ราชัญยคาถา

๘๐. ท ร ง รั บ ด อ ก บั ว


กายํ นาเมสิ ราชญฺโญ อาทายิตํ ติยุปฺปลํ
มหลฺลิกาย หตฺเถหิ อตีว ปิยทสฺสนํ

กายัง นาเมสิ ราชัญโญ อาทายิตุง ติยุปปะลัง
มหัลลิกายะ หัตเถหิ อะตีวะ ปิยะทัสสะนัง.

พระองค์ทรงน้อมพระวรกายลง
เพื่อทรงรับดอกบัวสายสามดอกจากมือหญิงชรา
ด้วยพระหัตถ์ของพระองค์
เป็นภาพที่ประทับใจยิ่งนัก



(ปถฺยาวตฺตคาถา)

 

๘๑. ป ร ะ ทั บ ใ น ก ล า ง ใ จ ช น


มหาชนมนนฺตเร มหาราชา นิสีทติ
เตน กโตรุปการา สพฺเพสํ หิ นิรนฺตรํ.

มะหาชะนะมะนันตะเร มะหาราชา นิสีทะติ
เตนะ กะโตรุปะการา สัพฺเพสํ หิ นิรันตะรัง.

พระองค์ประทับอยู่กลางดวงใจของพสกนิกร
ด้วยพระมหากรุณาธิคุณ
ที่ทรงบำเพ็ญต่อพสกนิกรทุกหมู่เหล่าเสมอมา



(ปฐมชการตติยสการวิปุลาคาถา)

 

๘๒. อ ร่ า ม เ ห ลื อ ง เ รื อ ง ร อ ง


ปีตาภรณา มนุสฺสา สฺยามรฏฺฐนิวาสิโน
อิจฺฉนฺติ ทสฺสิตํ เปมํ ภตฺติญฺจ ราชขตฺติเย.

ปีตาภะระณา มะนุสิสา สฺยามะรัฏฐะนิวาสิโน
อิจฺฉันติ ทัสสิตุง เปมัง ภัตติญจะ ราชะขัตติเย.

ประชาชนชาวสยามต่างพร้อมใจกันสวมเสื้อเหลือง
อันเป็นสีแห่งความปลื้มปีติ
และเป็นสีประจำวันพระบรมราชสมภพ
เพื่อต้องการแสดงถึงความรักและภักดีที่มีต่อพระองค์



(ปถมรการวิปุลาคาถา)

 

๘๓. ค ร อ ง ร า ช ย์ ค ร บ ๖๐ ปี


สมปตฺเต สฏฐิมวสฺเส อนนฺมหาสมาคเม
ทีฆายุโก มหาราช ทีหายุ ดหตุ ขตฺติย
มหารวํ รวึสุ ตํ สฺยามวาสี มหาชนา

สัมปัตเต สัฏฐิมะวัสเส อะนันตะมะหาสะมาคะเม
ทีฆายุโก มหาราช ทีฆายุ โหตุ ขัตติยะ
มหาระวัง รวิสุ ตัง สฺยามะวาสี มะหาชะนา.

เมื่อทรงครองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี
ประชาชนชาวสยามต่างพร้อมใจถวายพระพรชัยมงคลแด่พระองค์
ณ มหาสมาคมหน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม
ด้วยเสียงอันกึกก้องว่า "ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ"



(ปฐมสการปฺญจมชการวิปุลาคาถา)

 

๘๔. แ ส ง เ ที ย น แ ห่ ง ค ว า ม ภั ก ดี


สตสหสฺสทีปกา โอภาเสนฺติ สมาคเม
ราชงฺคเณ จ อญฺญตฺถ ภตฺติยา ตมฺหิ ทีปนา

สะตะสะหัสสะทีปะกา โอภาเสนติ สะมาคะเม
ราชังคะเณ จะ อัญญัตถะ ภัตติยา ตัมฺหิ ทีปะนา.

แสงเทียนนับแสนแสนดวง สว่างไสวในมหาสมาคม
ณ ท้องสนามหลวงและที่อื่นๆ
เป็นสิ่งแสดงถึงความจงรักภักดีในพระองค์



(ปฐมชการวิปุลาคาถา)

 

๘๕. ท ร ง รั ก ทุ ก ค น


พุทฺธิโก โสปิ ราชญฺโญ ปิยายติ อตีว โน
เอตญฺหิ อธิจินฺตนฺติ กเถสิ อฺญญสาสโน.

พุทธิโก โสปิ ราชัญโญ ปิยายะติ อะตีวะ โน
เอตัญหิ อะธิจินตันติ กะเถสิ อัญญะสาสะโน.

ประชาชนผู้นับถือศาสนาอื่นกล่าวว่า
แม้พระองค์จะทรงเป็นชาวพุทธ
แต่ก็ทรงรักพวกเราเป็นอย่างยิ่ง
นี่เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายจริงๆ



(ปถฺยาวตฺตคาถา)

 

๘๖. พ่ อ ห ล ว ง


ปิตาสิ โน มหาราชา ปุตฺตํว โน ปิยายติ
อาภาทิโส อมฺหากนฺติ ภาสนฺติ รฏฺฐวาสิโน.

ปิตาสิ โน มะหาราชา ปุตตังวะ โน ปิยายะติ
อาภาทิโส อัมฺหากันติ ภาสันติ รัฏฐะวาสิโน.

อาณาประชาราษฎร์พากันกล่าวว่า
พระองค์ทรงเป็นพ่อของพวกเรา
ทรงเป็นแสงสว่างของพวกเรา
ทรงรักพวกเราเหมือนลูก



(ตติยมการวิปุลาคาถา)

 

๘๗. ค ว า ม ป ร า ร ถ น า ข อ ง พ ส ก นิ ก ร


ทีฆายุโก ภวํ โหตุ มหาราชาติ ปตฺถนา
อิจฺฉิตา รฏฺฐวาสีนํ คุณปสํสภาณินํ.

ทีฆายุโก ภวํ โหตุ มหาราชาติ ปตฺถนา
อิจฺฉิตา รฏฺฐวาสีนํ คุณปสํสภาณินํ.

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
สิ่งนี้เป็นความปรารถนา
ที่ชาวประชาผู้สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่างมุ่งหวัง



(ปถฺยวตฺตคาถา)

 

๘๘. ที ฆ า ยุ โ ก ม ห า ร า ช า


ทีฆายุโก มหาราชา นิทฺทุกฺโข จ นิรามโย
สุเขธิโต สทา โหตุ เอสาโน มภิปตฺถนา.

ทีฆายุโก มะหาราชา นิททุกฺโข จะ นิรามะโย
สุเขธิโต สะทา โหตุ เอสาโน มะภิปัตถะนา.

“ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ทรงปราศจากทุกข์และพระโรคาพาธ
ทรงประสบสุขอยู่เสมอ”

สิ่งนี้เป็นความปรารถนาของปวงข้าพระองค์



(ปถฺยาวตฺตคาถา)

 

๘๙. ข อ ถ ว า ย ชั ย ม ง ค ล


ภทฺทํ โหตุ มหาราชา ปตฺถิตํ โว สมิชฺฌตุ
อิฏฺฐปาโก สทา เมตุ ภวตุ ชยมงฺคลํ.

ภัททัง โหตุ มะหาราชา ปัตถิตัง โว สะมิชฌะตุ
อิฏฐะปาโก สะทา เมตุ ภะวะตุ ชัยมังคะลัง.

ข้าแต่พระองค์ขอสิ่งที่ดีจงบังเกิดมี
ขอสิ่งที่ต้องพระราชประสงค์จงสำเร็จ
ขอผลอันน่าปรารถนาจงมีมาเสมอ
ขอชัยมงคลจงบังเกิดมีแด่พระองค์
และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกเมื่อ



(ปถฺยาวตฺตคาถา)

 

นิ ค ม พ จ น์

ก. อรุโณทยเมน จนฺทสงฺคามวํสินา
คาถา มิมา กตา ตสฺส โถมนาย สมาทรํ.

ข. สพฺพตฺถ ปตฺถตา กิตฺตี โลกา ชานนฺตุ ขตฺติยํ
อุตตมํ ปวรํ เสฏฺฐํ สฺยามรฏฺฐนิวาสินํ.

ค. สพฺเพ เทวานุรกฺขนฺตุ โลกปาลา มหิทฺธิกา
สญาติกํ ตํ ราชญฺญํ สฺยามรฏฺฐนิวาสินํ
นานารฏฺฐนิวาสิญจ สพฺพโลกํ นิรนฺตรํ.
อิติ จนฺทสงฺคามวํสิกอรุโณทยนาเมน อุปสเกน รจิตา
ราชญฺญคาถา ปรินิฏฺฐิตา.

อะรุโณทะยะเมนะ จันทะสังคามะวังสินา
คาถา มิมา กะตา ตัสสะ โถมะนายะ สะมาทะรัง.

สัพพัตฺถะ ปัตถะตา กิตตี โลกา ชานันตุ ขัตติยัง
อุตตะมัง ปะวะรัง เสฏฐัง สยามะรัฏฺฐะนิวาสินัง.

สัพเพ เทวานุรักขันตุ โลกะปาลา มะหิทธิกา
สะญาติกัง ตัง ราชัญญัง สยามะรัฏฺฐนิวาสินัง
นานารัฏฐะนิวาสิญจะ สัพพะโลกํ นิรันตะรัง.
อิติ จันทะสังคามะวังสิกะอรุโณทะยะนาเมนะ อุปสะเกนะ ระจิตา
ราชัญญะคาถา ปะรินิฏฐิตา.

พระคาถาเหล่านี้
ข้าพระพุทธเจ้า นายรุ่งอรุณ จันทร์สงคราม ประพันธ์ขึ้น
เพื่อสรรเสริญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ด้วยความเทิดทูนยิ่ง

ขอพระเกียรติคุณจงแผ่ไปในที่ทุกสถาน
ขอโลกจงรู้จักพระมหากษัตริย์
ผู้ประเสริฐสูงสุดของประชาชนชาวสยาม

ขอเหล่าเทพทั้งปวงผู้รักษาโลกผู้ทรงฤทธิ์มหิทธานุภาพ
จงปกปักรักษาพระองค์ พร้อมพระบรมวงศานุวงศ์
รวมทั้งปกปักรักษาปวงชนชาวสยาม
และปวงชนชาวโลกผู้อยู่ในดินแดนต่างๆ
ตลอดกาลนานเทอญฯ

๘๙ พระคาถามหาราชันย์ (ราชัญญคาถา)
ซึ่งอุบาสกชื่อ รุ่งอรุณ จันทร์สงคราม ได้ประพันธ์ขึ้น ได้จบลงแล้วแล ฯ

(ก. ปถฺยวตฺตคาถา ข. ปถฺยวตฺตคาถา ค. ตติยมการวิปุลาคาถา)



(ที่มา : ๘๙ พระคาถามหาราชันย์ (ราชัญญคาถา) : ประพันธ์โดย รุ่งอรุณ จันทร์สงคราม;
คุ้มศึกษาพระบาฬีพุทธาภิชาน จัดพิมพ์ โดยมีผู้มีจิตศรัทธาให้การสนับสนุนทุนจัดพิมพ์,
พิมพ์ที่บริษัท ธนาเพลส จำกัด พ.ศ. ๒๕๕๐, หน้า คุรุวันทา-หน้า ๙๑)



ขออนุโมนาสาธุการอย่างยิ่งยวดกับ ท่านรุ่งอรุณ จันทร์สงคราม
ผู้ประพันธ์วรรณกรรมบทร้อยกรองคาถาพระบาฬีเรื่องนี้
ขอขอบพระคุณ รองศาสตราจารย์จรรมนง แสงวิเชียร
คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ที่ได้มอบหนังสืออันทรงคุณค่านี้แก่กุหลาบสีชา
จนได้มีโอกาสนำมาพิมพ์เผยแพร่แก่สาธารณชนในวงกว้างขึ้น

อนึ่ง อานิสงส์ใดใดอันเกิดจากการพิมพ์
และเผยแพร่บทวรรณกรรมบาฬีเรื่องนี้ในลานธรรมจักร
กุหลาบสีชา....ขอน้อมถวายเป็นพระราชกุศลแด่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
พระผู้ทรงเป็นมหาธรรมิกราชา ของปวงข้าพระพุทธเจ้า
ด้วยความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้แห่งพระองค์

รวมทั้งขอมอบอานิสงส์แด่ท่านอาจารย์ทั้งสอง....ด้วยจิตคารวะยิ่งเช่นกัน