เคล็ดลับ วิธีป้องกันโอปปาติกะ มาวนเวียน วุ่นวายกับเรา ประสบการณ์จริง

ผมมีปัญหากับสิ่งเหล่านี้มาอย่างยาวนานมากครับ โดยเฉพาะเรื่องมารยาทต่าง ๆ ไม่ค่อยให้เกียรติเราเท่าที่ควร อธิเช่น ห้องนอน ก็เข้ามาเผ่นพล่านบ้าง นั่งสมาธิหน้าหิ้งบูชาพระก็มาซ้อนตัวเราบ้าง วนเวียน บางทีก็เสรือกเรื่องของเรา ดูๆอะไรอยู่ก็มาวูบ ๆ ว๊าบ ๆ อยู่ข้างหลังบ้าง ข้าง ๆ บ้าง ผมเข้าใจครับ ผมเข้าใจ ไม่ได้รังเกียจแต่มันควรจะมีเส้นแบ่ง สิทธิมนุษยชน โลกอื่นไม่ทราบ แต่โลกมนุษย์มันต้องมี ผมได้เคล็ดลับจากการปฏิบัติมาดังนี้ เริ่มต้นนะครับ เราจะต้องมี ไอเท็ม
1. ลูกประคำ 108
2. หิ้งพระ (จำเป็นไหมผมไม่ทราบ แต่ผมมี เก็ทนะ)
3. ดอกไม้ ธูปหอม เทียน (ผมมีแก้วน้ำที่พระบูชาแต่ละองค์ด้วย คนอื่นมีไม่มีไม่ทราบแต่ผมมี เก็ทนะ)

เริ่มต้นอาบน้ำชำระร่างกาย เอาเวลาที่จิตใจสงบ จุดธูปเทียน บูชาพระรัตนตรัีย อิติปิโสฯ > พาหุง > คำขออโหสิกรรม > แผ่เมตตาให้ตัวเรา > แผ่เมตตาแก่สัพสัตว์ >

**ลำดับการไหนไม่เข้าใจถามได้นะครับ

นำลูกประคำ 108 เม็ด ถือไว้สองมือ คุณนั่งท่านี้ ท่านี้เลยครับ แล้วหลับตา



หลับตาบริกรรม คาถา อิติปิโส (เฉพาะพุทธคุณเท่านั้น) เรียงตามเม็ดประคำไปเรื่อย ๆ ให้ได้ 108 จบ ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ทำครับ

เสร็จแล้วก่อนลืมตาเตรียมใจ อธิษฐานแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลเลยครับ อย่าเพิ่งลืมตา ค่อย ๆ ยกมือประณม ระลึกถึงพระรัตนตรัย แลสิ่งศักสิทธิ์ที่คุณศรัทธา

กล่าววาจาแผ่ส่วนกุศล ตัวอย่าง

"ข้าพเจ้่า ขอตั้งจิต อุทิศผล
บุญกุศล แผ่ไป ให้ไพศาล
ถึงบิดา มารดา ครูอาจารย์
ภริยา ลูกหลาน ญาติมิตรสนิทกัน
คนเคยร่วม ทำงาน การทั้งหลาย
มีส่วนได้ ในกุศล ผลของฉัน
ทั้งเจ้ากรรม นายเวร และเทวัญ
ขอให้ท่าน ได้กุศล ผลนี้เทอญ"

**ก่อนจบท่อนสุดท้าย นะครับ อาจจะกล่าวถึงมากกว่านี้ก็ได้ เช่น ท้าวจตุมหาราชิกา และบริวาร พยายมราช ท่านสุวรรณตรวจบัญชี นายนิรยบาล ยมบาล เจ้าหน้าที่ทั้งหลาย ย่านาคพระขโนง แม่นางกวัก ชื่อ... ว่าไปตามสะดวกเลยครับ

เสร็จแล้วยกมือสาธุ...

ขอพร...ขอให้อะไรก็ขอไป ขอความคุ้มครองอำนาจ...ป้องกันมิให้สิ่งไม่ดีทั้งหลายทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็นไม่สามารถเข้ามาไกล้ข้าพเจ้าได้ เป็นต้น

ผมทำแล้วหลังจากที่พยายามมาหลายปีนานนักหนา ผมทำครั้งแรก หายเลยครับ ไม่มีมาไกล้ผมอีกเลยครับ อาการถูกบีบกลางหน้าอกก็หายไปด้วย ไม่มีมาซ้อนตัว เป็นเลเยอร์อีกเลยครับ

มีไรถามได้นะครับ PM มาได้เลยครับ

พรุ่งนี้วันเกิดผม ขอบูชาพระรัตนตรัย สิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลาย เทพยดาทั้งหลาย กลัยาณิมิตรทั้งหลาย ด้วยเคล็ดอันนี้ ขออนิสงนีถึงแด่ท่านทั้งหลายด้วยเทอญ...


ความเห็นส่วนตัว: สำหรับโอปะปาติกะชั้นดี ๆ ทุกชั้น เทวดา พรหม เวลามามักอยู่สูงหน่อยนะครับ เช่น อยู่เหนือศรีษะเราไป เวลาไกล้ ๆ จะรู้สึกดี สัมผัสที่กระทบกายเนื้อเราจะดีครับ อีกแบบ เอฟเฟ็กพวกที่ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่อาจจะวูบวาบกลางหน้าอกอย่างผม จะอึดอัด ทรมาณครับ อาจจะถึงอาเจียนแบบหมอปลาก็ได้ ผมสันนิษฐานนะ หลังจากทำแบบที่ผมบอกแล้ว เขาอาจจะส่งกระแสมา มันจะมีความรู้สึกช๊อตนิดๆ บริเวณกะโหลกส่วนบนเรา แต่ก็เท่านั้น เดี๋ยวก็หมดแรงครับ ส่งมาบ้างไม่มีปัญหาอะไรทนไปซักพักเดี๋ยวเขาเหนื่อยก็ไปเองแหละครับ

 

ก็เป็นวิธีการที่ดีครับ..เริ่มต้นด้วยการแผ่เมตตาก่อนอย่างนี้..
เห็นด้วยแต่ว่าไม่ทั้งหมดครับ..และไม่ได้กล่าวพาดพิงเจ้าของกระทู้นะครับ.
ปกติวิธีการนี้จะใช้สำหรับในกรณีสำหรับบุคคลที่กลัวเรื่องภพภูมิ
ชนิดที่เข้ากระดูกดำ.และเพื่อความสบายใจ..
.แต่ก็เสมือนเป็นดาษสองคม..
ในอีกด้านหนึ่งสำหรับบุคคลที่มีสัมผัส
เห็นเรื่องภพภูมิได้เป็นปกติโดยที่ไม่เคยฝึกอะไรมา
หรือเริ่มฝึกสมาธิแล้วได้เห็น..
สิ่งที่เราจะขาดอย่างคาดไม่ถึงก็คือเรื่องของ
การพัฒนาแนวทางการปฏิบัติธรรม
ของตนเองที่จะทำให้เราไปได้ช้าครับ
สังเกตุได้จะฝึกอะไรก็ไม่สำเร็จซักอย่าง..
เพราะเราจะขาดพันธมิตรระดับที่ดีๆที่จะคอยโน้มนำเพื่อให้เราสามารถ
เดินทางต่อในเรื่องการปฏิบัติของเราได้.เพราะทางส่วนภพภูมิ
โดยเฉพาะยิ่งในระดับสูงๆจะมองว่าเราขาดเมตตาในจิต..
เป็นเหตุในการตัดโอกาสที่จะได้พบครูบาร์ทางธรรมที่จะมาสอน
ธรรมอันเป็นอนุตรธรรมให้กับตนเองอีกด้วย
...และเราจะขาดเรื่องการสร้าง
ทานบารมีในส่วนการอุทิศส่วนกุศลให้ในส่วนภพภูมิซึ่งถ้าเราเป็น
คนมีจริตทางด้านสัมผัสพิเศษและมีฤิทธิ์ได้.เราจะขาดพันธมิตร
ที่จะคอยเป็นเกราะป้องกันภัยหรือเตือนภัยให้เรา
.และเราก็จะขาดครูบาร์อาจารย์ทางสายด้านที่ชำนาญ
ทางด้านฤิทธิ์มาเมตตาสอนเรา..
และยิ่งถ้าเราเคยสัมผัสได้แบบนี้แล้ว ไปต่อยอดทางด้านวิปัสสนา
แล้วโอกาสในการเดินปัญญาได้ตรงทางยิ่งน้อยลง..เพราะเราจะขาด
คำสอนในลักษณะที่เป็นกุศโลบายต่างๆที่น้อมนำหรือเป็นแนวทาง
ให้เราเดินปัญญาได้..และสิ่งที่สำคัญหมดสิทธิ์ที่จะเป็นบุคคลที่มีอิทธิวิธี
นำหน้าในระดับใช้งานได้..ปัญญาทางธรรมจะไม่ทะลุปุโปร่ง.บางคน
ถึงขั้นปฏิบัติมานานแต่ปัญญาทางธรรมหาได้เกิดขึ้นก็มีครับ..
และจะเข้าใจอะไรก็นามในส่วนนามธรรมได้ยาก..ที่สำคัญชาตินี้อย่าหวังว่าจะถึง
ขั้นบุญฤิทธิ์..และน้อยคนนักที่ทำแบบนี้จะสามารถหลุดพ้นได้ในชาตินี้..
และที่สำคัญก่อนจะเสียชีวิตมักจะเพ้อเจอและกลัวกับเรื่องวิญญาน
สิ่งที่มองไม่เห็นเพราะว่า..เค้าจะรวมตัวกันมาสหตอนที่จิตกำลัง
จะออกจากร่างกายที่กำลังจะพังนั่นเอง
ส่วนมากตายไปจะไม่เกินระดับภูตและอสูรกาย และจะกลายเป็นบุคคลหลงตัวเอง.
ชมคนอื่นๆไม่เป็น ขี้อิจฉาลึกๆ.และดูคนอื่นๆไม่ออกเนื่องจากจิตตนเองคิดว่าตนเอง
จะสูงกว่าบุคคลอื่นๆเสมอ และต่อไปมักจะหลงตัวเองคิดว่าตัวเองเป็น
พระอริยะเจ้าถ้าพอจะมีสัมผัสพิเศษอะไรเล็กน้อย..
..ที่สำคัญจะชอบยกตนเองเพื่อการโอ้อวดตน..
และจะชอบพูดหรือเล่าแต่เรื่องประสบการณ์ตนเองในเชิงยกตน
แต่หาสาระอะไรหรือเพื่อต้องการคลายความสงสัยในบางมุม
หรือไม่มีประโยชน์จากเรื่องเล่าเพื่อให้เกิดศรัทธา
จากเรื่องที่ตนเล่าไม่ได้ประมาณนี้ครับ..
โดยสรุป กรณีนี้ส่วนตัวเห็นด้วยแค่ช่วงแรกครับ..
ส่วนช่วงหลังไม่เห็นด้วย..ส่วนใครอ่านแล้วจะพิจารณาอย่างไร
ก็สุดแล้วแต่พิจารณา แต่ให้ลองสังเกตุดูด้วยใจเป็นกลางๆ
ว่าพอจะมีเค้าโครงอย่างที่ได้กล่าวมาแล้วหรือไม่
ปล.ขอบคุณครับ..

 

เมื่อวันวิสาขบูชา ผมทำบุญกลับมาก็ปฏิบัติบูชาต่อ ปรากฏว่าสมาธิกำลังเข้าได้เข้าเข็มจิตดิ่งอย่างดี พี่แกเล่นเสียบเข้ามาด้านหลัง นั่งซ้อนตัวผมเลย แทนที่จะได้สมาธิดี ๆ กลายเป็นเสียเซลฟ์ไปเลยครับ ผ่านไปสามวัน ไม่รู้ไรนะ ผมก็ไม่เคยลองทำนะ อิติปิโส 108 ก็เลยลองดู แล้วก็ปรากฏได้ผลแบบฟลุ๊ค ๆ ทดสอบแล้วครับ ไม่มีมาวนเวียนกับผมอีกเลย อาการแน่นกลางหน้าอก อึดอัด ก็หายไปด้วยครับ ใครทำแล้วไม่ได้ผล PM มาได้ครับ สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม

 

ตามที่คุณ noppakan กล่าวมา ไม่ทราบว่าบุคคลที่เป็นอย่างนั้นเขาจะมีวิธีแก้ไขได้อย่างไรบ้างครับ ? ถ้าคนที่อยู่ในกลุ่มนี้เขาอยากจะก้าวหน้าในทางธรรมบ้าง แต่ก็ทำได้ยาก ก็คงจะเป็นอะไรที่อาภัพแย่เลย

 

... เข้ามาหาความรู้คะ ...

ปล. ชอบรูปแทนตัวคุณ Asvel มากเลยคะ น่ารักอ่ะ .. เห็นแล้วยิ้มทุกทีเลยน่ารักจริง ๆ นะ ชอบ ๆ

 

ค่อยๆฝึกพัฒนาเรื่องเมตตาที่ออกจากจิตครับ..ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับ
วาระทางสมมุติของแต่ละบุคคลด้วยครับว่าจะเริ่มคลายเมื่อไร.จะเปลี่ยน
เลยทันทีค่อนข้างยากครับ..แม้ว่าจะมีความเข้าใจก็ตามครับ...
เมตตาในที่นี้หมายถึงเมตตาที่ไม่มีการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย แยกข้าง
ตัดสินว่าใช่หรือไม่ใช่..เป็นเมตตาที่เดินไปสู่เมตตาที่ไม่มีประมาณ.
เริ่มต้นด้วยการไม่เป็นศัตรูกับคน สัตว์ และภพภูมิ เรียกว่าในโลกนี้
และโลกไหนแทบจะไม่เป็นศัตรูกับใคร.แต่ไม่จำเป็นต้องเชื่อใจทุกคน
ถ้าสายในดงจะเรียกง่ายๆก็คือ ทำอะไรก็ตามต้องไม่สะเทือนภพภูมิ
ไม่ว่าระดับไหนก็ตาม..ส่วนคนปฏิบัติทั่วๆไปวิธีสังเกตุคือไปไหน
ก็จะรู้สึกว่าตัวเองสบายใจ..ถ้าคนไม่ปฏิบัติวิธีสังเกตุก็คือไปไหน
ไม่คิดจะเป็นศัตรูกับใครและไม่มีใครมาหาเรื่อง..ถ้ามีจริตทางสัมผัส
ไปไหนก็จะได้รับการต้อนรับที่ดีจากทางภพภูมิ.ถ้ามีจริตทางสายพลังงาน
ไปไหนจะมีกระแสเย็นมาเชื่อม..ประมาณนี้ครับแบบทั่วๆสำหรับ
หลักในการสังเกตุตามแนวปฏิบัติของตนนะครับ
ปล.ทั่วๆไปคือค่อยๆฝึก..ค่อยๆพัฒนาครับ
แต่เมตตาลักษณะนี้ควรมีไว้เป็นทุนครับโดยเฉพาะนักปฏิบัติ
แล้วจะทำให้ทุกเรื่องในทางปฏิบัติมีโอกาสสำเร็จได้
และไปได้เร็ว.จากเหตุที่คาดไม่ถึงหรือนอกเหนือความความหมาย
ไม่ว่าทางใดทางหนึ่งครับ.

 

ขอขอบคุณและชมเชยข้อความของคุณnopphakanค่ะ
มีความลึกซึ้งและเป็นประโยชน์มากเลย
คิดว่าคุณอธิบายได้ดีมากค่ะ
คุณได้เข้าใจลึกซึ้งหลายอย่างอันเกี่ยวกับสิ่งที่บางคนอาจมองข้ามไป
หรือไม่ได้คิดถึงเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็เป็นได้

ชอบข้อความของคุณเพราะคิดว่ามีส่วนถูกต้องมากค่ะ
ถึงกับอ่านหลายเที่ยว อีกทั้งเป็นข้อคิดและข้อเตือนใจดีมาก


นอกเหนือจากข้อความของคุณnopphakanนี้
ฉันขออนุญาตเพิ่มเติมเล็กน้อยจากความรู้เล็กน้อยของฉันเอง คือ....
ผู้ปฎิบัติธรรมเมื่อจิตเข้าถึงธรรมแล้ว จิตนั้นก็จะเกิด
ความเมตตาต่อทุกรูปทุกนามขึ้นมาเองโดยไม่เลือกว่าเป็นใคร
การมีเมตตานั้นมาจากความรักอันบริสุทธิ์
ความเมตตานี้ก็ทำให้เกิดความอดทนและใจเย็น
ปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ เป็นต้น

ขออนุโมทนากับข้อความของคุณnopphakanด้วยค่ะ



==================================

 

... กระทู้นี้เริ่มน่าสนใจแล้วสินะ ... โปรดใช้วิจารณญาณ และ สติปัญญาในการอ่านกันคะทุกท่าน .. กาลีนะ เกาะขอบกระทู้ไว้ละ .. คนหนึ่งส่วนตัวเคยเห็นความสามารถแบบนอกรอบมาละหลายหน แต่อีกท่านเพิ่งจะได้เคยทัศนาแนวความคิด ... ก็จะรอดูนะคะ .. คงได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกมากคะ ..

 

อ้าวววว โพสก่อนหน้านี้ สองอันหายไปไหนซะแล้วละ ..

 

ถึงคุณ nopphakan ระมัดระวังการแสดงความคิดสไตล์ Freedom นิดนึงครับ

 

ผมลบไปเองนะครับ เกรงจะกลายเป็นเถียงกันไปประโยชน์จะเสียครับ

 

อืมๆๆๆ..ตอนแรกนะครับ.จากข้อความที่ผมตอบใน #Rep 2
ผมเขียนไปว่าผมไม่ได้พลาดพิงเจ้าของกระทู้นะครับ
.และก็มาเจอข้อความที่คุณเขียนซะยาวในลักษณะทำนองยกตน
ข่มท่าน โอ้อวดตน ท้ารบกับผม.กล่าวอ้างถึงระดับพระพุทธฯ
เอามาเสริมความเห็นของตนเอง..แถมยังมากล่าวประมาณว่าผมขี้โม้โอ้อวด
เขียนวกไปวนมา.จนอ่านแล้วงงๆ..
.และก็ยังมีการท้าทายผมให้มาเคลียกับคุณทางหน้าวอลและทาง pm.
เมื่อช่วงมืดวันนี้นะครับ..ตอนแรกผมคิดว่าคุณคงอ่านอะไรแล้ว
อาจจะเข้าใจคาดเคลื่อนหรือเปล่านะครับ.
.แล้วคุณเลยลบข้อความที่เขียนไปสั่นไปออกนะครับ
ซึ่งถ้าลบออกไปแล้วก็แล้วไปไม่ว่ากันครับ..
ถึงแม้จะกล่าวหาคนอื่นไปแล้ว..ซักพักก็ลบออก
แต่อ้างว่าเพื่อไม่อยากให้มีการทะเลาะกันไม่เป็นไรครับพอยอมรับได้..
แต่แถวๆบ้านผมเค้าเรียกว่า ไม่แมนครับ หรือ ไม่มีความเป็นสุภาพบรุษ
ไม่ใช่วิสัยของนักปฏิบัติที่ดี..ผมจึงไม่แปลกใจอะไรหรอกครับที่คุณ
จะมาแนะนำคนอื่นๆแบบที่คุณเขียนแม้ว่าจะพยายามแก้ไขบ้างแล้วให้ดูดีขึ้น
หรือแม้กระทั่งจะพยายามชักชวนคนให้ไปสอบถามคุณถาม pm หากมีอะไร
สงสัยนั้น..คิดว่าเรื่องทำนองนี้ผมคงไม่ต้องบอกนะครับว่าคุณเป็นคนอย่างไร
คิดว่าคนที่เข้ามาอ่าน..คงพอจะพิจารณาเองได้นะครับ
ว่าลึกๆแล้วคุณเข้ามาแนะนำเพื่อเป้าหมายอะไรกันแน่..
แต่ก็ช่างเถอะมันเป็นสิทธิ์ส่วนบุคคลและไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไร

ตอนแรกพอคุณลบข้อความไปแล้ว..ไม่คิดว่าคุณจะต้องมามีประเด็นอะไร
เพื่อต่อความความยาวสาวความยืดให้มากมายอะไรกับผมเลยนะครับ.
ผมก็แนะนำตามที่มีสมาชิกท่านอื่นๆถามมาก็น่าจะจบได้แล้ว..
อีกอย่างย้ำนะครับ ผมได้บอกแล้วว่าไม่ได้พลาดพิงคุณ
.ความจริงถ้าข้อความเก่าเมื่อเช้ามืดของคุณยังอยู่นะครับ
จะเป็นเครื่องยืนยันที่พิสูจน์สิ่งที่ผมได้แนะนำ และทำให้สมาชิก
ท่านอื่นๆได้เห็นธาตุแท้ของคุณซึ่งเป็นที่มาของการแนะนำ
ที่คุณเขียนลงกระทู้ให้เพื่อนๆสมาชิกในนี้.
และใครๆก็ตามที่ได้เข้ามาอ่านข้อความใน
#Rep 2 ของผมจะเข้าใจได้เป็นอย่างดี ถึงประเด็นที่หลายๆคนมองข้ามไป
แบบคาดไม่ถึง.ในเรื่องของการแนะนำแบบของคุณในส่วนที่ผมไม่เห็นด้วย
ได้เป็นอย่างดี..และที่ผมได้เขียนกล่าวเตือนไว้แล้วใน #Rep 2
ซึ่งไม่ใช่แบบ Freedom ซึ่งแบบFreedom นั่นเป็นแบบที่คุณคิดเองเอ่อเองเอาเองด้วยครับ..
และผมไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพราะคนที่เคยติดตามการแนะนำ
ในห้องนี้ หรือในห้อง อภิญญา สมาธิ จะพอรูปแบบวิธีการเขียน
ของผม ไม่ว่าจะ
เรื่อง สัมผัส เรื่องภพภูมิ เรื่อง กสิณ เรื่องวิชาเดินธาตุ
เรื่องพลังงาน เรื่องจักระ หรือเรื่องอะไรก็ตาม ฯลฯ จะรู้และ
พอเข้าใจดีว่าผมเป็นอย่างไร..และประเด็นนี้ผมไม่ต้องอธิบายอะไรมาก.
เพราะสิ่งที่เขียนที่แนะนำ จะบอกภูมิธรรม ระดับจิตใจของตน
ระดับของการปฏิบัติ ตลอดจนปัญญาทางธรรมของตนเองได้
จากตัวหนังสือที่ถ่ายทอดอยู่แล้วครับ...
. ใน #Rep 2
ช่วงท้ายๆผมก็ยังบอกให้
พยายามวางใจให้เป็นกลางๆไว้ด้วยนะครับ..
ถ้าคุณลองอ่านๆแล้วพิจารณาดูดีๆอีกรอบนะครับ...
ผมว่าคุณคงจะยังเข้าใจอะไรคาดเคลื่อนอยู่นะครับ.
ถ้าคุณคิดว่าที่ผมกล่าวเตือนนั้นคือตัวคุณนะครับ...
และผมน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นครับ ผิดถูกอีกประเด็น
ปล. ต้องขออภัยนะครับ.ที่ผมดันอ้างอิงข้อความเดิม
ก่อนที่คุณจะลบออกอีกได้ทัน..พอดีพันธมิตรเค้าเตือนมาครับ..
เห็นคุณบอกว่าไม่มี.ก็สุดแล้วแต่คุณจะเข้าใจนะครับ
หรือความเข้าใจทั้งคุณและผมจะยังคาดเคลื่อนอยู่
เด่วค่อยว่ากันอีกทีครับ ยังไงคุณลองพิจารณาให้ดีๆ
ก่อนที่จะตอบนะครับ.ด้วยความปรารถนาดีครับ...

 

ขอบพระคุณสำหรับ ความเมตตาที่บรรจงเขียนข้อความมา ผมเห็นเต็ม ๆ ล่ะครับ ถึงเมตตาจิตของคุณ บางคนขังทั้งตัวขังทั้งใจ ออกบวช อยู่ในผ้าเหลืองบ้าง ผ้าขาวบ้าง เสียสละเพื่อศาสนานี้ บางคนแค่ออกเงินบ้าง สำหรับผมกับคุณ เปรียบแล้ว ผมคงไม่ได้เสี้ยวแน่ ๆ เพราะคุณทุ่มเทสุดตัว อนุโมทนาครับ สำหรับตัวแปรที่คุณบอกมาต่าง ๆ แมนไม่แมนผมไม่ทราบแล้วแต่ว่าจะมองยังไง คนมองมุมนั้น ๆ เป็นยังไง แต่ถ้าบรรลัยแล้วผมขออนุญาติ เลือก เป็นคนไม่แมนดีกว่าครับ สำหรับข้อขัดแย้งต่าง ๆ ขอให้ PM มานะครับ

ผมไม่เห็นด้วย เนื่องจากการแสดงความคิดเห็น ควรพิจารณาเรื่องสังคมที่อยู่ด้วยกัน

 

เคล็ดลับการทำ อิติปิโสฯ เฉพาะบทพระพุทธคุณ 108 จบ ผมจะกลับมานำเสนออีกครั้ง คุณจะได้รับทราบในแง่มุมนึงของการภาวนา ที่จะย้ำอยู่ในใจคุณ โดยที่มีกรรมฐานน้อยกองนักที่จะคงย้ำอยู่กับ คุณธรรม 3 ประการ ย้ำระลึก ด้วยความเพียรของคุณเองเท่านั้น

 

ถึงความรู้น้อยนะคะ ก็พอรู้ว่า บท อิติปิโส ฯ 108 จบ มันเป็นการสรรเสริญคุณพุทธองค์

.. พระพุทธคุณ

## อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชา จะระณะ สัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู
อนุตตะโร ปุริสะธัมมะสาระถิ สัตถา เทวมนุสสานัง พุทโธภะคะวาติ

*** พระพุทธคุณ แม้เพราะอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นพระอรหันต์ผู้บริสุทธิ์เป็นผู้ควรแนะนำสั่งสอนผู้อื่น ควรได้รับความเคารพบูชา เป็นผู้ตรัสรู้ชอบเอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชา และความประพฤติ เป็นผู้เสด็จไปดีแล้ว เป็นผู้รู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ฝึกได้ ไม่มีใครยิ่งไปกว่าเป็นศาสดาของเทวดา และ มนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ตื่นและเบิกบานแล้ว และ เป็นผู้จำแนกแจกแจงธรรม

... ความหมายชัดเจนตรงตัวไม่ต้องแปลเพิ่มเลยคะ มันมีคุณ 108 ประการอยู่แล้ว .. ซึ่งถ้าสวดได้ 108 จบ ประจำมันก็เป็นการสรรเสริญพุทธองค์ว่าเป็นเลิศกว่าผู้ใด เป็นครู เป็นผู้รุ้แจ้ง เป็นที่เคารพสักการะนับถือไปทั่วสามโลก ... ยกเว้น .. ไม่กี่จำพวกเท่านั้นเอง ..

... การสวดซ้ำ ๆ ก็เหมือนเราจดลงไว้ในจิตของเราให้ระลึกถึงพุทธคุณ ทั้งสามโลกที่เคารพในพุทธองค์ก็จะสาธุการในบุญของคนที่สวดบทนี้ และ คอยคุ้มครองเขาให้พบแต่สิ่งดีงาม ... นั้นก็ คือ " การสร้างพันธมิตร " ไปในตัวนั้นเอง .. ยิ่งผู้สวดมีจิตใจที่ใสสะอาด และ เต็มไปด้วยศัทธาแล้วนั้นยิ่งมีพลังมาก ..

... แล้วยงไม่รวมผู้ที่เคยสวดบทนี้นับแต่บรรพกาล หรือ ผู้ที่เคารพในบทสวดนี้ ผู้คิดค้นต้นแบบบทสวดนี้ก็จะส่งพลังมายังตัวผู้สวดด้วย ...

... เอาเป็นว่า กาลีนะ ขอเสนอความคิดเห็นในเรื่องนี้ตามแนวความคิดของตนเอง แล้วกันนะคะ .. เพราะไม่ค่อยถนัดทางนี้ แต่ก็พอมีครูสอนมา และ ศึกษามาบ้างในเรื่องของ การสวดมนต์ให้ได้ผลมากที่สุด .... ส่วนใครคิดเห็นอย่างไร อันนี้ตามแต่จะพิจารณาคะ .. เพราะ กาลีนะ เวลาจะสวดบทสวดอะไร " มักจะต้องแปลความหมายก่อนให้เข้าใจ "

.... สวดทำไม + สวดเพื่ออะไร + สวดแล้วแปลว่าอะไร + สวดแล้วได้อะไร ...

 

เคล็ดลับการทำภาวนา

***เบื้องต้น ผมไม่ใช่นักเขียน ไม่มีตำราอะไร ยืินยันว่าสิ่งนี้ผมไม่ได้จับฉลากได้มาแน่นอน มีทั้งความเห็นส่วนตัวและการอ้างอิง จะลงไว้แบบย่อ ๆ ให้กระชับที่สุด***

เงื่อนไขที่ต้องมี-
ศรัทธา

สิ่งที่ควรทราบ
1. พระปัญญาธิคุณ
2. พระบริสุทธิคุณ
3. พระมหากรุณาธิคุณ

**ในคำแปลอิติปิโสฯ ที่คุณ Kalina แปลไว้ ด้านบน คุณจะแยก คุณออกมาได้ทั้ง 3 ประการ
วิธีในการระลึก ขอยกกรณีตัวอย่าง ก่อนหน้านี้ในพิธิของคุณก็จะได้กล่าว ชัยมงคลคาถา

1. พระปัญญาธิคุณ คุณอาจจะระลึกถึงตอนที่พระพุทธองค์เผชิญกับ สัจจกนิครนถ์
2. พระบริสุทธิคุณ คุณอาจจะระลึกถึงตอนที่พระพุทธองค์เผชิญกับ นางจิญจมาณวิกา
3. พระมหากรุณาธิคุณ คุณอาจจะระลึกถึงตอนที่พระพุทธองค์เสด็จไปโปรดองคุลีมาล
หรือว่าหากมีความรู้มาก่อนหน้ามากกกว่านี้ คุณก็จะได้พบกับผลผลิตของคุณธรรม มีมากมาย หลากหลายเหตุการณ์ ก็สามารถนำมาระลึุกได้ระหว่างการภาวนาในพิธีของคุณเอง ผมยกกรณีัตัวอย่างไว้เพียงเท่านี้

ช่วงภาวนา คุณใช้ลูกประคำ 108 เม็ด เรียงเม็ดนั่งภาวนาไป ตั้งฐานจิตไว้ในจุดใดจุดหนึ่งของร่างกาย เช่น กลางอก ก็ได้ครับตามสะดวก สวดคาถาไป เสียงมีไม่มีไม่ใช่เรื่องสำคัญ เอาเท่าที่ได้ปล่อยตามธรรมชาติ ตั้งจิตระลึกถึงคุณธรรม 3 ประการที่กล่าวไว้ข้างต้น ค่อย ๆ ซึมซับสิ่งเหล่านี้โดยการระลึก อย่าหลุดออกไปเป็นเพิ่งตั้งมั่นอะไรไปเป็นฌาน ไม่ได้ทำฌานครับ กลับเข้ามาระลึกต่อไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องรีบเร่งอะไร

หลังจากที่ภาวนาครบ 108 จบอย่าเพิ่งลืมตา ให้แผ่ส่วนกุศลได้เลย

นี้เป็นทางลัดการสร้างคุณธรรมไว้ในจิตใจ ช่วยสร้างความสำเร็จต่าง ๆ สร้างบารมีธรรมให้แนบแน่นฝังลึกในจิตใจ มีพลัง คุณจะเห็นอนิสงค์ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณเสร็จพิธี แล้วคุณจะทราบว่าตัวคุณเองก็สามารถประกอบพิธีกรรมที่ศักสิทธิ์ได้เช่นกัน

มีคำถามเชิญครับ...

 

ฝากไปถึงพวกแนวไสยศาสตร์ เพิ่งจิต มิจฉาสมาธิ มุ่งร้ายรบกวนคนอื่น ขอให้ระลึกบ้าง ตอนที่คุณเกิด มันแสบทรวงขนาดไหน อย่าลืมเลยครับ ผมไม่เก่งหรอกครับ คนที่เก่งเขาไม่ต้องมาเกิดกันแล้วครับ ผมชอบอยู่สงบๆ มากกว่า เป็นเพื่อนกันเถอะครับ

 

โอกาสต่อไปผมจะมานำเสนอเรื่องของการ วางตัววางใจ เมื่ออยู่ต่อหน้า พระ หรือสถานที่บูชา

 

สวัสดีวันพระครับ ต่อเรื่องสุดท้าย การ วางตัววางใจ เมื่ออยู่ต่อหน้า พระ หรือสถานที่บูชา

ขอแสดงไว้แบบง่ายๆ สมัยก่อนตอนเด็กเล็กๆ ในวันแม่แห่งชาติ ทางโรงเรียนจะจัดให้มีกิจกรรมวันแม่ เด็กๆ ก็ขึ้นไป กล่าววาจาบางอย่างกับคุณแม่ แล้วก็ไหว้ คุณแม่บางคนจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ด้วยความเมตตาและเอ็นดู นี้ก็เป็นอีกตัวอย่างง่ายๆ

อ่านข้อความดังกล่าว คงพอจะดูเคล้าโครงการวางตัวและวางจิตใจออกบ้างแล้วนะครับ ผมก็ไม่ใช่นักเขียน อย่างไรก็ขออภัยหากนำเสนอแปลกปะหลาดไปบ้าง

 

พระคุณอันยิ่งใหญ่3ประการของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
๑.พระปัญญาธิคุณ ก็คือปัญญาบรรลุอนุตตรสัมโพธิญาณ รู้อริยสัจ๔ รู้ปฏิจจสมุปบาท รู้อดีต รู้ปัจจุบัน รู้อนาคต รู้จริตของสัตว์ เป็นต้น
๒.พระบริสุทธิคุณ ก็คือเป็นผู้ไกลจากกิเลส ผู้หักเสียซึ่งกิเลส ผู้ประหานกิเลสแล้ว สิ้นเชิง
๓.พระกรุณาธิคุณ ก็คือ ที่พระพุทธองค์ รับอาราธนาจากท้าวมหาพรหม เพื่ออนุเคราะห์เผยแผ่พระธรรมคำสอนแก่มนุษย์และเทวดา และประดิษฐานพระพุทธศาสนาในโลกธาตุนี้ แม้ว่าพระธรรมเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งแยบยลก็ตาม ก็เพราะทรงเห็นว่ายังสัตว์ที่มีธุลีในตาน้อย พอจะโปรดได้บ้าง ยังมีอยู่ในโลกธาตุ

.....สำหรับการวางตัว กับ การวางใจ นั้นแตกต่างกัน (ในระดับหนึ่ง)
....การวางตัว ต้องใช้ศีล เป็นเบื้องต้น เพื่อทำให้เกืดความปกติสุข ของกายกรรม และ วจีกรรม
....การวางใจ ต้องใช้สมาธิ และปัญญา อันนี้เป็นมโนกรรม
.......ถ้าวางตัว วางใจ ได้ถูก ก็คือมรรคมีองค์๘ ซึงเป็นสัมมาปฏิบัติ ของ กาย วาจา ใจ