เรื่องของพลังจิต

[FONT=&quot]ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติ [/FONT][FONT=&quot](Para-Normal Phenomena)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]เรื่องราวต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตเหนือสำนึกชั้นแรกของคนเราที่ดูเหมือนจะเป็นปรากฏการณ์ที่เหนือธรรมชาติ หญิงคนหนึ่งมองเห็นภาพบุตรชายของเธอกำลังจะตายทั้ง ๆ ที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนและน่าแปลกที่หลังจากนั้น อีก [/FONT][FONT=&quot]2 ชั่วโมง เธอก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งว่าบุตรชายของเธอได้ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเสียชีวิตแล้ว<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]การทดลองการส่งกระแสจิตที่ประเทศเชคโกสโสวาเกีย ได้มีการทดลองโดยให้ผู้ส่งกระแสจิตนึกภาพว่าตนเองกำลังถูกฝังทั้งเป็น ผลปรากฏว่าผู้รับกระแสจิตเกิดอาการหอบหืดเหมือนคนขาดออกซิเจน การสื่อสารทางจิต [/FONT][FONT=&quot](Telepathic message) สามารถติดต่อสื่อสารกันได้ในระยะทางหลายพันไมล์ได้อย่างสบาย แม้จะต้อง " ส่ง " ผ่านตะกั่วหรือเหล็ก ซึ่งสามารถกั้นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและการแผ่รังสีได้ก็ตาม ไม่มีอะไรที่จะสามารถกั้นขวางการสื่อสารทางจิตได้ เพราะกระแสจิตไม่ใช่คลื่นที่มี ลักษณะหยาบเหมือนคลื่นไฟฟ้า แต่เป็นพลังที่ละเอียดอ่อนจนอยู่เหนืออำนาจของกาลเวลาและสถานที่ (space and time) ปรากฏการณ์ทางจิตดังกล่าวเรามักเรียกว่าการรับรู้ของประสาทพิเศษ (Extra-Sensory Perception หรือ ESP) คนธรรมดาอย่างเรา ๆ จะเกิดปรากฏการณ์ตาทิพย์ (ESP) ขึ้นเองตามธรรมชาติ ได้ 8 - 10 ครั้งในชีวิต ซึ่งเกิดขึ้นในขณะที่จิตใจระดับแรก ๆ (จิตสำนึกและจิตใต้สำนึก) ของเรา มีความสงบนิ่งมากพอเพราะได้รับการผ่อนคลายหรือกำลังมีใจจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างแท้จริง ทำให้ความสามารถในการรับรู้ของจิตเหนือสำนึก สามารถจะผ่านเข้าสู่จิตสำนึกได้ ปรากฏการณ์เหล่านี้จึงไม่ใช่ " เหตุการณ์มหัศจรรย์ " หรือ "อภินิหาร" แต่อย่างไรเลย เป็นพียงปรากฏการณ์ตามธรรมชาติที่นาน ๆ จะเกิดขึ้นกับเราสักครั้งเท่านั้นเอง<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]

[FONT=&quot] การเข้าถึงจิตเหนือสำนึกอย่างทันทีทันใด<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot] (Instant Enlightment)<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]​

[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] ปัจจุบัน ซึ่งเป็นยุคของเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่มี<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]จิตเหนือสำนึกชั้นที่สอง[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot](Subtiminal Mind)[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]การมองเห็นความจริงของชีวิต [/FONT][FONT=&quot](Discrimination)<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]และการไม่ติดยึด [/FONT][FONT=&quot](Non-attachment)<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]​

[FONT=&quot] ใครเล่าจะคาดคิดว่าจิตเหนือสำนึกชั้นที่สอง หรือที่ เรียกว่า Subtiminal mind <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ของมนุษย์เรานี้มีจริงและมีอำนาจลึกล้ำยิ่งใหญ่จนสุดที่เราจะคาดคำนวณได้ ตามปกติมนุษย์ราจะสามารถเข้าใจได้แต่เฉพาะสิ่งที่เรารู้สึกได้และมองเห็นได้มากมายหลายชนิดที่ไหลล้อมรอบตัวเราอยู่ เพราะอวัยวะในการรับความรู้สึกของเรามีขอบเขตจำกัด สามารถรับรู้ได้แต่เฉพาะคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสั้น ๆ ส่วนคลื่นความถี่สูง ๆ เช่น[/FONT][FONT=&quot] รังสีอุลตราไวโอเล็ต, รังสีแกมมา, รังสีเอ็กซ์, รังสีคอสมิก…. ซึ่งมีอยู่ถึง 99% ในจักวาลนั้น มนุษย์เราไม่สามารถมองเห็น และรู้สึกได้ จึงมีนักฟิสิกส์ผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งกล่าวว่า "มีใครบ้างไหมที่รู้จักโลก รู้จักชีวิต ที่แท้จริง ซึ่งอยู่นอกเหนือจากสิ่งที่ตาเรามองเห็น"<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อเราสามารถฝึกจิตใจจนสามารถเข้าสู่สภาวะจิตเหนือสำนึกชั้นที่สองนี้ได้ อวัยวะรับความรู้สึกต่าง ๆ ของเราจะไวขึ้น จะรู้สึกได้ถึงคลื่นต่าง ๆ รอบตัวเรา จิตสำนึกของเรา[/FONT][FONT=&quot] จะแผ่ขยายขึ้นจนเรามีความรู้สึกเหมือนกับว่าเราเป็นส่วน[/FONT][FONT=&quot]หนึ่งของโลก ของจักรวาลแห่งความไม่สิ้นสุด [/FONT][FONT=&quot](the infinite) คนที่สามารถพัฒนาจิตใจจนมาถึงสภาวะนี้ จะรู้สึกว่ากระแสคลื่นมากมายหลายชนิดในจักวาลกำลังไหลผ่านเข้าออกจากตัวอย่างไม่สิ้นสุด และแผ่รังสีออกไปทุกทิศทุกทางจนไม่ทราบว่ามีจุดเริ่มต้นอยู่ที่ใดและจะไปสิ้นสุดที่ใด ทำให้เกิดความรู้ความเข้าใจและมองเห็นสิ่งทั้งหลายทั้งปวงตามความเป็นจริง ผู้ที่เข้าถึงสภาวะนี้จะมีชีวิตที่อิสระเสรีอยู่เหนือกาลเวลาและอาณาเขต (Space & time) มีความเข้าใจโลกเข้าใจชีวิตอย่างแจ่มแจ้ง (enlighten) จะมองโลกซึ่งคนปกติเห็นว่าเป็นเพียงละครฉากเล็ก ๆ เพียงฉากหนึ่งจะเกิดดวงตาที่ล้ำลึกเลิกติดยึดกับสิ่งทั้งหลายทั้งปวง (non-attachment) ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เพราะเขาได้เข้าสู่สภาวะคนที่เข้าใจชีวิตอย่างแจ่มแจ้งแล้ว เรามาดูตัวอย่างชีวิตของคนที่เข้าถึง Subtiminal mind กันดีกว่า[/FONT]

 

[FONT=&quot]การเห็นสภาพตามความเป็นจริงของโลกและชีวิต[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot](True discrimination)<o></o>[/FONT]

<o> </o>
[FONT=&quot]คนส่วนมากมักจะหลงติดยึดกับสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เช่น ความเป็นหนุ่มเป็นสาว[/FONT][FONT=&quot], ทรัพย์สมบัติ, คนหรือของที่รัก….ฯลฯ และคิดว่าตัวเองจะได้เป็นเจ้าของสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ตลอดไป แม้ว่าเราจะเคยเห็นความชราของคนที่มีอายุมากขึ้น เคยเห็นคนที่ร่ำไห้เสียใจเมื่อสูญเสียคนรักหรือสิ่งของที่รัก แต่เรามักจะลืมคิดไปว่าวันหนึ่งเราจะต้องแก่และตาย ในที่สุด วันหนึ่งเราต้องสูญเสียสิ่งที่เรารักหรือคนที่เรารัก วันหนึ่งเราจะต้องจากสิ่งที่เรารักไป ฯลฯ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ผู้ที่เข้าถึงจิตเหนือสำนึกชั้นที่สอง [/FONT][FONT=&quot] Subtiminal Mind) แล้วจะเกิดดวงตาพิเศษ (discrimination) ที่แตกต่างจากคนธรรมดาทั่ว ๆ ที่สามารถมองเห็นความจริงของโลกของชีวิตว่า มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งบุคคลเหล่านี้จะปราศจากความเสียใจต่อการพลัดพราก การสูญเสียสิ่งที่รักและไม่มีความเกรงกลัวต่อความตาย<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]​

[FONT=&quot]จิตเหนือสำนึกชั้นสูงสุด[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot](The Subtle Causal Mind)<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]จิตใจที่ร่ำร้องหาความสุขที่แท้จริง[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]​

[FONT=&quot]เมื่อความปรารถนาที่จะมีความสุขที่แท้จริงหรือความสุขที่เป็นนิรันดร์มีมากขึ้นจนท่วมท้นสรรพางค์กาย จิตใจทั้งหลายของเราก็จะร่ำร้องหาความสุขที่นิรันดร์นี้เพียงอย่างเดียว[/FONT][FONT=&quot] นี่แหละคือสภาวะของจิตใจของบุคคลที่เข้าถึงจิตเหนือสำนึกชั้นสูงสุด<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] จิตเหนือสำนึกชั้นสูงสุดนี้เปรียบได้กับประตูสุดท้ายก่อนที่เราจะก้าวเข้าสู่สภาวะที่สมบูรณ์ที่สุดของมนุษย์หรือ ทางพุทธศาสนาเรียกว่านิพพาน จิตเหนือสำนึกขึ้นสูงสุดจึงเปรียบได้เป็นจิตใจชั้นบาง ๆ ชั้นสุดท้ายที่ห่อหุ้มตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์ (true self, spirite) ผู้ที่เข้าถึงจิตเหนือสำนึกชั้นสูงสุดนี้แล้วจะรู้สึกว่าตัวเองได้พัฒนาจิตใจจนกระทั่งเกือบเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงแล้ว และขณะนี้ตัวเองแทบจะรอคอยการเข้าสู่สภาวะที่สมบูรณ์สูงสุดนั้นไม่ไหวแล้ว ผู้ที่เข้าถึงสภาวะนี้แล้วคนหนึ่งได้อธิบายความรู้สึกของตนเองว่า "ความทุกข์ทรมานใจของฉันที่ไม่สามารถเข้าถึงสภาวะที่สูงสุดนี้ได้เปรียบ ได้กับความรู้สึกของขโมยที่ทราบว่ามีถุงทองที่มีมูลค่ามหาศาลได้ถูกวางไว้ที่ห้องถัดไป ซึ่งมีเพียงฝาไม้กระดานบาง ๆ กั้นอยู่ ความรู้สึกของขโมยที่อยากจะหาทางทำลายฝาหนังกั้นห้องเพื่อไปเอาทองคำก็เหมือนกับความรู้สึกของฉันเวลาที่นั่นแหละ"[/FONT]

 

[FONT=&quot]สภาวะของความเป็นพุทธะ[/FONT][FONT=&quot](ระดับจิตใจส่วนลึกที่สุดของคนเรา)<o></o>[/FONT] [FONT=&quot]เส้นด้ายที่ขาดรุ่งริ่งย่อมไม่สามารถร้อยผ่านรูเข็มได้ฉันใด [/FONT][FONT=&quot] คนที่ติดยึดกับสิ่งใดในโลกอย่างเหนียวแน่น (เงิน, อำนาจ, ชื่อเสียง, ความเป็นของฉัน, ความเป็นพวกฉัน…….) ย่อมไม่มีโอกาสเข้าสู่สภาวะความสุขที่เป็นนิรันดร์ (อาจเรียกในชื่อต่าง ๆ กันเช่น สภาวะของความเป็นพุทธะความสุขที่แท้จริงของชีวิต, ความรักความเมตตาที่ยิ่งใหญ่, สภาวะนิพพาน, ความไม่แบ่งแยก, การไม่มีอัตตา, ระดับจิตใจส่วนลึกที่สุดของคนเรา ฯลฯ) ได้ฉันนั้น เมื่อใดเราได้มีการพัฒนาจิตใจให้ละเอียดอ่อนขึ้นความปรารถนา (desire) ที่จะเข้าสู่สภาวะที่สมบูรณ์ที่สุดของชีวิตหรือความสุขที่เป็นนิรันดร์จะมีมากขึ้น ความติดยึดและความปรารถนาในสิ่งอื่น ๆ จะน้อยลง รวมไปถึงความรู้สึกติดยึดที่จะเป็น "ตัวฉัน" "ของฉัน" จะค่อย ๆ น้อยลง จนในที่สุดจิตใจของเราจะเต็มเปี่ยมไปด้วย ความรัก ความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ (Univeral love) ที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ และใน<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]วินาทีนั้นเองที่เราพบกับความสุขที่แท้จริงของชีวิต[/FONT][FONT=&quot] (Etermal Happiness) ถ้าที่มืดมิดเป็นเวลานานสามารถสว่างขึ้นได้ทันทีด้วยไม้ขีดเพียงก้านเดียวฉันใด ความรู้แจ้งเห็นจริง (enlighten) ของคนเราย่อมเกิดขึ้นได้ในพริบตาเดียวฉันนั้น เมื่อใดที่ความยึดมั่นในสิ่งต่าง ๆ ของเราสูญสลายไป (egoless) เมื่อนั้นความสุขที่เป็นนิรันดร์ (Eternal happiness) จะเกิดขึ้นทันที<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ความติดยึดว่าสิ่งโน้นสิ่งนี้เป็นของเรา [/FONT][FONT=&quot] ตัวเราเป็นของเรา (อัตตา) เปรียบได้กับขวดบรรจุน้ำเต็มที่ถูกวางอยู่ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ น้ำในขวดเปรียบได้กับความรู้สึกที่ว่าตัวเราเป็นของเรา (อัตตา) ในคนเราแต่ละคน ซึ่งถูกแยกออกจากน้ำในมหาสมุทร ซึ่งเปรียบได้กับทุกสรรพสิ่งในจักรวาลจักรวาล (ธรรมชาติ) ขวดน้ำเปรียบได้กับความเชื่อฝังใจต่าง ๆ ที่คนเราได้รับการถ่ายทอดและอบรมสั่งสอน (Condition) สืบทอดกันมาที่ทำให้คนเราเกิดความรู้สึกแบ่งแยก (Bondage) ว่าเป็นของฉัน ของเธอ พวกฉัน พวกเธอ ฯลฯ เช่น ความเกลียด (Hatred) ความรู้สึกว่าเราเหนือกว่าคนอื่น (Superiority complex) ความรู้สึกที่ว่าเราด้อยกว่าคนอื่น (Inferiority Complex) ความ อิจฉาริษยา (Jealous) ฯลฯ เมื่อขวดแตก (เราสามารถขจัดความรู้สึกที่ทำให้เกิดการแบ่งแยกต่าง ๆ ได้ ) น้ำในขวดก็จะไหลไปรวมกับน้ำในมหาสมุทร ความรู้สึกว่าตัวเราเป็นของเราก็จะสูญไปความรู้สึกที่ว่าเราคือส่วนหนึ่งของจักรวาล(ธรรมชาติ) จะเข้ามาแทนที่ เราจะเข้าใจตัวเองและทุกสรรพสิ่งในจักรวาลอย่างแจ่มแจ้ง(enlighten)ด้วยตัวเองความรักความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ต่อทุกสรรพสิ่งในจักรวาล จะบังเกิดขึ้น ในจิตใจของเรา ความรู้สึกแบ่งแยกระหว่างตัวเราและสรรพสิ่งต่าง ๆ ในจักรวาลจะไม่มีอีกต่อไป ซึ่งสภาวะที่สมบูรณ์ที่สุด นี้เป็นสภาวะที่ไม่สามารถอธิบายด้วยชื่อและรูปร่างได้ เป็นสภาวะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีจุดสุดท้ายปลายทาง มีแต่ความสุขที่เป็นนิรันดร์ ที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ ซึ่งในพระพุทธศาสนาเรียกสภาวะนี้ว่า “นิพพาน”<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หนทางที่จะไปสู่สภาวะนี้นั้นจะได้กล่าวถึงในตอนต่อ ๆ ไป[/FONT]

 

การเตรียมการฝึกจิต<o></o>

[FONT=&quot] เลือกสถานที่<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อเริ่มที่จะฝึกจิต ก่อนอื่นเป็นการดีที่จะหาสถานที่เงียบ ๆ ในการบำเพ็ญพยายามหาที่ที่ห่างไกลความวุ่นวายอึกทึก [/FONT][FONT=&quot] สถานที่ดังกล่าวอาจเป็นห้องพัก ห้องนอนหรือสวน หลังบ้านหรือที่ใดก็ตามที่สะดวก เมื่อพบสถานที่ที่เหมาะสมแล้ว ก็ใช้บำเพ็ญเพียรเป็นประจำ เมื่อการฝึกจิตก้าวหน้าแล้วอาจฝึกจิต ณ ที่ใดก็ได้ไม่จำเป็นต้องหลีกเร้นอีกต่อไป ควรจำไว้ว่าเมื่อการฝึกจิตมั่นคงแล้ว สถานที่ใดก็ตามสามารถเป็นที่ฝึกจิตได้<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
เลือกเวลา<o></o>

[FONT=&quot]เวลาเป็นสิ่งหนึ่งที่ควรเลือก [/FONT][FONT=&quot] เวลาใดก็ตามที่เลือกแล้วควรรักษาไว้เฉพาะการบำเพ็ญทางจิตเท่านั้น ในระหว่างเวลาดังกล่าวควรกำหนดปล่อยวาง ลืมสิ่งอื่นๆ ทั้งหมด ทั้งกิจการประจำวันและความวิตกกังวล ความชอบและไม่ชอบใจทั้งหลายไม่ให้สิ่งใดในโลกเข้ามาขัดขวางการฝึกจิตได้ ตัดสินใจให้แน่วแน่ลงไปว่าเวลานั้น เป็นเวลาสำหรับการฝึกจิตเท่านั้น เมื่อการฝึกจิตได้พัฒนาไปดีแล้วทุกเวลาคือการฝึกจิต เมื่อเข้าสู่สภาวะนั้น การฝึกจิตจะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตโดยธรรมชาติควรชำระล้างร่างกายก่อนการฝึกจิต เพื่อไม่ให้เกิดความรำคาญตัวมากเกินไปในขณะฝึกเวลาฝึกควรเป็นเวลาก่อนอาหาร หากฝึกหลังอาหาร จะอึดอัด จิตเข้าสมาธิได้ยากแม้ได้ก็อยู่ไม่นาน เพราะกระเพาะต้องทำงาน และจิตต้องรับผิดชอบออกมารับรู้อยู่<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ครูกรรมฐาน[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] ผู้เริ่มใหม่อาจจะรู้สึกอยากมีใครสักคนช่วยแนะนำหรือบอกวิธีการฝึกให้หากมีเพื่อนที่ฝึกจิตอยู่แล้ว ลองพูดคุย กับเขาดู เขาอาจแนะนำได้ ถ้าพบหนังสือหรือบทความเกี่ยวกับ การฝึกจิตลองอ่านและพิเคราะห์ดูสิ่งเหล่านั้นพอแนะนำได้ ถ้าสามารถพบครูสอนกรรมฐาน จำไว้ว่า ครูเป็นเพียงเพื่อน ร่วมทางหรือผู้นำทางคนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่อาจฝึกจิตแทน ใครได้ เขาไม่อาจกระจ่างสว่างใจแทนผู้ใดได้ หากผู้ใดสามารถพัฒนาการฝึกจิตจนมีสติสมบูรณ์ ชัดเจนและมั่นคงแล้วเมื่อนั้นสัมปชัญญะอันสะอาดแน่แน่วจะเป็นครูสอนตนเอง ครูที่แท้จริงอยู่ในตัวนั่นเอง
[/FONT]

 

[FONT=&quot]หลักการฝึกจิตให้มีพลัง[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot] การฝึกจิตใจให้ทรงพลัง มั่นคง เข้มแข็ง มีหลักอยู่หกประการคือ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หนึ่ง [/FONT][FONT=&quot]ฉลาดในการเข้า ก่อนฝึกจิต พึงตระหนักไว้ทุกครั้งว่า [/FONT][FONT=&quot] ขณะนี้เรากำลังจะลดการทำงานของจิตลง ปล่อยอารมณ์ออกไปจากพันธะผูกพัน ดังนั้นต้องเริ่มให้กาย ซึ่งทำงานสัมพันธ์กับจิตทำงานน้อยลง เริ่มตั้งแต่อิริยาบทนั่งควรกระทำอย่างนุ่มนวล กำหนดตัวเอง ปิดหู ปิดตา ปิดจมูก ปิดลิ้น ปิดความรู้สึกทางกายเสีย ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามเราจะไม่สนใจ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]สอง[/FONT][FONT=&quot] ฉลาดในการตั้งอยู่ ในขณะที่ฝึกจิตจนทรง สมาธิแล้ว ลมหายใจจะละเอียดมากหรือบางทีหายใจอยู่แต่ ไม่รู้สึกว่าหายใจเลย หรือบางครั้งหยุดไปเลย ไม่ต้องตกใจ ในขณะที่ปรากฎการณ์นี้เกิดขึ้น แสดงว่าจิตกำลังแยกจากกาย (แต่ไม่แยกออกจากกาย) ขณะนี้จิตจะรู้ตัวในตนเองเต็มที่เรียกว่าสัมปชัญญะสมบูรณ์ ทรงสภาวะนี้ไว้ เพื่อให้จิตบูรณา ตัวเอง จิตจะแข็งกำลังมากเมื่อเข้าไปอยู่ในตัวเอง เมื่อออกมาแล้วสติจะมีอานุภาพ ความรู้สึกจะปลอดโป่ง เบาสบาย ปัญญาจะเฉียบแหลม แตกฉาน<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]สาม[/FONT][FONT=&quot] ฉลาดในการออก ในขณะที่ปฏิบัติการฝึกจิต จนทรงสมาธินั้น ร่างกายจะพักผ่อนลึกมาก ลึกกว่าการนอนหลับหลายเท่า บางครั้งถึงกับลมหายใจแผ่วละเอียด จนจับความเคลื่อนไหวไม่ได้ ดังนั้น ขณะที่จะเลิกจากการฝึกสมาธิ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ควรให้ร่างกายมีเวลาปรับบ้าง หย่าหุนหันหรือรีบเลิก หากมีเวลาควรหลับตาอยู่เฉย ๆ ก่อนสักระยะหนึ่ง [/FONT][FONT=&quot](ประมาณ 1-3 นาที) ค่อย ๆ เคลื่อนไหวร่างกายบางส่วนก่อน เพื่อให้ร่างกาย ปรับการทำงานให้สู่ระดับปกติ หากเลิกฝึกด้วยกิริยาที่เร็วเกินไป อาจจะมึนศีรษะ งง หรือหน้ามืด นั่นแสดงว่า ออกจากสมาธิเร็วเกินไปร่างกายปรับตัวไม่ทันให้รีบหลับตาลงแล้ว นอนพักสักครู่อาการดังกล่าวจะหายไป เมื่อร่างกายปรับตัวได้เหมาะสมแล้ว จึงค่อยออกมา จะเป็นการดีถ้าจะพยายามประคับประคองสภาวะจิตที่อิ่มเอิบนั้นไว้ด้วยการค่อย ๆ ออกจากการฝึกช้า ๆ ลืมตาช้า ๆ เคลื่อนไหวช้า ๆ พูดช้า ๆ การประคองการทำงานของจิตใจในกิจกรรมด้วยความเนิบช้า จะทำให้จิตทรงสติในการทำงานได้ ดีมากจนกว่าจะชำนาญจึงค่อย ๆ เพิ่มอัตราเร็วในการทำงานขึ้น<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]สี่ [/FONT][FONT=&quot] ปฏิบัติด้วยความเคารพ ฝึกจิตให้ได้ผลดี ต้องปฏิบัติ[/FONT][FONT=&quot] ด้วยความตั้งใจ ให้ความสำคัญกับการปฏิบัติ ไม่ทำเล่น ๆ ขณะปฏิบัติไม่ลืมตา หรือลุกขึ้นมาโดยทันทีทันใด ไม่ว่าอะไร จะเกิดขึ้น แม้จะต้องตายก็ตาม เพื่อหลีกเลี่ยงบุคคลหรือภารกิจ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ใดมารบกวน ควรกำหนดเวลาปฏิบัติเป็นเวลาเดียวกันประจำ และห้ามมิให้ใครเข้ามา[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]บกวนในเวลานั้น[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ห้า[/FONT][FONT=&quot] ปฏิบัติสม่ำเสมอ การฝึกจิตนั้นต้องปฏิบัติเป็นประจำ สม่ำเสมอ เช่นเดียวกับร่างกาย เมื่อเราต้องการให้เจริญเติบโตก็ต้องป้อนอาหารให้ทุกวัน เมื่อต้องการให้สะอาด ก็ต้องชำระล้างทุกวัน จิตก็เช่นกัน เมื่อต้องการให้จิตสะอาดผ่องใส ปราศจากทุกข์ ก็ต้องชำระทุกวัน เมื่อต้องการให้จิตมีพลังและมีปัญญา ก็ต้องหมั่นฝึกทุกวันเป็นประจำ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หก[/FONT][FONT=&quot] ฝึกให้เป็นที่สบาย ประการนี้สำคัญมาก การฝึกจิตด้วยการบังคับจิตนั้นเป็นอันตราย แต่การฝึกจิตโดยการปล่อยจิตก็ไม่ได้ผล จิตนั้นเสมือนโคเปลี่ยว บังคับไม่ได้มันจะขวิดเอา หากปล่อยก็ไม่ได้ มันจะหนีเข้าป่าไป จิตก็ดุจเดียวกัน หากบังคับมาก จะมีอาการปวดศีรษะ หากฝืนมากจะปวดต้นคอ หรือร้อนตามหน้าผาก หากปล่อยจิตตามสบาย จิตก็จะกระเจิงไปกับอารณ์ต่าง ๆ อย่างไม่เป็นเรื่องเป็นราว ดังนั้นเคล็ดลับของการฝึกจิตให้ได้ผลดีคือต้องประคับประคองจิต<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อปฏิบัติได้ตามหลักหกประการนี้แล้วโดยสมบูรณ์[/FONT][FONT=&quot] สมาธิจิตจะดี จิตจะทรงตัวตลอดเวลาแม้ในขณะปฏิบัติงาน[/FONT]

 

กุศลกรรมนำจิตใจสู่ความสงบ<o></o>

[FONT=&quot]กุศโลบาย ในการฝึกจิตคือจะต้องมีกุศลกรรมพอสมควร กุศลกรรมนี้ จะทำให้ใจมีความสุขในระดับหนึ่ง[/FONT][FONT=&quot] มีความอิ่มเอิบระดับหนึ่ง การสร้างความดีนั้นเป็นการสร้างความสัมพันธ์กับสำนึกในส่วนลึก เพราะสำนึกในส่วนลึกนั้นเป็นปัญญาญาณเห็นสิ่งต่าง ๆ อย่างถูกต้อง จึงเลือกสรรได้อย่างเหมาะสมด้วยเลือกสรรได้อย่างเหมาะสม จึงมีแต่ความดีงามเท่านั้นที่เกิดขึ้น<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]กุศลกรรมจะสถิตย์อยู่ในสำนึกละเอียดอ่อน ความสุขที่อยู่ในระดับประณีตละเอียดอ่อน จะมีพลังอำนาจที่จะทำให้ทรงตัวระดับหนึ่ง อย่าลืมว่าสิ่งใดก็ตามที่ละเอียดประณีต[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]มันจะมีพลังมากกว่าระดับหยาบ จิตใจก็เช่นกัน ถ้าอยู่ใน[/FONT][FONT=&quot] ระดับหยาบก็มีอานุภาพน้อย ถ้าอยู่ในระดับละเอียดประณีตก็จะมีอานุภาพมาก เพราะเหตุนี้ ถ้าเรามีกุศลกรรมสร้างความดีที่ยิ่งใหญ่มาก ๆ ใจเราก็จะเกิดปัสสัทธิ ปัสสัทธิ คือ ความสงบระงับ เป็นปัสสัทธิอันเกิดจากความอิ่มใจ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]คลื่นสมองในขณะที่ทำสมาธิ[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]การค้นพบทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับคลื่อนสมองเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทำให้นักวิทยาศาสตร์ได้ยอมรับกระบวนการทำสมาธิ[/FONT][FONT=&quot] เพื่อพัฒนาจิตใจของนักปราชญ์โบราณมากยิ่งขึ้น จากการค้นคว้าและทดลอง นักวิทยาศาสตร์ได้พบว่า สมองของคนเราประกอบด้วยเซลล์ประสาทหลายพันล้านเซลล์แต่ละเซลล์ได้สร้างกระแสไฟฟ้าเล็ก ๆ ขึ้น ซึ่งเมื่อรวมกันแล้วทำให้เกิดคลื่อนแม่เหล็กไฟฟ้าหรือคลื่อนสมองซึ่งเปลี่ยนแปลงไปตามการเปลี่ยนแปลงของจิตใจ (การเปลี่ยนแปลงของอารมณ์) จากการต่อเครื่องมือที่ใช้วัดคลื่นสมองเข้ากับศีรษะของคนเรา ทำให้พบว่า คลื่นสมองที่เกิดขึ้นในสภาวะจิตสำนึกตื่นตัวตามปกติเป็นคลื่นเบตา (Beta wave) ซึ่งเป็นคลื่นที่มีความถี่รวดเร็วไม่สม่ำเสมอ อันเป็นการชี้วัดถึงความกระสับกระส่ายวุ่นวายของจิตใจคนปกติทั่วไป ความถี่ 13 หรือมากกว่า13 รอบ/ วินาที มีจังหวะที่ไม่แน่นอน[/FONT]

 

จังหวะของการท่องภาวนา<o></o>

คลื่นเบตา (Beta wave)<o></o>

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]การท่องสัมมาอะระหังอย่างนุ่มนวลและมีจังหวะอยูภายในระหว่างการทำสมาธิ จะทำให้คลื่นเบตาที่มีจังหวะเร็วและไม่แน่นอนนั้นค่อย ๆ สงบลงกลายเป็นคลื่นอัลฟา [/FONT][FONT=&quot]Alpha wave) ที่มีจังหวะช้าและแน่นอนกว่า ในไม่ช้าผู้ทำสมาธิก็จะเข้าสู่สภาวะที่สงบเยือกเย็นของจิตใจ ความถี่ช้ากว่าประมาณ 8 รอบ/วินาที มีจังหวะแน่นอนขึ้นและมีพลังงานสูงกว่า Beta wave<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]จังหวะของการท่องภาวนา[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]คลื่นอัลฟา [/FONT][FONT=&quot](Alpha wave)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]โดยการเอาใจจดจ่อกับสัมมาอะระหังต่อไป คลื่นสมองของผู้ทำสมาธิก็จะมีความถี่ที่ช้าและแน่นอนขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นคลื่นเธตา [/FONT][FONT=&quot](Theta wave) ที่มีพลังงานทางจิตอย่างมหาศาล ในสภาวะที่กำลังเข้าสู่จิตใจระดับลึกนี้ ความถี่ประมาณ 4 รอบต่อวินาที (Theta state) นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าป็นสภาวะที่คนเราจะเกิดความคิดสร้างสรรค์ การหยั่งรู้เองความสามารถในการสื่อสารทางจิตและมีความสงบทางจิตสูงที่สุดและจะเกิดดวงตาพิเศษ[/FONT] [FONT=&quot](True discrimination) คนที่จิตใจพัฒนาถึงระดับนี้ <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] จะมีความสุภาพ [/FONT][FONT=&quot](gentleness) ความอดทน (patience) ความเยือกเย็น (serenity) ความสดชื่นเบิกบาน (cheerfulness) ความอ่อนน้อมถ่อมตน (humility) ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ (magnanity) และจิตใจที่มั่นคงไม่หวั่นไหว(undisturbed concentration)<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]ขณะที่ผู้ทำสมาธิมีจิตใจสงบมากขึ้น มีใจที่จดจ่อกับภาวนามากขึ้น คลื่นสมองของเขาก็จะช้าลงจนกลายเป็นคลื่นเดลตา [/FONT][FONT=&quot](Delta wave)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]คลื่นเดลตา[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] (Delta wave)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]ระดับพลังงานของคลื่นเดลตาเพิ่มขึ้น พร้อมกับความปิติสุขในจิตใจจะมีมากขึ้น จนกระทั่งคลื่นสมองของผู้ทำสมาธิดูเหมือนกับว่า [/FONT][FONT=&quot]“หยุดนิ่ง (เป็นเส้นตรง)” ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลดูเหมือนว่าหยุดการเคลื่อนไหว ความรู้สึกแบ่งแยกว่า<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]​

[FONT=&quot]คลื่นของจักรวาล [/FONT][FONT=&quot](Cosmic wave)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] คลื่นสมองของผู้ทำสมาธิ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]เป็น [/FONT][FONT=&quot]“ ตัวฉัน ” “ พวกฉัน ” “ อัตตา ” จากสรรพสิ่งต่างๆ ในจักรวาลไม่มีเหลืออยู่ต่อไปอีกแล้ว ในพริบตานั้นเองผู้ทำสมาธิ จะเข้าสู่สภาวะของความเป็นพุทธะที่อยู่เหนือขอบเขตของกาลเวลาสถานที่ และคำอธิบายใด ๆ และสภาวะนี้เอง คือเป้าหมายสูงสุดของการทำสมาธิ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]

 

[FONT=&quot]กฎเหตุและผลและกรรมในพระพุทธศาสนา[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT] [FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]สิ่งหนึ่งที่ดลใจให้คนจำนวนมากมาสนใจในพระพุทธศาสนา ก็คือการอธิบาย กฎของธรรมชาติด้วยภาษาที่เรียบง่ายของพระพุทธองค์ ซึ่งผู้ใดสามารถเข้าใจและปฏิบัติตัวตามกฎของธรรมชาติข้อหนึ่ง ซึ่งเป็นหลักสำคัญยิ่งที่พุทธศาสนิกชนควรทราบก็คือ คำสอนที่พระอัสสชิได้แสดงแก่อุปติสสะปริพาชก [/FONT][FONT=&quot](ต่อมาคือพระสารีบุตร อัครสาวกของพระพุทธเจ้า) ที่ว่า “ธรรมใด ๆ ทั้งหลายย่อมมีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคตทรงแสดงเหตุและความดับของธรรมเหล่านั้น “ คำสอนนี้พอจะพูดเป็นภาษาง่าย ๆ ได้ว่า “สิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้น (effect) ย่อมต้องมีที่มา หรือสาเหตุ (cause) ไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง (no cause) และพระพุทธองค์สามารถอธิบายได้ถึงที่มาของสาเหตุและผลที่จะเกิดขึ้นของสิ่งต่าง ๆ ”<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกในจักรวาลนี้ จะไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นโดยความบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะต้องมีที่มา หรือสาเหตุ เช่น น้ำเกิดจาก[/FONT][FONT=&quot] Hydrogen + Oxygen ผลมะม่วงในสวนที่บ้าน เกิดจากมีคนเอาเม็ดมะม่วงไปเพาะในดิน รดน้ำ, ใส่ปุ๋ย ฯลฯ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
คนที่ชีวิตมีความสุขกว่าคนอื่น เพราะมีวิธีการดำเนินชีวิตที่ชาญฉลาดกว่าคนอื่น

[FONT=&quot] การบังเอิญจึงไม่มีอยู่ในคำสอนของพระพุทธศาสนาการที่เราไม่ทราบเหตุของสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น มิใช่จะหมายความว่าเหตุของสิ่งเหล่านั้นจะไม่มี เหตุย่อมมีอยู่ก่อนผลทุกเรื่องเช่น การที่เราเกิดขึ้นมาในครอบครัวที่ร่ำรวยหรือยากจน การที่เรามีรูปร่างหน้าตาสวยงามหรือไม่สวยงามกว่าคนอื่น การที่เราเรียนหนังสือเก่งหรืออ่อนกว่าคนอื่น การที่เรามีความสุขหรือความทุกข์มากกว่าคนอื่น ฝนตก ฟ้าร้อง ฯลฯ ล้วนแต่ มีที่มาทั้งสิ้น เพียงแต่ว่าเราจะทราบถึงเหตุที่ทำให้เกิดขึ้นหรือไม่เท่านั้น จากกฎของเหตุและผลนี่เองที่จะนำเราไปสู่หลักการสำคัญอีกประการหนึ่งของพุทธศาสนา คือ เรื่องของกรรมที่มีอิทธิพลอย่างยิ่งต่อความทุกข์หรือความสุขของคนเรา เราคงคุ้นเคยกับทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่ว่า การกระทำใด ๆ ย่อมนำมาซึ่งปฏิกริยาตอบสนอง หรือ ผลของ การกระทำ (any action brings reaction) ไม่ว่าจะเป็นการกระทำของสิ่งมีชีวิต หรือไม่มีชีวิตก็ตาม เช่น การวิพากษ์วิจารณ์อย่างหยาบคายต่ออีกบุคคลหนึ่งความรู้สึกที่ไม่ดีต่อบุคคลอื่น ก้อนหินที่ตกลงในน้ำหรือ ภูเขาไฟที่กำลังพ่นลาวาออกมา ฯลฯ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ในทุกการกระทำ [/FONT][FONT=&quot](action) ย่อมต้องทำให้เกิดปฏิกริยาตอบสนอง หรือผลของการกระทำ (reaction) เสมอ <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ในพระพุทธศาสนาก็มีแนวคิดคล้ายคลึงกับทฤษฎีวิทยาศาสตร์ที่กล่าวมาข้างต้น<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]โดยแบ่งการกระทำของคนเรา[/FONT][FONT=&quot] ออกเป็น 2 ด้าน คือ การกระทำจากภายนอกหรือพฤติกรรมที่มองเห็นได้เช่น การเดิน การวิ่ง การทำงาน ฯลฯ และการกระทำจากภายในหรือพฤติกรรมที่มองเห็นไม่ได้ เช่น ความอิจฉา ความรัก ความโกรธ ความเกลียด ความเสียใจ ฯลฯ และมองการกระทำทั้ง 2 ด้านนี้ว่าเป็นผลลัพธ์จากการกระทำบางอย่างในอดีต เป็นแหล่งกำเนิดของการกระทำบางอย่างต่อไปในอนาคต จากการที่พระพุทธศาสนามองว่าการกระทำ (action) ของคนเราอาจเกิดจากพฤติกรรม ที่มองเห็นได้ และมองเห็นไม่ได้ ดังนั้นแหล่งกำเนิดของ “ กรรม ” ตามแนวพระพุทธศาสนา ก็คือ จิตใจของคนเรานั่นเอง ซึ่งคนเราสามารถแสดงการ กระทำจากจิตใจที่อาจไม่มีการแสดงอะไรให้เห็นจากท่าที ภายนอกเลย ผลของการกระทำ (reaction) ของการกระทำใด ๆ จะเกิดขึ้นเมื่อใด? การที่เราจะเข้าใจโลก เข้าใจชีวิตและรู้จักวิถีการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขนั้นเราควรที่จะเข้าใจกฎของ ธรรมชาติอีกข้อหนึ่งว่า “ผลของการกระทำใดๆ จะเกิดขึ้นในสภาพที่เหมาะสมเท่านั้น <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]โดยไม่จำเป็นจะต้องเกิดขึ้นทันทีหลังจากการกระทำนั้นๆ[/FONT][FONT=&quot]” เช่น เราทำความดีในวันนี้เราอาจจะไม่ได้รับผลของความดีในวันนี้ทันที แต่เราอาจจะได้รับในเดือนหน้า หรืออีกหลายๆ ปีข้างหน้า เราทำความชั่ววันนี้เราอาจจะไม่ได้รับผลของความชั่วที่เราทำในวันนี้ แต่เราอาจจะได้รับในอนาคตข้างหน้า ฯลฯ ผลของการกระทำใดๆ (reaction) ที่กำลังรอสภาวะที่เหมาะสมที่จะเกิดขึ้น เรียกว่า โซ่ของการกระทำหรือโซ่กรรม (potential reaction) ซึ่งโซ่กรรมนี้อาจเกิดขึ้นหลังจากที่เราได้ทำการกระทำใด ๆ เป็นระยะเวลาอันยาวนานก็ได้ เช่น เราทำการคอรัปชั่นในวันนี้ เราอาจจะถูกจับในอีกหลาย ๆ ปีข้างหน้า เราเริ่มสูบบุหรี่ในวันนี้ เราอาจจะเป็นโรคร้ายในอีกหลายๆ ปีข้างหน้า เราเริ่มออกกำลังกายในวันนี้อีกหลายๆ เดือนหรือหลายปีข้างหน้าเราจึงจะมีรูปร่างที่สวยงาม<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]โซ่กรรม [/FONT][FONT=&quot](potential reaction) ของคนเราสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ชนิดใหญ่ๆดังนี้<o></o>[/FONT]
<!--[if !supportLists]--> 1.[FONT=&quot] [/FONT]<!--[endif]--> [FONT=&quot]ชนิดสืบทอด คือ พวกลักษณะโซ่กรรม ที่ได้สืบทอดมาตั้งแต่ชีวิตก่อนของคนเรา โซ่กรรมชนิดนี้ จึงเป็นสิ่งที่เรามีติดตัวมาตั้งแต่ก่อนที่จะเกิด [/FONT][FONT=&quot]* โซ่กรรมชนิดสืบทอดนี้จึงเป็นปัจจัยสำคัญ ที่ทำให้คนเราที่เกิดขึ้นมาแต่ละคนมี ความแตกต่างกัน ตั้งแต่สถานที่เกิด รูปร่าง หน้าตา สีผิวลักษณะภายนอก นิสัยใจคอ ฯลฯ<o></o>[/FONT]
<!--[if !supportLists]--> 2.[FONT=&quot] [/FONT]<!--[endif]--> [FONT=&quot]ชนิดที่ถูกยัดเยียด คือ พวกลักษณะโซ่กรรมที่คนเราจะได้รับจากอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมรอบตัวอย่างชนิดที่หลีกเลี่ยงไม่ได เช่น ขนบธรรมเนียมประเพณี ความเชื่อของคนในครอบครัว ค่านิยมของสังคม การศึกษาที่ได้รับ ฯลฯ[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
<!--[if !supportLists]--> 3.[FONT=&quot] [/FONT]<!--[endif]--> [FONT=&quot]ชนิดที่เกิดจากตัวเราเอง คือ พวกลักษณะโซ่กรรมต่าง ๆ ที่เราได้ทำขึ้น [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]จากการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน เช่น การทำร้ายผู้อื่น การพูดนินทาหรือพูด เสียดสีผู้อื่น การช่วยเหลือผู้อื่น ฯลฯ[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]*ในพระพุทธศาสนา มองเรื่องการเกิดใหม่ (reincamation) ของคนเราเป็นปรากฎ-<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]การณ์ธรรมชาติธรรมดาของสิ่งมีชีวิตที่จะต้องมีการเวียนว่ายตายเกิด ตามกฎของเหตุและผล [/FONT][FONT=&quot](cause and effect) ดังในนิทานชาดกที่แสดงให้เห็นถึงการบำเพ็ญบารมี ในชีวิตต่างๆ ของเจ้าชายสิทธัตถะก่อนที่จะเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งไม่มีการเกิดใหม่อีกต่อไป (นิพพาน)[/FONT]

 

[FONT=&quot]การขาดสิ้นโซ่กรรม [/FONT][FONT=&quot](potential reaction) <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ในพระพุทธศาสนา[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]ตราบใดที่การดำเนินชีวิตของเรายังขึ้นกับโซ่กรรมที่ติดตามเรามาหรือตราบใดที่เรายังดำเนินการสร้างโซ่กรรมใหม่ต่อไปเรื่อยๆ เราจะไม่มีวันพบกับความสุขที่แท้จริงของชีวิต[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หรือนิพพานได้ ผู้ที่ต้องการจะหมดสิ้นโซ่กรรมจึงต้องทำหน้าที่สำคัญ [/FONT][FONT=&quot]2 ประการ คือ<o></o>[/FONT]
<!--[if !supportLists]--> 1.[FONT=&quot] [/FONT]<!--[endif]--> [FONT=&quot]เร่งโซ่กรรมที่ยังคงมีอยู่ในตัวเราให้ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุด[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]2. ไม่ทำโซ่กรรมใหม่ให้เกิดขึ้นอีกจากการศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์อย่างลึกซึ้ง โยคีและนักบวชโบราณได้พบว่าโซ่กรรมต่างๆ ของคนเราจะเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วที่สุดในสภาพที่จิตใจระดับลึกๆ ของคนเราได้ทำงานอย่างเป็นอิสระจากการทำงานของประสาทสัมผัส (จิตสำนึก) ซึ่งสภาวะนี้สามารถเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติได้ เช่นในขณะที่เรานอนหลับและฝัน หมดสติเป็นเวลานานๆ ป่วยหนักไม่ได้สติ ใกล้จะสิ้นชีวิต ฯลฯ เพื่อที่จะเป็นการเร่งโซ่กรรมที่มีอยู่ในตัวเราให้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนี่เอง นักบุญ โยคี นักบวช ในสมัยโบราณได้หากระบวนการต่างๆ * ในการให้ประสาทสัมผัสหยุดการทำงานหรือทำงานน้อยที่สุด เช่น การหลบหลีกเสียงและสิ่งเร้าต่างๆ จากภายนอก โดยไปอาศัยอยู่ตามป่าตามเขาที่สงบเรียบ การฝึกควบคุมหลอดเสียงด้วยการไม่พูด การฝึกเพ่งสิ่งของบางอย่างเป็นเวลานานๆ การ ควบคุมลิ้นด้วยการอดอาหาร การฝึกทำจิตใจให้สงบโดยไม่คิดอะไรเลย การเอาใจจดจ่อกับลมหายใจเข้าออกเป็นเวลานาน ๆ <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]การฝึกสติด้วยการเคลื่อนไหว การเอาใจจดจ่อกับการสวดมนต์เป็นเวลานานๆ ฯลฯ ซึ่งจากพุทธประวัติที่เราได้ศึกษากันมา เราคงได้เคยพบว่า เจ้าชายสิทธัตถะได้ทดลองใช้วิธีของดาบสและนักบวชตามสำนักต่างๆ ด้วยพระองค์เอง และนำส่วนดีของกระบวนการทางจิตของสำนักต่าง ๆ มารวบรวมเข้ากับสิ่งที่พระองค์ค้นพบด้วยพระองค์เอง เป็นการทำสมาธิในพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นวิธีสากลที่คนทุกเพศทุกวัย ทุกชนชั้นวรรณะ สามารถปฏิบัติได้ ด้วยวิธีการที่[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ได้กล่าวมาแล้วในตอนต้นของหนังสือ ดังนั้น จึงไม่เป็นเรื่องแปลกอะไรเลยที่ผู้ที่เริ่มทำสมาธิตามแนวพุทธศาสนาอย่างถูกต้องนี้ จะพบว่าชีวิตของตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมาก อาจได้พบกับความสุขอย่างใหญ่หลวง หรือพบกับความทุกข์ระทมอย่างมากมาย หรือได้พบกับความสุขความทุกข์สลับกันไปมา เพราะโซ่กรรมในอดีตต่างๆ ถูกเร่งให้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจากการทำสมาธินั่นเอง นอกจากการทำสมาธิแล้วการลดความทุกข์ของผู้อื่น โดยการเสียสละความสะดวกสบายส่วนตัวของเราก็จะเป็นการเสริมแรงเร่งให้โซ่กรรมที่มีอยู่ ในตัวเราได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วที่เป็นเช่นนี้เพราะมนุษย์ทุกคนมีความโน้มเอียงตามธรรมชาติอยู่แล้วที่ต้องการจะได้รับโซ่กรรม ที่ให้ผลทางด้านบวก [/FONT][FONT=&quot](โซ่กรรมที่จะให้ความสุขกายสบายใจ) แต่ต้องการหลีกหนีโซ่กรรมที่จะให้ผลทางด้านลบ (ความทุกข์กายทุกข์ใจ) การรู้จักเสียสละความสะดวกสบายส่วนตัวเพื่อลดความทุกข์ผู้อื่น (อย่างเหมาะสม) ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะเร่งโซ่กรรมที่จะให้ผลด้านลบเกิดขึ้นในชีวิตอย่างรวดเร็ว เราจะไม่ทำโซ่กรรมใหม่ๆ ให้เกิดขึ้นได้อย่างไร? เมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์ เราต้องคิดและต้องทำสิ่งต่างๆ เราจะคิดและทำสิ่งต่างๆ อย่างไรที่จะมีโซ่กรรมใหม่ๆ ตามมาน้อยที่สุด กระบวนการต่างๆ เหล่านี้อาจช่วยเราได้บ้าง ฝึกกระทำสิ่งต่างๆ ด้วยความรักและเมตตาอย่างแท้จริง (Universal love) โดยไม่หวังสิ่งใดเป็นการตอบแทนการกระทำเช่นนี้ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งที่กระทำได้ง่ายๆ แต่ความจริงแล้วเป็นสิ่งที่กระทำได้ยากมาก เพราะคนเราส่วนใหญ่ถูกอบรมมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ที่จะทำอะไรก็หวังที่จะได้รับสิ่งตอบแทน ดังนั้นการทำสมาธิอย่างสม่ำเสมอจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นมากที่จะทำให้เราเกิดความรักความเมตตาขึ้นในจิตใจ และเราก็จะสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย เช่น การเลี้ยงดูลูกด้วยความรักความเมตตาอย่างแท้จริงโดยไม่หวังว่าลูกจะต้องทำอะไรเป็นการตอบแทนเราบ้าง การช่วยเหลือผู้อื่นโดย ไม่หวังสิ่งใดเป็นการตอบแทนเลย ฯลฯ<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] การฝึกมองลึกเข้าไปในสรรพสิ่งทั้งหลายจนเห็นถึงความเป็นพุทธะที่มีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง (รวมทั้งความเป็นพุทธะในตัวเราเองด้วย) และปฏิบัติกับทุกสรรพสิ่งด้วยความรู้สึกที่ เรากำลังปฏิบัติต่อความเป็นพุทธะ จิตใจเราจะไม่มีความรู้สึกที่เย่อหยิ่ง ลำพอง แต่เราจะมีความรู้สึกที่อ่อนน้อมและเป็นมิตรกับทุกสิ่งทุกอย่าง การกระทำด้วยความรู้สึกเช่นนี้เองทำให้การกระทำใด ๆ ของเราไม่มีโซ่กรรมติดตามมา เพราะเป็นการกระทำที่ไม่มีผู้ลงมือกระทำและผู้ถูกกระทำ (action with out doing actionlessness) การทำสมาธิจะช่วยให้เรา<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เกิดความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ในการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตประจำวันได้รวดเร็วขึ้น[/FONT]

 

[FONT=&quot]การเกิดใหม่[/FONT][FONT=&quot] (reincarnation) และความสุขที่แท้<o></o>[/FONT] [FONT=&quot]จริงของชีวิต[/FONT][FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อเราเข้าใจเรื่องโซ่กรรม เราจะเข้าใจดีว่าการเกิด[/FONT][FONT=&quot] ใหม่ของคนเรา (reincarnation) <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]เป็นเรื่องธรรมดา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับโซ่กรรมที่มีติดตัวเรามาแต่อดีต ถ้าเรามีโซ่กรรมที่ดีในอดีตเราก็จะเกิดขึ้นมาในสภาวะที่ดี ถ้าเรามีโซ่กรรมที่ไม่มีในอดีตเราก็จะเกิดขึ้นมาในสภาวะที่ไม่ดี ทุกสิ่งทุกอย่างจึงมีเหตุและผล และขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง เมื่อใดที่เราสามารถทำให้หมดสิ้นโซ่กรรม [/FONT][FONT=&quot](ทั้งโซ่กรรมด้านบวกและด้านลบ) เราก็จะพบกับความสุขที่แท้จริงของชีวิต หรือที่เรียกว่านิพพานในพระพุทธศาสนา และเราก็จะไม่มีการเกิดใหม่อีกต่อไป<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]พุทธศาสตร์[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]ศาสตร์แห่งการรู้จักตัวเอง[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
คนเราส่วนใหญ่ในสังคมมักจะใช้เวลาไปกับการศึกษาสิ่งต่างๆ รอบตัว บางคนมีความสามารถในหลาย ๆ ด้าน มีความรอบรู้ในสาขาวิชาต่างๆ มากมาย แต่ขาดความรู้ที่สำคัญที่สุดของชีวิต ซึ่งก็คือความรู้เกี่ยวกับตัวเอง บางคนนับตั้งแต่ลืมตาดูโลก จนอายุ 10 ปี 20 ปี หรือตายจากโลกไปแล้ว ยังไม่เคยได้ศึกษาเกี่ยวกับร่างกายและจิตใจของตัวเองอย่างจริง[FONT=&quot]จังเลย เมื่อไรก็ตามที่คนเรายังใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตไปศึกษาสิ่งนอกตัว หรือไขว่คว้าสิ่งต่าง ๆ นอกตัว เมื่อได้สิ่งนี้ก็ต้องการสิ่งโน้น เมื่อได้สิ่งโน้นก็ต้องการสิ่งนั้น ต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด จิตใจของเราจะไม่มีวันสงบและมีความสุขที่แท้จริงได้เลย เราอาจจะได้สิ่งต่างๆ ที่เราต้องการในชีวิต มีเงินทองมากมาย มีบ้านช่องที่ใหญ่โต มีอำนาจเกียรติยศชื่อเสียง แต่ในหัวใจลึกๆ ของเราก็ยังมีความรู้สึกว่าไม่พอ เรายังต้องการสิ่งอื่นๆ อีก ชีวิตที่เต็มไปด้วยความอยาก ความต้องการทางวัตถุอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้นนี่แหละ คือชีวิตของคนธรรมดาทั่วๆ ไปที่จะต้องได้พบกับความทุกข์ระทม ความผิดหวัง ความสูญเสียและเศร้าโศก เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามความต้องการของจิตสำนึกของเรา และเป็นไปไม่ได้ที่สิ่งที่เราได้มานั้นจะอยู่กับเราตลอดไป การทำความรู้จักกับจิตสำนึกและการควบคุมจิตสำนึกของเราด้วยการ[/FONT][FONT=&quot] ใช้ชีวิตในขอบเขตของจริยธรรมในพุทธศาสนา จึงเป็นสิ่งจำเป็นเริ่มแรกในการพัฒนาชีวิตของเรา เราไม่สามารถมองเห็นเงาของดวงจันทร์ในทะเลสาปที่มีคลื่นลมแรงได้ฉันใด เราย่อมไม่สามารถเข้าถึงสภาวะของความเป็นพุทธะที่มีอยู่ในตัวเราในขณะที่จิตใจของเรายังเร่าร้อนวุ่นวายสับสนได้ฉันนั้น เราจึงต้องมีวิธีการที่จะบริหารร่างกายและชำระล้างจิตใจ ในแต่ละระดับให้บริสุทธิ์สะอาด โดยจะละเลยระดับใดระดับหนึ่งไม่ได้ (ร่างกาย, จิตสำนึก, จิตใต้สำนึก, จิตใจส่วนลึก) จนเข้าสู่สภาวะของความเป็นพุทธะหรือระดับจิตใจส่วนลึกที่สุดของคนเรา<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]กระบวนการที่จะช่วยทำให้เราได้เข้าถึงสภาวะของความเป็นพุทธ เป็นกระบวนการที่ได้รับการพัฒนาต่อเนื่องกันมาหลายพันปี อย่างมีแบบแผนที่แน่นอนเพื่อให้คนทั่วไป[/FONT][FONT=&quot] สามารถปฏิบัติได้อย่างสะดวกในชีวิตประจำวัน โดยจะเริ่ม จากการพัฒนาด้านร่างกายด้วยการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์อย่างพอเหมาะ การออกกำลังกายอย่างถูกต้องและสม่ำเสมอ เพื่อที่จะให้ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์อันจะเป็นพื้นฐานสำคัญในการพัฒนาจิตใจ เมื่อร่างกายของเราได้รับการพัฒนาให้สะอาดบริสุทธิ์ และแข็งแรงแล้ว จากนั้นจะมีการพัฒนาด้านจิตใจด้วยการฝึกทำสมาธิ โดยละความสนใจต่อเสียงและสิ่งเร้าต่างๆ นอกตัว หันกลับเข้ามาศึกษาสิ่งที่มีอยู่ ภายในตัวเราเอง<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หลักพุทธศาสตร์อันล้ำลึกที่กล่าวมานี้ สามารถนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันของมนุษย์ได้ทุกคน การฝึกนี้ทำให้ร่างกายแข็งแรง สวยงาม มีสุขภาพดี มีอายุยืนนาน มีอารมณ์มั่นคง จิตใจเยือกเย็น แจ่มใส มีความอ่อนน้อม ถ่อมตน ความจำดี มีความคิดสร้างสรรค์สูง มีความรู้สึกที่ไวต่อเหตุการณ์ล่วงหน้า มีจิตใจกว้างขวาง มีความรักและความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ ขณะที่ฝึกฝนจิตใจของผู้ฝึกจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลง ความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ และความรู้สึกแบ่งแยกเป็นพวกเขาพวกเรา พวกฉัน พวกเธอ ที่เกิดจากอัตตา [/FONT][FONT=&quot](ego) ก็จะค่อยๆ จางหายไปจากจิตใจ ดวงจิตที่เคยวุ่นวายสับสนเหมือนกระจก ที่ขุ่นมัวจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นดวงจิตที่สงบสะอาด เหมือน กระจกที่ใสจนเราเห็นสภาวะของความเป็นพุทธะที่มีอยู่ในตัวเราเองถ่านหินดำสนิทที่เคยอยู่ใต้แผ่นดิน สามารถนำมาเจียระไนให้กลายเป็นเพชรที่ส่องแสงเจิดจ้าได้ฉันใด บุคคลธรรมดาๆ ที่จิตใจเต็มไปด้วยปัญหาความวุ่นวายสับสน ก็สามารถพัฒนาตัวเองให้กลายเป็นคนที่สมบูรณ์* (Self-realized person) อันเป็นสมบัติอันล้ำค่าของโลกได้ฉันนั้น คนที่สมบูรณ์นี่แหละคือเป้าหมายที่สูงสุดของชีวิตมนุษย์ และเป้าหมายของ การพัฒนาคนตามแนวพุทธศาสตร์ <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot] <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]* คนที่เข้าถึงสภาวะความเป็น<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] พุทธะ หรือสภาวะนิพพาน[/FONT]

 

[FONT=&quot]วิธีทำสมาธิแบบง่าย ๆ[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]ทำสมาธิ[/FONT][FONT=&quot] เพื่อให้จิตสงบ มีพลัง มีประโยชน์ในปัจจุบันคือทำให้ใจสบาย คลายทุกข์ (ไม่ต้องใช้เงิน) หนักแน่น มั่นคง อารมณ์แจ่มใส เบิกบาน สมองแจ่มใส ความจำดี ทำงานมีประ-สิทธิภาพ สุขภาพดี นอนหลับสบาย รักษาโรคได้หลายอย่าง เรียนหนังสือเก่ง ที่สำคัญ ได้บุญมาก<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]วิธีทำสมาธิ[/FONT] [FONT=&quot]ทำได้หลายวิธี สะดวกที่สุดคือ วิธีกำหนดลมหายใจ [/FONT][FONT=&quot](อาณาปาณสติ) เพราะเราหายใจอยู่แล้วทำได้ทุกเวลา ทุกสถานที่ ทุกอริยาบท แม้ยืน - นั่ง - นอนบนรถ แต่ท่านั่งดีที่สุดเช้ามืดดีมาก นั่งขัดสมาธิแบบพระพุทธรูป เท้าขวาทับซ้าย มือขวาทับซ้าย ตัวตรงหน้าตรง มีสติสัมปชัญญะ หลับตาตามสบาย ไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องต้องข่มตา ทำใจให้สบายที่สุด ๆ รวมความรู้สึกทั้งหมดไปอยู่ที่ปลายจมูก พยายามรู้ที่ลมหายใจ ลมหายใจเข้าก็รู้ ลมหายใจออกก็รู้ เพียงแต่รู้เฉย ๆ ไม้ต้องปรับแต่งลมปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ สิ่งที่ทำหน้าที่รู้คือ ให้จิตรู้เฉย ๆ ทำดังนั้นเรื่อยไปตามปรารถนา 5 - 10 - 20 นาที หมั่นทำบ่อย ๆๆ ถ้าจิตบริสุทธิ์จะเกิดสมาธิได้เร็ว เด็ก 6 - 12 ขวบ สามารถทำให้เกิดสมาธิได้ใน 10 15 นาที เมื่อจิตเริ่มสงบลง มือจะรู้สึกอุ่นขึ้น จะรู้สึกกายเบามือเบา จะรู้สึกเริ่มสว่างขึ้น อาจรู้สึกอุ่นขึ้น บางคนจะรู้สึกหลับ (เพราะสติตามไม่ทัน) เมื่อจิตสงบมากขึ้นจะรู้สึกตัวลอย บางคนจะรู้สึกตัวโยกโคลง อาจรู้สึกน้ำตาไหล บางคนอาจรู้สึกตัวพองหรือตัวเล็ก คือจิตเกิดปีติหรือขึ้นอุปจารสมาธิ จิตสงบขึ้นไปอีก บางคนจะรู้สึกลมหายใจน้อยลง ๆ คือลมละเอียดขึ้น จนที่สุดเหมือนไม่ได้หายใจ และจะรู้สึกกายที่อยู่นั้นหายไป นั่นคือสมาธิถึงขั้นอัปปนาสมาธิ อย่าสนใจภาพหรือสิ่งใดที่เกิดขึ้น สนใจแต่เพียงลมหายใจเท่านั้น<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot] หมายเหตุ ถ้ามึนหรือปวดศรีษะ เอาจิตไปไว้ท้ายทอย หรือสะดือ <o></o>[/FONT]
[FONT=&quot](นึกถึงท้ายทอย)<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] ถ้านอนไม่หลับเอาจิตไปไว้ที่ลำคอใต้ลูกกระเดือก<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot] ถ้าต้องการเสริมสร้าง (ไอคิว) เอาจิตไปไว้ที่กลางกระหม่อม<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]นึกถึง พุทโธบ่อย ๆ โดยเฉพาะเมื่อออกนอกบ้านจะแคล้วคลาด[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]ปลอดภัย[/FONT][FONT=&quot] ทำได้ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนชรา หญิง - ชาย ทั้งรวย และจนทำได้ทุกสถานที่<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o> </o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o>
</o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o>ขอขอบคุณข้อมูลที่มีสาระจาก</o>[/FONT]

http://www.geocities.com/lotus4th/karma3.htm

 

พลังธาตุละเอียดของธาตุจิต​

1. ธาตุหยาบกับธาตุละเอียดเป็นโลกธาตุซึ่งประกอบไปด้วยธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม และธาตุไฟ

2. อากาศธาตุและวิญญาณธาตุเป็นธาตุที่มีบารมีและบุญ ซึ่งส่วนใหญ่จะส่งผลในทางที่ดี

3. เมื่อธาตุละเอียดผลักดันให้วิญญาณธาตุขยายตัวออกเป็นฌาณไปสู่โลกุตรธรรม ก็จะสามารถแก้กรรมเก่า ประหารกิเลสและมาร

4. ผู้บรรยายธรรมและผู้สอนการนั่งสมาธิที่ปฏิบัติไม่ได้ถึงฌาณ มักประพฤติไปในทางที่ผิดศีลธรรม ชีวิตจะประสบแต่ภัยวิบัติดังเช่นผู้หลงอำนาจที่นำประเทศชาติไปในทางเสียหาย ดังที่ปรากฏให้เห็นอยู่ทุกวันนี้

5. มนุษย์ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเชื้อชาติ แม้จะนับถือศาสนาต่างกัน ก็สามารถปฏิบัติสมาธิกันได้ทุกคน เพราะมีธาตุธรรมเดียวกันหมด

6. พลังธาตุละเอียดของธาตุจิตมีอำนาจบารมีเหนือธรรมชาติ และไม่มีศาสนาใดๆ เทียบ เท่าได้

7. จิตหลุดพ้นเป็นพลังธาตุจิตที่มั่นคง ทำหน้าที่กำกับดูแลธาตุที่ด้อยกว่าในโลกียธรรมให้ไปรับกรรมของผลบุญหรือบาปที่ทำไว้ในอดีต และจะส่งผลในชาติหน้า ทุกชาติและทุกภพด้วยจิตสำนึกของตนเอง เมื่อดับขันธ์ไปแล้ว ก็จะไปจุติในโลกธาตุและวิญญาณธาตุเป็นอัตตา

 

พลังจิตเท่านั้นทำให้เกิดบุญ​

จิตเป็นพลังอำนาจธรรมชาติของสิ่งที่มีชีวิต เช่นโลกธาตุและวิญญาณธาตุอันนับประมาณไม่ได้ ผู้ใดปฏิบัติถึงจะรู้แจ้งสัจธรรมและจะมีบารมีเหนือธาตุอเนกอนันต์ในที่สุด ซึ่งบุญอันนี้เกิดขึ้นจากการปฏิบัติสมาธิอย่างเดียว ไม่ต้องอาศัยสิ่งปรุงแต่งขึ้นของมารในโลกนี้มาช่วยอีกต่อไป ก็สามารถบังคับใจไปในทิศทางธรรมะเดียวกันหมด และจะไม่มีความคิดแตกต่างกันเกิดขึ้นอีกเช่นทุกวันนี้ เพราะสัตว์โลกมีธาตุธรรมอันเดียวกัน จะต้องมีการเกิด แก่ เจ็บ ตายเช่นกัน ทำไมจึงมาแตกแยกความคิดกันเพื่อประสงค์อันใด ธรรมะก็ไม่ใช่ของบุคคลใด ทุกชีวิตจะต้องอยู่ใต้กฎแห่งกรรมนี้ ฉะนั้น ผู้ที่เข้าถึงมีหน้าที่ถ่ายทอดวิชาธรรมะแก่มนุษย์โลกโดยไม่หวังผลประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์เห็น ที่มนุษย์ทำ ปฏิบัติตามกันมาจนทุกวันนี้นั้นมันเป็นของทางโลก ผู้ที่มีพลังจิตสูงมีญาณหยั่งรู้พฤติกรรมเหล่านี้มาตลอด จงเข้าใจกันว่า เราเกิดมาเป็นหนึ่งเดียวกันหมด

 

วงจรพลังจิต​

จิตเป็นวิญญาณธาตุ เป็นที่ตั้งของบุญ เกิดขึ้นได้จากการปฏิบัติสมาธิจิตเพียงทางเดียวเท่านั้น และมีอำนาจบังคับใจให้อยู่ในธรรม ไม่ให้ฟุ้งซ่านและทำตามอารมณ์ของตน

ฌาณเป็นพลังจิตที่แผ่ขยายวงกว้างเป็นวงกลมเป็นรัศมีออกจากกายไม่มีที่สิ้นสุด สามารถหยั่งรู้เกิดปัญญาและอำนาจบารมีขึ้นมาตามความละเอียดของธาตุเมื่อจิตหลุดพ้นระหว่างยังมีชีวิตอยู่ ก็ทำหน้าที่ปกครองโลกธาตุและวิญญาณธาตุ ถ้าดับขันธ์ไปแล้ว จิตจะจุติเป็นอัตตาในธาตุจิต จะไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีก มีหน้าที่กำกับดูแลบาปบุญคุณโทษของสรรพสัตว์ตามกรรมดีหรือกรรมชั่วที่ได้สะสมมาในปัจจุบันไปส่งผลชาติหน้าตลอดไป

ชีวิตต้องอาศัยจิต จึงจะเกิด ฉะนั้น มนุษย์จะต้องเสริมสร้างให้จิตเข้มแข็งด้วยการปฏิบัติสมาธิจิต ถ้าจิตมัวหมอง ชีวิตจะไม่ราบรื่นพบแต่อุปสรรคอยู่เนือง ๆ

 

อนันตพลังทางจิต​

จิตของสรรพสัตว์ทั้งหลายมีอยู่ในตัวของเราและจิตของเราก็มีอยู่ในสิ่งที่มีชีวิตทุกๆ ชีวิตของโลกธาตุและวิญญาณธาตุอันนับประมาณมิได้ ใครปฏิบัติสมาธิได้สูงจะมีอำนาจบารมีหน้าที่การปกครองเหนือกว่าผู้ที่ไม่ปฏิบัติหรือผู้ที่ปฏิบัติน้อยกว่า มนุษย์เกิดมาเพื่อมาแสวงบุญด้วยการปฏิบัติสมาธิเท่านั้นเพื่อให้หลุดพ้น
การศึกษาเรื่องศีลธรรมและวิชาชีพต่างๆ ก็ไม่ช่วยให้สังคมดีขึ้นและชีวิตก็ไม่ประสบความปรารถนาและมั่นคงได้ การบรรยายธรรมก็เช่นกัน จะต้องไปตามธรรมชาติของกฎแห่งกรรมด้วยการปฏิบัติทางจิตให้เกิดฌาณ จึงจะรู้แจ้งสัจธรรม มิฉะนั้นแล้ว การสอนธรรมก็จะคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริงและทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิดได้

 

ภพนิพพาน เป็นที่ประทับของทุกๆพระองค์ที่ตรัสรู้แล้ว ทำหน้าที่กำกับดูแลพฤติกรรมในธาตุจิตของโลกียธรรมชั่วนิรันดร

ภพโลกันตร์ เป็นที่ประทับของทุกๆ พระองค์ที่ควบคุมสรรพสัตว์ที่มีกรรมติดตัวมา นับจากกายมนุษย์ธาตุหยาบลงไปจนถึงพวกนรกของฝ่ายมิจฉาทิฐิ ภพนิพพานและภพโลกันตร์จะไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป และมีอิทธิพลต่อภพเอนกอนันต์อย่างมากตลอดเวลา เพื่อยึดสิทธิการปกครองของแต่ละฝ่าย ให้เป็นของฝ่ายตนแต่ผู้เดียวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผู้ใดปฏิบัติสมาธิยิ่งสูงขึ้นไปจากโลกมนุษย์ไปสู่ชั้นสวรรค์และชั้นพรหมแล้ว ก็จะรู้ว่าอาจถูกฝ่ายมารหรือฝ่ายมิจฉาทิฐิเบียดเบียนบังคับให้ตกต่ำลงมาให้เป็นฝ่ายเขา จะทำให้การปฏิบัติสมาธิหวั่นไหว จะเจริญภาวนาต่อไปไม่ได้อีกเท่าที่ควร ส่วนฝ่ายสัมมาทิฐิให้โอกาสผู้กระทำผิดแก้ตัวอีกครั้ง และกลับใจมาอยู่กับฝ่ายตนเช่นเดียวกัน

ภพเอนกอนันต์ เป็นภพเวียนว่ายตายเกิดของพวกสัตว์โลก พวกเทพ พวกพรหมและพวกนรก การปรับตัวเองให้สูงขึ้นหรือต่ำลงขึ้นอยู่กับการกระทำของพวกเขาเองทั้งสิ้นส่งผลชาติหน้า

1) มนุษย์ที่มีบรมจักรและมหาจักรคอยปกป้องรักษาอยู่ จะมาเสวยสุขในโลกในชั้นวรรณะกษัตริย์ พราหมณ์ และแพศย์ พวกนี้มีบุญติดตัวมา

2) มนุษย์ที่มีจุลจักรดูแล อยู่ในชั้นวรรณะศูทร มีบุญน้อย กับสัตว์เดรัจฉานที่ มีแต่บาปเท่านั้น จะต้องมาใช้กรรมอีกเช่นเดียวกัน

เรื่องบุญและบาป บุญเกิดขึ้นได้ด้วยการปฏิบัติสมาธิอย่างเดียว ส่งผลให้ไปสู่สุคติภพต่างๆได้ชาติหน้าชาติเดียวเท่าจำนวนบุญมากหรือน้อยที่ปฏิบัติได้ในปัจจุบันชาติ จะเป็นกี่ชาติก็ตาม จะต้องไปแบบเดียวกันนี้ชั่วนิรันดร์ บุญส่งผลให้โลกธาตุและวิญญาณธาตุที่จะมาเกิดเป็นมนุษย์อีกไปอยู่ตามชั้นวรรณะต่างๆ จะต้องอาศัยผลบุญมากหรือน้อยจากปางก่อนทั้งสิ้น ส่วนที่มีบาปมากๆ ติดตัวมาเกิดเป็นสัตว์นรกไปและสัตว์ที่อยู่ในโลกนี้ จะเป็นสัตว์ป่า สัตว์เนื้อหรือสัตว์เลี้ยงนั้น ขึ้นอยู่กับบาปติดตัวมาลดหลั่นลงไปตามกรรมที่สร้างขึ้นในอดีตชาติ บุญและบาปจากปางก่อนและที่สร้างขึ้นมาใหม่อีก ส่งผลไปสู่ชาติหน้าได้ชาติเดียว ในภพเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้น กรรมส่งผลเร็วแบบสายฟ้าแลบให้ตกจากชั้นพรหม ชั้นเทพ ชั้นโลกมนุษย์และชั้นนรกไปสู่ที่ต่ำสุดคือภพโลกันตร์ได้ในชั่วพริบตาในชาติหน้าชาติเดียว แต่บุญในวิญญาณธาตุส่งผลช้า ให้สูงขึ้นเป็นขั้นๆทุกชาติไป ไม่เหมือนกับมนุษย์ผู้ปฏิบัติได้สูงในปัจจุบันชาติ สามารถข้ามภพข้ามชาติแบบก้าวกระโดดด้วยตนเองได้ในชาติหน้าชาติเดียวอย่างรวดเร็วไม่ต้องสงสัย

 

อำนาจพลังธาตุจิต​

ธาตุหยาบประกอบไปด้วยธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม และธาตุไฟเป็นธาตุที่รับอารมณ์อยู่ในโลกกามภพ ไม่มีอำนาจสั่งการ จะต้องมีธาตุจิตที่มั่นคง จึงจะสร้างภพสร้างชาติได้สำเร็จด้วยบุญบารมีอำนาจกำลังฤทธิ์สิทธิเฉียบขาดเท่าที่ปฏิบัติถึงถ้าขาดคุณธรรมแล้วจะทำให้ธรรมะเสื่อม มีแต่สร้างปัญหาให้กับทางโลก

ธาตุจิตเป็นของเราโดยแท้และอยู่กับเราชั่วนิรันดร ให้ชีวิตแก่สรรพสัตว์ไปตามภพภูมิจากบุญหรือบาปส่งผล และใช้เป็นจุดเดินวิชาในศูนย์รวมธาตุเดียวกันนี้ ไปทำลายฐานที่ตั้งของอธรรมให้หมดสิ้น แล้วมาครองธาตุหยาบ วิญญาณธาตุและวัตถุธาตุที่ปรากฏเห็นในการปฏิบัติธรรมให้เป็นของเราหมดโดยสิ้นเชิง ถ้ามีสิ่งใดมากระทบกายเราจากภายนอกทำให้หงุดหงิด จะต้องเร่งฌานจัดการให้สิ่งนั้นๆสลายไป และให้กลับสู่ปกติโดยเร็ว จึงจะเอาชนะมารได้ ถ้ายังไปยึดติดมันอีก ธาตุจิตก็จะออกจากกายหยาบไป ไม่มีพลังคุ้มครอง ก็จะถูกอวิชชาชักจูงไปในทางที่ผิดได้ง่าย จะไม่เป็นตัวของตนเองอีกต่อไป ชีวิตก็จะไม่ผ่องใสจะมีแต่ ทุกข์ โศก โรค ภัย ขาดศีลธรรมและบุญที่จะมาช่วยแก้กรรมเก่าของตนเองได้ มีแต่ทุกข์ภูมิเป็นที่อาศัย ตรงกันข้ามกับผู้ที่บรรลุธรรมก็จะเสวยสุขในภพสวรรค์หรือภพพรหมขึ้นไปในชาติหน้า

วิชามรรคผลเป็นวิชาอิสระเป็นการสร้างตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ปราศจากกิเลสตัณหา ปฏิบัติกันได้ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเชื้อชาติและศาสนา ให้ความรู้กฎธรรมชาติของธรรม และเข้าใจรู้แจ้งกฎแห่งกรรมเป็นอย่างดี เป็นการปฏิบัติที่ถูกต้องของทุกองค์ศาสดาที่ได้แสดงธรรมให้รู้เห็นซาบซึ้งเป็นที่ประจักษ์มาแล้วในอดีต

ธาตุต่างๆก็คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งฝ่ายสัมมาทิฐิและมิจฉาทิฐิมีปรากฏอยู่ทุกหย่อมหญ้า พร้อมที่จะเข้าไปทำลายพวกที่มีธาตุจิตที่อ่อนกว่าให้เป็นของพวกตนเป็นประจำ ฉะนั้นจงเตรียมพร้อมใช้สมาธิกำจัดมันเสีย ก่อนที่จะถูกมันเข้ามาแทรกซึมยึดธาตุจิตของเราได้ ก็จะเป็นอันตรายกับตัวเราเอง