นั่งสมาธิแล้วตัวเบาโคลงเอนไปข้างหลัง กิดจากอะไรคะ

นั่งสมาธิไปแล้วตัวเบา โคลงเคลงเอนไปข้างหลังเกิดจากอะรไรคะ แล้วต้องปฏิบัติตัวอย่างไรต่อไปดี

 

เป็นอาการปีติอย่างหนึ่งน่ะครับ มีทั้งแบบที่ร่างกายโยกไปมาจริงๆ กับที่รู้สึกว่าร่างกายโยกไปมาแต่ร่างกายภายนอกอยู่นิ่งๆ ก็มีสติอยู่กับกรรมฐานที่เรากำลังกำหนดไปเรื่อยๆครับ (สภาวะธรรมทั้งหลายไม่ควรยึดมั่น ผ่านมาแล้วผ่านไปครับ)

 

เคยเห็นบางทีก็หงายหลังลงนอนเลยแล้วก็ร้องให้ด้วย

 

เป็นเรื่องปกติเมื่อจิตเรานิ่งถึงจุดหนึ่งจ๊ะ
ข้อปฎิบัติคือ อย่าไปสนใจ อย่าเพิ่งไปต่อยยอดความรู้สึกนั้นๆจ๊ะ ต่อไปถึงจะมีอาการ แบบอื่นก็อย่าไปสนใจ ให้รู้ไว้เฉยๆก็พอจ๊ะ

 

ขออนุโมทนา..

อาการ ของปิติ นิวารณ์ .. อะไร ทำนองนันแหระ

ถือว่าได้ผ่าน ขั่นๆๆ ต้น ฝึกต่อไป นะค่ะ อย่าท้อ

 

อืม ผมก้อเคยเหมือนกัน อย่ค่อยๆๆเอนไปแล้วก้อนอนเลยคับ แต่ก้อไมได้สนใจอะไรมาก

 

นั่งๆอยู่ตัวเอนลงไปแทบจะนอนก้อเลยเกร็งตัวไว้ถ้าเราปล่อยไปเลยตามเลยนี่เราจะหลุดจากสมาธิไหมคะตอนนี้ก้อนั้งทุกคืน คือเดินจงกรมก่อนแล้วค่อยนั่งน่ะคะ

 

ถ้าตัวเอนจนเกือบจะนอน ต้องจัดท่านั่งใหม่ค่ะ ไม่ต้องกลัวสมาธิหลุดเพราะท่าเกร็งตัวนั้นไม่เหมาะสมในการนั่งสมาธิ อาการแบบนี้ถ้านั่งสมาธิบ่อยๆจะเกิดปัญญาหาสาเหตุแก้ได้เองค่ะ ดิฉันก็เคยเป็น ในกรณีดิฉันเกิดจากการที่นั่งไม่เหมาะสมกับสรีระของตัวเราค่ะ ท่านั่งของดิฉันจะเอนตัวมาข้างหน้าหน่อยนึงนะค่ะ ก็ไม่เอนแล้ว นั่งได้นานขึ้นค่ะ แต่สภาวะธรรมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เมื่อก่อนเวลานั่งเอนมาข้างหน้าจะปวดขามากเพราะขาต้องรับน้ำหนักตัวเรา กว่าจะภาวนาให้หายปวดก็นานเหมือนกัน จนไม่กล้ากลืนน้ำลายกลัวจิตหลุดจากสมาธิแล้วกลับไปปวดขาอีก จึงเกลียดการกลืนน้ำลายมาก หลงผิดมาตั้งนาน การกลืนน้ำไม่ได้ทำให้สมาธิหลุด ตอนนี้กลืนน้ำลายถี่มากยังไม่ปวดขาเลยคุณ ดังนั้นไม่ต้องกลัวสมาธิหลุดกำหนดรู้หนอ แล้วจัดท่านั่งใหม่ดีกว่า

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ