พ่อจ๋า...พ่ออยู่ไหน...ลูกคิดถึงพ่อ

ขออนุญาตเล่าใหม่เรียบเรียงใหม่นะครับ สมาชิกบางท่านอาจจะสงสัยหรืองงสักเล็กน้อย ซึ่งเรียบเรียงเป็นข้อๆแล้วมีดังนี้


1.ข้าพเจ้าเป็นบุตรชายคนที่สาม ซึ่งเป็นบุตรที่คุณแม่และคุณพ่อจะรักมากเป็นที่สุด เท่าที่จำความได้ตั้งแต่เกิดมาคุณพ่อก็จะเป็นคนสวดมนต์พระพุทธเจ้าทั้งสิบทิศให้ฟังทุกวัน ตลอดทั้งวันและทั้งคืน เพื่อบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และเทวดาปกปักรักษาคุ้มครองบุตรคนนี้


2.จำได้ติดตา 1 วัน เป็นวันปิดเทอม ที่โรงเรียนประสาทวิทยา จ.นนทบุรี ซึ่งถือเป็นจังหวัดที่ข้าพเจ้าได้อยู่ในปัจจุบัน ซึ่งคุณพ่อบอกว่าให้ไปกับคุณพ่อ แต่คุณแม่บอกว่าให้ไปกับคุณแม่ ท่านบอกว่าถ้าจะไปให้ไปเอาของที่บ้านคุณแม่ก่อนแล้วค่อยไป ผมก็เลยไปหาพ่อเลย


3.เท่าที่จำได้ ปี 2544-2547 ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี หมู่บ้านนักกีฬาแหลมทอง กรุงเทพฯ ได้เข้าเรียนโดยคุณพ่อไปส่งทุกวันตอนเช้า แต่โดนเพื่อนแกล้งทุกวัน จนไม่รู้จะทำอย่างไร

4.ปี 2548-2549 คุณแม่พามาที่โรงเรียนรัตนบัณฑิตวิทยา ซึ่งอยู่จังหวัดนนทบุรีอีกเช่นเคย ก็เรียนๆไป
และมาอยู่กับพ่อได้น่าจะ 1 ปีครึ่ง แล้วก็ย้ายไปที่นนทบุรีอีก


5.ปี 2551-2552 ได้ไปเรียนที่โรงเรียนโสมาภา 2 ตั้งอยู่ที่นวมินทร์ กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นบ้านเก่าที่ข้าพเจ้าเคยอยู่ และได้อยู่กับคุณพ่อประมาณ 2 ปีเห็นจะได้ อยู่ที่ตลาดอินทรารักษ์ และซอยสมาคมแพทย์ ไปๆกลับๆเป็นแบบนี้อยู่ประจำ (เพิ่มเติมต้นปี 2551 จนถึงปลายปี 2552)

6.ปี 2553 ได้มาอยู่ที่จังหวัดนนทบุรีอีกครั้ง และในวันที่ 2 พฤศภาคม 2553 ตามที่ได้เล่าไป คือได้เห็นคุณพ่อเพียงวันเดียว และวันอื่นๆก็ไม่ได้เจอหน้ากันเลย


หมายเหตุ : คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไม่ได้ส่งเสียเรื่องเรียนให้ลูกๆเลย มีแต่คุณแม่จัดการอย่างเดียว แต่ยังไงท่านก็ยังเป็นคุณพ่ออยู่ เราก็เนรคุณหรืออกตัญญูไม่ได้ เดี่ยวเราจะตกนรก คุณแม่บอกว่าคุณพ่อมีเมียน้อยด้วย ที่จริงก็เป็นอย่างนั้นนะครับ เคยมีอยู่ปีหนึ่ง ผมไปบ้านคุณพ่อ เจอจ่ะๆ เลยครับ ผู้หญิงมานอนที่บ้านครับ บอกว่าทำงานอยู่ที่โลตัส บางกะปิ เหอะๆ เราก็จะด่าพ่อดิครับ ใครเจอแบบนี้ก็งงสิครับ
งงอย่างเดียว ตาไม่ขยับเลย คุณแม่เอาเรื่องคุณพ่อจนคุณพ่อมาจากที่ไหนไม่รู้ครับ กลับมาที่บ้านก็ทะเลาะกันสิครับ ขอเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณพ่อครับ มีข้อเล็กๆดังนี้
1.คุณพ่อเคยนำรถที่คุณแม่ซื้อไว้เพื่อขับให้ครอบครัวได้ไปเที่ยวกันไปขาย
2.คุณพ่อไม่ยอมเซ็นใบหย่าให้กับคุณแม่
3.คุณพ่อไม่เคยส่งเสียเรื่องเรียนเรื่องลูกๆเลย สงสัยอะไรติดต่อทาง pm ได้ครับ

ปรับปรุงข้อมูลล่าสุดเมื่อ : ศุกร์ ที่ 3 ธันวาคม 2553 เวลา 21:37:09 น.

 

พี่ว่าน้องควรไป บอกเหตุผลให้คุณเเม่เข้าใจ เเต่ถ้าท่านไม่ยอมฟัง ก็ลองถามท่านดูด้วยเหตูใด น้องยังโชคดีกว่าพี่นะ คุณพ่อ คุณเเม่ยังอยู่ พ่อพี่ตายต้อนพี่ 9 ขวบ ส่วนเเม่ ป่วยหนักไม่รู้จะรอดหรือเปล่า พี่ยังไม่มีโอกาสไปหาเเม่เลย :'( ไปนะก่อนที่จะสาย

 

ไปเถอนะ ไปกราบพ่อ ขณะที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ อย่ารอช้า คุณโชคดีที่มีพ่อ ซื้อพวงมาลัยสวยๆกราบพ่องามๆ

 

ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ไปเถอะหนุ่มน้อย ไปกอดและกราบพ่อ

เมื่อยังมีพ่อให้กอดและให้กราบ สงสารความรู้สึกของหนูมากเลยนะ เป็นกำลังใจ

ให้หนูนะครับหนุ่มน้อยsleeping_rb

 

เอาพวงมาลัยสวยๆมาให้น้องกุนเชียงไปกราบคุณพ่อนะคะ
คุณพ่อคงคิดถึงน้องกุนเชียงมากๆ
ขอให้น้องมีแต่ความสุขและความอบอุ่นนะคะ​

 

ขอให้น้องกุนเชียงที่น่ารัก ได้พบคุณพ่อ ให้คุณพ่อกอด ให้คุณพ่อเอามือลูบหัว ลูบหลัง หอมแก้มน้องกุนเชียงที่น่ารักนะคะ
เอาใจช่วยและส่งกำลังใจมาให้น้องกุนเชียงอย่างท่วมท้น

 

​

 

​

 

​

 

ขอให้น้องกุนเชียง ได้กราบ และ กอดคุณพ่อ ดั่งสมใจนึกนะคะ

ขอให้น้องโชคดีค่ะ​

 

ถ้าน้องคิดจะหนีคุณแม่ ไปตามพ่อโดยที่ไม่บอก ไม่ถูกต้องนะคะ

ขออนุญาติคุณแม่ และคุยกับท่านให้เข้าใจค่ะ เดี๋ยวคุณแม่ก็ใจอ่อนค่ะ

แล้วหนูจะได้พบคุณพ่อดั่งใจหมายค่ะ

 

ห่วงน้องกุนเชียงมากนะคะ แต่พี่ติงจะช่วยอย่างไรดี​

 

ไม่เป็นไรนะกุนเชียง ทำเท่าที่จะทำได้ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดนะคะ
คิดให้ดีแล้วค่อยทำนะคะ

 

​

พี่ติง กำพร้าคุณพ่อ ตั้งแต่อายุประมาณ 5 ขวบ
ในห้องพระที่บ้าน จะมีรูปคุณพ่อ
พี่ติงรักคุณพ่อเท่าฟ้า รักเท่าแผ่นดิน รักเท่ามหาสมุทร
เวลาเข้าห้องพระ ไหว้พระแล้ว ก็ไหว้คุณพ่อ ไหว้คุณแม่
คิดถึงท่านแล้วก็น้ำตาไหล
น้องกุนเชียงยังดีกว่าพี่ติง
ที่ยังมีคุณพ่อ ให้ตอบแทนพระคุณ
แต่พี่ติง มีคุณพ่อในความทรงจำ
แต่ว่า...พี่คิดว่าท่านยังอยู่เคียงข้างพี่เสมอ
เวลาพี่ร้องไห้ พี่มีคุณพ่อคอยเช็ดน้ำตาให้
เวลาอ่อนแอ มีท่านคอยให้กำลังใจ
เวลาทำความดี มีท่านคอยชื่นชม
ไม่ว่าพี่ติงอยู่ที่ไหน พี่ติงมีคุณพ่อเสมอ
ท่านไม่เคยห่างหายไปจากดวงใจของพี่ติงเลยนะคะ​

​

 

เตรียมตัวอย่างไรดีนะ พี่ติงติงว่าอย่างไง ต้องเอาของไปด้วยหรือว่าทิ้งไว้บ้านของแม่ หรือว่าเอาไปด้วยดีครับ แล้วต้องเตรียมตัวอย่างไงดี เครียดจัง

 

คำแนะนำดี ๆ ทั้งนั้นแล้วคะ

 

เหตุแห่งกรรม

ปัจจุบันเป็นผลของกรรมในอดีตซึ่งเกิดขึ้นและผ่านพ้นไปแล้ว คงไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก แต่ปัจจุบันเป็นเหตุของกรรมในอนาคต การตัดสินใจของเราจะเกิดเป็นผลในอนาคต ตรงนี้เราสามารถกำหนดวิถีแห่งกรรมได้ จะเลือกสร้างกรรมที่เป็นบุญ หรือเลือกหนทางสร้างกรรมที่เป็นบาปก็ได้เช่นกัน จึงควรใช้วิจารณญานให้จงหนัก


ความเป็นมา

กรณีของกุนเชียงเล่าถึงคุณแม่ พอสรุปได้ว่า เป็นผู้มีอารมณ์ มีความชิงชัง มีความโกรธแค้น มีความอยากเอาชนะ มีทิฐิในตนพอควร แต่ไม่ได้เล่าถึงคุณพ่อว่ามีอารมณ์เช่นใด มีทิฐิอย่างไร สรุปแต่เพียงว่าอยากพบคุณพ่อ อยากเจอท่านมากทำนองนี้ แต่คุณแม่ไม่ยอมให้ไปพบซ้ำยังข่มขู่ว่าจะตัดขาดเยื่อใยแม่ลูกหากไม่เชื่อฟัง โดยขณะในปัจจุบันนี้กุนเชียงอาศัยอยู่กับมารดา แต่ก็สามารถโทรศัพท์พูดคุยกับคุณพ่อได้


เลือกเส้นทางที่ไม่ก่อกรรมใหม่

ด้วยเหตุที่ปัจจุบันกุนเชียงอาศัยอยู่กับคุณแม่ มีคุณแม่เป็นผู้อุปการะ การคิดตีจากหรือการทิ้งท่านไป ย่อมก่อให้เกิดกรรมหนักที่ทำให้ท่านเกิดทุกขเวทนาสาหัส ถือเป็นเหตุอกตัญญูที่บุตรมิควรกระทำ โดยเฉพาะรู้มาว่าคุณแม่มีอาการของโรคประจำตัวซึ่งอาจทำให้ท่านถึงแก่ชีวิตได้ ถ้าถึงขั้นนั้นกุนเชียงจะรับบาปกรรมอันนั้นได้อย่างไร

ทางด้านคุณพ่อด้วยเหตุที่ปัจจุบันมิได้เป็นผู้ปกครองและครอบครองตัวกุนเชียง ถ้าพูดถึงการทำใจก็คงทำใจไปตั้งแต่สมัยอดีตแล้ว หากยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงก็คงถือเป็นเรื่องปกติ การกระทบกระเทือนจิตใจจะไม่มีหรือมีก็คงน้อยมากๆ เว้นแต่เป็นผู้มีทิฐิแก่กล้าอยากแต่การเอาชนะกัน อยากให้เกิดความสะใจเท่านั้น

ความกตัญญูรู้คุณบุพการีเป็นสิ่งที่บุตรทั้งหลายต้องดำรงไว้ และต้องมีให้เสมอกันทั้งคุณพ่อคุณแม่ไม่เลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และไม่เลือกว่าคุณพ่อหรือคุณแม่ฝ่ายหนึ่งจะไม่ดีต่อเราก็ตาม กรณีนี้ลองพูดคุยกับคุณแม่ พูดบ่อยๆพูดซ้ำๆหลายๆโอกาสเพราะอยู่บ้านเดียวกัน อธิบายให้ท่านฟังว่า ไม่ว่าคุณพ่อคุณแม่จะทะเลาะขัดแย้งด้วยเหตุใดๆก็ตาม ในฐานะความเป็นลูก ลูกก็ต้องให้ความเคารพ ให้ความกตัญญูท่านทั้งสองเพราะเลือดเนื้อกระดูกร่างกายของลูกก็เกิดจากท่านทั้งสอง จะให้ลูกเคารพฝ่ายหนึ่งโดยไม่เคารพอีกฝ่ายหนึ่ง แม่คงไม่อยากให้ลูกเป็นลูกทรพี ลูกอกตัญญู ลูกเนรคุณ พระคุณของคุณแม่คุณพ่อใช่ไหม การที่ลูกจะไปเยี่ยมเยียนคุณพ่อบ้างก็ไปแค่นานๆครั้ง ครั้งละไม่นาน และสุดท้ายก็ยังคงกลับมาอยู่กับคุณแม่ คอยดูแลรับใช้ใกล้ชิดท่านทุกวันทุกเวลาเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง การที่คุณแม่จะห้ามลูกไม่ให้ไปพบคุณพ่อ ก็จะปิดโอกาสที่ลูกจะได้แสดงความกตัญญูกตเวทิตากับผู้ให้กำเนิดในขณะที่ท่านยังมีชีวิต แล้วถ้าลูกเป็นผู้ไม่มีความกตัญญูแต่เป็นลูกอกตัญญู แม่จะมีความภาคพูมใจในตัวลูกนี้ได้อย่างไร ลูกก็คงเหมือนสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งที่พ่อแม่ให้กำเนิดมาแล้วโตขึ้นก็ทิ้งท่านไป

ไม่ว่าคุณแม่จะเกิดจิตเมตตามองทะลุอคติ และมิจฉาทิฐิข้อนี้ได้หรือไม่อย่างไร ในขณะเดียวกันก็ลองโทรศัพท์ไปพูดคุยกับคุณพ่อ บอกคุณพ่อว่าให้รอโอกาสอันเหมาะสมก่อนได้ไหม ขอให้ลูกได้พูดคุยกับคุณแม่ให้เข้าใจก่อน ลูกไม่อยากเป็นลูกเนรคุณพระคุณแม่ โดยเฉพาะในเวลานี้แม่มีโรคประจำตัวที่ไม่รู้วันเวลา ลูกไม่อยากเป็นเหตุให้ท่านต้องมาเป็นอะไรด้วยเหตุที่ตัวลูกจะเป็นผู้ก่อขึ้นเอง และถ้าหากอยากพบคุณพ่อจริงๆก็ลองโทรศัพท์นัดแนะสถานที่ที่สองพ่อลูกจะได้เจอกัน โดยคุณแม่ไม่รู้ได้ไหม เจอกันครั้งละไม่นาน แต่เจอได้บ่อยๆเป็นไปได้ไหม เอาช่วงเวลาที่คุณแม่ต้องตรวจเช็คร่างกาย น่าจะได้เป็นชั่วโมง อาทิตย์หนึ่งก็ได้หลายครั้ง

ขออวยพร และเอาใจช่วย

 

กุนเชียง อย่างไรก็ตาม อย่าลืมคุณแม่นะคะ คุณแม่ท่านรัก และมีพระคุณกับกุนเชียงมากนะคะ

 

ยังไม่จบครับ ยังไม่จบแค่นี้ คุณแม่ยึดโทรศัพท์อีกแล้ว ทำบัตรเซเว่นหายแค่นี้ก็โทษพ่อ ผมไม่ชอบเลย ทำไมทำแบบนี้ ??

 

ท่านทำเพราะรักกุนเชียงมาก