กรรมที่ข้าพเจ้าทำนั้นดี หรือ ชั่ว

ครับพอดีที่บ้านของผมนะครับได้เลี้ยงสุนัขเอาไว้นะครับแล้วทีนี้ผมก็ไปเจอเห็บผมเลยจับไปปล่อยที่โต๊ะที่มัน รกๆ เพราะแถวบ้านของผมไม่ค่อยมีพื้นหญ้าถ้าเอาไปปล่อยหน้าบ้านก็กลัวจะโดนรถทับอีกอย่างถ้าหากญาติของผมมาเจอเห็บเหล่านั้นต้องตายแน่ๆผมจึงนำไปปล่อยเป็นการแยกกันเพราะถ้าสุนัขโดนเห็บกัดก็คงจะเจ็บแล้วผมก็กลับมาคิดว่าเห็บเหล่านั้นจะมีอาหารกินหรือเปล่าผมก็เลยมาคิดกังวลว่ามันจะเป็บบาปติดตัวเราหรือไม่ที่ไปเอาเห็บออกจากที่อยู่อาศัย(สุนัข)ทำให้ไม่มีอาหารกินแต่ถ้าหากผมไม่เอาออกสุนัขก็คงเจ็บและไม่นานนักก็อาจจะต้องโดนญาติผมเอาไปแช่น้ำมันให้ตายแล้วทีนี้ถ้าผมเป็นฝ่ายผิดจะมีวิธีลดกรรมยังไงครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=OukUcK6M4yk]YouTube - แม่ชีทศพร 035-ผลกรรมจากฆ่าเห็บหมัด[/ame]

 

ถึงเวลาที่ท่านต้องเลือก ระหว่างดับทุกข์ของตน ของหมา หรือว่าของเห็บ หมัด เหล่านั้น แต่มิว่าท่านจะเลือกสิ่งไร หากท่านทำด้วยจิตเมตตายังต้องกลัวสิ่งใดอีกเล่า เห็บ หมัด เหล่านั้นเป็นเหมือนโจรที่มาปล้นมิตรคือหมา ของท่านอยู่ หากท่านไม่ช่วยมิตรของท่านแต่ ท่านกลับเห็นว่าเห็บ หมัด สำคัญกว่า ด้วยความกลัวบาป เมื่อถึงคราวเวลาที่กลับกัน เมื่อท่านเดือดร้อนบ้างก็จะหาผู้ใดคิดจะช่วยท่านไม่ ด้วยความกลัวบาปเฉกเช่นเดียวกัน มิใช่ว่าผม สนับสนุนการทำบาปนะครับ ผมก็กลัวบาปเหมือนกัน แต่เราต้องจัดลำดับความสำคัญของสิ่งต่างๆด้วย บางครั้งการที่เราไม่ทำอะไร ก็อาจกลายเป็นบาปอันใหญ่หลวงไปก็ได้ ท่านก็ลองเลือกหนทางดูตามแต่ที่จะพอใจเถิด หากเห็นว่าหนทางแห่งคฤหัสคับแคบ ก็บวชซะเถอะครับ

 

อือม์ กรรมที่คุณทำนั้นมีกรรมดีอยู่อย่างแน่นอน ส่วนจะเป็นกรรมชั่วหรือไม่นั้น วินิจฉัยฟันธงลงไปได้ยาก

ที่ว่าเป็นกรรมดีนั้น เพราะคุณมี "เจตนาดี" ทั้งต่อสุนัขและต่อเห็บ คุณไม่อยากให้สุนัขถูกเห็บกัด คุณจึงนำเห็บไปปล่อย และคุณก็ไม่อยากให้เห็บถูกรถทับตาย หรือญาติคุณฆ่ามันตาย คุณจึงนำเห็บไปปล่อยในที่รกๆ

แต่คุณยังกังวลว่า การที่นำเห็บไปปล่อยในที่รกๆ จะทำให้เห็บขาดอาหารหรือไม่ เพราะธรรมชาติของเห็บย่อมอยู่กับสุนัข คุณก็เลยกลัวว่าคุณจะทำกรรมชั่ว

จริงๆแล้ว เรื่องของกรรมนั้นมีความละเอียดซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง ไม่มีมนุษย์ผู้ใดที่จะล่วงรู้ผลแห่งกรรมได้เสียทุกเรื่อง มีแต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น

ยกตัวอย่างเช่น ปกติเราเข้าใจกันว่า กรรมอยู่ที่เจตนา
ถ้าอย่างนั้น สมมติว่าเราขับรถไปด้วยความระมัดระวัง แล้วจู่ๆมีสุนัขวิ่งตัดหน้า เราเบรคไม่ทัน ก็เลยชนสุนัขตัวนั้นทำให้บาดเจ็บ หรือตาย ถามว่าเรามีเจตนาที่จะทำให้สุนัขตัวนั้นบาดเจ็บหรือตายมั้ย เราก็คงตอบได้ว่าเราไม่มีเจตนา
และถ้าถามต่อไปว่า บาปหรือปล่าว เอ้อ น่าคิด ถ้าตอบว่าไม่บาป แน่ใจแล้วหรือที่ท่านคิดเช่นนั้น

เพราะอะไร เพราะหลายๆเรื่องนั้น อย่าว่าแต่ไม่เจตนาเลย
แม้กระทั่งมีเจตนาดี แต่วิธีการผิดๆ จะถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกกระนั้นหรือ

เรื่องการนำเห็บไปปล่อยนั้น ทางที่ดีที่สุด ขอให้ระลึกว่า คุณไม่ได้เจตนาจะฆ่าเห็บ จริงมั้ย

เพราะฉะนั้น ในเมื่อเราไม่เจตนาฆ่า หากจะเป็นกรรมจริง ก็เป็นโทษที่ไม่หนักเทียบเท่ากับเจตนาเต็มเปี่ยมที่จะเอาชีวิตเห็บ หรือเจตนาที่จะให้เห็บอดอาหาร

วิธีแก้สำหรับตัวคุณก็คือ ต้องวางให้เป็น ให้หยุดคิดเรื่องนี้เสีย เหมือนเราตัดสวิทซ์ไฟที่กำลังส่องหน้าของเรานะ ถ้าไม่ตัดสวิทซ์ ไฟก็สว่างอยู่อย่างนั้น รบกวนสายตาเราเป็นที่สุด เพราะฉะนั้น สับสวิทซ์ลง เพื่อพักสายตา แล้วปัญญาก็จะเกิด

ขอให้ความเห็นของผมคลายข้อสงสัยและคลายทุกข์ของคุณ

ขอให้เจริญในธรรม

 

แล้วถ้าผมเจอเห็บอีกควรทำอย่างไรดีครับ

 

ที่เอามาให้ดูแม่ชีเปิดกรรมนี่เพราะอยากให้ตัดสินใจเองครับ อย่างน้อยคุณก็จะ
ได้รู้ว่าการกระทำทุกอย่างมันมีผลของมัน ไม่ว่าคุณจะคิดว่าตัวเองกำลังทำในสิ่ง
ที่ควรทำหรือไม่ก็ตาม ผมไม่ได้บอกคุณว่านี่มีกรรมนะอย่าทำ แต่บอกคุณว่าถ้า
คุณเลือกทางนี้ผลมันจะเป็นอย่างนี้รับได้ไหม เวลาที่เรารับผลขึ้นมาเราก็จะได้ไม่
คิดว่าเราทำความดีแต่ไม่ได้ดี ผมเองก็ทำบาปทำกรรมมามาก บุญเทียบกับบาป
ไม่ได้เลย ประมาณว่าเป็นนักรบมาก่อนแต่เป็นสิ่งที่ต้องทำ ตอนนี้ก็มานั่งรับกรรม
กันสนุกเลย มันอยู่ที่ตัวเราจะเลือกขึ้นชื่อว่ากรรม หรือการพูด คิด กระทำ ย่อมมี
ผลในตัวมันเอง ทำบาปมันง่ายมากนะครับ เกิดเป็นมนุษย์นั้นยากแสนยาก จะอยู่
ให้รอดปลอดภัยก็ไม่ใช่ง่าย แต่อย่างน้อยถ้าเรารู้ผลของการกระทำเราก็ไม่ต้อง
มาเสียใจภายหลังเพราะเรารู้แล้วว่าต้องรับผลแบบนี้ ลองตัดสินใจดูครับ

 

555 ถามได้ดี ๆ

เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมจะแนะนำวิธีป้องกันเรื่องกวนใจนี้ให้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ึขึ้นอยู่กับคุณว่าทำได้หรือไม่ ไม่ีมีใครช่วยคุณได้ นอกจากตัวคุณเอง

วิธีก็คือ "อย่าไปใส่ใจเรื่องเห็บให้มากนัก อย่าไปจดจ่อกับมัน ลืมๆไปเสียบ้าง" มิฉะนั้น ดีไม่ดี จะกลายเป็นว่า เจอหมาต้องหาเห็บ

ในโลกนี้ บางเรื่องก็ต้องลืม บางเรื่องก็ต้องจำ
ที่เกิดปัญหาขึ้นก็คือ สิ่งที่ควรจำ กลับลืม สิ่งที่ควรลืม กลับจำ

สำหรับหมาตัวที่คุณเลี้ยงนั้น พยายามรักษาความสะอาดของหมาที่คุณเลี้ยง ที่บ้านผมที่ต่างจังหวัดก็เลี้ยงหมาไว้ ก็ไม่เห็นมีเห็บอะไร

แต่ถ้ากรณีที่คุณไปเจอเห็บเข้าจริงๆ ก็ควรจะคิดว่า นั่นก็ 1 ชีวิต เป็นกรรมของเค้าที่เกิดมาเป็นเห็บ บุญใดที่ทำมา ก็ขออุทิศให้กับเจ้า เกิดใหม่ชาติหน้าก็ขอให้มีภพภูมิดีขึ้นนะ ....แล้วคุณก็หยิบมันออกจากตัวหมา ไปปล่อยไว้ไกลๆ แล้วก็หยุดความคิดต่อว่า เอ๊ะ แล้วมันจะเป็นอย่างไร เราจะบาปมั้ย ....วางลงให้ได้ เข้าใจไหม ?

เกือบ log out ไปแล้ว นึกตัวอย่างได้อย่างหนึ่งคือ เรื่องของ "ยุง"

สมมติว่า มียุงจะมากัดเรา ถ้าเราตบยุง เจตนาฆ่าถูกมั้ย จิตก็เป็นอกุศลแล้วละ ถ้ายุงตายสมเจตนา ก็บาปเต็มๆ

ทีนี้ เราปัดยุง ไล่ยุงให้ไปไกลๆเสีย ถ้าแค่นี้ก็จบ

แต่จะไม่จบ ถ้าเราไปคิดต่อว่า "เอ๊ แล้วมันจะหิวมั้ย มันไม่ดูดเลือดเรา แล้วมันจะตายไหมเนี่ย ?"

เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้ หึๆๆ

 

ขอขอบคุณมากๆนะครับผมกับทุกข้อความ

 

ผมว่าที่คุณทำนั้นควรแล้วครับ หากเราคิดจะมีสัตว์เลี้ยงก็ควรเลี้ยงเขาให้เหมือนกับลูก

ต้องพร้อมที่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ คนเรานั้นยอมรับได้ที่สัตว์เลี้ยงของเรามีกรรมเป็นของตนเอง

แต่พอลูกเรามีเหา ทำไมคนเราถึงไม่ยอมรับบ้างล่ะว่าลูกเราก็มีกรรมเป็นของตนเอง

หากคุณมีลูก แล้วลูกคุณมีเหา คุณจะนิ่งเฉยปล่อยให้เหาอยู่กับลูกคุณ

จนกว่าเขาทั้งสองจะหมดเวรหมดกรรมกันหรือเปล่าครับ

ผมมองว่าบุญที่คุณได้ทำนั้น ไม่ใช่อยู่ที่ช่วยชีวิตเห็บ หรือทำให้สัตว์เลี้ยงคุณสบายตัวขึ้น

แต่บุญยิ่งใหญ่ที่คุณได้ทำ คือ ช่วยไม่ให้ญาติของคุณทำผิดศีลข้อที่ ๑ ครับ