"มันไม่ลงถึงจิตใจ" (หลวงปู่ศรี มหาวีโร)

.
"มันไม่ลงถึงจิตใจ"

" .. "คนสมัยนี้โดยมากสติจะมีน้อยนิดเดียว" แม้จะฟังเทศน์ฟังธรรมก็ตาม "ฟังคำบรรยาย ฟังปาฐกถาธรรม ไม่ค่อยได้ถืงจิตใจ" เป็นแต่เพียงแค่สัญญา "มันไม่ลงถึงจิตใจ" ฟังแล้วไมได้เรื่อง บางทีรู้เรื่องแต่จิตแก้ไม่ไต้

"โดยมากมันมักหันไปทางโลก ดูความเพลิดเพลินทะเยอะทะยาน" เห่อเหิมทางโลก "มันจึงไม่ลงถึงจิต จิตก็เลยไม่เกิดสลดสังเวข ผลของการเห็นโทษเห็นภัย ยกระดับจิตใจให้สูงขั้นมันเลยไม่ไป" เลยไม่ได้เรื่องได้ราว

ฟังแล้วก็ฟังอยู่เฉย ๆ คล้าย ๆ กับพวกศึกษาเล่าเรียน "เรียนไปก็จำได้อยู่แค่นั้น มันแก้จิตใจตนเองไม่ไต้ แก้คนอื่นก็ไม่ได้" นื่ปัญหามีอยู่อย่างนี้ "พวกเราจึงต้องหาหนทางแก้อาการของจิต" ไม่อยากให้หลงทางเท่านั้นแหละ "เพราะว่าจิตใจมันไม่รู้จักโทษ ไม่รู้จักให้อภัย" .. "

หลวงปู่ศรี มหาวีโร