สร้างพระแก้วใหญ่หรือเล็กแค่ไหนก็ได้ (ต้นทุนถูกที่สุดในโลก)

ประวัติของผู้เขียนกระทู้ "สร้างพระแก้วใหญ่หรือเล็กแค่ไหนก็ได้ (ต้นทุนถูกที่สุดในโลก)"

นายสมบูรณ์ ติยะวงศ์สกุล

เกิดเมื่อ พ.ศ. 2499 ตามใบเกิด บิดามารดาบอกว่า เกิดจริง พ.ศ. 2498 (เนื่องจากแจ้งเกิดล่าช้า) เป็นบุตรคนที่ 3 บิดาชื่อนายเซี๊ยะจิ้น แซ่เตีย มารดาชื่อนางเง็กง้อ แซ่ตั้ง (มีพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกันทั้งสิ้นอีก 6 คน)

เกิดที่กรุงเทพฯในตรอกวัดชัยชนะสงคราม (วัดตึก)

บิดามารดามีอาชีพผลิตสินค้าประเภทโคมไฟฟ้า (แก้วเป็นหลัก) โดยสั่งโรงงานแก้วหลายโรงงานผลิตป้อน ต่อมาเป็นเจ้าของโรงงานหลอมแก้วขนาดการหลอมวันละ 2 - 6 ตัน สินค้าที่โรงงานหลอมแก้วแห่งนั้นเคยผลิต พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษแทบทุกปาง ทุกขนาด ทุกสี ด้วยกำลังการผลิตนาทีละ 1 องค์ต่อ 1 แท่นเครื่อง และโคมไฟฟ้าที่เป็นแก้วทุกชนิด ทุกขนาด ทุกสี จำหน่ายส่งและปลีกทั่วประเทศไทยและประเทศใกล้เคียง โดยมีสาขาในกรุงเทพฯ 5 สาขา มีโรงงานกรดกัดแก้วตั้งแต่ปี พ.ศ. 2504 + - เป็นโรงงานกรดกัดแก้วชนิดเบาบาง เพื่อกัดโป๊ะแก้วสีนมให้มีผิวเป็นสีนมด้าน และกัดโป๊ะแก้วสีใสให้เป็นสีฝ้า นอกจากนั้นยังมีโรงงานพ่นสีโลหะที่เป็นตัวเรือนโคมไฟซึ่งเป็นทั้งโรงงนพ่นสีและประกอบตัวเรือนโคมไฟทุกชนิด และอื่นๆ

บิดาถึงแก่กรรมเพียงวัย 5X + - ด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก พี่ชายถึงแก่กรรมเพียงอายุ 19 ปี ทำให้ผมรู้ว่า อายุขัยของคนเรามีจำกัด หากจะรีบทำอะไรให้รีบทำ ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใคร ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะคิดอย่างไร เพราะความรู้ที่เรามีนั้น น้อยคนในเมืองไทยจะยอมเสียสละเวลามาพูด ทั้งๆที่ช่างแก้วที่เก่งๆมีจำนวนมาก ถึงแม้ช่างแก้วจะมีหลายหลากวิชา และที่รวมแทบทุกวิชาอยู่ในคนคนเดียวกันมีหลักร้อยหลักพันคนก็ตาม แต่เขาเหล่านั้นผมไม่เห็นมีคนออกมาพูดเรื่องเหล่านี้ให้เป็นวิทยาทานกันเลย

 

ประวัติการสร้างพระแก้วในไทย

พ.ศ. 2498 ถึง พ.ศ. 2540 + - ประเทศไทยก้าวเข้าสู่ยุคสร้างพระพุทธรูปแก้วด้วยเทคนิคแก้วปั๊ม (pressed glass) ขนาดหน้าตักที่สร้างได้ไม่เกิน 5 นิ้ว ส่วนมากเรียกกันว่า "พระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษ" โดยมีสำนักต่างๆสร้างโดยว่าจ้างโรงงานหลอมแก้วต่างๆหลายสิบโรงงาน ซึ่งเป็นการสร้างในเชิงพาณิชย์เป็นส่วนมาก (อาจจะมีการนำกำไรคืนสู่สังคมหรือถวายวัดบ้างบางส่วน)

ผมเข้ามาเรียนรู้และควบคุมแท่นเครื่องปั๊มพระแก้ว โดยมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการโรงงานหลอมแก้วในปี พ.ศ. 2516 - 2520 โดยมีปรามาจารย์วิชาแก้วเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้ตลอดหลายปีนั้น การสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษและพระแก้วอื่นๆในสมัยที่ผมสร้างก็เช่นเดียวกับโรงงานหลอมแก้วอื่นๆคือสร้างได้ไม่เกินหน้าตัก 5 นิ้ว แต่ผมเก็บความต้องการสร้างพระแก้วให้ดีให้สวยและให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นั้นตลอดมา

ถึงแม้หลัง พ.ศ. 2540 มาถึงปัจจุบัน พ.ศ. 2562 ยังมีโรงงานหลอมแก้วบางโรงที่ยังสร้างพระแก้วลักษณะเดียวกับพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษอยู่ แต่จำนวนไม่มากเท่าใด

 

ผู้พลิกโฉมหน้าใหม่ของการสร้างพระแก้วสมัยใหม่ในไทย

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 เป็นต้นมา โรงงานหลอมแก้วในประเทศไทยสร้างพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษและพระแก้วอื่นๆได้ไม่เกินขนาดหน้าตัก 5 นิ้ว ต่อมาผมเป็นเจ้าของโครงการสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วขึ้นเป็นครั้งแรกของประเทศไทย โดยเมื่อ พ.ศ. 2548 2549 ได้รับความช่วยเหลือจากโรงงานแก้วเจษฏา สมุทรสาคร สร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วด้วยเทคนิคการเป่าแก้วด้วยปอดสำเร็จเป็นครั้งแรกของไทยและของโลก ปี พ.ศ. 2550 สำเร็จด้วยเทคนิคเทหยอดน้ำแก้วลงในแม่พิมพ์เหล็กองค์แรกของไทยและของโลก

ต่อมาต้นปี พ.ศ. 2550 ผมได้ขอให้โรงงานแก้วโลตัสคริสตัล ระยองช่วยสร้างพระแก้วคริสตัลหน้าตัก 9 นิ้วเนื้อแก้วตันๆทั้งองค์ด้วยเทคนิค Lost Wax Glass (Pate de Verre) แต่ขณะนั้นทางโรงงานแก้วโลตัสคริสตัลสามารถสร้างได้หน้าตักไม่เกิน 5 นิ้วเช่นกัน ทางโรงงานโลตัสคริสตัลเมื่อทราบว่าผมเองก็เป็นนักหลอมแก้วและเคยเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิตโรงงานหลอมแก้วมาก่อน จึงได้ให้ผมสามารถปรึกษางานกับนายช่างหลอมแก้ววิชา Lost Wax Glass ของเขาชื่อนายปีเตอร์ ไซ อ่อง วิน ได้ ซึ่งเราได้ปรึกษางานกันตั้งแต่ต้นปี พ.ศ. 2550 จนในที่สุด พวกเราก็สามารถสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วปางที่ผมเป็นเจ้าของโครงการได้สำเร็จด้วยเทคนิค Lost Wax Glass สำเร็จเป็นองค์แรกของไทยและเป็นองค์แรกของโลกที่มีขนาดใหญ่ที่สุด (อันดับแรกของโลกคือ Baccaratฝรั่งเศส และ Laliqueฝรั่งเศสสร้างด้วยเทคนิค pressed glass หน้าตัก 8 นิ้วเศษ) โดยที่ทั้ง 3 ผู้สร้างคือ Lalique, Baccarat และผมไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน

จึงนับว่าผมเป็นคนแรกที่พลิกหน้าใหม่ของการสร้างพระแก้วสมัยใหม่ในไทยให้มีขนาดใหญ่ได้ถึงหน้าตัก 9 นิ้ว และผมกำลังจะพลิกโฉมหน้าการสร้างให้ใหญ่ขึ้นไปได้อีกมาก

 

เทคนิคการสร้างพระแก้วขนาดใหญ่เท่ากับตึกหลายๆชั้น

การสร้างพระแก้วขนาดใหญ่เท่าตึกหลายๆชั้นนั้น ไม่มีทางที่เราจะหล่อแก้วเป็นองค์พระชนิด ก้อนเดียวไม่ตัดไม่ต่อได้ ดังนั้น การสร้างองค์พระแก้วที่ง่ายต่อความสำเร็จคือ การออกแบบสร้างอาคาร โดยใช้กระจกแผ่นดัดตามรูปทรงที่จะต้องเป็น เป็นเหมือนการต่อจิ๊กซอว์ ให้ได้ความโค้งความเว้า ตามที่เขาจะต้องเป็น ด้วยการใช้เทคนิคการดัดกระจกแผ่นให้โค้ง หรือด้วยเทคนิคการหล่อ Lost Wax Glass ให้ได้แก้วหล่อที่มีความหนาเพียง 1 cm. แต่มีรูปร่างโค้ง มน นูน เว้า ให้เป็นไปตามลักษณะที่ควรจะเป็น แล้วยกกระจกดัดโค้งแล้วนี้ ไปติดตั้งบนตัวอาคารนั้นๆ เราก็จะได้พระพุทธรูปแก้วขนาดใหญ่เท่ากับตึกหลายชั้นนั่นเอง และแถมเรายังจะสามารถใช้อาคารภายในนั้นในการเปิดแสงไฟให้สว่างจากภายใน เมื่อองค์พระแก้วที่สูงใหญ่เท่ากับตึกหลายชั้นตั้งอยู่ที่ใดก็ตาม ก็จะมีแสงออกมาทั้งองค์พระนั้น

 

เทคนิคการดัดแผ่นกระจกแผ่นตรงให้โค้ง เป็นวิชาเดียวกับการทำกระจกรถยนต์ โดยโรงงานดัดกระจกรถยนต์ในไทยก็มีครับ แต่ผมกำลังพูดถึงนั้น ไม่ใช่ขนาดเท่ากระจกรถยนต์ ผมกำลังพูดถึงกระจกแผ่นขนาดเท่ากับช่องโครงสร้างของตัวตึกกันเลยทีเดียว ประมาณ 2.5 X 2.5 เมตร นำมาติดตั้งนอกตัวอาคาร ให้มีรอยต่อที่แยบยล หรือให้ดูไม่ออกว่าเป็นรอยต่อ เมื่อองค์พระแก้วมีขนาดใหญ่เท่ากับตึกหลายชั้น จะไม่เห็นรอยต่อจากที่ไกลเลย และเมื่อเข้าใกล้ก็ขึ้นกับว่า เราจะทำรอยต่อนั้นให้ละเอียดได้แค่ไหน

อีกเทคนิคหนึ่งที่จะสร้างแก้วหรือกระจกขนาดนี้ได้ คือเทคนิค Lost Wax Glass คือการหลอมแก้วกระจกที่มีความหนาประมาณ 1 เซ็นติเมตร ขนาดกว้างประมาณ 2 เมตรเศษ สูง 2 เมตรเศษ โดยมีโครงเป็นแก้วแต่ต้องมีเนื้อแก้วโครงหนากว่าส่วนที่เป็นพื้นผิว ตัวโครงหลักนี้จะเป็นจุดติดตั้ง เป็นจุดยึดน้ำหนักและรับแรงลมได้ การสร้างเตาอบแก้วขนาดเพียงแค่ 2.5 X 2.5 M. นี้ ด้วยความหนาของแก้วเพียงประมาณ 2 นิ้วที่โครงหลัก เป็นสิ่งที่ทำได้แล้วในปัจจุบันและง่ายมากๆ

 

วันพุธที่ 6 พ.ย. 62 ตามที่พระคุณเจ้ารูปหนึ่งต้องการสร้างพระเครื่องห้อยคอที่สร้างจากแก้ว โดยให้ผมเป็นคนสร้างให้นั้น ผมได้เขียนไว้บนกระทู้แล้วว่า ผมจะไม่รับจ้างสร้างให้ใคร นอกจากท่านซื้อเครื่องมือมาแล้ว มาปรึกษาผมว่า จะต้องทำอย่างไรต่อไป ผมยินดีให้คำปรึกษาฟรีไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆครับ

เครื่องมือในการสร้างพระเครื่องห้อยคอถือว่าเป็นพระแก้วขนาดเล็กที่ผมเองเคยสร้างมาก่อนในอดีต ยุคนั้นมีของหลวงปู่เจียง พวกช่างเรียกว่า พระหัวจรวด เพราะรูปร่างคล้ายจรวด แต่ความจริงยังมีอีกมากมายหลายรุ่น ที่ลักษณะคล้ายพระกริ่งบ้าง เป็นพระพุทธปางนั่งบ้าง เป็นพระพุทธชินราชบ้าง และอื่นๆ มีทุกสี ขนาดตั้งแต่ประมาณครึ่งเซ็นติเมตรไปถึง 1 นิ้วเศษหน้าตัก

ตามโจทย์ที่ท่านได้บอกมาว่า สร้างให้เหมือนกันทุกองค์ทั้งรุ่นนั้น ตอบได้ว่า การเหมือนกันชนิด 100% ในพระแก้วห้อยคอขนาดเล็กนั้น ส่วนมากใช้เทคนิคการกดปั๊ม ช่างบางพวกเรียกว่า ตอกปั๊ม ปั๊มตอก หรือฉีดไดคาสติ้ง ถ้าเป็นภาษาอังกฤษเรียกว่า pressed glass แม่พิมพ์เป็นเหล็ก ซึ่งวิธีนี้ทำมาตั้งแต่อดีตโบราณตั้งแต่ พ.ศ. 2498 ถึงปัจจุบันบางโรงงานก็ยังรับทำอยู่ ส่วนมาก 99% เป็นแก้วโซดาไลม์ซิลิก้า มีน้ำหนักองค์พระไม่หนักมาก

ถ้าเป็นความคิดผม ผมคิดว่า เราสร้างเองด้วยเทคนิค Lost Wax Glass ดีกว่า ถึงแม้ความเหมือนกันทุกองค์นั้นจะมีแค่ 95% ก็ไม่เป็นไร แต่เทคนิคแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์หรือแม่พิมพ์ดินขี้วัวนี้ สร้างพระแก้วได้ดีกว่าหลายประการดังนี้ครับ

1 เราเลือกใช้แก้วคริสตัล สั่งซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจาก Gaffer ไปเลยครับ ถึงแม้เขาจะมีเงื่อนไขขั้นต่ำ 300 kg ก็ไม่เป็นไร เพราะถ้าสร้างเป็นรุ่น ผมว่าเผลอๆเราสร้างมากกว่า 300 กิโลเสียอีก น้ำหนักของแก้วคริสตัลหนักกว่าแก้วโซดาไลม์ซิลิก้า หนักเท่าๆกับโลหะ องค์พระจะได้น้ำหนักดี

2 ใช้แม่พิมพ์ขนาดอย่าเล็กเกินไป เช่น อย่าเล็กกว่าครึ่งนิ้วเศษๆ เพราะยิ่งเล็กจะทำให้น้ำแก้วไหลลงแม่พิมพ์ได้ไม่สะดวก ภาษาช่างหล่อพระทองเหลืองเรียกว่า น้ำทองเดินไหลไม่ลื่น แต่พอมาเป็นภาษาช่างแก้วเราต้องรู้ว่า มีภาษาของช่างแก้วเอง ซึ่งช่างแก้วส่วนมากในไทยร้อยละ 99% ไม่เคยผ่านงานแก้วคริสตัลชนิด Lost Wax เขาจะนึกไม่ออกว่า น้ำแก้วจะไหลเข้าไปได้อย่างไร แต่ความจริงคือไหลเข้าได้ เนื่องจากแก้วคริสตัลที่มีส่วนประกอบเป็นตะกั่วมากกว่า 30% PbO นั้น เขาไหลเข้ารูหรือซอกเล็กๆได้เหมือนโลหะ เพราะเขาเป็นโลหะถึง 1 ใน 3 นั่นเอง

3 เลือกลายที่ไม่ละเอียดจนเกินไป อย่างของหลวงปู่เจียงที่เป็นคล้ายพระกริ่งหัวจรวดนั้น ท่านเข้าใจเลือกลายที่ใหญ่ๆ เพราะรายละเอียดเล็กจริงๆอย่างพวกจีวรพิกุลนั้นปรากฏได้ยากในชิ้นงานเล็กที่ไม่ใช่ pressed glass

4 เลือกซื้อเตาอบจากนอกไปเลยครับ เพราะถ้าเตาอบขนาดเล็กๆนี้นอกเขามีระบบตั้งโปรแกรมอัตโนมัติหลายระบบให้เลือก ผู้สร้างพระแก้วคริสตัลในเตาเพียงแค่ศึกษาระบบตั้งโปรแกรมให้ใกล้เคียงกับอัตราการอบลดอุณหภูมิ annealing ที่บริษัทก้อนแก้วของอเมริกาสั่งมาเท่านั้น

หมายเหตุ
ในพระแก้วองค์เล็กไม่ขอให้ใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากอเมริกาของ Gaffer ครับ ไม่ควรลองของจีนซึ่งนั้นอาจเหมาะกับชิ้นงานใหญ่ขึ้นมาครับ เพราะถ้าชิ้นงานใหญ่ๆราคาของจีนกิโลกรัมละ 25 บาท ถ้าใช้อเมริกากิโลละ 3 - 500 มันแพงกว่า แต่งานจะได้ดีกว่าด้วยครับ

 

ทำไมการหล่อพระแก้วองค์เล็กๆ ผมจึงเชียร์ให้หล่อด้วยก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของ Gaffer เพราะแก้วของก๊าฟเว่อร์มีสีที่เป็นสีเบอร์ หมายถึงว่า ในแคทตาล๊อกเขาเป็นสีเบอร์ สีนั้นจะคงที่ไม่เปลี่ยนแปลง ผิดจากค่ายจีนที่เขาใช้เรียกเป็นคำว่าสีอะไรอ่อนหรือแก่ มันอาจเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้นการสร้างพระเครื่องก็ตาม พระบูชาขนาดเล็กก็ตาม สีควรคงที่ ออกมากี่รุ่นกี่รุ่นก็สีเดียวกันกับที่สร้างไปรุ่นก่อน ถึงแม้ราคากิโลกรัมละ 3 - 500.- บาทเศษหรือบางสีอาจแพงกว่านั้น โดยเฉพาะสีที่เปล่งแสงได้ในที่มืด

พระเครื่องห้อยคอนั้นน้ำหนักเบามากครับ ใช้แก้วยี่ห้อดีๆไปเลย จะไม่บานปลาย ไม่ต้องเสี่ยง คุณภาพที่เขาได้รับการยกย่องมาทั่วโลกแล้ว

 

ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนบางโรงงาน เขาใช้คำว่า สีอะไร เช่น สีชมพู สีเขียว ซึ่งไม่ใช่สีเบอร์ ถึงแม้ราคาจะถูก กิโลกรัมละ 5 หยวน ประมาณกิโลกรัมละ 20 - 25 บาท (ถ้าซื้อครั้งละเกิน 300 kg จะลดลงไปอีก ถ้าซื้อเป็นตันจะคิดราคาเป็นตัน อาจถูกลงไปอีกหลายสิบเปอร์เซ็นต์)

ถ้าก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนนี้ ผมแนะนำในองค์ใหญ่ๆ เพราะน้ำหนักการหล่อพระองค์ใหญ่ๆหน้าตักเป็นเมตรหรือเป็นวา หรือประเภทสูงเท่าตึก หรืออาจจะตึกระฟ้า ราคาถ้าซื้อเป็นตันอาจจะตกกิโลกรัมละเพียง 2 หยวน กิโลกรัมละ 10 บาท ถ้าราคาอย่างนี้ สร้างใหญ่แค่ไหนก็ไม่แพงครับ ต้นทุนจะถูกกว่าวัสดุชนิดอื่นด้วยซ้ำไป

 

ลูกน้องช่างแก้วผม ปีเตอร์ ภาพบนถ่ายร่วมกับลูกน้องช่างแก้วของปีเตอร์ขณะนั้นเขายังทำงานที่โรงงานหลอมแก้วโลตัสคริสตัล ระยอง ขณะนี้เขาลาออกจากโรงงานโลตัสคริสตัลแล้ว มีนายทุนคนหนึ่งเรียกให้ออกมาช่วยงานเขา ปีเตอร์เสนอว่า โครงการของนายทุนคนนั้น จะหล่อชิ้นงานยืนสูง 60 - 70cm. ที่จะขายได้ราคาเป็นแสนหรือสองแสนกว่าบาทต่อชิ้น จำนวนนับพันชิ้น ดังนั้นควรใช้แก้วก๊าฟเว่อร์ไปเลย แต่นายทุนคนนั้นไปซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนกิโลกรัมละ 5 หยวนจำนวน 300 kg (จีนบังคับขั้นต่ำ 300kg) ปีเตอร์ขอใช้แก้วจีนหล่อหลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้วโดยขอหล่อ 10 องค์ (สำเร็จ 8 องค์) [น้ำหนักองค์ละ 1 kg] เฉพาะองค์หลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้วแค่ 25 บาท จะมีวัสดุอะไรถูกกว่านี้

ท่านสามารถดูจากภาพได้ครับ คุณภาพก้อนแก้วจีนประมาณนี้ แต่ขอเตือนนะครับ โครงการที่ไม่ต้องการการแก้ไขปัญหา อย่ามาถามผมภายหลังนะครับว่าต้องแก้ยังไง สู้ยอมซื้อของ Gaffer ไปเลยดีกว่า

 

แล้วท่านลองเปรียบเทียบกับแก้วของ Gaffer สิครับ ชิ้นงานนี้ของศิลปินฝรั่งเขาสร้างจากก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของ Gaffer ด้วยเทคนิคหล่อแก้วกลวง ภายในกลวงทั้งหมดนะครับ สีแก้วที่ออกมาเป็นแบบนี้เอง ไม่ต้องไปทำสีผิวอะไรครับ เรียกว่าผิวไฟ แต่ถ้าพูดถึงผิวงานองค์เล็กๆ ยังมีผิวอีกชนิดหนึ่งเรียกว่าผิวเจเวลรี่ ซึ่งผมกำลังจะบอกเคล็ดลับต่อไปครับ

 

การสร้างพระพุทธรูปจากก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจาก Gaffer เน้นนะครับว่า ของ Gaffer (จะไปใช้วิธีนี้กับของค่ายอื่นหรือค่ายจีนอาจไม่ได้ผลนะครับ เพราะสูตรเคมีคนละตัวกัน ปริมาณเคมีก็ต่างกัน)

สมมุตินะครับ ผมขอสมมุติว่า ทางก๊าฟเว่อร์บอกมาว่า ก้อนแก้วของเขาก้อนนั้นๆที่คุณซื้อมา มีจุดหลอมเหลวที่ 700C (เซลเซียส) สมมุติอีกว่า น้ำหนักก้อนละ 1 kg/ชิ้นงาน (สมมุติพระบูชาหน้าตัก 5 นิ้วองค์ละ 1 kg) ใช้ช่วงหลอมเหลว 1 ชั่วโมง 15 นาที ถ้าต้องการผิวไฟก็ทำตามที่ก๊าฟเว่อร์บอกมา แค่นี้ก็จะได้ผิวไฟแล้ว คือได้สีฝ้าขาวปกติ

ในกรณีที่ท่านต้องการผิวงานแบบเจเวลรี่ซึ่งส่วนมากมักต้องนำไปกัดกรดให้กลายเป็นสีใส ถ้าแดงก็แดงใส transparent เป็นต้น ท่านก็เพียงแค่ใช้ช่วงเวลาประมาณ 15 นาทีหลังสุดนั้น เพิ่มอุณหภูมิให้เป็น 780C หลังจากนั้นก็คูลดาวน์ตามขั้นตอนตารางลดอุณหภูมิ Annealing ตามที่ Gaffer จะให้มาด้วย เตาอบก็ใช้เตาอัตโนมัติ ไม่ต้องมานั่งลดเองด้วยคน

ผิวแก้วแบบงานเจเวลรี่ส่วนมากใช้ในสีใส ไม่ว่าจะเป็นแดงใส ชมพูใส เขียวใส ฟ้าใส แต่ก็ใช้ในสีฝ้าได้เช่นกัน ผิวจะเรียบลื่นขึ้น ในเทคนิคนี้มีข้อดีที่ได้มาเป็นของแถมคือ ถ้าชิ้นงานเล็กแต่มีรายละเอียดเยอะมากๆ ก็มักจะคมชัดขึ้นอีกด้วย เพราะอุณหภูมิที่เพิ่มในช่วง 15 นาทีหลังนี่เองครับ

 

ทฤษฏีการโหมไฟเช่นนี้ ผมคิดได้ตั้งแต่ตอนที่ผมเป็นผู้จัดการโรงหลอมแก้วของคุณพ่อผมครับ อายุขณะนั้น 17 ปี มันไม่ยากเลยครับ ถ้าเราเป็นคนช่างสังเกตุและอยู่ติดหน้างานทุกวัน และคอยสังเกตุผลงาน และได้อาจารย์ดีๆคอยช่วยสอนครับ

แต่ปัจจุบันไม่ต้อง เพราะ Gaffer ช่วยทำทุกอย่างให้เราหมด บอกทุกเคล็ดลับ ไม่เรียนก็เป็นแล้วครับ แค่อ่านในสิ่งที่เขาเขียนไว้หรือใบที่เขากำกับก้อนแก้วของเขามาครับ

 

ในกรณีที่ต้องการสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่หน้าตักเป็นวา ต้องใช้แก้วเป็นตัน หรืออาจจะองค์ใหญ่กว่านั้น ถ้ากรณีอย่างนี้ อาจลองใช้ก้อนแก้วจากจีนครับ เพราะขายกิโลกรัมละ 2 - 3 หยวน ประมาณ 10 - 15 บาท เรามาทดลองหลอมเพื่อหาดูค่าสักครั้ง แค่ไม่กี่กิโลกรัมก็รู้ผลแล้ว ถ้าต้องปรับปรุง ก็หาโรงงานแก้วในไทยช่วยปรับปรุงคุณภาพได้ครับ ซึ่งเดิมในสมัยก่อนนั้น มีโรงงานหลอมแก้วที่เขายอมรับงานนี้ ในราคา 350 kg ต่อ 30,000 บาท ก็จะเพิ่มขึ้นครับ ต้นทุนจะเพิ่มขึ้นถึงกิโลกรัมละ 100.- บาท

อย่างไรก็ดี ถ้าการปรับปรุงให้ไม่มีฟองเลย สามารถทำให้ชิ้นงานเราดีขึ้นได้ การเพิ่มต้นทุนอีกกิโลกรัมละ 100 บาท รวมกับต้นทุนจากจีนอีก 10 - 15 บาท รวมแล้วเราได้แก้วคริสตัลที่ไม่มีฟองเลยในราคาต้นทุนกิโลกรัมละ 115 บาท ผมก็ว่าไม่แพงครับ

ปัญหาคือปัจจุบันจะมีโรงงานไหนยอมรับงานนี้ ต้องลองหาดูอีกครั้งครับ

 

คุณสามารถทำฝุ่นpm2.5จากเครื่องกรองฝุ่นมาอัดแน่นหลอมเหลวสร้างเป็นแก้วอัญมณีได้นะ

 

ตอบคุณ paprica ครับ น่าสนใจเหมือนกันครับ ลองเขียนโพสต์ไว้บนกระทู้ก็ดีครับ เผื่อว่าอย่างน้อยที่สุดก็เป็นวิทยาทาน

เมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง มีบริษัทผลิตอัญมณีเทียมชั้นนำของไทยโทรมาหาผม เขาเองอยากมีแผนกสร้างแก้วอัญมณีเทียมขึ้นเป็นของตนเองในไทย ทุกวันนี้นำเข้า ผมได้ให้คำปรึกษาไปว่า ควรมีมานานแล้ว เพราะอัญมณีเทียมนั้น แก้วมีวิชานั้นอยู่จริงๆ ที่เมืองนอกเขาหลอมแก้วอัญมณีจากก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของอเมริกาและยุโรปกัน มีตำราขาย มีคอร์สเรียนกันเลย เพราะมันทำเงิน คนงานในอเมริกาและยุโรปในแผนกนี้งานดีเงินดี ไม่เหมือนในไทยที่ค่าแรงงานต่ำมาก ที่ต่ำไม่ใช่อะไร เป็นเพราะโรงงานชั้นนำของไทยยังไม่มีแผนกนี้เลย อย่างมากก็นำเข้า อย่างมากก็นำมาประกอบ ซึ่งทำให้ความสำคัญของช่างแก้วอัญมณียังไม่เกิดครับ ถ้าเกิดแล้ว ทางโรงงานใหญ่ๆเขาก็คงจะเลี้ยงคนงานของเขาให้อยู่กับโรงงานเขาตลอดนั่นเองครับ

 

บางตัวอย่างหนังสือทำแก้วอัญมณีในต่างประเทศ

 

เช้าวันศุกร์ที่ 8 พ.ย. 2562 วันนี้ผมตื่นสายหน่อยครับ เพราะเมื่อวานไปเดินเอ็มทั้งสอง คือเอ็มควอเทียร์และเอ็มโพเรี่ยมนานหลายชั่วโมง ทันทีที่ตื่นก็มีความคิดเข้ามาในหัวว่า การที่ผมเขียนว่า ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนนั้น มีคุณภาพที่ยังไม่ดีถึงที่สุด ยังมีฟองอากาศ (ตามภาพหลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้วที่ผมโพสต์ประกอบกระทู้) ผมนึกขึ้นมาได้ว่า ถ้าผมรีบด่วนพูดเช่นนั้น ก็อาจจะยังไม่เป็นธรรมต่อจีน เพราะจีนเขาสามารถส่งก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อไปขายได้ทั่วโลกหลายสิบหรือนับร้อยกว่าประเทศทั่วโลก แล้วก็มีศิลปินแก้วจากแทบทุกค่ายเคยทดลองมาแล้ว บางค่ายอาจจะทดลองแล้วใช้ได้เลย เพราะ หนึ่ง ราคาถูกมาก ราคาแค่กิโลกรัมละ 5 หยวน (ราคาปลีกครั้งละ 300 ก.ก.) ถ้าราคาขายส่งครั้งละเป็นตันๆราคากิโลกรัมละอาจลดลงเหลือแค่ 3 หยวน เพราะ สอง คุณภาพก็เหมาะกับงานของเขา ซึ่งผมเชื่อว่า งานบางอย่างไม่จำเป็นต้องใช้ของแพง เช่นงานปฏิมากรรมแก้วชิ้นใหญ่ๆขนาดเท่าคนจริงหรือใหญ่กว่านั้น เราดูห่างๆก็ได้ สมมุติว่า เราซื้อแก้วจีน ชิ้นงานหนัก 1,000 kg ต้นทุนกิโลละ 15 บาท พระยืนองค์สูง 2 เมตรจะหนักประมาณนั้น องค์ละแค่ 15,000 บาทเฉพาะแก้วนะครับ ยังไม่รวมอื่นๆ แต่ถ้าเราซื้อแก้วอเมริกา ต้นทุนกิโลละ 500 บาท องค์นั้นแทนที่จะเป็นแค่ 15,000 บาท ก็จะกลายเป็น 500,000.- บาท ห้าแสนบาท ซึ่งถ้าราคาขนาดนั้นมันจะเป็นอุปสรรค์กับการสร้างจำนวนมากตามที่ผมพยายามให้เมืองไทยเรามีคนสร้างพระแก้วประดิษฐานตามวัดต่างๆจำนวนมาก

หมายเหตุ
พระแก้วยืน เนื้อแก้วคริสตัลตันๆ สูง 2 เมตร น้ำหนักจะอยู่ที่ประมาณ 1,000 kg หากทำเนื้อกลวงก็แล้วแต่ความหนาที่ช่างทำได้ น้ำหนักอาจอยู่ที่ประมาณ 250 - 350 kg

 

คลิกที่รูปภาพเพื่อขยายใหญ่ จะได้เห็นฟองอากาศที่ผิวบริเวณหน้าอกด้านหน้า ว่าฟองอากาศแบบนี้ ที่ผมว่าคุณภาพก้อนแก้วจากจีนนั้นดีไม่ถึงที่สุด แต่ แต่ขอให้อ่านลงไปอีกหน่อยจะพบว่า ผมน่าจะไม่เขียนเช่นนั้น เพราะเหตุอะไร

 

ตามหลักวิชาการหลอมแก้วนั้น การรีบเขียนเพียงเห็นการหลอมเพียงไม่กี่ครั้งนั้น ถือว่า ด่วนสรุป สาเหตุเป็นเพราะวิชาการหลอมแก้วมาตราฐานถือว่า การหลอมที่มีเหตุปัจจัยอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ย่อมต้องถือว่าเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่จะตัดออกไม่ได้

การหลอมทดลองงานครั้งนั้น มีการใช้แม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์จากจีนยี่ห้อหนึ่งทำแม่พิมพ์ ดังนั้น แม้แต่ปูนปลาสเตอร์ยี่ห้อนั้นก็นับเข้าเนื่องกับปัจจัยที่เกี่ยวข้อง

ผมผิดเองที่ด่วนสรุปครับ ขอยอมรับว่าด่วนสรุปเกินไป จึงเขียนว่า ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนมีคุณภาพด้อย ในขณะเดียวกันก็จะได้เขียนต่อไปว่า ถ้าเช่นนั้นจะรู้ได้อย่างไรว่าก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนนั้น คุณภาพเป็นอย่างไร

 

วิธีการที่ถูกต้องคือต้องตัดปัจจัยอื่นออกไป ควรหลอมก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของจีนในเบ้าหลอมแก้วโดยเฉพาะ glass melting pot เพราะเบ้าหลอมโดยเฉพาะเขาจะทำปฏิกิริยากับน้ำแก้วน้อยที่สุด