เรียนถามอาจารย์แม่ชีณัฐทิพย์..ทำกรรมอะไรถึงเกิดเป็นหมา

นมัสการครับอาจารย์แม่ชี เรียนถามอาจารย์แม่ชีถึงกรรมว่าทำกรรมอะไรถึงเกิดเป็นหมาครับ:z3และถ้าเราทำบุญส่งให้หมาที่เราเลี้ยงไว้ได้ไหมครับ..(ขอกุศลที่ใฝ่ธรรมส่งถึงแม่กี้ น้องผักบุ้งและพี่ทู่ด้วยเถิด)..สาธุdeeja__a

 

ขออนุญาตตอบแทนแม่ชี เพราะแม่ชีท่านยังไม่เข้ากระทู้ กลัวว่าคนรอคำตอบจะน้อยใจ แล้วแม่ชีกลับมาเมื่อไร ท่านคงตอบในแบบของท่านอีกนะจ๊ะ


.............................................

การเกิดมาเป็นสัตว์ต่างๆ เขาไม่จำเป็นต้องทำบาปเสมอไป

แต่ขอยกตัวอย่างจากประสบการที่รับทราบมานะคะ

...........................................................................

พรหมบนสวรรค์ เสวยสุขจนครบกำหนดต้องจุติ แล้วต้องมากำเนิดในกามภูมิใหม่ ภูมิใดภูมิหนึ่ง พรหมบางท่านเลือกเกิดได้ สามารถเจาะจงมาเกิดเป็นอะไรๆ ได้ก่อนการหมดวาระบนสวรรค์ อย่างนี้ส่วนมากมาเกิดเป็นคนเพื่อสร้างบารีมต่อ แต่ทีนี้บางทีเลือกไม่ได้ จิตจุติปั๊บ มารู้สึกอีกทีมาเกิดในท้องหมา แต่จากจิตที่เคยบำเพ็ญเพียรมาก่อน เลยเป็นหมาที่นิสัยดี รู้คุณคนเลี้ยง บางตัวเราด่าไม่ได้เลย เขาจิตดีกว่าเรานะ

.........................................................................

ทีนี้มาเรื่องคนชอบกินเหล้าในงานบุญ หรือกินเหล้าในวัดในวา ลุงคนหนึ่งแกเมาในวัดไม่พอ ยังไปหน้าด้านจีบชี หวังให้ชีสึกไปเป็นเมียแก ไปเมาตื้อนานสองนาน ชีก็ไม่ยอมใจอ่อน แกตับแข็งตาย แล้วกลายมาเป็นหมาให้แม่ชีเลี้ยงดู

....................................................................

อีกเรื่อง คือ พวกหวงสมบัติ
อันนี้ญาติของยายผีป่าเองค่ะ แกขี้เหนียวมาก แม้แต่วันตายของแก แกยังสั่งว่า ห้ามเลี้ยงพระ ทั้งๆ ที่รวยนักหนา

สุดท้ายแกตายแล้วมาเกิดเป็นลูกหมาขี้เรื้อนที่แกเคยทุบตีเวลามันมานอนข้างโรงสีของแก ทำไมจึงรู้ว่าเป็นแก เพราะมันรู้ว่าแกเอาทองเอาข้าวของไปฝังไว้ที่ไหน มันไปนอนเฝ้าประจำ เวลาใครเข้าใกล้ มันจะไล่งับ วันหนึ่งมีพระดีเดินผ่านมา ทักว่า "ยายเอ้ย..มาเกิดเป็นหมาก็ยังหวงสมบัติอีก มันไม่ทำให้มีความสุขหรอก ตอนนี้เป็นหมาแล้ว เงินทองที่ฝังไว้มันช่วยอะไรแกได้ล่ะ "

ทำให้ลูกหลานแกถามพระ แล้วลองขุดดูก็พบสมบัติที่แกฝังไว้จริง

......................................

จิตของหมาไม่ต่างจากเรา เราเคยเกิดมาเป็นหมา หมาเคยเกิดเป็นคนเช่นกัน

ดังนั้นทำบุญทำทานใดๆ ผลนั้นสนองเรา แล้วเราเอาพลังที่มีเผื่อแผ่ไป อุทิศบุญไปให้ ถ้าเขาอยู่ในสภาวะที่รับได้ เขาย่อมรับได้ค่ะ เหมือนการฝากพัสดุไปรษณีย์ แต่อย่างไรก็ตาม แผ่ไปให้บ่อยๆ วาระใดวาระหนึ่งอาจเร็วทันใจ เขาต้องได้รับนะคะ

 

a nu mo ta na sa tuu ka

 

วันนี้น้องหมาที่เลี้ยงไว้โดนรถชนตาย ด้วยวัยเพียง 4 เดือน
ร้องไห้คิดถึง และ สงสารเขามากเลย เพราะเป็นหมาที่นิสัยดี
อ่อนน้อมมาก เเลยเข้ามาอ่านกระทู้นี้ พอรู้ว่าการแผ่เมตตา
และทำบุญ จะส่งไปถึงเขาได้จริงๆ
ก็ได้กำลังใจในการทำบุญให้เขาขึ้นเยอะค่ะ
เพราะตอนแรกที่คิดจะทำบุญให้เขา ก็กลัวว่าเขาจะไม่ได้รับ
ขอบคุณ มากๆนะคะ

อนุโมทนาค่ะ

 

อ่านแล้วทำให้นึกถึงไอ้แดงกับลูกน้อยๆ๕ตัวและรวมกับไอ้กะทิลูกชายตัวโตของมัน ฉัตั้งชื่อให้มันว่ากะทิเพราะมันมีขนสีขาว แล้วมันก็ชอบเดินตามฉันและไม่ว่าฉันจะไปโทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆมันก็ไปยืนข้างฉัน บางทีก็นั่งบางทีก็นอนหลับจนฉันคุยโทรศัพท์เสร็จปลุกมันๆจึงตื่น
แล้วเนื่องจากว่าน้องๆของมันซึ่งยังเล็กนัก เพิ่งเกิดมาลืมตาได้ไม่นานพวกมันก็ชอบไปถ่ายท้องหน้าประตูบ้านประจำ ทำให้แม่ของฉันไม่พอใจและโมโหพวกมัน วันหนึ่งขณะที่ฉันไม่อยู่บ้าน ได้มีบุรุษรับซื้อหมาผ่านมาแม่ก็ได้ให้เขาจับเอาทั้งแม่ทั้งลูกรวมทั้งไอ้กะทิซึ่งโตแล้วไปด้วย พอรถผ่านมาทางบ้านที่ๆฉันไปนั่งเล่นอยู่ได้ยินเสียงหมาน้อยๆร้องเสียงคุ้นๆแต่ฉันก็ไม่เอะใจเพราะบ้านเราไม่ชอบจับหมาแลกครุอยู่แล้ว เพราะคนพวกนี้จับหมาไปแล้วนำไปฆ่า ชำแหละขาย ที่เล็กๆก็นำไปเลี้ยงจนโตได้ที่ถ้าไม่มีคนมารับซื้อไปเลี้ยงก็ถือว่าเป็นความโชคร้ายของพวกมันคือจะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

กว่าฉันจะรู้ว่าหมาของฉันถูกจับไปแล้วรถคันนั้นก็ไม่รู้ว่าไปถึงไหนต่อไหน ไม่รู้ว่าจะไปตามหาคืนได้ที่ไหน ฉันเสียใจมากร้องไห้ทุกครั้งเวลานึกถึงเรื่องนี้ ส่วนแม่บอกฉันว่าก็มันเป็นแม่ลูกกันก็เลยไม่อยากพรากพวกมันเลยให้เขาจับไปทั้งหมด
ส่วนฉันเสียใจมากแต่ไม่อาจจะโกรธแม่ได้เพราะแม่คือผู้มีพระคุณต่อลูก แต่คิดว่าแม่ไม่น่าทำอย่างนั้นเลย เพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นแม่ก็รู้สึกผิดแต่แก้ไขไม่ได้แล้ว
ฉันได้แต่คิดว่าเป็นกรรมของพวกมัน เพียงหวังว่ากรรมนี้จะไม่มาถึงครอบครัวของเรา เวลานึกขึ้นได้ก็จะอุทิศบุญให้กับพวกมัน ผ่านมาหลายปีแล้วป่านนี้พวกมันคงไปเกิดใหม่แน่แล้ว

แต่ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเกิดจากกรรมอะไรครอบครัวของเราถึงไม่สามัคคีกัน มีแต่ความทุกข์ หนี้สินพี่ๆฉันเป็นคนก่อ แต่เขาไม่ใส่ใจที่จะช่วยใช้หนี้ใช้ดอก มีแต่พ่อกับแม่ได้เงินจากฉันไปใช้ให้ แล้วมิหนำซ้ำแม่กับพ่อก็เจ็บป่วยออดๆแอดๆ แต่การงานที่บ้านพวกพี่ๆฉันกลับไม่เหลียวแลแม้แต่น้อย ภาระก็ตกอยู่กับน้องชาย พวกพี่ๆใช้ให้ช่วยอะไรก็ช่วย ที่บ้านก็เหลือน้องชายคนเดียวอายุเพิ่งจะย่างเข้า ๒๐ ก็ติดเพื่อน กินเหล้ากินเบียร์ ช่วยงานบ้านได้ก็เป็นครั้งคราวเพราะเขาเองก็ทำงาน แต่ก็ยังดีกว่าพี่ทั้ง๒ ที่ไม่ช่วยงานใดๆเลย มีแต่อยากได้ใส่ตัวอย่างเดียว ส่วนฉันอยู่ต่างประเทศ ดูแลท่านได้เพียงส่งตังค์ไปให้ท่านไว้ใช้ในแต่ละเดือนเฉยๆกับโทรไปหาท่านบ่อยๆ ส่วนฉันกับสามีก็ทะเลาะกันเรื่อย พอจะมีความสุขบ้างก็มีเรื่องกันอีกแล้วแบบไม่มีเหตุผลเลย แล้วเขายังมักจะพูดๆไว้ แล้วไม่ทำอย่างที่พูด แถมยังเจ้าอารมณ์
ใครพอทราบช่วยบอกทีเถิดว่าจะแก้ไขอย่างไร ทำอย่างไรให้ครอบครัวมีความสุขได้อีก หรือนี่เป็นกรรมของครอบครัวเรา???