กลอนสุภาษิตโบราณ ของเจ้าคุณนรรัตน์ฯ (พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต(ธมฺมวิตกฺโกภิกข

"เห็นเสือหมอบอย่าเชื่อว่าเสือไหว้
เผลอเมื่อไรเสือกินสิ้นทั้งขน
คนต้องเกรงเยงยำน้ำใจคน
เขาถ่อมตนอย่าเหมาว่าเขากลัว

เขาไม่สู้อย่าเหมาว่าเขาหนี
คชสีห์หรือจะสู้หมูชั่ว
วางตนสมคมประจักษ์ในฝักตัว
ชาติคนชั่วลบหลู่อย่าสู้มัน

เมื่อน้ำไหลไหวเชี่ยวเป็นเกลียวกล้า
เอานาวาขวางไว้ภัยมหันต์
เรื่องของคนปนยุ่งนุงนังครัน
ต้องปล่อยมันเป็นไปใจสบาย

อวดฉลาดพูดออกบอกว่าโง่
ฟ้งเขาโอ้อวดอ้างอย่างขวางเขา
ขัดคอเขาเขาโกรธพิโรธเรา
เป็นเรื่องเร่าร้อนใจไม่เป็นการ

ใครมีปากอยากพูดก็พูดไป
เรื่องอะไรก็ช่างอย่าฟังขาน
เราอย่าต่อก่อก้าวให้ร้าวราน
ความรำคาญก็จะหายสบายใจ"

 

เพราะมากเลยค่ะ