เรื่องเด่น ตามรอยหลวงพ่อเงิน พุทธโชติ (กลุ่มหลวงพ่อเงิน)

มาถึงรูปต่อไปดีกว่าครับ เป็นพิมพ์ที่ปลอมน้อยสุดดูง่ายสุดเหรียญจอบเล็ก พิมพ์อะไรคงต้องสังเกตุเอาเอง นอกจากพิมพ์ต้องดูธรรมชาติของเหรียญ หลักๆ ก็เนื้อ คราบ อายุ โอกาศพบน้อยมากๆ เนื้อใหม่ใสแจ๋ว คราบเสมอ ทั่วกัน ก็พระสร้างใหม่ครับ เก่าสร้างได้ แต่ก็ไม่เก่าจริง ผู้ชายผ่าตัดแปลงเพศ แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิง
ผมไปเรื่อยเปื่อยนะครับ อย่าถือสา

 

********************************************

องค์ขวาดูง่าย...ของใครเอ่ย??????

 

บางครั้งก็หาอะไรทำแก้เครียดไป

 

ใครไม่ลงผมลงเอง อีกหนึ่งพิมพ์ที่อยู่กับผม พระอยู่ไหนก็ไม่รู้ยังไม่ได้หาเลยครับ ดีไม่ดีก็ว่ากันไปปปปป

 

จอบเล็ก แข้งติด สวยงามครับ

 

สำหรับผมหลวงปู่องค์นี้ใกล้เคียงกับหลวงปู่วาระสองมากครับ เนื้อหาเนียนตา พิมพ์ทรงยังสวยงาม การหล่อถูกต้อง ร่องรอยตะใบดูถูกหลัก แต่สำหรับผมหลวงปู่องค์นี้ติดอยู่แค่ ความเรียบร้อยและความปราณีตในการเก็บรายละเอียดยังไม่เข้ากลุ่มหลวงปู่วาระสองครับ ส่วนตัวผมให้เข้าทำเนียบวาระสามครับ

 

พิมพ์นี้เขาว่ากรุโพธิ์ทะเล เลยลองเช่ามาดูเนื้อหา...ลองล้างดู ชอบมากครับ เนื้อผสมทอง แก่ทองมาก และทองเก่าด้วย....ส่วนตัวแล้วรู้สึกหลงไหลเป็นอย่างยิ่งครับ....ไม่รู้ว่าแตกกรุมาตอนปี 40 มีจำนวนเยอะหรือเปล่า ....ข้อมูลจากเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน...เห็นว่ามี 4 พิมพ์ เนื้อผสมทอง เนื้อนาก เนื้อชินเงิน....
ใครมีข้อมูลเพิ่มเติม รบกวนขอหน่อยนะครับ ผมชอบมาก ถึงมากที่สุด
ใครที่นับถือหลวงพ่อท่านจริงๆ ไม่ได้เน้นพุทธพาณิชย์ ผมว่าลองเช่าหามาเก็บไว้บ้างก็ดีเหมือนกันนะครับ คุ้มจะตาย...องค์เบ้อเร่อ แก่ทองสุดๆ เก่าด้วย แถมไม่น่าจะแพงมาก...แถมชาวบ้านแถวนั้นก็บอกว่ามีกรุแตกของจริง เช่น วัดขวาง วัดหางดง วัดโพธิ์ทะเล ...เป็นต้น

 

มาถึงอีกองค์ครับยุคต่อมาของเจ้าอาวาสบางคลานองค์ที่สอง. ศิษย์ก้นกุฎิของหลวงปู่ มีสร้างทั้งแบบครึ่งซีกและเต็มองค์ รูปนี้จากหนังสือนะครับ อาจารย์แจ๊ะสร้าง เช่นเดิมครับ สภาพอายุ บวกความเก่าเป็นหลักครับถึงจะผ่านได้ง่ายๆ
ไม่มีอะไรซับซ้อนครัน คิดง่ายๆ ของเก่าก็เก่า ของใหม่ก็ใหม่ หรือท่านใดมีพิมพ์หลัก นิยม ขี้ตา จอบ เนื้อโลหะใหม่กว่านี้ก็สร้างใหม่ครับ

 

เนื้อสวยมากครับ

 

บางคนชอบ เนื้อ บางคนชอบ อายุ บางคนชอบธรรมชาติ บางคนดูเรื่องราวของกาลเวลา
องค์นี้ของผมเองครับ

 

นี่ห้วยเขนของผมเอง ว่ากันว่า สร้างเพื่อหาทุนทรัพย์ปัจจัย เพื่อสร้างโบถส์ห้วยเขน ในสมัยของพระครูล้อม เป็นเจ้าอาวาส หลวงพ่อเงินรับเป็นองค์อุปถัมภ์สร้างโบสถ์วัดห้วยเขน โบถส์เริ่มสร้าง 2456 เสร็จเมื่อ 2460
องค์อื่นพบเพียงเนื้อทองเหลือ ส่วนองค์ที่อยู่กับผม มีมันหมดทุกอย่างเลย
เป็นความเชื่อส่วนบุคลนะครับ บางคนว่าพระของตัวเองแท้ แต่คนอื่นดูปลอมก็มีถมมมมไป

 

(ยังไม่ได้แก้ไขข้อความในบางส่วน ข้อความยังไม่สมบูรณ์)
ส่วนผสมโลหะที่ต่างชนิดกัน มีจุดหลอมเหลวต่างกันแต่มาหลอมละลายปนกัน การเย็นตัวแข็งตัวไม่พร้อมกันทำให้เกิดผลึกโครงสร้างพิเศษที่เรียกว่า โครงสร้างแบบขนนก เกิดทั้งในเนื้อและพื้นผิว ดูพื้นผิวจะเป็นทรายๆเม็ดๆเรียงกันเป็นรูปคล้ายขนนกหรือใบไม้ ในรูปหล่อที่เป็นโลหะผสมแบบพิมพ์ขี้ตารุ่นเก่าๆก็น่าจะเป็นแบบที่เขาเรียกกันว่า เสี้ยน เป็นริ้วบ้าง พรายเงินในพระหล่อหลวงปู่ ก็น่าจะเป็นดีบุกหรือเงินที่เป็นส่วนผสม ผิวพรายทองก็น่าจะเป็นทองคำเพราะไม่มีโลหะอื่นใดที่สีเหลืองสดใสตลอดกาลเหมือนทองคำอีกแล้วบางองค์พบเป็นก้อนเป็นกลุ่มเลยก็มี ส่วนการเกิดผิวพรายเงินพรายทองก็น่าจะเป็นเพราะกรรมวิธีการเทหล่อแบบโบราณของช่างสมัยก่อนซึ่งเขามีเทคนิคการทำให้ชิ้นงานเย็นตัวเร็วหรือช้ากว่าปกติ ช่างสมัยปัจจุบันก็สามารถทำได้แต่จะโดยบังเอิญหรือตั้งใจก้ไม่ทราบได้ หรืออีกนัยยะนึงก็คือคนสร้างยังไม่รู้เลยว่าเนื้อจะออกมาแบบไหนเพราะเกิดจากการบริจากโลหะทอง เงิน ทองเหลืองหรือแร่ต่างที่ถูกผสมเข้าไปก็เลยทำให้คราบที่คายมาจากโลหะที่ผสมตอนหลอและเทเข้าเบ้าเกิดการสันดาบกับเบ้าแม่พิมพ์ออกมาเป็นลักษณะสีน้ำตาลเปลือกมะขามสุกหรือน้ำตาลเข้มๆ แต่บางองค์ก็ออกดำไหม้ก็เกิดจากน้ำทองมีอุณหภูมิสูงก็มี การเทหล่อรูปหล่อในสมัยนี้เจริญกว่ามากแต่กลับทำไม่ได้ในเรื่องของสนิมเรียกว่าพิมพ์ทรงใกล้เคียงอายุโลหะอายุสนิมห่างชั้นกันม๊ากมากอิอิอิ การเกิดสนิมกัดกร่อนสนิมขุม ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจและเป็นหลักในการดูพระรูปหล่อหลวงพ่อเงิน สนิมเก่าเท่าไร อายุพระก็เท่านั้น สภาพธรรมชาติของรูปหล่อที่ผ่านร้อยฝน ร้อยหนาว ผ่านอากาศ ร้อน ชื้น จาเป็ยังไง ต้องแยกสีของสนิมให้ออกด้วยว่ามาจากโลหะชนิดใด
อิอิวันนี้พิมพ์อะไรไปมั่งก็ไม่รู้
แถมอีกหน่อย เกล็ดกระดี่ กระแสทอง ที่พบในพระปลอม ก่อนเทน้ำทองที่หลอม เอาผง หรือก้อนทองเหลืองที่เป็นชิ้นเล็กๆ จากขี้ตะไบ หรือขี้เลื่อยใส่ในแม่พิมพ์ก่อน แล้วเทน้ำทองที่หลอมละลายตามไป อุณหภูมิที่ต่างกัน จึงทำให้โลหะแข็งตัวไม่เท่ากันจึงทำให้พบเกล็ดกระดี่สวยงาม หรือเอาโรยในน้ำทองก่อนเทเข้าเบ้าเลย ถ้างานหล่อโบราณเกิดจากการควบคุมอุณหภูมิไม่ได้โลหะหลายชนิดที่ผสมยังไม่ถึงจุดหลอม จ๊า
จบข่าว

 

กราบหลวงพ่อ ส่งเสด็จสู่ปรินิพาน สาธุ

 

น้อมกราบหลวงพ่อ
สาธุ
สาธุ
สาธุ

 

ขออนุญาติถามทุกท่าน รูปหล่อหลวงพ่อเงิน พิมพ์ขี้ตามีเนื้อเงินหรือเปล่าครับ พอดีไปเห็นมาเป็นเนื้อเงินพวงเก่าดี พิมพ์สวย แต่ผมไม่แน่ใจว่าที่จริงแล้วมีหรือไม่มี

 

ความเชื่อของผม มีครับ ทองคำ เงิน นาค ตะกั่ว ส่วนเนื้อเงินยวงโอกาศเจ็บตัวสูงครับ ที่พบก็เป็นทองเหลืองผสมสังกะสี หรือกลุ่มท่อน้ำประปา อีกกลุ่มก็เอาเหรียญบาทเก่ามาหล่อครับ มองหาสนิม ลักษณะของสนิม ความเก่าให้เจอนะครับจะง่ายขึ้น

 

การวางตัวในโลกโซเชียยุ่งยากมาก คือแทบทุกครั้งเราจะไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี การที่เราโพสมากเกินไป หรือโพสน้อยเกินไปทุกอย่าง ย่อมมีผลกลับมาหาตัวเองได้ทั้งสองด้าน แต่ก็ดีใจอยู่อย่าง คือที่พลังจิต ที่นี่ไม่ได้มีการจำหน่ายจึงรอดจากการถูกกล่าวว่า โพสเพื่อหวังในการพานิช หลายครั้งหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเฟส ก็จะพบว่ามันวุ่นวายไปหมด ผู้คนรบกันด่ากันโดยไม่รู้จักกันเลยก็มี
บางทีมีคำถามสุดคลาสิคว่า "มึงเกิดทันเหรอ" อิอิอิ
ที่นี่พยายามจะให้ความรู้ต่างๆ เกี่ยวกับหลวงปู่ แต่ก็ต้องพิจารณาแยกแยะเอาเอง เพราะบางสิ่งบางอย่างที่ผมและหลายๆ ท่านได้พิมพ์ลงไปล้วนเป็นแค่การออกความเห็นในส่วนบุคคลนั้นๆ เท่านั้น ไม่ได้ถือว่า ถูกต้อง หรือผิดทั้งหมด ไม่ได้ถือว่าเป็นข้อยุติแต่อย่างไร
ชมข้อมูลภาพที่นำมาฝากนะครับ

 

เราจะเดินทางกันต่อ หลายๆท่านคงทราบ ว่า
ครั้นเมื่อ...กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ เสด็จไปยังวัดปากคลองมะขามเฒ่า ชัยนาท อยู่เสมอๆ ด้วยความศรัทธามั่นต่อหลวงพ่อศุข เกจิอาจารย์ ผู้ปราดเปรื่องเรื่องเวทมนตร์คาถาอาคมนั้น พระองค์ได้พบกับความมหัศจรรย์ทางพุทธเวทย์เป็นที่ประจักษ์แก่สายตานับครั้งไม่ถ้วน จึงยกให้หลวงพ่อศุข เป็นอาจารย์ของพระองค์ ได้รับการถ่ายทอดวิชานานัปการ อันประมาณมิได้จากหลวงพ่อเป็นถ้วนทั่ว ฝึกฝนจนเกิดความชำนาญ มีปรีชาสามารถ ปรากฏตามเรื่องราวของพระองค์กับหลวงพ่อศุข ดังที่ได้เคยมีผู้รจนาไว้จำนวนมาก เป็นที่ทราบความกันดีแล้วๆ นั้น จึงมิขอกล่าวถึงอีก แต่จะกล่าวถึงครั้งหนึ่งที่หลวงพ่อศุขได้ทูลเสด็จในกรมมีความว่า
"ถ้าจะดูของดีๆ แปลกๆ นอกเหนือจากของฉันแล้ว ก็เห็นจะมีเกลอกันกับฉันอีกองค์หนึ่ง เคยศึกษามาจากอาจารย์เดียวกัน คือท่านเงิน อยู่บางคลาน โพธิ์ทะเล เมืองพิจิตร หากจะไปหาก็จงบอกว่า ฉันแนะทางมาเถิด"
เมื่อเสด็จในกรมได้ทราบดังนั้นแล้ว จึงมีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเดินทางไปยังเมืองพิจิตร เพราะพระองค์ชอบ ในการแสวงหาบรรดาเกจิอาจารย์ผู้ทรงวิทยาอาคมขลังอยู่เป็นทุนแล้ว และเมื่อสบโอกาสอันเหมาะควรแล้ว จึงได้ชวนกันกับนายหลิ่มคนสนิท เดินทางไปเมืองพิจิตรทันที
พิจิตร สมัยนั้นเส้นทางไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้ พิจิตรเป็นเพียงเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง ซึ่งรายรอบไปด้วยป่าทึบโดยทั่วไป ระยะทางจากเมือง ไปยังหมู่บ้านรอบๆ พิจิตร กางกั้นด้วยป่าทึบบ้างป่าโปร่งบ้าง ห้วยละหานลำธารคุ้งคดเลาะลัดอยู่ทั่วๆ ไป การเดินทางจึงลำบาก ส่วนใหญ่นิยมใช้ช้างเดินทางเป็นหลัก เพราะจะต้องอาศัยความแข็งแกร่งของช้างเท่านั้น ที่จะผ่านไพรแบบนั้นไปได้
โพธิ์ทะเล เป็นตำบลที่ห่างเมืองพิจิตรไปทางทิศใต้ใกล้เขตชุมแสง นครสวรรค์ จึงถูกปกคลุมไปด้วยป่าไม้เป็นส่วนใหญ่ สำหรับ บางคลาน อันเป็นที่ตั้งของวัดบางคลานก็เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ ริมแม่น้ำยม ชิดเขตชุมแสง ซึ่งเต็มไปด้วยป่าโปร่งพันธุ์ใหญ่ๆ เกือบทั้งสิ้น รายรอบไว้ทุกด้าน
เสด็จในกรมฯ กับคนสนิทคือ นายหลิ่ม ใช้ช้างเป็นพาหนะเดินทางจากเมืองนครสวรรค์ ขึ้นไปในฤดูแล้งของปีหนึ่ง ผ่านออกไปทางป่าทึบเมืองชุมแสง ลัดเลาะไปปากเกยชัยแหล่งชุกชุมด้วยจระเข้ ป่าเปลี่ยว เข้าเขตป่าลึกของชุมแสง
ขณะที่กำลังเดินทางอยู่ วันหนึ่งตอนพระอาทิตย์กำลังพลบค่ำ และถึงเวลาพักช้าง เสด็จกรมหลวงฯ และนายหลิ่มได้ทำเลค้างแรมได้แล้วจึงเตรียมจะจัดทำอาหารนั้นเอง
ก็ปรากฏร่างชายแก่ในชุดห่มขาว แต่คล่ำไปด้วย ความเก่าและขาดวิ่น หนวดเครายาวรุงรังนั่งสงบนิ่ง อยู่ในซุ้มไม้ใกล้กันนั้น
ดวงตาหลับสนิท ริมฝีปากขมุบขมิบ บริกรรมพระเวทอยู่ตลอดเวลา เสด็จในกรม จึงตรงเข้าไปหา พร้อมกับนายหลิ่มคนสนิท ทันทีที่เดินเข้าไปใกล้ซุ้มไม้ อันร่มครึ้มนั้นชายแก่ก็ลืมตาขึ้น
เสด็จในกรม ทราบได้ดีว่าเป็นผู้ทรงศีล จึงทำความเคารพและ ถามว่าเป็นใคร ก็ได้รับคำตอบว่าชื่อ เหมือน เที่ยวหาความสงบอยู่ตามป่าเขตนี้ เพื่อบำเพ็ญสมาธิ หลบหนีจากผู้คนหาความวิเวกอยู่ตามลำพัง
หลังจากสนทนากันจนเป็นที่พอใจแล้ว นายหลิ่ม จึงชวนเสด็จในกรมให้กลับไปจัดการเรื่องที่พักและอาหารเสียก่อน สักครู่ เสด็จในกรมได้หันไปมองทางชายแก่นั้น น่าประหลาดใจ ไม่พบชายแก่ชื่อเหมือนคนนั้นเสียแล้ว จึงให้นายหลิ่มเดินตามหาในละแวกนั้นก็ไม่พบ เป็นที่แปลกมากในเวลาเพียงไม่นานนักที่ชายแก่ขนาดนั้น จะหลบเร้นหายไปได้อย่างรวดเร็ว นับเป็นเรื่องปาฏิหาริย์โดยแท้
ลัดเลาะตามไพรทึบ จนถึงชายฝั่งแม่น้ำยม คนนำทางพาเลียบชายฝั่งแม่น้ำยมขึ้นไปทางเหนือ ฤดูแล้งน้ำในแม่น้ำยมขอดแห้ง สักครู่ก็พบวัดเก่าแก่อยู่ฝั่งตรงข้าม คนนำทางบอกว่า นั่นคือ วัดบางคลาน ที่ต้องการมาพบ หลวงพ่อเงิน
เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ได้ข้ามแม่น้ำยม ซึ่งมีน้ำไม่มากนัก ช้างเดินข้ามสบาย สอบถามหา หลวงพ่อเงิน ได้ความว่า ออกป่าไปได้สองวันแล้ว ไม่ทราบว่าจะกลับมาเมื่อใด บางทีก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆ บางทีก็เจ็ดวัน พระในวัดรูปหนึ่งได้บอกกับเสด็จในกรมว่า ก่อนหน้าที่หลวงพ่อเงินจะออกไปป่าได้พูดเปรยขึ้นกับพระหลายรูปว่า
"อีกสองวันจะมีคนดี เขามาหาฉัน เห็นทีจะอยู่ไม่ได้แน่ ต้องออกป่าสักพัก" แล้วท่านก็ออกป่าในเย็นวันนั้น
เสด็จในกรมทรงแปลกพระทัยมาก ครั้นจะคอยอยู่ก็เกรงว่าจะไม่พบ และไม่ทราบว่านานเท่าใดหลวงพ่อจึงจะออกจากป่า จึงตัดสินพระทัยคอยอยู่สองคืน แล้วจึงกลับไปยังนครสวรรค์
ขณะเดินมาถึงกลางทาง ได้พบกับชายแก่ที่ชื่อเหมือนอีก เสด็จในกรมอยู่บนหลังช้างได้เห็น ชายแก่ผู้นั้นเดินอยู่กลางทุ่งหญ้าไกลๆ จำได้ถนัด เพราะหลังคุ้มและใส่ชุดขาวเก่าคร่ำคร่าขาดวิ่น จึงเร่งช้างให้เข้าไปใกล้โดยเร็ว และทันใดนั้นเอง ชายแก่ก็ลับหายไปในทุ่งหญ้าอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เสด็จในกรมจะนั่งช้าง เดินหาจนทั่วบริเวณก็หาพบไม่ ได้ทอดพระทัยและตรัสกับนายหลิ่มว่า เป็นเรื่องแปลกเหลือเกิน มาพิจิตรคราวนี้ต้องการ พบใครก็ไม่พบ
เสด็จในกรมพักอยู่ที่นครสวรรค์ได้ ๑๐ วัน ตั้งใจจะกลับกรุงเทพฯ แต่ลังเลพระทัย จึงชวนนายหลิ่มว่า ลองขึ้นไปพิจิตรใหม่อีกครั้ง ก่อนออกเดินทางเสด็จในกรมให้นายหลิ่มหาซื้อ เสื้อคอจีนหนึ่งตัว ไม้คานหนึ่งอัน กางเกงจีนหนึ่งตัว สาแหรกและเข่งสองชุด หมวกกุ้ยเล้ยหนึ่งใบ แล้วจึงออกเดินทางด้วยช้างกับคนนำทาง ตรงไป วัดบางคลาน อีกครั้งหนึ่ง
ระหว่างทางได้ไปพบ จระเข้เผือกขนาดใหญ่ นอนขวางลำน้ำอยู่ที่ปากเกยชัย เสด็จในกรมให้นายหลิ่มเอาขันตักน้ำมาทำน้ำมนต์ แล้วทรงปลุกเสกร่ายพระเวทย์บริกรรมทำน้ำมนต์อยู่เป็นเวลานาน แล้วเทน้ำมนต์ลงไปในน้ำ ซึ่งจระเข้นอนขวางทางอยู่ ทันทีที่น้ำมนต์เทออกจากขัน กระทบผิวน้ำ จระเข้เผือก ที่นอนสงบนิ่งอยู่ ก็ฟาดหางไปมา แล้วดำน้ำหายไปทันที เหลือแต่พรายน้ำวนเป็นวงกลมอยู่เบื้องหน้าเสด็จในกรม
จากนั้นเสด็จในกรม จึงได้เดินทางต่อไป จนลุถึงริมฝั่งแม่น้ำยม ขณะนั่งพักช้างปล่อยช้างกินหญ้ากินน้ำอยู่นั่นเอง ก็เหลือบไปที่โคนต้นไม้ใหญ่ ใกล้กันนั้นเห็นชายแก่ชื่อเหมือนที่พบกันครั้งก่อนนั่งหลับตาสงบนิ่งอยู่ เสด็จในกรมจึงรีบตรงเข้าไปแสดงความเคารพ
ผู้เฒ่าเหมือนลืมตาขึ้น แล้วบอกว่า "พรุ่งนี้เข้าไปหาท่านจึงจะพบ"
เสด็จในกรมนั่งฟังโดยไม่ได้กล่าวอะไร ผู้เฒ่าเหมือนก็เอ่ยขึ้นอีกว่า "หลวงพ่อท่านไม่ชอบเจ้าชอบนาย"
เสด็จในกรมนั่งเงียบฟังเฉยอยู่ ผู้เฒ่าเหมือนได้ล้วงลงไปในย่าม แล้วหยิบแหวนทองเหลืองออกมาจากย่าม แล้วส่งให้เสด็จในกรมแล้วพูดว่า
"เก็บไว้ให้จงดี ฉันทำเตรียมไว้แต่ครั้งก่อน แต่ยังเป็นยามไม่เหมาะ จึงให้ไม่ได้"
เสด็จในกรมรับแหวนจากมือผู้เฒ่า แล้วก้มลงพิจารณาแหวนนั้น เป็นแหวนทองเหลืองอมดำออกสีคล้ำๆ ตรงกลางแหวนมีเหล็กแร่สีดำ เป็นมันฝังอยู่เม็ดเล็กๆ หนึ่งเม็ด แล้วมีอักขระขอมลงด้วยเหล็กจารรอบๆ วง เสด็จในกรมตรัสว่า คงจะเป็น เหล็กไหล แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองทางผู้เฒ่าเหมือน ปาฏิหาริย์ ผู้เฒ่าเหมือนหายไปจากตรงนั้นแล้ว รวดเร็วอย่างไม่คาดฝัน เสด็จในกรมถึงกับอุทานออกมา แล้วหันมามองทางนายหลิ่ม ซึ่งนั่งอ้าปากค้างอยู่
เลียบฝั่งแม่น้ำยม อันแห้งขอดขึ้นไปทางเหนือเหมือนครั้งที่แล้ว มุ่งหน้าตรงเข้า วัดบางคลาน ทันที พบพระอยู่หน้าวัด เสด็จในกรมถามว่า หลวงพ่ออยู่หรือเปล่า ก็ได้รับคำตอบว่า อยู่ที่กุฏิพลางชี้มือไปที่กุฏิ เสด็จในกรมจึงมุ่งหน้าตรงไปที่กุฏิทันที แต่ก็พบกับความว่างเปล่า ไม่มีหลวงพ่อเงินบนกุฏิ ไม่มีหลวงพ่อเงินในบริเวณวัด พระเณรช่วยกันหาเป็นเวลานานก็ไม่พบหลวงพ่อ
เสด็จในกรมนั่งคอยอยู่ที่กุฏิ จนเย็นเห็นว่าไม่พบแน่ จึงสั่งคนนำทางและนายหลิ่มให้เดินทางกลับในวันนั้น ข้ามแม่น้ำยมมายังฝั่งชุมแสง พักแรมอยู่ในละเมาะไม้ใกล้ชายฝั่ง แล้วตรัสกับนายหลิ่มว่า "พรุ่งนี้เช้ากลับแน่ พักนครสวรรค์สักสองคืนแล้วเข้ากรุง"
เช้าวันรุ่งขึ้นในตอนสาย เสด็จในกรมถามหาสิ่งของที่ให้นายหลิ่มซื้อมาจากนครสวรรค์ เมื่อได้ของครบแล้ว บอกให้นายหลิ่มไปคอยที่ริมฝั่งแม่น้ำ แล้วเสด็จในกรมหายเข้าไปในป่าสักครู่ ก็ออกมาที่ริมฝั่งแม่น้ำยม ฝั่งตรงข้ามหน้าวัดในชุดชาวจีนหาบของสวมหมวกกุ้ยเล้ย บอกให้นายหลิ่มเดินตามหลังไปห่างๆ แล้วเสด็จข้ามแม่น้ำยม มุ่งไปยังวัดบางคลานทันที ถึงศาลาหน้าวัดเห็นพระแก่รูปร่างใหญ่โต ลักษณะท่าทางน่าจะเป็น หลวงพ่อเงิน นั่งหันหลังออกมาฝั่งที่ขึ้นไป ตัดสินพระทัยแน่นอนว่า ต้องเป็น หลวงพ่อเงิน แน่ จึงรีบวางหาบของแล้ววิ่งเข้าไปทางข้างหลัง เมื่อถึงจึงโอบมือรัดเอวเอาไว้แน่น พลางตรัสขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า
"ได้หลวงพ่อแล้ว ได้หลวงพ่อแล้ว"
หลวงพ่อหันหน้ามามอง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดังเช่นกันว่า
"เสียท่าเขาแล้ว เสียท่าเขาเข้าแล้ว"
เสด็จในกรมก้มเข้ากราบหลวงพ่อเงิน พอเงยหน้าขึ้นมาหลวงพ่อเงินได้พูดว่า
"วันนี้เป็นยามดี ที่เราจะได้พบกับลูกศิษย์ท่านศุข นี่พยายามดีเหลือเกิน"
จากนั้นหลวงพ่อเงินได้เดินนำเสด็จในกรมขึ้นไปบนกุฏิ เมื่อถึงบนกุฏิได้นั่งสนทนาถามถึงทุกข์สุขของหลวงพ่อศุขว่าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่พอสมควร หลวงพ่อเงินก็เอ่ยขึ้นกับเสด็จในกรมว่า
"คอยสักครู่เถอะ ฉันจะสรงน้ำก่อน"
หลวงพ่อเงินพูดแล้วลุกขึ้นจากที่นั่งเดินหายเข้าไปในกุฏิ เป็นเวลาไม่กี่อึดใจ ก็ปรากฏเสียงดัง "กริ๊ก กริ๊กๆๆ" ขึ้นที่กาน้ำซึ่งวางอยู่ข้างเสากลางกุฏิ ทั้งเสด็จในกรมและนายหลิ่มหันไปที่กาน้ำนั้นทันที เสียง "กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก" ยังดังอยู่ต่อไป ทำความแปลกใจให้เสด็จในกรมอย่างยิ่ง จึงอดทนต่อความสงสัยต่อไปไม่ได้ ตรงเข้าไปที่กาน้ำนั้นทันที พลางเปิดฝาออกดูว่ามีสิ่งใดอยู่ภายใน ทันทีที่เสด็จในกรมเปิดฝาออกก็ถึงกับพรึงเพริดพระทัยแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง ร้องเรียกว่า
"ไอ้หลิ่มมาดูอะไรนี่ซิ" นายหลิ่มรีบตรงเข้าไปก้มมองดูในกา ถึงกับอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ถูก เพราะว่าภาพที่ปรากฏในกาน้ำใบนั้นคือ
ร่างของหลวงพ่อเงินขนาดเล็กเท่าปลายนิ้วก้อย มือกำลังสรงน้ำถูเนื้อถูตัวอยู่อย่างขะมักเขม้น น้ำในกากระเพื่อมไปมา จนกระฉอกกระเด็นออกมานอกกาน้ำ
เสด็จในกรมค่อยๆ ปิดฝากาลงอย่างฉงนพระทัยเป็นอย่างยิ่ง พลางตรัสกับนายหลิ่มว่า
"ไม่เสียเที่ยวที่มาเมืองพิจิตร หลวงพ่อท่านพูดไว้ถูกทีเดียวว่า จะได้ดูของแปลกๆ นอกเหนือจากท่านก็ให้มาที่นี่"
เรื่องราวทั้งหมดคัดมาจาก คมชัดลึก
แต่เรื่องราวทั้งหมดความสำคัญอยู่ตรงที่เอกสารด้านล่างครับ
19 พฤษภาคม ซึ่งจะครบรอบในวันพรุ่งนี้

ขอให้มีความสุขกับข้อมูลนะครับ

 

ขอร่วมศึกษาด้วยครับ...พี่เจ๊(ในนั้น...เฟส... เข้าไปดูไม่ได้คุย ...ยังโดนเลยครับ...อิอิ
เจอมา แล้ว...)

 

วันนี้อัปเพสข้อมูลด้วยรูปนี้ครับ