกไปครับ

ดูๆมันจะง่ายไปหน่อยใช่ไหมครับ ปู่ผมก็ไม่ใช่หมอผีซะด้วย แต่ปู่เคยบอกว่า เพื่อนของปู่ที่ตายไปแล้วเค้ามาคอยช่วยปู่อยู่บ้าง และอีกอย่างปู่ผมมีของดีอยู่บ้าง สักแบบคนโบราณเป็นยันต์ใหญ่ๆเต็มแผ่นหลังเลย ครับ ก็เลยไม่ทราบเหมือนกันว่าผีมันกลัวปืน...หรือจะกลัวอะไรที่ปู่ผมมี

จบเรื่องที่ 2

 

กลัวปืนละมั้ง !! คนลาวนี่น๊าาา กลัว ทหาร กลัว ปืน เรื่องปกติ

 

นั่นน่ะสิ...ผมว่ามันกลัวปืน 555

 

เรื่องที่ 3 โรงแรมที่นิวซีแลนด์

"แผ่นดินไหนไม่เคยมีผี...ไม่เคยมีแผ่นดินนั้นปรากฏอยู่บนโลก"
เรื่องมีอยู่ว่า...น้องผมไปเที่ยวนิวซีแลนด์กับเพื่อน ไปพักที่ Youth hotel แห่งหนึ่ง น่าจะเป็นเพราะเรื่องราคาโอเคด้วย เลยไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก เพราะว่าช่วงกลางวันเที่ยวกันจุใจ แล้วกลับมานอนตอนกลางคืนแค่สองคืน

เนื่องจากโรงแรมนี้มันปรับปรุงใหม่ครับ โครงสร้างหลักก็คงแบบเดิมๆไว้ ได้ห้องชั้นบนครับ เพื่อนทั้งหมดนอนห้องเดียว แต่นอนแยกเตียงกัน เตียงน้องผมได้นอนตรงที่มันแคบๆ เป็นห้องใต้หลังคา (แบบบ้านฝรั่งเก่าๆ) ตอนกลางคืนหลังจากที่น้องกับเพื่อนๆหลับไปกันหมดแล้ว แต่แล้วน้องผมตื่นมาตอนกลางคืนครับ...มีความรู้สึกว่ามีเงาดำๆมาทับอยู่ ไม่กล้าลืมตา ความรู้สึกมันไม่ใช่แบบที่ประสาทไม่ตื่นตัวหรือกึ่งหลับกึ่งตื่นนะครับ อันนั้นคิดว่าทุกคนก็คงเคยเป็น น้องผมก็เคยเป็น บอกว่าอันนี้แตกต่าง ไม่ใช่ผีอำแบบประสาททำงานไม่พร้อมแน่ๆ มันมาทับบนหน้าอกจนหายใจไม่ออกเลยจริงๆ รู้สึกเลยว่า...ผีแน่นอน

แต่ดีที่สติยังดีอยู่ เลยบอกไปว่าเดี๋ยวกลับเมืองไทยแล้วจะไปทำบุญให้ ปรากฏว่าความรู้สึกที่โดนทับหายไป หายไปหมด โล่งเลย แล้วก็นอนต่อครับ พอตื่นเช้าแอบถามเพื่อนว่าใครเดินเข้าห้องน้ำบ้างไหม เพื่อนๆตกใจกันใหญ่..เพราะทุกคนหลับหมด แถมบอกว่า"เจออะไรมาเหรอ...อย่าพึ่งบอกนะ เพราะกลัว" น้องผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง เพราะต้องนอนต่ออีก 1 คืน พอออกจากโรงแรมนั้นถึงเล่าให้เพื่อนฟัง ปรากฏว่าเพื่อนที่จองโรงแรมนี้เค้าก็เคยได้ยินเรื่องผีอยู่บ้างในเน็ต (แต่พึ่งมาบอก)

โรงแรมนี้เมื่อก่อนเคยเป็นโรงพยาบาลเก่าครับ ปัจจุบันกลายเป็น Stafford Gables Hostel เมือง Dunedin, New Zealand ผมลอง search หาในอินเทอร์เน็ตดู เห็นมีฝรั่งเล่ากันว่า มีทั้งผีคนไข้ และผีนางพยาบาลรวมอยู่ด้วย ใครไปเที่ยวนิวซีแลนด์ก็ลองไปพักกันดูได้ครับ พอกลับเมืองไทย น้องผมก็ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้ผีที่นิวซีแลนด์ครับ

อ้อ...น้องถ่ายรูปมารูปหนึ่งที่ห้องนั้นบนเตียง (ตั้งใจจะถ่ายภาพเตียง) ติดภาพคล้ายๆวุ้นๆแบบ 3 มิติ ลอยอยู่ ไม่ใช่แบบ2มิติที่แสงของกล้องไปเจออนุภาคฝุ่นแบบดวงๆส่วนใหญ่นะครับ ผมเคย save รูปไว้ แต่อยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องเก่า หากหาเจอจะเอามาให้ดูกัน

จบเรื่องที่ 3

 

เรื่องที่ 4 เจอผีพ่อแม่แต่ในอดีตชาติ

เรื่องนี้แฟนเล่าให้ฟังครับ บอกว่าเป็นไม่กี่เรื่องในตอนเด็กๆที่จำได้ ตอนนั้นเธออายุประมาณ 2 ขวบ บ้านอยู่ภาคเหนือ ตอนค่ำได้ไปเที่ยวงานวัดกับแม่ พอตอนจะกลับบ้าน ต้องเดินผ่านต้นไม้ต้นใหญ่ๆต้นหนึ่ง บังเอิญเห็นอะไรไหวๆอยู่บนกิ่งไม้สูงๆ เลยมองไปตรงๆ.........
ปรากฏว่าเห็นผู้ชายกับผู้หญิงนั่งห้อยขาอยู่บนกิ่งไม้ แต่ไม่ได้นั่งเฉยๆนะครับ โบกมือให้ด้วย เธอรู้สึกได้เลยว่าผู้ชายผู้หญิงที่นั่งบนกิ่งไม้สูงๆนั้นเป็นพ่อเป็นแม่ของเธอ แล้วก็ไม่ได้มีความรู้สึกตกใจแต่อย่างใด

พอกลับมาถึงบ้าน เล่าให้แม่ฟัง แม่ก็เลยไปถามพระแถวบ้าน พระท่านก็บอกว่าเป็น "พ่อเกิดแม่เกิด" คือเป็นผีพ่อ-ผีแม่แต่ในอดีตที่แวะมาดูลูกเค้า และในละแวกบ้านเธอ ถ้าเด็กคนไหนร้องไห้งอแงบ่อย (เข้าใจว่าเห็นผีแล้วเด็กตกใจ) จะให้ผู้รู้มาทำพิธีแล้วบอกกับพ่อเกิดแม่เกิดว่า ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้เด็กมาเกิดในครอบครัวใหม่แล้ว จะเลี้ยงดูเด็กให้เป็นอย่างดี

เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับวัฒนธรรมในท้องถิ่นด้วยครับ แต่หลังจากได้เห็นพ่อเกิดแม่เกิดในตอนเด็กๆแล้ว แฟนผมก็จะมี six sense บางทีเห็นอะไรแว๊บๆเป็นเงาๆบ้างตามสถานที่ที่มีวิญญาณวนเวียนอยู่ครับ

จบเรื่องที่ 4

 

เรื่องที่ 5 ประสบอุบัติเหตุแล้วกินเก่ง

เรื่องนี้อาเล่าให้ฟังครับ สมัยก่อนอาผมเป็นทหารอยู่ที่ค่ายธนะรัชต์ ปราณบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์ ...วันหนึ่งมีผู้ป่วยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แถวๆปราณบุรี เรียกว่าอาการสาหัส ไม่น่ารอดครับ พอผู้ป่วยมาถึงโรงพยาบาล ก็ฟื้นเป็นปกติ เหมือนไม่ได้โดนอะไรหนักๆมาเลย... แต่เหมือนไม่ใช่คนเดิม ที่แปลกกว่านั้น คือกินเก่ง กินแบบอดอยากมานาน เรียกว่าสวาปามก็ว่าได้ ญาติๆก็แปลกใจกัน

แกเป็นอย่างนั้นอยู่ไม่นาน แล้วก็หมดสติ ตายไปเฉยๆ คราวนี้ตอนตายแล้ว หมอก็มาชันสูตรครับ อาบอกว่า...หมอยืนยันว่าตายมานานแล้ว ไม่ได้พึ่งมาตาย เพราะว่าข้างในเละมาก แล้วพอตายปุ๊บก็เหม็นมาก คืออวัยวะข้างในเน่าหมดครับ ...เลยเดากันว่าแกน่าจะตายตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุตอนนั้นแล้ว แต่จิตบางดวงที่อยู่แถวนั้น ได้โอกาสช่วงนั้นพอดี เลยเข้าสิงร่างแก ทำให้พอมาอยู่โรงพยาบาลแล้วอยากกินโน่นกินนี่ เนื่องจากอยู่แถวนั้นไม่มีใครทำบุญให้ พอร่างที่สิงอยู่มันแย่มากแล้ว ผีก็อยู่ต่อไปไม่ได้ ก็นับว่าเป็นเรื่องแปลกอีกเรื่องหนึ่งครับ

จบเรื่องที่ 5

 

เรื่องที่ 6 ทำไมลูกร้องไม่หยุด

เรื่องนี้อาอีกคนเล่าให้ฟังครับ สมัยก่อนอาเป็นอาจารย์อยู่ที่วิทยาลัยครูพระนครศรีอยุธยา (ปัจจุบันเปลี่ยนเป็น ม.ราชภัฏพระนครศรีอยุธยา) อาจารย์ที่นั่นเค้าจะมีบ้านพักครูให้ อาก็อยู่บ้านพักครูแล้วอีกไม่นานก็มีลูก ...แต่ปัญหาหนึ่งที่ไม่รู้จะทำยังไง เนื่องจากลูกร้องบ่อยมาก ไม่ได้หลับไม่ได้นอน พาไปหาหมอก็ไม่ได้เป็นโรคอะไร ร้องมากกว่าเด็กปกติ ไม่รู้จะทำยังไง สุดท้ายไปถามพระที่นับถือ

...ท่านบอกว่า...ดินใต้บ้านมันมีอะไรอยู่ แล้วมันมากวนเด็ก ทำให้เด็กร้อง ...ที่จริงแล้ว เป็นเศษกระดูกทหารพม่าที่ตายตอนทำสงครามแล้วกองอยู่ตรงนั้น สุดท้ายท่านก็แก้ให้ โดยทำพิธี รู้สึกว่าอาไปหา "ดี" อะไรสักอย่างให้พระทำให้แล้วฝังลงไปในดิน ส่วนกระดูกพม่าที่ฝังอยู่ตรงนั้นก็คงไม่ได้เอาออกมานะครับ เพราะว่าจะไปรื้อบ้านพักครูก็ไม่ได้ พอทำเสร็จ อะไรๆก็ดีขึ้น ลูกก็ไม่งอแงเหมือนเดิม

ปัจจุบันคงมีบ้านในอยุธยาที่มี"อะไรบางอย่าง"อยู่ใต้บ้านเป็นเรื่องปกติครับ เพราะสงครามไทย-พม่าคนตายเยอะมาก ใครผ่านไปแถวอยุธยามีโอกาสก็ควรทำบุญ-แผ่เมตตาให้ ไม่ใช่เพียงแต่คนไทย แต่ควรแผ่เมตตาให้ทหารพม่าที่ตายไปด้วยนะครับ ทหารพม่าส่วนใหญ่คงไม่อยากมาฆ่ากับคนไทยหรือมาตายที่นี่ครับ

จบเรื่องที่ 6

 

เรื่องที่ 7 ประสบการณ์ของคุณย่า

คุณย่าที่ผมพูดถึงเป็นน้องสาวของย่าแท้ๆผมครับ ตอนเด็กๆแกจะมาเยี่ยมบ่อย แล้วก็จะมีเรื่องผีๆมาเล่าให้ฟัง ย่าเป็นพยาบาล มีบ้านอยู่แถวประตูผี(ชื่อบริเวณที่เค้าเรียกกันสมัยก่อน) สมัยนั้นกรุงเทพยังไม่ค่อยมีตึก รถก็น้อย เป็นทุ่งๆก็ยังมีมาก ที่ย่าอยู่ก็น่าจะเป็นโซนกลางๆเมืองแล้วล่ะครับ

คืนหนึ่ง...มองออกมาข้างนอก เห็นดวงไฟอะไรไม่รู้ ลอยอยู่ห่างๆ เป็นดวงกลมๆ แสงวาบๆ เห็นได้ชัด แล้วก็ไม่ใช่เล็กๆแบบหิ่งห้อย ...เหมือนมันจะเห็นย่าครับ แกก็หลบมอง จนมันหายไป พอไปเล่าให้คนอื่นฟัง คนเขาบอกว่าดวงไฟกระสือ แต่มันไม่มีหัวนะครับ ไม่เห็นไส้ด้วย มาแบบดวงๆ แต่ไม่เหมือนในหนังผีกระสือ ซึ่งมีมานานมาแล้ว แล้วก็มีหัวทุกเวอร์ชั่น สมัยก่อนเมืองมันโล่งๆครับ จะเห็นอะไรก็เห็นได้ชัด แล้วตอนสงครามโลก คนตายกันเป็นเบือ บางทีเครื่องบินทิ้งระเบิดที ไส้คนกระเด็นไปติดตามกิ่งไม้ก็มี ทำให้เรื่องผีๆนี่...ธรรมดามาก คนเจอกันเยอะ

...ต่ออีกเรื่องของคุณย่าครับ สมัยก่อนมันจะมีละครเรื่อง"เทวรูปแมว" หลายคนคงเกิดไม่ทันเกี่ยวกับผีแมว ย่าเคยเล่าให้ฟังว่า มีอยู่คืนหนึ่ง นอนหลับอยู่ รู้สึกว่ามีคนมานั่งทับ แกก็ลืมตาดู (ไม่แน่ใจว่ากึ่งหลับกึ่งตื่นหรือเปล่า) ตัวมันเป็นคนครับ ร่างกายดำทะมึน แต่หัวเป็นแมว มาทับหน้าอกแบบหายใจไม่ออกเลยครับ ผมจำไม่ได้ว่าย่าทำอะไร ในที่สุดมันก็ไป ไม่ทราบว่าเป็นเปรตหรืออสุรกายบางประเภทหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ มันคือ "ผีหัวแมว" ครับ

เรื่องอื่นๆที่ย่าเล่าให้ฟังก็มีอีกครับ เสียดายจำไม่ได้แล้ว เพราะเคยได้ยินตอนเด็กๆ แกเป็นคนที่มี sense เลยเจอเยอะกว่าคนอื่นหน่อยครับ

จบเรื่องที่ 7

 

เด่วขออนุญาตช่วยเสริมเพื่อความบันเทิงครับ
เรื่องที่ 1 เสียงอะไรอยู่นอกห้องน้ำ
เสียงเรียกชื่อเล่น บวกกับเวลาเราเข้าห้องน้ำ
จิตมักจะเข้าสู่สภาวะขนิกสมาธิและเป็นทิพย์
แว๊ปๆได้ง่าย แต่ด้วยสภาพแวดล้อมเอื้ออำนวยเลยได้ยินเสียงครับ
บางคนสังเกตุได้เวลาหนักมักจะมีอาการเหมือนหัวตื๊ดๆ
และสายตาจะรู้สึกว่ามองเห็นอากาศได้ชัดเจนกว่าปกติ
หรือเห็นแม้กระทั่งอากาศเคลื่อนไหวได้นั่นหละครับ
เรื่องที่ 2 ปอบที่ลาว
นอกจากปืน น้ำร้อน แอนบาทา ก็กลัวครับ ๕๕๕
และอาจเป็นปอบเทียมก็ได้ครับ ๕๕๕
กรณีที่คุณปู่เจอ อาจจะเป็นจังหวะบังเอิญว่าที่ปอบพึ่งเข้าสิงคนนั้น
ได้ไม่นานและเป็นวิญญานที่ไม่ค่อยมีกำลังจิตเท่าไร
ถ้าอยู่นานและกำลังจิตมากมักจะยอมตายไปพร้อม
กับร่างนั้นๆหากโดนวิธีที่ค่อนข้างรุนแรงครับ..
แต่ถ้าเราประนีประนอมและมีความสามารถดึงออกได้
ผู้ป่วยจะรู้สึกได้ถึงการวิ่งของดวงจิตในร่างตัวเอง
และดวงจิตจะปรากฏให้เห็นหน้าตาที่บริเวณผิวหนัง
ให้เรามองเห็นได้ชัดเจนถ้าตาเราดีหน่อย บางทีอาจทำหน้าหงอยๆ
เศร้าๆ เรียกร้องความเห็นใจ ๕๕๕๕
แต่การจะดึงออกเลยหรือไม่ เราจะต้องพอมี
เครื่องรู้ว่า คนนั้นเค้าไปสร้างเรื่องผูกเวรกรรมขึ้นมา
เองหรือเปล่า ถ้าใช่ต้องรอเวลาซักพักหนึ่งก่อน.
ปล่อยให้เจ้าตัวสร้างความดีเพิ่มอีกเล็กน้อยเด่ว
เค้าออกเอง แต่ถ้าประเภทมาแบบมีจิตอกุศลตั้งต้นเลย
คนที่ทำได้ต้องดึงออกทันทีแล้วให้ครูบาร์อาจารย์ท่านเคลียร์ครับ
เรื่องที่ 3 โรงแรมที่นิวซีแลนด์
เป็นลักษณะของการมาขอส่วนบุญของผีต่างชาติ
และเป็นผีที่เสียชีวิตมานานแล้ว.พูดง่ายว่าขาด
เรื่องมารยาทแบบไทยๆเล็กน้อย ถ้าผีไทยส่วนมากจะยืนเฉยๆ
เพราะแค่ปรากฏตัวก็ยากแสนยากแล้ว.
เรื่องที่ 4 เจอผีพ่อแม่แต่ในอดีตชาติ
กรณีนี้นอกจากสัมผัสดี กำลังสติทางธรรมยังดีในระดับหนึ่งด้วยครับ
วัดกันที่ความเข้าใจทางจิตในขณะที่เห็น ณ เวลานั้นครับ
ถ้าถามว่าสติดีมากไหม ก็ถือว่าดีกว่าผู้เขียนเยอะครับ
เพราะถ้าเจอแบบนั้นส่วนมากจะยังงงๆอยู่ครับ ๕๕๕

เรื่องที่ 5 ประสบอุบัติเหตุแล้วกินเก่ง
เป็นไปได้แต่อาจไม่บ่อยครับกรณีแบบนี้
จะออกไปจนกว่าธาตุหรือร่างกายจะพังจนถึง
ขั้นที่ใช้ไม่ได้จริงๆครับ..เพราะจิตมันไม่มี
ที่เกาะนั่นเอง..ความจริงญาติๆพอจะ
สังเกตุได้แล้วหละครับตั้งแต่แรก.
เรื่องที่ 6 ทำไมลูกร้องไม่หยุด
ใช่ครับเพราะวิญญานเป็นระดับวิญญาน
ที่อยู่มานานแต่ไม่รับการอุทิศส่วนกุศล
สีผิวจึงออกมาดำๆ ดูน่ากลัวสำหรับเด็ก
แต่ไม่ได้เจตนาไม่ดีหรือตั้งใจมาหลอกเด็กครับ
เนื่องจากเด็กสัมผัสจะดีโดยธรรมชาติ เด็กเห็น
เข้าเลยกลัวและร้องไห้ ถ้าเด็กเห็นระดับ
ที่ดีๆเช่น ระดับภูมิเทียบเท่าเทวดา ภูมิเทวดา
เทพ พรหม เด็กจะยิ้ม
หัวเราะชอบใจ และคุยกับท่านๆ เราจะเห็น
เด็กพูดอ้อแอ้ๆ นั่นคือการสื่อสารทางจิต
ประเภทหนึ่งแต่โตมาอีกหน่อยจะไม่เห็น
ยกเว้นว่าบิดากับมารดา จะมีความสามารถ
ทั้งคู่ เด็กก็จะยังเห็นได้เป็นปกติครับ..
เรื่องที่ 7 ประสบการณ์ของคุณย่า
แสงว๊าบๆ มองเห็นต้นกำเนิดแสงจากวงกลมๆ มีชื่อเรียกเฉพาะครับ
มีเขตอยู่อาศัยระดับเดียวกับโลกเรานี่หละครับ.แต่จำไม่ได้
ว่าเรียกว่าอะไรครับ ๕๕๕
ถ้าระดับสูงกว่า ขอบจะคมและจะมีความสว่าง
ในลักษณะเป็นรัศมีของแสงแบบหาต้นกำเนิดไม่เจอครับ
บอกได้ว่าสีจะบอกถึง
ความสามารถและเอกลักษณะเฉพาะ
ของดวงจิตนั้นได้ครับ..
และผีหัวแมวก็เป็นแมวที่ตัวที่คุณย่าเคยเจอ
มานั่นหละครับแต่คุณย่าอาจไม่ได้สนใจ
.และแมวตัวนี้ก็ชอบแอบมองคุณย่า
ตอนมีชีวิต เป็นแมวสีดำที่ร่างมันแห้ง
ตายใกล้บ้านคุณย่านั่นหละครับ
ปล.อ่านเล่นขำๆเน้อ...

 

ขอบคุณมากครับ ท่าน nopphakan ที่มาช่วยกันวิเคราะห์
ผมเอาเรื่องจากญาติๆนี่แหละ อิๆ มีหลักฐานจริง ตัวตนจริง สถานที่จริง แต่คนเล่าบางคนตายไปแล้ว

เรื่องที่ 1 เห็นด้วยครับ จิตตนเองหลอกหรือเปล่า
เรื่องที่ 2 อันนี้ไม่ฟันธงว่าปอบจริงหรือเปล่านะครับ แต่ปู่ผม พอบทโหดโหดได้ดีครับ
เรื่องที่ 3 น้องไม่เคยโดนผีไทยหลอก เจออีกทีผีอินเตอร์55 แต่แปลกบอกว่าจะทำบุญให้ เค้าเข้าใจ
เรื่องที่ 4 ใช่ครับ เป็นคนที่มีสติ สมาธิดีมากครับ
เรื่องที่ 5 ครับ ไม่ค่อยพบ แต่เหมือนเคยเห็นในหนังนะ แต่พวกหมอที่ยุ่งกับเคสอุบัติเหตุคงเคยเจอบ้าง บางเคสเจอฟื้นมาพูดภาษาอื่นก็มี
เรื่องที่ 6 เรื่องเล่าอยุธยาคงมีคนเจออีกเยอะ อยากฟังคนในพื้นที่เล่าให้ฟังบ้าง 55
เรื่องที่ 7 ย่าเสียไปนานแล้วครับ เสียดายผมไม่ได้ถามว่าเป็นดวงไฟแบบไหนละเอียดกว่านี้ จะได้มาวิเคราะห์ถูก

 

เรื่องที่ 8 ประสบการณ์ของพี่

ตอนเด็กๆผมอยู่บ้านทาวน์เฮ้าส์ของป้าครับ ใกล้ๆประชานิเวศน์1 กทม. ที่ไม่กว้าง พอเลยกำแพงหลังบ้านไปจะเป็นที่รก ยังไม่มีใครมาปลูกบ้าน เนื่องในบ้านไม่มีที่ปลูกต้นไม้ ผมเลยเอามะนาวที่โตขึ้นเรื่อยๆในกระถางไปปลูกลงดินนอกรั้วหลังบ้าน แล้วมันก็โตจนต้นสูง ออกผล ให้เก็บกินได้เลย

กำแพงด้านข้างของเราแชร์กับเพื่อนบ้าน มีบางครั้งเค้าก็เอาของเซ่นเจ้าที่มาวางบนกำแพงด้านหลังของเค้าบ้าง ตัวกำแพงไม่สูงมาก อาจยืนบนเก้าอี้แล้วก็ปีนขึ้นไปได้เลย มีอยู่วันหนึ่ง...พี่ผมขึ้นกำแพงจากด้านซ้ายที่แชร์กับเพื่อนบ้านแล้วจะเดินต่อไปบนกำแพงด้านหลังเพื่อเก็บมะนาว พอตกกลางคืน...พี่ฝันว่า มีผู้ชายมายืนด่าครับ แต่ไม่รู้ว่าด่าว่าอะไร ความรู้สึกบอกว่าน่าจะเกี่ยวกับที่ปีนไปเก็บมะนาว พอพี่เล่าให้แม่ฟัง แม่เลยบอกว่าไม่รู้ไปทำอะไรผิดหรือเปล่า หรือตอนปีนกำแพง ไปเหยียบใครเข้าให้ เค้าเลยโกรธ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ

มีอยู่ครั้งหนึ่งพี่คนเดียวกันนี้ก็ไปอยู่บ้านปู่ย่าที่ต่างจังหวัดสักอาทิตย์หนึ่งครับ ตอนนั้นย่าชรามากแล้ว เลยไปช่วยดูแลย่า กลางวันพี่ก็ปัดกวาดเช็ดถูธรรมดา พอตกกลางคืน ฝันเห็นผู้หญิงแก่มากๆ หน้าตาน่ากลัว ผมขาวเต็มหัว จะเข้ามากัดครับ ในฝันพี่ตกใจเลยผลักออกไป คราวนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไปทำอะไร เค้าถึงโกรธ อาจจะเป็นเจ้าที่หรือไม่ใช่ก็ได้แต่มาแบบชัดๆในฝัน

ส่วนที่เห็นด้วยตาเนื้อจริงๆ พี่ผมเคยเห็นที่บ้านปู่ย่าที่ต่างจังหวัดหลังนี้ กำลังจะนอน มองไปทางหน้าต่าง มันมาแบบเป็นดวงไฟขนาดเท่าหม้อใบกลางๆ สีเหลืองออกส้มๆ ลอยพรึบๆมาอยู่นอกตัวบ้าน (แต่เลยรั้วบ้านเข้ามาแล้ว) แล้วลอยวนๆ เหมือนมาสำรวจ แต่ไม่ได้มาในบ้าน ติดแค่หน้าต่าง ตอนนั้นอากับลูกอาเคยมาพักก็เคยเห็นกันจะๆกันถึงสามคน ลอยมาที่หยุดที่หน้าต่างเลยอาเลยท่องคาถาใส่ เหมือนมันจะพองสู้ครับ สุดท้ายก็ไป ต่อมาสักพักก็ไม่มีใครเห็นดวงไฟลอยๆแบบนี้อีกเลย

จบเรื่องที่ 8

 

ผีมาด่าด้วย แม่เจ้า!! ไม่เคยพบเคยเจอ 5555 แปลกดีอ่ะ ชอบจัง !! ชอบผีด่า ^^

 

ดีที่แค่ด่าน่ะ เค้าไม่ทำอะไรก็ดีแล้ว แปลว่าโกรธไม่มาก 55

 

เรื่องที่ 9 หุ่นยางของคุณครู

เรื่องนี้ครูโรงเรียนประถมเล่าให้ฟังครับ ถึงแม้ไม่ใช่ญาติแต่ก็เป็นครูที่เคารพ ขอใช้ชื่อว่าคุณครูภคินีแล้วกันนะครับ สอนอยู่โรงเรียนที่ลพบุรี เรื่องมีอยู่ว่า...ก่อนครูจะย้ายมาสอนที่โรงเรียนผม ครูเคยสอนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง วันหนึ่งแกลืมของบางอย่าง แกเลยใช้ให้ลูกศิษย์ผู้หญิงไปหยิบของให้ที่บ้าน ลูกศิษย์ก็ไปตามคำสั่ง แต่ตอนกลับเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง แกเลยถามว่าเป็นอะไร

ลูกศิษย์บอกว่า...ครูมีหุ่นอะไรเหรอ ทำไมมันน่ากลัวจัง เด็กบอกว่าค่อยๆเดินเข้าไปในบ้าน แล้วเจอหุ่นตัวเท่าคน เป็นผู้หญิง ...แต่มีแค่ท่อนบน ท่อนล่างไม่มี ลอยได้ ครูภคินีก็เลยอึ้งไปสักพัก แล้วบอกว่าบ้านครูมีหุ่นยาง ที่มันลอยๆเพราะว่าครูแขวนอยู่ หนูไม่ต้องตกใจ ...ความจริงแล้วที่บ้านครูไม่มีหุ่นยางครับ ครูแค่พูดให้เด็กหายกลัว โชคดีว่าเป็นเด็กเล็กไม่คิดอะไรมาก แต่ต้นตอจริงๆครูภคินีรู้ดีว่ามันมาจากไม้ที่มาทำเป็นเตียง เพราะแกเคยเจออะไรมาบางอย่างแล้ว แกเล่าว่า...เคยมีคนบอกว่า นางไม้ที่อยู่กับไม้ที่มาทำเตียงนั่นแหละคือคนที่คอยเฝ้าบ้านให้ ใครเข้ามาบ้าน เค้าก็โชว์ตัวสักหน่อย บ้านนี้ถึงดี ขโมยไม่กล้าเข้า

พอแกย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้น เตียงหลังนั้นก็ไม่ทราบว่าตกเป็นสมบัติของใครต่อไป เรื่องนี้ถ้านางไม้มาเต็มๆตัวคงไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่มาแบบครึ่งตัวเนี่ยนะ...ดีนะที่เด็กเชื่อว่าเป็นหุ่นยางที่ครูสะสมไว้

จบเรื่องที่ 9

 

เรื่องที่ 10 ในบ้านหลังใหม่

เรื่องนี้พึ่งเกิดผ่านมาสดๆร้อนๆครับ ผมกับแฟนพึ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านใหม่ (เป็นคนละบ้านที่พูดถึงในอีกกระทู้...ที่พระท่านทักเรื่องบูชางูนะครับ) อยู่แถวชานเมือง พึ่งอยู่ได้ประมาณสามเดือนนี้เอง ผมเป็นคนไม่มี six sense ตามที่เคยบอก แต่แฟนเป็นคนมี sense เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เรียกว่าเห็นผีกันตั้งแต่เด็กๆ ถ้าที่ไหนเค้าอยากให้เห็น...จะเห็นตลอด ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงานทุกที่ที่เคยทำมา

ปกติผมไม่ค่อยถามอะไร วันนั้นผมลองถามแฟนดูว่าบ้านใหม่หลังนี้มีเจ้าที่ไหม เธอบอกว่า ไม่ค่อยอยากเล่า...เพราะเดี๋ยวเราจะกลัว แต่สุดท้ายก็เล่าให้ฟัง ปกติถ้าไม่ถามเธอก็ไม่บอก

เธอบอกว่าเคยเห็น แต่เป็นเงาๆ เห็นแว๊บๆแถวบันใดขึ้นไปชั้นสอง รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย แต่ไม่ได้มาร้าย สรุปว่าบ้านผมก็มี"อะไรบางอย่าง"เหมือนกัน ทำบุญบ้านแล้วด้วยครับ สวดมนต์ ตักบาตรทำบุญทุกครั้งก็อุทิศให้เจ้าที่ เทวดา กายทิพย์ที่ปกปักรักษาบ้านนี้ทุกครั้ง ได้ยินครั้งแรกก็นึกกลัวๆหน่อยๆเหมือนกัน เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งเป็นหวัด อยู่บ้านคนเดียวช่วงกลางวันหลายวัน แต่ก็ไม่เจออะไรนะครับ ถือซะว่าโชคดี แต่จริงๆแล้วท่านผู้นั้นก็คงเดินผ่านไปผ่านมาในบ้านผม...แต่ผมดันไม่เห็นท่านเองเท่านั้นเอง

จบเรื่องที่ 10