เริ่มท้อแล้วนะ....

ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน เครียดจริงๆ คงต้งยอมรับความจริงแล้วหล่ะว่าเราเครียดมากๆ พยายามไปเท่าไรก็ไม่มีผล ชีวิตนี้มีแต่ความล้มเหลว เหนื่อย เหนื่อยจริงๆ จะทำอย่างไรต่อไปดี ?

 

ไปเข้ากัมมัฎฐาน ที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี สัก5วันหรือ7วัน เชื่อผม ผมว่าน่าจะมีความเปลี่ยนแปลงไปในทางดี ถ้าไม่มีอกุศลกรรมหนักอย่างอนันตริยกรรมมาบั่นทอน

 

คือ
การแข่งขันหนะ เหมือนเราหักใจข่มใจ
ก็คือเราข่มขืนตัวเราเอง

เหมือนเราอยากสำเร็จความไคร่หนะ แต่มันไม่สำเร็จ
ทำให้ตัวเองก็ไม่สำเร็จจะไปพึ่งใครก็ไม่ได้

เรากะเราหนะถ้าเรามีกามกะเราเองหนะ เราและเราหนะจะไม่ฟังกัน
แต่ไม่ได้ห้ามนะว่ากามเลว กามบาปหยาบช้า แค่เราและเราจะไม่ฟังกัน


ผมเจอคนที่เก็บขยะแถวบ้าน บางท่านก็วิกลจริตด้วยซ้ำ
ผมว่าบางที่เค้าก็ไม่ได้มีความสุขอะไรในชีวิตหรอก
แต่ดูเค้าไม่รุ่มร้อนเท่า เราๆ ท่านๆ ที่พยายามจะเหนือกว่า ต้องไปยิ่งใหญ่กว่า
ต้องไปควบคุม มีอำนาจเหนือกว่า
แม้แต่กะตัวเราเอง

การระงับกามได้ก็ไม่ใช่ง่าย และไม่ใช่ยาก
ถ้าเราโดนไสยะหรืออวิชชาครอบงำ
ก็จะไม่สามารถระวังกามได้ ต้องรอให้อวิชชาหรือไสยะหมดกำลังไปก่อน
บางทีออกกำลังกายหนักๆ หายใจลึกๆก็หายแล้ว

 

ถ้าเราจะหาสิ่งอื่นๆ ที่ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา
คือสิ่งนั้นๆ เรายังไปข่มขืน หักโค่นมา ควบคุมบัญชาไม่ได้
แต่จะไปเอามาเป็ฯที่พึ่ง
ก็จะท้อกว่าเก่า

ผมเคยเป็ฯพลทหารนะ ทหารเกณฑ์
ณ ขณะนั้นๆ แทบไม่มีเวลาเป็ฯตัวของตัวเองเลย
เค้าบัญชาตั้งแต่ตื่นยันหลับ
จะกิน จะสนุก จะอร่อย จะมีความรักความไคร่
ก็เป้ฯแค่พลทหาร

แหม คนเราจะท้อ หรือจะมีกำลังสู้
ถ้าแค่กาม ผมว่า
เป้ฯที่พึ่ง เป็นอุปกรณืที่หยาบ และช้าเกินไป

 

สำหรับปอน ปอนทำใจค่ะ

ทำใจให้ว่าง = มันจะสบายเอง รับรู้ปัญหาแต่ไม่คิดหนักจนเกินไป

ที่บอกง่ายๆแบบนี้ คือลองมาแล้ว ใช้วิธีนี้แก้ปัญหา ทั้งทางครอบครัว การงาน การเงิน

มันได้ผลดีค่ะ มันไม่ง่ายที่จะปล่อยนะค่ะ แต่มันจะเบาขึ้น แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกหรือไม่คิดเลย

แต่อย่าไปฝืนนะค่ะ ยิ่งฝืนยิ่งหงุดหงิดยิ่งฟุ้งซ่าน อิอิ ฟุ้งซ่านมาแล้ว

สู้ๆค่ะ ทุกอย่างมีทางออก แค่ว่าทางออกนั้นมันจะดีแค่ไหนก็เท่านั้น

 

มองให้ทะลุภาพลวงตาของความล้มเหลวครับ ความล้มเหลวกับความสำเร็จเป็นของคู่กัน ถ้าเราไม่เลยล้มเหลวเลยความสำเร็จก็ไม่มีความหมาย ถ้าเราทำอะไรแล้วสำเร็จทุกครั้งไม่เคยล้มเหลวเลย เราจะไม่รู้สึกว่ามันเป็นความสำเร็จ แต่จะแค่รู้สึกว่าเรากำลังทำสิ่งที่เราทำเท่านั้นเอง ดังนั้นความล้มเหลวเป็นสิ่งที่ทำให้ความสำเร็จมีความหมาย และแท้จริงแล้วคือส่วนหนึ่งของความสำเร็จ ยิ่งล้มเหลวมากความสำเร็จก็จะมีความหมายมากเท่านั้น เมื่อเราล้มเหลวแล้วนำสิ่งที่เรียนรู้มาปรับปรุงตัว เราก็จะเข้าใกล้ความสำเร็จเข้าไปเรื่อยๆ นักวิทยาศาสตร์เข้าใจข้อนี้ดี แม้ทำการทดลองแล้วล้มเหลว แต่ผลการทดลองที่ล้มเหลวนั้นชี้ทิศทางแห่งความสำเร็จในการทดลองครั้งต่อไป อย่างโทมัสเอดิสัน ทำการทดลองล้มเหลวเป็นพันครั้งก็ไม่เคยหยุดเลย เพราะเขาเข้าใจข้อนี้ และหากเรากำจัดความอยากไปได้ ความรู้สึกว่าล้มเหลวของเราก็จะลดลง เพราะถ้าไม่ได้ต้องการผลลัพธ์ใดอันหนึ่งจำเพาะ เราก็ไม่มีวันล้มเหลวภ

 

เริ่มแล้วเหรอครับ ผมท้อจนจะเลิกท้อแล้ว :'( ไม่เป็นไรหรอกน่ะ ท้อแบบนี้ เดี๋ยวก็ชิน และต่อไปก็ชาไปเอง คราวนี้แหล่ะ สุดยอดดดดดดดดด ไม่ต้องรู้สึกรู้สาอะไร เหมือนกับบรรลุธรรม 555 แต่เดี๋ยวอยู่ก็จะกลับมาท้อใหม่

 

เมื่อวานไปดูไพ่ยิปซีมา..เรารู้เลยว่าเราเครียดดดมาก เราไม่ปกติ มองเห็นตัวเราเองเหมือนคนใกล้บ้า
ที่เห็นชัดๆเลยก็เครียดนี่แหล่ะ

 

ชีวิตก็เป็นเช่นนี้แหล่ะ มีขึ้นมีลง ท้อได้แต่อย่าเสียสตินะ เหนื่อยนักก็พัก มีไรให้ช่วยยินดีจ้ะ(f)

 

หากใครเจอบทหนัก ดีใจได้เลยว่า คุณใกล้แหล่ะ.
ปล.ไม่ได้พูดเล่นนะ แต่มันคือเรื่องจริง เจอมากับตัวเองเต็มๆ โชคดีที่มีเทพพิทักษ์รักษา ดูแล ช่วยเหลือ เลยพ้นผ่านมาได้..(นึกแล้วยังขนลุกไม่หาย มันน่ากลัวมั่กๆ)
............................
เป็นกำลังใจให้สุดแรงใจสำหรับผู้กำลังทดท้อทั้งหลาย หากมีอะไรให้ช่วย ถ้าไม่เกินกำลังตัวเอง ยินดีเสมอ

 

รู้ทั้งรู้..สอนคนอื่นไว้ก็เยอะ พอถึงตาตัวเองบ้างรับมือแทบไม่ไหว..ขอบคุณเพื่อนๆในเวปพลังจิต มากๆ ไม่มีใครซ้ำเติมเราเลย เวลาเราเหนื่อยก็มีเพื่อนมาชวนคุย มาปลอบมาให้กำลังใจ..ซึ้งจริงๆ

 

คนมีทุกข์โชคดีกว่าคนมีสุข เพราะเมื่อเห็นทุกข์ก็เห็นธรรมค่ะ

 

สาธุ ทุกข์ก็ดี รู้จักเข้มแข็ง

 

ดิฉันก็เคยท้อเคยล้มเหลวเหมือนกัน ป่วยด้วยโรคเรื้อรัง งานก็ไม่มีเป็นชิ้นเป็นอันตั้ง 4-5 ปี เคยคิดอยากฆ่าตัวตายเหมือนกัน แต่ก็คิดทบทวนนะว่า ถ้าเราตายไปตอนนี้ได้อะไร

1. หมดโอกาสทำความดีต่อไป
2. ตายแล้วตกนรกอีกต่างหาก
3. คนเรานั้นยากแสนยากจึงจะเกิดมาเจอพระพุทธศาสนา เกิดมาเจอพระพุทธศาสนานี่เรียกว่าโอกาสทองเลย แต่นี่เราจะฆ่าตัวตาย อีกนานแสนนานแค่ไหนกัน จึงจะมีแจ็คพ็อตงามๆ อย่างนี้อีก
4. ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าเกิดใหม่จะไม่เจอทุกข์แบบชาตินี้อีก เกิดไปทุกข์กว่าเดิมทำไง บุญทานก็ไม่ค่อยได้ทำ ถ้าลำบากกว่าเดิมทำไง ฆ่าตัวตายหนีทุกข์อีกรอบเหรอ แบบนี้ก็จะวนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด

โดยสรุปเรานี่โง่มาก ถ้าคิดจะตายตอนนี้ เราจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ทำความดีให้มากยิ่งกว่านี้ ที่ชีวิตเรายังไม่ดี ก็เพราะความดีเรายังไม่พอ เราจะต้องทำให้มากยิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ จะทำหมดทั้ง ทาน ศีล และภาวนา ศีล 5 ศีล 8 ก็รักษาอย่าตั้งใจ ถ้าต้องตายเพราะทำความดีก็ยอม ยอมที่จะเสียสละชีวิตของตนเอง

ผ่านไป 5 ปี โรคที่เป็นอยู่เริ่มดีขึ้น ไม่ทรมานเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ก็มีงานที่มั่นคงทำ ประจำแล้ว อยากบอกว่าอย่าเพิ่งไปยอมแพ้ สักวันบุญทั้งหลายที่เราทำก็จะย้อนกลับมาหาเราเอง ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าล่ะ ชาตินี้ไม่สบาย ชาติหน้าก็สบาย เราเชื่อมั่นในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนะ

 

เราก็เริ่มท้อนะ ท้อในความเลวของเรา
เราเป็นคนที่ดื้อ และหัวแข็งมาก ไม่เคยฟังใคร
เชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ผิด
เราจะเถียงอย่างหัวชนฝา ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร
แม้แต่พ่อแม่ของเรา บาปกรรมนั้นมันกำลังสนองเรา
ทำให้เราเป็นคนไม่น่าคบ โดดเดี่ยวไม่น่าเข้าใกล้
แม้แต่คนที่ไม่รู้จัก ถ้าเราไม่ยิ้มด้วยทุกคนกลัวเรา
ไม่มีใครกล้าสบตาของเรา กรรมมันก็ทำให้เราทุกข์เราท้อได้เหมือนกัน
บางทีเราอยากมีมิตรภาพ แต่เรากลับชอบทำลายมิตรภาพด้วยนิสัยเราเอง
ทำอย่างไรเราจะเป็นคนน่าคบอย่างคนอื่นเขา

 

เราแนะนำคนอื่นได้ แต่ตัวเรากลับทำได้ไม่ดี
ทำอย่างไรเราจึงจะได้สติทางธรรมเสียที
ออกจากงานมาอยากบวชก็บวชไม่ได้
อยากทำงานหนทางก็ไม่มี ใจไม่อยากทำอยากปฏิบัติ
อยากปฏิบัติกำลังฌาณก็ไม่มี สิ่งที่ได้ก็แค่คิดว่าความดี
แต่ตอนนี้เหมือนจะดีแต่ไม่ดี พอถึงตอนนี้เหมือนคนหมดหนทาง

 

ดิฉันก็ไม่รู้จะแนะนำอย่างไร แต่เริ่มจากรักษาศีล หัดนั่งสมาธิ แล้วก็แผ่เมตตามั้ยคะ วิธีนี้จะเหมือนเป็นการฝึกใจตนเอง เป็นการดัดนิสัยตนเอง ด้วยตัวเราเอง เพราะคงไม่มีใครสอนคุณได้ นอกจากตัวคุณเอง

เมื่อก่อนดิฉันก็เป็นคนหงุดหงิดง่าย พูดมาก คะนองปาก เข้ากับน้องไม่ค่อยได้ แต่พอเริ่มปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง ไปได้หลาย ๆ ปี แม่ดิฉันบอกว่านิสัยดิฉันเปลี่ยนไป หงุดหงิดน้อยลง ดีขึ้นในหลาย ๆ อย่าง โดยรวมนิสัยดีขึ้นว่างั้นเถอะ เข้ากับน้อง ๆ ได้ดี เพื่อนก็บอกว่าดิฉันไม่ค่อยพูด แต่ถ้าย้อนกลับไป 4-5 ปีก่อน นี่พูดมาก ไม่ระวังปาก

การที่ดิฉันมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ก็เพราะว่าเมื่อปฏิบัติธรรมไปเรื่อย ๆ ดิฉันก็จะพิจารณาตลอดว่านิสัยอันไหนที่ไม่ดี ทำให้การศีลไม่บริสุทธิ์ต้องด่างพร้อย ทำให้การปฏิบัติไม่ก้าวหน้า ดิฉันก็จะเลิกเสีย ค่อย ๆ เลิก ตอนแรกอาจยากหน่อย เพราะตามสติไม่ทัน แต่ก็ค่อย ๆ กำหนดรู้ ค่อย ๆ เลิกได้เองทีละนิด

การที่พูดน้อยลงก็เพราะเห็นว่าพูดมากแล้วจิตมันฟุ้งซ่าน เวลาปฏิบัติเหมือนต้องมาเริ่มใหม่ทุกรอบ จึงสำรวมวาจา ผู้ปฏิบัติทุกคน เมื่อปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ก็หวังความก้าวหน้าทุกคน ขอให้คุณหมั่นเพียรทำด้วยความตั้งใจและสม่ำเสมอ ผลแห่งการปฏิบัตินั้นก็จะแสดงให้เห็นค่ะ

 

ที่เคยเจอปัญหาหนักมาก บางครั้งก็ต้องทำใจโดยการปล่อยวางบ้างน่ะครับ ต้องคิดว่าไม่มีอะไรเลยที่ จีรังยั่งยืน ส่วนตัวผมจะตักบาตรและอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร ทุกๆอย่าง แล้วที่สำคัญเทพประจำตัวแผ่ส่วนบุญให้ท่านมีกำลังมากๆ จะได้ช่วยเราชี้นำเราได้ การเดินจงกรมนี้ดีมาก ช่วยให้ใจเราสงบเร็วและนานด้วย ทำที่ไหนก็ได้ที่ค่อนข้างสงบ ไม่วุ่นวาย การฟังเพลง และท่องเที่ยวในที่ปลอดภัยที่ไม่เคยไปก็ช่วยได้มากทีเดียว เป็นการไปเห็นสิ่งใหม่ๆ และไปให้ลืมที่เก่าๆสักพักนึงก็ยังดี