ตากะตีน

ตีนกะตา อยู่กันมา แสนผาสุข

จะนั่งลุก ยืนเดิน เพลินนักหนา

มีวันหนึ่ง ตีนทะลึ่ง เอ่ยปรัชญา

ว่ามีคุณ แก่ตา เสียจริงจริง

เพราะตีนพา ตาไป ที่ต่างต่าง

ตาจึงได้ ชมนาง และสรรพสิ่ง

เพราะฉนั้น ดวงตา ควรประวิง

ว่าตีนนี้ เป็นสิ่ง ควรบูชา

ตาได้ฟัง ตีนคุยโม้ ให้หมั่นไส้

จึงร้องบอก ออกไป ด้วยโทสา

พร้อมสัมทับ เองไปได้ ก็เพราะตา

ดูบรรดา เศษแก้วหนาม ไม่ตำตีน

เพราะฉนั้น ตาจึง สำคัญกว่า

ตีนไม่ควร จะมา คิดดูหมิ่น

สรุปว่า ตามีค่า สูงกว่าตีน

ทั่วแผ่นดิน ตีนไปได้ ก็เพราะตา

ตีนได้ฟัง ให้คั่งแค้น แสนจะโกรธ

เร่งกระโดด ออกไป ใกล้หน้าผา

พร้อมสัมทับ คุยเบ่ง เก่งกว่าตา

ดวงชีวา จะดับไป ไม่รู้เลย

ตาเห็นตีน อวดเก่ง เร่งกระโดด

ก็พิโรธ เร่งระงับ หลับตาเฉย

ตีนพาตา ถลาล้ม ทั้งก้มเงย

ตกเหวเลย ตายห่า ทั้งตาตีน

 

ตา...นี้เกเรจริงๆ อิอิ อิอิ

(b-green) นู๋ตา..พาตีนตกเหวอ่ะ ใจร้าย(b-green)

 

ทุกอย่างสัมพันธ์กัน