มีเรื่องข้องใจมาก อยากถามผู้รู้จะได้เดินหน้าต่อไป

สามเณรที่ได้อภิญญา แล้ว หูทิพย์ ตาทิพย์ แต่ยังเข้าทรงเป็นร่างพยานาค หรือทรงร่างฤาีษีนั้น ตัวข้าพเจ้าคิดว่าจิตของท่านถูกจิตอื่นที่เหนือกว่าอาจด้วยมีกรรมต่อเนื่องกันมา ควบคุมอยู่ จิตของสามเณรองค์นั้นก็ไม่มีความสุข ตัวข้าพเจ้าคิดว่าถ้าให้หลุดพ้นภาวะนั้น สามเณรองค์นั้นต้องปฏิบัติให้บรรลุถึงสกิทาคามี ถึงจะหลุดพ้นได้อย่างมีความสุข ทั้งเทพ และทั้งสามเณร เป็นการคิดที่ผิดไม๊ เพราะตัวข้าพเจ้าเคยบอกท่านอ้อม ๆ ท่านขุ่นเคืองใจ ตัวข้าพเจ้าก็กังวลว่าจะบาปหรือเปล่า เพราะไม่ทราบว่าภูมิจิตของท่านถึงระดับใด แต่ตัวข้าพเจ้านั้นจะฟังธรรมะด้านดูจิต เห็นจิตมา (แต่การปฏิบัติยังอ่อนมาก) ก็สงสารท่านเพราะเข้าทรงช่วยญาติโยม ตัวสามเณรก็ต้องรับทุกข์ของญาติโยมมาไว้ เรื่องนี้อย่างถามผู้รู้ ให้ได้ความกระจ่าง
ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้าทุกคำตอบค่ะ

 

มันไปเกี่ยวอะไรกับต้องเป็น สกิทาคามี หละนั่น

เท่าที่เคยสดับ ก็มีหลวงปู่ตื้อ หรือยังไงนี่แหละ ท่านเป็น อรหันต์แล้ว เขาว่างั้น

เสร็จแล้ว อรหันต์นี่แหละ มี การประทับทรง โดยสิ่งที่มาประทับทรง ก็โน้นท่าน
ว่าเป็น อรหันต์สมัยพุทธกาล ที่ยังรอให้ พระศรีฯ มาเผาสรีรังคาร

เรื่องนี้จริงเท็จอย่างไร ก็แล้ว ศรัทธาว่ากันไป แต่ เราเอามากล่าว เพื่อย้อนแย้ง
ในจุดที่ว่า ต้องสกิทาคามี ไปแล้ว ก็จะ มีสิ่งอื่นมาประทับทรงไม่ได้ ..........โดย
ข้อมูลที่เอามาย้อนแย้งก็คือ .....ก็ ขนาดอรหันต์ ยังถูกประทับทรงได้ แล้ว สกิทาคามี
จะไปเหลืออะไร !?

**************************

ที่นี้ สกิทาคามี หรือ อรหันต์ หรือ จะมีเหตุผลกลในอะไร ในการ ห้ามการประทับทรง
ได้หรือไม่ได้ ยกไว้ก่อน

มาดูตัวนี้ดีกว่า

คุณอ้างว่า ดูจิต แล้ว ในเคสคำถามนี้ ไปสนใจเอาเรื่อง ประทับทรง

นี่ก็แปลว่า คุณดูจิตไม่จริง เพราะ คนที่จะปริวิตกไปในเรื่องของ การประทับทรง
นี่แปลว่า "ยังติดกาย"

มีการ หวงแหนกายเนื้อ นี้จะต้องเป็นของข้า ของเณร แต่ผู้เดียว ผู้อื่นอย่ามาต้อง
อย่ามาครอง เด็ดขาด ...........

ถ้ายัง หวงแหนกายเนื้ออยู่ อย่าพึ่งไปดูจิต อย่าพึ่งยกฐานไปดูจิต ให้คุณกลับมา
พิจารณากายเนื้อ.....

ซึ่งก็หมายถึง ให้มาทำ สมถะกรรมฐานตัวใดตัวหนึ่งก่อน เช่น อสุภะ มรณะสติ จนกระ
ทั่ง เริ่มมีทิฏฐิพิจารณาได้ว่า กายเนื้อก็แค่รุป หรือ ธาตุ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องไปนั่งหวงแหน
แต่ก็ไม่ใช่จะไปทิ้งขว้าง เพราะ มันคือ เครื่องมือในการพิจารณาธรรมให้เข้าถึงธรรม
ชั้นยอด ก็ย่อมอาศัยกายนี้ใจนี้เป็นอุบายฝึกจิตไปตลอดสาย

.....

เนี่ยะ ต้องปล่อยเป็นส่วนๆไป ยังติดตรงไหน ก็ทำตรงนั้นก่อน เราไม่เอา วิธีการ
มากลบปัญหาเฉพาะหน้า เพราะ มันจะทำให้เรา สับสน ในการภาวนา

***********

จะออกไปรบ เพราะเขากล่าวกันว่าดี แต่ปัญหาตรงหน้ายังห่วงเรือนบ้าน
มันก็ไม่กล้าออกรบ สับสนอยู่แบบนี้เป็นธรรมดา .... ดูเป็นธรรมดาได้
นี่จะมีปฏิภาณ ถ้าดูเป็นธรรมดาไม่ได้ ก็ว่ากันไปตาม "เฉพาะหน้า"

 

กายสังขารนี้ มันก็เท่านั้นแหละ

ถ้าจะว่ากันทางธรรมะ และการบำเพ็ญบารมี
สำหรับผู้ที่กำลังใจเข้มแข็งถึงที่สุดแล้ว มุ่งมั่นอย่างที่สุดแล้ว ไม่ติดใจในร่างกายสังขารนี้แล้ว
ก็จะเห็นมันเป็นแค่เรือลำนึง มันจะผุพัง จะแตกหัก จะไม่สวยงาม มันจะรั่วอย่างไร ก็ช่างมัน
หวังเพียงให้ผู้อื่นที่ยังอยู่บนเรือ แต่ไม่รู้ตัวว่าอยู่บนเรือ ได้ระลึกรู้ขึ้นมา ได้มีเข็มทิศ แผนที่นำทาง ไปถึงฝั่ง เท่านั้นเอง

หรือถ้าจะว่าอีกนัยนึง ในทางของฤทธิ์ อภิญญา
ผู้ที่เห็นภพภูมิต่างๆ แล้ว ไม่ได้อยากถือครองซากศพเน่าเหม็นเหมือนร่างกายนี้ไว้หรอกครับ

 

ฟังแล้ว บางอย่างที่เคยเหนก้ต้องปล่อยวางไปบ้าง จขกท.คิดได้ แต่ท่านเณรอาจคิดไม่ได้หรือคิดคนละแบบ ก้แล้วแต่ เมื่อเีคยไปบอกท่านทางออ้ม ก้ดีแล้ว อย่าไปคิดไรอีก
นอกเหนือจาก ตาทิพย์ หูทิพย์ ก้ควรเน้นปัญญาที่เปนทิพย์ด้วย ถึงจะเอาตัวรอดในโอฆะสาครแห่งวัฏชีวิตนี้ได้

ช่วงไหนที่ว่างจากญาติ แล้วท่านเณรว่างจริงๆ ก้ลองบอกอีกทีก้ได้ ทดสอบดูว่าท่านยังยืนกรานเช่นเดิมป่าว นี่คือการทำดีที่สุดของจขกท.แล้ว บอกไปมากๆก้ขัดเคืองกันเท่านั้น

 

อ่านหัวข้อที่ จขกท. ตั้งขึ้นแล้ว
สามเณรได้อภิญญานั้น สามเณรยังเป็นปุถุชนอยู่ครับ
อภิญญาเกิดได้ทั้งปุถุชนและพระอริยะได้ที่ได้ฌาน

 

สามเณรยังไม่ได้บรรลุธรรมอะไรเลย ยังเป็นปุถุชนอยู่ครับ ซ้ำร้ายยังห่างไกลธรรมะของพระพุทธเจ้า ส่วนเรื่องจะช่วยให้ท่านบรรลุสกิทาคามีนั้นคงยากครับ ช่วยให้ท่านเข้าถึงพระรัตนะไตรให้ได้ก่อนน่าจะดีกว่า ถึงท่านจะเก่งในฤทธิ์เดชเพียงใด ถ้าเข้าไม่ถึงธรรมแท้คงเป็นได้แค่ปุถุชน หาได้ลิ้มรสอริยะเจ้าไม่ ขออนุโมทนา

 

ได้รับเมตตาจากทุกท่านทีสละเวลามาตอบคำถาม ข้าพเจ้าซาบซึ้งมาก เพราะตกอยู่ในความทุกข์ใจในการวางจิตใจของตัวเอง กับท่านเณร ใจหนึ่งก็สงสารมากเพราะเปรียบเหมือนลูก อีกใจตอนนี้ก็ปลงตก สัตว์โลกก็คงต้องเป็นไปตามกรรม เพราะข้าพเจ้าพยายามบอกอ้อมๆ หลายครั้งแต่เหมือนท่านจะคิดว่าเรานั้นรู้น้อยกว่า บังอาจมาลองดี ลองของไปโน่น ขณะนี้ก็เลยต้องปล่อยวางใจ เพื่อตัดความผูกพันออกไป

 

z,''.o8er^f-v'86Iot ({)ผมน่ะงงๆในคำพูดของคุณ ได้จริงหรือเปล่าอภิญญานะ ถ้าได้ จริงหูทิพย์ตาทิพย์มันคงไม่เป็นเช่นนี้แน่ ผมยังไม่เชื่อ แค่คนปฏิบัติสมาธิจะมีเทวดา มารักษา แต่ถ้าไม่ขอท่าน ให้ท่านช่วยท่านก็ก็ป่อยไปครับ แต่ถ้ามารมาลอง ภูมิจิตภูมิธรรม พอว่าบ้าง พยานาคจะมาเข้าทรงได้หรือ ขนาดได้ขนาดนี้ มันยังไงอยู่นะครับคุณ แต่ถ้าเป็นพวกอสูรกาย หรือสัมภเวสี เขาก็มีฤทธิ์นะ แต่สู้ อภิญญา กับบุณฤทธิ์ได้หรือ คนพอมีสมาธิงูๆปลา พวกนี้จะเข้าแทรกได้เหมือนกันนะ ถ้าเจ้าของบ้านให้เขาเข้ามา แหมคุณ ถ้าจิตเณรเข้าถึงธรรม แค่พระโสดาบัน พวกนี้ก็เคารพแล้ว ในหัวข้อของคุณยังไม่ถูกต้องต้องที่ถามมา ไม่รู้คุณเอามาจากไหน ถ้ามารมาลองหรือถูกหรอก ก็ว่ากันไปครับ คุณเห็นจริงหรือเปล่าที่เล่ามาเป็นพยานาคน่ะ ผมว่าไม่ใช่แล้ว ผมไม่ได้มาว่านะ แต่แปลกใจ ขนาดผมเคยโดนมารหรอก ยังงงๆในคำพูดของคุณ

 

มีอภิญญาแล้ว มีหูทิพย์ตาทิพย์ ช้วยคนไม่จำเป็นต้องพึ่งพญานาคเลย

 

ก็เคยพบเห็นอยู่บ้าง เช่น พระสงฆ์บางรูปที่เรารู้จัก ขึ้นไปบนกุฎิท่านเห็นเครื่องบวงสรวง
หัวครอบปู่ฤาษี และท่านก็ช่วยโปรดโยมด้านรักษาโรคฯลฯ


ความเห็น
หากเป็นลัษณะที่ดีของพระสงฆ์ตามหลักพระศาสนา ก็ควรช่วยโยมทางด้านปัญญา สัมมาปฎิบัติ และตัวท่านเองก็บวชอุทิศ หวังมรรคผลนิพพานในชาติปัจจุบัน(ถึงไม่ถึงอีกเรื่องหนึ่ง) การช่วยเหลือก็จะเน้นด้านกัมมัฎฐานแก้กรรม(ธรรมโอสถ)

หากเป็นลักษณะ ทางด้านการสร้างบารมี นั้นก็คือไม่หวังมรรคผลนิพพานในปัจจุบันชาติ
การช่วยเหลือก็มีได้หลากหลายรูปแบบ เป็นวงกว้าง ซึ่งครูบาอาจารย์ท่านอาจมิได้สำคัญเฉพาะองค์พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงพระองค์เดียว แต่ยังครอบคุมไปถึง เทพโพธิสัตว์ ปู่ฤาษี ฯลฯ จนกระทั้งมีการเข้าทรงดังกล่าว(เพราะกรรมอาจจัดสรรค์ให้ท่าน ต้องมารับภาระตรงจุดนี้ทั้งที่ไม่มีเจตนาอยากเป็น หรือเจตนาก็อยู่ในฐานะที่จะพึงเป็นไปได้)

ดังนั้นอภิญญาจิต หรือสัมผัสรับรู้พิเศษต่างๆ อาจมิได้เกิดจากตนเอง(ในที่นี้คงเป็นสามเณรที่ท่านเจ้าของกระทู้กล่าวถึง) ดังนั้น เมื่อจิตวิญญาณอื่นมีความสำคัญกับตนดังกล่าวแล้ว เนื่องจากไม่มีร่างกายหยาบ การสร้างบารมีก็จำต้องหาสื่อจากร่างมนุษย์โดยตรง(เมื่อเล็งเห็นแล้วว่าจิตท่านเปิด) ครั้นจะไปหาร่างที่ไม่มีศีลมีธรรม ความน่าเชื่อถือก็อาจตกไป(ซ้ำสมณะเพศเป็นผู้ไม่มีกิจมาก หน้าที่การงานอื่นก็น้อยจึงเหมาะที่จะถูกเลือก)

แต่การสร้างบารมีในลักษณะนี้ เนื่องจากท่านยังเป็นผู้มีกิเลสอยู่(ทั้งร่างก็ดีทั้งองค์เทพก็ดี)จิตมารจึงอาจแทรกได้ทุกขณะ(สัมพเวสี อสูรกาย ฯลฯ) ซ้ำยังไม่แจ้งในปฎิปทาอันเป็นเครื่องดำเนินออกจากทุกข์อย่างแท้จริง จึงเสมือนว่าเป็นแค่เพียงการช่วยบรรเทาความทุกข์(ครอบครัว โรคภัยไข้เจ็บ หน้าที่การงาน ฯลฯ)ได้เพียงชั่วคราวหนึ่งเท่านั้น

ซึ่งในสภาวะโลกปัจจุบันนี้ บุคคลหนาแน่นไปด้วยกิเลสเป็นส่วนมาก จึงมิอาจแจ้งในหนทางอริยะมรรคได้โดยง่าย(ซ้ำผู้แสดงธรรมก็ยัง...) เมื่อเขาได้ที่พึงอย่างเป็นรูปธรรมจิตจึงโน้มไปทางอิธิฤทธิ์ปาฎิหารย์(รูป แสง สี เสียง ฯ) มากกว่าที่จะโน้มไปทางแก่นแท้ทางพระศาสนา(สัจจธรรม)อันเป็นเครื่องนำออกจากทุกข์อย่างแท้จริง

เมื่อเป็นดังนี้หลักธรรม จึงเสมือนถูกปฎิรูปขึ้นใหม่ทีละเล็ก ทีละน้อย(เช่น การถือศีลกินเจ สวดมนต์ บริจาคทาน เพียงอย่างเดียว...ซึ่งก็ถือว่าดีอยู่ในระดับหนึ่ง) กลายเป็นว่าการช่วยเหลือให้อยู่ดีกินดี มีความสุขอยู่ในโลกปัจจุบัน เป็นสิ่งที่สำคัญกว่าหลักการนำตนออกจากทุกข์ พ้นออกจากโลกสงสาร
ศรัทธาจึงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน อยู่ในสังคมเดียวกันได้อย่างกลมกลืน คืิอ

๑. เลือกที่จะพ้นทุกข์เพียงชั่วคราว (ยังปรารถนาเวียนว่ายตายเกิดอยู่)
๒. เลือกที่จะพ้นทุกข์อย่างถาวร (หมดความอาลัยในสังสาร)

แน่นอน มีทั้งฝ่าย คฤหัสถ์ และฝ่าย ฆราวาส

อนึ่ง จากข้อมูลในข้างต้น ขอให้ท่านผู้อ่านศึกษาทำความเข้าใจ เองเถิด การจะตัดสินว่า ใครผิดใครถูกนั้นเจตนาของแต่ละบุคคลตั้งไว้ต่างกัน จึงไม่ขอวิภาควิจารณ์ในส่วนนี้

เจริญในรสธรรม

 

เรียกว่าอาศัยบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่อภิญญาของตนเอง

 

แค่พระโสดาบันก็ไม่มีอะไรกล้าทำอันตรายแล้วครับ
นอกจากเจ้ากรรมนายเวรเท่านั้นที่ทำได้

 

บุคคลที่ได้อภิญญา จิตเป็นสมาธิมีกำลัง นิ่ง ไม่มีอะไรมาทำให้สมาธิไข้วแขวได้ นะ

 

ถ้าเป็น พยานาค จริง

ให้ อธิบาย ความ หมาย ของคำว่า ทาน ศีล สมาธิ หน่อยครับ เจ้าของ กระทู้

อธิบายให้ ละเอียจ เลยนะครับ ว่า มีความหมาย อย่างไร ทำอย่างไรให้ถูกวิธี

 

สามเณรที่ได้อภิญญา แล้ว หูทิพย์ ตาทิพย์ แต่ยังเข้าทรงเป็นร่างพยานาค หรือทรงร่างฤาีษีนั้น ตัวข้าพเจ้าคิดว่าจิตของท่านถูกจิตอื่นที่เหนือกว่าอาจด้วยมีกรรมต่อเนื่องกันมา ควบคุมอยู่

+++ อภิญญา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ความละเอียดของจิตจะอยู่ในชั้น สมาบัติ ในชั้นแห่งความละเอียดนี้ จิตอื่นไม่สามารถครอบงำได้ เพราะจิตเจ้าของจะเป็นเอกเทศแต่ผู้เดียว หากเป็นจิตในอุปจาระสมาธิ อาจเป็นไปได้ แต่ไม่ใช่อภิญญา

จิตของสามเณรองค์นั้นก็ไม่มีความสุข ตัวข้าพเจ้าคิดว่าถ้าให้หลุดพ้นภาวะนั้น สามเณรองค์นั้นต้องปฏิบัติให้บรรลุถึงสกิทาคามี ถึงจะหลุดพ้นได้อย่างมีความสุข ทั้งเทพ และทั้งสามเณร เป็นการคิดที่ผิดไม๊

+++ มิจฉาสมาธิ (สมาธิผิดทาง) ไม่ได้ทำให้เกิดความสุข หากต้องการให้สามเณรพ้นจากสภาพนั้น สามเณรควรฝึก มหาสติปัฏฐาน 4 เพราะ สติ เป็นสภาวะเดียวที่มีอำนาจเหนือจิต และสามารถทรงตัวได้ในระดับอรูปสมาบัติ

เพราะตัวข้าพเจ้าเคยบอกท่านอ้อม ๆ ท่านขุ่นเคืองใจ ตัวข้าพเจ้าก็กังวลว่าจะบาปหรือเปล่า เพราะไม่ทราบว่าภูมิจิตของท่านถึงระดับใด

+++ ภูมิจิตของท่านถึงระดับ อุปจาระสมาธิ โดยใช้การตั้งจิตมั่น (สมาธิพราหม) แต่ไม่ได้ตั้งสติมั่น (สมาธิพุทธ)

แต่ตัวข้าพเจ้านั้นจะฟังธรรมะด้านดูจิต เห็นจิตมา (แต่การปฏิบัติยังอ่อนมาก) ก็สงสารท่านเพราะเข้าทรงช่วยญาติโยม ตัวสามเณรก็ต้องรับทุกข์ของญาติโยมมาไว้ เรื่องนี้อย่างถามผู้รู้ ให้ได้ความกระจ่าง

+++ การดูจิต เห็นจิต หากสติสามารถทรงตัวขั้นต่ำในระดับ อุปจาระสมาธิได้ ก็สามารถ ดูจิต เห็นจิต ได้จริง หากไม่ใช่กรณีนี้ อาจหลงจิตได้

 

ขอถามหน่อย มิจฉาสมาธิมีลักษณะเป็นไงผลเป็นไง ทำสมาธิแบบไหนถึงเรียกว่ามิจฉาสมาธอ อ่ะ

 

สวรรค์ชั้นสูงสุด ยังมีพญามาร
การที่นั่งสมาธิแล้วไม่มีศิล ส่วนมากจะกลายเป็นไปในทางอวิชา

 

ถ้าสำเร็จสมาธิ แต่ไม่มีศีลจะได้เป็นมารหรอ น่าลอง