ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

นอนก่อนนะ ไม่ไหวแล้ว

 

มันมากสมกับการรอคอย

 

วันนี้ไม่ได้เขียนนะคะ เหลือวิชาสุดท้าย เพิ่งกลับขอพักผ่อนก่อน

 

ขอบคุณผู้ที่มากด Like แบบถล่มทลาย

 

เมื่อเข้าไปอยู่ภายในพระตำหนัก พวกสิงห์ที่ต่างสะบักสะบอมแลมอมแมมไปด้วยคราบเหงือและคราบฝุ่น
ก็ให้อึดอัดนัก พวกสิงห์ ทอง และเข้ม หมอบกราบที่พื้น ขยับตัวไปมา แอบกังวลกับรอยเท้าของตนและหยดเหงื่อ ที่ไหลเป็นทางบนพื้นไม้สีก่ำ มันขลับ

รอจนเกือบครึ่งก้านธูป เจ้าหอหน้าและพระอนุชาก็เดินเข้ามา มีนางกำนัลน้ำชาและเครื่องเสวย
และมาลัยกรที่ร้อยอย่างงดงามในพานข้างๆ กลิ่นมะลิลอยมาจากมาลัยพวงนั้น กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่ตลบอบอวล ชวนให้ชื่นใจ

เจ้าหอหน้าประทับบนตั่ง พระอนุชาประทับยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง

ทรงสรงน้ำมาอย่างเรียบร้อย พระเกศาดำขลับ ลงน้ำมันหวีเรียบ และฉลองพระองค์เพียงพระภูษาทรง(ผ้านุ่ง)จากไหม
เผยให้เห็นพระอุระ และพระพาหุ(ต้นแขน) ขนาดใหญ่ แต่พระอนุชาทรงฉลองพระองค์ชุดเดิม
(จากนั้นในภายหลัง สิงห์พบว่า เจ้าหอหน้านั้นทรงโปรดการสรงน้ำ และความสะอาดเรียบร้อย มากเป็นพิเศษ )

 

"ข้าจักประทานรางวัลให้พวกเจ้าอย่างงาม ในฐานะที่สู้อย่างสมศักดิ์ศรี
เป็นน้ำใจเล็กน้อยจากข้า หากพวกเอ็งไม่รับ จักถือว่าดูหมิ่นเกียรติข้า"

เข้มและทองเงยหน้าขึ้นชำเลืองมอง เห็นนางกำนัลหน้าตาจิ้มลิ้ม นำพานมาวางไว้ตรงหน้าเข้มและทอง มีถุงผ้าไหมสีทองเล็กๆ ภายในมีทองก้อนขนาดเล็กอยู่

เข้มและทองถวายบังคมรับ มิกล้าเอื้อนเอ่ยใดๆ

ทั้งคู่รับทองลงจากพาน วางไว้ด้านหน้าตน

"ดีมาก สบใจข้านัก เจ้าทองสมกับเป็นศิษย์เอกพ่อครูขาว
และเจ้าเข้ม แม้อายุยังเยาว์นัก แต่ก็สุขุม หากเจ้าได้ฝึกฝนและออกศึก ในภายหน้าเจ้านั้นเหมาะที่จะได้เป็นแม่ทัพนายกอง ใจต้องกล้า และกล้าอย่างมีปัญญา

ว่าไง พวกเอ็งทั้งสอง อยากมาเป็นทหารในสังกัดของข้า เจ้าหอหน้าแห่งเมืองสองแควหรือไม่? "

เข้มและทองถวายบังคม เตรียมยืนยันจะปฏิเสธเจ้าหอหน้า เพราะห่วงเมืองของตน รวมทั้งพ่อครูขาวและพ่อครูเอก

เจ้าหอหน้เหมือนรู้ใจของทั้งคู่ ทรงตรัสว่า "อย่าเพิ่งค้าน ข้าจักเอ่ยกับพ่อครูทั้งสองเอง หากพ่อครูไม่ขัดข้า พวกเจ้าก็ต้องยอม" กังวานพระสุรเสียงตอนท้ายเข้มทีเดียว

เข้มและทองสบตากัน รู้ว่าทัดทานไปตอนนี้ คงป่วยการเปล่า จึงได้แต่เงียบ

คืนนี้พวกเจ้าจงพักผ่อนเสีย เพลาเช้า รุ่งวัน ข้าจักเดินทางไปเฝ้าเสด็จพ่อที่อโยธยา ตามสารที่พวกเจ้าส่งมา เพื่อจัดการเรื่องในวังของท่านพ่อ ระหว่างนั้นข้าจะพบพ่อครูทั้งสอง

ส่วนเจ้าสิงห์ ข้าไม่ให้เจ้าเลือกทางใด เพราะชะตากำหนดแล้ว เจ้าจักหนีไปไม่ได้"

 

อ่านถึง EP2 แล้ว เย้.... มันส์ พะยะค่ะ .... มาเฝ้ารอกันต่อปายยย (f)

 

สิงห์ เข้ม และทอง ได้รับเกียรติเป็นอย่างสูง ให้พักในเรือนหลังพระตำหนัก เป็นเรือนของทหารยาม แต่เกียรติที่ได้รับคือ ได้นอนในห้องหับมิดชิด

เข้มนั้น เมื่อปิดประตูลงดาลก็รีบเอ่ยถามข้อขัองใจกับสิงห์ทันที
"สิงห์ หากเอ็งยังเห็นข้าเป็นพี่ จงเล่าเรื่องราวที่ทำให้เจ้ากลายเป็นขุนสิงห์ทีเถิด
อันตัวพี่มิใช่วิสัยสอดรู้สอดเห็น "

สิงห์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ให้หนักใจนัก เจ้าหอหน้าสั่งไม่ให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป

สิงห์ตรึกตรอง จึงกล่าวแต่คำจริง แต่มิได้บอกเรื่องราวตามที่สัญญากับเจ้าหอหน้า

"ข้านั้น ก่อนจะมาฝึกมวยกับพ่อครูเอก เดิมชื่อ เสือ เป็นลูกชายคนโตแห่งพระยาครองเมืองสุพรรณบุรี
แต่กาลต่อมา ท่านพระยามีลูกชายกับเมียเอก ซึ่งมิใช่แม่ข้า จึงบอกให้ข้ารู้ว่า ข้านั้นเป็นเพียงลูกของเพื่อนในสงครามที่ฝากฝังไว้
มิใช่สายเลือด และบัดนี้ท่านมีทายาทสืบสกุลโดยสายเลือด ในเพลานั้นแม่ข้าก็ป่วยและเสีย
จึงมิควรที่ข้าจักอยู่เป็นเสี้ยนตำตาตำใจอีกต่อไป ท่านจึงเนรเทศข้าเสียจากเมือง และให้มาอยู่ชายแดน โดยน้ำใจของพ่อข้าคงต้องการให้ข้าตาย "

เข้มได้แต่นิ่งฟัง และคลายสงสัยลง ใจก็รู้ว่า สิงห์คงเล่าไม่หมด แต่ไม่ได้ซักไซร้น้องต่อ ด้วยนิสัยดั้งเดิม ที่เป็นผู้เห็นอกเห็นใจผู้อื่น

เข้มไม่พูดการใดอีก แต่นั่งลงข้างสิงห์ แล้วใช้มือโอบไหล่สิงห์

"เรื่องหนหลัง จงลืมเถิด บัดนี้เจ้ามีพี่ และพี่มีเจ้า เราจักก้าวไปด้วยกัน"

ทองนั้นซาบซึ้งกับคนทั้งคู่เช่นกัน

 

สิงห์และทองเมื่อได้ผลัดผ้า และกินอย่างอิ่มหนำ ด้วยอาหารชั้นดีที่เจ้าหอหน้าและพระอนุชาประทานให้
ก็หลับสนิทไร้กังวลใดๆ เป็นคืนแรกหลังจากการเดินทางอันทรหด

กลางดึกสงัด สิงห์หลับลงสู่นิทราลึกล้ำ แล้วพลันเสียงกระซิบที่ลืมเลือนไปนานก็ดังขึ้นเบาๆ ข้างหู "พ่อขอรับ ตื่นเถิด ได้เพลาเดินทางแล้ว"
สิงห์ลืมตาตื่นขึ้น แล้วกระเด้งดีดตัวด้วยข้อเท้าอย่างที่ฝึกฝนมา เป็นเพลาเดียวกันที่ประตูหน้าที่ลั่นดาลอย่างแน่นหนา โดยถีบอย่างแรงจนกระเด็นแยกจากกัน

เปิดเผยให้เห็นชายร่างกำยำ กลุ่มใหญ่ ราวสิบกว่าคน ทุกคนสวมเสื้อแขนยาว กางกางสามส่วนอย่างชาวบ้าน สิงห์มองปราดเดียว
ก็รู้ว่าเป็นเจ้าหอหน้า พระอนุชาและเหล่าทหารองครักษ์ ส่วนเข้มและทองตกใจตื่น ให้งงงัน แต่ด้วยวิสัยของนักรบ จึงรีบเก็บข้าวของและตามไปทันที

 

เมือออกไปที่ลานหน้าพระตำหนัก ก็พบม้าถูกเตรียมไว้อย่างดีแล้ว
เจ้านิลกาฬม้าคู่ใจไม่รั้งรอ รีบสะบัดหัว พลางใช้จมูกดุนสิงห์เบาๆ อย่างคิดถึง
สิงห์จึงกระซิบ"พ่อ(ม้า)เอ๋ย พี่ขอโทษที่ลืมเจ้าเสียสนิท บัดนี้ได้เวลาเดินทางแล้ว
จงควบให้เต็มฝีเท้าเถิด"

แล้วสิงห์ก็นำผ้ามาโพก และพันหน้า บัดนี้ผู้ร่วมเดินทางทุกคนมองไม่แตกต่างเมื่อโพกผ้าแล้ว เหลือเพียงดวงตา

ทุกคนอกผายไหล่ผึง รูปร่างกำยำ อยู่บนม้าศึกทีรูปร่างงาม แม้แต่ม้าของทองและเข้มก็ได้รับพระราชทานเช่นกัน

เป็นกลุ่มคนเดินทางที่น่ายำเกรงนัก ในราตรีมืดสนิท

 

สิงห์จักเดินทาง ตามการนำทางของเจ้าชีวิต คือเจ้าหอหน้าและพระอนุชา

เดินทางย้อนสู่ความเป็นตัวตนของตนเอง เดินทางไปสู่เกียรติยศศักดิ์ศรี

ความชอบความชัง ความอิจฉาริษยา การเมือง แต่ที่สำคัญที่สุด คือ

การเดินทางไปสู่หนทางของทหารที่ปกปักรักษาแผ่นดินแม่

และ หนทางแห่ง สาวงาม...มากหน้าหลายตา หลากหลายเชื้อชาติ บางนางก็เป็นดั่งอสรพิษ
บางนางก็เป็นดั่งดวงจันทรา บางนางก็งามเป็นดอกไม้ป่าที่เข้มแข็ง และบางนางก็เป็นดั่งน้ำค้างกลางหาว

แต่ทุกนางต้องเสียน้ำตา....

 

อีกหนึ่งเสียงที่ติดตามครับ. เผอิญว่าช่วงนี้ไม่สบายมากเลยครับ

 

ขอเชิญร่วมทำบุญ ศาลาการเปรียญ วัดเมืองยาง จ.บุรีรัมย์

เนื่องจากได้ผ่านไปทำธุระ แถว อบต.เมืองยาง อ.ชำนิ จ.บุรีรัมย์ มองไปเห็น
โครงศาลากำลังขึ้นอยู่ เห็นจีวรปลิว เลยเลี้ยวรถเข้าไป
และได้ทำบุญ ไป 100 บาท (ทรัพย์จาง) จึงได้แต่คิดว่า น่าจะไปใหม่

เห็นพระสองสามรูป กับช่าง ปีนอยู่บนหลังคา เป็นวัดเล็กๆ สงบ
ก็เกิดความศรัทธา หลวงตาที่คุมงานอยู่ด้านล่างทักว่า

"อ้าวโยม จะมาเป็นเจ้าภาพใหญ่เหรอ"

ก็เลยนึกถึง ญาติธรรมในกระทู้

เจ้าอาวาสมรณภาพไป แต่แรงศรัทธามีอยู่ เป็นที่พึ่งให้แก่ญาติโยม
ได้มาถือศีล ทำวัตร สวดมนต์กัน เมืองยาง อำเภอเกษตรกรรมเล็กๆ สงบมาก

อีกเหตุผลที่ศรัทธา คือ การก่อสร้าง ที่ทำเสาจากต้นไม้ใหญ่ต้นเดี่ยว หลายสิบต้น
ช่างบอกว่า ชาวบ้านตัดจากนามาถวาย เหมือนอัญเชิญรุกขเทวามาปกปักรักษา
แบบการสร้างศาลาโบราณ

ขออนุญาตให้บัญชีบุญ ธ.กสิกรไทย เริ่มตั้งแต่วันนี้
วันที่ 1 ก.พ. 2559 -31 มี.ค. 2559 เพื่อถวายปัจจัย 2 วัด + 1 สถานปฏิบัติธรรม คือ

1. วัดเมืองยาง สร้างศาลาการเปรียญ
2. วัดประชาบำรุง บ้านโสกแต้ อ.คูเมือง จ.บุรีรัมย์ สมทบทุนสร้างบันไดนาคขึ้นศาลา
3. สร้างห้องน้ำชายหญิง (ห้องละ 20,000 ใช้แรงงานพระและเณร ) ณ.สถานปฏิบัติธรรมโลกอุดรวนาราม (ที่มีสระมรกต)
ซึ่งบัดนี่ท่านเจ้าของได้ถวายให้พระอาจารย์ ดร.ฐานี ดูแลเป็นที่ศึกษาของพระและเณร อำเภอไชยปราการ จ.เชียงใหม่ สาธุ
4. ถ้ามีปัจจัยพอ ขอร่วมทำบุญโรงทานและพิมพ์หนังสือสวดมนต์ ต่อไป

ขออำนาจพระอินทร์ ผู้เป็นใหญ่กว่าเทพทั้งปวง อีกทั้งเทพา อารักษ์ รุกขเทวา ที่อยู่ ณ. สถานที่
ที่เป็นบุญ จงร่วมอนุโมทนา ขอพระแม่ธรณีเป็นพยาน ขอพระแม่คงคาร่วมรับรู้
ขอพญานาคราชทั้งหลาย จงอำนวยพร ให้งานบุญนี้ มีสายบุญหลั่งไหล ขอให้สำเร็จตามที่ปารถนาทุกประการ
และขอผลบุญจงสำเร็จ แก่พระมหากษัติรย์ไทย และวีรชน ทหารกล้า
ชาวไทยที่ได้เสียสละเลือดเนื้อและชีวิตเพื่อรักษาผืนแผ่นดินไทย รวมทั้งเจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ ของผู้ร่วมบุญทุกท่าน สาธุ

บุญนี้จักเป็นบุญที่บริสุทธิ์งดงาม ด้วยไม่หวังผลแห่งบุญ เพียงอยากทำเพื่อสืบต่อพระศาสนาให้รุ่งเรือง
บุญนี้ขอถวายแด่ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกพระองค์ พระศาสดา ผู้ชี้ทางสว่างและปัญญา ให้แก่พุทธบริษัท 4


ชื่อ บัญชี น.ส.จารุจุณ พัชรพุฒิธาดา
ธ.กสิกรไทย สาขาบุรีรัมย์
เลขที่ 192-2-93031-3

 

งวดนี้ซื้อหวยไป 400 บาท

ฝันว่า มีเด็กมาขายของอะไรให้ไม่รู้ 200 บาท
เลยซื้อ 200 02 20 แต่ไม่ซื้อ 00

5555555555 ไม่มีดวงเรื่องหวยเลยจ้า

เลยตั้งใจเก็บตังค์ทำบุญละกัน

ไม่ซื้อใต้ดิน ซื้อล็อตเตอรี่ละกัน 5555

คงอยากให้เงินทำบุญมาจากเงินที่บริสุทธิ์ซินะ

 

สถานปฏิบัติธรรมโลกอุดรวนาราม ที่เคยไปดูสถานที่เมื่อปีที่แล้วค่ะ

ในกาลต่อไป ขอทำนายว่า ที่นี่จะเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมที่สวยงาม
เป็นที่ชื่มชมยินดีของเหล่ามนุษย์และเทวดา เฉกเช่น ไร่ชมตะวัน ของท่านว.วชิรเมธี

จะมีนักคิด ไปถกธรรมะ มีพุทธบริษัท ครบทั้ง 4

จะมีทั้งครุฑ และ นาคา นาคี ชาวเมืองบังบด และภพภูมิต่างๆ มาบำเพ็ญศีล ภาวนา สาธุ

 

แล้วจะแวะไปให้กำลังใจ ญาติธรรม เช่นที่ได้เคยให้คำมั่นสัญญาไว้ค่ะ

 

โมทนาครับ โอนแล้ว 500 บาทครับ 01/02/2559 - 21:42:48

 

ร่วมด้วยครับ จำนวน 500.00 บาท โอนเมื่อ. 02/02/2559 เวลา 05:56น. ครับ

 

ฝันไปเมื่อคืน
ไปสถานที่แห่งหนึ่ง มีผญ ผมยาวใส่ชุดขาว มายื่นซองสีขาวให้ ในฝันก็งงๆ เลยเดินหนี ใครไม่รู้ บุญอะไร เธอเดินตาม แต่การเดินมันเหมือนเลื้อยๆชอบกล เลยมองไปในแววตา ไม่มีแวว เลยคิดว่า ผีอีกแล้ว เลยจ้ำหนี เจอผู้ชายคนหนึ่ง คราวนี้มาแบบชุดพญานาค ผมยาวม้วนนิดๆ นุ่งจุง หนวดงอๆ แต่ที่สะดุ้งคือ ถือหอก ปลายหยัก ยืนจังก้า บอกว่า. ยังไปไม่ได้ เสียงเหมือนจะเคารพ แต่ยืนบัง ในฝันเราใส่ชุดขาวผมมวย แล้วอยู่ดีๆ ท่อนซุงขนาดใหญ่ก็ตกลงมาตรงหน้า เล่นเอาสะดุ้ง ใหญ่มากสามคนโอบ เราก็ถามว่าต้องการอะไร

 

ยังไม่ทันสิ้นคำ ท่องซุงก็แตกออก น้ำทะลักออกมา เปียกเราจนโชก น้ำมาจากทุกทิศทุกทาง จนท่วมตาตุ่ม แต่น้ำดันเป็นสีเขียว พอมองไปที่ท่อนซุงที่แตกออก เต็มไปด้วยตะไคร่และต้นไม้น้ำสีเขียว พญานาคตนนั้นบอกว่าช่วยหน่อย แล้วเราก็เลยเหาะ (ในฝันอ่ะนะ ตัวจริงลอยไม่ขึ้น) แล้วแหวกต้นไม้น้ำออก มีผช ผมยาว สีผิวเค้าขาวซีดใต้ผิวเหมือนเป็นสีน้ำเงิน ดูอ่อนเพลียมาก เครายาว เกือบถึงอก สีผมและเคราดำ คิ้วโค้งเข้ม แล้วเค้าก็ลืมตา ดวงตาเป็นสีเขียวครามเหมือนน้ำ แล้วตาก็มีแววโกรธเคือง แปรเปลี่ยนเป็นสีส้มอมแดง เค้านั่งขัดสมาธิอยู่ แล้วพูดเบาว่า เอามันออกไปที แล้วเค้าก็แปลงร่างเป็นพญานาคสีเขียวอมน้ำเงินแต่หางเค้าสีส้มอมแดง และที่หางโดนทับอยู่ พญานาคตนนั้นดิ้นรน แล้วกลายร่างเป็นคนนั่งสงบนิ่ง