ข้อแนะนำนาค,กรรมของพระนวกะ,ครองกฐิน,ผู้อาบัติสึกแล้วมาบวชอีก,ทำขวัญนาค

พุทธดำรัสอนุญาติให้บวช
"เธอจงเป็นภิกษุเถิด ธรรมวินัยเรากล่าวไว้ดีแล้ว จงประพฤติ พรหมจรรย์เพื่อกระทำที่สุดแห่งทุกข์ โดยชอบเถิด"
(จะเห็นว่า ไม่มีพิธีรีตองแบบไทยเรา)

 

คำขอขมาพระสงฆ์
สังเฆ ปะมาเทนะ ทะวาระตะเยนะกะตัง สัพพัง อะปะราธัง ขะมะตุโน(คนเดียวว่า ตุเม)ภันเต
-ข้อคิด เข้าป่าเปลี่ยว ดีกว่าเกิดอารมณ์เปลี่ยว
-ปรมัตถทาน ให้ชีวิตเป็นทาน
-อนูปวาโท คือ การไม่พูดร้าย
-อนูปฆาโต คือ การไม่ทำร้าย

 

จากหนังสือมนต์พิธี

 

พระสงฆ์,พระบวชใหม่บางรูปก็ได้คาถามาจากหนังสือมนต์พิธี

 

หนังสือที่น่าอ่านเล่มต้นๆ ก็มีนวโกวาท มนต์พิธี และพระไตรปิฎกค่ะ ได้ประโยชน์มาก

 

-นวโกวาท พระบวชใหม่ควรหามาอ่านเพื่อใช้สอบนักธรรมตรี
-บริโภคเจดีย์คือเครื่องอัฏฐบริขาร
-ธาตุเจดีย์คือพระบรมธาตุทั้งมวล
-ธรรมเจดีย์คือคำสอน84,000พระธรรมขันธ์
-อุทเทสิกเจดีย์คือรูปเปรียบเทียบของพระองค์ที่สร้างด้วย รัตนะ ทอง เงิน โลหะ

 

คำสัตตาหะ
สัตตาหกรณียะ ธุระเป็นเหตุให้ภิกษุออกจากวัดในระหว่างพรรษาได้ ๗ วัน ได้แก่
๑. ไปเพื่อพยาบาลสหธรรมิก หรือมารดาบิดาผู้เจ็บไข้
๒. ไปเพื่อระงับสหธรรมิกที่กระสันจะสึก
๓. ไปเพื่อกิจสงฆ์เช่น ไปหาทัพพสัมภาระมาซ่อมวิหารที่ชำรุดลงในเวลานั้น
๔. ไปเพื่อบำรุงศรัทธาของทายกซึ่งส่งมานิมนต์เพื่อการบำเพ็ญกุศลของเขาและธุระอื่น จากนี้ที่เป็นกิจลักษณะอนุโลมตามนี้ได้

 

ช่วงนี้เป็นหน้าฝน พระก็ต้องเข้าพรรษา บางรูปแหกพรรษา ซ่ะงั้น ชาวบ้านเขาก็นินทาว่าเป็นคนไม่ดี ไม่น่าคบ

 

แบบนี้คือ กฐินพ.ศ.ยิ่งพ.ศ.มากก็ยิ่งดี

 

พระบวชใหม่บางครั้งใช้คาถาแล้วได้ผลนะ เพราะมีความบริสุทธิ์

 

พระบวชใหม่บางรูปได้รับมอบหมายให้เทศน์ก็ต้องหาเครื่องยึดเหนี่ยว

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ

เป็นประโยชน์มากทีเดียว และผมอยากจะขอเสริมบางอย่าง

คือมีอีกเรื่องที่มักจะถูกมองข้าม และอาจจะทำให้การบวชเป็นพระ ขาดความสมบูรณ์ลงไปอย่างน่าเสียดาย
ทั้งๆ ที่ฝึกขานนาค และอ่านพระวินัยมาเป็นอย่างดีแล้ว นั่นก็คือ

"การนั่งท่าเทพบุตร"

หลายคน ไม่ได้ฝึกการนั่งท่าเทพบุตรมาดีพอ หรืออาจจะไม่ได้ฝึกมาเลยด้วยซ้ำ

ทำให้ในระหว่างที่ทำพิธี เกิดอาการปวดเมื่อยอย่างมาก เพราะต้องนั่งอยู่ในท่านั้นค่อนข้างนาน
เท่าที่ผมเห็นนี่ประมาณ 80-90% เลยครับ นั่งไปได้สักระยะ ก็บิดเท้าไปมา ขาสั่นริกๆ เหงื่อแตกพลั่ก
บางคนก็เปลี่ยนไปนั่งท่าเทพธิดาเอาดื้อๆ
กลายเป็นว่า ระหว่างที่พิธีดำเนินอยู่ ใจไปจดจ่ออยู่ที่เท้าแทนซะงั้น (ใครที่เคยนั่งเป็นพระอันดับ จะเจอกับเหตุการณ์นี้บ่อยครับ)

มีลูกมีหลานที่คิดจะบวช ควรให้ฝึกแต่เนิ่นๆ นะครับ สำคัญมาก

. . . . .

ขอแก้ไขข้อมูลบางอย่างสักเล็กน้อย

ประโียค ๓ ขึ้นไป ก็เป็น "พระมหา" ได้แล้วครับ.

 

ลักษณะการเตรียมตัวของ พระสงฆ์ที่ออกไปร่วมงานปริวาส
อนุโมทนา สาธุ ครับ
เป็นประโยชน์มากทีเดียว และผมอยากจะขอเสริมบางอย่าง
-อนุโมทนาด้วย ข้อมูลหลักๆเดิมทีข้าพเจ้านำมาจากคตินิยมเฉพาะท้องถิ่น ก็อาจมีข้อแตกต่างกันบ้าง พื้นที่ที่ได้ข้อมูลมานั้น มหา ต้องเอามากไว้ก่อนนั่นเอง ซึ่งอีกไม่นานจะนำบททำขวัญนาค มาลงให้พิจารณา ก่อนจบกระทู้นี้ลง

 

จากหนังสือคุ่มือพุทธบริษัท

 

เดี๋ยวแวะมาอ่านอย่างละเอียดค่ะ ขอตัวไปลุยงานก่อนนะคะท่าน

 

สรุปง่ายๆ
-สำหรับผู้ที่ต้องอาบัติอย่างเบาแล้วลาสิกขาไป เมื่อได้โอกาสกลับมาบวชอีกครั้ง ท่านก็ทบทวนหนังสือที่เกี่ยวกับการอยู่ปริวาสแล้วก็ขอกับวัดต้นสังกัด เพื่อเข้าร่วมงานปริวาส จนท่านคิดว่าจะพอใจ หากวัดที่บวชนั้นมีการเข้าปริวาสทุกๆปี ก็จะเป็นการสะดวก
-ส่วนผู้ที่ต้องอาบัติหนัก ปราชิกสี่ นั้น ตามบัญญัติ ให้ท่านบวชได้แค่เณร เมื่อท่านมีโอกาสกลับมาบวชอีกครั้งหนึ่ง ท่านก็ขอบวชเณร รักษาศีลสิบข้อไม่ให้ขาดง่ายๆ ไปตราบจนสิ้นอายุขัยหรือจนกว่าท่านจะพอใจ

 

ลักษณะข้อสอบนักธรรมชั้นโท

 

ความหมายของบัณฑิต ที่อยู่ในหนังสือ เรื่อง กำลังความคิดของ พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ

 

ของใช้ในพิธีทำขวัญนาคหลักๆก็คือ เครื่องบายศรี 1 สำรับ ,เครื่องกระยาบวช 1 สำรับ ,มะพร้าวอ่อน ,ไข่ 1 ฟอง ,กล้วย 1หวี,ขันและเทียนชัย
ผู้เรียกขวัญ จะทำน้ำมนต์ไว้ประพรมบายศรีและเครื่องบริขาร
คาถาที่ใช้เจิม นโมพุทธายะหรือบทอื่นๆ
ในการเวียนเทียนเก้ารอบ โดยเอามือซ้ายส่ง มือขวารับ ส่ายเทียนตรงหน้าร้องว่า ได้เอยได้ฤกษ์สิทธาเฒ่าให้เบิกซึ่งบายศรี
รอบสองว่า ญาติกามาพร้อมจึงอึงมี่จุดอัคนีแล้วเวียนไป
รอบที่สามว่า ตามระบอบโบราณท่านขานไข
เวียนเทียนเสร็จแล้วว่าบท ชยันโต จนถึงสีเสปฐวิโปขเร