วัตถุมงคลที่เป็นเครื่องแสดงถึงบุญสัมพันธ์ระหว่างครูบาอาจารย์กับพี่น้องทั้งหลาย

ผมไม่ขอเป็นคนแรกเล่าถึงประสบการณ์เกี่ยววัตุมงคลหรือชุดสร้อยคู่ชีวิต รอให้ท่านใดก็ได้มาเปิดเรื่องราวส่วนตัวสรรเสริญความดีของครูบาอาจารย์ที่ท่านนับถือ พร้อมทั้งนำภาพวัตถุมงคลที่แสดงถึงบุญสัมพันธ์ ท่านทั้งหลายอาจจะเกี่ยวเนื่องกับครูมาอาจารย์อยู่หลายองค์ เพราะฉะนั้น โชว์ได้ไม่จำกัด จัดเต็มมาได้เลย
<O</O
รอโมทนาบุญอยู่นะครับ <O></O>

 

มารอชมเหมือนกันครับ

 

คนแรกจะเป็นใครกำลังรอชมครับ และวัตถุมงคลที่บูชาได้สุดหัวใจของท่านนี้จะเป็นของมงคลจากครูบาอารย์ท่านใด แล้วสิ่งใดที่นำพาให้เกิดความรักความศรัทธาต่อครูบาอาจารย์อย่างสุดหัวใจ

 

ท่านพี่ I see you ออกมาเปิดฟลอได้สนั่นด้วยบารมีและความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ศุขแห่งวัดปากคลองมะขามเฒ่า อยากทราบว่าท่านพี่แขวนหลวงปู่ศุขมานานรึยังครับ แล้วประสบการณ์นั้นโดยมากเป็นด้านไหนครับแล้วทำไมถึงพระคู่ชีวิตของท่านพี่ครับ

 

ตัดสินใจพอสมควรว่าควรจะลงหรือไม่ลง

คิดพอสมควรว่าเหมาะสมที่ควรจะนำมาลงหรือเปล่า ..เท่าที่พอจะมีอะไรสัมพันธ์ที่ทำเป็นวัตถุมงคล ยังมีที่ไม่ได้ทำเป็นวัตถุก็พอมีแต่เป็นรูปภาพ... กรณีที่สัมพันธ์แยกเป็นข้อๆได้ดังนี้
​

• 1.เจอแบบตั้งใจในสมาธิ
• 2.เจอแบบไม่ได้ตั้งใจในสมาธิท่านมาปรากฎตอนไปวัดแห่งหนึ่งที่ อุทัยธานี
• 3.ท่านแวะมาหาในสมาธิและบอกว่าท่านเป็นใคร
• 4.ท่านมาแสดงให้รู้ แต่ไม่ได้บอกว่าท่านเป็นใคร รู้ที่หลังจาก Google
• 5.ไปเจอเองระหว่างทางในสมาธิ ตั้งใจไปที่หนึ่งแต่เจอก่อน
• 6.ท่านมาปรากฏให้เห็นด้วยตาเปล่า ณ ที่พัก
• 7.มีท่านนั้นๆอยู่ในองค์พระ.
• 8.มีท่านหนึ่งที่ให้คำสอนของการปฎิบัติ หลังจากที่เพียรแก้ปัญหาแล้วแก้ไม่ตก
• 9.ทราบว่าวัตถุมงคลท่านมีพลังงานชนิดใด
• 10.ไม่ทราบว่าวัตถุมงคลมีพลังชนิดใดเนื่องจากเป็นวิชาเฉพาะไม่เคยได้ยิน
• 11.มีองค์เนื้อคล้ายๆตะกัวที่ไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร
• 12.องค์ที่เป็นพระจีนไม่ทราบว่าเรียกว่าอะไร และสร้างที่ไหน
• 13.มีท่านหนึ่งออกมาขวางก่อน ก่อนจะไปสถานที่แห่งหนึ่งเนื่องจากเจ้าของสถานที่ไม่อนุญาติให้เจอ

ปล.วัตถุมงคลทั้งหมดที่มีใช้เพื่อเป็นพุทธานุสติ และที่กล่าวมาทั้งหมดไม่รวมเรื่องพลังงานในวัตถุว่า มีหรือไม่มี แรงหรือไม่แรง และเป็นความเชื่อส่วนบุคคลจริงๆไม่มีมาตรฐานใดๆที่จะชีวัดได้ว่าเรื่องที่กล่าวมาเป็นความจริง เพราะฉนั้นโปรดพิจารณาในการรับข้อมูล​

​

 

เยี่ยมครับคุณ nopphakanเหตุเหล่านี้เป็นเหตุเฉพาะบุคคลจริงๆ

 

จขกท. ไม่เล่าของตนเองด้วยหละ....

 

เริ่มจากทุกข์ 1

แต่เดิมเริ่มมาจากตัวเองมีความทุกข์ใจมาตั้งแต่เด็กๆเริ่องความสัมพันธ์คนในครอบครัวพ่อแม่พี่น้องที่มักเกิดปัญหาอยู่เรื่อยๆ นับตั้งแต่ผมเกิดมาเลยก็ว่าได้สมัยเด็กๆก็ไม่เอามาคิดอะไรพอโตขึ้นเข้าสู่วัยรุ่นก็สนุกไปตามประสาแต่เริ่มเห็นถึงความสัมพันธ์ภายในของคนครอบครัวอื่นดูแล้วแน่นแฝ้นกลมเกลียวความคิดเห็นก็ไปทางเดียวกันสามัคคีมากต่างจากาครอบครัวของผมจริงๆกลายเป็นปมอยู่ในใจผมอาศัยว่าตั้งเป้ามุ่งไปเรื่องเรียนเพียงอย่างเดียวเรียนให้ดีผลการเรียนก็ดีตามที่เราตั้งใจได้เรียนโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงแล้วก็มานะเรียนจนสามารถสอบเข้าเรียนที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้สำเร็จสมหวังสมปราถนากับความสำเร็จในเรื่องการศึกษาแต่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังของผมกลับไม่ได้สวยหรูอย่างที่คนอื่นนั้นมองมาที่ตัวผมเลย

 

แหะๆๆๆ ไม่รู้จะเริ่มยังไง เอาเป็นว่าผมศรัทธาในองค์หลวงปู่ทองดำ วัดท่าทอง ผมเป็นคนอุตรดิตถ์ ได้ยินชื่อหลวงปู่มาตั้งแต่จำความได้ เพราะพ่อผมเป็นทหาร ได้รับความเมตตาจากหลวงปู่บ่อยครั้ง ทั้งเป่า ทั้งเสก ก่อนออกไปรบ จะว่าไปบ้านผมเองก็อยู่ไม่ไกลเกินไปที่จะไปกราบท่าน แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ได้ไปกราบท่านจนท่านละสังขาร อาจจะเพราะเมื่อก่อนบ้านผมไม่มีรถ การเดินทางเลยค่อนข้าวลำบาก พอท่านละสังขารปี 48 ผมถึงได้ไปกราบท่านเป้นครั้งแรก แล้วก็เริ่มไปดูกล่องพระที่บ้านของพ่อ ที่บ้านผมไม่มีใครเล่นพระ ใครให้ก็เก็บ อยู่ในกล่องอย่างนั้น อยู่ยังไงกี่ปี ก็ยังอยู่อย่างนั้น จนผมไปจัดไปเก็บ ก็เห้นมีพระหลวงปู่พอสมควร ผมเองก็คิดอยู่ในใจว่าจะแขวนพระหลวงปู่ หรือสายเหนือเป็นหลัก แต่ก้มีบางครั้งออกนอกแนวทางบ้าง (55555) ประสการณ์สำหรับผมไม่เคยเจอ แต่ผมว่าไม่เจอคือประสบการณ์ ตอนนี้แขวนลอยองค์รุ่นเจ้าสัว ครับผม

​

 

ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย

เมื่อเข้าเรียนที่ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้สำเร็จ ชีวิตตอนปี 1 มันเป็นเหมือนอีกโลกนึงต่างจากพื้นฐานทางสังคมที่ผมเติบโตมา โดยส่วนมากนั้นสังคมที่นั่น พื้นฐานทางครอบครัวของเพื่อนแต่ละคนอยู่ในเกณฑ์ดี มีความปกติความสัมพันธ์ภายในครอบครัวต่างจาก พื้นฐานครอบครัว สภาพสังคมก็ต่าง สิ่งเหล่านี้นั้นได้ถูกถ่ายทอดส่งผ่านจากครอบครัวสู่ เพื่อนๆของผมทุกคน ความพร้อมทางด้านกำลังทรัพย์ ความพร้อมเรื่องกำลังใจจากคนในครอบครัว ของเพื่อนผมทุกคนนั้นถือว่ามีทุนมามากกว่าผมมากๆ ผมกลับนำเอาสิ่งเหล่านี้มาเปรียบเทียบ จนใจตกลงไปสู่ กระแสแห่งความอิจฉา ริษยาในความมีความเป็นของตนเองและของบุคคลอื่น จิตใจก็เศร้าหมองมากขึ้นเมื่อได้ทราบข่าวว่าคนในครอบครัวทำแต่สิ่งที่ทำร้ายบียดเบียนกันเองในครอบครัว เป็นปัญหาส่งถึงสภาวะจิตใจของตัวผมเองโดยตรงพร้อมกับการเรียนที่หนักมาก ค่าใช้จ่ายจากการเรียน ก็ต้องอาศัยการกู้ยืมจากรัฐบาล เมื่อเข้ามาเรียนคณะสถาปัตย์ได้สมใจ มาย้อนคิดว่า เราเลือกทางชีวิตของตัวเองได้ถูกแล้วหรือ???...<O

 

ขออนุญาติเอาเรื่องส่วนตัวของผมมาเป็นอีก 1 เรื่องราว อาจจะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ผ่านมาอ่านบ้างนะครับ ที่สำคัญ ท่านใดยังมีสิ่งใดนำเสนอตามชื่อกระทู้ก็เอามาลงเพื่อเจริญศรัทธานะครับ สาธุ