หลังหมาหอน...โดนผีกอด

เมื่อปี 52 มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ณ.สำนักสงฆ์แห่งหนึ่ง ที่นี่ตั้งอยู่เชิงเขา มีทางเข้าทางเดียว สุดทางคือบนยอดเขาที่เป็นป่ารกทึบ ราว 5 ทุ่มกว่า หลังจากการเดินจงกรมสิ้นสุดลง เข้าไปนั่งสมาธิต่อ ในรถกระบะ 4 ประตู กระบะหลังใส่แครี่บอยปิดฟิมล์ทึบ เป็นรถของสำนักสงฆ์ฯ ที่จอดเก็บไว้ในโรงจอดรถ นั่งเบาะด้านหน้าซ้ายของคนขับ

หลังจากนั่งไม่นานก็หลับ ๆ ทั้งๆ ในท่านั่งสมาธินั่นเอง ราวตี 1 กว่าๆ ปรากฏว่ามีเสียง หมาหอน คือ เสียงหอนนั้นโหยหวล ดีแท้ ในท่ามกลางความเงียบและความมืดสนิท เสียงหอนดังมาจากข้างรถฝั่งคนขับ

ในขณะที่หมาหอนนั้นจากประสบการณ์เรื่องแบบนี้ ที่ผ่านๆมา Wmt มั่นใจว่า " หมาต้องเห็นอะไรบางอย่าง " แน่นอน เมื่อเจ้าหมานั้นหอนเสร็จปุ๊ป ปรากฏว่า รถกระบะ ที่นั่งมาเป็นชั่วโมงๆ มันขยับเองได้

อาการเหมือนกับว่า มีคนขึ้นตรงท้ายกระบะ เสียงแหนบมันลั่น เอี๊ยดอ๊าดๆ พร้อมๆกับ รถโยกซ้ายขวาเล็กน้อย

เราก็นึกในใจ เฮ้ย อะไรวะ รถอยู่ดีๆ ทำไม มันเป็นแบบนี้ คือ ตอนนั้นคิดได้ทันทีว่า " มันข่ึ้นมาแล้ว " แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือ รีบเปิดประตูเดินอ้อมไปหลังรถ อ้าว เฮ้ย มองไปกลางลานวัด เห็นหมาอีก 3 - 4 ตัว นอนรวมกัน แต่ มันไม่ได้หอนกันเลยนะ แน่นอน เพราะได้ยินเสียง หอน เพียงตัวเดียว มาจากด้านฝั่งคนขับ

พออ้อมหลังรถแล้วส่องไฟฉายไปที่หน้ารถ เจอหมาต้นเสียง เลยดุเขาไปคำสองคำ หล่อนได้แต่นอนกระดิกหาง ดิ๊กๆ ครางหงิงๆ

wmt จึงเดินกลับมานั่งในรถตำแหน่งเดิม พอนั่งขัุดสมาธิเข้าที่ได้เท่านั้นเอง เฮ้ยๆๆๆ อะไร ความรู้สึก มันเหมือนมีแขนของใครคนใดคนหนึ่ง แต่มองไม่เห็นนะ ได้แต่รู้สึก ทะลุเบาะแล้วแนบไปกับตัว wmt แนบแบบเหมือนดันแขนเข้ามา แล้วเจ้าความรู้สึกว่ามันเป็น แขน ก็โอบกอด ลำตัวของ wmt แบบแน่นมาก

ในเสี้ยววินาทีนั้น wmt จึงรีบบริกรรม " พุทโธ " ได้เพียง 3 คำ เจ้าแขนนั้นก็คลายออกแล้วปล่อย พร้อมๆกับ รู้สึกได้ว่า มันรูดถอยหลังออกไปเลย

พอมันปล่อยได้ เท่านั้นเอง wmt ก็รีบเปิดประตูรถ แล้วจ้ำอ้าวขึ้นไปหานอนที่พักอย่างเร็วพลัน

นี้เป็นประสบการณ์จริง ที่พานพบมา แล้วก็ยังเจออยู่ทุกวันนี้ ยิ่งถ้าได้เดินจงกรม นานๆ จิตสงบๆ จะพบแต่สิ่งที่ บางคนว่าพิสูจน์ยาก เป็นประจำ

เผยแผ่ เป็นธรรมทาน

 

พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก!

ผมเองก็เคยเจอแบบคล้ายๆกัน เพียงแต่ผีมันไม่ได้มากอด ตอนนั้นเป็นช่วงปีใหม่ ได้มีโอกาสไปถือศีล 8 ที่วัดแห่งหนึ่งข้ามปี เราอยากลองหาที่วิเวกปักกลด ก็เลยขอท่านเจ้าอาวาสไปปักกลดหลังเขาคนเดียว ก็ภาวนาไปจนหลับ ตื่นมาราวตีสามกว่า ได้ยินเสียงหมาหอนโหยหวนแบบที่ไม่เคยได้ยินได้รู้สึกมาก่อนเลยในชีวิต มันช่างเป็นเสียงหอนที่เยือกเย็น เหมือนปุยนุ่นที่ค่อยๆแหวกผ่านอากาศมาช้าๆแบบเบาบาง ขนของผมนี่ลุกซู่เลย ทั้งๆ ที่นั่งสมาธิอยู่ เสียงนั้นค่อยๆใกล้เข้ามา ๆ จนมาหยุดเงียบเสียงที่ข้างหลังผม ทันใดนั้น ก็มีเสียงเหมือนตัวอะไรวิ่งมาด้วยความเร็ว แล้วมาหยุดกึกที่หลังกลดของผม ผมทำใจไม่หันไปมอง ได้แต่ภาวนาไป แต่ขนก็ยังลุกซู่ จากนั้นก็สวดมนต์ทำวัตรเช้า แผ่เมตตาให้ไป

หลวงพ่อท่านมาเฉลยตอนเช้าว่า รู้ไหมว่า ตรงที่เราไปนั่งปักกลด เขามักจะนำศพเด็กทารกมาทิ้ง

โอ้! มายก๊อด! เลยถึงบางอ้อ

 

ผู้มีศีลอันประเสริฐ ย่อมเหมือนดั่งมีอาภรณ์อันงดงามประดับกายอยู่
กริยาที่นั่งสมาธิ ดูสงบนิ่ง น่าเลื่อมใสศรัทธา
อย่าว่าแต่ผี หรือวิญญาณเลยที่จะมาขอพึ่งใบบุญของผู้ปฏิบัติ
แม้แต่เทวดาผู้อยู่สูงกว่าภพภูมิผี ก็ยังมาร่วมโมทนาด้วยเลยค่ะ
ดิฉันเคยนั่งเจริญสมาธิในสถานที่ที่ดิฉํนสัมผัสได้ว่าคงต้องมีดวงวิญญาณสถิติอยู่มากมาย
ในระหว่างนั่งอยู่ยังมีดวงวิญญาณมารายล้อม จนเทวดาแถวนั้นต้องมาห้ามเลย
ทั้งหมดนี้เป็นภาพที่เห็นในนิมิตนะคะ สาธุในธรรมค่ะ

 

แล้วได้แผ่เมตตาให้เค้าบ้างรึเปล่าล่ะคะ?