อยากจะถามกรรมเกี่ยวกับการพูดนะค่ะ

ถ้าเกิดว่าเราไปพูดแล้วทำให้คนอื่นเค้าจิตตก เสียใจ เจ็บช้ำน้ำใจ
โดยที่เราพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว หรือไม่คิดว่าเค้าจะเสียใจ

แล้วถ้าเป็นบาป ผลกรรมที่ได้รับมันจะเป็นยังไงอ่ะค่ะ

อย่างนี้เป็นบาปไหมอ่ะค่ะ :'(

 

ถ้าคุณไม่ได้มีเจตนาจะว่าเค้า กระทบเค้า หรือตั้งใจทำให้เค้ารู้สึกเสียใจ ก็ไม่บาปครับ

หลักของการบาป หรือไม่บาป มันอยู่ที่เจตนาเป็นสำคัญครับ

 

อันนี้เค้าไม่เรียกว่าไม่มีเจตนาธรรมดา เพราะคุณบอกไว้ว่าพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว หรือไม่คิดว่าเค้าจะเสียใจ อันนี้เรียกว่า ความไม่รู้ั

ระวังให้ดีนะ อะไรก็คิดเสียว่า ไม่มีเจตนา ไม่เป็นไรน่ะ เข้าใจว่าเจตนาเป็นตัวกรรม
แต่อย่าลืมว่า้เจตนาหรือไม่เจตนา แต่กรรมมันเกิดเป็นสายโยงใยออกไปแล้ว ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตาม

คนเราเดินมาดี ๆ เห็นแก้วน้ำของเพื่อนวางอยู่บนโต๊ะ กระหายน้ำเลยกระดกดื่ม
แต่ไม่ทันได้สังเกตุว่ามันไม่ใช้น้ำเปล่า มันเป็นยาพิษ คุณก็ตายเพราะยาพิษนั้น ตายไปเพราะไม่รู้

เพื่อนคุณไม่ผิด แต่คุณผิด เห็นไหมว่ากรรมเกิดขึ้นแล้ว และคุณต้องรับผลกรรมนั้น

อย่างที่เจ้าของกระทู้ถาม คุณพูดแล้วทำให้คนอื่นเค้าจิตตก เสียใจ เจ็บช้ำน้ำใจ
โดยที่พูดออกไปโดยไม่รู้ตัว หรือไม่คิดว่าเค้าจะเสียใจ ...
มีโอกาสสูงที่คุณจะได้ยินได้ฟังคนอื่นพูดแล้วทำให้คุณจิตตก เสียใจ เจ็บช้ำน้ำใจ

เข้าตำรา หว่านพืชเช่นใด ได้ผลเช่นนั้น

เรื่องของกรรม ใช้สมองธรรมดา ๆ คิดไม่ได้หรอก ต้องมีกำลังใจที่สูงกว่านั้น
ทางที่ดีไม่ต้องไปคิดถึงมันอีกจะดีกว่า ผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป ทำตอนนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า ยังไงคุณก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว จริงไหมครับ ?

ครูบาอาจาร์ยท่านแนะนำวิธีพูดเอาไว้ วิธีพูดนี้เป็นวิธีการสร้างเสน่ห์ด้วย :
๑ ไม่พูดโกหก
๒ ไม่พูดส่อเสียด
๓ ไม่พูดเหลวไหล พูดแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์
๔ ไม่ยุแยงให้คนอื่นเค้าแตกกัน
ลองหาดูในกุศลกรรมบท ๑๐ หมวดวาจา ครับ

จึงเรียนมาเพื่อพิจารณา.

 

เศษกรรมครับ

อย่างครูบาอาจารย์บอกว่า ขับรถชนสุนัขไม่ได้เจตนา ก็ไม่บาป

ผมศึกษามาแบบนี้ คงต้องบอกไปตามครูบาอาจารย์

ที่บอกว่าไม่บาป ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้รับกรรมครับ ยังไงก็ต้องรับ

แต่มันเป็นกรรมไม่หนัก เป็นเศษกรรม

และครูบาอาจารย์ก็บอกอีกว่า ไม่มีผู้ใดถูก ไม่มีผู้ใดผิด

มีแต่กรรมของผู้ใด ก็กรรมของผู้นั้น

 

และเท่าที่ผมศึกษามา...

การพูดจาหยาบคาย แต่พูดเป็นนิจไม่ได้คิดอะไร เช่นทักเพื่อนแบบวัยรุ่นสมัยนี้

มีเยอะแยะที่เคยได้ยิน เช่น "ไอ้(คำด่า+ชื่อ) เป็นไง สบายดีปะ"

และที่พวกวัยรุ่นคุยกัน มีแต่คำหยาบ สารพัดสัตว์

พระพุทธเจ้าเคยบอกว่า มันเป็นนิสัยของคนในการพูด

ไม่ได้มีจิตคิดจะด่าจะว่า หรือกระทบกระทั่ง เหน็บแนม อันนี้ไม่บาปครับ

แต่การพูดไม่หยาบ แต่จิตคิดไม่ดี หรือมีการโกรธ

เช่น หงุดหงิดอยู่ แล้วตะคอกคนอื่นว่า "ทำไม" ด้วยความโกรธ

แต่ไม่ได้เป็นคำหยาบสักนิด อันนี้บาปชัวร์

 

เพิ่มเติมครับ ...

ลองคิดเสียว่า ที่ผ่านมาเราทำไม่ดีก็จริง แต่ตอนนี้เราได้บทเรียนใหม่แล้ว
บทเรียนใหม่คือการเกรงกลัวผลของกรรมที่ทำไว้แล้วนั่นเองครับ

สวัสดีครับ คุณ แบงก์จ้า

ที่ผมบอกว่า ไม่มีเจตนาพูดให้คนอื่นเสียใจ เป็นบาป
ก็เป็นความรู้แบบงู ๆ ปลา ๆ ของผม เพราะเป็นห่วง ผมไม่ชอบการกระทบกระทั่ง และไม่อยากให้ใครเสียใจทั้งนั้น สรุป คือ เป็นทัศนะของผมนั่นเองครับ .

อีกอย่างมองว่า แค่ไม่รู้ก็ผิดแล้ว ด้วยครับ
เพราะเรายังคุยกันอยู่ตอนนี้ ขันธ์ห้าของเราที่ยังดำรงอยู่ได้ก็เนื่องมาจากความไม่รู้นั่นเอง
บาป คือ ความไม่รู้

สมมติมีคนพูดให้เราเสียใจ แต่เขาไม่เจตนาพูดให้เสียใจนะ
เพียงแต่คนฟังคิดปรุงแต่งไปเอง ก็เป็นบาปของคนฟังหรือ ? ก็จริงนะ

แต่สำหรับผม
เพียงแต่ถ้าผมได้ทราบว่า ทำให้คนอื่นเสียใจเพราะคำพูดตัวเอง
ผมก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาเหมือนกัน
เพราะสำหรับผมไม่อยากให้ใครทุกข์ทรมาน
... คิดว่าแค่ทำให้คนอื่นไม่สบายใจ ผมก็ผิดแล้ว

ผมจะกลับไปขอโทษเขา จากนั้น ตั้งหน้าตั้งตา พูดดี ต่อไปหลังจากนี้ ครับ

ไม่ได้สร้างภาพเป็นคนดีนะครับ ผมเป็นอย่างนี้จริง ๆ
เพราะเมื่อก่อนเคยเป็นคนที่เก็บคำพูดคนนั้นคนนี้มาคิดย้ำ ๆ อยู่เสมอ
ทำให้จิตใจมัวหมอง ถึงคนพูดจะไม่ได้ตั้งใจพูดให้เราเสียใจ แต่ความรู้สึกของเรามันฟื้นคืนมายาก ก็ผิดความผิดของเราเอง จะโทษใครไม่ได้
... อัตตนา โจตยัตตานัง จงเตือนตนด้วยตนเอง ...

เพราะข้อความข้างบนนี่ล่ะ ที่ทำให้ผมสบายใจขึ้นเหมือนทุกวันนี้
แต่ยังมีอีกหลายคน ที่ยังเจ็บปวดกับคำพูดของคนอื่น จิตใจยังอ่อนแอและไม่เข้มแข็งพอจะต้านโลกธรรม ๘ ได้

เพราะคิดแบบนี้ ผมจึงระมัดระวังในการพูดมาก เพราะำไม่อยากให้ใครเจ็บเพราะคำพูดของเรา

ผมเข้าใจความรู้สึกที่ติดค้างของผู้ฟัง หลังจากได้ฟังคำพูดที่สะเทือนใจจากผู้พูด จึงไม่อยากให้ใครต้องเจ็บช้ำทรมานเพราะคำพูดของใคร ๆ อีกต่อไป จนกว่าคน ๆ นั้นจะมีความเข้มแข็งเพียงพอจะต่อสู้กับคำพูดที่บาดลึกแทงเข้าไปข้างใน แม้ผู้พูดจะไม่ตั้งใจจะทำให้เราเสียใจก็ตาม ...

ด้วยความเคารพครับ

 

ทุกสิ่งย่อมดำเนินไปตามเหตุปัจจัย หว่านพืชเช่นใด ย่อมได้รับผลเช่นนั้น ^^

การปฏิบัติธรรม คือการฝึกสติ สำรวมระวัง กายวาจาใจ (ทาน ศีล ภาวนา) อย่าให้ไปกระทบกระทั่งเบียดเบียนผู้อื่นทั้งโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจก็ตาม เพระทุกสิ่งที่เรากระทำไป ก็คือกรรม ไม่ว่าช้าเร็ว ย่อมได้รับผลแน่นอน

ใครๆก็ผิดพลาด พลั้งเผลอได้ ไม่ต้องคิดมากนะคะ ให้อภัยตนเอง และผู้อื่น แล้วก็ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดนะคะ ^^

 

ทุกอย่างมันอยู่ที่จิตคิดยังไง อารมณ์แบบไหน

บางทีเราบอกสิ่งที่ถูก ที่ควร หรือให้ธรรมเป็นทานให้กับคนอื่น

แต่พอเขาฟัง รู้สึกไม่ดี รู้สึกเครียด จิตตกกับการกระทำของเขาที่ผ่านมา...แบบนี้เราบาปรึ?

พระพุทธเจ้าสอนว่า มโนกรรม(กรรมทางความคิด) เป็นใหญ่ที่สุด


...ยังไงก็ขอสาธุกับความคิดเห็นทุกท่าน

 

อนุโมทนาบุญทุกคำตอบดีๆ ค่ะ
เรื่องคำพูดนี่ ต้องระวังจริงๆ เพราะง่ายต่อการเบียนดเบียนกันทางวาจา




งานทำที่บ้าน รายได้พิเศษ | งานพิเศษ รายได้เสริม

 

ไม่บาปเพราะไม่มีเจตนา หมายถึงเป็นกรรมที่ไม่มีอำนาจดึงใจคุณให้ตกอบายภูมิสี่ได้ แต่ก็ถือว่ามีกรรมทำให้คนอื่นทุกข์โดยไม่ตั้งใจด้วยวาจาของตน วันนึงก็ย่อมจะถูกคนอื่นพูดทำให้คุณทุกข์โดยที่เขาไม่ตั้งใจเช่นกัน

กฏแห่งกรรมครับ ทำไรไป ก็ต้องได้อย่างนั้น ถ้าตราบใดที่ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ พระพุทธเจ้าท่านถึงสอนว่ากรรมเป็นของน่ากลัวไงครับ ท่านจึงให้เราพยายามปฏิบัติเพื่อบรรลุธรรม หนีไปนิพพานเสีย จะได้หมดเรื่องไป

แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเศร้าหมองกับกรรมที่ทำไปแล้ว อย่าไปตามนึกถึง แต่ให้ตั้งใจสำรวมวาจาเราให้ดีต่อไปครับ

 

โมทนาสาธุครับ

ผมเป็นทุกที เวลาโมโห หรือ หงุดหงิด ไม่พอใจ

บางทีคำพูดมันออกมาเร็วมาก จนสติเราตามไม่ทัน

ต้องค่อยๆ ดัดสันดานตัวเอง ยากอยู่ แต่ก็ต้องพยายาม

 

มนุษย์ สัตว์ เทวดา...ล้วนอาศัยกรรม มาเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ตัวสร้างกรรมคือ กาย วาจา ใจ...
...ทั้งสามอย่างนี่ เป็นกรรมหมด ไม่มีข้อยกเว้น....แต่ก็ยกเว้นพระอรหันต์ผู้หลุดพ้นกรรมไปแล้ว ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอีก...
...จะเจตนาหรือไม่...จะน้อยจะมากฯลฯ....มันก็เป็นกรรมทั้งสิ้น....
...ขงเบ้ง..ใช้ ใจ วาจา ยุยงซุนกวนรบโจโฉ คนตายเป็นแสน...ก็เคยปรากฏ...
...ใจคิด...แล้วจึงพูด...แต่แม้เป็นความจริง...แต่ถ้าพูดไปแล้วมีคนเดือดร้อนก็ไม่ควรพูด....
..ทีนี้มาดูคนใบ้....ใจคิด แต่พูดไม่ได้...ใช้แสดงอาการ....แสดงสัญญาลักษณ์มือ..
..อาการนั้นอาจไม่มีเจตนาร้าย...แต่ใจคิดไปแล้ว...เป็นกรรมไปแล้ว....ไม่ว่ามันจะดีหรือชั่ว....
...ใจคิด เอากรรมดีหรือชั่วไป 1 ก.ก. พูดด้วย แสดงด้วยเอากรรมดีหรือชั่วไป10 ก.ก.
..กระทำด้วย เพิ่มกรรมดีหรือชั่วอีก100 ก.ก...หลงจ๊ง กายวาจาใจรับไป111 ก.ก.....ฮา