"การอุทิศบุญไปให้ผู้ตายใครได้บ้าง"(พระอาจารย์ทูล ขิปฺปปญฺโญ)

.
"การอุทิศบุญไปให้ผู้ตาย ใครได้บ้าง"

" .. จะมีคำถามว่า การทำบุญอุทิศไปให้ผู้ตายจะได้รับหรือไม่
ตอบ "ผู้ตายที่ไม่ได้รับส่วนบุญจากญาติมี ๔ จำพวก"

(๑) ผู้ตายไปเกิดในสวรรค์
(๒) ผู้ตายไปตกนรก
(๓) ผู้ตายไปเกิดเป็นมนุษยแล้ว
(๔) ผู้ตายไปเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน


"ทั้ง ๔ ประเภทนี้ไม่มีสิทธิ์จะได้รับบุญกุศลจากญาติที่อุทิศไปให้" ผู้จะได้รับบุญกุศลจากญาติได้มี ๑ ใน ๑๒ ของเปรต หมู่เปรต ๑๒ จำพวกนี้ "มีจำพวกหนึ่ง ที่เป็นเปรตกำลังจะหมดในบาปกรรมอกุศล พร้อมที่จะเกิดเป็นมนุษย์ได้แล้ว" เมื่อได้รับบุญกุศลจากญาติอุทิศให้ ก็จะได้รับทันที

"ส่วนเปรตจำพวกที่มีบาปกรรมมีมากอยู่ จะรับผลบุญที่ญาติอุทิศไปให้ไม่ได้เลย" จะต้องรับผลของบาปกรรมต่อไป จนกว่ากรรมนั้นจะเบาบางลง จึงจะรับส่วนบุญจากญาติได้

"การที่ทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ตายไปนั้นเป็นสิ่งที่ดี" เป็นวิธีที่ให้ระลึกนึกถึงพระคุณต่อผู้มีพระคุณแก่เรา ท่านจะได้รับหรือไม่ได้รับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ให้เราได้กระทำในส่วนที่ดีเพื่อระลึกคุณท่านก็แล้วกัน

การทำบุญอุทิศนี้ เราจะนึกอุทิศให้แก่ใคร ๆ ก็ทำได้ถึงคนอื่นสัตว์อื่นจะไม่ได้เป็นเครือญาติของเราก็ตาม "เมตตาธรรมกรุณาธรรม ความรักความสงสารเราที่มีอยู่ จะแบ่งบุญกุศลนี้ให้แก่เพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน จึงเป็นสิ่งที่ควรทำอย่างยิ่ง"

"เป็นวิธีฝึกนิสัยไม่เป็นผู้เห็นแก่ตัว" จะทำใจให้เป็นมิตรกับทุก ๆ คนให้ความสุขให้ความเป็นธรรมแก่สัตว์ทุกหมู่เหล่า ถ้าทำได้อย่างนี้ "เมื่อเกิดในภพชาติต่อไป จะได้เป็นใหญ่ มีพวกพ้องบริวารที่ให้ความเคารพต่อเรา มีมากมายมหาศาลทีเดียว" .. "

"เหตุให้เกิดทุกข์"
พระอาจารย์ทูล ขิปฺปปญฺโญ

 

เป็นคำสอนของครูบาอาจารย์ ผมก็ไม่กล้าไปวิพากวิจารณ์
ขอให้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมนะครับ ..

ขออุปมาอุปมัยดังนี้

ผู้ที่เป็นเทวดาเกิดบนสวรรค์นั้น เหมือนคนยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่ ๑ มีสมบัติพัสถานอันวิจิตรตระการตา ท่องเที่ยวไปกับสมบัติอันเป็นทิพย์นั้น อยากได้อะไรก็ได้ ชื่นชมอยู่กับบุญบารมีตน ไม่มีเวลาจะมาสนใจอะไรกับรางวัลเล็กน้อย ๆ ที่ญาติพี่น้องเอามาให้(อุทิศให้)

หรือเปรียบเหมือนกับไปศูนย๋การค้า มีเงินมีทองเที่ยวจับจ่ายซื้อของได้ตามชอบใจ เพลิดเพลินอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา หรือเหมือนกับผู้มีทองคำเพชรนิลจิดาเป็นตัน ๆ จะมาสนใจอะไรกับหินกับกรวด

เหมือนเราผู้มีอันจะกิน คงไม่ไปแย่งไปรับแจกกับผู้ด้อยโอกาศในงานบุญเทกระจาดอะไรนั้น ไม่เหมือนคนที่เร่ร่อนจรจัดที่หิวโหยตลอดเวลา เมื่อมีคนเอาอาหารเสื้อผ้าเครื่องหุ่งห่มมาให้(อุทิศให้) ยอมยินดีปรีดาเป็นธรรมดา

ความเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่เกี่ยวกับหลวงพ่อฯ
ยินดีที่ได้สนทนาครับ

 

คำกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล มีทั้งให้ญาติ ให้เทวดา ให้ครู ให้เจ้ากรรมนายเวร ฯลฯ

ใครทำใครก็ได้ ใครไม่ทำก็คือไม่ได้ แต่สำหรับผู้ที่ตกนรกก็เหมือนคนป่วยที่กำลังอยู่ในห้อง ICU ถ้าเจอหมอเก่งๆมีทีเด็ดในการรักษาโอกาสรอดก็มีสูง ถ้าเจอหมอแบบพื้นๆก็ไปลุ้นวัดดวงเอา

โรคภัยไข้เจ็บบางอย่างต้องใช้ยากิน บางโรคต้องใช้ยาทา บางโรคต้องฉีดยา บางโรคใช้ยาสมุนไพรจะเห็นผลดีกว่ายาหมอ บางโรคต้องใช้ใจเป็นตัวนำการรักษาถึงจะเห็นผลดี อยู่ที่ว่าคุณรู้วิธีรักษาหรือไม่ การช่วยเหลือผู้ตายในสถานะต่างๆมันก็ประมาณนี้แหละ(แต่บางโรคก็รักษาไม่ได้นะเพราะอาการหนักเกินไป)