ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา...พวกนี้ คือพวกชาติชั่ว..ครับ....พวกที่จิตลุกโชนเต็มไปด้วยไฟแห่งกิเลสตัณหา ตายไปก็จะถูกไฟนรกเผาไหม้ให้สาสมครับ

แม้ยังไม่ตายก็ให้พวกมันตกนรกทั้งเป็น....

 

เวลาเคลื่อนคล้อย ดึกสงัด
สิงห์นั่งขัดสมาธิแช่น้ำไปนานเท่าไหร่ ไม่รู้ได้ แต่เมื่อเริ่มรู้สึกตัว
กลับรู้สึกผ่อนคลายมาก อาจเพราะฟืนสามท่อนที่ขรัวอินทร์
ให้แช่นั้นยังร้อน เมื่อแช่ลงในน้ำก็ทำให้อุ่น
น้ำค้างกลางหาว ที่สิงห์แช่นั้น กลับละลายกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อน
ไม่เป็นสีดำ ดังที่คาดไว้ แลมีน้ำมันลอยหน้าอยู่ เป็นสีเหลืองใสๆอ่อนๆ
สิงห์นั้นได้กลิ่นเหมือนกลิ่นป่าสะอาดๆ ลอยมาจากน้ำ
สูดดมยิ่งชื่นใจ หอมกลิ่นสมุนไพรลึกลงไปในทรวง

 

สิงห์รู้สึกสบายตัว แผลที่สักไว้ ก็ไม่รู้สึกแสบ
มันกลับรู้สึกเย็น!!! เย็นเหมือนมีลมพัดมาโดนแผล
เย็นสบาย

ขรัวอินทร์นั้นยืนอยู่เบื้องหน้าสิงห์
ในมือถือสมุนไพร แลรากไม้หอบใหญ่
มีใบไม้หน้าตาแปลกๆ ตระกูลว่านหลายสี
บางใบก็เป็นใบสด ที่เหี่ยวเฉา
บางใบก็เป็นใบแห้ง บ้างก็เป็นท่อน เป็นราก
ท่านโยนสมุนไพรลงรอบๆตัวสิงห์
น้ำนั้นสูงเพียงอกสิงห์

สิงห์นั้นให้แปลกใจนัก
แต่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยถาม

แล้วขรัวอินทร์ก็เดินไปนั่งบนก้อนหิน
ไกลออกไป ท่านกล่าวว่า

ลูกเอ๋ยบัดนี้พ่อจักสอน เตโชกสิณ ให้ลูกพ่อ
เตโชกสิณนี้มีคุณอนันต์และมีโทษมหันต์
เฉกเช่นดวงอาทิตย์ในโลกนี้ ทำให้เราเกิดความอบอุ่น
แต่ก็สามารถเผาผลาญทุกสิ่งให้ไหม้เป็น จุณ

และหากแม้เจ้าใช้กสิณนี้ ใจเจ้าจักร้อนรุ่มง่าย
และอาจทำให้ธาตุไฟแตกได้

คูณของกสิณชนิดนี้ อาจทำให้ได้ตาทิพย์อีกด้วย
เพราะไฟในร่างจักแผดเผา จักระของเจ้า
ทำให้ตาทิพย์ทะลุทะลวง

แม้พ่อนั่งอยู่ไกลเจ้าเช่นนี้ พ่อก็จักเผาเจ้าให้แดดิ้นไปได้เช่นกัน

แล้วสิห์ก็เริ่มรู้สึกว่าน้ำที่สิงห์แช่อยู่นั้นอุ่นขึ้นโดยฉับพลัน
ควันเริ่มลอยขึ้นมาเต็มหน้าสิงห์ ร้อนแต่ยังพอทัน

 

ขรัวอินทร์กล่าวต่อไปว่า จงหลับตาเสีย พ่อจักสอนกสิณไฟให้เจ้าด้วยจิต
หายใจเข้าจงว่า เตโช หายใจออกจงว่า กสิณัง

 

แล้วในความมืด หลังเปลือกตาของสิงห์
ก็บังเกิดจุดสีส้ม จุดเล็กๆ
แล้วมันก็ขยายตัวสูงขึ้น ตามด้วยสีน้ำเงินเป็นวงรอบนอก
แล้วตามด้วยแสงวาบสีขาวเป็นวงรอบถัดไป
จากนั้นก็ลุกโชติช่วงเป็นสีแดง บังเกิดลูกไฟ ในจิตของสิงห์

 

เสียงขรัวอินทร์ กล่าวต่อไปว่า

จงจดจำ จุดกำเนิดแห่งไฟ สีและนิมิต

พ่อจักขยายลูกไฟให้ใหญ่ขึ้นแลหดเล็กลง

จงจดจำให้ดี จงมองลึกถึงฐานของไฟ

 

แล้วไฟนั้นก็ขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่ในจิตของสิงห์รับรู้ถึงสีของไฟ
จิตของสิงห์จับกลับลงไป ที่ฐานแห่งไฟ
จับลงไปที่จุดสีส้มเริ่มแรก
จุดนี้จุดเดียวที่จะทำให้ไฟลุกโชติช่วงหรือสงบลง
จุดนี้จุดเดียวที่ทำให้ไฟนั้น สามารถลอยเป็นลูกกลมๆ
คงที่ไม่ลุกมอดไหม้ จุดเดียวที่ทำให้ไฟนี้
เป็นไฟไม่มอดดับ

 

แต่เมื่อสิงห์มองลึกลงไป เพ่งจิตไปที่จุดกำเนิดไฟ
เพ่งลงไป ย้อนการเกิดดับ
พลันจุดสีแดงก็สว่างวาบขึ้น
อย่างรวดเร็ว
เสียงขรัวอินทร์กล่าวว่า เตโช กสิณัง
แสงสีขาวก็หดเล็กกลายเป็นสีส้มเจิดจ้าอีกครั้ง

สิงห์ภาวนา เตโช กสิณังต่อ
เพียงครู่เดียว แสงสีส้มก็ลุกสว่าง
แต่คราวนี้ แสงสีน้ำเงิน กับสีแดงกลับหายไปอย่างรวดเร็ว
เหลือแต่แสงสีขาวอันเจิดจ้า

และราวกลับว่า มีดวงอาทิตย์แผดจ้าอยู่ในจิต
แสงนั้นสว่างไสว ไม่ได้มีสีแดงหุ้ม แต่มันเป็นสีรุ้ง ฉายแสงไปรอบทิศ

รูปประกอบจากอินเตอร์เน็ต

 

แหมพี่นพการ กำลังต้องการความช่วยเหลือ พอดี

 

เสียงขรัวอินทร์ กล่าวต่อไปว่า
ลูกเอ๋ย เตโชกสิณ นั้น
แท้จริงแล้ว ไม่ใช่ไฟที่เผาผลาญกันทั่วไป
แต่คือแสงที่ลูกเห็นนี้แล
แหล่งกำเนิดแห่งไฟ

ผลแห่งการฝึกกสิณนี้ นอกจากจักแผดเผา
แล้ว ยังทำให้ระลึกถึงที่มาที่ไป แลชาติกำเนิดของเจ้าได้อีกด้วย
แล้วสิงห์ก็เห็นภาพย้อนชีวิตตนเอง
หรือจะเรียกว่าระลึกชาติได้ เป็นครั้งแรก
สิงห์นั้นเห็นภาพการสักยันต์
ภาพตอนเข้ามาที่น้ำตก และถ้ำ
ภาพตอนแม่เอื้อมกอด
ภาพตอนกราบเท้าพ่อครู
ภาพตอนโดนตะลุมบอนที่ลานฝึกมวย
ภาพตอนตนรำมวย
ภาพตอนดื่มน้ำสาบานครูมวย
ภาพตอนไปลาดตระเวณ
ภาพตอนประดาบกับหัวหน้าทอง
ภาพตอนฝึกวาโยกสิณ
ภาพตอนต้มน้ำ
ภาพตอนพบขรัวอินทร์ครั้งแรก
ภาพตอนตบหน้าท่านพ่อไล่ออกจากเรือน
ภาพตอนตบหน้าพี่เลี้ยงท่านชาย
ภาพตอนท่านแม่สิ้น
ภาพตอนเด็กที่นอนกอดท่านแม่
ภาพตอนเกิด
ทุกภาพ เกิดรวดเร็ว ภายในขณะจิตเดียว
มีอารมณ์และความรู้สึกครบถ้วน

 

สิงห์ให้รู้สึกเศร้า ทุกข์ ในคราเดียวกัน
น้ำตาไหลลงมาจากตา โดยไม่รู้ตัว
แล้วดวงไฟนั้นก็หายไป กลายเป็นเริ่มรู้สึกร้อน
ภาพในนิมิตเกิดเป็นไฟลุกท่วมร่างสิงห์!!!

 

แต่ก่อนที่สิงห์จะธาตุไฟแตก
สิงห์สะดุ้งร่างขึ้น ร้อนราวถูกไฟลวกไปทั้งตัว
แต่กลับถูกมือขรัวอินทร์กดหัวลง
สิงห์โดนกดน้ำไปทั้งตัว
แล้วได้ยินท่านว่าคาถารวดเร็ว
พลันไฟในจิตก็มอดลง
เมื่อสิงห์ทะลึ่งตัวขึ้นมาในอากาศ
หัวอินทร์ก็กดหัวไว้ จงภาวนา เตโช กสิณัง
สิงห์เริ่มภาวนาอีกครั้ง ภาพอดีตอันขมขื่นกลับย้อนมาอีก
แล้วนิมิตไฟนั้น ก็เผาสิงห์อีกครั้ง
โดนจับกดน้ำรอบสอง
จนครบสามรอบ
เมื่อพุ่งขึ้น ท่านจึงว่า จงภาวนา นะ โม พุท ธา ยะ
เมื่อใจเจ้าสงบ
จึงว่า เตโช กสิณัง

สิงห์เริ่มภาวนา อีกครั้ง จนรู้สึกน้ำรอบตัวเย็นลง
จึงเริ่มภานา เตโช กสิณัง

ครั้งนี้สิงห์ทำสำเร็จ
ในนิมิต บังเกิดลูกไฟสงบนิ่ง
แล้วเปลี่ยนเป็นแสงขาว
แล้วเปลี่ยนเป็นลูกไฟอีกครั้ง

ขรัวอินทร์กล่าว ลูกเอ๋ย จงใช้กสิณไฟตัดรัก ตัดอาวรณ์ ตัดกิเลสให้สิ้น

 

แล้วสิงห์ก็แช่ว่านยานั้น อีก 7 ราตรี
โดยการภาวนา กสิณไฟของสิงห์
และเหล็กไหลเพลิงด้านล่าง
ทำให้สิงห์เหมือนได้อาบว่านยาต้ม 7 ราตรี
ในเวลานั้น สิงห์ราวกับตกภวังค์ ไม่หิว
แลเจ็บ แลปวดใดๆ ทั้งสิ้น ไม่รู้วันเวลา

 

วันนี้พอก่อนนะจ๊ะ มันร้อนจ๊ะ หากมีท่านใดชี้แนะ จักเป็นพระคุณ

โดยเฉพาะ เผื่อมีผู้สำเร็จกสิณไฟ มาอธิบาย

จะหักล้าง ด่าทอ ก็เชิญจ้า

เพื่อให้เกิดประโยชน์สุดแก่ผู้อ่าน

ยอมโดนเผาจ้า งานนี้

ตั้งแต่ฝันเลยเข้าใจ

ว่าทำไมตอนนั่งสมาธิ ชอบเห็นไฟลุกท่วมตัว จิตกระเจิง เป็นไข้บ่อยๆ

ว่าแต่ที่อ่านมีใครเห็นลูกไฟ บ้างหนอ

 

เคยฝันว่า ตาข้างซ้าย เวลามองมีไฟลุก ต่อมาถูกผ่าตัดเปลี่ยนลูกกะตาในฝัน เปลี่ยนมาเป็นเหมือนตากล คือเหมือนกล้องส่องทางไกล สามารถมองเห็น แม้คนที่นั่งในเครื่องบินได้ แบบขยายภาพได้น่ะ

เกี่ยวกันมั่ยนะ

 

ออกแนวฮอลลีวู้ดนะคะ

 

สมัยก่อน ผมถูกสมาชิกในเวปนี้ เขาใช้วิธีไหนไม่รู้ เผาผมด้วยความร้อนอยู่ สามวันสามคืน ร้อนแทบตาย อิอิ เขาเล่นกสิณหรือไสย ก็ไม่รู้ อิอิ

เขาเคยใช้ชื่อ หม้อหุงข้าว หรือ ไม้ขัดหม้อ อะไรนี่แหล่ะ ตอนนี้น่าจะเก่งกว่าเดิมนะ

 

ในฝัน ผมเคยตายเพราะพวกชุดดำกับชุดขาวสู้กัน แล้วถูกพวกชุดสีขาว เอาศพผมไปห่อเหมือนมัมมี เหมือนในรังใหม ผมเกิดใหม่นะเนี่ย

 

ถ้าใช้กสิณเผาต้องร้อนมาจากกึ่งกลางร่าง ประมาณจุดแบบธรรมกาย แถวๆลิ้นปี่ แล้วขยายไปโดยรอบ ถ้าเป็นไสยดำ น่าจะเริ่มจากท้อง
ดีนะที่หม้อหุงข้าวไม่ได้อ่านกระทู้นี้ เริ่มหลอน
หรือว่าไปทำอะไรเค้าล่ะ

 

มันเหมือนร้อนที่กายในน่ะ อันนี้ก็สนุกดี

แต่พอมาคุยกับคนที่โดนเล่นของ นี่สิ...หนักกว่าเลย ทั้งร้อน ทั้งแห้งทั้งกรอบ ทั้งดำ พวกนี้ก็เก่งไม่เบา
อิอิ ผมเจ็บมาเย๊อะ อิอิอิอิ