ชีวิตและการทำงานเพื่อความเบิกบาน โดย หลวงปู่พุทธอิสระ

ตอนที่ 1 ความหมายของงาน




ลูกรัก
ชีวิตและการงานซึ่งมีในปุถุชน มันได้ถูกอารมณ์ความเครียด ความไม่ยอมรับความหลงลืม ความวุ่นวาย ความไม่รู้ชัดแจ้งต่อ อุปสรรคที่เกิดขึ้นจากปั_หา และกาลเวลาเป็นเครื่องบ่อนทำลายให้เกิดความผิดพลาดขึ้น สาเหตุแห่งความผิดพลาดเหล่านี้ มันเกิดมาจากความไม่รู้เนื้อรู้ตัวทั้งสิ้น พ่อจึงมีความเป็นห่วงเป็นใยเจ้าเป็นอย่างยิ่ง หวั่นว่าเจ้าจะมีชีวิตและการงานที่ผิดๆ พลาดๆ ไม่รู้จักจบสิ้น และถ้าเจ้าปรารถนาที่จะไม่ให้เกิดความผิดพลาด หรือเกิดก็น้อยที่สุด ลูกก็ต้องทำความเข้าใจเสียก่อนว่า "งาน" เป็นวิถี ทางอันมีคุณค่าสำหรับการแสวงหาความสุขใจอย่างลึกซึ้งในการมีชีวิต งานเป็นแหล่งให้กำเนิดความเจริ_งอกงามงานเป็นโอกาสให้คนได้พัฒนาศักยภาพของร่างกายและจิตวิ__าณได้อย่างดีเยี่ยม งานทำให้เพิ่มโอกาสได้เรียนรู้เรื่องชีวิตและวิ__าณของตนมากขึ้นงานยังเป็นกระบวนการเสริมสร้างความกล้าแกร่ง อดทนอดอกลั้น ให้เพิ่มพูนมากขึ้น ถ้าลูกทำมันด้วยใจจริง งานยังทำให้เกิดความรักความเมตตา อาทรต่อเพื่อนร่วมงานผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย ทั้งยังทำให้เกิดความผูกสมัครสมาน สามัคคีในการอยู่ร่วมกัน งาน ยังจะทำให้ลูกได้เห็นตัวตนแท้ของสัจธรรม ตามคำสอนของพระศาสนาได้อย่างถูกต้อง ถ้าลูกสัมผัสด้วยตัวของลูกเอง เป็นคำสอนที่ว่า ให้เรารู้จักทุกข์รู้เหตุเกิดทุกข์ รู้ทางดับทุกข์ รู้ข้อปฏิบัติให้ถึงทางดับทุกข์ หากลูกทำความเข้าใจในความหมายของงานได้อย่างนี้ ลูกก็จะรู้ว่า ชีวิตคือการงาน การงานคือการมีชีวิต มันเป็นหนึ่งเดียวของกันและกันได้เช่นนี้

ลูกรัก
สำหรับพ่อแล้ว พ่อเข้าใจว่า การแสดงออกของพลังธรรมชาติที่แท้จริงที่ใกล้ตัวที่สุดนั้นก็คือ "พลังที่ทำการงาน" งานจะเอื้ออำนวยให้เจ้าได้ใช้พลังของเจ้าอย่างเต็มที่งานจะสามารถเปิดตัว เปิดสมอง เปิดใจ ให้ลูกได้พานพบกับประสบการณ์อันกว้างขวาง ซึ่งซุกซ่อนอยู่ แม้ในงานอันเล็กๆ น้อยๆ ที่ละเอียดอ่อนที่สุด การงานจะช่วยให้ลูก ได้เรียนรู้การใช้พลังธรรมชาติในตัวลูกอย่างช่ำชอง เชี่ยวชา_ กล้าหา_ และชา_ฉลาด ความสุขเกือบทั้งหมด ของชีวิต ลูกจะได้มาจากการงานที่สำเร็จมันเป็นความอิ่มเอิบ ซึ่งจะทำให้ลูกมีชีวิตอันราบรื่น สดใส ในขณะเดียวกัน การทำงานยังจะสามารถสร้างสรรค์ความกลมกลืน ความสมดุล ให้มีขึ้นระหว่างลูกกับธรรมชาติ การทำงานคือการรู้จักใช้สิ่งที่มีอยู่ในตัวลูกเองเช่น พลังความคิด การกระทำที่เกิดจากกาย วาจา ให้ไปสู่วิถีทางแห่งการสร้างสรรค์ชีวิต ให้เต็มอิ่มบริบูรณ์ ทั้งยังจะเป็นตัวอย่างและแรงบันดาลใจให้แก่ผู้อื่น ได้มีส่วนรับความเต็มอิ่มบริบูรณ์นั้นอีกด้วย เพราะฉะนั้น ลูกควรตระหนักถึงความสำคั_ของงานที่มีต่อชีวิตของลูกเอง และลูกก็ต้องรู้ด้วยว่า งานนั้นมันสามารถที่จะทำให้เจ้านำเอาทุกสิ่งของชีวิตมาใช้ให้เกิดประโยชน์อย่าง เต็มบริบูรณ์

ลูกรัก
พ่ออยากจะบอกกับเจ้าว่า ตลอดชีวิตของพ่อที่มีมานั้น คราใดที่พ่อได้กระทำงาน พ่อจะสามารถสัมผัสได้กับความสุขอันลึกซึ้ง ที่เกิดจากการทำงานอันแนบเนียนชัดเจน ด้วยชีวิตจิตใจของพ่อทีเดียวหละ ตรงกันข้าม ถ้าลูกไม่ให้ความใส่ใจต่องาน ไม่ให้ความคิดและหัวใจทั้งหมดแก่งาน ลูกเพียงแต่จะทำมันแค่ผ่านๆ ไป โดย ไม่ได้คิดใส่ใจและชอบมัน ทำเพียงสักแต่ว่า ให้มันฆ่าเวลาไปวันๆ และถ้าจำเป็นจะต้องทำ ลูกก็จะมุ่งความสนใจไปสู่ผลของงานมากกว่าวิธีทำงาน เช่น เจ้าอาจจะทำงานเพียงเพื่อหวังแค่ตำแหน่ง อำนาจ หรือชื่อเสียง โดยไม่คำนึงว่า ลูกได้ให้ความใส่ใจต่องานที่กำลังจะทำนี้ดีเยี่ยมแค่ไหน สำหรับพ่อแล้ว ถือว่าการทำงานในลักษณะเช่นนี้ มันเป็นการฝึกจิตใจของตนให้คับแคบ หยาบกระด้าง เห็นแก่ตัวละโมบเกินไปที่ว่าคับแคบก็เพราะว่า มันจะทำให้เจ้าเห็นแก่ประโยชน์ตนเป็นให_่ไม่คำนึงผลสำเร็จของงานโดยตรง เมื่อผู้กระทำไม่ได้รับประโยชน์จากงานที่ตนกระทำ ผู้นั้นก็อาจจะปฏิเสธการกระทำนั้นๆ อย่างสิ้นเชิง เหตุเพราะลงมือทำงานแล้ว ผลของงานที่ทำกลับออกมาไม่สมบูรณ์ มันจะทำให้ผู้นั้น ท้อแท้ สิ้นหวัง หมดกำลังใจ ที่สุดก็เลิกทำ แล้วลูกรู้ไหมว่า เมื่อการให้ประโยชน์ส่วนรวมที่เกิดจากงานได้ถูกปฏิเสธเสียแล้ว สังคมของลูกก็จะถูกจำกัดวงให้แคบลงเมื่อสังคมถูกจำกัดไม่ว่าโดยตัวของลูกเอง หรือโดยสังคมที่ไม่ยอมรับลูก พ่อก็ถือว่าความรู้ความสามารถ และประสบการณ์ของลูก จะถูกกักขังให้คับแคบลงไปด้วย พร้อมกับสามั_สำนึก ความรู้สึกผิดชอบ จิตวิ__าณ ในการรับและปฏิเสธจะหยาบกระด้างลงเพราะความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ เล็กๆ น้อยๆ ซึ่งจริงๆ แล้วการทำงานแต่ละอย่างมันมิใช่ให้ผลแค่ตำแหน่ง ยศถา บรรดาศักดิ์หรือขึ้นเงินเดือน และคำชมเท่านั้น การทำงานแต่ละ อย่างมันให้ผลมากมายดังที่พ่อได้กล่าวมาแล้วแต่ต้น แต่ถ้าเจ้าคิด ว่าทำงานเพื่อให้ได้แค่นี้ พ่อคิดว่า สำนึก ความรู้สึกผิดชอบ ในจิตวิ__าณของเจ้ามันหยาบกระด้าง เห็นแก่ตัว ละโมบเกินไป พูดเช่นนี้เจ้าคงจะงง พ่อจะยกตัวอย่างให้เจ้าได้เห็นชัดๆ

บุคคลปลูกมะม่วงจากเมล็ดด้วยความเอาใจใส่ เพื่อมุ่งหวังให้ได้ผลมะม่วง เมื่อต้นมะม่วงจากเมล็ดนั้นเติบโตมีลำต้นแผ่กิ่งก้านผลิใบให้ร่มเงา บุคคลนั้นเฝ้ามองด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับ ลิดใบ ตัดกิ่ง ฟันลำต้น มีผู้ถามบุคคลนั้นว่าท่านตัดใบ กิ่ง และ ต้นมะม่วงทำไม บุคคลผู้นั้นตอบว่า ข้าปลูกมะม่วงเพื่อต้องการผล มิใช่ต้องการใบ กิ่ง ต้น ร่มเงา อากาศ อินทรีย์วัตถุ ที่เกิดจากใบ และรากมะม่วง บุคคลเช่นนี้ ไม่เรียกว่าหยาบกระด้าง เห็นแก่ตัว ละโมบ โง่ แล้วจะเรียกว่าอะไร ลูกรู้ไหม สำหรับพ่อแล้ว การมีชีวิตอยู่โดยปราศจากการทำงาน มันทำให้เราถอยห่างออกจากแก่นสารของชีวิตการปฏิเสธที่จะใช้พลังที่มีอยู่ในตนไปทำงาน เท่ากับว่าเจ้าได้ลดคุณค่าของตัวเจ้าเอง เมื่อชีวิตขาดคุณค่า ลูกก็มีชีวิตอยู่อย่างหวั่นไหวไม่มั่นคง เมื่อลูก มองไม่เห็นประโยชน์สุขในการทำงานเสียแล้วลูกก็จะไม่พบหนทางใด อีกเลย ที่จะทำให้ชีวิตของตนมีประโยชน์สุขและคุณค่าอันลึกซึ้งใดๆ ได้อีก

ลูกรัก
การงานและการเรียนรู้ชีวิตนี้เท่านั้น ที่มันจะทำให้ลูกประจักษ์ แจ้งในใจ ในคุณค่าของความเป็นมนุษย์ มันจะเป็นเหตุทำให้เกิดความยอมรับ ความเคารพ ความสัมพันธ์ที่กลมกลืนกับสรรพสิ่งและสรรพสัตว์ ความชำนา_ต่างๆ ที่ลูกเรียนรู้ในขณะทำงาน จักกระตุ้นให้เกิดความเจริ_งอกงาม ทำให้เกิดความพอใจและความหมายของชีวิตในทุกๆขณะจิตของลูกเอง และผู้อื่นทีเดียว ชีวิตและจิตใจของลูกจะมีแต่ความแจ่มใส สดชื่นอย่างอิสระดังธรรมชาติทีเดียวหละ

 

ยังมีอีก จะทยอยลง ไม่บ้าพลัง แล้ว

ชีวิตและการทำงานเพื่อความเบิกบาน ตอนที่ 5 ผู้สงบย่อมค้นพบความผ่อนคลาย
ชีวิตและการทำงานเพื่อความเบิกบาน ตอนที่ 4 ความสู_เสียที่ไม่ควรจะเกิด
ชีวิตและการทำงานเพื่อความเบิกบาน ตอนที่ 3 คุณค่าแห่งการเรียนรู้
ชีวิตและการทำงานเพื่อความเบิกบาน ตอนที่ 2 การงานเพื่อความแจ่มใส