เวรระงับด้วยไม่จองเวร

ช่วยตอบด้วยครับ
ถ้าคนหนึ่งทำไม่ดีต่ออีกคน เมื่อคนถูกกระทำ พัฒนาตนจนมีความสามารถ การกระทำคืนต่อคนนั้นเพื่อให้เขาสำนึกและชดใช้ เพราะให้การเอาคืนทันในชาตินี้ ถามว่าผิดไหมหรือปล่อยตามกฎแห่งกรรม ส่วนการไม่จองเวรเพื่อให้รีบพาตนเองหลุดพ้นใช่ไหมครับ ถ้าคนถูกกระทำไปแล้วกรรมเป็นโมฆะหรือเปล่า ขอความคิดเห็นด้วยเพราะมีประโยชน์ต่อการเลิกจองเวรกัน

 

การเจ็บแค้น ก็เพราะว่าไม่ได้อยู่ในฐานะจะสู้ได้นั้นล่ะ
ดังนั้นคนที่เจ็บแค้น ก็ต้องผูกเวรเอาไว้ แล้วรอโอกาสที่กลับมาเหนือกว่า

ทีนี้ที่คุณบอกว่าคนที่โดนจะเอาคืน ตอนนี้ได้โอกาสแล้ว จะเอาคืนได้มั้ย
จริงๆ มันก็เป็นเวรเป็นกรรมโดยทั่วไปสัตว์ทั้งหลายก็เอาคืนกันนั้นล่ะ
ทั้งนี้เพราะไม่ได้คิดกันหรอกว่า อีกฝ่ายเค้าก็คิดผูกเวรได้เช่นกัน
(ต่อให้ถาม มันก็อาจจะไม่พูดตรงกับใจก็ได้)

มันก็เลยตามล้างตามผลาญไม่จบไม่สิ้น เมื่อมีโอกาส

ดังนั้นพระท่านว่า จะจบต้องหยุดที่ตนเอง .. ใครมาทำเราก็ให้เราหยุด
เพราะคนที่ทำเราเค้าอาจจะเคยโดนเราทำมาแต่ชาติปางก่อน
พอได้จังหวะเค้าได้ทำสมปรารถนาแล้ว ถ้าเราไม่ไปต่อให้เรื่องมันยืดยาว เรื่องมันก็ต้องจบนั้นเอง

 

แล้วรู้หรือป่าวว่าทำไม พระท่านว่า การให้อภัยทานจึงมีอานิสงส์สูงที่สุด

ก็เพราะว่าถ้าคนที่ยังไม่ให้อภัยหรือยังผูกเวรรอแก้แค้นอยู่
แม้ว่าคนนั้นจะไปทำบุญมายิ่งใหญ่ .. คนนั้นเมื่อมีโอกาสบุญหนุนนำแล้ว
ก็จะดันเอาผลบุญนั้นไปทำลายกัน

ดังนั้น ต่อให้มีบุญมาก แต่ทิศทางมันผิด ผลมันก็ยิ่งทวีความเสียหาย
บางทีจองล้างจองผลาญเอากองทัพเป็นหมื่นเป็นแสนไปตายด้วยก็มี แบบนั้น

ดังนั้นพระท่านว่า การให้อภัยทาน จึงมีอานิสงส์สูงกว่า
เพราะบุญทั้งหลายที่เรามี จะถูกเก็บรักษาและนำไปใช้ให้เป็นคุณต่อยอดขึ้นไปเรื่อยๆ

 

ถามในบอร์ดธรรม ก็ต้องตอบไปตามธรรม ว่าไม่มีใคร ส่งเสริมให้กับการเอาคืน หรือ กลับไปก่อกรรมกระทำคืนต่อคนที่เคยก่อกรรมกับเค้าให้เค้าสำนึกหรอก นะครับ

ฉนั้น ผมก็จะบอกว่า ปล่อยวาง กฏแห่งกรรม เคยสร้างกรรมอะไรไว้ ก็ย่อมได้รับผลกรรมนั้น

ว่าแต่เรื่องบางเรื่อง ชาตินี้เราอาจถูกคนอื่นมาก่อกรรมไว้ แต่ชาติก่อนๆ รู้หรือไม่ว่า เคยไปก่อสร้างกรรมอะไรกับใครเอาไว้

กฏแห่งกรรม เคยก่อเวรก่อกรรมอะไรไว้ ก็ย่อมได้รับผลกรรมนั้น

แนะนำว่า ให้ไปขอขมาอโหสิกรรม ต่อกันละกัน ครับ จะได้หมดเวรหมดกรรม กันไป ไม่จองเวร กันอีก ครับ

 

ลองคิดถึงแนวคิดเรื่องการเอาคืนให้ดี ว่าสิ่งที่เราจะไปแก้แค้นเขาถ้าคนอื่นทำกับเราบ้างเรารู้สึกโอเคไหม ถ้าเรารู้สึกว่าไม่อยากให้คนอื่นทำแบบนั้นกับเราทำไมเราถึงรู้สึกว่ามันโอเคที่จะทำแบบนั้นกับคนอื่น ถึงแม้ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกกระทำก่อนก็ตามที นั่นหมายความว่าเรามีความชอบธรรมที่จะทำร้ายเขากลับแล้วไม่เป็นไรงั้นหรือ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎแห่งกรรมเถอะ อย่าคิดว่าเราเป็นผู้ถูกกระทำแล้วเราไปทำกลับจะถือว่าหายกัน กรรมวัดกันที่เจตนา ถ้าเราเคียดแค้น อาฆาตมีเจตนาทำลายเขา มีการวางแผน กรรมนั้นจะหนักกว่าที่อีกฝ่ายทำกับเราซะอีก เมื่อเราเป็นฝ่ายถูกกระทำลองนึกถึงใจคนอื่นดูว่าถ้าเขาโดนแบบเดียวกันนี้เขาก็ทุกข์เหมือนกับเรา

 

การยกโทษให้เขา คือ การเอาโทษออกจากใจเราค่ะ

หากยังจองเวรต่อกัน ต้องเกิดมาเพื่อแก้แค้นเอาคืนต่อกัน ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ จนกว่าจะเลิกจองเวรต่อกัน

กรรมจะเป็นโมฆะได้ เมื่อเอาสิ่งนั้นออกจากใจ คือ หมดเชื้อไฟ มอดดับลงด้วยการให้อภัยอโหสิกรรมต่อกันค่ะ

 

เพราะคนเราไม่เข้าใจคำว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ที่ 4ท่าน ขยายความนั้นมีส่วนถูกคือ มีคนถูกกระทำได้ทีเหนือกว่า ย่อมนำผลบุญอันมากไปทำลายกลับคืนผู้นั้นเป็นทวี สูญเสียขยายวงไปยังสิ่งต่างๆ เหมือนบางเหตุการณ์ในอดีต เพราะนั่นคือเป็นวิถีสัตว์โลกที่หมุนเวียนกัน เพราะคนแรกที่ทำผิดทำด้วยเจตนาชั่วแต่ไม่ทราบผลเสีย และผู้ทำคืนมีโอกาสโดยคิดว่าสร้างความยุติธรรมได้ แต่มันไม่จบ ถ้าจะดีกว่าหากให้อภัยและพาตนไปสู่สิ่งที่ดีกว่า และโอกาสนั้นจะเปลี่ยนเป็นการให้ความช่วยเหลือแก่คนที่สร้างกรรมคนแรกเมื่อผลกรรมให้ผลแล้วแม้เขาเธอนั้น ฉงนในสิ่งที่ต้องมารับทุกข์เพราะเหตุใด ผู้เอาคืนจะได้ให้ความกรุณาช่วยเหลือหรือจะผ่านไปก็ได้โดยไม่ทำร้ายกลับคืน เป็นบุญอันยิ่งที่ทำได้ยาก การอภัยคนอื่นได้จริงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หากทำได้ก็ทำให้ตัดกรรมต่อกันโดยตนเอง เป็นการให้อภัยจากคนถูกกระทำ ต่างจากการอโหสิกรรมต่อกันและกันทั้งสองฝ่าย อันนั้นคือดีที่สุด