การบวชหน้าไฟ ได้บุญเหมือนบวชตามปกติหรือเปล่าเพราะแค่วันเดียว

ผมสงสัยเรื่องการบวชแล้วพ่อแม่ได้บุญนะครับ ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าลูกบวชแล้วพ่อแม่ได้บุญด้วย นี่ท่านหมายถึงว่าต้องบวชนานๆ หรือเปล่าครับ

เพราะสมัยนี้มีบวชหน้าไฟวันเดียวเวลางานศพ แล้วถ้าบวชหน้าไฟวันเดียวงานศพให้พ่อที่เสียไปแล้ว แล้วทั้งพ่อที่เสียไปและแม่ที่ยังอยู่จะได้รับบุญเท่ากับว่าบวชตามปกติหรือไม่ครับ

ถ้าบวชวันเดียวแต่ก็ทำจิตให้สงบพยายามทำสมาธิอุทิศกุศลไว้ครับ

สงสัยเรื่องบุญของการบวชเป็นอย่างไร จำเป็นต้องบวชนานสั่งสอนผู้อื่นหรือไม่จึงจะได้บุญให้พ่อแม่อย่างที่พระพุทธองค์ทรงตรัส

 

เอ.. ส่วนใหญ่บวชหน้าไฟเขาจะบวชเณรหรือเปล่าครับ
ถ้าใช่ อานิสงส์ก็คงไม่เท่าบวชพระนะครับ

บวชหน้าไฟนั้น บวชปุ๊บได้บุญปั๊บ แต่ต้องระวัง ถ้าผิดพระวินัยปั๊บ ก็ลงนรกปุ๊บเหมือนกัน
นานสั้นขึ้นชื่อว่าบวชถ้าประพฤติตรงตามพระวินัยก็ได้บุญทั้งนั้นครับ

สมัยพระพุทธเจ้าผมยังอ่านไม่พบว่ามีการบวชหน้าไฟนะครับ
(ผมยังอ่านน้อยอยู่)
คิดเอาเองว่า ในสมัยหนึ่ง คนเห็นว่าการบวชมีอานิสงส์มาก
จึงมักจะบวชเพื่อเป็นบุญกุศลให้แก่ผู้ล่วงรับไปแล้ว
แต่มักจะบวชไม่นาน ดังนั้นต้องระวัง
เพราะเราอาจจะไม่ตั้งใจ
สักแต่ว่าบวช ทำผิดพระธรรมวินัยก็ไปเหมือนกัน

 

บวชหน้าไฟ คือ บวชเณร ครับ


ถ้าคุณต้องการ ให้ พ่อแม่ ได้รับ อนิสงค์ การบวชพระ นั้น

คุณต้อง บวชพระ ครับ

ทันที ที่ ทำพิธีกรรม บวชพระ เสร็จ พ่อแม่ จะได้รับ ผล บุญ โดยตรงครับ

ส่วนเรื่อง บวชกี่วันนั้น เป็น บุญ ของผู้บวชต่อที่จะสร้างต่อไป นั้นเองครับ



ดังนั้น ถ้าจะบวชพระ ควร บวชพระ ตอนที่ พ่อแม่ มีชิวิต อยู่ ถึงจะได้รับ อนิสงค์ โดยตรง ครับ


แต่ถ้า พ่อแม่ เสียไปแล้ว

ถ้า พ่อแม่ ที่เสียไปนั้น ไปอยู่ใน ภพภูมิ ที่ สามารถ รับผลบุญ ได้ ท่านก็จะได้รับ อนิสงค์ ผลบุญในการบวชพระครับ

แต่ถ้า พ่อแม่ ไปอยู่ใน ภพภูมิ ที่รับผลบุญไม่ได้ พ่อแม่ก็จะไม่ได้รับ ครับ


ตามนี้

.

 

บวชเณรหน้าไฟถือศีลสิบ ผมสงสัยนะครับเวลาเจ้าภาพแจกซองให้เณร แล้วเณรรับมาผิดไหมครับ ศีลข้อสิบ คือ เว้นจากการรับเงินทองนะครับ

 

การที่พ่อแม่จะได้บุญจากการบวชของลูก ก็ด้วยเหตุคือการที่พ่อแม่มีจิตยินดีในการอนุญาตให้ลูกบวช..และจะยิ่งเป็นบุญที่มีกำลังมากหากพ่อแม่"ทราบชัด"ว่าการบวชนั้นเป็นไปเพื่อให้ผู้บวชได้ฝึกตนขัดเกลากิเลสเพื่อความพ้นทุกข์ เพราะบุญนี้ประกอบด้วย"ปัญญา"...

บุญเป็นนามธรรม เกิดจากเจตนาที่เป็นไปกับทาน ศีลและภาวนา มิได้เกิดเองโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยหรือจู่ๆผุดโผล่มาโดยหาสาเหตุอะไรๆไม่ได้ ความเชื่อบางอย่างจึงขัดกับหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างยิ่ง แต่เพราะคนส่วนมากไม่ได้ศึกษาคำสอนที่ถูกตรงของพระพุทธเจ้าจึงเข้าใจอะไรๆผิดแผกแปลกไป..

ด้วยเหตุนี้ พ่อแม่ที่ไม่เคยสดับพระธรรมจึงส่งเสริมการบวชลูกโดยไม่รู้..เมื่อทั้งพ่อแม่และลูกไม่รู้จุดประสงค์ของการบวช จึงมีชายนุ่งห่มเหลืองที่ประพฤติตนเยี่ยงฆราวาส แต่อาศัยปัจจัยจากญาติโยมผู้มีศรัทธาถวาย..จำนวนมาก ต่างทำบาปกรรมที่ตนไม่รู้มากมาย ดังเราท่านเคยเห็นหรือได้ยินว่า พระเล่นคอมบ้าง ถ่ายรูปลงfacebook บ้าง เล่นเกมส์ ดูมวย เช้าเอน เย็นกินมาม่า ฯลฯ ฯลฯ ให้เป็นที่น่าอนาถ ..

ดังนั้น กุลบุตรผู้เห็นภัยในวัฏฏะเมื่อจะบวชก็พึงตั้งใจว่าจะขัดเกลากิเลสของตนเพื่อความพ้นทุกข์..และย่อมยินดีประพฤติตามหลักพระวินัย เมื่อตนครองเพศภิกษุ ย่อมเป็นนาบุญอีนยิ่งใหญ่แก่ชนทั้งปวงรวม ถึงพ่อแม่ที่จะถวายทานหรือเีีรียนรู้พระธรรมจากพระ...

ธุระในการบวชที่พระพุทเจ้าทรงวางแนวทางไว้ให้แก่ผู้บวชในพระศาสนานี้คือ

1. คันถธุระ คือการศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทเจ้า..

และ 2. วิปัสสนาธุระ คือการปฏิบัติวิปัสสนา สมาธิ ตามแนวทางที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ดีแล้ว..

การบวชที่แท้จริงเป็นเรื่องที่ทำได้ไม่่ง่ายในปุถุชนผู้ยังไม่พร้อมเพราะเป็นสิ่งที่ฝืนกิเลสทุกประการ หากคิดว่าไม่อาจประพฤติตนตามพระธรรมวินัยได้ การบวชน่าจะเป็นเรื่องที่อันตรายเพราะเสี่ยงต่อนรกมากกว่าการอยู่ในเพศฆราวาส...ผู้บวชจึงพึงใคร่ครวญและศึกษาให้ดีก่อนบวช เรื่องเช่นนี้ใครๆย่อมคิดไม่ถึงว่าจะเป็นภัยแก่ตนหากทำไปเพราะไม่รู้...ในหลักความจริงสากล ความไม่รู้เป็นภัยอย่างยิ่งในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ...

 

ขออนุโมทนากับทุกความเห็น ทำให้ได้ความรู้อีกมาก สาธุค่ะ

 

ใครทำ คนนั้นได้ครับ

บุญ กุศล ไม่มี ทำแทนกัน ครับ

บุญ กุศล สร้างแทน ทำแทนกันไม่ได้ครับ



เหมือนอย่างเรื่อง ชายา ของพระอินทร์

นางสุชาดา


ด้วยความมี มิจฉาทิฏฐิ คิดว่า สามีนาง สร้างบุญ กุศลแล้ว

ตัวเอง เป็น ภรรยา ก็ต้องได้รับผล บุญ กุศล ด้วย นั้น

เป็น มิจฉาทิฏฐิ คิดว่า ตัวเอง ที่เป็น ภรรยานั้น จะได้ อนิสงค์ ของ บุญ ที่ สามีสร้างเอาไว้ด้วย

ทำให้ตอนมี ชีวิต อยู่ ตัว นางสุชาดา ไม่สร้างบุญ กุศล ใดๆ เลย

ส่งผลให้ เมื่อตายไป นั้น ไป อบายภูมิ

ทำให้เมื่อตายไป ไม่ได้ ขึ้น สวรรค์ เหมือน ภรรยา ที่เหลือ ทั้ง 3 คน

แต่ต้องไปเกิดอบายภูมิ เป็น สัตว์เดรันฉาน แทน เพราะไม่ได้สร้างบุญ กุศล ด้วยตัวเอง นั้นเอง



ลองหาอ่านดูครับ เรื่องนี้ ตอบได้ ตรงประเด็นที่สุดครับ


ดังนั้น พาพ่อ แม่ ไปสร้างบุญ กุศล ด้วยนะครับ จขกท


.

 

http://palungjit.org/posts/3828733

 

คำเทศน์ ของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ





จาก หนังสือ ตายแล้วไม่สูญ...แล้วไปไหน

คำสอน พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

การอุทิศส่วนกุศล

การได้รับส่วนกุศลนี้ ขึ้นอยู่กับท่านนั้นมีโอกาสโมทนา ท่านก็ได้รับ แต่ ถ้าท่านนั้นไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ

เปรียบเหมือนเราเอาสิ่งของไปให้ แต่ผู้รับเขาไม่รับ เขาก็จะไม่ได้ของ



ถ้าท่านนั้นไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ

ถ้าท่านนั้นไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ

ถ้าท่านนั้นไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ


คำสอน พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

 

อนุโมทนาบุญแล้วได้บุญ

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ​

<!-- google_ad_section_end -->ผู้ถาม : มีคนฝากให้มาถามหลวงพ่อว่า พ่อแม่ไม่ค่อยทำบุญแต่เป็นคนดี คนซื่อ ถ้าบุตรหลานทำให้แล้วจะใส่ชื่อเขาด้วย อยากทราบว่า ท่านจะได้หรือไม่ครับ

หลวงพ่อ เขาโมทนาด้วยหรือเปล่า ถ้าลูกไปบอกว่า "พ่อ(หรือแม่) ฉันทำบุญให้แล้ว ถ้าท่านยินดีด้วย ท่านได้แน่นอน ถ้าบอก กูไม่รู้โว้ย ด่าตะเพิด อันนี้ไม่ได้แน่



http://www.meemodo.com/boon99.html

 

พุทธพจน์ ของพระพุทธเจ้า





<CENTER>พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖
อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต</CENTER>
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" background="" align=center><TBODY><TR><TD></TD><TR><TD bgColor=darkblue width="100%" hspace="0" vspace="0"></TD></TR></TBODY></TABLE>



<CENTER></CENTER><CENTER>ชาณุสโสณีสูตร</CENTER>[๑๖๖] ครั้งนั้นแล ชาณุสโสณีพราหมณ์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับได้ปราศรัยกับพระผู้มีพระภาค ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้วจึงนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ท่านโคดมผู้เจริญพวกข้าพเจ้าได้นามว่าเป็นพราหมณ์ ย่อมให้ทาน ย่อมทำความเชื่อว่า ทานนี้ต้องสำเร็จแก่ญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้ว ขอญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วจงบริโภคทานนี้ ท่านโคดมผู้เจริญ ทานนั้นย่อมสำเร็จแก่ญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วหรือญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วเหล่านั้นย่อมได้บริโภคทานนั้นหรือ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพราหมณ์ ทานนั้นย่อมสำเร็จในฐานะแล ย่อมไม่สำเร็จในอฐานะ ฯ ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ฐานะเป็นไฉน อฐานะเป็นไฉน ฯ พ. ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตปองร้าย มีความเห็นผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไปย่อมเข้าถึงนรก เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในนรกนั้น ย่อมตั้งอยู่ในนรกนั้น ด้วยอาหารของสัตว์นรก ดูกรพราหมณ์ ฐานะอันเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล เป็นอฐานะ ฯ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงกำเนิดสัตว์ดิรัจฉานนั้น ย่อมตั้งอยู่ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉานนั้น ด้วยอาหารของสัตว์ผู้เกิดในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ดูกรพราหมณ์แม้ฐานะอันเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล ก็เป็นอฐานะ ฯ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์จากการลักทรัพย์ จากการประพฤติผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการพูดส่อเสียดจากการพูดคำหยาบ จากการพูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ปองร้าย มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกมนุษย์ เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพในมนุษย์โลกนั้น ย่อมตั้งอยู่ในมนุษย์นั้นด้วยอาหารของมนุษย์ ดูกรพราหมณ์ แม้ฐานะอันเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล ก็เป็นอฐานะ ฯ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ฯลฯ มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเทวโลกนั้น ย่อมตั้งอยู่ในเทวโลกนั้น ด้วยอาหารของเทวดา ดูกรพราหมณ์ แม้ฐานะเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แลก็เป็นอฐานะ ฯ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงเปรตวิสัย เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ด้วยอาหารของสัตว์ผู้เกิดในเปรตวิสัย หรือว่ามิตร อำมาตย์หรือญาติสาโลหิตของเขา ย่อมเพิ่มให้ซึ่งปัตติทานมัยจากมนุษย์โลกนี้ เขาเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ย่อมตั้งอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ด้วยปัตติทานมัยนั้น ดูกรพราหมณ์ฐานะอันเป็นที่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล เป็นฐานะ ฯ ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ก็ถ้าญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ไม่เข้าถึงฐานะนั้น ใครเล่าจะบริโภคทานนั้น ฯ พ. ดูกรพราหมณ์ ญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วแม้เหล่าอื่นของทายกนั้นที่เข้าถึงฐานะนั้นมีอยู่ ญาติสาโลหิตเหล่านั้นย่อมบริโภคทานนั้น ฯ ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ก็ถ้าญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ไม่เข้าถึงฐานะนั้น และญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วแม้เหล่าอื่นของทายกนั้น ก็ไม่เข้าถึงฐานะนั้น ใครเล่าจะบริโภคทานนั้น ฯ พ. ดูกรพราหมณ์ ฐานะที่จะพึงว่างจากญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วโดยกาลช้านานเช่นนี้ มิใช่ฐานะมิใช่โอกาสที่จะมีได้ อีกประการหนึ่ง แม้ทายกก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล ฯ ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ย่อมตรัสกำหนดแม้ในอฐานะหรือ ฯ พ. ดูกรพราหมณ์ เรากล่าวกำหนดแม้ในอฐานะ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ผ้ายาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของช้าง เขาย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้น ดูกรพราหมณ์ข้อที่บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของช้างด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้นย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้นด้วยกรรมนั้น ฯ ดูกรพราหมณ์ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีปแก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของม้า ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของโค ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสุนัข เขาย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดสุนัขนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสุนัข ด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้นย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดสุนัขนั้น ด้วยกรรมนั้น ฯ ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์จากการลักทรัพย์ จากการประพฤติผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการพูดส่อเสียดจากการพูดคำหยาบ จากการพูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ปองร้าย มีความเห็นชอบ ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกมนุษย์ เขาย่อมได้เบญจกามคุณอันเป็นของมนุษย์ในมนุษย์โลกนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ปองร้าย มีความเห็นชอบ ผู้นั้นเมื่อตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของมนุษย์ ด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าวน้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นย่อมได้เบญจกามคุณอันเป็นของมนุษย์ในมนุษย์โลกนั้น ด้วยกรรมนั้น ฯ ดูกรพราหมณ์ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ยาน มาลา ของหอมเครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดา เขาย่อมได้เบญจกามคุณ อันเป็นทิพย์ในเทวโลกนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯมีความเห็นชอบ ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นย่อมได้เบญจกามคุณอันเป็นทิพย์ในเทวโลกนั้น ด้วยกรรมนั้น ดูกรพราหมณ์ แม้ทายกก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล ฯ ชา. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีแล้ว ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ข้อที่แม้ทายกก็เป็นผู้ไม่ไร้ผลนี้ เป็นของควรเพื่อให้ทานโดยแท้ เป็นของควรเพื่อกระทำศรัทธาโดยแท้ ฯ พ. ดูกรพราหมณ์ ข้อนี้เป็นอย่างนี้ๆ ดูกรพราหมณ์ แม้ทายกก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล ฯ ชา. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ฯลฯขอพระโคดมผู้เจริญโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่า เป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ
<CENTER>จบสูตรที่ ๑๐</CENTER><CENTER>จบชาณุสโสณีวรรคที่ ๒</CENTER>


</PRE>

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=24&A=6420&Z=6522

 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น​

พระธรรมเป็นเรื่องละเอียดลึกซึ้ง

ซึ่งจะขอกล่าวใน พระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง ครับ ใน ชาณุสโสณีสูตร ซึ่ง
พระพุทธเจ้าทรงแสดงว่า

มีพราหมณ์ ชื่อ ชาณุสโสณีพราหมณ์ ได้ทูลพระพุทธเจ้าว่า

ข้าพระองค์มีความเชื่อว่า ทานที่ข้าพระองค์ให้ไปย่อมสำเร็จแก่ญาติ ความหมายคือ ทาน
ที่ข้าพระองค์ให้ไป เมื่อข้าพระองค์อุทิศให้ ญาติย่อมได้บริโภคในทานนั้น

ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสว่า

ทาน ที่อุทิศให้ญาติ ย่อมสำเร็จ กับ บุคคลบางจำพวก ไม่สำเร็จกับบุคลบางจำพวก
ซึ่ง หากญาติไปเกิดเป็นมนุษย์ ทานที่อุทิศให้ก็ไม่สำเร็จ

เพราะ เขาไม่ล่วงรู้ และ ไม่อนุโมทนา

ไฉนจึงต้องอุทิศ(บุญ)เจาะจง เปรตจึงได้รับบุญ อนุโมทนาเอาเองเลยไม่ได้หรือ


.

 

"บุญอย่างอื่นลูกทำไปแล้ว พ่อแม่ไม่โมทนาย่อมไม่ได้อานิสงส์นั้น

แต่ว่าการอุปสมบทและบรรพชา บิดามารดาซึ่งคลอดบุตรมาแล้ว ต่างคนต่างจากกันไป พ่อแม่ไม่ทราบว่าบุตรมีรูปร่างหน้าตาเป็นประการใด เพราะจากกันไปตั้งแต่คลอดใหม่ๆ

สำหรับลูกชายก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า บิดารมารดาเป็นใคร

แต่ว่าอุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์"

โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ธรรมปฏิบัติเล่ม 1หน้า 29-35


คำเทศน์ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

 

<TABLE border=2 borderColor=#ffcc00 width=850 background=images_home/bg1.jpg align=center height=620><TBODY><TR><TD class=Style24 bgColor=#ffffcc height=46 align=center>อานิสงส์การบรรพชา-อุปสมบท</TD></TR><TR><TD height=250 background=images_monk/bg1.jpg><TABLE border=0 width=700 align=center><TBODY><TR><TD align=center></TD></TR><TR><TD height=92 align=center>อานิสงส์การบวชในพุทธศาสนา
โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ


</TD></TR><TR><TD height=290>
ต่อแต่นี้ไป จะนำเอาพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระประทีปแก้วบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ว่าด้วยเรื่อง อานิสงส์การบรรพชา มาคุยกับบรรดาท่านพุทธบริษัท ความมีว่าองค์สมเด็จพระทรงสวัสดิโสภาคย์เมื่อทรงพระชนม์อยู่ องค์สมเด็จพระบรมปรารถเรื่องการอุปสมบทบรรพชาในพระพุทธศาสนา องค์สมเด็จพระบรมศาสดาตรัสว่า การอุปสมบท บรรพชานี้มีอานิสงส์พิเศษ อานิสงส์อย่างอื่นมีการสร้างวิหารทานก็ดี การถวายสังฆทานก็ดี ทอดกฐินผ้าป่าก็ดี จัดว่าเป็น อานิสงส์สำคัญ แต่อานิสงส์นี้นั้นบุคคลที่จะพึ่งได้ต้องโมทนาก่อน หมายความว่า ถ้าบุตรธิดาของตนบำเพ็ญกุศล บิดามารดา ไม่โมทนาย่อมไม่ได้ แต่ว่าการอุปสมบทบรรพชานี้แปลกกว่านั้น องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง แสดงไว้ว่า สมมุติว่า บุตรชายของท่านผู้ใดออกจากครรภ์มารดาวันนั้น บิดามารดาก็จากกัน ลูกกับพ่อ ลูกกับแม่ย่อมไม่รู้จักกัน เวลาที่บรรพชานั้น บิดามารดาก็ไม่ทราบ แต่ทว่า ถึงอย่างก็ดี องค์สมเด็จพระชินศรีตรัสว่า บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์ โดยสมบูรณ์

นี่เป็นอันว่าอานิสงส์แห่งการการอุปสมบทบรรพชานี้แปลกจากบุญกุศลอย่างอื่น เป็นอันว่าขอพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า บุญอย่างอื่นลูกทำไปแล้ว พ่อแม่ไม่โมทนาย่อมไม่ได้อานิสงส์นั้น แต่ว่าการอุปสมบทและบรรพชา บิดามารดาซึ่งคลอดบุตร มาแล้วต่างคนต่างจากกันไป พ่อแม่ไม่ทราบว่าบุตรมีรูปร่างหน้าตา เป็นประการใด เพราะจากกันไปตั้งแต่คลอดใหม่ๆ สำหรับลูกชายก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า บิดารมารดาเป็นใคร แต่ว่าอุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์ เหตุนี้การอุปสมบทบรรพชาจึงจัดว่า เป็นกุศลพิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงบัญญัติไว้ ทีนี้จะว่ากันไปถึง อานิสงส์แห่งการอุปสมบทบรรพชา

คำว่า บรรพชา นี้หมายความว่า บวชเป็นเณร..... คำว่า อุปสมบท นี้หมายความว่า บวชเป็นพระ สำหรับท่านที่บรรพชา ในพุทธศาสนา เป็นสามเณร อันนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ท่านผู้บรรพชาเองคือเณร ถ้าประพฤติปฏิบัติดี นี่เอากันถึงด้านการประพฤติปฏิบัติดี ถ้าปฏิบัติเลวการบวชเณรก็ถือว่าเป็นการซื้อนรก ถ้าปฏิบัติดีนั้น องค์สมเด็จพระทรงธรรม์ บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวว่า ท่านที่บวชเข้ามาเป็นเณรในพุทธศาสนาแล้วปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ตามระบอบพระธรรม วินัย สำหรับเณรผู้นั้น ย่อมมีอานิสงส์คือ ถ้าตายจากความเป็นคน ถ้าจิตของตนมีกุศลธรรมดา ไม่สามารถจะทรงจิตเป็นฌาน องค์สมเด็จพระพิชิตมารตรัสว่า ท่านผู้นั้นจะเสวยความสุขบนโลกมนุษย์ได้ถึง 30 กัป เช่นเดียวกัน

การนับกัปหนึ่ง... คำว่ากัปหนึ่งนั้น มีปริมาณนับปีไม่ได้ องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาทรงเปรียบเทียบไว้อย่างนี้ ว่า มีภูเขาลูกหนึ่ง เป็นหินล้วนไม่มีดินเจือปน ถึงเวลา 100 ปี เทวดาเอาผ้ามีเนื้ออ่อนเหมือนสำลีมาปัดยอดเขานั้นครั้งหนึ่ง ทำอย่างนี้ 100 ปีปัด 1 ครั้ง 100 ปีปัด 1 ครั้ง จนกระทั่งหินนั้นหมดไป หาหินไม่ได้ เหลือแต่ดินล้วน นั่นจึงจะมีอายุได้ครบ 1 กัป และอีกประการหนึ่ง ท่านพรรณนาไว้ในพระวิสุทธิมรรคว่า มีอุปมาเหมือนกับว่ามีถังใหญ่ลูกหนึ่งมีความสูง 1 โยชน์ กว้าง 1 โยชน์ ยาว 1 โยชน์เหมือนกัน มีคนเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดมาใส่ในถังนั้นจนเต็ม ถึงเวลา 100 ปี ก็เอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดนั้นออก 1 เมล็ด ทำอย่างนี้จนกว่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดนั้นจะหมดไป เป็นการเปรียบเทียบกันได้กับระยะเวลา 1 กัป นี่เป็นอันว่า กัปหนึ่ง เราจะนับเวลาประมาณไม่ได้ เช่นกัปหนึ่งเราจะนับเวลาประมาณไม่ได้ เช่นกัปในปัจจุบันนี้สามารถจะทรงองค์สมเด็จพระสัมมา สัมพุทธเจ้าได้ถึง 10 พระองค์ เป็นระยะยาวนานมาก องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ากล่าวว่า ท่านที่บวชเป็นเณรเอง และมี ความประพฤติปฏิบัติดี ต้องเป็นเทวดาหรือพรหมอยู่ถึง 30 กัป นั่นก็หมายความว่า อายุเทวดาหรือพรหมย่อมมีกำหนดไม่ถึง
30 กัป และเมื่อหมดอายุแล้วจะเกิดเป็นพรหมใหม่ อยู่บนนั้นไปจนกว่าจะถึง 30 กัป หรือมิฉะนั้นก็ต้องเข้า นิพพานก่อน

สำหรับ บิดามารดาของบุคคลผู้บวชเป็นสามเณร ย่อมได้อานิสงส์คนละ 15 กัป คือครึ่งหนึ่งของเณร หมายความว่า บิดามีอานิสงส์ 15 กัป มารดามีอานิสงส์เสวยความสุขบนสวรรค์หรือพรหมโลก 15 กัป เช่นเดียวกัน เป็นอันว่า บรรพชา กุลบุตรของตนไว้ในพระพุทธศาสนาเป็นสามเณรมีอานิสงส์อย่างนี้ องค์สมเด็จพระมหามุนีตรัสต่อไปว่า บุคคลผู้ใดมีวาสนา บารมี คือมีศรัทธาแก่กล้า ตั้งใจอุปสมบทในพุทธศาสนาเป็นพระสงฆ์ แต่ว่าเมื่อบวชแล้วก็ต้องปฏิบัติชอบ ประกอบไปด้วย คุณธรรม คือมีพระธรรมวินัยเป็นสำคัญ

อันนี้องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า กล่าวว่า ท่านที่บวชเป็นพระด้วยตนเองจะมีอานิสงส์พิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ตรัสไว้ แต่ทว่าภิกษุสามเณรท่านใดผิดบทบัญญัติในพระพุทธ ศาสนาก็พึงทราบว่า เมื่อเวลา ตายก็มีอเวจีเป็นที่ไปเหมือนกัน อานิสงส์ที่พึงได้ใหญ่เพียงใด โทษก็มีใหญ่เพียงนั้น สำหรับบรรดาท่านผู้ไม่ใช่บิดามารดา ของบุตรกุลธิดาที่อุปสมบทบรรพชาในพระพุทธศาสนา เป็นผู้ช่วยในการบวช นี่หมายความว่า เวลาเขาจะบวชพระครั้งหนึ่ง เราทราบเข้าก็ไปบำเพ็ญกุศลร่วมกับ เข้าด้วยจตุปัจจัยมากบ้างน้อยบ้าง ให้สิ่งของบ้าง ช่วยขวยขวายในกิจการงานในการที่ จะอุปสมบทบ้าง หมายความว่า เขาจะบวชลูกบวชหลานของเขา เราไม่มีลูกหลานจะบวช เขามาบอกบุญมาหรือไม่บอกบุญ ก็ตาม เอาจตุปัจจัยบ้าง เอาของที่จะพึ่งจะใช้ในงานบ้าง ไปช่วยในงานด้วยความเลื่อมใส ถ้าไม่มีจตุปัจจัย ไม่มีของ ก็เอากาย ไปช่วย ช่วยขวนขวายในกิจการงาน

อย่างนี้องค์ สมเด็จพระพิชิตมารบรมศาสดากล่าวว่า ท่านผู้นั้นจะมีอานิสงส์เสวยความสุขอยู่บนสวรรค์ หรือใน พรหมโลก คนละ 8 กัป แต่ถ้าหากเป็นคนฉลาด อย่างเช่นเขาบวชพระกัน 42 องค์ เราก็ช่วยกันบำเพ็ญกุศล ช่วยในการ บวชพระ ไม่เจาะจงท่านผู้ใดผู้หนึ่ง เรียกว่าช่วยหมดทั้ง 42 องค์ ก็ต้องเอา 42 ตั้งเอา 8 คูณ นี่เป็นอันว่า...อานิสงส์ที่จะพึง ได้ในการอุปสมบทบรรพาชากุลบุตร กุลธิดาในพระพุทธศาสนาสำหรับผู้ช่วยงาน แต่สำหรับท่านผู้เป็นเจ้าภาพ ในฐานะ คนที่บวชไม่ได้เป็นบุตรของเรา แต่ว่าเป็นผู้จัดการขวยขวายในการอุปสมบทบรรพชาให้ อันนี้องค์สมเด็จพระจอมไตร บรมศาสดากล่าวว่า ท่านผู้จัดการบวชจะได้อานิสงส์ 12 กัป จะมีผลหลั่นซึ่งกันและกัน

​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
อานิสงส์การบวช

 

​

องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า

สมมุติว่า บุตรชายของท่านผู้ใดออกจากครรภ์มารดาวันนั้น บิดามารดาก็จากกัน ลูกกับพ่อ ลูกกับแม่ย่อมไม่รู้จักกัน เวลาที่บรรพชานั้น บิดามารดาก็ไม่ทราบ แต่ทว่า ถึงอย่างก็ดี องค์สมเด็จพระชินศรีตรัสว่า บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์โดยสมบูรณ์ นี่เป็นอันว่า อานิสงส์แห่งการการอุปสมบทบรรพชานี้แปลกจากบุญกุศลอย่างอื่น เป็นอันว่าขอพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า บุญอย่างอื่นลูกทำไปแล้ว พ่อแม่ไม่โมทนาย่อมไม่ได้อานิสงส์นั้น แต่ว่าการอุปสมบทและบรรพชา บิดามารดาซึ่งคลอดบุตรมาแล้ว ต่างคนต่างจากกันไป พ่อแม่ไม่ทราบว่าบุตรมีรูปร่างหน้าตาเป็นประการใด เพราะจากกันไปตั้งแต่คลอดใหม่ๆ สำหรับลูกชายก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า บิดารมารดาเป็นใคร แต่ว่าอุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์ เหตุนี้การอุปสมบทบรรพชาจึงจัดว่า เป็นกุศลพิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงบัญญัติไว้


โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ธรรมปฏิบัติเล่ม ๑ หน้า ๒๙-๓๕


อานิสงส์บวชพระ-บวชเณร | MThai Webboard[/URL]

 

พูดแบบตรงไปตรงมา ไม่เกรงใจเลยนะครับ บวชหน้าไฟไม่ได้บุญครับ การบวชแล้วพ่อแม่ได้บุญ ต้องบวชแล้วปฎิบัติ ไอ้ที่บวชแค่อาทิตย์เดียว อย่าเลยครับ ทำบุญอย่างอื่นยังอานิสงค์มากกว่า บางทีเห็นก็ขัดใจครับ
กินเลี้ยงงานบวช เหล้าเบียร์ไม่พอถามนาคอีก จะบวชกี่วันจะสึกวันไหน สึกแล้วเอาเมียเลยเปล่า พวกนี้บวชไปก็คุยแต่เรื่องทางโลก จิตใจก็หมกมุ่นเมื่อไหร่จะถึงวันสึกซะที ผมพูดความจริงครับเพราะผมผ่านมาแล้ว ยังนึกละอายใจตัวเองด้วยซ้ำ พรรคพวกที่บวชพร้อมกันก็เป็นเหมือนกันหมด พ่อแม่บางคนก็เหมือนกัน บอกไม่อยากให้มันบวชนานเดี๋ยวสบายเกินมันไม่ยอมสึก เดี๋ยวไม่มีใครดูแลกู ถ้าคิดแบบนั้นอย่าให้บวชเลยดีกว่า ถ้าจิตใจไม่พร้อมจริงๆอย่าบวชเลย มันจะได้บาปมากกว่าบุญ

 

ลองตรองดูถึงเหตุผลที่ควรจะเป็น ตามจริง ต่อคำถามนี้ครับ...

ถ้้าลูกบวชแล้วทำผิดวินัย ..ตายไปต้องเข้าถึงนรก บิดา มารดาจะเกาะผ้าเหลืองไปด้วยไหม ?...

หรือพ่อแม่เลือกเอาแต่บุญได้อย่างเดียว ?...ถ้ามีสิทธิในการเลือกได้เช่นนั้น พระพุทธเจ้าคงทรงตรัสสอนไว้ถึงความพิเศษในเรื่องนี้ที่ใดที่หนึ่งแล้ว แต่กลับไม่ปรากฏเลยในพระไตรปิฎก....

 

สาธุ สาธุ ขออนุโมทนากับทุกๆความเห็นครับ ได้ความรู้เพิ่มอีกเรื่องครับ

 

ลองเปิดหูเปิดตา ฟังเทศน์ ของครูบาอาจารย์ ดูนะครับ

แค่ลูก บรรพชาเป็นพระ พ่อแม่ ก็ได้บุญ กุศล แล้วครับ

แถม อนิสงค์ใหญ๋ ครับ บวชในพุทธศาสนา


ส่วนไอเรื่อง บวชแล้ว ทำตัวอย่างไรนั้น มันเป็น บุญ กุศลของตัว ลูกที่บวช ่ต่อครับ


จะบาป หรือ จะได้ บุญ เพิ่ม อยู่ที่ตัว พระ องค์ นั้น


ลองสอบถาม พระป่าสายหลวงปู่มั่น ได้ทุกรูป

ถ้าหาไม่ได้ เดี่ยวจะไปค้นหา คำเทศน์ ของครูบาอาจารย์ มาลงให้ฟัง




องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า

องค์สมเด็จพระชินศรีตรัสว่า บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์โดยสมบูรณ์

การอุปสมบทและบรรพชา อุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์

เหตุนี้การอุปสมบทบรรพชาจึงจัดว่า เป็นกุศลพิเศษ

ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงบัญญัติไว้

 

อ่านมาเยอะ

จริงครับ ถ้าคิดอยากจะบวชและปฎิบัติตามพระธรรมวินัย อันนั้นพ่อแม่ได้อานิสงค์แน่นอน แต่ผมพูดความจริงจากสภาพสังคมในปัจจุบัน มันบวชกันแบบมักง่ายครับ เมื่อวานมันยังเมากันเละ กลิ่นเหล้ายังไม่หาย วันนี้ใส่ผ้าเหลืองแล้ว คืนคนที่จะบวชมันควรจะมีความพร้อมกว่านี้
จะมีสักกี่คนนุ่งขาวห่มขาว เข้าไปอยู่เตรียมตัวก่อนบวช น้อยมากครับ นอกนั้นก็อย่างที่บอก มักง่ายกัน