สุภาษิต คติธรรม คำกลอน

อ้างอิงจากพุทธศาสนสุภาษิต
ความจนเป็นทุกข์ในโลก.....การกู้หนี้เป็นทุกข์เช่นกัน
สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์อย่างยิ่ง.....ผู้แพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์
ทุกข์เสมอด้วยเบญจขันธ์ไม่มี.....การเกิดบ่อยๆเป็นทุกข์ร่ำไป
ไม่พบคนที่รักก็เป็นทุกข์.....พบคนไม่รักก็เป็นทุกข์
ครองเรือนไม่ดีก็เป็นทุกข์.....อยู่ร่วมกับคนไม่เสมอกันก็เป็นทุกข์
กามทั้งหลายมีสุขน้อนมีทุกข์มาก.....ความทุกข์เกิดขึ้นบ่อยๆ
คนมีตัณหาเป็นทุกข์บ่อยและนาน.....เมื่อหมดกังวลทุกข์ก็ไม่มี
การสะสมบาปเป็นทุกข์.....ผู้ฉลาดพึงละทุกข์ในโลกนี้ให้ได้
กามมีความคับแค้นเป็นราก มีทุกข์เป็นผล.....ทุกข์เป็นภัยใหญ่ของโลก
โลกตั้งอยู่บนฐานแห่งความทุกข์.....คนโง่ย่อมได้รับทุกข์บ่อยๆ
ทุกข์เท่านั้นเกิดทุกข์เท่านั้นตั้งอยู่.....ทุกข์เท่านั้นดับไป
นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด.....นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ
เป็นคนพึงทำทุกข์ให้หมดไปให้ได้.....การสะสมบุญนำสุขมาให้
ผู้ดื่มธรรมย่อมอยู่เป็นสุข.....พอใจเท่าที่มีความสุข
บุญให้ความสุขเมื่อถึงคราวตาย.....ละทุกข์ทั้งปวงได้เป็นความสุข
นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง.....สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี

 

ความดี
อันทรัพย์สินถิ่นฐานทั้งบ้านช่อง
อีกเงินทองไร่นามหาศาล
เป็นสมบัติของตัวไม่ชั่วกาล
จำต้องผ่านจากกันเมื่อวันตาย
ส่วนความดีมีความสัตย์สมบัติแท้
ถึงตัวแก่กายดับไม่ลับหาย
จะสถิตติดแน่นแทนร่างกาย
ถึงตัวตายชื่อยังอยู่เชิดชูเอย

คนดี
คนเอ๋ยคนดี
คนเรานี้มิใช่ดีที่ทรัพย์สาร
มิใช่ดีที่อำนาจอาจสั่งงาน
ใช่เพชรกาญจน์ประดับกายหมายว่าดี
คนเรานี้ความดีหรูอยู่ที่จิต
ใช้ความคิดประกอบธรรมนำศักดิ์ศรี
จะพูดทำนำเมตตาเอื้ออารี
คือคนดีที่สังคมนิยมเอย

แดนสงบ
สักวาแดนดินถิ่นสงบ
จะค้นพบแดนใดสุดใฝ่หา
พื้นพิภพจบทั้งฝั่งคงคา
บนเวหาสรวงสวรรค์ชั้นพรหมมินทร์
แดนสงบพบที่ใจใช่ที่อื่น
ความชุ่มชื่นด้วยความดีใจมีศีล
ใจสงบพบสุขทุกแดนดิน
จะพบถิ่นสงบได้ที่ใจเอย

ป่าช้า
ป่าเอ๋ยป่าช้า
เป็นศาลาหลังสุดท้ายของชายหญิง
มีอำนาจชาติยศปรากฎจริง
ตายนอนนิ่งให้เขาเผาเท่าเทียมกัน
เมื่อไม่ตายต่างวุ่นวายหมายของข้า
เพราะตัณหาพาความคิดให้ผิดผัน
ในที่สุดหยุดแค่ตายคล้ายคลึงกัน
อย่าหุนหันดันดื้อถือดีเอย

 

รู้อื่นหมื่นแสน ยังไม่แม้นเท่ารู้ตน
ดีอื่นหมื่นล้าน ยังไม่พ้นพาลเหมือนดีตน
ชนะอื่นหมื่นโกฎิ ยังไม่พ้นโทษเหมือนชนะตน
รู้ตนดีตนชนะตน นั้นยอดคนผู้ชนะดี

รู้ดีรู้ชั่ว คือตัวปัญญา
รู้ยึดรู้ติด ผิดทางพ้นทุกข์
รู้ละรู้วาง ถูกทางปัญญา
รู้ไม่ยึด ไม่ติด จิตหลุดพ้นคือ "พุทโธ"

ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครแช่ง ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

พรหมวิหาร
เชิญเรามา กั้นร่ม พรหมวิหาร
สี่ประการ กันทุกข์ ให้สุขใส
เชิญทุกเผ่า เจ้าถิ่น แผ่นดินไทย
มาอยู่ใน ร่มพรหม ให้ร่มเย็น

คือเมตตา หวังสุข แก่ทุกหน้า
เพื่อนเกิด มาร่วมสุข ร่วมทุกข์เข็ญ
ผูกไมตรี ทวีรัก เป็นหลักเกณฑ์
อย่าจองเวร เข่นฆ่า รบรากัน

กรุณา เผื่อแผ่ เหลียวแลเอื้อ
หวังช่วยเหลือ เพื่อนยาก ลำบากขันธ์
เห็นเพื่อนทุกข์ ทุกข์ด้วย เข้าช่วยกัน
ให้เพื่อนนั้น พ้นทุกข์ ได้สุขใจ

มุฑิตา หน้าแย้ม จิตแช่มชื่น
เห็นคนอื่น ดีจริง ยศยิ่งใหญ่
พลอยปรีดา สาธุด้วย อวยพรชัย
ว่าขอให้ เจริญสุข ทุกครากาล

อุเบกขา เพ่งจ้อง คอยมองเป้า
รวมจิตเข้า ตั้งเที่ยง ไม่เอียงฐาน
ปรารภธรรม ดีชั่ว เป็นตัวการณ์
ไม่ลนลาน เสริมดี ป้ายสีใคร

สี่นี้คือ ร่มพรหม นิยมเถิด
จะได้เกิด เป็นเสน่ห์ ไม่เฉไฉ
เมื่อกั้นร่ม พรหมแล้ว ย่อมแคล้วภัย
เชิญชาวไทย กางกั้น ทุกวันเทอญ

(สมเด็จพระมหาวีรวงศ์...พิมพ์ ธัมมธโร)

 

ลบไม่ศูนย์
โง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ยาก โง่น่ารัก ฉลาดน่านับถือ เป็นเสน่ห์
แต่โง่น่าเกลียด ฉลาดน่าชังเป็นยาพิษ
แข็งแรงและอ่อนน้อมเป็น "มิ่งขวัญ" แต่แข็งกระด้างและอ่อนแอเป็น "เสนียด"
ความสงบเท่านั้น เป็นความชนะหมดทั้งโลก
สุขที่ได้จากทำชั่ว เหมือนกินขนมเจือยาพิษ
สุขที่ได้จากทำดี เหมือนกินยาทิพย์โอสถ
เอื้อเฟื้อผู้อื่น เหมือนอุ้มชูตัวเอง

ถ้าผู้อยู่อาศัยภายในบ้าน ใจสำราญชีวิตบ้านก็สุขสม
ถ้าผู้อยู่ใจไม่สุขทุกข์ระทม ชีวิตบ้านก็ขื่นขมระทมทุกข์

ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป
เมื่อได้ทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน
ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน
มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย


เราดีดีกว่าดวงดี
เราดีดีกว่าดวงดี เพราะดีนั้นมีที่เรา ดีกว่าที่ดวง
ทำดีนั้นแหละเราหน่วง เอาดีทั้งปวง มาทำให้ดวงมันดี
ดวงชั่วไม่ได้มีเลยนี่ ถ้าเราขยันมี ความดีไว้เป็นคุณ
อยู่ดีตายดีเพราะบุญ ทำไว้เจือจุน ตลอดชีวิตติดมา
ดวงดีมีอยู่เต็มอัตรา ก็เพราะเหตุว่าเราทำดีเป็นเห็นมั้ย?
เหตุนั้นเราท่านใดใคร ทำดีเสมอไป ดวงดีจักมีสมบูรณ์.


ทำดีดีแล้วเป็นพร
ทำดีดีแล้วเป็นพร ไม่ต้องอ้อนวอน ขอพรกะใคร ให้กวน
พรที่ให้กันผันผวน เป็นเหมือนลมหวน อวลไปอวลมา อย่าหลง
พรทำดีเองมั่นคง วันคืนยืนยงซื่อตรง ต่อผู้ รู้ธรรม
อยากรวยด้วยพร เพียรบำเพ็ญบุญกุศลนำ ให้ถูกให้พอ ต่อตน
ทุกคนเกิดมาเป็นคน ชั่วดีมีจนเป็นผลแห่งกรรม ทำเอง
ถือธรรมเชื่อกรรมยำเกรง บาปชั่วกลัวเกรงทำแต่กรรมดี ทวีพร


อย่าให้อายไก่
ถ้าคนเราเปรียบกับไก่ดูให้ดี.....มันไม่มีนอนไม่หลับไม่ปวดหัว
ไม่มีโรคปวดประสาทประจำตัว.....โรคจิตไม่มากลั้วกับไก่น้อย
คนในโลกกินยาเป็นตันๆ.....พวกไก่มันไม่ต้องกินสักเท่าก้อย
หลับสนิทจิตสบายร้อยทั้งร้อย.....รู้สึกด้อยน่าน้อยใจอายไก่เอย
ได้เป็นคนหรือจึงได้นอนไม่หลับ.....ควรจะนับว่าเป็นบาปหรือบุญเหวย
มีธรรมะกันเสียนะอย่าละเลย.....หลับเสบยไม่ละอายแก่ไก่มัน


อย่าชักช้า
ความแก่หง่อมย่อมทุลักทุเลมาก.....ดั่งคนบอดข้ามฟากฝั่งคลองหา
วิธีไต่ไผ่ลำคลานคลำมา.....กิริยาแสนทุลักทุเลแล
ถ้าไม่อยากให้ทุลักทุเลมาก.....ต้องข้ามฟากให้พ้นก่อนตนแก่
ก่อนตามืดหูหนวกสะดวกแท้.....ตรองให้แน่แต่เนิ่นๆ รีบเดินเอย

(พุทธทาสภิกขุ)

 

บทเพลงกล่อมลูกของชาวอิสาน
นอนสาหล่าหลับตาแม่สิกล่อม..........คำแพงแม่นี้เอยคำแพงแม่นี่เอ๋ย
พ่อไปไฮ่สิเอาไข่มาหา..................แม่ไปนาสิเอาปลามาป้อน
แม่เลี้ยงม้อนเข้าป่าสวนมอน............เดิกออนซอนหมั่นลุกหมั่นตื่น
ลูกน้อยไห้งมใต้กระบอง.................เสียงทอมทอมขี้เหงี่ยวใส่แม่
เลี้ยงลูกน้อยแม่นมันยากมันซา..........พออยากป๋าลูกผัวไปบวช
สร้างผนวชในศาสนา....................เจ้าใหญ่มาให้เจ้าไปไหว้
คั๋นเป็นซายให้เจ้าไปบวช................ให้ยิ่งยวดในศีลในธรรม
ให้จำนำคุณพ่อคุณแม่...................พอได้แก่ดึงขึ้นสวรรค์
นอนสาหล่าหลับตาแม่สิกล่อม..........คำแพงแม่นี้เอยคำแพงแม่นี้เอ๋ย

 

คำวอนจากพ่อแม่
ลูกบ่โสดาด้วยสองเขือเลยนั่งเจ่า..........หันหน้าเข้าฝาแอ้มเช็ดน้ำตา
ภาวนาให้ผญากรรมมาดึงจ่องไปถ่อน......เฒ่าแก่แล้วเขาบ่เลี้ยงก็อยากตาย
เขาบ่โสดาด้วยดอมคุณพ่อแม่.............หัวหงอกแล้วเขายังใช้ให้เฮ็ดงาน
คือจั่งเฮ็ดรับจ้างพอให้อยู่ซามตาย........หวังซิอาศัยแฮงเพิ่งพายามเฒ่า
ยามเมื่อสังขารส่วยแฮงงานก็ลดล่า.......ผัดแฮงทุกข์ซ้ำเฒ่าอยากตายถิ่มก่อนงาย เด้นอ...
เลี้ยงใหญ่แล้วหวังกินแฮงนำลูก...........ผัดมาดูถูกเฒ่าน้ำตาหย้อยหย่าวไหล
หัวอกพ่อแม่นั้นพอปานไฟสุมไฮ..........ยามเมื่อลูกดูหมิ่นฮ้ายสองเฒ่าอยากแต่ตาย
เสียแฮงเลี้ยงปูปลาซีนต่อน ลูกเอ๋ย.......ความใด๋ดีพ่อแม่เว้าอิ่นอ้อยออยเจ้าเข้าบ่อนนอน
บัดเจ้ามาจาต้านสังมาขมเครียดด่าพ่อแม่เด้...บัดเทื่อเว้าเกี้ยวซู้หวานอ้อยกะบ่ปาน
มันหากเหลือแฮงเฒ่าถนอมนมป้อนม่าม.......ตั้งแต่ยามหนุ่มน้อยเพียรเลี้ยงให้ใหญ่สูง
ทั้งพ่อแม่มาดมุ่งหวังเพิ่งยามชรา..........แพงปานกับหน่วยตาตั้งแต่ยามยังน้อย
จั่งใด๋กลอยใจเลี้ยงถนอมนมป้อนม่าม.....พอแต่เลี้ยงใหญ่แล้วคุณเฒ่ากะเหล่าลืมลูกเอย...
(ภาษิตอีสาน)



คำปากพ่อแม่นี้หนักเกิ่งธรณี
ไผผู้ยอแยงนบหากสิเฮืองเมืองหน้า
ไผผู้วาจาต้านให้สองเขือน้ำตาหลั่ง
บาปถ่อฟ้าเวรก้ำถ่อแผ่นดิน หล่าเอย...
(ภาษิตอีสาน)



แบ่งเวลาสักนิด ให้คิดถึงพ่อแม่

 

ถ้าทำงานเห็นแก่หน้า..........จะพบกับปัญหาเรื่อยไป
ถ้าทำตัวเห็นแก่ได้.............อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง
ถ้ากลัวเกืนไป..................จะทำอะไรไม่สำเร็จ
ถ้ากลัวจนเกินงาม.............จะพบกับความเดือดร้อน
ถ้าขาดความพอดี.............จะเป็นหนี้ตลอดกาล
ถ้าหวังแต่ความสนุก...........จะพบความทุกข์มหันต์
ถ้าขาดความยั้งคิด.............ชีวิตจะหมดความหมาย
ถ้าทำใจให้สงบ.................จะพบกับความสุขเยือกเย็น
ถ้าอยากเป็นคนงาม............อย่าวู่วามโกรธง่าย
ถ้าอยากเป็นคนสบาย..........อย่าเบื่อหน่ายความเพียร
ถ้าอยากเป็นคนมั่งมี............อย่าเป็นคนดีแต่จ่าย
ถ้าอยากเป็นคนนำสมัย.........อย่าทำลายวัฒนธรรม
ถ้าอยากเป็นคนมีเกียรติ.........อย่าเหยียดหยามคนอื่น
ถ้าอยากมีความรู้................อย่าลบหลู่อาจารย์

คนบ้าอย่าถือ...................คนดื้ออย่าสอน
คนจรอย่าเชื่อ..................คนเบื่ออย่าให้
คนใบอย่าอวด.................คนบวชอย่าขัด
คนฉัดอย่าฉิน..................คนหมิ่นอย่าคบ
คนประจบอย่ารัก...............คนทักอย่านิ่ง
คนจริงอย่าหน่าย...............คนตายอย่ากลัว
คนชั่วอย่าใกล้..................คนไพร่อย่าสมาน
คนพาลอย่าสมัคร..............คนลักอย่าเผลอ
คนเก้ออย่าชม..................คนซมอย่าชอบ
คนบอบอย่าซ้ำ.................คนถลำอย่าผลัก
คนรักอย่าชัง...................คนนั่งอย่านอน
คนสอนอย่าดื้อ.................คนถืออย่าชิง
คนวิ่งอย่าชวน..................คนจวนอย่าห้าม
คนถามอย่าเฉย.................คนเคยอย่าหมิ่น

คนถิ่นให้ถาม....................คนงามให้ดู
คนครูให้ไหว้.....................คนใกล้ให้แบ่ง
คนแต่งให้เสริม..................คนเริ่มให้ช่วย
คนป่วยให้ยา.....................คนมาให้กิน
คนศีลให้กราบ...................คนบาปให้เว้น
คนเห็นให้หยุด...................คนสุดให้แนะ
คนแวะให้พัก.....................คนจักให้สาน
คนงานให้ใช้.....................คนไกลให้ติด
คนชิดให้ห่าง....................คนว่างให้ทำ
คนนำให้ถาม....................คนหามให้ช่วย
คนม้วยให้ฝัง....................คนยังให้เลี้ยง
คนเกี่ยงให้ไล่...................คนไสให้ขัด
คนมัดให้แก้.....................คนแก่ให้เกียรติ
คนเคียดให้อด...................จดจำไว้เอยฯ

 

พกาพรหม โมหันธ์ สำคัญผิด..........ว่าเรืองฤทธิ์ พิสุทธิ์ วิมุตฉาน
มีทิฎฐิ มิจฉา อหังการ..................มมังการ ดังงูรัด ขบกัดกร
ด้วยเดชา อานุภาพ พระสัมพุทธ.......ธ วิสุทธิ์ ทรงญาณ เทศน์สั่งสอน
ธรรมโอสถ วิเศษ ที่แทรกซอน.........ให้เพิกถอน พิษงู กู้ชีวี
ขอผองท่าน จงมี ชัยมงคล.............ทั่วสกล ดลพร้อม ด้วยสุขี
เทศนา ญาณะ บารมี...................ธรรมวิธี แห่งพระ พิชิตมาร



ปวงสังขาร สิ่งปรุงแต่ง ล้วนแปรเปลี่ยน
ต่างหมุนเวียน เกิดก่อ รอสลาย
สรรพธรรม ไร้ตัวตน คนงมงาย
เราทั้งหลาย รู้ให้ชัด วิปัสสนา



สมณะ..... คือชน..... คนสงบ
เรียบร้อยครบ..... งามเหมาะ..... เพราะฝึกฝน
มีความเพียร..... พินิจ..... จิตของตน
มิทำชน..... นิกร..... ให้ร้อนใจ
มิเป็นข้า..... ศึกใคร..... ที่ในโลก
สิ้นรักโศก..... จิตเปรม..... เกษมใส
มีเมตตา..... ต่อชน..... คนทั่วไป
หากผู้ใด..... พบเห็น..... เป็นมงคล

 

ท่านทั้งสอง ต่อกลอนกันอยู่รือ ใยไม่ส่งพีเอม ให้เราได้ตื่น ภวังค์ ตัวเองเล่า จักได้ มาต่อกลอนกัน
มิตรแท้หาใดเสมอเหมือน มิตรแค่เลียบๆเคียงๆ ต้องรีบจำหน่าย และจ่ายแจก คิกๆๆ
ก็รู้ว่าเป็นหลุมนะ ก็อยากจะตก จะได้รู้ว่าต้องซ่อมไรอีกบ้าง (ช่วงนี้ยันพวงมาลัยเลย)

 

deeja__a he llo _car

 

ระวังมาร นะท่าน!

บิณฑบาตขอโยมกินแล้วนั่งหลับตาเรียกว่าภาวนา ...ปฎิบัติ
ถ้าฉันแล้วเอนกายนอนเรียกว่าพระทำ ...กิจจำวัด
พระไปเรียนทางโลกเรียกว่าพระหลง ...โมหะจัด
พอมีวิชาหาเงินทองก็คิดจะครอง ...คฤหัสถ์
พระซื้อล็อตเตอรี่ซื้อหวยเรียกว่าโลภ ...หวังรวยทางลัด

บวชเป็นหมอรักษาโรคไล่ผีจำหน่ายของดี ...มีอยู่เต็มวัด
บ้างลงเลขยันต์เจิมคาถาเป็นพระภาวนา ...อาคมสะบัด
พระหมอดูหมอเดาก็เพื่อหวังให้เขา ...ถวายอัฐ
แจกเครื่องรางของขลังเพื่อหวังให้ดัง ...เป็นปะทัด

มีกิจมากสร้างโน่นเรี่ยไรนี่จนวัตถุมี ...แน่นขนัด
พอมีเงินมีทองก็วิ่งเต้นขอเป็นสมภาร ...เจ้าวัด
เห็นสีกง สีกา ก็ทำท่า ...อยากจะฟัด
พอมีเงินมีทอง ก็คิดจะครอง ...คฤหัสถ์
พอสึกหาลาเพศ เลยกลายเป็นเปรต ...อยู่ข้างวัด
ราวพาดจีวรเหล็ก แอ่นเอนยาน ...เพราะหนักจัด
ห่วงสร้างโบสถ์ไม่ทันเสร็จเลยกลายเป็นเปรต ...เฝ้าวัด

 

สิ่งที่ไม่แน่
รูปโฉมดังดอกไม้...............มีวัน โรยแม่
ลาภยศดุจความฝัน.............เฟื้องซร้อง
ชีวิตเช่นเมฆอัน.................ลอยฟ่อง ฟ้าพ่อ
ควรที่สาธุชนต้อง...............ตริให้เห็นจริง

ธรรมโอสถ
อันหนทางชีวิต คิดดูเถิด................เมื่อเราเกิดแล้วต้องแก่ แน่ใช่ไหม
หนีไม่พ้นเจ็บไข้ กายและใจ.............จะแก้ไขอย่างไร ให้ทุกข์คลาย

เป็นโรคกายหมอยา รักษาโรค..........ถูกโฉลกถูกเหตุผล ดลโรคหาย
เป็นโรคใจภัยรุมเร้า เศร้าปางตาย......ทุกข์มลายเมื่อรู้ใช้ โอสถธรรม

เติมธรรมะให้ชีวิตพิชิตโรค..............ดับทุกข์โศกดับตัณหาอย่าถลำ
ดับกิเลสโลภโกรธหลงจงหมั่นจำ.......ยึดพระธรรมพระศาสดาเป็นยาใจ

จิตมนุษย์
คราเจ็บไข้ใคร่ครวญหวลหาหมอ........บำบัดข้อเจ็บไข้ให้ห่างหาย
พอทุเลาเบาบางโรคจางคลาย..........ชื่อหมอหน่ายไม่หมายยลปัดพ้นไกล

ยามทุกข์ร้อนอาวรณ์หาคนให้ช่วย.......ดับทุกข์ด้วยช่วยเปลื้องจุดสุดวิสัย
พอทุกข์ร้อนผ่อนคลายห่างหายไป.......ก็ไม่หมายอยากเห็นคนเฝ้าเอ็นดู

มนุษย์นี้มักมีจิตเพียงคิดเห็น..............เปลื้องลำเค็นเฉพาะเวลาน่าอดสู
สบสมหมายพลันหายพรากจากคนชู......บ้างลบหลู่ไม่รู้คุณผู้หนุนนำ

ทำทะนงหลงผิดคิดว่าเลิศ.................ตนประเสริฐเกิดฤทธิ์คิดแล้วขำ
ลืมสนิทไม่คิดยามยากครอบงำ............จิตมนุษย์ไม่เป็นส่ำฉะนี้เอย

ความทุกข์ ๓ อย่าง
ความทุกข์ในโลกนี้..........................มีสาม
คือป่วยโรคลุกลาม..........................ขยี้
ความจนเบียดเบียนตาม.....................ติดหมด เงินนา
อีกหนึ่งคือเป็นหนี้...........................เหล่านี้พึงระวัง

 

เมื่อแรกเชื่อ...ว่าเป็นเนื้อ...ทับทิมแท้ ​

มาแปร..เป็นพลอยหุง..ไปเสียได้

กาลวง..ว่าหงส์....ให้ปลงใจ

ด้วยมิได้...ดูหงอน....แต่ก่อนมา ​

คิดว่าหงส์..จึงได้หลง...ด้วยลายย้อม

ช่างแปลงปลอม...ท่วงที...ดีนักหนา
พอลับถิ่น...มุจรินทร์...ก็คลาดคลา
พอลับตา...ฝูงหงส์...ก็ลงโคลน​

ชอบมากกกก เจ้าคะ​

 

คำอาราธนาธรรม
พรหมมา...จะโลกา...ธิปติ...สหัมปะติ...กัตอัญชะลีอัน...ธิวะรัง...อะยาจะถะ
สันตีธะ...สัตตาป...ปะระชักขะ...ชาติกา...เทเสตุธัมมัง...อนุกัม...ปิมังปะชัง

ท้าวสหัมบดีพรหม...............เป็นบรมในพรหมมา
ทรงฤทธิ์อันศักดา...............กว่าบริษัทเทวาพรหม
น้อมหัตถ์นมัสการ...............ประดิษฐาน ณ ที่สม
ควรแล้วจึงบังคม................ชุลีมาศพระสัมมา
ขอองค์สุคตตรัส................โปรดธรรมรัตน์อัญชลี
โปรดปวงประชาชี...............ให้สำเร็จสถาพร
จึงองค์พระจอมปราชญ์..........ผู้โลกนาถทศพล
ทรงรับพรหมนิมนต์..............ท่านจงโปรดแสดงธรรม
นิมนต์ท่านเจ้าขา................ผู้ปรีชาประเสริฐล้ำ
นิมนต์แสดงธรรม................เทศนาและวาที
เพื่อให้สำเร็จผล.................แด่ปวงชนบรรดามี
สู่สุขเกษมศรี....................สมดังเจตนา เทอญ
อาราธนานัง.....................กะโรมิ​

 

เตือนใจตนคนเป็นพระ
ชีวิตพระต้องหัดละตั้งแต่บวช..... และหัดสวดควบคู่ดูแข็งขัน
เอาพระธรรมนำมาศึกษากัน..... ให้มุ่งมั่นตรงทางอย่างถาวร
เราเป็นพระอย่าตะกละให้เกินเหตุ..... ไม่ใช่เปรตเดินดินหมิ่นคำสอน
พุทธองค์ทรงสั่งให้สังวร..... อย่าหลอกหลอนให้ได้มาว่าสำคัญ
ท่านมีบุญอยู่กับมืออย่าถือปล้น..... ใครบางคนเขาไม่รู้ดูสงสาร
แต่บางที่เขาให้มาเพราะรำคาญ..... เลยนำทานท่านมาโอ้ว่าตนบุญ

เมื่อได้บวชพึงรู้ว่าจะสละ..... เพียรลดละนำพาหากุศล
เป็นผู้นำหาคุณค่าความเป็นคน..... อย่าหลงกลกิเลสเหตุวุ่นวาย
เมื่อบวชมาจงคิดว่าบวชอุทิศ..... ทั้งชีวิตมอบให้พระศาสนา
เดินตามทางที่ถูกต้องอย่างสัมมา..... เรียนรู้ค่าในการบวชอวดพระธรรม
อย่าอวดยศอวดลาภหาบกิเลส..... จะเป็นเหตุให้หลงทางห่างมรรคผล
ไม่รู้ค่าในการบวชอวดผู้คน..... แล้วสับสนเป็นคนเปล่าไม่เข้าธรรม

วัดนั้นหนามิใช่ว่าเป็นคอกหมู..... โปรดจงรู้ที่จะอยู่อย่างไร้ค่า
มิใช่กินแล้วก็นอนผ่อนกายา..... ให้รู้ว่าเราอาศัยใครเขากิน
วัดนั้นหนามิใช่ว่าเป็นโรงหนัง..... ที่จะฟังที่จะดูอย่างโยมเขา
ทั้ง ทีวี กีฬาพา มอมเมา..... เมื่อไหร่เล่าจะเห็นธรรมค้ำจุนใจ

ข้าวทุกคำที่จะนำเข้าใส่ปาก..... แสนลำบากเขาทำนาในหน้าฝน
ทั้งไถหว่านปักดำทุกข์ก็ทน..... เราเป็นคนเขาให้มาว่าเพราะบุญ
ในตัวเรานั้นมีบุญอะไรบ้าง..... ที่เราสร้างตอบแทนข้าวน้ำเขา
มิใช่มีแต่ผ้าเหลืองก็หลงเมา..... หน้าที่เราปฎิบัติธรรมนำตอบแทน

การมาวัดมาเพื่อขัดเกลากิเลส..... มิใช่มาแล้วเป็นเปรตหิวกระหาย
มาเพื่อสร้างคุณความดีก่อนจะตาย..... ไม่วุ่นวายอิจฉาริษยากัน
มาถึงวัดเรามาสร้างความอบอุ่น..... มาเกื้อกูลเมตตาธรรมนำสร้างสรรค์
จะเป็นใครมาจากไหนให้ช่วยกัน..... สร้างสวรรค์บนพื้นดินถิ่นนี้เอย

อยากจะมีคู่ชีวิตให้คิดหนัก..... คิดจะรักจงมองดูคู่อื่นเขา
ทุกข์ทั้งกายทุกข์ทั้งใจมิใช่เบา..... เพราะมัวเมาลุ่มหลงในดงกาม
เมื่อความรักจางคลายเบื่อหน่ายแน่..... ความผันแปรกายและใจมีให้เห็น
ที่อยู่ได้เพราะหน้าที่ด้วยจำเป็น..... มองให้เห็นความเป็นจริงสิ่งล่อลวง

ชีวิตพระอิสระไม่มีคู่..... การเป็นอยู่ก็ง่ายๆอย่างที่เห็น
แต่มากล้นด้วยคุณค่าถ้าอยู่เป็น..... ไม่รำเค็ญเป็นขี้ข้าหาเลี้ยงใคร
อย่าสึกไปให้เขาด่าหนาท่านเอ๋ย..... ถึงไม่เคยอดทนไว้รอชาติหน้า
ในชาตินี้ถวายให้พระสัมมา..... หวังไว้ว่าพบมรรผลพ้นทุกข์เอย

อนงฺคโณ ภิกขุ อุทยานธรรมดงยาง​

 

เป็นประโยชน์อย่างยิ่งค่ะ ชอบคำกลอนที่เป็นภาษาอีสาน ลึกซึ้งกินใจดี บางคำก็แปลไม่ค่อยออกแต่ก็พอเดาๆได้