(บาปไหม) ถ้าขายพระเลี้ยงชีพ......

อันดับแรกต้องขอโทษหลายๆท่านด้วย ที่ตั้งกระทู้ ค่อนข้างแรงนิดหนึ่ง เผื่อไปกระทบกับผู้ที่ทำอาชีพนี้นะครับ แต่ก็ไม่ได้ประสงค์ไม่ดีต่ออาชีพค้าขายด้านนี้นะครับ คือ ตัวผมเองก็ขัดข้องใจมานานเหมือนกัน และเพื่อนๆ หลายๆ คนก็ ข้องใจเหมือนกันครับ เลย อยากจะรับฟังความคิดเห็นของเพิ่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ว่า คิดอย่างไร การบูชาแลกเปลี่ยนเป็นเงินทองมาใช้ ในแง่ของพุทธกิจ หรือ ในแง่ของการสะสมพระเครื่องเพื่อเก็งกำไร หรือ บางท่านอาจเดือดร้อนเงิน อะไรประมาณนี้ เลยอยากตั้งกระทู้นี้ ขึ้นมา เพื่อหลายท่านจะได้หายข้องใจไปพร้อมๆ กับกระผมและเพื่อนๆ
กระทู้ที่ สอง นะครับ พระเครื่องที่โชว์หรือวางแผงหนังสือ ไม่ว่าจะเป็นเซียน เล็กหรือใหญ่ ดังไม่ดังก็ดี คิดว่าพระเครื่องที่ซื้อขายกันราคาเป็นหมื่นเป็นแสนหรือล้าน นั้น (แท้ไหมในหนังสือ)
กระทู้ทั้งสอง ผมคิดว่าอาจจะแรงนิดหนึ่ง แต่ก็อย่างว่า นะครับ จะได้เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ศัทธาในพระเครื่องที่นิยมของขลังนะครับ

 

ในความคิดของผมนะครับ ผมว่าอยู่ที่เจตนาของผู้ที่ขายมากกว่า ถ้าขายของแท้ในราคายุติธรรมไม่โก่งราคาเกินควร ไม่ยัดวัด ยัดอาจารย์ ยัดกรุ ไม่ขายพระเครื่องที่รู้ทั้งรู้ว่าเก๊เพื่อหวังจะทุบคนอื่น ผมว่าก็ไม่น่าจะผิดอะไรนะครับ เพราะว่าผู้ขายก็ต้องการขาย ผู้ซื้อก็อยากได้ สมประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย
ส่วนพระในหนังสือน่ะ ก็มีหลายประเภทครับเช่น ยัดวัด ยัดอาจารย์ ยัดกรุ น่ะ ผมยังเคยโดนเลย เลยต้องหาแบบประเภทคืนเงินได้เต็มจำนวนดีกว่าครับ สบายใจกว่า

 

ขายของแท้ๆ ราคาโกงราคา ไม่บาปครับ

 

ไม่มี ความคิดเห็นครับ เพราะผมเอง ก็ไม่ทราบและไม่รู้จะวิจารณ์ยังไง

แต่ผมคิดว่า ถ้า สุจริต มิได้คดโกง นะครับ

 

แนะนำหนังสือ "เล่นพระให้ดี มีแต่เพิ่มพูน" เล่มนี้ครับ เขาวิเคราะห์ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้แล้วครับ (อันนี้เป็นเล่ม 2)

ปล.แนะนำเล่ม 1 เล่มสีขาวด้วยครับ อ่านแล้วได้อะไรหลายๆ อย่างครับ

 

การขายพระเครื่องเลี้ยงชีพบาปมั๊ย !!! ก็ต้องกลับมาดูว่าทำผิดศิลหรือเปล่า
ถ้าพิจารณาโดยถ่องแท้แล้วว่า ไม่ได้ทำไปโดยกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต ก็คงไม่ผิด
คือทำแล้วต้องรู้น๊ะครับว่า พระเครื่องน๊ะขโมยมาขายมั๊ย ปลอมพระเครื่องมาขายมั๊ย
หรือว่ารู้ว่าพระเครื่องปลอมแล้วก็ยังขายเป็นของแท้ๆในราคาแพงๆ หรือบางคนอวดโม้
สรรพคุณเกินจริงเพื่อต้องการจะขายพระ อันเป็นวจีทุจริต แบบนี้ล้วนผิดบาปทั้งสิ้น แต่ถ้า
ซื้อขายเปลี่ยนมือ ตามราคาที่แท้จริงหรือตามความพอใจทั้งสองฝ่าย ก็คงไม่ผิดอะไรครับ.


แต่ถ้าเป็นชาวพุทธแท้ๆต้องถือศิลปฎิบัติธรรมภาวนา แต่ที่ขายพระเครื่องมันออกไปแนว
พุทธพาณิยช์ คงทำได้แต่ไม่ถือว่าเป็นวิถีชาวพุทธแท้ๆครับ ทุกสิ่งจะดีหรือไม่ก็อยู่ที่เจตนา
น๊ะครับ ส่วนตัวผมก็ห้อยพระเครื่องเหมือนกัน แต่ก็ปฎิบัติธรรมดูจิตภาวนาตามแนวทาง
หลวงพ่อปราโมทย์ด้วย แต่ประเภทซื้อขายพระเครื่องอย่างเดียวไม่ปฎิบัติธรรมเลย อันนี้
ยังห่างไกลจากคำว่าชาวพุทธแท้น๊ะครับ เป็นแต่เพียงชาวพุทธตามทะเบียนเท่านั้น.....

 

เอาง่ายๆครับพระบางองค์มีราคามีค่าความนิยมมีคนที่อยากได้มาครอบครองมากมาย
ด้วยศรัทธาด้วยเหตุผลอะไรต่างๆนาๆจึงมีการซื้อขายเกิดขึ้นถ้าจะให้เจ้าของพระให้ฟรีก็ใช่ที่
เพราะกว่าจะได้มาก็เหนื่อยไม่ใช่น้อยหรืออาจจะซื้อหรือเช่าหามาเช่นกัน...ลองคิดดูครับ
ของแท้ยังไงก็มีค่าอยู่วันยังค่ำถึงบางทีบางท่านไม่ได้มีใจคิดอยากจะขายแต่ก็ไม่วาย
โดนพวกตามตื้อขอแบ่งขอเช่าเพราะฉะนั้นก็ขึ้นอยู่ที่เจตนาและความพอใจของทั้งสองฝ่ายนั่นแหละครับ

 

บาป

ถ้า..ขายเพื่อจงใจหลอกลวงเช่นปลอมพระมาขาย เอาจิตศรัทราของผู้ซื้อมาเป็นเครื่องมือแสวงหาผลกำไล ใช้วาจาหว่านล้อมเพื่อใครคนอื่นหลงเชื่อ เข้าข่ายมุสา สร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น ผิดศีล

ไม่บาป

ถ้าไม่มีจิตคิดหลอกลวง ถือเป็นอาชีพสุจริต หาเลี้ยงชีพด้วยการไม่ไปเบียดเบียนผู้อื่น ถึงบางครั้งรู้เท่าไม่ถึงการ นำพระที่ไม่ได้ผ่านการปลุกเสก มาขาย ถ้าไม่ทราบด้วยใจจริงๆ ก็ถือว่าเป็นการชื่นชอบด้วยใจ ของผู้ซื้อ ถือว่ามิได้หลอกลวง แต่ถ้าทราบแล้วว่าไม่แท้ แล้วยังทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เมื่อไหร่ เดินหน้าขายต่อ จะเข้าข่าย บาป ตามหัวข้อบนทั้นที

บาปไม่บาปอยู่ที่ จิตสำนึก และเจตนา

 

เลือกได้ก็ไม่ควรยึดเป็นอาชีพหลัก...เพราะมันสุ่มเสี่ยงกับบาปแน่นอน...โลภโกรธหลงเกิดในใจเมื่อไรก็บาปแล้วยิ่งวงการนี้ด้วยแล้วไม่หนักแน่นเฉไฉได้ทุกเมื่อ......นอกจากเก็บสะสมไว้ถ้าเดือดร้อนขึ้นมาก็นิมนต์ท่านไปแล้วนำเงินที่ได้บางส่วนไปทำบุญ...อย่างนี้เจตนาบริสุทธิ์ก็ย่อมไม่บาปครับ

 

ผมว่าไม่น่าบาปนะ ถ้าเจตนาแบ่งกันเช่า หาไว้เพื่อบูชา แบ่งกันไว้ ใครรักใครชอบสะสมไว้ ผมคนนึงแหล่ะเดินตามศูนย์ ตามแผง ตามตลาดนัดต่างๆ เพื่อหาไว้สะสม บางคนรู้จักกันขอแบ่งไปบูชาไว้ ก็ตามที่ตกลงกันระหว่างสองฝ่าย ... กลับกันถ้าจะบาป ก็คงเป็นพวกทำพระปลอม พระเก๊ มาหลอกคนอื่นๆเขาโดยเจตนา หวังเพียงแค่ชื่อเสียงของหลวงปู่ หลวงพ่อองค์นั้น นำชื่อเสียงท่านมาหาเงิน พวกนี้สิ โอ้โห ... ไม่ต้องสาธยาย ให้มาก ... ผมก็เคยโดนเหมือนกัน เราตั้งใจบูชาเก็บสะสมไว้ โดนหลอกซะ ... อื้อฮือ จุกเลยครับ ... เจ็บใจเหมือนกันครับ แต่อย่างว่า ...

 

สาธุ สาธุ ขอโมทนา
อิทัง ปุญญพลัง อิมินา ปุญญะกัมเมนะ

ด้วยเดชะบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้วด้วยดี
ตั้งแต่ปฐมชาติ อดีตชาติ ปัจจุบันวันนี้
ข้าพเจ้าขอตั้งจิตกุศลนี้เป็น มหาธรรมทาน
เพื่ออบรมหนทางความดับ
ไม่มีเหลือเชื้อแห่งอาวสะกิเลสตน แด่ผู้ใฝ่ในธรรม
และผู้เคารพเลื่อมใสองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
<O</O
ขอส่งผลบุญกุศล อันเกิดจากการนี้
อุทิศให้ ครูอุปัชฌาย์อาจารย์สืบๆ ต่อกันมา
พ่อเกิดแม่เกิด ผู้มีคุณผู้สูงชาติ
ผู้สงเคราะห์โลกพิทักษ์ธรรม ตลอดจน
เจ้าบุญนายคุณ เจ้าบ่าวนายใช้ เจ้ากรรมนายเวร
เจ้าเกณฑ์ชะตา เจ้าการบัญชี ทั้งหลายในทุกภพทุกชาติ
ที่ข้าพเจ้าได้เคยสบประมาทล่วงเกิน และมีสัมพันธ์เกี่ยวข้อง
ขอจงได้รับขมากรรม อโหสิกรรม และอนุโมทนาบุญให้แก่ข้าพเจ้า
และกรรมอันใดที่ท่านทั้งหลาย ได้ทำไว้กับข้าพเจ้าทุกภพทุกชาตินั้น
ข้าพเจ้าขอปวารณาให้เป็นอโหสิกรรมเช่นกัน
พร้อมนี้ขอให้ท่านทั้งหลายพึงปราศจากทุกข์และมีสุข
เกิดปัญญาญาณยิ่งๆ ขึ้นไป เช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้าได้รับ
ณ กาลบัดเดี่ยวนี้ด้วยเทอญ
<O</O
สาธุ สาธุ สาธุ นะ โม พุท ธา ยะ
นิพพานัง ปะระมัง สุขขัง
ขอเชิญร่วมสร้างพระอุปคุต หลวงปู่ทวด วัดนาอุดม อุบลฯ (รับของดีหลายครูบาอาจารย์)
เต้ากรวดน้ำทองเหลือง<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เต้ากรวดน้ำทองเหลือง<!-- google_ad_section_end -->
<!-- / sig --><!-- edit note -->

 

ผมสนับสนุนความคิดเห็นของคุณnanodent

ผมสนับสนุนความคิดเห็นของคุณfiber

 

สิ่งใดก็ตาม การกระทำใดๆ ก็ตาม ที่เป็นการเบียดเบียนทั้งต่อตนเอง และ ผู้อื่น หรือ ต่อส่วนรวม ประเทศชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ รวมถึง โลกมนุษย์


ทำให้ตนเอง และ ผู้อื่น หรือ ส่วนรวม เกิดความเดือดร้อน เสียหาย จัดว่า เป็นบาปทั้งสิ้น และ มีน้ำหนัก หรือ ผล แบ่งไปตามการกระทำ ว่ามากหรือน้อย เจตนารุนแรง หรือ ไม่รุนแรง หรือ ไม่ได้เจตนา



การขายพระ ไม่บาป (สมบัติ ผลัดกันชม) แต่ การโกหกหลอกลวงผู้อื่น การลบหลู่คุณพระ การผิดศีล การนำเงินที่ได้มาใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร การมัวเมาในอบายมุข เป็นบาป


เช่นเดียวกับ การกินเนื้อสัตว์ ไม่บาป แต่ การฆ่าสัตว์ การเบียดเบียนสัตว์ เป็นบาป แต่ การกินเนื้อสัตว์มากๆ ก็มีโทษ การไม่พิจารณาก่อนกิน ทำให้มัวเมาในรสชาติของอาหาร ก็มีโทษ (ตามหลักธรรม)



ในหนังสือพระเครื่อง ที่ได้มาตรฐาน ส่วนใหญ่แล้ว ก็เป็นพระแท้ อาจมีที่ไม่แท้ปะปนมาด้วย ประเภทพระเส้นใหญ่ พระฝากจากพรรคพวก พระที่ได้ค่าคอมฯ พระฮั้วกัน พระคาบลูกคาบดอกแต่เป็นของเซียนใหญ่ และ พระฝีมือระดับพระกาฬ



ไม่ต้องกล่าวถึง หนังสือพระที่ไม่ได้มาตรฐานเลย น่ากลัวมากๆ ^_^

 

ถึงท่าน จขกท.... ขออนุญาต นอกเรื่องนิดหนึ่งนะครับ ^_^

ลองสังเกตดูคน2ประเภทนี้นะครับ

1. คนที่มักจะบูชาพระ ไม่ว่าจะเป็นพระบูชา หรือพระเครื่องต่างๆ เข้าบ้าน หรือเอาไว้กับตัว(ยกเว้นของขลังบางอย่าง เช่น อิ้น นะครับ) ด้วยความนอบน้อมและศรัทธาในพระรัตนไตร ลองสังเกตุดูสิครับ แนวทางชีวิตของคนเหล่านั้นมีอยู่สองอย่าง คือ ถ้าไม่ ทรง ก็ รุ่ง ไปเลย

2. คนที่มักจะขายพระ เลี้ยงชีพ ไม่ว่าจะเซียนโน้น เซียนนี้ ... ต่อให้ว่าจะได้กำไรเป็น หมื่นเป็นแสน ชีวิตเขาก็ไม่ได้ดีขึ้นมาหรอกนะ มีแต่ ทรง กะ ทรุด

นี้คือสิ่งที่ผมสังเกตมาหลายสิบปี ส่วน ท่าน จขกท จะเห็นด้วยหรือไม่อย่างไร ก็ลองพิจารณาดูเอาเองนะครับ ^_^

 

ผมเป็นคนช่างสงสัยเหมือนผู้ตั้งกระทู้เช่นกัน ในชีวิตผมเช่าพระอย่างเดียว มีมากก็แจกพี่น้อง เพื่อนฝูง เป็นของขวัญให้เด็กพึ่งเกิดบ้าง คนที่มีพระคุณบ้าง ในจิตใจลึกๆรู้สึกกลัวการขายพระเหมือนกัน เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีเศษกรรมบ้างหรือเปล่า กรรมที่เราไม่เจตนาปรามาสพระพุทธเจ้า เป็นกรรมโดยเรารู้เท่าไม่ถึงกาล อาจให้ผลถึงตัวเราก็เป็นได้ ส่วนเรื่องที่ทางวัดขายพระ คงไม่มีปัญหา แต่ถ้าฆราวาสอย่างเราๆขายพระ คงต้องดูที่เจตนาว่าทำเพื่ออะไร ผิดต่อศีลหรือไม่ พระมาบริสุทธิ์ไปบริสุทธิ์หรือไม่ ผมเคยถามอาจารย์ที่เป็นฆราวาสท่านหนึ่งว่าขายพระผิดไหม อาจารย์บอกผมว่า ถ้าจะขายเพราะมีผู้ต้องการ มีความจำเป็นต้องใช้เงิน เป็นไปโดยความถูกต้อง ไม่ได้ลักใครมา เมื่อได้เงินมาแล้ว 100% (40% ต้องนำเงินไปทำบุญ อีก60% สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้) ผมว่าหลักการนี้น่าจะดี เพราะเราได้นำเงินไปใช้ในทางพระพุทธศาสนาถึง 40% เป็นการชำระหนี้สงฆ์อีกทางหนึ่ง เป็นการสละความโลภได้อีกทางหนึ่ง

ผมจะยกตัวอย่างครูบาอาจารย์ที่สอนผม และแสดงให้ผมดูและเห็นจริง เพื่อเป็นหลักปฏิบัติของตัวผมเอง

องค์แรกคือ พระราชนันทาจารย์(ผล) หลวงปู่ผล(อกฺกโชติ) วัดเชิงหวาย หลวงปู่ท่านมรณะภาพไปแล้ว แต่ร่างท่านไม่เน่า ผมเป็นศิษย์ใกล้ชิดของหลวงปู่ผลคนหนึ่ง ท่านแสดงให้ผมเห็นเสมอว่าท่านไม่เคยจำหน่ายพระเครื่องของท่านเลย แจกอย่างเดียว เว้นแต่พระลูกวัดของท่านออกในนามวัด หรือขออนุญาตท่านสร้าง ส่วนนั้นทางวัดจะมีจำหน่ายให้แก่ผู้มีจิตศรัทธา

องค์ที่สอง หลวงปู่หอม(พระครูธีรานุวัตร) วัดบางเตยกลาง ผมได้เป็นศิษย์ท่านเช่นกัน พระที่ท่านสร้างท่านจะสาปไว้ว่า "พระที่สร้างถ้ามีรูปพระพุทธเจ้าอยู่ในพิมพ์พระ ห้ามใครเอาไปจำหน่ายเด็ดขาด ถ้าใครนำพระท่านที่มีพระพุทธเจ้าอยู่ในพระพิมพ์ต่างๆ ขอให้บุคคลนั้นมีอันเป็นไป ส่วนพระที่มีรูปท่าน หรือเครื่องรางของขลัง สามารถจำหน่ายตามอัธยาศัย"

ผู้ใหญ่ของผมบอกว่า พระของท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต ธมฺมวิตโก ภิกขุ วัดเทพศิรินทราวาส เป็นพระที่ไม่ยอมจำหน่ายให้ใคร คนเยาวราชรุ่นเก่าๆมีแต่แจกให้ลูกหลาน ให้คนที่รักใคร่ ไม่มีใครกล้าขายพระของท่าน อันนี้แล้วแต่วิจารณญาณ แต่ผมก็ยึดเอาตามผู้ใหญ่ที่ยึดถือกันมา

ผิดหรือถูก แล้วแต่พิจารณา หากใครมีคำตอบดีๆ ช่วยกันโพสต์ให้อ่านด้วย สิ่งที่ผมไม่รู้ยังมีอีกมาก

อนุโมทนากับทุกท่านที่ร่วมแสดงความคิดเห็น สาธุ สาธุ

 

สาธุครับถามดีให้แง่คิด......

ผมถามด้วยครับถ้าคนขายบาปคนซื้อบาปไหมครับ.เพราะเป็นการซื้อขายพระ...

วัดวาอารามที่เราไปบูชามาสร้างวัตถุมงคลมาเพื่ออะไร....

จรรโลงพระศาสนาสืบทอดหรือว่าหาปัจจัยซ่อมแซม สร้างถาวรวัตถุ...

ก็เอาพระมาให้บูชาแต่ต้องจ่ายเงิน......ไม่นิยมเรียกหรือใช้คำว่าซื้อแต่ใช้คำว่าค่าบูชา

ครูบาอาจารย์หลายท่านเวลาที่ผมไปวัดก็มีของให้บูชา........

ท่านก็รู้เห็นท่านบาปไหมครับ........ท่านไม่ได้หลอกเราเต็มใจบูชาแต่เมื่อเวลาเรานำมาให้

เขาบูชาต่อจะเรียกบาปนั้นต่างกันเพราะอะไรเพราะว่าเราไม่ใช้พระหรือเลยบาป

แล้วค่าใช้จ่ายในการเดินทางอันที่จริงมากกว่าอัตราบูชาพระ....แต่เพราะเราดันด้นไปเอง

ใช่ไหมครับ

พอดีก็นำออกมาให้เขาบูชาเหมือนกันไม่ได้เป็นอาชีพหลัก.แต่มีนับพันองค์ร้อยวัด.......

ฝากถามท่านผู้เจริญทั้งหลายด้วยครับ....

ประเด็นหลัก......คนขายบาปคนซื้อบาปไหม.......หรือบาปที่คนขายคนเดียว.....

ต่างจากเอาจากวัดยังไง....ถ้าเอาจากวัดเรียกทำบุญ.เอาจากฆราวาสเรียกทำบาป.

อยากรุ้มานานช่วยไขข้อข้องใจผมอีกคนครับ

เรามีพระที่คนอื่นอยากได้อย่างมากเขาจะขอซื้อเรา.ถ้าขายเราบาปแล้วต้องทำยังไงครับ

ไม่ขอคำตอบแบบว่าให้ฟรีสร้างบารมีนะครับ..........

เพราะผมก็อยากเจอคนสร้างบารมีด้วยการที่มีคนให้พระสมด็จแท้ๆสักองค์...

ขอบคุณครับ

 

ผมมีเหมื่อนในรูปพี่เลยเพิ่งเอาไปเลี่ยมมาสึกนิดหน่อยดูให้หน่อยได้ไหมครับ

 

วันนี้ ดูข่าวในทีวี โจรใจบาป ลักตัดเศียรพระพุทธรูปเก่าแก่ ในวัดไปหลายองค์ ไม่เว้นแม้กระทั่ง ในโบสถ์



นี่แหละ บาปเต็มๆ

 

บาปมหันต์

ถ้าเล่นบทหน้ากากเสือไทเกอร์

และเป็นจอมยุทธชักดาบไม่จ่าย

Two in One 2-1

 

ถูกใจจัง เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 13 ปีที่แล้ว ผมมีผู้ใหญ่คนหนึ่ง เอาหลวงปู่ทวด ปี๙๗ มาให้ผมดู ถัดจากปีนั้นเศรษฐกิจไม่ดี ผู้ใหญ่ท่านนี้ได้ ขายพระไปให้เพื่อน จากนั้นไม่นาน ผู้ใหญ่ท่านนี้ต้องสูญเงินนับ 10 ล้าน ในที่สุดต้องยืมเงินผมใช้ อย่างนี้ จะตอบว่าอย่างไร

ต้องขออนุโมทนาเจ้าของความคิดเห็นด้านบน ผมสนับสนุนความคิดของคุณpornsakครับ