...อะไรที่ว่าถูกอะไรที่ว่าผิด...

..เหตุผล.. เหตุผลนั้นเป็นคำที่ไช้อ้างความที่ว่าถูกหรือผิด แต่...เหตุผลนั้นมีสองอย่าง คือ เหตุผลหมู่มาก และ เหตุผลส่วนบุคคล แต่...ถ้าไห้คุณเลือกตัดสินตนเองคุณจะไช้เหตุผลอันไหนหละ...แน่นอนคุณตัดสินตัวเองโดยไช้เหตุผลของตัวคุณเอง
เหตุผลหมู่มาก ก็คือเหตุผลที่อ้างว่าคนนี้ถูกคนนี้ผิดในสังคม วัดจากเหตุผลส่วนบุคคลหลายคนที่เห็นตรงกัน ซึ่งก็วัดจากส่วนได้ส่วนเสียของแต่ละบุคคล เช่น นาย ก. ชิงทรัพย์เพราะไม่มีเงินจะกินข้าว และ ถูกจับตัดสินว่ามีความผิดและต้องจำคุก เป็นการตัดสินโดยเหตุผลส่วนรวม ซึ่งเป็นเพราะกลุ่มคนที่ตัดสินนั้นกลัวว่าต่อไปตนจะเป็นเหยื่อของ นาย ก.(คนอื่นได้รับส่วนเสีย) แต่..ถ้าคุณเป็นนาย ก.หละ แน่นอนคุณต้องคิดว่าเราทำถูกแล้วเพราะไม่งั้นก็คงอดตาย อย่างน้อยก็ได้มีข้าวกินในคุกหล่ะวะ ซึ่งเป็นเหตุผลส่วนบุคคลของ นาย ก.

แต่ ..ณ..ตอนนี้เราเป็นผู้ชมแล้วอย่างนี้ใครถูกใครผิดหละ แน่นอนว่าไม่มีใครผิด... เช่นเดียวกัน...

ดังนั้นการแสดงเหตุผลส่วนบุคคลในที่นี้นั้นย่อมมีผู้เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่..ตอนนี้...เราเป็นผู้ชม...คงไม่ได้รับส่วนเสียจากการแสดงเหตุผลส่วนบุคคลจากคนอื่น...ถ้าเรายังคงเป็น ผู้ชม.....

กระทู้นี้ผมอยากให้ทุกท่านในเวปนี้ ...เป็นทั้งผู้แสดงเหตุผลของตน และ เป็นผู้ชม... มิใช่ผู้ที่เห็นเหตุผลส่วนบุคคลของคนอื่นแล้วคิดว่าผิด
ซิ่งความเป็นจริงแล้วไม่มีสิ่งใดผิด.. มิฉนั้นแล้วต่อไปคงไม่มีเหตุผลใหม่ๆที่ต่างจากเหตุผลของเรามาไห้พวกเราได้ ชม และ วิเคราะห์ กันต่อไป.....

 

ถ้าเป็นเรื่องทั่วไป ก็ถูกต้องตามที่คุณกล่าวครับ

แต่ถ้าเป็นเรื่องศาสนา ส่วนใหญ่แล้วสิทธิขาดจะสูงขึ้นไปเป็นลำดับ

แต่ในกรณีที่ผู้อยู่สูงสุดไม่อาจรั้งความศรัทธา สิ่งสุดท้ายนั้นก็ไม่ใช่ศาสดา
เพราะท่านล้วนไม่อยู่แล้ว ก็มีแต่ ตำราเท่านั้น ที่จะยึดได้ ดังนั้น การรักษา
ถ้อยคำในตำราไม่ให้ถูกกัดกร่อน ด้วยความนิยม ด้วยค่านิยม ย่อมสำคัญ

หรือท่านเห็นว่าอย่างไรครับ

 

ก็ถูกอย่างท่านว่า ตำรานั้นสืบทอดมาถูกกัดกร่อนมาตามกาลเวลาจนถึงรุ่นเรา เราทั้งหลายนั้นจึงต้องรักษาไห้คงเดิม แต่...ตำรานั้นมีมิใช่หนึ่ง...

ณ.ห้องนี้ ห้องวิทยาศาสตร์ทางจิต-ลึกลับ นั้นต้องการความเป็นไปทุกตำรา...
เพื่อให้ทุกท่านได้นำมาเสริมเติมตรรกะของตนเอง ถ้าเหตุผลหรือการอ้างอิงของผู้ใดขัดกับเหตุผลของตนก็ไม่ควรโทษว่าผิด ...ถึงแม้เหตุผลของคนคนนึงจะขัดกับเหตุผลของทุกๆคนก็ตามแต่ก็ถูกสำหรับคนคนนั้น เมื่อเหตุผลตรงไปคนละทางก็ไห้ตรงไปไม่ต้องมาบรรจบกัน มิควรนำมาชนกันให้เกิดทิถิ...

ทุกท่านว่าดีไหม...

 

ควรถูกทั้งทางโลกและทางธรรม ทำแล้วมีความสุข เบิกบาน เพิ่มบารมี

 

ถูกหรือผิด ดูง่ายนิดเดียวว่า ใครเป็นผู้ก่อ อกุศล
แม้แต่การก่อกุศลนั้น หากว่าไปสร้างอกุศลให้กับคนอื่น ก็เรียกว่า ก่ออกุศล

คนที่ถูกคือ คนที่เฉยได้ เป็นอกริยา นั้นเป็นที่สุดแห่งธรรม

 

คำว่าถูก นั้นถูกใจ หรือถูกต้อง
สิ่งที่มอง สิ่งที่เห็น จริงมั๊ยหนา
จะถูกผิด อย่างไร ค่อยเจรจา
อุเบกขา นั่นและดี ที่สุดเอยฯ

 

ตำราแท้ๆของแต่ละศาสนาเขาก็มีกันนะ ไม่ใช่ไม่มี บางศาสนาก็ลำบาก
หน่อย ย่อมไม่ใช่ภาษาปัจจุบัน เป็นภาษาโบราณ หรือถ้าเป็นภาษาปัจจุบัน
ก็มีความหมายตามรากศัพท์โบราณ ไม่ได้มีความหมายตามค่านิยมใหม่

เหตุนั้นจึงจำเป็นต้องมีการสร้างตำราใหม่ ก็เพราะให้สามารถเข้าใจได้ใกล้
เคียงกับภาษาโบราณเดิม ถ้าตำราออกมาจากส่วนที่มีหน้าที่แปลโดยตรง
โอกาสบิดเบือนหรือไม่ตรงมันก็น้อยลง แต่ถ้าตำราออกมาจากคนทั่วไป
ที่เห็นดีเห็นงามว่าควรใช้ศัพท์ใหม่ ก็จะเริ่มสับสน คนตรงจริตเท่านั้นที่จะ
เข้าใจเนื้อความนั้นโดยไม่ยึดมั่น เช่น การใช้คำว่า พลังงาน คนที่เข้าใจเรื่อง
พลังงานก็อาศัยภาพของพลังงานเป็นเครื่องเปรียบเทียบ แต่จะไปยึดว่าเป็น
พลังงาน อะไรไม่ได้ เพราะต้องเข้าใจ เขาเปรียบเทียบให้ใกล้เคียงเท่านั้น
และไม่ควรยึดไปใช้โดยตลอด เพราะจะทำให้เพี้ยนจากเดิมได้ ก็เช่น
พลังงาน คำเดิมนี้แหละ ถ้านักวิทยาศาสตร์เข้ามาปุ๊ปเอาเลย ถ้า จิตเป็น
พลังงาน ก็ย่อมสังเคราะห์ได้ ย่อมสร้างขึ้นได้ โดยเอามวลมาเร่งปฏิกริยา
ให้มีความเร็วก็จะได้พลังงาน ที่เหลือคือ หารูปของพลังงานให้ตรงกับพลังงาน
ของดวงจิต แล้วทำไง ก็สังเคราะห์ นี่เห็นไหม ถ้าใช้คำว่า พลังงาน แล้ว
มันจะทำให้ออกนอกลู่นอกทาง ต่อไปเขาจะคิดกันว่า ดวงจิต สร้างกันได้
โคลนนิ่งได้

โดยเฉพาะในกลุ่มจักร เคยเห็นไหม เขาเอาไปเทียบพลังงานแสง สุดท้ายก็
ติดข่ายอย่างที่ผมเกริ่น คือสร้างสภาวะพื้นที่ซะ ให้มีแสง เช่น สีน้ำเงิน เป็น
แสงของการตรัสรู้ ก็เอากัน ไปสร้างห้องสีน้ำเงิน บอกว่านั่งสมาธิในห้องนี้
แล้วจะตรัสรู้ บ้างก็บอกสีเขียว ก็เอากันสีเขยว บ้างก็บอกสีแดง ก็เอากันสีแดง
ก็ลองนึกในใจสิ เอามันทั้งสามสีนั้นแหละในห้องเดียว เป็นไง ก็ออกมาเป็น
แสงขาว ก็แสงเดิมที่มีในธรรมชาตินั้นแหละ มั่วกัน

ดังนั้น ตำราใหม่นั้น ควรศึกษา แต่ควรเอามาพูดกันปากต่อปากในวงกว้าง
ไหม ย่อมไม่ใช่ ย่อมต้องพูดในกลุ่มที่เข้าใจหลักการใช้ คำศัพท์ นั้น และ
เข้าใจ้ว่า ล้วนใช้เพื่อเทียบเคียง ถอดความ สร้างรูป ให้เห็นง่าย ไม่ใด้หมาย
ถึงว่ามันเป็นอย่างนั้น ถ้าหมายมั่นว่าเป็นอย่างนั้นเมื่อไหร่ นั้นแหละทิฏฐิ

ก็จะเสื่อมกันทุกศาสนานั่นแหละ

 

เง้อ ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเล้ยยยย

 

ดีแล้วนี่ ที่เขาเห็นว่าไม่มีอะไรดีขึ้น

เห็นแล้วก็แสดงความรู้สึกออกมา แค่รู้สึกนี่ก็ดีแล้ว
กุศลแล้ว ถ้าไม่แสดงเราก็ไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร
จะรู้สึกดีหรือร้ายมันก็ดี ดีที่ได้รู้ว่ารู้สึก ความรู้สึกนั้นมีอยู่
ความรู้สึกนั้นอาศัยปัจจัยกระทู้ที่ไม่มีเหตุผลให้รู้สึกแย่อยู่
รู้ชัดในเหตุปัจจัยคือกระทู้มันแย่ และรู้สึกในอารมณ์ว่าแย่
รู้ชัดทั้งในตน รู้ชัดทั้งเจ้าของกระทู้ที่คาดได้ว่ายังรู้สึกแย่
นี่ รู้ตั้งสองสี่ขณะ เพียงแต่ยังคว่ำเอาไว้ ไม่หงายดู

ถ้าหงายดูก็จะรู้ธรรมในธรรม ธรรมภายใน ธรรมภายนอกเอง
ก็เป็นอันตรงทางการศึกษา

 

ถูกหรือผิด อาจพิสูจน์ได้ด้วยหลักการที่ว่าอะไรเป็นความจริง สิ่งใดเป็นความจริงไม่แปรผันสิ่งนั้นก็เป็นสิ่งที่ถูก เช่น ถ้าเราเอาน้ำมาต้มน้ำก็จะมีอุณหภูมิร้อนขึ้น เมื่อถึงจุดหนึ่งก็จะระเหยเป็นไอ ถามว่าเป็นความจริงหรือไม่ถ้าเป็นความจริง การต้มน้ำแล้วเกิดผลเช่นนั้นก็เป็นสิ่งที่ถูก...เป็นต้น (ในเรื่องของหลักธรรมก็เช่นเดียวกัน)

แต่แม้ว่าจะรู้ว่าสิ่งที่ถูกเป็นอย่างไรแต่ก็ใช่ว่าคนทุกคนจะเลือกปฏิบัติตามในสิ่งที่ถูก ซึ่งการไม่ปฏิบัติตามหลักความเป็นจริงก็ไม่ได้หมายความว่าผลจะต้องเกิดตามความพอใจของผู้นั้น ผลที่เกิดก็ยังคงเกิดตรงตามเหตุปัจจัยที่ถูกต้องอยู่ดี

เช่น ถ้าคนคิดว่าถ้าเอาน้ำไปแช่ตู้เย็นน้ำจะร้อนขึ้นและกลายเป็นไอน้ำไปในที่สุด เมื่อคนเชื่อและพอใจความคิดเช่นนั้นแล้วก็ปฏิบัติตามความเห็นของตนไป แต่ต่อให้เอาน้ำแช่ไว้ในตู้เย็นเป็นร้อยๆปี ก็ไม่อาจทำให้น้ำระเหยกลายเป็นไอไปได้ เนื่องจากสิ่งที่คนเชื่อว่าถูกกับสิ่งที่ถูกต้องจริงๆนั้นขัดแย้งกัน

ดังนั้นผู้ที่เข้าใจหลักของเหตุและผลในสิ่งต่างๆ ทราบว่าเมื่อมีเหตุเช่นนี้จึงเกิดผลเช่นนั้นได้อย่างถูกต้องแล้วเท่านั้น จึงจะทราบดีว่าเมื่อตนต้องการผลอะไรจะต้องสร้างเหตุเช่นไร เช่น เมื่อคนเราต้องการพ้นทุกข์ ก็จำเป็นต้องรู้จักทุกข์ตามความเป็นจริง รู้จักสาเหตุของทุกข์ รู้จักความดับทุกข์ และรู้จักวิธีการปฏิบัติเพื่อที่จะให้เข้าถึงความดับทุกข์ ได้ตรงตามความเป็นจริงเท่านั้น จึงจะสามารถประสบผลคือ "ความพ้นทุกข์อันแท้จริง" ได้ในที่สุด

 

เป็นกระทู้ที่มีคุณค่าสูงอีกกระทู้หนึ่ง

ปัจจุบันหลายท่านยึดติดตำรา ยึดติดสมมติบัญญัติ ยึดติดอาจารย์

แล้วก็กล่าวว่าผู้ที่เห็นไม่ตรงกันว่า ทำลายพระศาสนาบ้าง บิดเบือนพระไตรปิฎกบ้าง จะพบในห้องนี้เสมอๆ

พระธรรมกว้างใหญ่ไพศาล เกินจะรู้ทั่ว

เมื่อวางตำราลงบ้าง แล้วปฏิบัติค้นในกายในจิตตนเอง

สิ่งที่รู้ที่เห็นอาจไม่มี ไม่เหมือนในตำราก็แยะ

ผู้บำเพ็ญเพียรย่อมไม่ชอบไปตำหนิว่าใครผิด ใครถูก

ก็สุดท้ายแล้ว มันต่างกันเพราะกุศลบารมีที่สั่งสมมาไม่เหมือนกัน

การบำเพ็ญเพียรมีวิริยะ มีอุตสาหะ มีขันติต่างๆกัน มีวิถีแตกต่างกัน

แต่ก็อย่างพุทธะทำนาย ว่าสุดท้ายแล้วก็จะเหลือแต่แนว

"สุขะวิปัสโก" สาธุ สาธุ

 

ไม่เห็นด้วยกับกระทู้นี้เท่าไหร่

ความจริงก็คือความจริง ความคิดเห็นก็คือความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ตรงกับความจริง ก็ถูกต้อง
ความคิดเห็นที่ไม่ตรงกับความจริง ก็ผิด
ความจริงจึงเป็นตัวชี้วัดความถูกผิดได้

คำถามต่อไป อะไรล่ะคือความจริง
คำตอบ สัจจธรรมไง

หากมีคนแสดงความคิดเห็นที่ไม่ตรง หรือ เห็นผิด หรือ มิจฉาทิฏฐิ
ควรหรือไม่ ที่จะตักเตือนแนะนำ
หรือว่า ช่างหัวมัน ไม่ใช่เรื่องของกู

แล้วความเห็นเราตรงกับความจริงหรือไม่
อันนี้ต้องดูที่ปัญญาญาณ ปัญญาที่ได้จากการรู้แจ้งเห็นจริง เช่น เห็นจริงว่า โลกนี้มีแต่รูปกับนาม หรือ ธาตุสี่เท่านั้น ถ้ามีคนแสดงความเห็นว่า มีคน มีสัตว์ มีโน่น มีนี่ แบบนี้ก็ต้องเตือนกันสักหน่อย ถ้าไม่ฟัง ก็ช่างหัวมัน เพราะทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ ปัญญามันต่างกัน การมองโลกก็ต่างกัน ถือว่าเราได้เตือนแล้ว ตามหน้าที่ของกัลยาณมิตรที่ดี เพราะบางคนสร้างบารมีมาต่างกัน ถ้าบารมีคล้ายกัน ความเห็นก็ไปในทิศทางเดียวกัน เช่น นับถือพุทธ ถ้าบารมีต่างกัน ความเห็นก็คนละเรื่อง เช่น นับถือศาสนาอื่น หรือไม่มีศาสนาไปเลย อันนี้ก็ว่ากันไม่ได้ แล้วแต่ใครจะสร้างมาอย่างไร...

 

ขจรศักดิ์ สี่ ก้าว

หยาบคายดีจังนะครับ

ใจเย็นๆกันดีกว่ามั๊ยครับ

ทะเลาะกับโจร ไม่ต้องทำตัวเป็นโจรก็ได้ครับ

คุณทำตัวเหมือนตัวป่วนจริงๆนั่นแหละ (ความคิดเห็นส่วนตัว)

 

ถูกหรือผิด จริงหรือไม่จริง นั้นสามารถวัดได้ในมิติที่เป็นรูปธรรมซึ่งทุกคนเห็นแบบเดียวกันหมด แต่...มิติที่เป็นความคิดเป็นจิตหละ...

 

ต่อ...
ซึ่งเป็นสิ่งที่แทนค่าขึ้นมาเองเป็นนามธรรม เป็นส่วนบุคคล
ดังนั้นการแสดงความคิดเหตุผลของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน ก็คือถูกทุกคน แต่ไม่ตรงกัน...แต่ก็มีส่วนคล้ายกัน

 

แล้วถ้าสมมติว่ามีคนเชื่อว่าฆ่าคนหรือฆ่าสัตว์แล้วได้บุญ อย่างเช่นการบูชายัญของลัทธิบางอย่างในอินเดียสมัยพุทธกาลล่ะครับ แบบนั้นถือว่าถูกหรือผิดครับ?

 

ถ้าเป็นเช่นนั้นก็คงเป็นความถูกของกลุ่มลัทธินั้น ซึ่งเขาไม่รู้จักกับบุญและบาป เพียงแต่ต้องการความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นขณะตอนมีชีวิต ซึ่งความเชื่อนั้นจะเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจและก่อเกิดเป็นศัทธรา

 

ลักษณะเช่นนั้นอาจเป็นเพราะมี โมหะ(ความหลง) เป็นสาเหตุใช่รึเปล่าครับ เพราะหลงผิดเห็นสิ่งที่ไม่สมควรเป็นสิ่งที่ควรทำ

 

ถ้าในมุมมองของเราย่อมเห็นว่าเขาหลงผิด
แต่ในมุมของของเขานั้นย่อมคิดว่าเป็นวิถีของเขา

 

ธรรมชาติของเสือต้องล่าสัตว์อื่นเพื่อกินเนื้อเป็นอาหาร เสือผิดไหม?
สัตว์ที่เป็นเหยื่อของเสืออาจจะกินแมลงเป็นอาหารอีกที สัตว์นั้นผิดไหม?

มนุษย์เลี้ยงไก่ เลี้ยงวัว ไว้ในฟาร์มเพื่อเชือดแล้วนำมาทำเป็นอาหาร
เวลาคุณไปกิน McDonald KFC หรือข้าวมันไก่ คุณรู้สึกผิดไหม?

ขณะที่คุณกำลังขับรถYaris พาแฟนไปเที่ยว คุณรู้สึกผิดไหม..
เพราะคุณได้เผาผลาญพลังงานฟอสสซิลทำลายสิ่งแวดล้อม
และสร้างมลพิษให้กับโลก

บ้าน คอนโด อาคาร หรือตึกที่คุณทำงาน ต้องไปบุกรุกพื้นที่ๆเป็นอาศัย
ของสัตว์อื่น หรือเป็นแหล่งหาอาหารของสัตว์อื่น ต้องถล่มภูเขา ขุดดิน
ถลุงแร่ มาทำอิฐ หิน ปูน ทราย เพื่อมาสร้างเป็นที่อยู่อาศัยให้คุณ
คุณรู้สึกผิดไหม?

การมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ อย่าไปคิดคับข้องใจอะไรมาก เดี๋ยวเขาจะหา
เราเป็นคนขวางโลก อยู่ๆไปเดี๋ยวก็ตายแล้ว บริโภคอะไรก็อย่าให้
มันฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายนัก เหลือเผื่อแผ่ไว้ให้เพื่อนร่วมสังสารวัฎที่
รอมาเกิดในอนาคตไว้ได้ใช้ด้วย

มันเป็นก็เป็นเช่นนั้นเองหล่ะว่ะ