สะ สิ มิ ระ

ขอเรียนถามนิดนึงครับผม ว่า คาถา สะ สิ มิ ระ นี้เป็นบทคาถาอะไรครับ ?

กรุณาตอบผมด้วยครับ อาณุภาพคาถาครับผม

 

อืม...คุ้นมากครับ หัวใจคาถาอะไรสักอย่าง... นึกไม่ออกจริง ๆครับ

 

สวัสดีครับ คาถาทีว่า สะ สิ มิ ระ ถ้าผมจำไม่ผิด
ก็เป็นคาถาหัวใจพระรัตนตรัยขอรับ ป้องกันอะไรบางอย่างก็จำไม่ได้
ใช้ในด้านคงกระพันนี่ล่ะขอรับ

 

ขอโทษครับบอกผิดไป สะ สิ มิ ระ คือคาถาหัวใจหมีครับ
ใช้ด้านคงกระพัน ถ้านำคาถานี้เขียนใส่มือ สามารถแตะต้องตัวหญิงโดยหญิงไม่ขัดขืนใดๆเลยครับ

 

นี่เป็นคาถา หัวใจหมี ครับ ใช้ในทางผู้หญิงน่ะคับ เค้าตอบให้แล้ว ว่าใช้ยังไง

 

นี่เป็นคาถา หัวใจหมี ครับ ใช้ในทางผู้หญิงน่ะคับ เค้าตอบให้แล้ว ว่าใช้ยังไง

 

คาถาหัวใจหมีคับ ตั้งนะโม3จบ กลั้นใจภาวนา 3คาบ หรือ7คาบใช้จับมือผู้หญิงจะทำให้เขาชอบเราครับ

 

แล้วถ้าผู้หญิงใช่กับผู้ชายละ
สะ สี มิ ระ
ใช่นี้ได้ไหม
อยากรู้นะ
จากผู้หญิง

 

คิดว่าไม่ได้นะครับ คงไม่มีผู้ชายคนไหนชอบผู้หญิงแข็งกร้าว(หัวใจหมีนี่เนอะ)

 

แล้วอย่างนี้ถ้าผู้หญิงอยากให้ผู้ชายชอบต้องสวดอะไรคาถาไหนละคะ ว่าแต่คาบๆนี่คืออะไรหรอค่ะ สวด3 คาบนี่คืออะไรหรอคะ

 

สะสิหรอไม่ใช่สุสิมิระหรอครับ

แล้วอีพอันสุจิมิระ

มีสุจิมิระกับสุสิมิระ
เป็นคาถาหัวใจหมีครับจะมีหมีภูผากับหมีธรรมดาหรืออะไรไม่รู้ครับ

แต่ที่ใช้ท่องใช้ท่องใส่มือกับคนที่สักหมัดธนูมาครับหรือว่าไม่สักก็ได้มั้งคล้ายๆว่าเป็นคาถาหัวใจหมัดหนัก
แต่คาถาหมัดธนูจะมีตัวเต็มอยู่ด้วยครับไม่ใช่จะมีแต่สุจิมิระหรือสุสิมิระ

 

แล้ว คาถา มีคำแปลว่าอย่างไรครับ

 

อ่านไปอ่านมา งง ไปหมดเลยครับ
ไม่รู้ว่า คาถาว่า ยังงัยกันแน่อ่ะครับ
รบกวนผู้รู้ เข้ามาช่วย ให้ความกระจ่างด้วยครับ^o^

 

สะ สิ มิ ระฯ เป็นหัวใจหมี
ส่วน สะ ปิ ระฯ เป็นหัวใจพญาหมีครับ ^^

ส่วน สุ จิ มิ ระ คืออะไรอะครับ ไม่รู้จัก??? อิอิ

 

ที่มาของ คาถา สะ สิ มิ ระ

สะ สิ มิ ระ เป็นคาถาหัวใจพญาหมี จริง ๆ ครับ..แต่ผมว่าเราควรจะทราบถึงที่มาและความหมายที่แท้จริงของมันก่อน..ที่เราจะหลงไปมากกว่านี้ครับ.

ขออ้างข้อมูลจาก "วิกรมจริต" หรือ สิงหาสนทวาตริงศติกา นิยายสันสกฤต ของ ศ.ดร. ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา ผู้ล่วงลับไปแล้ว...

ครั้งหนึ่ง ณ นครวิศาลา มีพระ่มหากษัตริย์นามว่า นันทะ ทรงหลงในพระมเหสีของพระองค์มาก..ถึงขนาดต้องให้เข้าเฝ้าในขณะเสด็จว่าราชการด้วย..มหาเสนาบดี "พหุศรุต" ได้ทูลเตือนและหาวิธีแก้ไขโดยการให้วาดพระรูปพระมเหสีแล้วนำไปติดไว้ในท้องพระโรงเวลาพระราชาทรงว่าราชการจะได้หายคิดถึง..

ครั้งหนึ่งพราหมณ์ศารทานันทนะผู้เป็นราชครู ได้เห็นภาพของพระมเหสีได้เรียกจิตรกรผู้วาดภาพมาตำหนิ..ว่าวาดไม่เหมือนด้วยลืมวาด ไฝที่พระโสณิื (สะโพก) ของพระนางไปซึ่งช่างภาพก็ยอมรับโดยดี

แต่ที่รับไม่ได้ คือ พระราชา...ทรงดำริว่าเหตุไฉนศารทานันทนะ จึงรู้ได้หรือว่า??แอบเล่นชู้กับเมียเรา??? จะได้มีพระราชโองการให้พหุศรุตประหาร ราชครูเสีย..พหุศรุตไม่อาจขัดบัญชาได้แต่ก็เห็นแก่ความดีของราชครูจึงได้นำเขาไปซ่อนไว้ที่บ้านของตนแล้วทูลกับพระราชาว่า "จัดการเรียบร้อย" แล้ว

วันคืนผ่านไป..ราชโอรส "ชัยบาล" ได้เสด็จประพาสป่าล่าสัตว์และพลัดหลงกับราชองครักษ์ไปในป่าแต่เพียงผู้เีดียว...โชคร้ายพบกับเสือเข้าและพยายามหนีเสือขึ้นต้นไม้...ได้พญาหมีช่วยไว้ให้หลับคาอก...แต่เพราะคำยุยงของเสือจึงได้ทรยศพญาหมี...ถีบพญาหมีตกต้นไม้หวังให้เสือกินแทน...แต่พญาหมีไวกว่าคว้ากิ่งต้นไม้ไว้ได้...แล้วสาปราชโอรสด้วยคาถา "สะ สิ มิ ระ" หรือ "สะ เส มิ รา" นั้นเอง

ผลก็คือ ราชโอรส "ชัยบาล" กลายเป็นโรคเอ๋อวัน ๆ เอาแต่ท่อง "สะ สิ มิ ระ" อยู่ทั้งวันไม่้กินไม่นอนร้อน...ถึงพระราชาประกาศหาคนที่ช่วยแก้คำสาป..ซึ่งก็มีอยู่ผู้เดียวนั้นแหละครับ คือ ราชครู "ศารทานันทนะ" นั้นเอง..

ขออนุญาตนำเอา โศลกภาษาสันสกฤต ที่ อ. ศํกดิ์ศรี แย้มนัดดา ท่านแปลไว้ได้อย่างไพเราะมาเผยแพร่น๊ะครับ

สะ มีความว่า "เป็นการฉลาดนักหรือ ที่บุคคลจะทรยศต่อผู้ซึ่งมอบความไว้วางใจแก่ตน จะถือว่าเป็นวีรกรรมอย่างหนึ่งกระนั้นหรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาบังอาจฆ่าบุึคคลที่ให้อกของตนเป็นที่ซบหลับนอนอย่างเต็มใจ

จบโศลก วรรค สะ ของ ราชโอรสก็หายไป

เส มีความว่า "โดยการไปสู่ราเสตุ (สะพานพระราม) ซึ่งทอดข้ามมหาสาครอันเป็นที่รวมแห่งกระแสพระคงคง ความผิดพลาดบาปของผู้ฆ่าพราหมณ์ย่อมถูกขจัดให้หมดไป แต่ผู้ทรยศต่อสหายที่ดีของตนนั้นหาอาจจะไถ่บาปได้ไม่"

มิ และ รา มีความว่า "ผู้ทรยศต่อมิตร ก็ดี คนอกตัญญูก็ดี และ คนผู้ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจก็ดี คนทั้งสามประเภทนี้ ละชีพแล้วย่อมไปสู่นรกภูมิเป็นเวลานานแสนนานจนกว่าสุริยันจันทราจะประลาตไปจากแผ่นฟ้า.."

ฉับพลันคำสาป "สะ สิ มิ ระ" ก็หายไปทั้งหมด...ดังนั้นแล้วคาถาบทนี้น่าจะเอาไว้เตือนใจให้เรา..รักษามิตรที่ดีและไม่ทำการประทุษร้ายมิตรน่าจะถูกต้องกว่าน๊ะครับขอผู้รู้..ผู้ตื่น...ผู้เบิกบาน...ทุกท่านจงพิจารณาเถอด...