เรื่องเด่น ภัยต่างๆ ทางธรรมชาติมีผลมาจากศีลธรรมของมนุษย์

“สมัยใด ที่ผู้ปกครองประเทศไม่ตั้งอยู่ในธรรม สมัยนั้น พวกข้าราชการก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม แม้พวกนักวิชาการและผู้ประกอบการก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม แม้ที่สุดประชาชนก็ไม่ตั้งอยู่ในธรรม เมื่อเป็นดังนี้ พระจันทร์และพระอาทิตย์ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ส่งผลให้คืนและวันหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็หมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ

เมื่อเดือนหนึ่งและกึ่งเดือนหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ฤดูและปีก็ย่อมหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ เมื่อฤดูและปีหมุนเวียนไม่สม่ำเสมอ ลมย่อมพัดไม่สม่ำเสมอ เมื่อลมพัดไม่สม่ำเสมอ ลมก็เดินผิดทางไม่สม่ำเสมอย่อมพัดเวียนไป เมื่อลมเดินผิดทางไม่สม่ำเสมอพัดเวียนไป เทวดาย่อมกำเริบ เมื่อเทวดากำเริบฝนย่อมไม่ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ข้าวกล้าทั้งหลายก็สุกไม่เสมอกัน มนุษย์ผู้บริโภคข้าวที่สุกไม่เสมอกัน ย่อมเป็นผู้มีอายุน้อย มีผิวพรรณเศร้าหมองมีกำลังน้อย มีอาพาธมาก"

ธัมมิกสูตร มมก. เล่ม ๓๕ หน้า ๒๒๓

จากพระสูตรนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า สภาพแวดล้อมต่างๆ เป็นผลมาจากศีลธรรมของมวลมนุษย์นั่นเอง ถ้ายุคสมัยใดมนุษย์มีศีลธรรมสูง สภาวะแวดล้อมต่างๆก็จะเอื้อต่อการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้ายุคใดที่ศีลธรรมเสื่อมถอย ธรรมชาติก็จะแปรปรวน ภัยพิบัติทางธรรมชาติก็จะมีมาก พฤติกรรมของมนุษย์จึงเป็นตัวกำหนดความเป็นไปของสภาพดินฟ้าอากาศ และเมื่อสภาพดินฟ้าอากาศเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไปในทางเสื่อม ก็จะส่งผลย้อนกลับมาให้โทษแก่มวลมนุษย์อีกที

ภัยพิบัติทางธรรมชาติ ภาวะโลกร้อน วิกฤตโรคระบาด ภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ หากเราพิจารณาดีๆจะพบว่า ล้วนเป็นผลมาจาก "เหตุ และ ปัจจัย" ในความโลภของมนุษย์ที่มุ่งสร้างความเจริญทางวัตถุและเศรษฐกิจโดยไม่คำนึงถึงความเสียหายของธรรมชาติ มุ่งกอบโกยทรัพยากรต่างๆเข้าสู่ตนเอง สู่กลุ่มของตน สู่บริษัทของตน สู่ประเทศของตนโดยไม่มีความยับยั้งชั่งใจ การมุ่งแก้ไขที่ปลายเหตุไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มพื้นที่สีเขียว การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก การดำเนินการเร่งพัฒนาผลิตวัคซีนก็ไม่สามารถแก้ไขหรือลดทอนความรุนแรงของภัยพิบัติต่างๆนั้นได้เลย เพราะการแก้ปัญหาให้ได้ผลต้องแก้ที่ต้นเหตุที่แท้จริงคือขจัดความโลภที่เกินขอบเขตของมนุษย์ ดังนั้น การฟื้นฟูศีลธรรมในโลกจึงเป็นภาวะเร่งด่วนที่จะต้องรีบดำเนินการ เพราะหากไม่ฟื้นฟูศีลธรรมซึ่งเป็นการแก้ที่ต้นเหตุ ก็จะไม่สามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้เลย



Credit: ขอขอบพระคุณที่มาจาก ธัมมิกสูตร มมก. เล่ม ๓๕ หน้า ๒๒๓

… ขออนุญาตเผยแพร่เพื่อเป็นธรรมทานครับ สุทินนัง วะตะ เม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง นิพพานะปัจจะโย โหตุ _/\_

 

"กมฺมุนา วตฺตตี โลโก"

"สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"

 

ตาบอดหลงป่า หาทางออกไม่เจอ..

มือคว้าอะไรได้ก็จับยัดเข้าปาก กินเพื่อประทังชีวิต โดยไม่สนว่าสิ่งที่ได้มานั้นชอบธรรมหรือไม่ ขอเพียงตนเองรอดเท่านั้นก็เป็นพอ..

คนตาบอดเหล่านั้นต่างยื้อแย่งอาหารกันอย่างน่าสมเพช..

เมื่อมีคนตาดีมาร้องบอก และ พยายามช่วยเหลือ กลับโดนคนตาบอดตะโกนด่า และ จะทำร้ายคนตาดีที่ร้องบอก..

สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยคนตาบอดเหล่านั้น..