กว่าจะมีวันนี้ได้ก็ฆ่าตัวตายไปหลายหน

ปัญหาชีวิต ทุกข์ของลูกผู้หญิง ส่วนมาก คือครอบครัวสามี ลูก พ่อแม่ บางครั้งเราเองก็มองไม่เห็นใครสักคน กรรมคงบังตาจริงๆเราเองเมื่อแรกๆสามีเปลี่ยนไปจากขาวเป็นดำ และมีมือที่สาม เข้ามามีส่วนร่วมในครอบครัวช่วงนั้นทั้งเจ็บทั้งอาย และถูกทำร้ายร่างกายเงินทองที่มีเราก็เริ่มฝืดเคือง ลูกที่ต้องเรียนหนังสืออีกสองคนเราช่วงนั้นเหมือนขาดสติสัมปะชัญญะ ขับรถไปเรื่อยจากนครสวรรค์ถึง พิจิตร จนมาจอดที่นึงเป็นป่ามีบึงเล็กๆไม่มีผู้คนเราร้องไห้มาตลอดทางจนคิดไม่ออกในตอนนั้นอยากตายมากๆเราเอาปืนที่สามีซื้อให้ตอนแต่งงานใหม่ๆออกมากะว่าจะยิงตัวเองแน่ๆในช่วงหลับตาจะตัดสินใจเหนี่ยวไกปืนเรารู้สึกเหมือนมีลมเบาๆพัดวูบผ่านหัวเราไปลืมตามองดูก็เห็นพระรูปนึงมายืนอยู่ข้างรถ และยกมือโบกช้าๆเสมออกท่านและเราก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่บอกให้เราเปิดกระจกลง เราได้สนทนากับท่านนานพอควรเราจึงรู้สึกตัวและลงจากรถไปกราบท่านพร้อมกับรับปากกับท่านว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกถ้าหากท่านช่วยเรา แต่ท่านกลับยิ้มและบอกกลับมาว่าถ้าท่านช่วยได้คงไม่มาบวชแล้วมาเดินเรร่อนแบบนี้ ตอนนั้นเราคงไม่เคยนึกถึงพระหรือธรรมมะใดๆสักนิด จนวูบของนาทีสุดท้ายจู่ๆก็มีพระมาโปรดจนวันนั้นเราได้ขอที่อยู่ และเบอร์ติดต่อของท่านและได้ข้อคิดธรรมมะต่างๆ จากพระอาจารย์และความมหัศจรรย์ของสมาธิและได้พบกับความสุขบ้างสามีก็กลับมาเหมือนเดิมแม้จะรู้สึกไม่ดีบ้างแต่วันนี้เราคงเป็นหนี้ชีวิตพระอาจารย์ที่ท่านใช้บางอย่างช่วยเหลือรักษาใจเราและผู้อื่น และทำให้เราก้าวออกและเข้าใจเวรกรรมมากขึ้นจน เราขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวรทั้งปวง และหมดทุกข์หมดโศกไปได้ และมารู้จักพลังจิตนี้จากท่านพระอาจารย์ ที่ท่านเป็นแฟนพลังจิตมาตั้งแต่ยังไม่บวชเป็นพระขอนมัสการด้วยใจ พระอาจารย์ ธานินทร์ หรือท่าน โชติกะภิกขุ

จากเจี๊ยบปากน้ำโพนครสวรรค์
หากใครเคยรู้จักหรือพบปะสนธนากับท่านมาบ้างตอนนี้ท่านกำลังสงเคราะห์ผู้เดือดร้อน คนพิการ คนเสียสติ คนไร้ที่พึ่งแบบเอาชีวิตและสุขส่วนตัวเข้าแลกเพื่อบารมีแห่งความเมตตาหรือการให้ผู้ใดเคยได้รับการช่วยเหลือจากท่านแวะไปเยี่ยมท่านบ้างนะคะ

 

ขออภัย ที่มีผู้สอบถามว่าพระอาจารย์อยู่ที่ไหน จะติดต่อยังไงตอนนี้เจี๊ยบยังไม่ได้ขออนุญาติและบอกกล่าวกับท่านก่อน แต่ท่านมีโครงการบุญต่างๆมากมายในพลังจิต และกระทู้ของเราเองก็มีเรื่องราวของท่านพระอาจารย์อยู่ และการที่เจี๊ยบมาเขียนถึงท่านนี้ ก็มิได้มาเชียร์หรือเป็นหน้าม้าให้ เพียงแต่เราได้แวะไปเห็นความเดือดร้อนของผู้ที่เสียสละช่วยเหลือผู้อื่น จนเราสัมผัสรับรู้ความรู้สึกของการช่วยเหลือ และการให้อย่างแท้จริงและ รู้ว่าการสร้างคนให้เป็นคนนั้นมีอานิสงส์กว่าสร้างสิ่งใดๆ
คนที่มีทุกข์และปัญหาชีวิตนะคะโปรดหยุดคิดสักนิดว่าอีกหลายชีวิตมีปัญหามากกว่าเรา คิดไม่ออก หาทางไม่พบ มาหลบพักกับธรรมมะและคำสอนที่สงบร่มเย็นกันดีกว่า หากเจี๊ยบเองไม่เจอพระพบธรรมมะและได้ฟังคำสั่งสอนวันนี้คงไม่ได้มีสำหรับเราแล้วค่ะ

 

ใครที่คิดค่าตัวตาย หรือคิดฆ่าผู้อื่นให้ตายไปด้วย ขอเสนอความคิดให้มาลองตายก่อนตายดูนะคะ หรือลองมาคิดถึงความตายสบายนักมันตัดรักหักหลงในสงสาร แค่เคาคิดว่าเราทุกคนจะต้องตายนั้นแล้วประโยชน์ใดเล่าเราจะต้องลงมือฆ่าตนเองธรรมชาติก็มิปล่อยเราใว้แน่คำสอนจากท่าน

 

ขอเล่าของเราบ้าง มีช่วงหนึ่ง เรามีสามีและมีลูกชายด้วยกัน ลูกพึ่งจะเดินได้ สามีเราก็ไปมีหญิงอื่นเป็นหลานของพี่เขยเขา พี่สาวกับพี่เขยเขา ก็ให้สามีเรารับผิดชอบหลาเขาและให้เลิกกับเรา ตอนนั้นเราไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้เลย ก็เลยคิดฆ่าตัวตาย โดยกินยานอนหลับ และพายามชือดข้อมือแต่ยานอนหลับทำให้หลับก่อน ตอนที่หลับฝันว่า เห็นหลังของแม่เราที่เสียชีวิตไปนานแล้ว เราก็วิ่งตามไป แต่ระหว่างทาง มีมือสีดำขนรุงรังใหญ่มากๆ ตบลงแผ่นดินใกล้กับตัวเรา เราล้มลงเพราะแผ่นดินสะเทือน ตอนนั้นได้ยินเสียงเรียกชื่อเรา เราก็หันกลับไปดู เห็นหลังของพระสงฆ์รูปหนึ่ง จีวรของท่านสว่างไสวเหลือเกิน แล้วเราก็ได้ยินเสียง พูดว่ากลับไปเถิดลูก ยังไม่ถึงเวลาของเจ้า แล้วเราก็ตื่น จากนั้นเราก็เริ่มทบทวน แล้วเราก็ตัดสินใจออกจากบ้านหลังนั้น อยู่ไปก็แค่นั้น ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ จนอยู่มาทุกวันนี้ เวลาเราท้อแท้มากๆเข้า เราจะนึกถึงพระสงฆ์รูปนั้น ถึงไม่มีโอกาสจะเห็นหน้าท่าน แต่ก็จำคำพูดของท่านเสียงของท่านช่างมีความเมตตา กรุณาอยู่ในน้ำเสียงนั้น ทำให้ไม่คิดจะฆ่าตัวตายอีกเลย และไม่คิดจะฆ่าใครด้วย เมื่อยังไม่ถึงเวลาทำยังไงมันก็ไม่ตาย และคิดได้ว่าเขาให้อยู่ เพื่อสร้างความดี เพื่อให้สร้างบุญกุศล และทำให้คิดได้ ไม่มีอะไรเป็นของเราโดยแท้ มีได้หมดได้ มันไม่มีอะไร นอกจากความดีที่เราทำ กับบุญกุศลที่สร้างไว้ ถึงเวลาตายเมื่อไหร่บุญกุศลและความดีเท่านั้นที่เราเอาไปด้วยได้ หากข้อความของเราจะช่วยให้ใครอีกหลายคนที่ทุกข์อยู่ ขอให้สู้ดูก่อน อย่าพึ่งคิดอะไรสั้นๆ ชีวิตมีหนทางเสมอ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมก็เคยมีปัญหาชีวิตล้มอยู่เป็นปีๆๆต้อนนี้กำลังสร้างกำลังใจให้กลับตัวเอง

 

เคยถามปัญหาธรรมะพระอาจารย์ครั้งหนึ่ง ท่านตอบให้เพียบเลย ตอนนี้ผมเอง
ก็มีความสุขดีแต่คิดถึงความตายวันละเป็นร้อยๆ ครั้ง แต่ไม่ใช่คิดฆ่าตัวตายนะครับ

 

อนุโมทนาและยินดีด้วยนะคะ
บางทีทุกข์และปัญหาชีวิต ก็ทำให้เรามีโอกาสเจริญในธรรม

 

หนูเองก็เคยมีความทุกข์เหมือนกันค่ะ ขอบคุณธรรมะค่ะที่ทำให้ผ่านพ้นมาได้ หนูทุกข์ใจอยู่เป็นปีค่ะ บางคนอาจจะคิดว่าเรื่องของหนูมันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่สำหรับหนูมันใหญ่มากค่ะ