ทริบรวมพลคนปีขาล ไหว้พระธาตุช่อแฮ

[FONT=&quot][/FONT]

องค์พระธาตุช่อแฮ ยามค่ำคืน
​

[FONT=&quot]
เมื่อก่อนเวลาใครพูดถึงพระธาตุช่อแฮที่จังหวัดแพร่ ว่าทุกคนที่เกิดปีขาลต้องหาโอกาสไปกราบไหว้สักครั้ง[/FONT][FONT=&quot]มักจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรเพราะรู้ว่าอยู่ไกล และการเดินทางคงไม่สะดวก[/FONT][FONT=&quot]ถามว่าอยากไปไหม[/FONT][FONT=&quot]ก็อยากไปแต่รู้กำลังของตัวเองว่าคงไม่มีโอกาสได้ไปแน่จึงเลิกคิด[/FONT][FONT=&quot]มีอยู่วันนึงคุยกับแม่บ้าน และ น้องเด็กเสริฟที่ทำงานว่าปีนี้ปีขาล[/FONT][FONT=&quot]เขาบอกว่าคนเกิดปีขาลก็ชงกับปีขาลนี้เหมือนกัน[/FONT][FONT=&quot]เพราะฉนั้นเราควรไปไหว้พระธาตุช่อแฮ ของคนเกิดปีขาล เพื่อความเป็นศิริมงคล[/FONT][FONT=&quot]แค่คุยกันเฉยๆ น้องๆสองคนเขาก็พูดขึ้นมาเลยว่า[/FONT][FONT=&quot]เราหาโอกาสไปกันเถอะพี่พวกหนูอยากไป ภัทรก็ถามต่อว่าแน่ใจหร๋อ[/FONT][FONT=&quot]พวกเขาก็บอกว่าแน่ใจสิ ก็เลยตกลงกันว่าจะไปกัน พอดีได้รับการอนุเคราะห์จากผู้ใหญ่ที่นับถือสนับสนุนค่าใช้จ่ายทริปนี้ ก็เลยนัดกันว่าจะไปช่วงที่พวกเราหยุดงานวันอาทิตย์ และด้วยความที่เราอยากไปกันมากก็เลยเลือกวันที่ใกล้ที่สุด ก็คือ วันเสาร์ที่ 13 ที่ผ่านมานี่เอง ความรู้สึกของพวกเรา มันเป็นอะไรที่บรรยายไม่ถูก อยากไปก็ต้องไป แล้วก็ต้องไปให้เร็วที่สุดด้วย ทริปนี้ก็เลยเกิดขึ้นจากความตั้งใจมุ่งมั่นของเราทั้งสามคน ซึ่งเป็นหญิงล้วนๆ จริงๆน้องอีกคนนึงเขาเป็นผู้ชายแต่ออกแนวหญิง เลยยอมให้เขาเป็นผู้หญิงเหมือนเรา เป็นน้องนุชคนสุดท้องของทีม เธอดูฉะอ้อนฉะแอ้นไม่เหมือนผู้ชายแต่อาศัยที่เธอปากจัดจ้าน ก็เลยเอาไว้กันอะไรได้ เวลามีเรื่องอะไรน้องเขาก็จะใช้ปากเป็นอาวุธป้องกันเราได้

หลังจากที่ได้ทำการตกลงกันเรียบร้อย เราก็วางแผนเตรียมเดินทาง โดยการไปจองตั๋วรถทัวร์ วีไอพี พัทยา-แพร่-เชียงราย ไ้ว้ตั้งแต่วันพุทธเลย จองตั๋วไว้ขาเดียว ไม่ได้จองไปกลับ รถจะออกจากพัทยา ประมาณ 15.30 น. ของวันเสาร์ หลังจากจองตั๋วเสร็จ พวกเราสามคนก็ตั้งใจทำงานด้วยใจจดใจจ่อ รอคอยว่าเมื่อไหร่วันเสาร์ที่ 13 จะมาถึง เราคุยกันไว้ว่าวันเสาร์เราจะต้องออกจากที่ทำงานกันก่อนเวลา ปกติเราเลิกงานกัน 5 โมงเย็น แต่วันนั้น บ่ายสองโมง ก็ต้องออกกันแล้ว เพื่อที่จะไปนั่งคอยรถที่สถานีขนส่งนครชัยแอร์ พัทยากลาง ซึ่งหากจากที่ทำงานพอสมควรแหละ เชื่อไหมตั้งแต่วันพุทธหลังจากซื้อตั๋วเสร็จจนถึงวันศุกร์ไม่ได้นอนเลย แบบว่ามันตื่นเต้นอ่ะ ดีใจจะได้ไปเที่ยว แหม ก็น่าเห็นใจนะ ทำแต่งานนี่นา เที่ยวก็ไม่ค่อยได้เที่ยว พอรู้ว่าจะได้ไปเที่ยวนะ นอนก็นอนไม่หลับ เฝ้ารอเวลาเมื่อไหร่วันเสาร์จะมาถึงซะที อยากจะโบยบินแล้ว การที่คนเราได้มีโอกาสท่องเที่ยวไปในสถาณที่ต่างๆ มันจะทำให้เรารู้สึกมีความสุข และเป็นอิสระมากเลย เช่นกันภัทรก็รู้สึกว่า ชีวิตจะได้ปลดปล่อยก็เที่ยวนี้แหละ ถึงแม้มันจะเป็นระยะเวลาแค่สั้นๆแต่ก็ขอคว้าไว้ก่อนเถอะ ดีกว่าไปเดินตลาดน้ำพัทยา เป็นสิบๆรอบ เพื่อที่จะหลอกตัวเองว่า ฉันไปมาทุกภาคแล้ว ฮา ฮา ฮา คืนวันศุกร์จัดเก็บสัมภาระที่ต้องใช้ ก็ไม่มีอะไรมากแค่ชุดเปลี่ยน 1 ชุด เสื้อกันหนาว ของใช้จำเป็น ทุกอย่างจับยัดใส่เป้ใบเดียว กะว่าจะสะพายเป้ขึ้นหลังสะดวกดี

อ่ะ และแล้วการรอคอยก็มีจุดสิ้นสุดของมัน สุดท้ายวันเสาร์ก็มาถึง ไชโย ไชโย ตื่นนอนตอนเช้าวันเสาร์ด้วยอาการสะโล้ สะเล้ มาก เพราะนอนไม่หลับมาเป็นเวลา 3 วัน มึนๆเบลอๆ แต่ก็พร้อมลุย รีบอาบน้ำ แต่งตัว บอกลาแม่เสร็จ ก็เดินทางมาที่ทำงาน พอมาถึงที่ทำงานก็สั่งเพื่อนร่วมเดินทางอีกสองคน ให้รีบทำงานเพื่อที่จะได้เสร็จทัน บ่ายสองโมง พวกเราก็ปั่นกันสุดชีวิต แต่คุยกันแล้วว่าถ้างานเข้าตอนช่วงที่เราจะไปพอดี ก็ขอวางทุกอย่าง ไม่ทำอะไรทั้งนั้นแล้ว เพราะเดี๋ยวตกรถ เวลาผ่านไปอย่างช้า คนเราเนี่ยพอรออะไรปุ๊บ มันจะรู้สึกเหมือนเข็ม นาฬิการ เดินไม่ทันใจเราเลยว่ามะ แต่จริงๆแล้วใจเรามันร้อนไปเอง โธ่ ตัวยังอยู่นี่ แต่ใจมันไปถึงแพร่ ตั้ืงแต่วันพุทธแล้ว บ่ายสองโมงตรงเด๊ะ พวกเราสามเสือสาว ก็วางงานทุกอย่างที่ทำทั้งหมด หอบสัมภาระ ออกจากออฟฟิส สั่งงานน้องๆคนอื่นไว้ ไปถึงสถานีขนส่งนครชัยแอร์ บ่ายสองโมงเศษๆ ไปถึงปุ๊บ เราก็นั่งรอเวลาอีก รอแล้ว รออีก เดินวนเวียนอยู่ในเซเว่น ไม่รู้กี่รอบ รถก็ไม่มาเสียที ภัทรเริ่มวีน บ่นกับเพื่อนร่วมงานว่า "ไหง ในตั๋วบอกว่ารถออก 15.13 น ไง นี่มันปาเข้าไป 15.20 น. ทำไมรถยังไม่มาอีก" น้องๆเขาก็ขำกัน แต่ก็นั่นแหละ บอกแล้วว่ามันเป็นที่ความใจร้อนของเรา พอบ่นได้สักพัก รถก็เลี้ยวเข้ามาจอดในชานชะลา พวกเราสามคน วิ่งไปกรูหน้าประตูรถก่อนใครเพื่อนเลย กะว่าพวกเราต้องเป็นคนแรกที่ขึ้นรถ ที่นั่งพวกเราจองไว้อยู่ด้านหน้าพอดี พอขึ้นรถได้ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ว่าซะทีๆ ในที่สุดพวกเราก็ทำสำเร็จแล้ว พอผู้โดยสารขึ้นรถจนเต็ม รถก็ออกจากสถานี ล้อหมุนแล้ว เย้ เย้

ขึ้นรถได้พนักงานต้อนรับบนรถก็เริ่มแจกเลย ขนม น้ำดื่ม ฮานามิ กับคุ๊กกี้ ช๊อกโกแล๊ต รถวีไอพี มีเพลงฟัง มีเบาะนั่งนวดไฟฟ้า รถก็วิ่งตามเส้นทางแวะรับผู้โดยสารตามจุดต่างๆด้วย เพราะไม่ใช่ทุกคนขึ้นที่พัทยา ไปได้สักพักก็แจกข้าวกล่อง ซึ่งบอกได้เลยว่าถึงแม้จะดูเป็นอาหารง่ายๆแต่รสชาติอย่าบอกใครเลย ข้าวกับหมูสับทอด มีซองซอสพริกมาให้ด้วย พวกเราทานข้าวกันอิ่มแล้วก็นัดกันว่าเราจะนอนหลับจนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง แล้วพวกเราก็หลับกันจริงๆ หลับกันตั้งแต่หกโมงเย็น หลับตลอด หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว มาตื่นกันอีกที ก็เพราะกลิ่น กลิ่นมันรุนแรงจนเวียนหัวกันไปตามๆกัน ใครมียาหม่อง ยาดมก็ต้องควักออกมา มองดูนาฬิกา ห้าทุ่มกว่า โห ไรเนี่ย หลับตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึง 5 ทุ่มกันเลยเหร๋อเนี่ย น้องๆก็งัวเงียตื่นกันมาเพราะกลิ่นแรงจนทนไม่ไหว ก็จะกลิ่นอะไรละค่ะ ก็กลิ่นมาจากห้องน้ำท้ายรถไง นึกในใจ รถวีไอพีแบบไหนทำไมปล่อยให้กลิ่นออกมารบกวนได้ พวกเราปวดท้องฉี่แถบแย่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปห้องน้ำ เพราะแค่นี้กลิ่นมันก็ตลบอบอวนจนเราจากที่หลับสนิทต้องตื่นกัน แล้วหากเราไปฉี่เพิ่มยิ่งจะเป็นการไปทับถมอีก น้องแม่บ้านบอกว่า "พี่ทำไมมันใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว ไม่คิดจะจอดให้เราได้กินข้าวต้มรอบดึก หรือให้เราได้เข้าห้องน้ำบ้างเลยหร๋อ แล้วเนี่ยปวดฉี่จะแย่ เราจะทำไงดี" ภัทรก็เลยบอกเธอไปว่าใจเย็นนะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เดินผ่านมาเดี๋ยวพีจะถามเอง พอมีเจ้าหน้าที่เดินมาก็ถามเขาว่า "คุณค่ะ พวกเราจะถึงแพร่ตอนกี่โมงค่ะ" เขาก็ตอบกลับมาว่า "ประมาณตีสองครับ" หันมามองหน้ากัน แล้วบอกว่าคงรอถึงตีสองไม่ได้หรอกมั้ง มันจะไม่ไหวอยู่แล้ว แต่สักพัก รถก็มาถึงพิษณุโลก พนักงานก็ออกมาประกาศว่าจะจอดให้ทานข้าวรอบดึก 20 นาที ให้ลงไปทันข้าวแล้วขึ้นรถกลับมาให้ทัน 20 นาที จะไปพออะไรแค่เข้าห้องน้ำก็หมดเวลาแล้ว อย่าหวังเลยว่าจะมีเวลากินข้าว แต่ก็เอาเถอะ ข้าวไม่กินก็ได้ แต่ขอเข้าห้องน้ำก่อน พอรถจอด เราทั้งสามก็กระโดดลงจากรถก่อนใครเพื่อน






[/FONT]

 

รออ่านอยู่น้าค้า ^_____^

 

มาไม่ทัน เป็นที่ ๓ ซะแระ....

ทริปนี้สำหรับคนดุโดยเฉพาะป่ะ.....

 

เฮ้อ รู้สึเบาสบายหน่อย เข้าห้องน้ำห้องท่าเสร็จแล้ว เวลาเหลือได้นั่งทานข้าวต้มหมูกันคนละชาม ได้เวลาก็ขึ้นรถ ล้อหมุนอีกครั้งรถวิ่งไปเรื่อยๆส่วนพวกเราก็หลับกันคอพับคออ่อน จนกระทั่งพวกเราเดินทางมาถึงแพร่ตอนตีหนึ่งกว่า เร็วเกินความคาดหมายนิดนึง ไปถึงไม่รู้จะทำอะไรก็เลยนั่งอยู่สถานีขนส่งแพร่ เพราะกะว่าจะไม่ไปพักที่โรงแรม นั่งได้ไม่ถึง 5 นาที ก็โดนห้อมล้อมด้วยสองแถวที่อยู่ประจำที่สถานีรถ พวกเขาก็เขามาถามว่าเราจะไปไหนกัน เราก็บอกเขาว่าจะไปไหว้พระธาตุ เขาก็อาสาพาไปส่ง ราคาก็สองร้อยห้าสิบไปกลับ แต่เขาบอกว่าพระธาตุเปิดตอนตีห้า เพราะฉนั้นให้เรานั่งอยู่ที่ท่ารถคอยถึงตีห้า พวกเราสามคนก็คิดว่าเราจะมารออยู่อย่างงี้ได้อะไรเรามาแล้วเราก็อยากเห็นนู่นเห็นนี่ ก็เลยถามสองแถวว่ามีตลาดเช้าไหม สองแถวคันนึงก็บอกว่ามีตลาดเช้าจะพาพวกเราไปเอง

สถานีขนส่งจังหวัดแพร่ยามดึก

​

พวกเราก็เลยสรุปกันว่า ไปเดินตลาดเช้ากันก่อนรอเวลาให้วัดพระธาตุช่อแฮ เปิดตอนตีห้าแล้วค่อยไปที่วัด ก็เลยตกลงกับสองแถวว่าให้พาพวกเราไปส่งที่ตลาดแล้วปล่อยเราทิ้งไว้ที่ตลาดเราจะเดินเล่นที่นั่น เดินตลาดเสร็จเมื่อไหร่จะโทรไปเรียกให้เขามารับไปวัด เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย เราทั้งสามเกลอปีขาล ก็กระโดดขึ้นรถสองแถวด้วยความดีใจที่จะไปเห็นตลาดเช้า รีบเดินกันพาไปขึ้นรถ แต่พอเห็นรถแล้วตกใจ นี่มันรถหรือเศษเหล็ก มองหน้ากันเลิ๊กลั๊ก ก็คิดว่าเอาเถอะ ดีกว่ามานั่งรออยู่ตรงนี้ สู้ไปหาอะไรดู แล้วก็หาไรกินดีกว่า สองแถวเขาทั้งเก่าทั้งพุ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะวิ่งได้ แถมมีสารพัดหน้าต่างบานสไลด์ที่พอเลื่อนมันทีนึงก็เหมือนมันจะหลุดออกมาหมด

นี่ไงภายในสองแถว

เอ้อ แบบว่าให้ดูสองแถวนะจ๊ะ ไม่ต้องดูคนนะเพราะคนอ่ะ ก็เก่าแก่พอๆกับสองแถวละจ๊ะ ฮาๆๆๆ
​

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

 

ไปแล้วทำไมไม่ชวนอ่ะ หุ หุ หุ

 

แหมไม่ต้องรีบมาก็ได้ กระทู้ยังไม่ทันเสร็จเลย เค้ากำลังเร่งทำอยู่จ๊ะ แต่วันนี้เอาแค่ภาพไปดูก่อน เดี๊ยวเนื้อเรื่องจะตามมาที่หลัง ใช้ทริปเฉพาะคนดุ ทีไปด้วยกันสามคนเนี่ยะ ดุๆๆๆ ด้วยกันทั้งนั้นเลยจ๊ะ แม่สร้อย

 

แล้วทำไมต้องชวนอ่ะ เค้ารู้ว่าจุดประสงค์ตะเองก็คือจะหาไรอร่อยๆกินฟรีใช่ไหมละ ทำอย่างกับเค้าไม่รู้ทันอย่างงั้นแหละ แล้วนี่โผล่มาได้่ไงจ๊ะ เห็นโดนโทษทัณท์อยู่ไม่ใช่หร๋อ แล้วมาได้ไงฮะ

 

รูปไม่ขึ้นจ้า คุณภัทรฯ.....

 

อ้าว ไม่ขึ้นหร๋อ เค้ายังมองเห็นอยู่เลยนะ

 

ไม่มีสักกะรูปอ่ะ....

เดี๋ยวเพ่งก่อน ภาพสามมิติป่าว......

 

อ้าว จริงหร๋อคุณสร้อยทำไมเป็นแบบนั้น แต่ภัทรเห็นนะ ในคอมพิวเตอร์ ในเน็ตบุ๊กก็เห็นอ่ะ เป็นไรเนี่ย สงสัยยังไม่ได้บอกกล่าวหรือป่าวอ่ะ :'(

 

ก็ตัวเองทำไมไม่ upload ภาพลงในกระทู้อ่ะ เหมือนโพสต์ที่ ๑ อ่ะ
ภาพจะได้อยู่ครบ
...................

อ้าวโพสต์ที่ ๑ ภาพหายไปไหนแล้วหล่ะ

โพสต์ที่สองก็ได้
โหลดเข้ากระทู้ก่อนจิ....​

 

โฮะโฮะโฮะ เป็นข่าวโด่งดังเลยเหรอเจ๊คนหล่อก็อย่างนี้แหล่ะจ๊ะ ย่อมมีสาวๆเป็นห่วงอยู่คลอด ก็ฉายาดอนฮวนแห่งตะวันออกฯ ย่อมมิใช่ไปปล้นชิงใครเขามา และย่อม ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยหรอกนะจ๊ะ ........ เป็นห่วงเราอ่ะดิ๊ จุ๊บๆๆ โฮะโฮะโฮะ (kiss)(kiss)(kiss)

 

รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ คริๆๆ

การผจญภัยในดินแดนแพร่จะเป็นไงต่อ

โปรดติดตามได้ในตอนต่อไปค่า....

.อิอิ

 

ตอนที่ 3

​

เนี่ยแหละเจ้าตลาดเช้า ชุมชนชัยมงคล จ.แพร่
​

รถสองแถวพาเรามาถึงตลาดเช้า ซึ่งไม่ได้ไกลจากสถานีขนส่งจังหวัดแพร่เลย น่าจะสักไม่ถึง 3 กิโล ถึงตรงนั้นประมาณตีสองกว่าๆ สองแถวจอดให้ลงหน้าเซเว่น และบอกให้เราเดินเล่นที่เซเว่นก่อน เพราะว่าตลาดเช้าจะเปิดจริงๆก็ประมาณตีสาม คนขับชี้ทางให้เราว่า จากเซเว่นต้องเดินไปตลาดยังไง ถามสองแถวว่าคิดค่ารถคนละเท่าไหร่ ภัทรได้ยินเขาบอกว่า คนละ 50 บาทตกใจเลย เฮ้ย แพงกว่าสองแุถวพัทยาอีกหร๋อเนี่ย สี่หูได้ยินเหมือนกัน แต่คุณแม่บ้านคนสวยของอิฉัน เธอบอกว่าหาเรื่องอีกแล้วไหมละ เขาบอกว่าสามคนห้าสิบบาทชัดๆ ดันไปฟังว่าเขาจะคิดคนละ 50 คุณก้อยแม่บ้านสุดสวยของเราก็เลยพูดภาษาเหนือกับคนขับ เพราะเธอคนเชียงราย ถามใหม่ คนขับบอกว่้า 3 คน 50 บาท คุณแม่บ้านควักตังค์ให้สองแถว แล้วก็โยนค้อนให้พวกเราสองคน สายตาบอกว่า "ทีหลังไม่ต้องพูดไรนะ อยู่เงียบๆเลย" อิอิอิอิ พวกเราแบกเป้เดินเข้าไปที่เซเว่น หาซื้อของใช้จำเป็น และ รื้อหนังสือเขาอ่าน วนอยู่ในเซเว่นสักพัก ดูเวลาว่าตีสามแล้วก็เดินออกกันมา มุ่งหน้าไปตลาดเช้า จากเซเว่นเราค่อยๆเดินกันไป ทั้งมืด ทั้งเงียบ ไม่มีหมู หมา กา ไก่ สักตัวให้เห็น เหมือนเมืองร้าง เดินกันไป หันรีหันขวาง ว่าใครจะเอาไม้มาทุบหัวเราหรือป่าว วิเวก วังเวงมาก เดินไปประมาณ 5 นาทีก็ถึงตลาด ซึ่งร้านค้าบางร้านก็ยังจัดไม่เสร็จ เส้นทางเดินตลาด ก็เป็นถนนแคบๆเส้นนึง ที่รถพอวิ่งผ่านไปได้ พ่อค้าแม่ขาย ก็นั่งเรียงรายขายของกัน สินค้าส่วนใหญ่จะเป็นสินค้า บ้านๆผักซะเยอะ เห็นวางผักขายกันเป็นกองๆ แล้วก็มีพวกไข่มดแดง ปลาช่อนแดดเีดียว หมู ไก่ ไม่ค่อยมีแหะ แปลก

 

โห เหมือนดูหนัง ซีรี่ย์เลยหล่ะ.....

 

55555 เอิ๊ก นี่พึ่งแค่นี้ ยังไม่ได้ครึ่งเรื่องเลยเจ้าค่ะแม่สร้อย เห็นรูปหรือป่าวอ่ะ

 

น่ารักเนอะ เหมือนนางอัปสรสมัยโน้นเลย 555

 

คนยุคขอม หน้าตาดีทุกคนเลย อิอิ

 

รูปขึ้นแล้วหล่ะจ่ะ..........