การช่วยเหลือคนอื่น แต่กลับโดนคนเขาต่อว่า

การช่วยเหลือเวลา คนตกทุกข์ได้ยาก ไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว หรือว่าไปหาหมอ การช่วยเหลือเพียงแค่เงินหรือสิ่งของที่ให้เขาพอใช้ชีวิตได้ก็ดีอยู่ แต่ถ้าหาก ได้ทำความช่วยเหลือไปแล้ว ให้โอกาสรับเขามาช่วยเหลืองานใหญ่ ๆ แต่สิ่งที่ได้คือ เขามาโกงเรา แถมไปพูดในทางไม่ดี แต่เราเองก็จับได้ว่าเขาโกงค่าสิ่งของก่อสร้าง จับได้ก็ยังปากแข็ง จนต้องเลิกจ้าง เงินเป็นแสนแต่ของไม่เสร็จ เพราะโกงเยอะ แต่เขาไม่คิดว่าตอนเดือดร้อนเขาคิดถึงเรา มานั่งยืมเงินเรา เหมือนกับว่าเราทำคุณคนไม่ขึ้นเลยครับ เจอแต่ละคน เหมือนกับว่า เขาเดือดร้อนนึกถึงเราคนแรก มาดักรอเราที่ตลาด ขอยืมเงินบ้าง เราก็ช่วยก็ให้ไปตามกำลัง แต่เวลาเขามีอะไรดี ๆ นะครับ กลับไม่นึกถึงเรา ไปนึกถึงคนที่เขาไม่เคยให้ความช่วยเหลือเลยด้วยซ้ำ แถมมาด่าให้เราฟังเสียอีก ก็เลยคิดแต่ว่า ใครที่ทำไม่ดีกลับเราก็ให้ได้รับกรรมไป มาโกงเราถือว่าเป็นช่างรับเหมาก็ตาม โกงปูนโกงทราย โกงเงินลูกน้องตัวเอง ก็ให้มันได้รับกรรมไป ผมเองมีความรุ้สึกโกรธมาก เวลาเจอคน ๆ นี้ ไม่อยากให้มันมีชีวิตบนโลกด้วยซ้ำ เจ็บใจมาก แต่ก็เชื่อว่า สักวันคงได้รับกรรม กับสิ่งที่เขาได้ทำไว้กับคนที่เคยช่วยเหลือตอนมีทุกข์ ........ จะหาทางแก้ในสิ่งที่เราทำคุณคนไม่ขึ้นอย่างไรได้บ้างครับ เพราะผมเองก็หมั่นทำบุญตามวัดต่าง ๆ เหมือนกันครับ เบื่อกับสิ่งที่ต้องมาเจอกับคนพวกนี้มาก ๆ เลยครับ :'(

 

ทำใจครับ ผมเจอตลอด หลวงพ่อลีเคยสอนว่า วางใจคนจนใจเองครับ ผิดตรงเราครับรอบคอบไม่พอเอง ไว้วางใจคนมากเกินไป วันหลังเคี่ยวๆไว้แล้วจะดีเองครับ ตอนนี้ผมสอนตัวเองแบบนี้แหละ

 

ผมเข้าใจในความรู้สึกของเจ้าของกระทู้ดีครับ มันน่าเจ็บใจจริงๆนั่นแหละ

ชีวิตผมก็ได้เจอเรื่องที่ไม่ต่างจากคุณเท่าไร หลายครั้งหลายคราวเช่นกัน สิ่งที่ทำได้สิ่งแรก
และควรทำที่สุดเลยคือ ทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน ความจริงใครก็ไม่ได้หวังจะให้ชีวิต
ต้องได้มาเจอกับเรื่องเลวๆแบบนี้ ครั้นจะโทษตัวเองก็ใช่เรื่อง จะโทษคนที่เขาไม่ดีกับเรา
ก็ได้อยู่ แต่ก็มีแต่จะทำให้ใจเรายิ่งโกรธมากเข้าไปอีก ถ้าโกรธแล้วสบายใจเป็นสุขก็คงจะดี
แต่นี่มันให้ผลตรงกันข้ามเป็นความทุกข์

ไอ้เรื่องของกรรมอกุศลบางเรื่องบางอย่างเวลามาให้ผลกับใครผู้ใดแล้ว ก็ยากที่จิตใจของผู้
นั้นนะเวลานั้นจะสดชื่นผ่องใส เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอมันเกิดขึ้นมาโดยที่เราก็ไม่
ได้ปรารถนาจะให้มันเกิดอย่างนี้ หรืออยากจะประสบพบเจอกับเรื่องเลวระยำแบบนี้ ในเมื่อ
มันแก้ไขอะไรใครเขาไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับทำใจของเรา แล้วก็พยามแก้ที่ใจของเราที่มัน
เดือดปุดๆอยู่ ซึ่งนั่นมันหมายถึงความทุกข์ของเรา ที่กำลังเกิดขึ้นกับใจเราเพราะความโกรธ
แค้นเขาผู้ทำกับเรานั้น ความรู้สึกตรงนี้ทุกคนย่อมรู้และเข้าใจกันดี ว่ามันรู้สึกอย่างไร

แต่สิ่งหนึ่งที่เราพอจะกระทำได้นอกเหนือจากการกลับไปล้างแค้นวิธีใดวิธีหนึ่งให้กับไอ้
หมอนั่นที่ทำกับเราไว้ก่อนนั้น ซึ่งมันดูจะไม่เข้าท่าเลยสำหรับผู้มีสติและปัญญาที่มากพอ
เพราะนั่นมันเป็นการเพิ่มทุกข์ให้ใจ เพิ่มความร้อนให้ใจ ขึ้นอย่างมาก ความสุขจริงจากการ
แก้แค้นกันเลยไม่มีเสียเลย (ไม่ได้ว่าคุณจะไปแก้แค้นใครนะ พูดถึงโดยรวมเฉยๆ)

ถ้าเป็นอย่างนี้นะ ถ้าพื้นฐานเราเป็นคนที่ใจดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่แล้ว เราก็พยามใช้
ปัญญาอันน้อยนิดคิดพลิกแพลง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเสียสักนิดว่า

"เรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งหมดนี้ เราไม่ได้คิดไม่ได้คาดฝันมาก่อนเลย ว่าจะต้องมาเกิดขึ้น
กับเราอย่างนี้ ทั้งๆที่เราเกิดมาเราก็ไม่เคยได้ทำอะไรให้ใครเขาแบบนี้เลย แต่เราต้องมา
โดนเขาทำแบบนี้ใส่เรา ซึ่งเราไม่ยินดีและไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็นั้นแหละนะ พระ
ท่านก็เคยสอนเรามาแล้วนี่ ว่าโลกนี้มันไม่เที่ยง ในเมื่อเราก็มาอาศัยอยู่ในโลกที่ไม่เที่ยง
อย่างนี้ เราจะให้ได้เจอแต่สิ่งที่เราปรารถนามันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ (พยามพูดกับตัวเองให้
มากๆ) คนที่เขามาทำอย่างนี้กับเรานั้นที่จริงแล้วเขาอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราเมื่อ
ชาติก่อน หรือชาติใดชาติหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ได้ ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปก็คิดซะว่า
อาจจะมีชาติใดชาติหนึ่งที่เราเคยไปทำความระยำอย่างนี้กับไอ้หมอนี่มาก็ได้ พอชาตินี้มัน
ก็เลยว่าทวงหนี้กรรมที่เราได้ทำกับมันไว้ ไม่เป็นไร ก็ถือซะว่าเราทำบุญทำทาน บริจาคให้
สัตว์ในร่างคนมันไปซะ

แล้วก็พยามคิดต่อไปว่า นี่แหละนะขึ้นชื่อว่าการกระทำกรรมชั่วการกระทำความชั่วผิดศีล
ธรรมมันไม่ดีอย่างนี้นั่นแหละนะ เวลาคนอื่นเขามายื้อแย่งเอาทรัพย์สินของเราไปอย่างที่เรา
ได้เจอมาอย่างนี้ เราก็ไม่ชอบไม่ถูกใจใช่ไหม พระท่านบอกว่า คนเราย่อมเป็นไปตามกรรม
มีกรรมเป็นของๆตน มีกรรมเป็นเครื่องให้ผล จะดีหรือชั่วก็ย่อมจะคอยมาให้ผลแก่คนที่
ทำกรรมนั้นแล้วเสมอๆจนกว่าจะสิ้นกรรมนั้น เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ก็ให้คิดเสียใหม่ว่า เราก็ไม่
อยากจะเจอกับเหตุการณ์อย่างนี้อีก ถ้าเราไม่อยากเจออย่างนี้มีทางเดียวคือ เราต้องไม่ทำ
อย่างนี้อีกอย่างเด็ดขาด ถ้าเรายังขึนทำอย่างนี้อยู่ เราก็จะได้รับผลกรรมอย่างนี้ที่เราไม่
ปรารถนานั่นแหละ (พูดคิดเตือนสติตนเองเอานะ)

พระท่านก็สอนเราอยู่ว่า ให้ละความชั่วทั้งปวง ให้ทำแต่ความดี ให้ทำจิตใจให้ผ่องใส นี่
พระท่านสอนดีนะ ถ้าเรารักดีชอบสิ่งที่ดีๆเราก็ต้องทำอย่างที่พระท่านแนะนำสั่งสอนได้
เพราะนี่คือทางออกของกรรมและของปัญหาต่างๆในระยะยาวจวบจนตลอดไป สิ่ิงที่แล้วมา
ก็ต้องปล่อยผ่านละ ถือซะว่ามันเป็นกรรมชั่วของเรา จากนี้ไปเราจะตั้งหน้าทำแก่กรรรมดี มี
ทาน ศีล เป็นอย่างน้อยที่สุด ได้สมาธิ และภาวนา ได้ยิ่งดี เพราะสิ่งนี้เท่านั้นที่จะนำพาเรา
ออกจากทุกข์ได้อย่างหมดจดอย่างยั่งยืนและอย่างถาวรในอนาคตกาลเบื้องหน้า สู้ต่อไปนะ
ไม่มีใครหนีกรรมไปได้นอกจากพระอรหันต์ผู้หมดกิเลส"

"จงสร้างความดีบุญญาบารมีเพื่อพระนิพพานกันต่อไป สาธุ"

 

ช่วยคนหรือทำคุณคนอย่างฉลาดครับ
พิจารณาก่อนช่วย ไม่ใช่แค่คำว่า "เพื่อน"
ช่วยเหลือในสิ่งที่จำเป็น สิ่งที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรง สิ่งที่เป็นปัจจัยดำรงค์ชีพก็พอ
ส่วนอื่นๆเป็นส่วนเกิน การช่วยเหลือก็เป็นการปรนเปรอกิเลสของเขา
และถ้าคนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อน กลับเป็นโจร
จะไปทำดีกับโจรสักเท่าไร เราก็เป็นเหยื่อโจรอยู่ดี
ถ้าที่ผ่านมาทำคุณคนไม่ขึ้น หรือโปรดสัตว์ได้บาป
เรียกได้ว่า เราเสียค่าโง่เอง ไม่ใช่กรรมเก่าอะไรทั้งนั้น
อยากจะหมดปัญหาตรงนี้ พิจารณาช่วยคน ให้เหมือนเลือกตักบาตรพระนั่นแหละ

 

ลองเปลี่ยนเป้าหมายในการช่วยเหลือคนอื่นใหม่สิครับ ถ้าช่วยเหลือคนอื่นและคาดหวังว่าเขาจะต้องตอบแทนเรา หรือทำดีกับเรามันก็อาจจะกลับกลายเป็นแบบนี้ได้ แต่ถ้าเราพอใจแค่ความสุขที่ได้ช่วยเหลือเขา มันก็ไม่สำคัญว่าเขาจะตอบแทนเราหรือไม่ ความสุขที่ได้ช่วยเหลือเขามันก็เพียงพอแล้วในตัวของมันเอง ทีนี้ก็ไม่ต้องทุกข์ใจว่าเขาจะทำดีกับเราตอบหรือเปล่า ถ้าเราสามารถทำดีกับใครโดยที่รู้ทั้งรู้ว่าเขาอาจจะไม่ทำดีกับเราตอบ แต่เราทำเพราะความสุขที่ได้จากการช่วยเขา อย่างนี้ก็ไม่ทุกข์ครับ เราก็ได้เขาก็ได้ การให้ของเราถือว่าสมบูรณ์แล้ว ต่อไปถ้าเขาจะดีตอบก็เป็นเรื่องดี ถ้าเขาจะไม่ดีกับเราเราก็ไม่ทุกข์ ความดีที่เราทำต่อไปก็จะให้ผลตามกฎแห่งกรรมเอง

 

เจ็บแล้วก็จำไว้ อย่าไปช่วยอีก

 

ขอบคุณทุกท่านมาก ๆครับ

 

อ่านแล้วรู้เลยว่าพลาดที่คุณตั้งแต่เริ่มแล้ว คุณดูคนไม่เป็น คนดีจริงๆนะ เค้าไม่ชอบขอใครให้ช่วยเหลือขนาดจวนตัวยังอดทน คนประเภทนี้ปากไม่หวานพูดจาไม่เพราะถูกหู แต่เป็นพวกที่ง้อคนน้อยมาก ลับหลังกลับต่อหน้าจะพูดเหมือนกันเลย ทำไมคนพวกนี้ถึงไม่ชอบขอใครให้ช่วย เพราะเค้าเป็นคนที่สำนึกบุญคุณคนยังงัยล่ะ เมื่อมีคนช่วยเค้า เค้าก็จะจำไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นเค้าไม่ง้อขอใครกินง่ายๆถ้าไม่ถึงตาย .... คุณพลาดแล้ว เป็นบทเรียนก็แล้วกัน ...

 

การปฏิบัติต้องมีการทดสอบ ตกลงคุณช่วยเพราะหวังผล หรือช่วยเพราะอยากช่วย

 

ดักตีมันสิ ไม่สู้คน สมควรละถูกเค้าลังแก

 

เป็นบททดสอบของชีวิต ...ว่าเราจะผ่านมันไปได้หรือไม่

การให้ที่ประกอบด้วยเมตตา กรุณา แต่ขาดอุเบกขา ทำให้เป็นทุกข์เป็นโทษ

ทำให้เกิดความเกลียดชัง อาฆาตพยาบาท โกรธแค้น ไม่ได้มีเจ้าของกระทู้เพียงผู้เดียวที่ประสบพบเจอ บุคคลทุกคนในโลกนี้ ล้วนพบเจอกันมาทั้งหมดทั้งสิ้น

เป็นแบบทดสอบของมาร สำหรับผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบที่มักจะติดอยู่ตรงนี้ จากกระแสเมตตากรุณาที่ประกอบด้วยบุญ กลับกลายเป็นบาป

เมื่อพิจารณาดูแล้วว่า ท่านผู้นี้เป็นคนพาล ก็ควรเบนจิตออกห่าง อย่าให้ค่าเขาแต่ประการใด เพราะเหตุใดเราจึงกล่าวเช่นนั้น

ก็เพราะในมือท่านมีเพชรอยู่ เหตุใดจึงเขวี้ยงทิ้งไปในบ่อโคลนเล่า
ท่านจงเริ่มนับหนึ่งใหม่ หยิบเพชรเม็ดนั้นขึ้นมาทำความสะอาด ระลึกถึงแต่บุญที่ท่านสร้างที่ท่านได้บำเพ็ญมาดีแล้ว

อย่าหันเหจิตไปหาผู้เป็นคนพาลที่จมอยู่ในบึงโคลนอีกเลย
ไม่มีใคร ที่ไม่เคยทำผิด ผู้กระทำ ย่อมได้รับผล อย่าให้ค่ากับอกุศลจิต เชาผู้นั้นทำอันใดท่านไม่ได้เลย ทุกอย่างเกิดเพราะจิต พึงระงับด้วยจิตของท่านเถิด การให้อภัยคือการก้าวเดิน หากอยากก้าวหน้าจะลุกขึ้นจากบ่อโคลน ทำความสะอาด และออกเดินทางเทอญ

 

ทำใจ กับ ยอมรับครับ

 

จริงครับ บทจะเกิดเรื่อง นี่สถานการณ์ ก็เป็นใจ ทุกอย่างเป๊ะ ยังกะจัดฉากแน่ะ

 

ตอนนี้ก็มีเคราะห์หนักเช่นกันค่ะ ถึงขนาดมีแต่ผู้ทักว่าจะเกิดอุบัติเหตุใหญ่ถึงชีวิต แต่ก็โดนอะไรมากมายมาโดยตลอด คิดเพียงฟาดเคราะห์ เสียทรัพย์ ยังดีกว่า เสียอวัยวะ เสียอวัยวะ ยังดีกว่าเสียชีวิต โดนผู้คนนินทา ด่าว่าซึ่งหน้า ดีกว่า เราไปด่าว่าเขา ถือเป็นการทดสอบจิต ว่าเราจะเก็บคะแนนได้แค่ไหน โดนขนาดไหนถึงจะทนไม่ไหว

ถ้าเขาไม่มาทดสอบใจให้ เราไม่มีทางรู้ตนเองเลยว่า ความเพียรที่เราบำเพ็ญมา สั่งสมมา สร้างปัญญาให้เกิดในตนขึ้นแค่ไหน

การกระทำตอบแบบร้ายๆไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุด (เคยผิด เคยทำมาหมดแล้ว ยิ่งก่อทุกข์ ก่อโทษให้ตนเอง เหมือนคนที่ไม่เห็นค่าในชีวิตตน แต่ไปให้คนอื่นมามีค่าเหนือกว่าตนเอง หากเรารักตนเองจริง เราจะไม่สนใจในสิ่งที่คนอื่นทำร้ายเรา เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส)

หลวงปู่ที่ข้าพเจ้าไปเรียนปรึกษาท่านเสมอ กล่าวว่า หลวงปู่บวชมาหลายสิบปี อยากจ้างให้ใครมาด่า เขาก็ไม่ทำ หลวงปู่ไม่รู้เลยว่า การปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ก้าวหน้าขึ้นมาแค่ไหน ที่เราเจอมา โดนมา ถือว่าโชคดี ที่เขาเป็นครู ให้ขอบคุณเขานะลูกนะ แล้วเราจะเจริญยิ่งขึ้น ทั้งทางโลกทางธรรม

อดีตอย่าจดจำ ปัจจุบันทำให้ดี อนาคตยังมาไม่ถึง พึงให้เป็นไปตามเหตุ เมื่อถึงเวลาได้ดี ย่อมได้ดี สู้ๆนะคะ

 

ดีใดไม่มีโทษย่อมดีเลิศ

@ไม่มีสิ่งใดเกิดได้โดยบังเอิญ
ทุกอย่างเดินตามกรรมที่ให้ผล
เช่นกรรมเคยทำไว้วาระดล
จึงผจญแต่ผลที่ตัวทำ
@กฎแห่งกรรมวิบากนั้นสุดหยั่ง
ไหลหลากหลั่งตกมาเปรียบสายฝน
ที่โน้นตกนี่แห้งช่างชอบกล
เกิดเป็นคนใต้ฟ้าแห่งกฎกรรม
@หลักการช่วยหนึ่งต้องเหมาะเหตุ
ตรงตามเจตจำนงผู้รับผล
เปรียบอยู่ทะเลทรายอยากน้ำหน
ให้ทองคำทนแบกคงชีพวาย
@สองเมื่อให้แล้วเพิ่มความอยาก
ให้หลายหลากไม่พอทะเลถม
หรือให้แล้วเพิ่มความทุรชน
ให้ลำบากฝนฝึกบ้างคงจะดี
@สามตั้งใจเมื่อตอนก่อนจะให้
มุ่งจะได้ประโยชน์สุขผู้รับ
เวลาพร้อมตนพร้อมของพร้อมสรรพ
ถึงผู้รับอย่างไรไม่เสียดาย
@เรื่องการให้อีกบทให้ศึกษา
ถึงธรรมมาดีชั่วให้ตนเห็น
ชั่วอย่างไรผลร้อนสอนตนเป็น
ทุรเข็นชั่วร้อนอย่าย้อนทำ
@"ดีใดไม่มีโทษย่อมดีเลิศ"
หากโทษเกิดยังดีไม่เหมาะสม
คราวต่อไปปรับดีให้ดีพล
ให้ดีจนไม่มีโทษเท่านั้นพอ.
********สู้สู้ ^_^ ************
พล

[พน, พน-ละ, พะ-ละ] (มค. พล) น. กำลัง, แรง
กองทัพ
ทางธรรมจัดพลไว้ ๕ อย่าง เรียกว่าเบญจพล คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และปัญญา.
พจนานุกรม พล คือ แปลภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ความหมาย Dictionary แปลว่า คำแปล
สรรพ

[สับ, สับ-พะ] (สก. สรฺว
มค. สพฺพ) ว. ทุกอย่าง, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด, ทั่ว, ทุกอย่าง.
พจนานุกรม สรรพ คือ แปลภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ความหมาย Dictionary แปลว่า คำแปล
ทุร

[ทุ-ระ] (สก. ทุร) ว. ชั่ว, ยาก, ลำบาก, ทราม, น้อย, ไม่มี, เป็นคำนำหน้าศัพท์อื่น.
พจนานุกรม ทุร คือ แปลภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ความหมาย Dictionary แปลว่า คำแปล

 

​

คติธรรมคำสอนของ- ท่านพระอาจารย์มั่นภูริทัตโต
คัดลอกจาก: เข็ญใจสู่ธรรม(คัดจากจากหนังสือขันธวิมุติสมังคีธรรม
"การตำหนิติเตียนผู้อื่นถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วย
ความเดือดร้อนวุ่นวายใจที่คิดตำหนิผู้อื่นจนไม่เป็นสุขนั้นนักปราชญ์ถือเป็นความผิดแลบาปกรรมไม่มีดีเลยจะเป็นโทษให้ท่านได้สิ่งไม่พึงปราถนามาทรมานอย่างไม่คาดฝัน
การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรองเป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์จึงควรสังเวชต่อความผิดของตนงดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสียความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัวแต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง"
Monk Main Page

บางคำถาม บางคำตอบ
พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ

เนื้อความ
ถาม เช่นเวลาตาเห็นรูป หูได้ยินเสียงที่ดีหรือไม่ดี ก็รู้ว่าความยินดียินร้ายนั้นเป็นโทษ แต่ทำไมจึงคอยจะเข้าไปยินดียินร้ายได้บ่อย ๆ ต้องคอระวังไว้เสมอ แต่ถึงเช่นนั้น เวลาตาเห็นรูป หูได้ยินเสียงที่ดีหรือไม่ดี พอเผลอไปเวลาใด ความยินดียินร้ายเกิดขึ้นในใจได้ทีเดียว ท่านจงบอกอุบายให้ข้าพเจ้าด้วย



ตอบ เช่น เวลาตาเห็นรูปที่ดี ควรทำใจใจว่า รูปมาปรากฏกับตาแล้ว เราจะเข้าไปกำหนัดยินดีรูปที่ดี รูปนี้ก็ได้เห็นแล้ว หรือจะไม่กำหนัดยินดีในรูปที่ดี รูปนี้ก็ได้เห็นแล้ว เพราะฉะนั้น ความเข้าไปกำหนัดยินดีในรูปที่ดี จึงเป็นการเติมกิเลส เข้าไปเปล่า ๆ

หรือได้ฟังเสียงที่ไม่ดี ควรทำในใจว่าเสียงที่ไม่ดีซึ่งเราได้ฟังนี้ เราจะเข้าไปมีปฏิฆะ หรือ โทสะ เสียงที่ไม่ดีเราก็ได้ฟังแล้ว เราจะไม่ให้เกิดปฏิฆะหรือโทสะ เสียงที่ไม่ดีเราก็ได้ฟังแล้ว เพราะฉะนั้นการปล่อยให้ปฏิฆะหรือโทสะเกิดขึ้น จึงเป็นการเติมกิเลสเข้าไปเปล่า ๆ อารมณ์ ๖ ที่ดี คือ อิฏฐารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดยินดี อารมณ์ ๖ ส่วนที่ไม่ดี คือ อนิฏฐารมณ์ เป็นที่ตั้งแห่งความยินร้าย ไม่ชอบ โกรธเคืองควรทำในใจแยบคาย เช่นนี้ทุก ๆ อารมณ์หมายเหตุ



คัดลอกบางตอนมาจาก ปฏิปัตติวิภาค โดย พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ


Monk Main Page



โพสท์ในลานธรรมเสวนา กระทู้ที่ 006349 - โดยคุณคุณ : สี่ปอ [ 10 ก.ย. 2545]

 

สาวิกาน้อย - ตอบเมื่อ: 11 สิงหาคม 2006, 3:48 am


--------------------------------------------------------------------------------

​

๐ ธรรมโอวาท

คำที่เป็นคติ อันท่านอาจารย์กล่าวอยู่บ่อยๆ ที่เป็นหลักวินิจฉัยความดีที่ทำด้วยกาย วาจา ใจ แก่ศิษยานุศิษย์ดังนี้

๑. ดีใดไม่มีโทษ ดีนั้นนับว่าเลิศ
๒. ได้สมบัติทั้งปวง ไม่ประเสริฐเท่าได้ตน เพราะตัวตนเป็นที่เกิดแห่งสมบัติทั้งปวง ​

 

ดูที่เจตนาตอนคุณช่วย ส่วนเขาจะไปทำอะไร ผมว่า มันไม่ใช่ธุระของเราแล้ว
ผมคิดอย่างนี้นะ

:boo:

 

แล้วในลังมีอะไร

 

จริงอย่างนายดอกบัวว่า เสือหากินไม่ได้ยังยอมกินเนื้อตัวเองเลย คนที่ชอบพร่ำน้ำหูน้ำตาเล็ดตัวแสบจริงๆด้วย แต่คนต้องใจแข็งจริงๆจึงจะรอด ผมตอนนี้เยอะครับ เพราะจนมากๆมาก่อน อดไม่ได้ครับ แต่ปัจจุบันปล่อยมันไป ไม่มีเรามันก็อยู่ได้ แต่ที่ผ่านมาเยอะจริงๆ นึกแล้วก็เสียใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แก้ไม่หายง่ายๆซะด้วย