"ทำอย่างไรเมื่อเป็นทุกข์" มาแบ่งปันประสบการณ์กันครับ

ช่วยโพสต์แนะนำคนที่เป็นทุกข์ ว่าเวลาเป็นทุกข์แต่ละท่านมีวิธีปฏิบัติอย่างไรครับ มีเทคนิคอะไร ข้อคิดอะไรดีๆ หรือมีธรรมอะไรดีๆ ประสบการณ์ดีๆ

 

ก่อนอื่นต้องทำใจยอมรับให้ได้ครับ ถ้าทำใจไม่ได้ก็เป็นทุกข์ต่อไป

ความทุกข์บางครั้งอาจจะเกิดแค่ช่วงเดียว ครั้งเดียว
แต่การที่เราเก็บมาคิดย้ำไปย้ำมาซ้ำไปมา ให้มันเกิดทุกข์ขึ้นในใจหลายครั้ง

ง่ายๆก็ทำใจซะ พยายามยอมรับ และเข้าใจตามความเป็นจริง ถ้าทำไม่ได้ก็ทุกข์ต่อไป
คนอื่นอาจจะให้ได้แค่คำแนะนำ หรือทำให้ลืมความทุกข์ไปช่วงนึง
แต่ต้นเหตุก็คือความคิดและใจเราเอง มันเกิดที่เหตุก็หาเหตุซะ
จะปล่อยให้ลุกลามหรือดับก็เลือกเอง

ใน อริยสัจ 4 ก็มีบอกไว้เรื่อง ทุกข์ (ความจริง 4 ประการเลยนะนั่น ย้ำว่าความจริง ความเป็นจริง ที่ทุกชีวิตต้องเจอ)
ในเมื่อเกิดมามันก็เป็นทุกข์แล้ว เป็นธรรมดา ทุกข์ทั่วๆไปพื้นฐาน แค่หิวข้าว ปวดท้อง ก็ทุกข์แล้ว

 

ความทุกข์เป็นปัจจัตตัง ย่อมรู้ได้เฉพาะตน วิธีการของแต่ละคนก็เป็นปัจจัตตัง ย่อมแก้ไข
ได้เฉพาะตน ซึ่งปัจจัยหลักหรือเครื่องมือทำลายความทุกข์ที่แต่ละคนมีไม่เท่ากัน คือ
ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และปัญญา ที่จะนำพาจิตใจของตนเองออกไปจากทุกข์ได้อย่างไร

ถ้าเรามีอินทรีย์ทั้ง 5 ข้อแก่กล้ามาก เราก็ย่อมจะคลายความทุกข์ต่างๆได้เร็ว แต่กลับกัน
ถ้าเรามีอินทรีย์ทั้ง 5 ข้อเพียงน้อยนิด หรือไม่มีเลย เราก็จะคลายความทุกข์ต่างๆได้ช้าหรือ
อาจจะทำไม่ได้และยังก่อทุกข์เพิ่มทุกข์ให้กับตนเองเพิ่มโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย ซึ่งมีผู้คน
จำนวนไม่น้อยเลยที่เป็นประเภทอย่างหลังนี้

ธรรมะเท่านั้นจะช่วยคลายความทุกข์ใจไปได้ สัจธรรมความจริงอันประเสริฐ พระพุทธเจ้า
ทรงตรัสแสดงไว้อย่างครบถ้วนดีแล้ว ที่เหลือก็เพียงแต่ว่า อินทรีย์ทั้ง 5 ข้อของใครผู้ใดจะ
มากหรือน้อยแล้วน้อมนำเอาสัจธรรมความจริงอันประเสริฐมาใช้กับจิตใจให้เกิดประโยชน์
สูงสุดเท่านั้นเอง

สัจธรรมคำสั่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนโลกเพื่อปลดเปลื้องความทุกข์มีอยู่ว่า

"โลกนี้เป็นอนิจจัง ร่างกายเป็นอนิจจัง ทุกสิ่งทุกอย่างในวัฏฏะสงสารนี้เป็นอนิจจัง"
"โลกนี้เป็นทุกขัง ร่างกายเป็นทุกขัง ทุกสิ่งทุกอย่างในวัฏฏะสงสารนี้เป็นทุกขัง"
"โลกนี้เป็นอนัตตา ร่างกายเป็นอนัตตา ทุกสิ่งทุกอย่างในวัฏฏะสงสารนี้เป็นอนัตตา"

โลกนี้ไม่ใช่ของเรา ร่างกายไม่ใช่ของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของๆเรา เราเป็นเพียงดวง
จิตที่มาอาศัยอยู่กับโลกนี้ ร่างกายนี้ และทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ไม่ช้าเราก็จะต้องพลัดพรากจากที่สิ่งเหล่านี้ไปทั้งหมด เพราะทุกสิ่งไม่ใช่เราไม่ใช่ของๆเรา
นั่นเอง สาธุ สาธุ สาธุ ธรรมะโลกุตรธรรม

 

คนเราเมื่อเกิดมาแล้ว ย่อมมีความแก่เป็นธรรมดา ย่อมมีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา ย่อมมี
โรคภัยเป็นธรรมดา ย่อมมีความทุกขเวทนาทางกายเป็นธรรมดา ย่อมมีความพลัดพรากจาก
ของรักของชอบใจเป็นธรรมดา ย่อมมีความจากกันไปของทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรมดา ย่อม
มีความสุญเสียต่างๆของวัตถุธาตุทั้งปวงเป็นธรรมดา ย่อมมีความตายเกิดขึ้นกับชีวิตร่างกาย
ทั้งเขาทั้งเรานี้เป็นธรรมดา ย่อมมีความหมดไปของทรัพย์สินเงินทองที่หามาได้เป็นธรรมดา
ย่อมมีความสลายตัวของยศฐาบรรดาศักดิ์ตำแหน่งหน้าที่การงานที่เคยได้เป็นธรรมดา ย่อม
มีการกระทบกระทั่งกันถูกดุด่านินทาว่าร้ายเป็นธรรมดา ย่อมได้รับผลของกรรมทั้งดีและชั่ว
ที่เคยได้กระทำมาแล้วในอดีตชาติมาให้ผลในปัจจุบันเป็นธรรมดา ธรรมดาของสัจธรรมของ
โลกมันเป็นอย่างนี้ ไม่มีใครฝืนสัจธรรมของโลกทั้งปวงนี้ไปได้ จงยอมรับในกฏของธรรมดา
ของโลกทั้งปวงให้มากที่สุด แล้วความทุกข์จะจากไปเอง

ทุกข์อยู่ที่ใจ
พิจารณาทุกข์ที่ใจ
เห็นทุกข์ที่ใจ
เข้าใจทุกข์ที่ใจ
ปล่อยวางทุกข์ที่ใจ
หมดทุกข์ที่ใจ
สบายที่ใจ

โลกนี้ไม่ใช่ของเรา ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่ใช่ของเรา เราเป็นผู้
ไม่มีอะไรเลย ดวงจิตคือธรรม เมื่อธรรมและจิตเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแล้ว ธรรมย่อมรักษา
จิตใจโดยอัตโนมัติเอง นี่แหละธรรมะโลกุตรธรรม สาธุ

 

ตอนที่เป็นทุกข์สารพัดอุบายก็เอาไม่อยู่ทุกข์จนแทบบ้า แรกๆก็จมไปกับความทุกข์นั้นๆแต่เมื่อทุกข์บ่อยๆก็เริ่มรู้เท่าทันทุกข์ จนตอนนี้จึงเข้าใจในทุกข์..ที่แท้เราทุกข์เพราะไม่รู้จริงในทุกข์นั้นๆนี่เอง

 

อะไรคือทุกข์หาให้เจอให้าู้จักทำความรู้จักกับทุกข์คนมีทุกข์นี่โชคดีมากๆนะเพราะถ้าไม่รู้ทุกข์ก็ไม่รู้เหตุและไม่สามารถพ้นได้ พิจารณาใช้ปัญญาอะไรคือทุกข์โลกนี้มีอะไร อะไรอาศัยอยู่ ทุกข์เพราะอะไรทำไมจึงทุกข์พิจารณาดีๆทุกข์เพราะเราหาเองทั้งนั้นอยู่เฉยๆก็ดีแล้วส่งจิตความคิดปรุงแต่งออกนอกเที่ยววิ่งวุ่นหาทุกข์พอทุกข์ก็ร้องว่าทุกข์ เปรียบเหมือนคนถือขบไฟวิ่งวนอยู่ตลอดเวลาแล้วตะโกนว่าร้อนๆพอบอกให้หยุดวิ่งแล้วทิ้งคบไฟเสียก็ไม่ยอมบอกแต่ว่าทิ้งไม่ได้หยุดวิ่งไม่ได้ จริงๆแล้วเราอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไรแล้วมองดูความจริงทุกสรรพสิ่งว่ามีอะไรเช่สดินสอข้างตัวจริงๆแล้วมันมีอะไรมาประชุมกันจึงเป็นดินสอเมื่อถอดออกแล้วมันใช้การได้ไหมแล้วเราอยากได้ทำไมมีประโยชน์อะไรมีแล้วต้องคอยรักษาอีกทุกขเกิดไม่ได้มาก็ทุกขอีกแล้วเราไปยุ่งก้บมันทำไมอยู่เฉยๆไม่ทุกขไม่ดีกว่าเรอะทุกขเกิดจากเราที่วิ่งหามันสุดท้ายมันก็กลับมาเล่นงานเราเองจริงใหมค่อยๆใช้ปัญญาพิจารณาดูแล้วจะเห็นความจริงเมื่อเห็นเเล้วยอมรับมันแล้วจะเข้าใจก็จะค่อยๆดับทุกขไปเอง สาธุ

 

ให้พิจารณาความไม่เที่ยงก่อนเลยเป็นอันดับแรก สภาวะที่เราเผชิญอยู่นี้ท้ายที่สุดก็จะผ่านไป คนทุกข์ และสิ้นหวังส่วนมากก็เพราะคิดว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ถ้าเราพิจารณาความไม่เที่ยงว่า ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไป สิ่งไหนไม่เปลี่ยนแปลงสิ่งนั้นไม่ใช่ของจริง ความคิดว่าเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลยนี้เป็นเพียงจินตนาการของเราเอง ความไม่รู้ของเราเอง สภาวะที่เราเผชิญอยู่นี้ไม่ใช่ตัวเรา เหมือนกับที่เราเคยผ่านเรื่องราวต่างๆ มาได้ สิ่งที่เราเคยเป็นก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่ตัวเรา แม้สิ่งที่เราเป็นตอนนี้ก็ไม่ใช่ตัวเราเพราะมันจะผ่านไป เมื่อใจเย็นลงแล้วก็พิจารณาต่อว่าสิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่ตัวตน เราไปให้คุณค่า ให้ความหมาย ให้คำจำกัดความกับมันเอง ไม่มีแก่นสารหรือสาระอะไรในแก่นแท้ เป็นแต่อาการเปลี่ยนแปลงไปของสรรพสิ่ง เมื่อเราเข้าใจได้ว่าไม่มีอะไรที่เป็นแก่นสารสาระอะไร ก็จะรู้ด้วยว่าไม่มีอะไรทุกข์เมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นไม่ได้เป็นจริง ไม่มีอะไรเจ็บปวดเมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้นจริง เมื่อปล่อยวางได้แล้วก็ขอบคุณความทุกข์ ในฐานะที่นำประโยชน์มาให้ เมื่อเราขอบคุณความทุกข์เราเปลี่ยนจากสิ่งที่ทำร้ายเราเป็นสิ่งที่นำประโยชน์มาให้เรา ให้เราได้เห็นธรรม ให้เราได้รู้เห็นความสำคัญของการออกจากทุกข์ เมื่อไหร่ที่เราล้มเหลว เราก็เห็นความสำคัญของความสำเร็จ ถ้าเราไม่เคยล้มเหลวเลยความสำเร็จก็ไม่มีความหมายอะไร เป็นเพียงสิ่งที่เราทำ ความล้มเหลวก็คือความสำเร็จ เป็นสิ่งที่ทำให้ความสำเร็จมีคุณค่าขึ้นมา เมื่อรู้อย่างนี้ก็ขะรู้ว่าเราไม่ได้ล้มเหลวเลย ถ้าเรานำสิ่งที่เรียนรู้จากความล้มเหลวมาพัฒนาตนต่อไป

 

ธรรมะช่วยได้จริง เจอทุกข์ก็คือเจอการทดสอบ สติมาปัญญามี ตอนแรกก็โทษสิ่งรอบข้าง แก้ไม่ได้ก็ย้อนกลับมาดูตัวเรา ไปหาสาเหตุที่แท้จริงให้ได้ จากนั้นก็หาวิธีแก้ไข ที่ไม่เป็นโทษทั้งต่อตนและผู้อื่น จากนั้นก็ลองทำดู ถ้าคิดไม่ออกก็อ่านหนังสือหรือปรึกษาผู้รู้ ช่วงนั้นต้องหมั่นทำบุญด้วยศีล ทาน สมาธิ เพราะเราจะมีจิตใจที่เข้มแข็งขึ้น เสียสละได้มากขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น และต้องใช้สติให้มาก

 

ตามขั้นตอนเลยจ๊ะ อริยสัจ 4

หากำลังใจก่อนเลย เราต้องแก้ได้ เราต้องทำได้ เป้าหมายมีไว้พุ่งชน