ภายใต้ความสยองของสัตว์โลก

เคยเห็นแต่หลังเจ้า เม่น พอได้สบตาเขาจึงได้สอนเราว่าทำไมธรรมชาติเขาต้องสร้างความน่ากลัวไว้ภายนอก
นี่ล่ะ เพื่อนเกิด เพื่อนแก่ เพื่อนเจ็บ และเพื่อนตาย

 

สัตว์โลกน่ารัก+น่าสงสาร

 

ผมเห็นแล้วผมร้องให้ทันทีเลย
มันน่าสงสารจับจิต


คงเป็นเพราะ กรรมเก่า ทั้งในชาติที่แล้ว และชาตินี้ตอนเด็กๆผมเบียดเบียนเขาไว้เยอะ

เพราะด้วยความโง่ของตนเอง

___________________________________________

ตอนนี้แค่เห็นแววตาของสัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า สัตว์ดุร้าย
ต่างมีแววตาความกลัวตาย ความไร้เดียงสา ความวิงวอน ว่าอย่าเบียดเบียนกันเลย
โปรดกรุณาต่อมันด้วย อย่างเช่นสุนัขก็ทำแววตาว่า ขออาหารส่วนเกินที่ท่านกินเหลือหน่อยเถิด เพื่อบรรเทาความหิวกระหาย แม้จะได้ไม่มาก แต่พอบรรเทาได้บ้างก็จะลดความทรมานลงไปได้หน่อยนึง


________________________________________________

ตอนนี้แม้แต่มด แม้แต่ยุง ผมยังไม่อยากจะทำร้ายเขาเลย
ต่อให้ งูมากัดผม หมามากัดผม สัตว์ต่างๆมาทำร้ายผม ผมก็จะไม่ทำร้ายเขาตอบ
ไม่โกรธเขา ด้วย แถมยังสงสารอีกด้วย
เพราะเขากลัว เรารักชีวิตเขา เขาจึงต้องปกป้องตัวเขาเอง เขาเกิดมาน่าสงสารกว่าเรามากๆๆๆๆๆๆๆๆ

เราถ้าถูกงูกัด ก็เอาผ้ารัดเหลือแผลกันพิษเข้าสู่หัวใจ พยายามขยับตัวให้น้อยที่สุด ให้คนพาไปส่งโรงพยาบาล


แต่ถ้างูถูกทุบ ถูกทำร้ายล่ะ ใครจะช่วยเหลือเขา แม้แต่ญาติยังไม่มา่ช่วย
เขาต้องช่วยตัวเอง เขา่โดดเดี่ยว หากินอดๆอยากๆ

มนุษย์เรา หากินได้ไม่ลำบากเหมือนสัตว์ แม้คนจน ก็ทำงานหาเงิน พอเลี้ยงชีพ มีกินได้ไม่อดอยาก
คนเรา แค่ได้กินอิ่ม นอนหลับ สบาย ก็ถือว่า เป็นสุขมากแล้ว

สัตว์เดรัจฉานทั้งหลายต้องระแวง ระมัดระวังชีวิตตนเองอยู่ตลอดเวลา



_________________________________________________________________

ท่านทั้งหลายจงอย่าเบียดเบียนสรรพสัตว์ที่ต่างเกิดมาร่วมทุกข์ด้วยกันเลย

 

เห็นด้วย สงสารสัตว์ทุกชนิดเลย

 

สัตว์ทั้งหลายแม้มีความน่ากลัวไว้ห่อหุ้มตามธรรมชาติแห่งการเอาตัวรอดแต่แล้วจิตใจก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ต่างหลงเวียนมา และ สังสารวัฏนี้ก็น่ากลัวยิ่งนัก
เขากลัวเราจะตาย เราเองก็ไม่ได้เก่งอย่างที่คิดหรอก
โลกนี้จะอยู่กันได้ด้วยเมตตา



ธรรมชาติเดิมทีจิตนั้นประภัสสร แต่เพราะกิเลสที่จรมา

 

ฉลามเศร้า

 

แมวยังเศร้าเป็น

 

แต่สุนัขตัวนี้คงเศร้าจริง ไม่รู้ว่ารอใครหรือปล่าว