"อภิญญา"

คือ...

 

คือ อะไรที่ แผ่ออกไปจาก. อริยสัจจสี่

ถ้า. ยังไม่รู้ ไม่เหนอริยสัจจสี่ แล้ว. ส่งออก

อันนั้น. เรียก. ส่งเดช.

อภิญญา5 ของคนไม่รู้ไม่เหน อริยสัจจ
ก้ น่ะ ........

ถ้ามี อริยสัจจ เปน อาสวขยญาณ เปน
ปัจจัยแล้วละก้อ. ต่อให้ พูดลอยๆไม่
ต้องอิงนิทานฤทธิเดช. ก้เปน อภิญญา

เช่น. พระจักขุบาลที่เปนสุขวิปัสสโก
ไม่มีตาทิพย์อะไร. ตาบอดเดินทางใน
ป่าไปกับเณรแอมีฤทธิเดช. แต่พอใน
ป่ามีเสือสมิงลิงสาวพันทิ. เณรแอผละจาก
พระจักขุบาลไปแชทสาว....

ท่านระแคะระคาย ก้เลยไล่เณรแอ
ไปให้พ้นๆ. คนจานลาย!!!

แล้วทนคลานสี่ขาไปในป่า เพราะตน
ไม่มีฤทธิเดชอะไร. ท้าวสักกะมาอุ้ม
ไปส่ง. ก้ยังงงๆว่า ทำไมถึงเร็วจัง ไม่
รู้โดนมหาเทพขิงๆ อุ้มเหาะมาส่ง. แต่
ก้พอเอะใจว่าเปนเมพขิงๆแน่ แต่ก้ได้
แต่ขอบใจที่มาส่ง. (คือไม่ได้ให้ราคา
ในฤทธิ์เดช)

พอไปถึงบ้านญาติ ลูกหลาน. คนใน
หมู่บ้าก้ตามออกบวช. 500คน

ทั้ง500คน.สำเร็จเปนอรหันต์ปฏิสัมภทา
ญานมีอภิญญาครบ. ทั้งๆที่สอนโดย
พระสุขวิปัสโกสมาธิแว๊บๆแค่ปฐมฌาณ

ติํง จบ

 

+++ 1. แปล อภิญญา = อภิ+ปัญญา
+++ 2. ปัญญาของพุทธะ = สติ อันเป็น "สภาวะรู้"

+++ 3. "อภิญญา" เกิดจาก = สภาวะรู้ ที่ตั้งมั่นท่ามกลาง ทุกสภาวะ

+++ ทั้งหมด = ดำรงค์สติมั่น รู้ ธรรมเฉพาะหน้า
+++ ตามที่ "พระพุทธองค์" ทรงกล่าวไว้
+++ หากผิดจากนี้ ให้ถือว่า "มั่ว" (ชิฟหาย) OK นะ...

 

อนุสาสนีปฏิหาริย์
พูดลอยๆกะได้ดี

 

เมื่อเช้าพูดคุยกันแล้ว กับพระสุขวิปัสสโก คุยกันในหมู่สงฆ์ ถึงแม้พระสุขวิปัสโก จะไม่ยินดีในฤทธิ์เดช แต่เมื่อไหร่ที่เณรแอได้พูดคุย ก็สิ้นสงสัย ในตัวเณรแอ..

เมื่อไหร่ที่เณรแอ พูด ในหมู่สงฆ์ ล้วนตรงตามธรรม เสมอ..

"น่าเกรงขาม"

เณรแอ มีความเป็นปัจเจกอยู่มาก มายุ่งกับเณรแอมากไม่ได้ และ เณรแอทำในสิ่งที่ควรทำเสมอ มีอะไรค้างคา ต้องพูดคุยตามครรลอง ครองธรรม..

 

คุยกับพระสุขวิปัสสโก ตรง มากไม่ได้ พูดแบบขวานผ่าซากไม่ได้ เพราะตอนนี้พระสุขวิปัสสโก ยังไม่ "สุข" จริง ยังไม่เบิกบานจริง เดี๋ยวจะมีเคืองเณรแอ..

การพูดคุย เณรแอก็ให้ความเคารพ อ่อนน้อมถ่อมตน ตามข้อศีล ข้อวินัย พยายามไม่ละเมิดวินัยสงฆ์..

ตอนนี้เณรแอ ก็ ศึกษา พระวินัยอยู่

 

ปริศนาธรรมส่งผ่านมาถึงเณรแอ ว่า..

"ให้หัดท่องขานนาคให้ได้"

สงสัยใกล้ได้เวลา เปลี่ยนสถานะของเณรแอ..

 

เคลียร์ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวพวกตรวจข้อสอบ ขี้ฟ้อง จะหาช่องเล่นงานได้..

"แม้เณรแอจะพูดตรงๆกับพระสุขวิปัสสโก แต่ เณรแอก็ให้ความเคารพ ในความเป็นครู ของพระสุขวิปัสสโก เสมอ.."

เมื่อถึงเวลาอันสมควร เณรแอคงได้ตอบแทนพระคุณ ของ ครู ด้วย การ พา ข้ามฝั่ง..

 

น่าจะสำนักสอนหลักสูตรอาสะวักขยญาณมั้ง
เรียนกันวิชาเดียวพอเลย

 

ก่อนอื่น ต้องรู้เปนพอสมควร ภาวะง่วงถอย
ฝุ้งไปข้างหน้า กับ ลูบๆคลำลังเลๆ

ถ้า สามตัวนี้ รู้ชัดเป็น (มี ญาณทัศนะ เต็ม)

เวลาที่ คุงกล่าวว่า "ซัดอาสวะขยญาณ เลย"
โดยที่ไม่ ส่งออกไปเห็น ธรรมภายนอก

สังเกตเข้าไปเลย เวลาปรารภ "อาสวะขยญาณ เลย"

มันจะมี ง่วงมาขวาง ฝุ้งไปข้างหน้ามาขวาง
ไม่ก็ เออะเอาไว้กอ่นขอลูบๆคลำ มาขวาง
อย่างใดอย่างหนึ่ง หาก สามารถรู้ชัด ได้

ผั๊วะ!!!

พอสิ้นกิเลส ตัณหา อุปทาน อภิญญาอื่นๆ
ก็เหมือน มะม่วงสุกจากขั้ว แค่มีเหตุ
อันสมควร(รู้ว่าสามารถทำให้ผู้อื่นบรรลุธรรม)
แจงแวงงงงงงง

ปล.อภิญญาพุทธ จะใช้ก็ต่อเมื่อ รู้ชัดว่า
ซัดออกไปแล้วจะเกิด อนุพุทธเจ้า อุบัติ
ซึ่งจะทำให้ เกิดศาสดาใหม่ทันที
สรุปคือ ....... ( เว้นแต่ จะหาแหลก ก็ว่ากันไป )

ปล 2: กรณีที่ไม่ใช่ตาของโลก การซัด
ออกไปหากเป็นไปเพื่อบรรเทานิวรณ์
ก็อนุโลม หากไม่ทำ สำหรับพระถือเป็นอาบัติ

ปล 3: พุทธวจน ทุกอักขระ ของศาสดา
ถือว่าเป็นไปเพื่อ "อาสวะฯ ไปเลยทั้ง" หมด
ไม่มี การใกล้ข้าศึก ขอไปที ลูบหน้าปะจมูก
( ซัดไปตามเหตุ ไม่มี เออะ อะ อยากสอน )

 

การจะรู้ชัดได้ ต้องรู้ด้วยตนเอง ไม่ใช่ให้ใครมาคุม ถึงรู้..

 

สั้นๆ ง่ายๆ เรียนรู้ให้แจ้ง ด้วยตนเอง..

แม้ว่าจะช้าหน่อย แต่ ผลที่ได้ ก็ได้ช่วยคนอื่นๆได้มาก..

ข้อดีมี ข้อเสียมี แต่ จะเลือกทางไหน ก็ ให้ เป็นไปตามเหตุ ปัจจัย..

 

วิชชาเดียว รสเดียว มรรค มี ทาง เดียว..

ไม่มีสอง..

ใครจะข้ามฝั่ง ก็ ไปก่อนเลย..

เราขอไปทีหลัง พันท้ายนรสิงห์..

 

ก็แค่สงสัยเฉยๆเลยถามครับ
คิดมากปวดหัว
หัวเราะดีกว่า555

 

เก่งนะนี่

เขียนมาครบเลย

ลังเล สงสัย ลูบคลำเฉยๆ

ฝุ้งธรรม ล้ำหน้า ปวดหัวเป่าๆ

หัวเราะ ถอยแล้ว นั่งลง ดีเกว่อ

ว่ากันไป ในยุค โคขวิด-19

 

หาประโยชน์อะไรกะการเถียงกัน
วัวควายมันกะกินหญ้าเหมือนกันละครับ

 

ชะมะ

เพียงแต่ ไม่ส่งออก ธรรมภายนอกไม่มี

การเถียงกัน ก้ หายวับ

เหลือแต่ ลังเล ทิฏฐิล้ำหน้า หรือว่า
ขำถอยปะตมูก อยู่ภายใน เกิด ดับ สลับ
รู้ แยกแยะได้ ว่า คนละตัว มาทีละ
อารมณ์ กดข่มเฉยได้ชื่อ สมถะ
เหนเกิดดับได้ เปน วิปัสสนา หาก
มันมาแต่ใจโน้มไปสงบ มีกิจเดียว
รสเดียว สมถะ วิปัสสนา บึดจั้มบึ๊ด
ง่าย ...มีแต่กำหนดรู้ ง่ายก้ดับ
ขยันภาวนา เจอพระไหว้ ไม่มี
มือแข็ง กะระรูเก่งเกว่อ ผู้ปรารภ
ความเพียร

 

หัวเราะ นั้น ก็ เป็นการ ไป เสวยอารมณ์ เสียแล้ว ประมาทเสียแล้ว..

การคิด ความคิด ถ้าคิดดี ถ้าเฟ้นธรรม ก็ปล่อยมันคิด..

หน้าที่มันคิด ก็ปล่อยมันทำหน้าที่ไป แค่ไม่ไปอยู่ในมัน แค่ไม่เป็นทุกข์ ไม่เป็นทาสมัน ก็ พอแล้ว..

 

สังขารมันเกิด ก็ ปล่อยมันเกิด แค่รู้ว่า สังขารนั้นแล คือ ทุกข์ ไม่ควรยินดี ยินร้าย กับมัน..

รู้ชัด รู้ให้ชัด เดี๋ยวก็คลายกำหนัด..

 

หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสจะได้อยู่นานๆ
^_^555