ผมทำบุญปล่อยปลาส่วนมากอาทิตย์ละครั้งส่วนมากเป็นปลาดุกแต่ผมทานปลาดุกจะผิดบาปไหมครับ

ผมทำบุญปล่อยปลาส่วนมากอาทิตย์ละครั้งส่วนมากเป็นปลาดุกแต่ผมทานปลาดุกจะผิดบาปไหมครับ เพราะเคยได้ยินมาว่าปล่อยสัตว์ไหนห้ามทานสัตว์นั้น
คือว่าปกติผมจะปล่อยเต่ากับปลาไหลครับ แต่มีวันนึงไปเดินตลาดเจอแม่ค้า
โก่งราคาปลาไหลตัวนิดเดียวเท่านิ้วก้อยแก่ขายตัวละ100 แล้วพอหันไปถามเต่า
แกบอกตัวละ200เลยเดินหาไปเรื่อยๆบังเอิญเดินไปเจอปลาดุกที่ในตลาดสภาพน่าสงสารมากๆ
บางตัวถูกสับหัวคือทำไว้แล้วเลือดเต็มเขียง บางตัวนอนรอความตายเตรียมถูกสับ
ผมมองดูพักนึงคิดในใจเราทานปลาดุกนิ แต่มันน่าสงสารมากเลยซื้อแม่ค้า
มา100นึงได้เต็มถุงเลยครับ คาดว่าคงเกิน15ตัวซื้อเสร็จเดินผ่านป้าแม่ค้า
แกแซวใหญ่ว่าไม่เอาเต่าแกด้วยเหรอเต่าแกแข็งแรงนะผมบอกไม่อ๊าววววคร๊าบบบ พอขับผ่านสะพานที่มีแม่น้ำผมจงยกถุงปลาขึ้น
ผมก็อธิฐานจิตให้เจ้ากรรมนายเวรให้บิดามารดาทุกท่านที่มีพระคุณไปเรื่อย
ผมมีความรู้สึกว่าช่วงที่ผมหันมาปล่อยปลาดุกนี้ชิวิตผมดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แต่ผมก็ยังรับประทานปลาดุกอยู่เพราะเป็นของชอบ
ถ้าเป็นแบบนี้ผมจึงอยากทราบว่าผมจะผิดบาปไหมครับ
เพราะผมเห็นบางท่านปล่อยปลานิล ปลาต่างๆแต่ก็ยังกินกัน

ขอบพระคุณครับ

 

ผมก็ชอบปล่อยปลาดุกครับ ถ้ามีจังหวะดีๆบางครั้งผมซื้อกุ้งฝอยจำนวนมากๆ แล้วนำไปปล่อยหลายครั้งครับ เพราะผมเห็นมันโดนจับไปทำยำกุ้งแล้ว สลดมาก คือคนขายเค้าจับกุ้งฝอยเป็นๆ แล้วโรยพริก+มะนาว ลงไปบนตัวกุ้งทั้งเป็นๆเลย ผมก็เลยซื้อมาจำนวนมากๆ แล้วไปปล่อยในวัดแถวบ้านครับ

 

ขอโมทนากับเจ้าของกระทู้ครับ ไม่บาปหรอกครับ เราปล่อยชีวิตเขาให้รอดตาย ให้จิตเขาพ้นทุกข์ แต่เรากินซากเขาที่ตายแล้ว จิตออกจากร่างไปแล้ว การกินของเราไม่ได้เบียดเบียนให้จิตเขาเป็นทุกข์ครับ

 

ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงกับการ
ให้ชีวิตสัตว์เป็นทานของคุณผีมังคุดและคุณchanoknonด้วยครับ

 

"ปล่อยสัตว์ไหนห้ามทานสัตว์นั้น" ประเด็นนี้ผมเองก็เคยได้ยินมาจากการพูดต่อๆกันมา ยังไม่เคยได้ยินครูบาอาจารย์ท่านใดห้ามแบบนี้
ตามความเห็นส่วนตัวแล้ว ไม่เกี่ยวข้องกันเลย จะต้องเลิกคิดแบบนี้อย่างเด็ดขาดเพราะจะทำให้ความปีติในบุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลาของเราเกิดไม่เต็มที่
บุญสำเร็จเกิดทันที่ที่เราปล่อยปลาลงน้ำ เราได้ช่วยเขาให้รอดจากความตาย แต่การที่เราไปทานเนื้อของปลาชนิดนั้นที่เราไม่ได้ลงมือฆ่า เราไม่ได้สั่งให้เขาฆ่าเพื่อเรา เราเอาธาตุดินมาเลี้ยงสังขารของเราเพื่อให้สังขารของเราดำรงอยู่เพื่อใช้ประโยชน์สร้างบุญ สร้างบารมีต่อไป เขาถูกฆ่าเพราะเขามีกรรม คนฆ่าก็มีกรรมเกี่ยวข้องกันมาในอดีต พิจารณาแล้วเราก็วางอุเบกขา และทุกๆวันเราต้องอุทิศบุญให้สัตว์ทั้งหลายที่สละธาตุดินมาต่ออายุให้เรา

ขออนุโมทนาบุญกับคุณ chanoknon
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ

 

ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ (จาก web http://www.jarun.org/v5/th/lrule01r0202.html)

จากหนังสือกฎแห่งกรรมเล่ม 1 หลวงพ่อจรัล ฐิตธฺมโม

เรื่อง ปลาดุกย่างเป็นเหต
โดย ปัญญา ฤกษ์อุไร<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
<o> </o>
เมื่อเรารดน้ำมนต์หลวงพ่อแพเสร็จแล้ว คุณอำนวย ก็บอกข้าพเจ้าว่า "ออกจากนี่เราจะไปวัดอัมพวันกัน วัดอัมพวัน อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ออกไปทางถนนพหลโยธิน วัดตั้งอยู่ริมทางเลี้ยวเข้าไปประมาณ ๕๐๐ เมตรเท่านั้น ไหน ๆ ก็มาทำบุญ วัดหลวงพ่อแพแล้ว ก็ควรจะเลยไปวัดอัมพวันสักหน่อยก็จะดี" "หลวงพ่อองค์นี้ดีทางไหน " ข้าพเจ้าถามคุณอำนวยผู้แนะนำ "ท่านเก่งทางนั่งทางในและทางวิปัสสนากรรมฐาน" คุณอำนวยชี้แจง "ท่านเก่งทางวิปัสสนาก็เป็นเรื่องของท่านไม่เกี่ยวอะไรกะเราผู้เป็นฆราวาส" ข้าพเจ้ายังไม่หายสงสัย "เกี่ยวซิ ทำไมจะไม่เกี่ยว ยิ่งคนซวย ๆ อย่างผู้ว่ายิ่งเกี่ยวมากขึ้น เพราะอย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าเรื่องที่ซวยอยู่เวลานี้มันเป็นมาอย่างไร" คุณอำนวยชักฉุนเพราะความขี้สงสัยของข้าพเจ้า "รู้แล้วจะมีประโยชน์อะไร ไปพบท่านแล้วจะหายซวยกระนั้นหรือ" คุณอำนวยเกาหัวยิกยัก คงจะโมโหที่ข้าพเจ้าสงสัยไม่หยุด "อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไร จึงได้รับเคราะห์กรรมถึงปานนั้น พระที่นั่งทางในได้นั้นย่อมมองเห็นอดีตและอนาคตของสัตว์โลกทุกชนิด เขาเรียกว่า มีทิพยจักษุ หรือญาณจักษุ อะไรทำนองนี้แหละ เข้าใจหรือยัง" เขาอธิบายจบพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ซาบซึ้งแล้วครับ" ข้าพเจ้าตอบยิ้ม ๆ<o></o>
คุณอำนวยค้อนประหลับประเหลือก คงนึกในใจว่าไม่ควรพาข้าพเจ้ามา ดูจะมีปัญหามากเหลือเกิน เราออกจากวัดพิกุลทองของหลวงพ่อแพ มุ่งตรงไปออกทางเข้าสิงห์บุรีตรงตัดกับถนนพหลโยธิน แล้ววิ่งมาตามถนนพหลโยธินมุ่งเข้ากรุงเทพฯ จากปากทางเข้าเมืองสิงห์บุรีมาได้ประมาณ ๘ ก.ม. ก็จะถึงวัดอัมพวัน วัดนี้ถ้ารถยนต์มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ จะอยู่ทางด้านขวามือ ที่ปากทางมีป้ายเขียนไว้ว่า ทางเข้าวัดอัมพวัน หน้าวัดมีโรงเรียนหลังใหญ่อยู่หลังหนึ่งชื่อโรงเรียนวัดอัมพวัน เมื่อผ่านโรงเรียนไปแล้วก็จะถึงตัววัด บริเวณวัดกว้างขวางและสะอาดสะอ้าน มีต้นไม่ใหญ่ ๆ หลายต้นร่มรื่นสมกับ เป็นที่อยู่ของบรรพชิต <o></o>
เมื่อพวกเราไปถึง ท่านอยู่พอดีมีอุบาสกอุบาสิกานั่งอยู่ก่อนแล้ว ๔-๕ คน พอคณะของพวกเราประมาณสิบกว่าคนไปถึง บรรดาท่านเหล่านั้นก็ลาหลวงพ่อไป คุณอำนวยนำพวกเราไปนั่งใกล้ ๆ สำหรับข้าพเจ้านั้นให้ไปนั่งข้างหน้าใกล้ ๆ กับหลวงพ่อ หลวงพ่อมีตำแหน่งเป็น พระครูภาวนาวิสุทธิ์ ชาวบ้านแถบนั้นเรียกท่านว่า พระครูจรัญ เข้าใจว่าคงจะเป็นชื่อเดิมท่าน อายุประมาณ ๕๐ เศษ ดูท่าทางเป็นคนเคร่งศีลและวินัย การพูดจาตรงไปตรงมาไม่เกรงใจใครทั้งนั้น ทำถูกท่านก็ว่าถูก ทำผิด ท่านก็ว่าผิด อาศัยเหตุผลเป็นหลักในการพูด เมื่อคุณอำนวยไปหาท่านโอภาปราศรัยดี แสดงว่าคุณอำนวยเป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิ คนหนึ่ง<o></o>
"มาวันนี้ก็ดีแล้ว อยู่ให้ถึงเย็น อาตมาจะให้เขาหุงอาหารไว้ให้กิน" ว่าแล้วท่านก็สั่งแม่ชีจัดการหุงข้าวทำกับข้าวเลี้ยง คณะคุณอำนวย โดยที่คุณอำนวยไม่ทันจะพูดว่ากะไร "ผมมาวันนี้ นอกจากมากราบนมัสการท่านแล้ว ก็ยังได้แนะนำเพื่อน มาคนหนึ่ง ที่เขาประสบเคราะห์กรรม อยากจะให้หลวงพ่อช่วยนั่งทางในดูสักทีว่าเรื่องราวมันไปยังไงมายังไงกัน ถึงได้มาประสบเคราะห์กรรมเช่นนี้" คุณอำนวยบอกหลวงพ่อ "ไหนคนไหน" "คนนี้ครับ" ว่าแล้วคุณอำนวยก็ชี้มือมายังข้าพเจ้า "อ้อคนนี้เรอะ ท่าทางดีนี่ไม่เลวเลย แต่หน้าตาดูจะหมองคล้ำไปสักหน่อย คนกำลังมีเคราะห์ก็เป็นแบบนี้แหละ เดี๋ยวอาตมาจะนั่งหลับตาดูซิว่า มันเรื่องอะไรกัน" พูดจบท่านก็นั่งหลับตาอยู่ครู่หนึ่ง พอลืมตาคุณอำนวยก็ถาม "เป็นไงหลวงพ่อ พอไหวไหม" <o></o>
"เฮ้อ! รายนี้อาการหนักมาก ความจริงดวงชะตาจะขาดอยู่แล้วตั้งแต่เดือนก่อนโน้น มีคนจะมาดักยิงที่บ้านพักแต่ยิงไม่ได้ เพราะที่นั่นมีพระภูมิเจ้าที่แรง ท่านคอยคุ้มกันทำให้คนที่ไปดักยิงมันมองไม่เห็นตัว มันเลยยิงไม่ได้ ความจริงมันไปเฝ้าอยู่นอกรั้วบ้านหลายวัน ไม่มีโอกาสเห็นตัวโยมคนนี้ มันเลยเลิกล้มความตั้งใจ มิฉะนั้นดวงชะตาขาดไปแล้ว ยังมีหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์เป็นพระเก่าแก่ซึ่งแขวนอยู่ที่คอคอยคุ้มกันอยู่อีกองค์หนึ่ง ทำให้คนคิดร้ายทำอันตรายได้ยาก แต่ระยะนี้พ้นเคราะห์เหล่านั้นมาแล้ว คงไม่เป็นไร หมั่นทำบุญ สุนทานมาก ๆ หน่อย ปล่อยสัตว์มีชีวิตเช่น นก ปลา มาก ๆ ก็จะดี" หลวงพ่ออธิบาย<o></o>
"แล้วเหตุที่มีเคราะห์ถึงขนาดนี้ มันเนื่องมาจากอะไรกันล่ะครับหลวงพ่อ" ข้าพเจ้าถามท่านบ้าง เพราะปล่อยให้คุณอำนวยถามมานานแล้ว "มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ แต่อาตมานั่งหลับตาดู ทบทวนอยู่ถึงสองสามครั้งผลออกมาเหมือนกัน ซึ่งอาตมาก็ยังงง ๆ อยู่เหมือนกัน" "งงเรื่องอะไรล่ะครับหลวงพ่อ" "งงเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้น่ะซิโยม" "เรื่องอะไรล่ะครับที่เป็นไปไม่ได้ ในโลกนี้มีเรื่องที่จะเป็นไปได้เสมอ

 

หลวงพ่อ จรัญ ท่านสอนว่า

หลวงพ่อ จรัญ ท่านสอนว่าถ้าเป็นไปได้ก็อย่าพยายามรับประทานสัตว์ที่เราปล่อยชีวิตเขาไป เพราะบางที่อาจจะทานถูกสัตว์ตัวที่เราได้ช่วยชีวิตเขาไปแล้ว จะเป็นบาปเป็นกรรมกับเรา

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณ chanoknon เคยได้ยินมาว่า ถ้าปล่อยปลาอะไร ไห้หยุดทานปลาชนิดนั้นประมาณ 1 ปี แล้วค่อยทานได้ครับผม

 

อนุโมทนา...สาธุค่ะ

เลี่ยงที่จะไม่รับประทานสัตว์ประเภทที่เราปล่อยได้ก็ควรจะดี

แต่หากเลี่ยงไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....

การให้ชีวิตคือสิ่งประเสริฐแล้ว

 

ผมก็เคยได้ยินเช่นนี้ครับ

 

อย่ากินดิบๆ ครับ
ทำให้สุกก่อน ไม่เป็นไรครับ

ล้อเล่งงงง..

คือถ้าเป็นการปล่อยสัตว์สะเดาะเคราะห์
แล้วเจ้ากรรมนายเวรที่มีศักดิ์ใหญ่ๆ ท่านรับทราบผ่อนผันให้
ถ้าคุณไปจับสัตว์ตัวนั้นมากิน ถือว่าหยามกันมากครับ

เพราะฉะนั้นบางคนเลยถือซะเลยว่า
ถ้าเคยปล่อยสัตว์ชนิดไหนจะไม่กินสัตว์ชนิดนั้น
เพราะผลกรรมมันจะวนกลับมา จะมีแนวโน้มสูงมากที่เราจะต้องกินสัตว์ตัวนั้น
เฉพาะตัวนั้นๆนะ ถ้าคุณปล่อยเป็นฝูงหละก็ ตัวใดตัวนึงในฝูงนั้น ก็นั้นแหละครับ

สัคว์บางชนิดอายุยืนมากๆ เป็น 10ๆปี
พิธีสะเดาะเคราะห์ในบางสำนัก ใช้วิธีเอาเจ้ากรรมนายเวรมาแจ้งความจำนงเลย
ถ้าเค้าแจ้งความจำนงให้ไถ่ชีวิตสัตว์ แต่คุณกลับเอาสัตว์ตัวที่คุณไถ่ชีวิตมากิน
เจ้ากรรมนายเวรที่เจตจำนงจะยำคุณอยู่แล้ว...ก็หวานเลยสิครับ

และจะเกิดได้ยากมาก เจ้ากรรมนายเวรจะต้องมีตัวตนอยู่ในโลก
บางทีเค้าแกล้ง ให้มีเหตุให้คุณกินสัตว์ตัวนั้นก็มี

อธิบายอย่างนี้ ถือว่า ผมเฝือมาก
เรื่องบางเรื่องรู้มาก จะทำให้พิธีการนั้น ไม่มีผล
เพราะฉะนั้นผู้รู้จริงมักไม่อธิบาย

ตัดปัญหาด้วยการ อย่าสร้างเวรสร้างกรรมเลยครับ
จะได้ไม่ต้องมาสะเดาะเคราะห์อะไรอีก
ไม่ต้องมีเจ้ากรรมนายเวร

 

ผมปล่อยปลาดุกหลายพันตัวแล้วมั้งครับ ตลอดปีที่ผ่านมาเนี่ย เล่นปล่อยทุกวันตอนเที่ยงคืนตี1-2

แต่สุดท้าย เผลอกิน ตบะแตกเยยครับ(คือไม่ใช่ตบะจริงๆนะ เป็นคำเปรียบเปรย)


ตอนนี้ กินปลาดุกเหมือนเดิม(คือชอบกินปลานี่อย่)

หันไปปล่อยปลาหมอแทน เพราะไม่กิน

 

อ่ะนะ

 

อายาย(good)

 

5555

คุณนี่คล้ายผมเลย ชอบกินปลาดุก แต่มีอยู่ช่วงนึงหาปลาอะไรปล่อยไม่ได้ ก็ปล่อยปลาดุก

แต่หลังจากปล่อยแล้วผมก็งดกินมาตลอด ระยะเวลาคงประมาณ 2 ปีกว่าแล้วมั้งครับ แต่มีบางครั้งไม่รู้ หรือเหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็มีกินบ้าง แต่นิดเดียวเท่านั้น..
(แต่ของคุณนี่ขำนะครับ ดันชอบปลานี้จนเลิกไม่ได้)

ก็ลองดูครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าถ้าเรากลับมากินจะบาปหรือเปล่า แต่ผมก็เคยได้อ่านเรื่องที่หลวงพ่อจรัญเล่าให้ฟัง ก็เลยไม่ได้กลับมากินปลาดุกอีกเลยครับ ตอนนี้ถ้าเลือกได้ ก็จะไม่กินครับ แม้พี่จะซื้อยำปลาดุกฟูมา หรือเห็นปลาดุกย่าง ปลาดุกทอด ก็ต้องอดทนกับความอยากครับ สนุกดี เวลาเราอยากกินอะไรมากๆ ให้นึกถึงลิ้นเรา คนที่อยากมันลิ้นเรา ความทรงจำเราครับที่อยาก แต่ไม่ใช่จิตเราครับ เพราะจิตกับสังขาร คนละตัวกัน เรามัวแต่บำรุงสังขาร แป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ทรยศเราครับ เดี๋ยวมันป่วย แก่ เจ็บตาย ดังนั้น อย่าไปตามใจมันมากครับ เป็นการฝึกไปอีกทางหนึ่ง อีกอย่างคนเราถ้าจะกินเพื่อความอยู่รอดนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นเนื้ออย่างโน้น อย่างนี้ เป็นอะไรก็ได้ครับที่กินแล้วจะให้ร่างกายยังอยู่ได้ก็เป็นใช้ได้ เหมือนพระท่านที่ไม่เลือกฉัน ใครใส่บาตรมาอย่างไร ก็ต้องฉันไปอย่างนั้น(สอนคนอื่น แต่ตัวเองก็ทำได้ไม่ดีนักหรอก แหะ แหะ)

 

แหะๆ แด่มนุษย์ผู้มีกิเลส

ผมก็พยายามไม่กิน แต่มันอดใจไม่ไหว

เลยหันไปไม่ทรมานตัวเอง ปล่อยสิ่งที่เราไม่กินแน่ๆดีกว่า


แต่ผมไม่กล้าปล่อยปลาไหลอะ กลัว

 

ขออนุโมทนาบุญให้กับทุกท่านด้วยนะครับ สงสัยมานานแล้วครับ
กลัวจังว่าจะเผลอไปรับประทานพี่ปลาดุกที่ปล่อยไปแล้ว
แต่โชคดีครับที่ผมปล่อยที่แม่น้ำ ถ้าจะโดนคงจะเป็น1ใน100

ตอนนี้เลยหันไปปล่อยน้องปลาคาราโอเกะแทน....แหะๆล้อเล่นครับ

 

เท่าที่ครูผมสอน
ไม่ต้องไปทานจังตัวที่ปล่อย ก็บาปครับ

ถือว่าบุญที่ทำมา หมดไปเลย



ให้ปล่อยปลาไหน อย่าทานปลานั้นปีนึงฮะ

 

ผมก็ปล่อยปาดุก(ถูกดี^^)

ถ้าไปตลาดเช้าๆเขาจะเอาปลาดุกเป็นขังไว้ให้คนเอาไปทำกับข้าว ตัว10บ.มั้ง แม่ผมบอกว่าปล่อยแบบนี้จะได้บุญมากกว่าปล่อยนกที่เขาจับมาขังให้เราปล่อยตามวัด ปล่อยแล้วเขาก็จับมาขังอีก แม่ผมว่างั้น แต่ปล่อยปลาที่เขากำลังจะเอาไปทำกับข้าวเราได้ช่วยให้มันรอดตายจากการเป็นอาหาร

 

ปลาหมอก็ถูกนะครับ(แต่หาซื้อยากมาก มีแต่ปลาดุกกับปลาช่อนเกลื่อนเมือง แล้วสองอย่างนี้้ผมชอบกินมาก)


แต่หาซื้อยากปลาหมออะ
จะมีมาขายตอนตลาดตี 1นู่น

เพราะงั้นผมออกไปปล่อยเวลาดึกๆประจำ-*-