ชีวิตตังเมปูเชมิ ขอถวายซึ่งชีวิตนี้เป็นเครื่องกั้นแห่งกรรมทั้งหลายในพระศาสนา

ท่านใดต้องการ หรือคิดที่จะปรามาส การปฏิบัติของสำนักใด อยากจะระบายออกมาให้เต็มที่ ต้องการว่าผู้ปฏิบัติซึ่งตนเห็นว่า ท่านเหล่านั้นผิด ท่านจะครองสมณเพศก็ดี ท่านจะครองฆราวาสเพศก็ดี ท่านจะสิ้นบุญสิ้นอายุขัยแล้วก็ดี ท่านเป็นพุทธภูมิก็ดี ท่านเป็นปัจเจกภูมิก็ดี ท่านเป็นสาวกภูมิแล้วก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลาย เปลี่ยน โทสะ โมหะ ในใจเหล่านั้น มาลงที่ข้าพเจ้าแทนทั้งหมด

โดยเฉพาะ ท่านที่ต้องการปรามาสท่านต่อไปนี้ ข้าพเจ้า ขออาราธนาเชิญพระนามท่านมา ต้องการปรามาสท่านพุทธทาส ต้องการปรามาสหลวงพ่อฤาษี ต้องการปรามาสหลวงพ่อทองทิพย์ ต้องการปรามาสหลวงพ่อปัญญานันทะ ต้องการปรามาสหลวงปู่พุทธอิสระ ต้องการปรามาสหลวงตามหาบัว หรือ ต้องการปรามาสคณะไหนก้ตาม หรือ คนดีที่ท่านเห็นว่าเค้าปฏิบัติไม่ดี ถ้าบุคคลใดก็ดี ที่มีวัตรการปฏิบัติที่ดีงามด้วยเนื้อแท้แล้ว ข้าพเจ้าขอรับถ้อยคำอันเจือไปด้วย โทสะ โมหะ ด้วยแรงอาคาตนั้นทั้งหมดไว้ ขอให้ท่านที่ได้กล่าววาจาเหล่านั้นออกมาทั้งหมดแล้ว ท่านจะโพสออกมาว่าก็ดี หรือท่านจะคิดในใจก็ดี ท่านจะแสดง มาทาง วาจา ใจก็ดี ขอให้ ให้จิตมุ่งร้ายเหล่านั้น มาตกแก่ข้าพเจ้า แต่เพียงผู้เดียว อย่าได้ หันไปสู่ผู้ประพฤติธรรมเหล่านั้นที่ดีแล้ว

ข้าพเจ้า ขอ ถวายอุทิศแล้ว ซึ่งชีวิตนี้ และ ธาตุ ขันธ์ ทั้งมวล เป็น ชีวิตทาน รองรับ โมหะ โทสะ ของมหาชน ไว้ไม่ให้ต้องสร้างเวรกรรม จาบจ้วงกระแทก กระทั้น ไปสู่สายต่างๆ อีกเลย

ด้วยวัตรการปฏิบัติของข้าพเจ้า ยึดแนวทางของทุกสายเป็นวิหารแห่งธรรม มี บรมครูของทุกๆสายเป็นที่สุด วันนี้ข้าพเจ้า ขอตอบแทน ธรรมของบรมครูไว้ด้วย ชีวิต ตลอด จนวิญญาณ ในขันธ์ 5 นี้ทั้งปวง

ลูกขอขมา ที่ลูกต้องเอ่ยพระนามอันบริสุทธิ์ของครูบาอาจารย์เหล่านั้นไว้ ณ ที่นี้

ด้วยอุปนิสัย ปัจจัยนี้ ขอให้เป็น อุปนิสัยปัจจัย ในพระโพธิณาน ในปัจเจกโพธิณาน ในสาวกนิพพานณาน ของทุกท่าน ทั่ว ไตรภูมินี้ด้วยเทอญ

พุทธัง ชีวิตัง เมปูเชมิ ธรรมมังชีวิตังเมปูเชมิ พระโพธิญานังชีวิตังเมปูเชมิ สังฆังชีวิตังเมปูเชมิ

 

ข้าพเจ้า ขอ ถวายอุทิศแล้ว ซึ่งชีวิตนี้ เป็นพุทธะบูชา ธรรมะบูชา สังฆะบูชา ร่างกายนี้ทั้งมวล เป็น ทาน รองรับ กรรมทั้งหลายที่มวลชนกระทำแล้วซึ่งแก่พระอริยะ ตลอดจนถึงพระธรรม และ พระศาสนา ขอรับไว้ไม่ให้ต้องสร้างเวรกรรม จาบจ้วงกระแทก กระทั้น ไปสู่สายต่างๆ อีกเลย ขอตอบแทน ธรรม ด้วยชีวิต เอาชีวิตนี้ถวายวางแล้วแด่พระประทีปแก้ว3 ประการ


ด้วยอุปนิสัย ปัจจัยนี้ ขอให้เป็น อุปนิสัยปัจจัย ในพระโพธิณาน ในปัจเจกโพธิณาน ในสาวกนิพพานณาน ของทุกท่าน ทั่ว ไตรภูมินี้ด้วยเทอญ

พุทธัง ชีวิตัง เมปูเชมิ ธรรมมังชีวิตังเมปูเชมิ
พระโพธิญานังชีวิตังเมปูเชมิ สังฆังชีวิตังเมปูเชมิ<!-- / message --><!-- sig -->

 

ด้วยเหตุแห่งการปรามาสความดีใหญ่ โดยตั้งใจและมิได้ตั้งใจก็ดี ขอแสดงความเห็นด้วยกับข้อความข้างบนนี้ เพราะมีเจตนาบริสุทธิ์แห่งการรักษาธรรมของแต่ละส่วนไว้

เหตุแห่งธรรม ก็คือธรรม อย่ายึดเปลือกนอก ให้ดูที่ธรรม

ความดี ความบริสุทธิ์ขอจงอยู่กับทุกท่านตลอดไป อย่าเผลอหรือประมาทในการพลาดพลั้งในความดีใดๆ

พลังความดีของท่านจงเป็นพลังความดีที่บริสุทธิ์ ไม่เจอบาป จงพัฒนาต่อไปเรื่อยๆดังที่มุ่งหมาย

พุทธัง ชีวิตัง เมปูเชมิ ธรรมมังชีวิตังเมปูเชมิ พระโพธิญานังชีวิตังเมปูเชมิ สังฆังชีวิตังเมปูเชมิ

ชีวิตนี้เพื่อความดีทั้งปวง ตามกำลัง..(kiss)

 

อ่านดูน่าเลื่อมใส


แต่ ถ้าทุกคนตรวจสอบตนเองให้ดี

ว่าตนสร้างเหตุสวนทางกับคำปฏิญาณ ของตนเองหรือไม่


อัตตาแห่งความดี บางเวลามันเหมือนเส้นผมบังภูเขาอยู่

คิดว่าการกระทำล้ำเส้นคนอื่นเล็กๆน้อยๆคงไม่เท่าไร

แต่หารู้ไม่ว่า....มันเป็นเส้นผมบังภูเขา หรือ น้ำผึ้งหยดเดียว

ที่ทำลายความดี ความผูกพันธ์ ความงดงามของธรรมที่เคยนำ
มาห่อหุ้มกาย วาจา ใจ ของตน ในความสัมพันธ์กับผู้อื่น

.............ให้ขาดสะบั้นลง ยากที่จะหวนคืน....................


.............การกระทำ นั้นดังกว่า เห็นชัดกว่า คำพูดที่ยิ่งใหญ่.......

 

การเบียดเบียนชีวิตอื่น โดยอ้างธรรมบังหน้า

เพื่อ อัตตาในความดี(แบบของคุณ) คุณจึงกระทำการเบียดเบียนผู้อื่น



การเบียดเบียน ศีลย่อมพร่อง ย่อมขาด
เมื่อกฏแห่งกรรม ทวงสิทธิ์ คุณวิ่งไปหลบหลังครูอาจารย์

กฏแห่งกรรม ไม่เคยให้อภิสิทธิ์แก่บุคคลใดๆ ไม่มีเส้นสาย
อย่าเอาความลำบากใจไปให้ท่านเลย


......เปิดใจสู่ความจริง ที่ปรากฏต่อหน้าเสียที........


( โพสนี้ คงไม่ถูกลบอีกเช่นกัน )
<!-- / message --><!-- sig -->

 

เราจะอยู่ในโลกนี้อีกนานเท่าไรกัน


ทุกสิ่งที่ทำ ทุกคำที่พูด คือ รอยประวัติศาสตร์


ส่วนดีๆที่มี ถวายแก่ความดี อันมีพระธรรมและพระรัตนตรัย บุพการี

เป็นที่สุด


...แม้ต้องไปทุคติด้วยเหตุจำเป็น แต่ความดีนั้นถวายท่านไปแล้ว ก็ยินดียิ่ง

 

หากเคยมีวาระกรรมล่วงเกินต่อกัน ไม่ว่าเป้นข้าพเจ้าล่วงเกิน หรือ ใครล่วงเกินข้าพเจ้า และบพการี ครูอาจารย์

ขอให้เป็นอโหสิกรรมตรงนี้ วินาทีนี้เป็นต้นไป

ตราบใดไม่สำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณ รู้ครอบธรรม 84000 พระธรรมขันธํ
ย่อมพลาดกันได้ ...แต่ก็ต้องหมั่นตรวจสอบตนเองดีๆ ก่อนทำอะไรไป
ด้วยกาย วาจา ใจ

เจอกันที่ไหนก็เจอได้ ...อย่ามาพบกันในทุคติภูมิก็แล้วกัน

ยินดียิ่ง ที่ทุกท่านได้พัฒนาสู่ภูมิธรรมที่สูงขึ้น มีกำลังมากขึ้นที่จะประคองตนและทำหน้าที่แห่งกัลยาณมิตร

 

ข้อความจากเวปคนเมืองบัว

ถามถ้าวิตกกลัวว่า จะลาพุทธภูมิไปก่อน ด้วยเหตุอันใดอื่นๆแล้ว เราจะมีเทคนิคทำอย่างไรดี ให้กำลังใจเรามั่นคง สำเร็จแน่แท้ตามที่หวังครับ
ตอบ
เครื่องบำรุงใจแห่งพุทธภูมิ
อย่ามุ่งหวังในเรื่องบริวารว่าจะมาให้โลกธรรมแปดแก่เรา ปฏิบัติตนทั้งทางโลกและทางธรรมตามหน้าที่ และเพื่อปูพื้นฐานให้อนุชนรุ่นหลังได้กระทำความดีตามในเบื้องต้น เบื้องกลางและเบื้องปลาย อย่างไม่เจาะจงตามรอยแห่งพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ที่กล่าวว่า ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้บอกเท่านั้น อริยชนใดที่ปรารถนาพุทธภูมิ หากยังต้องการโลกธรรมแปดจากบริวารใกล้ตัวและไกลตัวในที่สุดก็จะเห็นความมีอัตตา ตัวตนแห่งบริวารนั้นๆ แล้วไม่สมปรารถนาของตน ตนเองนั่นแหละจะเป็นผู้ท้อถอยในพระโพธิญาณแล้วลาพุทธภูมิ เอาตัวเองรอด หมายความถึงว่า ผู้ปรารถนาพุทธภูมินั้นมีอุปกิเลสกินใจ ฝ่ายกุศลบังหน้า อิงโลกธรรมแปดอยู่เบื้องหลัง ยังมิได้บำเพ็ญบารมีในบารมี ๓๐ ทัศอย่างแท้จริง ด้วยบริสุทธิ์ใจ ไม่มีเครื่องเศร้าหมองด้วยโลกธรรมแปดอยู่ในอนุสัยเลย จึงต้องใช้เวลาขัดเกลาอัตตา ตัวตน และสังโยชน์ ๑๐ เป็นเวลาอย่างน้อย ๔ อสงไขยกับแสนมหากัป เพื่อในชาติสุดท้ายจะได้มีอารมณ์จิตเกือบเทียบเท่าพระอรหันต์ และชาติต่อไปจะได้เป็นพระพุทธเจ้าโดยอัตโนมัติ ด้วยปัญญาสมบูรณ์แล้วแห่งธรรม ๘๔๐๐๐ พระธรรมขันธ์ โดยสรุปย่อดังนี้นะครับ
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

ทำดีในเบื้องต้น

ทำดีในเบื้องกลาง

ทำดีในเบื้องปลาย

สาธุๆๆๆ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


ขอบคุณและโมทนา

สำหรับท่านที่ ดีเสมอต้น เสมอกลาง เสมอปลาย

 

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ในการอุปสมบทของท่านในวันที่ 6 ถึง 25 เมษายน 2551นะครับ

 

ผมว่าไม่ควร ไม่ควรเลยทีเดียวที่จะมาปรามาสกันเอง ต่อว่าหรือด่าทอกัน หรือกระทำกรรมนั้นต่อใคร (ผู้อยู่ในพระศาสนานี้หรือแม้แต่นอกศาสนาแต่ปฏิบัติดี เข้าได้กับคำสอนของพระพุทธเจ้าที่บั่นทอนกิเลสหรือเพื่อความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด การเห็นอริยสัจและนำเราไปสู่พระนิพพาน)
ซึ่งวิสัยแห่งพุทธทั้งหลายในเวปนี้คงไม่เป็นเช่นนั้น เพราะเหตุที่เราทั้งหลายได้รู้ทางเดิน รู้วิถีของการไปสู่ทางแห่งการบรรลุตามที่ได้ตั้งใจ จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ดี พระปัจเจก ก็ดี พระอรหันตสาวกก็ดี จริงอยู่เรามีครูบาอาจารย์เป็นผู้ชี้แนะ มีพระพุทธะผู้ตรัสรู้ไปก่อนเป็นประทาน แม้มีผู้ที่ปฏิบัติ หรืออาจารย์ ที่ทำให้เราได้เคลือบแคงสงสัย นั่นเป็นเรื่องของท่าน ท่านจะปฏิบัติดี ชอบหรือไม่ก็เป็นกรรมของท่าน หากท่านไม่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เราไม่ควรมีส่วนแห่งกรรมอันไม่ดีอันนั้น ดังนั้นบาปกรรมของผุ้ติเตียนพระอริยเจ้าย่อมไม่เกิดขึ้นแก่เรา บาปของผู้พูดหรือว่าร้ายด้วยคำที่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่จริงก็ไม่ตกอยู่กับเราเช่นกัน
หรือถ้าท่านปฏิบัติดีแล้วเรากลับไปจ้วงจาบ อันนี้แย่ไปเลยเป็นสิ่งที่ผู้ลอยบาปบำเพ็ญบุญไม่พึงกระทำอย่างยิ่ง เพราะจะเกิดกรรมที่กางกั้นกุศลอันใหญ่
ผมจะไม่กล่าวโทษ ท่านผู้ปรามาสหรือท่านที่เป็นเจ้าของกระทู้นี้ เพราะไม่อยากมีส่วนแห่งกรรมอันนั้น
ขอบคุณสำหรับความปารถนาดีที่น้อมเศียรเกล้ามารับเอาคำปรามาสแทนพระเถระเหล่านั้น
แต่สำหรับผู้มีทางเดินของตน(เหล่าโพธิสัตว์) ผมคิดว่าไม่มีใครคิดจะปรามาสใครหรอกครับ เพราะต่างคนต่างเพียรก่อกรรมดี หากกรรมใดที่ได้ล่วงเกินหรือจาบจ้วงด้วย กาย วาจา หรือแม้แต่ใจ มีแต่จะขออโหสิกรรม หากเป็นกุศลกรรมก็มีแต่จะอนุโมทนาส่วนความดีอันนั้น และแนะนำชี้แนะให้แก่กันมากกว่า
เช่นเดียวกับที่มีคนอนุโมทนาความปราถนาในส่วนดีของนาย (สาธุการ ครับ )
จัดว่าเป็นกระทู้ที่ดีนะครับ เราควรใช้กระทู้นี้ ในการระลึกว่าท่านได้ล่วงเกินท่านใดเอาไว้ แล้วรีบไปแก้ไขซะ อย่างที่ได้กล่าวไปท่านเหล่านั้นจะสำเร็จคุณธรรมขั้นใด หรือปฏิบัติเช่นไร เราผู้ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ผู้กำลังเดินไปสู่พระนิพพานตามรอยพระพุทธเจ้า ก็ไม่ควรล่วงเกินผู้ใดเลยแม้แต่ทางใจ
ไม่ใช่แค่นี้นะครับ ยังต้องมองผู้มีพระคุณและคนรอบข้างของเราว่าเราได้ล่วงเกินอันใดเอาไว้ แล้วเราต้องแก้ไขอย่างไร ก็ใช้ปัญญาพิจารณาเองนะครับ
อนุโมทนากับกรรมดีที่จะเกิดขึ้นในอนาคตครับ

 

ปรามาส คำนี้จริงๆแล้วอันตรายมากครับ นักปฏิบัติทั้งหลายอย่ามองข้ามนะครับ หากเราพลาดท่าไปปรามาสท่านผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเข้าในชาตินี้ห้ามสวรรค์ ห้ามนิพพาน กรรมที่ปรามาสนี้จะพ้นได้ก็ต่อเมื่อขอขมาท่านเท่านั้น พระอาจารย์สมบัติ(อาจารย์สอนอภิธรรม)ท่านกล่าวว่าเป็นอันตรายต่อฌานด้วย

 

สาธุครับผม

 

กรรมทั้งทางกาย-วาจา-ใจ..อันใดก็ตามทั้งที่โดยเจตนาหรือไม่เจตนาซึ่งมาจากอวิชาและความโง่เขลาที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินต่อ...พระพุทธ...พระธรรม..พระสงฆ์..พระอริยเจ้าทั้งหลาย รวมทั้งครูบาอาจารย์ พ่อ-แม่..ผู้มีบุญคุณ...ข้าพเจ้าขอขมาและขออโหสิกรรมต่อท่านทั้งหลายเหล่านั้น...เพื่อการสำรวมระวังในกาลต่อไป
...เนื่องจากข้าพเจ้าได้รู้ซึ้งและเห็นแล้วจากการปฏิบัติว่า...พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า คือ สัจธรรม...เป็นหนทางแห่งการดับทุกข์อันแท้จริง...และเป็นสิ่งรู้ได้เฉพาะตนจากการปฏิบัติเท่านั้น ...และบัดนี้ข้าพเจ้าจักไม่แยแสต่อคำสบประมาทดูหมิ่นของหมู่คนที่ไม่รู้จริง...ข้าพเจ้าจะไม่โกรธและผูกพยาบาทจองเวรต่อบุคคลเหล่านั้นผู้ที่ไม่รู้เหมือนที่ข้าพเจ้าเคยไม่รู้มาก่อน...ข้าพเจ้าจะไม่หวั่นไหวต่อคำสรรเสริญ-นินทาของบุคคลเหล่านั้นผู้มีดวงตามืดบอด-ฝ้าฟางเหมือนที่ข้าพเจ้าเคยเป็นมาก่อน...อโหสิๆ

 

บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง มี ๑๐ คือ ทาน, ศีล เนกขัมมะ, ปัญญา, วิริยะ, ขันติ, สัจจะ, อธิษฐาน, เมตตา, อุเบกขา