ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

นี่ยัง เอามาไม่หมดนะ มีหน้าไม้ มีเคียวด้ามยาว หนังสะติ๊ก กระบอง อิอิ

ส่วน อาวุธในใจ มีอีกเยอะ อิอิ เอาไว้ปราบพวก คนพาล

 

กะว่า จะเป็นช่างตีดาบเอง ดีกว่า
ว่าจะทำชุดเกราะ เองด้วย...คิดไงไม่รู้ อิอิ...

 

ปิดจิตไปเลยก็ดีนะ ถ้ามาขอมาอย่างสร้างสรรค์

อย่าเอาเรื่องส่วนตัวของพวกคุณ มาทำให้ลมพัดที่นี่

ถ้าจะแสดงความเห็น หรือด่าเจ้าของกระทู้เชิญ

แต่อย่ามาด่ากันด้วยเรื่อง ส่วนตัว บนกระทู้ บนบ้านคนอื่น

มันไร้อารยะ

 

ถึงแม้คำพูดของคุณ sianns บางทีก็ป่วนกวนอยู่มิใช่น้อย
แต่ถือว่ามาอย่างสร้างสรรค์ เจ้าของกระทู้รับได้ค่่ะ

ในสมัยโบราณ สิงห์นั้นตีดาบเอง ด้วยเหตุผลที่จะเล่าต่อไป

มีพิธีปลุกดาบ ตีดาบ เหล็กน้ำพี้ ด้ามดาบ ดาบที่ได้รับพระราชทาน

จะเล่าในกาลต่อไป....

 

โอ้ววววววว้าว....คารมหวานปาน มีดโกนอาบน้ำผึ้ง..อิอิ
อย่าเสียเวลาคุยกับคนจำพวกนี้เลยครับ...คุยกับสัตว์เลี้ยงที่บ้าน ยังรู้เรื่องกว่า...เย๊อะ...อิอิ

 

ในฐานะที่เป็นกลาง รูปดาบที่ คุณขจรศักดิ์ลง ผิดหวังนิดนึง
เพราะนึกว่าจะมีแต่ของโบราณ แต่ก็ขอบคุณที่นำมาให้ชมค่ะ

นานาทัศนะ สังคมเราต้องให้เกียรติการแสดงความเห็นนะคะ

มีคนเคยพูดกับเราในฝันว่า

"หากมึงจะทำการใหญ่ มึงจักรวมน้ำใจคนได้ มึงจงฟัง สดับฟังเสียงจากทุกที่ ทั้งสิบทิศ
มึงจงปิดวาจาเสีย ใช้หูแลใจฟัง อันลิ้นคนไม่มีกระดูก จักพลิกพริ้วเช่นใดก็ได้
มึงจงฟังและชั่งใจ ในการศึก แพ้ก็มาก เสียด้วยข่าวลวง"

ใครคุ้นๆก็ ไม่แปลกนะ ท่านในฝัน พูดประทานโอวาทกับขุนศึก แลแม่ทัพ

 

ผมไม่ยึดติดของเก่าครับ เพราะคุณค่ามัน ต้องมีประโยชน์ต่อโลกปัจจุบันครับ
ต่อปากท้องและความเป็นอยู่ในปัจจุบัน....ส่วนวิชาอาคม มันไม่เหมาะกับโลกทุกวันนี้ครับ....ทุกวันนี้ต้องการแต่ ความรักความจริงใจ ไม่มีศัตรู มีแต่มิตร...ถึงจะสงบสุขครับ

 

อาวุธทิพย์ ผมมี จักรแก้ว (ดอกบัวแก้ว)กับพระขรรค์แก้ว กับแก้วสารพัดนึก(ใจ)...ก็เหลือเฟือแล้วครับ

 

เพ้ออีกแล้ว รับยาช่อง 4 นะ นะจ๊ะ

 

พูดถึงพม่า ก็อยากขอแชร์ประสบการณ์

ประมาณปี 49 ผมได้เดินทางไปประชุมที่ อ.แม่สาย จ.เชียงราย และทางคณะมีโปรแกรมเที่ยวตลาดท่าขี้เหล็กในฝั่งพม่า นับเป็นครั้งแรกที่ข้ามไปยังฝั่งพม่า

ในสมัยเด็กใด้ศึกษาประวัติศาสตร์แล้วรู้สึกมีอคติกับพม่า ซึ่งก็ฝังหัวแต่นั้นมา เมื่อจะข้ามไปฝั่งพม่ารู้สึกเป็นกังวล ไม่อยากเข้าไป เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าจะไปเจออะไรเข้า

สุดท้ายจึงตัดสินใจเข้าไป เมื่อเข้าไปแล้วรู้สึกรับสัมผัสสิ่งที่มองไม่เห็นมารบกวน ได้แต่บริกรรมพุทโธ ธัมโม สังโฆ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด แทนที่กระผมจะเดินหาซื้อของแต่กลับคิดอยากถวายสังฆทาน(อุทิศให้น้องชาย) จึงเหมาสามล้อถีบให้เป็นไกด์พาไปซื้อสังฆทานและนำไปถวายที่วัด ก่อนที่จะไปสักการะบูชาพระธาตุเจดีย์ชเวดากอง(จำลอง)

ได้สังฆทานแล้วก็ไปถึงวัด(จำชื่อวัดไม่ได้) โดยถือหิ้วถังสังฆทานเข้าไปหาพระภิกษุ ทันใดที่เห็นพระภิกษุโดยสายตากระทบกันรู้สึกเหมือนเคยมีอะไรกันมาก่อนในอดีตชาติ ท่านเพ่งจ้องมองข้าพเจ้าด้วยสายตาโกรธเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ และข้าพเจ้าก็เพ่งมองท่านอยากจะเข้าไปทำร้ายท่าน อยากจะเอาดาบฟันท่าน

จนมือที่ถือสังฆทานได้เผลอหลุด สังฆทานตกลงไปยังพื้นมีเสียงดัง(ไม่แตก) จึงได้สติ และพยายามนอบน้อมแผ่เมตตา เข้าไปกราบท่าน แต่ท่านได้ห้ามไว้ และเชิญข้าพเจ้าเข้าไปในห้อง

จิตตอนนั้นบอกว่า ท่านเป็นเจ้ากรรมนายเวร เป็นคู่อาฆาตพยาบาทมาหลายภพหลายชาติ และจิตก็คิดว่า เป็นอย่างไรก็เป็นกัน ถ้าในอดีตชาติเราได้ทำอะไรไม่ดีกับท่านไว้ ถ้าท่านจะเอาชีวิตเราก็ยอม ตายเป็นตาย จึงตัดสินใจเข้าไปในห้องกับท่าน ใจก็แผ่เมตตาขออโหสิกรรมตลอด ส่วนท่านก็ตาแดงกร่ำเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

ท่านเป็นพระภิกษุที่มีลักษณะสง่าผ่าเผยองอาจ ผิวขาว รูปร่างสันทัด เมื่อท่านและข้าพเจ้าได้นั่งเป็นที่เรียบร้อย ข้าพเจ้าก็กราบท่าน พยายามนอบน้อมก้มศีรษะไม่กล้ามองหน้าท่าน บรรยากาศตอนนั้นเงียบเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เหมือนเวลาได้หยุดเดิน ในใจก็ได้แต่แผ่เมตตา ขออโหสิ ขอขมากรรม อธิฐานในใจว่า สิ่งใดที่ทำไม่ดีต่อท่าน ที่ได้ล่วงเกินท่านในอดีตชาติ ขอให้ท่านจงอภัยและยกโทษอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า หากท่านประสงค์จะเอาชีวิตข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ยินดีสละให้

ทั้งท่านและข้าพเจ้าได้นั่งนิ่งเป็นเวลานาน แต่ข้าพเจ้ากลับรู้สึกว่ามันนานมากเหมือนเป็นกัปป์เป็นกัลป์ ในใจเหมือนถูกไฟแผดเผา เต็มไปด้วยความรุ่มร้อนแห่งโทสะ เหมือนตกนรกทั้งเป็น จนกระทั้งอารมณ์ดังกล่าวได้บรรเทาและเบาบางลง ท่านจึงพูดเอ่ยปากออกมาว่า “โยมมาทำบุญ” ข้าพเจ้าจึงลืมตาเงยหน้ามองท่าน สายตาที่แดงกร่ำของท่านก็บรรเทาหายไป รังสีแห่งการอาฆาตพยายาบก็บรรเทาหายไป

เพียงข้าพเจ้านึกว่า ท่านพูดไทยได้ ท่านก็บอกว่า “อาตมาพูดไทยได้นิดหน่อยไม่มาก” ท่านก็ถามว่ามาจากไหน ข้าพเจ้าบอกว่า “กรุงเทพฯ ประเทศไทย” ท่านก็พูดทวนซ้ำว่า “เมืองไทย” และสายตาของท่านกับของข้าพเจ้าได้เพ่งมองกันอีกครั้ง โดยที่ข้าพเจ้าคิดถึงประวัติศาสตร์ที่ไทยต้องรบกับพม่า จนกระทั่งท่านได้ถามว่า “กรุงเทพฯเป็นอย่างไร” ข้าพเจ้าก็เงียบไม่ตอบ

จากนั้น ก็เริ่มพิธีการถวายสังฆทาน โดยท่านได้ท่องสาธยายมนต์เป็นสำเนียงภาษาพม่า ข้าพเจ้าก็นั่งฟังโดยไม่รู้เรื่อง เมื่อท่านท่องมนต์เสร็จก็ให้ข้าพเจ้ายกถวาย หลังจากนั้นก็ให้พร และให้กำไรลูกประคำข้อมือแก่ข้าพเจ้าไว้ใส่ติดตัวป้องกันภัย ซึ่งข้าพเจ้า ก็ได้นำไปมอบให้พี่ชาย

 

จักรแก้ว ก็จักรแก้วไปดิ จะมา วงเล็บ เป็นดอกบัวแก้วได้อย่างไร

หรือ เพ้อจนเป็นปกติ ถึงระดับขั้นจิตใต้สำนึก จนเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
แต่ก็ไม่แปลก

 

รับยา เผื่อด้วยดิ...เพื่อนกัน อิอิ

 

เคยบอกหลายครั้งแล้วนะว่า....ถ้าไม่รู้ ก็ไม่ต้องพูด...หัดอยู่แบบ โง่ๆบ้างก็ได้นะ

อิอิ...ดอกบัวผม ถ้าอยู่ไกล้คนชั่ว คนพาล ความชั่วร้าย ดอกบัวจะกลายเป็น จักรแก้ว อาวุธทำลายล้างปราบความชั่วทันที

ว่าแต่ เคยได้ยิน...ธรรมจักร..มั้ย...(โง่แบบนี้คงไม่เคยเห็น)

 

ในฝัน เคยฝันว่า เคยโดน ใครคนหนึ่ง ข้วางมีดสั้น(เซี่ยวลี้ปวยตอ) มีดสั้นที่มันเหมือนรู้เป้าหมาย จนสุดท้าย ผมบังคับให้มันหันกลับไปทำร้าย ตาข้างหนึ่งของมัน...

ต่อมา ฝันว่า เทพซุส ผ่าเปรี้ยงลงมา ดูว่า ใครเป็นคนทำร้ายลูกน้องของท่าน พอมารู้ว่าเป็นผม ก็เหมือนจะไม่มีอะไร

ต่อมา ผมสร้างดอกบัวขาวแห่งแสงเพื่อช่วยเหล่าจิตวิญญาณ...แล้วให้ น้องคนหนึ่ง ไปดูยาน บางอย่างนอกโลก บนอวกาศ ไปเจอท่านซุส เลยเชิญท่านมาเยี่ยมที่ดอกบัว ท่านมากับองค์รักษ์ สองคน ปิดตาข้างหนึ่ง....ผมเลยบอกให้เพื่อนคนนั้นรักษาตาให้เขา

 

แสงสว่างแห่งดอกบัว สว่างไกลไปทุกทิศทั่วจักรวาล
เพื่อ ส่องนำให้ ทุกภพภูมิได้มองเห็น....จะได้เข้าหาและปรับสภาพนามจิต ของเขาเหล่านั้น ด้วยแสง
แห่ง พระนิพพาน...อิอิ

เพื่อนจารุจันทรา...รับยาเพิ่ม มาให้ด้วยนะ...อะคริๆ

 

ผมเลยถามคุณจารุว่า.....ครุฑไทย กับเทพซุสของฝรั่ง....คนเดียวกันมั้ยครับ

 

ก็ว่าแล้วหล่ะ ต้องพูดแบบนี้ (ยิ้ม)
แล้วแบบนี้จะมีพระขรรค์แก้วไปทำไมหล่ะ ไว้ให้คนอื่น ขันขำ หรอ อิอิ
หรือมีไว้หลอกขายคนอื่นอีกอ่ะ

แบบเป็นค่าสอน หรือ เรียนรู้ ดอกบัวแก้วให้เบิกบานกลางใจทำนองนี้

ก็น้ะ จะนับประสาไรเนอะกับ จักรแก้ว บัวแก้ว ที่มีแต่ในความคิด
ขนาดหากินกับพระธาตุก็ยังเคยมาแล้วนี่ สิ่งมีชีวิตประเภทนี้

ว่าแต่ยังหลงตัวเองว่าบรรลุธรรมวิเศษอะไรอยู่อีกปะ แบบถ้ามีคนไม่ดี คนชั่วมาด่า มาว่า คนนั้น ก็เจอเจอกรรมหนักไรนี้
หรือตอนนี้หลงว่าเป็น พระเจ้าจักรพรรดิ ซะล่ะ โอ้ยย ถึงกับต้องคิดไปเองว่า
ต้องเสกอาวุธแก้ว มาปราบจัดการพวกคนชั่ว ตกลงจะเอาไงกันแน่

แล้วอย่าคิดเองเออเอง กังวลไปเองให้มากล่ะ
ถึงต้องเก็บไปฝันแต่ละอย่าง ว่าโดนทำร้าย แสดงว่าศัตรูเยอะ 555+
หรือคิดเข้าข้างตัวเองไปอีกว่า เป็นคนดี กำลังบำเพ็ญเพียร แต่เจอพวกมาร เจอพวกทดสอบ ต้องเจอแสงแห่งดอกบัว แสงความดี แห่งคุณธรรม กำหราบ ฮาาา

พอละ เพลียกับพวกใส่หน้ากากคนดี
เดี่ยว จขกท ประกาศขึ้นตัวแดงให้ไปคุยที่อื่นอีก

 

ลมเปลี่ยนทิศ ซะแล้ว

 

ก็คำเดิมคือ ให้ไปเห่าที่อื่นเถอะนะ...อย่ามามั่วนิ่มแถวนี้..อิอิ

มันไปเอามาจากไหนอีกแล้ววะ...ว่าตูหากินกับพระธาตุเนี่ย

เอ้าคุณจารุ....เอายา มาเผื่อไอ้ตัวนี้ด้วยนะครับ ดูท่ามันจะอาการหนัก...หว่ะ

ขอร้องนะว่า....ไม่รู้เรื่องจริงๆเนี่ย....หยุดเห่าได้แล้วครับ...น่าสงสารสุนัขอย่างท่านจัง

เอาแต่เรื่องที่ตนเองไม่รู้จริง มาเห่า ไม่หยุดเรย....55555

 

ผมกระจ่างใจและว่าทำไม คุณ jarujun บอกเล่า 3 ปีก็ไม่รู้จะจบมั้ย ก็เล่า 1 หยุด 10 นี่นา 3 ปีคงไม่พอครับ 555+