ปัญหาในบ้าน ผมควรทำอย่างไรดีครับ

เสียความรู้สึกมากครับ

คือวันนี้
มีคนโทรศัพท์เข้ามาหาแม่ น้องผมเลยเอาโทรศัพท์มาตั้งให้แม่โดยไม่บอก แกก็เลยโมโหมาก เหมือนโมโหอะไรมาไม่รู้ ไปด่าน้องเหมือนทำอะไรร้ายแรง ประมาณว่า ทำไมทำตัวแบบนี้อะ
เก่งนักใช่ไหม เออทีหลังไม่ต้องมาพูดกันเอาไหม พอโตแล้วเก่งนัก กุเป็นแม่นะ เป็นลูกรึปล่าว ทำตัวเป็นเจ้านายบลาๆ ว่าไปนั้น

ผมเลยคิดว่าเรื่องแค่นี้ ทำไมต้องโมโหขนาดนั้น พยายามถามว่าเป็นอะไร ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโมโหอะไรนักหนา แกก็กลับมาว่าผมประมาณว่าอย่ามายุ่ง
ไม่ได้เอ่ยถึงอย่ามายุ่ง? เป็นงั้นไปครับ พูดเหมือนไม่ใช่คนบ้านเดียวกันยุ่งไม่ได้ แล้วแกก็ว่า ยาวไปเลย
ว่าทีหลังไม่ต้องมายุ่งเลยเอาไหม ทีหลังก็ไม่ต้องมาขอเงินเลยนะ เห้ออ ยาวเลย

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ประเด็นคือเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโมโหอะไรมากมาย ในบ้านเหมือนอยู่ตัวใครตัวมัน
เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้วครับ แม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว
มันไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเลยครับ ทำให้ผมไม่อยากอยู่บ้านเลย

เหมือนจะเป็นเรื่องเล็กน้อยนะครับ ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่อยากให้บ้านน่าอยู่ขึ้นกว่านี้ครับ

 

คุณแม่ท่านเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ
หรือว่าเป็นอาการข้างเคียงของวัยทอง
หากท่านเครียด ก็น่าเห็นใจท่านค่ะ ท่านอาจไม่มีที่ระบาย ก็เลยทำให้โมโหง่าย
หากเป็นอาการของวัยทอง ก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ที่จะหงุดหงิดฉุนเฉียวง่าย
คนเป็นลูกคงต้องอดทนนะคะ

เวลาท่านอารมณ์ดี ก็ลองพุดคุยกับท่านบ้างนะคะ
อย่างไรความรักของแม่ที่มีต่อลูก ย่อมเต็มเปี่ยมอยู่แล้วค่ะ

 

ควรถามคนที่โทรมาว่าเป็นใคร
แล้วจึงบอกผู้ใหญ่ว่า ใครโทรมา

บางที สายนั้นตอนนี้อาจไม่อยากรับก็ได้

กรณีอาจไม่ใช่ แต่ปกติสมัยคุณพ่อคุณแม่ผมยังอยู่
ผมจะบอกท่านก่อนว่าใครโทรทุกครั้ง
บางทีเสียงคนโทรมาเราจำได้ ก็ไม่ต้องถามคนโทรมาก็ได้

ท่านจะได้รู้ว่าต้องรีบเดินมารับโทรศัพท์ไหม สายนี้สำคัญไหม
หรือเป็นพวก เอ็มแอลเอ็ม ขายประกัน....

 

ภาษิตจีนมีคำหนึ่ง
“樹欲靜而風不止，子欲養而親不待也。”
ต้นไม้อยากจะสงบ แต่ลมก็ยังไม่หยุดพัด
บุตรอยากจะบำรุงท่าน แต่ท่านก็ไม่อยู่รอแล้ว

 

ขอบคุณมากครับ จริงๆเป็นเบอร์ทั่วไปเนี่ยแหละครับ คงเป็นเพราะหงุดหงิดง่าย
พอถามเรื่องอะไรก็จะไม่ค่อยบอกครับ จะกลายเป็นอย่างเรื่องนี้แหละครับ สุดท้ายก็ทะเลาะกัน

 

คุณแม่ท่านคงเป็นคนที่หงุดหงิดโมโหง่าย
มีคนที่เป็นแบบนี้หลายคนค่ะ
ถ้าลูกๆหมั่นสังเกตและเรียนรู้อุปนิสัยคุณแม่
พอทราบว่าท่านชอบหรือไม่ชอบอะไร ก็น่าจะแก้ไม่ยากค่ะ
คนช่างหงุดหงิด จะชอบความอ่อนหวาน
ชอบคนประจบ ชอบคนช่างเอาใจค่ะ
ลองดูสิคะ
คนแบบนี้เวลาดีก็ดีใจหายค่ะ

 

นี่คงไม่ใช่ครั้งแรก หรือจะเป็นครั้งสุดท้ายตราบเท่าที่ยังต้องได้รับอารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาอยู่.. แต่เมื่อเสียแล้ว ความรู้สึกนี้ก็หมดไปแล้วเช่นกันในทันทีเพราะธรรมทั้งหลาย"ไม่เที่ยง"เกิดขึ้นแล้ว ตั้งอยู่และหมดไป จึงไม่ควรยื้อยุดฉุดรั้งอาการเสียความรู้สึกนี้ให้ยาวนานสืบไป เพราะมีแต่ทำใจของตนให้เสียหาย อย่างแรกคือสั่งสมความเครียดกดทับในใจที่จะระเบิดออกมาได้ร้ายแรงเมื่อถึงขีดหนึ่ง ยังผลลบต่อคนรอบตัวอีกมากมายอย่างที่ตนก็คิดไม่ถึง..

เรื่องนี้คงต้องเตือนน้องให้มีสติมากขึ้น เมื่อจะทำธุระที่เกี่ยวข้องกับแม่ เพราะบางทีธุระนั้นสำคัญมากต่อแม่และความเป็นอยู่ของครอบครัวซึ่งเราไม่รู้หรือคาดเดาไม่ได้...และแม้จะเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญอะไรเลย ก็ไม่สมควรที่เราจะละเลยทำอะไรๆโดยไม่ระมัดระวัง เพราะที่เราคิดเองว่านั่นนี่ไม่สำคัญ แต่แม่อาจถือเป็นเรื่องคอขาบาดตาย จึงควรเข้าใจว่าแต่ละคน"คิดไม่เหมือนกัน"ได้..

ทีนี้มากล่าวถึงอัธยาศัยของแม่บ้างว่า ที่เป็นเช่นนี้ หาได้เพิ่งเกิดในเวลานี้ไม่ ท่านจขกท.ก็กล่าวรับรองไว้ว่า...

จึงใคร่ชี้แจงให้ท่านจขกท.ทราบว่าืื เพราะการสั่งสมอุปนิสัยเช่นนี้มายาวนาน แม่จึงเป็นผู้เข้าถึงความเป็นผู้มักโกรธ จนเกิดได้ทันทีรุนแรงพร้อมกับการล่วงวจีทุจริตหรือกายทุจริตได้ราวอัตโนมัติเพียงเมื่อประจวบเหตุแม้เล็กน้อยเท่านั้น ผู้ที่จะช่วยหรือแก้ไขแม่ได้นั้น"ไม่มีเลย"..คนที่ขะแก้ไขได้คือตัวแม่เองเท่านั้น..และปัจจัยที่จะทำให้ท่านรู้ตัวและแก้ไขเปลี่ยนตนได้มีสิ่งเดียวคือพระธรรมของพระพุทธเจ้าอันเป็นแนวทางเพื่อการขจัดขัดเกลากิเลสของตนๆตามลำดับ แต่หากแม่ไม่สนใจที่จะรับสดับพระธรรม ก็คงต้องวางอุเบกขา แล้วพยายามรักษาใจตนให้ไม่ทุรนทุรายเมื่อได้เห็นได้ยินสิ่งที่แม่ทำหรือกล่าวด้วยโทสะมี การผูกพยาบาทตามมา...

ท่านจขกท.พึงเข้าใจต่อไปให้ดีว่า การที่หูหรือตาของท่านและน้องต้องได้เห็นและได้ยินเสียงผรุสวาจานั้น ก็ด้วย"เหตุเก่า"ที่เสียหายที่ตนได้เคยเจตนาทำไว้แล้วแม้นานในอดีต ทำนองคล้ายคลึงกับที่แม่กำลังทำอยู่ในบัดนี้ หากท่านและน้องไม่เคยทำ"เหตุเสีย"เช่นนั้นไว้ ต่อให้ท่านมีแม่ที่โมโหร้ายและปากจัดที่สุดในโลก ตาและหูของท่านและน้องจะไม่มีโอกาสจะได้ยินหรือเห็นเสียงและอาการที่หยาบเช่นนั้นโดยเด็ดขาด...คำสอนของพระพุทธเจ้าย่อมชี้เหตุที่มาอันสอดคล้องกับผลที่เกิดให้ทราบชัด ตามความเป็นจริงเื่ท่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ชี้เรื่องโมเมสมมุติแต่งขึ้นให้เคลิ้มหลง หากท่านจขกท.ศึกษาพระธรรมบ้าง ท่านจะทราบที่มาและเหตุผลทุกแง่มุมที่ปรากฏในชีวิตท่านและผู้ร่วมทุกข์อื่นๆได้อย่างทะลุปรุโปร่ง...

ท่านจะเข้าใจและเกิดสัมมาทิฏฐิขึ้นในเบื้องแรกว่า "สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน"..เมื่อมีความเห็นตรงได้ก็ย่อมสามารถ"วางใจ"ได้ถูกในทุกสถานการณ์ แม้จะยากแค้นเหลือคณา ท่านก็จะไม่หวั่นไหว เพราะทราบชัดว่าบาปกรรมเป็นทางมาของความทุกข์ และบุญเป็นทางมาแห่งสุข ท่านจึงเลือกที่จะทำเหตุเพื่อผลที่ตนหวังได้ในภายหน้า..


บัดนี้เป็นเวลาที่อกุศลเจตนาเก่ามาปรากฏให้ได้เสวย ใครเล่าจะเลือกเอาได้ว่า..สิ่งนี้ข้าพเจ้าไม่ปรารถนา..ข้าพเจ้าประสงค์แต่สิ่งโน้น.. เพราะกรรมไม่ได้มาส่งผลให้ใครตามที่เขาอยากได้..หรือไม่อยากได้ เขามาส่งผลด้วยการประชุมกันของปัจจัยที่เหมาะสมจำนวนมากมาย...

ดังนั้น ท่านจขกท พึงเข้าใจว่า แม้การได้ยินคำพูดที่ไม่ดีของแม่ก็ไม่ได้เกิดตลอดเวลา บางครั้งแม่ก็ใจดีเป็นเหมือนกัน..จริงใหม?...เมื่ออดีต ท่านเองก็มีพฤติกรรมใช้ผรุสวาจาอิงพยาบาทมากับคนอื่นมาแล้ว ในตอนนั้นท่านเองก็ไม่ได้นึกเอ็นดูสงสารเขาเลย..บัดนี้ผลอันสอดคล้องเท่าเทียมกันมาปรากฏแล้ว ท่านจะปฏิเสธได้อย่างไร?..

ขอให้ท่านหาที่พึ่งแก่ตนคือการขวนขวายศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้า รักษาศีล สวดมนตร์และเจริญเมตตาและกรุณาแก่แม่เถิด เพราะในภายหน้า แม่เองก็ต้องไปรับผรุสวาจาอิงพยาบาทที่ตนทำไว้แล้วเช่นกัน ท่านจะทุกข์สักปานใดกันหนอ หากมีหนทางแนะนำธรรมะให้ท่านบ้าง ท่านจขกท.จะได้ชื่อว่าเป็นผู้สามารถกระทำการตอบแทนพระคุณแก่แม่ได้อย่างดียิ่งกว่าการตอบแทนด้วยวิธีอื่นใดที่มีในโลกทีเดียว..

ขอให้พ้นทุกข์ไวๆครับ

 

ที่บ้านก็เป็นค่ะ เวลาแม่อารมย์ไม่ดีไม่ถูกใจแม่ แม่ก็โมโหเหมือนกัน โวยวายเหมือนกัน
แต่ไม่เหมือนตรงที่พวกเราไม่โต้ตอบ พ่อเดินออก เราเดินออก ปิดหูซะเรื่องไม่ยาว
เดี่ยวเมื่อยปากก็หยุดเอง บางครั้งแม่ก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน แต่พวกเราไม่อยากทะเลาะ
จะเฉยๆซะมากกว่า ยกให้เป็นหัวหน้าใหญ่ในบ้านอิอิ:d

 

ฟันธงว่าวัยทอง ชัวร์ เพราะเคยเจอมาแล้ว แบบนี้แหละ

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

จงฝึกจิตให้รู้ทัน อยู่ตลอด เพื่อมิให้มีอารมไปตามแวดล้อม และหมั่นทำบุญรักษาศีล นะคะ แล้วจะดีเอง ที่บ้านหมูเล็กก้อเป็น อยู่กับปู่สองคน เมื่อก่อนทะเลาะกันทุกวัน เดี๋ยวนี้เช้าตื่นมาพากันใสบาตร อะไรๆก้อดีขึ้น เพราะเป็นผลแห่งการทำกรรมดี ที่เรียกว่าบุญ จงจำไว้ว่า ต้องแก้ที่ตัวเราก่อนไม่ว่าจะเรื่องใดๆก้อตาม ที่สำคัญ คุณควรหมั่นดูแล และเอาใจใส่ท่านให้มากๆ ลดฐิถิลงบ้าง รวบรวมความกล้าแล้วซื้อพวงมาลัยมากราบไหว้ท่าน ขอขมาท่าน แม้ตัวคุณจะไมไ่ด้ทำผิดอะไรก้อตาม แต่รับลองได้ ได้ผลดีแน่นอน เพราะหมูเล็กทำทุกครั้งที่เงินเดือนออก วันพ่อ วันปีใหม่ วันแม่ วันเกิด และทุกวันที่สำคัญๆ