บุญในชีวิตประจำวัน

"บุญในชีวิตประจำวัน"

เมื่อบาปและบุญเป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ ในทางมโนกรรม มีความสุขก็จัดว่าได้บุญ มีความทุกข์ก็จัดว่าได้บาป รู้อย่างนี้แล้ว ใครที่ยังทำตัวเองให้จมอยู่กับความทุกข์ล่ะก็ คงเป็นคนที่โง่มาก ๆ เกริ่นมาพอสมควรแล้ว การทำบุญง่าย ๆ ในชีวิตประจำวัน เมื่ออ่านบทความนี้จบ อาจจะทำให้ใครหลาย ๆ คนจนต้องร้อง "โอ้! อย่างนี้นี่เอง" ขึ้นมาเลยก็เป็นได้

จริง ๆ แล้วบุญอยู่แค่ปลายจมูกเรานี่เอง ( แต่ก็ไม่ได้หมายถึงปลายจมูกจริง ๆ นะ ) เวลาเราถวายสังฆทานโดยการตักบาตรนั้นมีความสุขไหม? แน่นอนว่ามีความสุข เวลาที่เราให้ทานกับสัตว์ เช่น ให้อาหาร หรือแม้แต่ไถ่ชีวิตนั้น มีความสุขไหม? ก็ย่อมมีความสุขเหมือนกัน อาการเหล่านี้แลคืออาการของบุญ จิตที่กำลังมีความเมตตาก็ดี กรุณาก็ดี ที่มันทำให้เกิดมุทิตาจิตได้นั้นถือเป็นบุญทั้งหมด เราสามารถสร้างบุญให้เกิดได้ทุกการปฏิบัติ โดยมีพื้นฐานบนพรหมวิหาร ( เมตตา , กรุณา , มุทิตา , อุเบกขา )

การไหว้พระพุทธรูปและการไหว้พระสงฆ์ให้เกิดเป็นบุญ ก็ต้องมีจิตศรัทธาเป็นหลัก คือเรากราบเราไหว้ไปนั้น ทำด้วยอาการความรู้สึกที่ศรัทธาต่อพุทธองค์ก็ดี ศรัทธาต่อสงฆ์สาวกรูปนั้น ๆ ก็ดี เมื่อจิตใจแจ่มใสเบิกบาน มีความสุข การกราบไหว้นั้น ๆ ย่อมทำให้เกิดบุญได้เช่นกัน รวมไปถึงการสวดมนต์ บริกรรมคาถา หรือแม้แต่การภาวนาต่าง ๆ ที่เสริมสร้างสมาธิเป็นหลัก เราก็สามารถทำให้เกิดบุญได้เช่นกัน เมื่อเราสวดมนต์ หรือบริกรรมคาถาใด ๆ ด้วยความศรัทธาที่มีต่อบุคคลหรือบทสวดนั้น ๆ ทำให้จิตใจแจ่มใส่ เบิกบาน มีความสุขได้ ก็ได้บุญเหมือนกัน

ที่กล่าวมาข้างตนนั้นเป็นการฝึกปฏิบัติเกี่ยวกับทางธรรม มาพูดถึงในทางโลกกันบ้าง เช่น การสร้างบุญภายในครอบครัว ถ้าครอบครัวอยู่กันอย่างเข้าใจ เจริญพรหมวิหารเป็นที่ตั้ง ย่อมสร้างความสุขให้เกิดในครอบครัวได้เสมอ แม้อาการเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีอะไร เช่น ลูกกลับมาจากโรงเรียน วิ่งเข้าบ้านมาหาแม่ที่รออยู่ที่ประตูบ้าน กระโดดเข้าไปกอดแม่ สภาพจิตใจที่มีความสุขของทั้งแม่และลูกในขณะนั้น ก็จัดเป็นบุญ หรือแม้แต่แม่ที่ทำอาหารให้ลูกตอนเช้า ๆ แม่เห็นลูกทานอาหารแล้วก็มีความสุขแค่นี้ก็เกิดเป็นบุญกับแม่ได้แล้ว และลูกที่ทานอาหารที่แม่ทำให้แล้วมีความสุขก็เป็นบุญกับลูกเช่นกัน แม้แต่คู่รักที่พร่ำบอกรักกันอยู่เสมอ คำว่ารักที่เป็นแค่การพูด แต่ทำให้จิตใจชุ่มฉ่ำ คำว่ารักนั้นก็สร้างบุญได้เช่นกัน นี่เองคือนิยามของประโยคที่ว่า “บุญอยู่แค่ปลายจมูก”

- วิริยะ โสดาปัตติผล -