เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

สมเด็จองค์ปฐม รุ่นฉลองสมณศักด์ อุดมวลสาร

หมดจากวัดท่าซุง จากที่สร้างหลายหมื่นองค์...จ้า

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

กราบนมัสการหลวงพ่อ “พระผู้ให้แก่ลูก”

ประเสริฐ อ้วนล่ำ


ในราวปี พ.ศ.2523 ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือนิตยสารฉบับหนึ่ง ซึ่งได้พบกับบทความเกี่ยวกับหลวงพ่อปานวัดบางนมโค ซึ่งในตอนหนึ่งมีว่า หลวงพ่อปานท่านได้พาคณะลูกศิษย์ได้เดินธุดงค์ ซึ่งในตอนนั้นข้าพเจ้าจำได้เกือบหมด ที่สำคัญคือ ชื่อ “หลวงพ่อฤาษีลิงดำ” ข้าพเจ้าจำได้แม่นยำ และตั้งใจจะไปหาท่าน ทั้งๆ ที่ยังไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน

จนกระทั่งเวลาผ่านไป 8 ปีเต็ม ข้าพเจ้าได้เข้ามาทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งได้ผ่านวัด และมีป้ายเขียนว่า อาศรมฤาษีลิงดำ ก็นึกถึงหลวงพ่อขึ้นมาทันที ข้าพเจ้าก็ชักชวนให้พรรคพวกหยุดรถ เพื่อไปกราบไหว้ แต่ก็ไม่หยุดและเลยไปโดยบอกว่า ขากลับค่อยมาแวะก็แล้วกัน และก็ไม่ได้แวะอีก จนทุกวันนี้บางคนยังไม่ได้กราบหลวงพ่อเลยก็มี

ต่อมาภายหลังจึงมาคนเดียวและก็พบหลวงพ่อสมความปรารถนา เห็นเขาทำบุญกันก็เลยทำไปกับเขาด้วย 10 บาท หลวงพ่อก็แจกพระให้ 1 องค์ เป็นแหนบก็เห็บใส่กระเป๋าเสื้อด้วยความดีใจ พอได้เวลาก็ลาหลวงพ่อกลับ ขณะขับรถกลับมาจนถึงสิงห์บุรีสายใน ก็ดูพระที่ได้มานั้นเกิดหายไป รู้สึกเสียใจมาก เพราะรับจากมือหลวงพ่อเป็นองค์แรก จึงย้อนรถไปดูก็ไม่เห็น

ขณะนั้นใกล้มืดแล้ว ถ้าขับไปวัดอีกก็ไม่ทันหลวงพ่อ เพราะหมดเวลารับแขก จึงตั้งใจจะมาใหม่ ในวันรุ่งขึ้น เป็นวันอาทิตย์ก็ชวนพี่ชายมาด้วย ตอนนั้นน้ำมันไม่เปิดขายวันอาทิตย์ จึงเตรียมไว้ 3 แกลลอน พอมาถึงวัด ก็พบหลวงพ่อนั่งรับแจกอยู่ ก็กราบท่าน และท่านก็ถามว่า มาจากไหน

ก็ตอบท่านไปและบอกกับท่าน วันนี้ผมพาพี่ชายมากราบหลวงพ่อครับ และก็บอกไปอีกว่า พระที่ให้เมื่อวานนี้หล่นหายครับ ท่านก็ตอบว่า รู้แล้ว ก็แปลกใจท่านรู้ได้อย่างไร และก็มีโยมอีกชุดหนึ่งมาจากโคราชบอกว่า วันนี้ตั้งใจมากราบหลวงพ่อค่ะ หลวงพ่อท่านก็ตอบว่า ฉันรอตั้งแต่ตี 5 แล้ว

มาอีกทีหนึ่ง ก็ พ.ศ. 2524 เดือนกุมภาพันธ์ ไปสมัครทหารพรานที่ค่ายปักธงชัย พอฝึกจบภาคสนาม ก็กลับบ้านระหว่างนั้น ก็นึกถึงหลวงพ่อจึงไปกราบท่านเพื่อขอพร ท่านก็ให้นั่งพนมมือและตั้งใจ ท่านก็พรมน้ำมนต์ให้คนเดียว พอเสร็จท่านก็บอกว่า “ไปเถอะลูก ไม่ต้องกลัวปืน ระวังระเบิดก็แล้วกัน”

เพียงคำพูดประโยคเดียวนี้ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง และมั่นใจตลอดมา ก่อนขึ้นพื้นที่ได้บวชเณร 7 วัน เพราะหลวงพ่อท่านทักว่า จะตายโหง พอเสร็จภารกิจที่เขาค้อ ก็มาทำบุญกับหลวงพ่อ ได้ถวายสังฆทาน 1 ชุด 500 บาท วันนี้ไม่พบหลวงพ่อฝากไว้กับพระท่าน ขอโทษลืมไปตอนหนึ่งคือว่า ตอนไปขอพรนั้น ท่านได้ให้ลูกแก้วมา 1 องค์ชนิดกลมใส และท่านยังกำชับมาอีกด้วยว่า ให้ไปเลี่ยมห้อยคอซะนะ แต่ก็ไม่ได้เลี่ยม จนมากระทั่งรับภารกิจใหม่ที่ตาพระยา บ้านทับพริกล่าง 2 เดือน จนใกล้เสร็จภารกิจจึงลากลับบ้าน ขณะนั้นก็นึกถึงคำที่หลวงพ่อท่านพูดว่า ให้เลี่ยมห้อยคอก็เลยเลี่ยมที่ตลาดนั่นเอง และก็เดินทางกลับบ้าน ซึ่งวันนั้น 3 ก.ค. 2524 เป็นวันเกิดเพื่อน กินเหล้าเมาแล้วขับรถจิ๊ปเที่ยวหาผู้หญิง แยกสุทธิสารขาเข้ามีสะพานลอย ซึ่งขณะนั้นกำลังสร้างถนนเพิ่ม ก็มีรถแท็กซี่วิ่งแซงขึ้นไป พรรคพวกที่นั่งไปด้วยก็เชียร์ให้แข่งกัน ก็เลยเสียหลัก เนื่องจากขาดสติ รถคว่ำพังยับเยิน และตัวเองก็กระเด็นออกจากรถ ไปตกในคูน้ำครำข้างๆ ส่วนเพื่อนอีก 4 คนติดอยู่กับรถ ได้รับอันตรายเพียงเล็กน้อย บังเอิญเท้าด้านซ้ายของข้าพเจ้าไปถูกกับชิ้นส่วนข้างรถ เหวอะอย่างเห็นได้ชัด และในรถมีลูกระเบิดอยู่ด้วย แต่ก็ไม่ระเบิด หลังจากนั้น ก็พากันไปโรงพยาบาลพระมงกุฎ นอนรอหมอจนสว่างด้วยความหนาวและปวด พอหมอทำแผลเสร็จก็กลับบ้าน อยู่ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ อาการก็เกิดขึ้นคือ ปากอ้าไม่ขึ้นและหลังแข็ง เวลาจะลุกนั่งๆ ไม่ได้ต้องตะแคง เพื่อนคือประยูรและภรรยาเห็นอาการผิดปกติ จึงพาไปหาหมออีกครั้ง

หมอก็รับตัวไว้และถามว่า เป็นอะไรครับ ตอบว่าเป็นบาดทะยัก และจากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวเลย มารู้อีกที ก็อยู่บนเตียงข้างล่างแล้ว ตอนนี้พูดไม่ได้ ต้องเขียนหนังสือแทนก็ถามหมอว่า เห็นลูกแก้วของผมไหม หมอตอบว่า ไม่เห็น ข้าพเจ้ารู้สึกเสียใจและร้องไห้ออกมาดังๆ โดยไม่อายเลย ขณะที่นอนอยู่นั้นเกิดฝันว่า ท่านยมทูตจะมาเอาชีวิตก็เลยบอกกับท่านว่า พ่อตายยังไม่ได้บวชให้เลย ขอบวชก่อนก็แล้วกัน และก็หนีท่านไปยังที่แห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนั้นเป็นที่โล่ง ขณะนั้นไม่ทราบว่าเป็นที่ไหน ท่านก็ยืนอยู่ที่ประตู ส่วนข้าพเจ้าก็นั่งอยู่ตรงกลาง และก็สะดุ้งตื่น จนมาถึงทุกวันนี้ ก็จำได้ว่าสถานที่แห่งนั้นก็คือ ศาลา 2 ไร่นั่นเอง สาเหตุนี้เอง ที่ทำให้ข้าพเจ้ารอดชีวิตจากโรคร้ายนี่ เพราะหมอเองก็บอกกับญาติว่า ไม่รอดแน่ แม่ก็เสียใจมาก

และที่ “ประทับใจอีกครั้ง” ก็คือข้าพเจ้าได้มีโอกาสร่วมบวชพระ เพื่อถวายกุศลแด่หลวงพ่อเมื่อ 25 ธ.ค.2534 นี้จำนวนพระทั้งหมด 180 องค์ และหลวงพ่อยังสึกให้อีกด้วย ความกรุณาครั้งนี้ ไม่สามารถตอบแทนได้

ในขณะที่บวชอยู่ 4 วัน หลวงพ่ออบรมว่า เริ่มบวชพระวันแรกได้รับทุกขเวทนามาก ซึ่งไม่เคยเป็นอย่างนี้ ก็เกิดสงสารหลวงพ่อ รุ่งเช้าบิณฑบาต ก็นึกถึงทุกขเวทนาของหลวงพ่ออีก ก็ตั้งใจว่า ถ้าลูกรับทุกขเวทนานี้แทนได้ ขอได้แบ่งทุกข์นี้มาให้กับลูกบ้าง ทันใดนั้นก็เกิดปีติและน้ำตาไหล ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใด

สรุปความว่า หลวงพ่อเป็นพระผู้ให้แสงสว่างแด่ลูกๆ ทุกคนเช่นข้าพเจ้า ปัจจุบันนี้เลิกเหล้ามาตั้งแต่ 2525 และบุหรี่เมื่องานเป่ายันต์ 3 ม.ค. และเลิกฆ่าสัตว์และลักทรัพย์ เป็นต้น


(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 483-485)

 

พบหลวงพ่อ

ประพัฒน์ เหลืองประเสริฐ


เป็นบุญบันดาลให้ผมได้มาวัดท่าซุงเป็นครั้งแรกกับรถทัวร์ ที่ไปแสวงบุญที่ จ.กาญจนบุรี ซึ่งผมเป็นกรรมการผู้หนึ่งในการจัด วันนั้นดูเหมือนจะหมดเวลารับแขกของหลวงพ่อแล้ว แต่หลวงพ่อได้กรุณาให้คณะทัวร์เข้ากราบเยี่ยมได้ หลังจากนั้นก็ลาหลวงพ่อกลับพิจิตร นั่นนับว่าเป็นครั้งแรก

ฝึกมโนมยิทธิ


ครั้งที่ 2 ผมมาที่วัดท่าซุง จำไม่ได้ว่ามีงานหรือเปล่า แต่คงมาผิดเวลา เขาคงฝึกมโนมยิทธิกันไปแล้ว เมื่อเดินเที่ยวรอบๆ วัดแล้วก็มารอรถกลับบ้าน (พิจิตร) ระหว่างที่รอรถอยู่ที่ศาลาริมทาง มีเด็กผู้ชายอายุราว 11 – 13 ปีโดยประมาณ มารอรถร่วมด้วย ผมก็ชวนเด็กคุยด้วย ถามว่าหนูมาที่วัดนี้ทำอะไร เด็กตอบผมมาฝึกมโนมยิทธิครับ ผมถามต่อว่าเป็นอย่างไร ได้ผลไหม เห็นอะไรไหม

เด็กตอบว่าได้ผลครับ ผมก็รู้สึกทึ่งเด็กคนนี้มาก เพราะผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่า การฝึกมันจะง่ายถึงขนาดที่ว่า เด็กก็ฝึกได้ ผมรู้แต่ว่ามันยากมาก และไม่เคยเชื่อเลยว่านรก สวรรค์มีจริง แต่เด็กบอกว่าเห็น มันทำให้ผมงงไปหมด เพราะผมเคยบวชเรียนมา 3 ปี สอบนักธรรมโทได้ แต่ไม่ได้ปฏิบัติ จึงไม่ได้มรรคผลอะไรเลย แต่เด็กเล็กอายุน้อย กลับฝึกมโนมยิทธิได้ นับว่าเป็นความแปลกประหลาดสำหรับผมมาก

ทำให้ผมนึกถึงตอนที่บวชว่าได้สะสมนรกไว้ตั้ง 3 ปี หาสาระแก่นสารอะไรไม่ได้เลย จะขอเล่าข้ามความเลวของผมไป มีอยู่วันหนึ่ง ผมก็มาฝึกมโนมยิทธิกับเขาด้วย จะมากี่คน พ.ศ. เท่าไรไม่ได้จำ จำได้เพียงว่าวันนั้นเป็นวันเปลี่ยนทัศนคติของผม ที่มีต่อศาสนาพุทธจากดำเป็นขาวเลยทีเดียว ผมนั่งฝึกที่ศาลานวราช ที่อยู่ริมสระน้ำ (เข้าใจว่าจำไม่ผิด) โดยมีพวกศิษย์หลวงพ่อนั่งฝึกเต็มศาลา

หลวงพ่อนั่งเป็นประธานบนอาสน์สงฆ์ กล่าวนำสมาทาน ให้โอวาทแล้วเราก็นั่งกัน สักครู่หนึ่ง ผมก็รู้สึกว่าเหน็บรับประทานขาทั้ง 2 ข้าง ทำให้รู้สึกหนักทั้งสองขาจะทนไม่ไหว มันเมื่อย มันหนักจริงๆ ผมนึกว่าเราจะทำอย่างไร คนทั้งศาลาเขาไม่เป็นอะไร (นึกเอง) แต่เราจะเลวเพียงคนเดียวหรืออย่างไร จะฝึกสู้เขาไม่ได้เทียวหรือ ก็ตัดสินใจเอาละ เป็นอย่างไรเป็นกัน ตายเป็นตาย

ยังใจชื้นอยู่หน่อยที่หลวงพ่อคุมอยู่ ก็ภาวนาไปเรื่อยๆ สักครู่หนึ่งก็มีความรู้สึกว่า มีแสงสว่างเป็นวง สว่างแวบๆ ประเดี๋ยวใกล้ ประเดี๋ยวไกลหลายครั้ง ความรู้สึกจิตใจชุ่มชื้น เบาหวิวเกิดขึ้น มีความสุขสดชื่น ตัวเบาอย่างกับจะลอยขึ้นได้ ใจก็คิดว่า อ้อ...อย่างนี้เองที่เขาฝึกกันได้ เราก็ได้เหมือนกัน เหน็บชาที่กินขาก็หายไปด้วย ก็นั่งภาวนาต่อ ก็มีภาพพระพุทธรูปค่อยๆ ปรากฏขึ้นจนเกือบจะเต็มองค์อยู่แล้ว

ก็พอดีพระพี่เลี้ยงท่านมาสอบอารมณ์ ภาพพระพุทธรูปก็เลื่อนหายไป ยังเสียดายอยู่จนบัดนี้ เพราะนั่งครั้งต่อมาไม่เคยมีอย่างนั้นอีกเลย ในระหว่างที่นั่ง และรู้สึกว่าตัวเบาหวิวดังปุยนุ่นนั้น ก็คิดว่าเรานั่งฝึกประเดี๋ยวเดียวยังได้รับความรู้ ความสุขขนาดนี้เทียวหรือ และที่ท่านฝึกกันมานานแล้ว ก็คงมีความรู้ความชำนาญอย่างแน่นอน

ฝึกมโนมยิทธิ หวัดเรื้อรังหาย

จากนั้นมา ก็มานั่งฝึกที่บ้าน แต่อุปสรรคของผมมี และสำคัญในการฝึกสมาธิมาก เพราะการฝึกต้องหายใจทางจมูก จึงจะฝึกได้ ดังนั้นถ้าหายใจทางจมูกไม่ได้ ก็กราบพระสวดมนต์ก็เลิก ไม่ได้นั่งสมาธิ ถ้าวันไหนหายใจคล่องก็นั่ง บางมีก็พยายามหายใจทางจมูกแรงๆ ก็พอได้บ้างเป็นบางครั้งบางคราว ก็มีครั้งหนึ่ง ก็นึกว่า ถ้าเราหายใจทางจมูกสะดวก ก็คงจะได้นั่งสมาธิทุกวัน คงจะมีความสุขมาก

ก็นึกอย่างนี้แบบอธิษฐานในใจ จากนั้นก็นั่งต่อมาทุกคืนก่อนนอน และตอนนั่งสมาธิก็พยายามหายใจทางจมูกทั้งหายใจเข้า หายใจออก ต่อมาไม่นานนัก ก็ปรากฏว่าหวัดเรื้อรังที่ทำให้จมูกตันนั้นหายไป ไม่ทราบว่าหายไปเมื่อไร ทำให้ผมนั่งสมาธิอย่างสบายตลอดมา ผมคิดว่า เป็นเพราะการฝึกมโนมยิทธิ และแรงอธิษฐานด้วย หวัดเรื้อรังจึงหายไป

คาถาวิระทะโยให้ผล

การมาวัดท่าซุงของผม ส่วนมากจะมาเวลามีงานเป่ายันต์ หรือสะเดาะเคราะห์ มีไม่กี่ครั้งที่ตั้งใจมาค้างคืน เพื่อฝึกมโนมยิทธิ และผมชอบจัดรถทัวร์พาคนมานมัสการหลวงพ่อ เพื่อเขาจะได้มีความสุขความเจริญอย่างผมบ้าง ผมคิดว่าผมได้ดีมีสุข ก็เพราะได้คาถาของหลวงพ่อ ตอนมาครั้งแรกๆ ก็ได้ คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า คือ พุทธะ มะอะอุ ไปท่อง ท่องไปๆ ก็ได้ตึก 3 ชั้น 1 หลัง

ตอนที่ตกลงให้ผู้รับเหมาทำก็คิดว่า เงินที่มีอยู่คงพอสร้างได้ ถ้าอย่างไรก็คงมีพอดีค่าก่อสร้าง พอสร้างไป เงินก็หาได้ ขายของได้เรื่อยๆ จนกระทั่งเสร็จก็ปรากฏว่าเงินเก่ายังอยู่ แถมงอกเพิ่มขึ้นอีก เคยคิดว่า จะตั้งชื่อตึกเป็นชื่อตึกวิระทะโยดีไหม แต่ก็นึกแกรงว่าจะมีคนว่าเราบ้า ก็เลยไม่ได้ใช้ เปลี่ยนเป็นชื่อนามสกุลแทน

คาถาเงินล้านให้ผล

สำหรับคาถาวิระทะโยนั้น ผมใช้มาตลอดตั้งแต่ได้มาจากหลวงพ่อ จนเมื่อ 4 – 5 ปีนี้ หลวงพ่อได้คาถาเงินล้านมาแจกพวกลูกๆ ผมก็ได้กับเขาด้วย และก็ท่องมาเรื่อยๆ ก็ปรากฏว่า เงินก็มาเป็นล้านอย่างหลวงพ่อให้จริงๆ จนเดี๋ยวนี้ผมพอจะคุยได้ว่าผมได้ดีมีเงินล้านก็เพราะหลวงพ่อ และหลวงพ่อไม่ได้แจกคาถา ที่จะเป็นที่มาของเงินอย่างเดียว หลวงพ่อยังให้ธรรมะให้แก่ลูกหลาน

เพื่อผลคือไปให้ถึงนิพพานอีกด้วย สำหรับผู้ที่ไปไม่ถึง อย่างน้อย หลวงพ่อก็จะช่วยให้ถึงสวรรค์ได้ ผมหมายถึงคนที่เป็นลูก และผู้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของหลวงพ่อ ซึ่งเป็นสาวกสุปฏิปันโนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กระผมขอถวายกุศล ที่ผมได้ทำมาแล้วแต่อดีต และที่จะทำต่อไปในอนาคตแด่หลวงพ่อพระราชพรหมยาน และขออาราธนาหลวงพ่อ

จงอยู่เพื่อโปรดสั่งสอนธรรมแก่ลูก-หลาน และสาธุชน เพื่อบรรบุมรรคผล สวรรค์ นิพพาน ตามควรแก่เวลาด้วยเทอญ กระผมนายประพัฒน์ เหลืองประเสริฐ เจ้าของกิจการมะขามแก้วสี่รสแห่งจังหวัดพิจิตร จะยินดีมากหากลูกศิษย์ลูก-หลานหลวงพ่อได้แวะเยี่ยม เมื่อผ่านทาง ขอต้อนรับด้วยความยินดี ขอให้ทุกคนเป็นสุข

(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 529-531)

 

ขอสอบถามหน่อยครับว่า ยาหม่องที่มีจำหน่ายอยู่ที่วัดท่าซุงกับบ้านสายลมนี่ คือยาหม้องอะไรหรอครับ เห็นบางที่บอกว่าเป็นยาหม่องชาตรี จริงๆแล้วคือยาหม่องอะไรหรอครับ แล้วความเป็นมายังไงหรอครับ รบกวนหน่อยนะครับ

 

ที่ว่ายาหม่องชาตรีเพราะว่าผสมน้ำมันชาตรีลงไปด้วย ที่สีเขียวก็เพราะผสมผงฟ้าทะลายโจรเข้าไปในตัวยาครับ

สรรพคุณเบื้องต้นก็เหมือนยาหม่องทั่วไป แต่เพราะผสมน้ำมันชาตรีด้วยก็สามารถอาราธนาทารักษาได้ทุกโรคสุดแต่จะอธิษฐานครับ

 

พระคุณของหลวงพ่อมากล้นสุดพรรณนา

ชัยชาญ เอี่ยมหนุน


ภายใต้ความสำนึกของลูกที่มีต่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อนั้น ลูกไม่รู้ว่าจะสรรหาคำพูดใดๆ มาพูดให้สมกับใจของลูกได้ สำหรับตัวของลูก คิดเสมอว่า เท่าที่ลูกได้พบพระเดชพระคุณหลวงพ่อนั้น เท่ากับลูกได้ตายไปแล้วเกิดใหม่ เพราะว่าก่อนที่ลูกจะได้พบหลวงพ่อนั้น ลูกมีความเลวทุกอย่างเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่า จะได้บวชเรียนมาแล้วก็ตาม

คำว่าศีลห้าอย่าว่าแต่จะถือให้ครบเลย แม้แต่ความเข้าใจในการถือ เข้าใจในศีล ยังไม่เข้าใจครบเลย มาเข้าใจเอาต่อเมื่อได้พบกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อเท่านั้น ฉะนั้น ถ้าหากว่าไม่ได้พบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็เท่ากับว่าได้ตายทั้งเป็น และเมื่อตายก็คงจะลงสุดลึกแน่นอน และด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ลูกอธิษฐานขอตายเพื่อแลกเปลี่ยนกับอาการป่วยของหลวงพ่อมาแล้วเป็นเวลาสามเดือน

หลวงพ่อช่วยชีวิตลูกหลานที่นับถือหลวงพ่อ

เมื่อเดือนตุลาคม ปี 2533 ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่ตรงกับวันเกิดของหลวงพ่อ ทางบรรดาลูกหลานของหลวงพ่อ ได้จัดงานถวาย ข้าพเจ้าพร้อมกับภรรยา ก่อนจะมาในงานที่ซอยสายลม ได้ชวนเพื่อนบ้านซึ่งอยู่บ้านใกล้กันให้มาในวันเกิดหลวงพ่อ แต่บังเอิญเพื่อนบ้านคนนั้นติดธุระที่จะต้องไปเยี่ยมลุงของเขาที่จังหวัดเพชรบุรี เพื่อนบ้านคนนั้นครั้นกลับมาบ้านตอนเย็น ก็รีบถามข้าพเจ้าว่า เวลา 8.00 น. (สองโมงเช้า)

หลวงพ่อกำลังทำอะไร ข้าพเจ้าบอกว่า สองโมงเช้า หลวงพ่อกำลังทำพิธีบวงสรวง เท่านั้นแหละ เพื่อนบ้านคนนั้นก็ยกมือขึ้นท่วมหัวพร้อมกับพูดว่า “สาธุ หลวงพ่อช่วยลูกไว้แท้ๆ” พร้อมกับได้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า ตอนขาไปได้นั่งรถปิคอัพไป พอถึงแยกวังมะนาว น้ำในหม้อรถยนต์เดือด ก็ได้จอดรถแอบข้างทางเพื่อจะเติมน้ำ ก็ได้มีรถบรรทุกท่อนซุงท่อนใหญ่ๆ 3 ท่อนวิ่งสวนทางมา และเบรกแตกเสียหลัก วิ่งตรงมายังรถที่เขาจอดอยู่ข้างทาง อ้อ ลืมบอกไปว่า ก่อนที่เขาจะไป ภรรยาของข้าพเจ้าได้ให้ดาวประดับเพชรที่มีรูปหลวงพ่อไว้หนึ่งองค์

และเขาได้อาราธนาติดที่หน้าอกเสื้อไปด้วย เขาบอกว่าพอเห็นรถซุงเสียหลักตรงมาหา เขานึกว่าคงจะต้องตายแน่ และในเสี้ยววินาที เขานึกถึงหลวงพ่อขึ้นมาได้ ก็รีบเอามือกดไปที่ดาวที่ติดอยู่ที่หน้าอก พร้อมกับอุทานออกมาดังๆ ว่า “หลวงพ่อช่วยด้วย” เท่านั้นเอง รถคันนั้นหักหลบรถของเขาไปได้อย่างหวุดหวิด เฉี่ยวไปนิดเดียว เล่นเอาเกือบช็อคตาย นี่เป็นเพราะว่าหลวงพ่อได้ช่วยชีวิตเขาและอีกหลายคนในรถคันนั้นไว้โดยแท้

เอาดาวที่มีรูปหลวงพ่อไปทดลองยิง

คุณลุงรายนี้ก็เป็นลุงของเพื่อนบ้านของข้าพเจ้า คนที่หลวงพ่อได้ช่วยชีวิตไว้ที่เพิ่งจะเล่าผ่านมานั่นแหละ และดาวที่คุณลุงคนนี้ได้ไป ก็ได้จากข้าพเจ้าอีกเหมือนกัน เพราะว่า ข้าพเจ้าเห็นว่าคุณลุงแกเป็นคนดี และก็นับถือกัน ก็เลยมอบให้ไว้บูชา และข้าพเจ้าก็มิได้คิดว่า คุณลุงจะเอาไปลองอะไร ไม่ทราบว่าคุณลุงคนนั้นนึกอย่างไรขึ้นมา

ถึงได้เอาดาวไปทดลอง ลุงคนนั้นได้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า ได้ทดลองยิง 3 นัด โดยไม่ออกเลยสักนัดเดียว แต่พอยิงขึ้นฟ้าก็ออกหมดเลยทั้ง 3 นัด หลังจากนั้นมา ก็ป่วยเกือบจะตายเป็นเวลา 3 เดือนเต็ม ป่วยนัดละเดือน แกบอกว่า พอจวนจะครบ 3 เดือน ก็ให้นึกขึ้นมาได้ว่า ได้เอาดาวไปทดลอง จึงได้จุดธูปขอขมา จากนั้น ก็หายเป็นปกติ

และในช่วงที่ป่วยนั้น ได้เข้าโรงพยาบาลและคลินิก ทั้งที่เพชรบุรีและในกรุงเทพฯ แต่ก็ไม่พบสาเหตุ เมื่อข้าพเจ้าไปเยี่ยม คุณลุงหายจากป่วยแล้ว ยกมือท่วมหัวบอกกับข้าพเจ้าว่า เข็ดจนตาย ไม่เอาอีกแล้ว และบอกว่า “ท่านหลวงพ่อวัดท่าซุงเก่งจริงๆ ปลุกเสกยันต์เกราะเพชรเยี่ยมจริงๆ”

หลวงพ่อช่วยรักษาโรคที่เป็นมาแล้วหลายสิบปี

รายนี้ก็เป็นเพื่อนของภรรยาของข้าพเจ้าอีกคนหนึ่ง ชื่อประทีป ปัจจุบันขายอาหารอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่งย่านแพรกษา ปากน้ำ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2533 ก่อนขึ้นปี 344 หลวงพ่อได้กระทำพิธีปลุกเสกพระมหาลาภคำข้าวที่วิหาร 100 เมตร ข้าพเจ้าได้ไปในงานนั้น ภรรยาของข้าพเจ้าได้ชวนคุณประทีปไปด้วย โดยไปกับรถที่คุณสุจิตต์ ย่านบางหัวเสือ

พอไปถึงได้เวลาที่หลวงพ่อจะปลุกเสก ทุกคนก็เข้าไปนั่งในวิหารแก้ว คุณประทีปก็เข้าไปนั่งด้วย พอหลวงพ่อทำพิธีไปได้สักประมาณ 10 นาที คุณประทีปบอกว่า มีความรู้สึกว่า มีตะขาบตัวใหญ่ตัวหนึ่งคลานอยู่ในเสื้อ คลานต้วมเตี้ยมจากบริเวณกระเบนเหน็บ รู้สึกว่าตัวใหญ่มาก กำลังจะคลานขึ้นมาที่หัวไหล่ คุณประทีปบอกว่า เมื่อก่อน ตอนที่เป็นสาวยังไม่ได้แต่งงาน ได้มีคนแก่คนหนึ่งได้ทำคุณไสย โดยใช้น้ำมันป้ายที่ตัวเขาเพื่อจะให้คุณประทีปรักกับหลานชายของเขา

คุณประทีปก็ไม่ยอม และพ่อแม่ของคุณประทีปก็ได้หาหมอทำคุณไสยเอาออก แต่หมอคนนั้นก็บอกว่า ให้ไปหาหมอพระเอาออกอีกที สำหรับตัวเขานั้น เอาออกให้ไม่หมด เพราะเป็นฆราวาส แต่ทางพ่อแม่ของคุณประทีปก็ไม่ได้ทำซ้ำ เพราะว่าหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมีอาการอะไร จนอยู่มามีครอบครัว มีลูกหลายสิบปี จนลูกเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว เกือบจะลืมไปแล้วด้วย คุณประทีปเล่าให้ฟังว่า

“พอรู้สึกว่า มีตะขาบคลานอยู่ในเสื้ออย่างนั้น ก็นึกรู้ทันทีว่า ของที่ยังอยู่ในตัวเริ่มออกฤทธิ์” ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงคำที่ข้าพเจ้าและภรรยาเคยเล่าให้ฟัง เรื่องของหลวงพ่อ ว่าหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์ หลวงพ่อมีฤทธิ์ เคยได้ประสบมามากมาย คุณประทีปซึ่งนั่งประนมมืออยู่แล้ว ก็ยกมือขึ้นบอกว่า

“สาธุ เขาลือกันว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงศักดิ์สิทธิ์ เจ้าประคุ้ณ ถ้าหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์จริง ขอหลวงพ่อช่วยรักษาให้ลูกด้วย ช่วยเอาตะขาบออกให้ลูกด้วยเถิดเจ้าข้า” คุณประทีปบอกว่า พอสิ้นคำอธิษฐาน ก็มีมือๆ หนึ่งจับตะขาบที่กำลังคลานขึ้นมาเกือบจะถึงหัวไหล่อยู่แล้ว มีความรู้สึกว่าจับแรงมาก จนตัวเขาเอียงไปข้างหน้า และพอมีมือมาจับตะขาบแล้ว ตะขาบที่คลานนั้นก็หายไป และรู้สึกว่าตัวโปร่ง สบาย และรู้สึกขนลุกซู่ซ่าด้วยความปีติ หลังจากนั้นรู้สึกว่า คุณประทีปเคารพ ศรัทธาต่อหลวงพ่อมาก จนกระทั่งทุกวันนี้

องค์สมเด็จ, หลวงปู่ปาน, หลวงพ่อ, ท่านลุง, ท้าวมหาราช และพรหม เทวดาคุ้มครอง


เรื่องนี้ใหม่ๆ สดๆ ที่ข้าพเจ้าได้สัมผัส ด้วยความเมตตาของหลวงพ่อท่านได้แนะนำ และข้าพเจ้าได้กระทำตามจึงได้สัมผัสดังนี้ เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2534 ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าพร้อมด้วยครอบครัวได้เหมารถตู้ไปเชียงราย ด้วยความตั้งใจจะได้กราบไหว้ปิดทองพระธาตุดอยตุง และที่อื่นๆ อีกหลายที่ ก่อนออกเดินทาง ข้าพเจ้าได้อัญเชิญเทปบวงสรวงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เปิดขออัญเชิญพระบารมีทุกพระองค์ช่วยคุ้มครองให้ปลอดภัยจากอันตรายทั้งหลายทั้งปวง พ้นจากอุบัติเหตุทั้งปวง และขออย่าให้หนาวมาก เพราะข้าพเจ้าแพ้ความหนาว

พอออกเดินทาง ข้าพเจ้าก็นั่งสวดมนต์ไปบ้าง ท่องคาถาเงินล้านไปบ้าง ในตอนแรกก็คิดว่าจะไปเพียงคันเดียวและครอบครัวเดียว แต่พอไปเข้าจริงๆ ญาติของคนขับรถกลับขับตามไปอีกสองคัน การเดินทางปลอดภัย ฝนตกทำให้ลดความหนาวลงไปมาก พอไปถึงดอยตุง รถเจ้ากรรมทำท่าจะไม่ขึ้นดอยอีก ทั้งๆ ที่ในรถที่เหมาไปมีเพียง 4 คน พ่อ แม่ ลูก เท่านั้น ต้องอธิษฐานของบารมีหลวงพ่อ พอตั้งใจนึกถึงหลวงพ่อให้ช่วย รถก็ขึ้นไปให้จนถึงที่

อีกที่หนึ่งคือพระธาตุวัดป่าสัก ที่หลวงพ่อได้เขียนไว้ ในหนังสือธัมมวิโมกข์ ก่อนไปได้อธิษฐานขอให้ได้พบ ก็พบ และอีกที่หนึ่ง ที่ได้พบกับความมหัศจรรย์ก็คือ ดอยอินทนนท์ ก่อนขึ้น ขออธิษฐานอย่าให้หนาวมาก ขอทุกๆ พระองค์ได้โปรดสงเคราะห์ ปรากฏว่าพอขึ้นไปถึงมีแดดจ้า ซึ่งผิดกับที่เคยไปเมื่อหลายปีก่อน ในปีนั้นไปในเดือนเมษายน แต่ปรากฏว่าไม่มีแดด มีแต่หมอก แต่ไปคราวนี้ พอขึ้นไปถึงข้างบน ปรากฏว่าแดดจ้า จึงได้ถามทหารและคนขับรถรับจ้างที่จ้างพิเศษขึ้นไป เขาตอบว่า อากาศหนาวจัด มีแต่หมอกลงจัดมาทุกวัน เพิ่งจะมีวันนั้นวันเดียว ที่มีแสงแดดและไม่หนาวจัด ข้าพเจ้าจึงมั่นใจแน่นอนว่า ทุกพระองค์มีหลวงพ่อเป็นที่สุด ทรงโปรดสงเคราะห์

เรื่องที่เกี่ยวกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อนั้น ที่ข้าพเจ้าได้ประสบมาก็ดี ได้ฟังมาก็ดี มีอยู่มา เพียงคืนเดียวไม่มีทางได้เขียนหมดเป็นแน่ ในที่สุดนี้ ข้าพเจ้าพร้อมทุกคนในครอบครัว ขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ขอได้โปรดช่วยดลบันดาล ให้องค์หลวงพ่อได้หายจากการเจ็บป่วย มีสุขภาพแข็งแรงในอันที่จะได้สืบทอดพระพุทธศาสนา

และเป็นที่พึ่งของลูกหลานพุทธบริษัทต่อไป อนึ่ง ลูกขออธิษฐานจากใจ ถ้าหากว่าเจ้ากรรมนายเวรขององค์หลวงพ่อจะพึงเอาชีวิตของลูกไป เพื่อแลกเปลี่ยนกับอาการป่วยขององค์หลวงพ่อได้แล้วไซร้ ขอได้โปรดมาเอาชีวิตของลูกไปเมื่อไหร่ อย่างไรก็ได้ ลูกไม่เสียดายชีวิต ขอเพียงองค์หลวงพ่อได้หายป่วยเท่านั้น ลูกได้รับความสุขกาย สุขใจ ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุขได้ เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตา

(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 606-609)

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/1-13.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/1-13.jpg" border="0" alt=" photo 1-13.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/217919_330076410420345_1068624637_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/217919_330076410420345_1068624637_n.jpg" border="0" alt=" photo 217919_330076410420345_1068624637_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/399461_330077973753522_1370681802_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/399461_330077973753522_1370681802_n.jpg" border="0" alt=" photo 399461_330077973753522_1370681802_n.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/68822_4945550599411_1524160251_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/68822_4945550599411_1524160251_n.jpg" border="0" alt="14 photo 68822_4945550599411_1524160251_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/67806_4945535919044_2060378062_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/67806_4945535919044_2060378062_n.jpg" border="0" alt="23 photo 67806_4945535919044_2060378062_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/29606_4967648391842_1904789666_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/29606_4967648391842_1904789666_n.jpg" border="0" alt="17 photo 29606_4967648391842_1904789666_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/15995_4945492557960_572811883_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/15995_4945492557960_572811883_n.jpg" border="0" alt="7 photo 15995_4945492557960_572811883_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/747_4945491877943_1800109271_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/747_4945491877943_1800109271_n.jpg" border="0" alt="8 photo 747_4945491877943_1800109271_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/261571_4945530358905_1622309299_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/261571_4945530358905_1622309299_n.jpg" border="0" alt="27 photo 261571_4945530358905_1622309299_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/222334_4967681832678_368242473_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/222334_4967681832678_368242473_n.jpg" border="0" alt="26 photo 222334_4967681832678_368242473_n.jpg"/></a>

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี -/\-


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/1094661_160394054156144_615670899_o.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/1094661_160394054156144_615670899_o.jpg" border="0" alt=" photo 1094661_160394054156144_615670899_o.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/DSC03774.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/DSC03774.jpg" border="0" alt=" photo DSC03774.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/image1-9.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/image1-9.jpg" border="0" alt=" photo image1-9.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/994589_579124332129256_1043676512_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/994589_579124332129256_1043676512_n.jpg" border="0" alt=" photo 994589_579124332129256_1043676512_n.jpg"/></a>

 

ขอบคุณครับพี่วรรณ

 

อานิสงส์นอนฟังเทปธรรมะ

ผู้ถาม : “ผมอยู่บ้านเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่อฟัง แต่เวลาฟังนั้นนอนฟัง อย่างนี้จะเกิดโทษหรือเปล่าครับ”

หลวงพ่อ : “เดี๋ยวก่อนต้องถามก่อน ผมอยู่บ้าน แล้วตัวไปไหน”

ผู้ถาม : “?...?...?...”

หลวงพ่อ : “ผมเปิดเทปฟังได้เรอะ”

ผู้ถาม : (หัวเราะ) “อ้อ..จริงแฮะ...คือตัวอยู่ด้วยครับ”

หลวงพ่อ : “เกิดแน่ มีโทษมหันต์เลย ถ้าฟังเรื่อย ๆ ไปจนกระทั่งตาย จะไม่รู้จักนรกเป็นยังไงเลย กลายเป็นคนโงเง่าเต่าตุ่น นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน จะไม่รู้จักเลย ขาดความฉลาดในเรื่องนี้”

ผู้ถาม : “ถ้าโง่ไม่ลงข้างล่างก็ยอมครับ”

หลวงพ่อ : “เอาเรอะ...ชอบโง่เรอะ ใช้ได้ ๆ คือว่าฟังเสียงฉัน แต่อย่าลืมว่านั่นเป็นธรรมะของพระพุทธเจ้า นั่ง นอน ยืน เดิน เขาไม่ได้ห้าม นอนฟังปล่อยให้หลับไปเลยยิ่งดีใหญ่ ฟังเทปไม่ทันจบก็หลับไป เทปก็ว่าไปตามเรื่องตามราว นั่นแหละจิตเป็นฌาน ถ้าฟังแล้วรำคาญมันจะหลับไม่ได้ ถ้าเกิดความเพลิดเพลิน จิตจะสบายเรื่อยไป พอถึงฌานปั๊บตัดหลับเลย อันนี้มีประโยชน์ใหญ่”

ผู้ถาม : “แล้วบังเอิญตอนนั้นต้องเข้าห้องส้วม เลยไปฟังต่อในส้วม ตอนนี้จะบาปไหมครับ”

หลวงพ่อ : “อาจารย์เอาอะไรฟัง เอาหูฟังหรือเอาทวารฟัง”

ผู้ถาม : “เอาหูครับ”

หลวงพ่อ : “เอาหูฟังไม่เป็นไร”

ผู้ถาม : “แหมถ้าคนช่างคิดก็คิดจริง ๆ นะ เวลาปล่อยอึก็กลัวกลิ่นจะเหม็นออกมารบกวน”

หลวงพ่อ : “ไม่เป็นไร”

ผู้ถาม : “หลวงพ่ออโหสิเลยนะ”

หลวงพ่อ : “ไม่ใช่อโหสิ การปวดอุจจาระปัสสาวะนี่ไม่มีใครต้องการ แต่มันปวดตามเรื่องตามราวของมันใช่ไหม แต่ในขณะนั้นจิตยังเป็นกุศลอยู่ พอใจในธรรมะ ยังเป็นบุญอยู่เท่าเดิม ไอ้เรื่องนี้เมื่อฉันเจริญกรรมฐานใหม่ ๆ รุ่นพี่บอกว่า เวลาที่ถ่ายปัสสาวะก็ดี ถ่ายอุจจาระก็ดี อย่าภาวนานะ บาป พอไปถามหลวงพ่อปาน ท่านบอกว่า
“แกไปเชื่อไอ้ควาย ภาวนานี่จิตเป็นกุศล” ท่านเลยถามว่า
“ถ้าเวลาท้องถ่าย แล้วตายเวลานั้นจะว่ายังไง”

พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามใช่ไหม การภาวนามันอยู่ที่จิต ไอ้ตัวภาวนาไม่ได้อยู่ที่ส้วม ทำได้ตลอดเวลาอย่าให้มันขาด อันนี้ดีมาก ถ้าทางที่ดีก็ควรจะมีสายสะพาย

พระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นแบบอย่าง ท่าน สะพายเวลาท่านจะเดินเล่น ท่านเดินเล่นหนึ่งชั่วโมงฟังเทป 2 หน้า ถ้าจะเดินเล่นสองชั่วโมง ก็ฟัง 4 หน้า เวลาท่านบรรทมท่านฟังจนหลับ ท่านทำเป็นปกติเลย”

ผู้ถาม : “ท่านสนพระทัยด้วยหรือครับ”

หลวงพ่อ : “เรื่องนี้หนักมาก เรื่องกรรมฐานนี่นะ อย่าว่าแต่สนพระทัยเฉย ๆ ไม่ได้เข้าฌานออกฌานได้ตามเวลา เก่งมาก ฉันไม่กล้าปะทะกับท่านนะ”

ผู้ถาม : “ท่านสนพระทัยด้วยหรือครับ”

หลวงพ่อ : “อันนี้แหละ เราจะเห็นว่าท่านน่ะมีเวลาน้อยนะ และความเข้าใจในธรรมะนี่ลึกซึ้งมากเหลือเกิน ละเอียดลออมาก ฉันนึกสงสัยเหมือนกันว่า ท่านเอาเวลาไหนไปวิจัยธรรมะ เพราะวันทั้งวันท่านเกือบไม่มีเวลาว่าง ถึงเวลาสองยาม ท่านจะทรงเซ็นหนังสือ ถ้าไม่มีแขกนะ บางทีก็มีงานเลี้ยงจนถึงตี 1 ถึงตี 1 ท่านก็เริ่มเซ็นหนังสือ ถึงตี 2 ท่านก็เริ่มฟังเทปแล้ว ท่านทำกรรมฐานหรือฟังเทปตอนตี 2 เวลาแน่นอนของท่าน

หลวงพ่อ : “ฉันเคยเทศน์มาตั้งเยอะ คำถามด้านธรรมะไม่ละเอียดเหมือนพระเจ้าอยู่หัว รู้สึกว่าต้องระวังมาก เวลาคุยกับท่านด้านธรรมะ ต้องระวังหนักจริง ๆ และต้องฟังทุกคำไม่พลาด บางทีก็ถามยาว ก็ต้องพยายามฟังทุกคำ เรื่องธรรมะนี่พลาดหน่อยเราเจ๊งเลย บางทีถามเรื่องเดียว 3 รอบก็มี แล้วสำนวนจะไม่ซ้ำกันเลย สำนวนนี่สำคัญมาก ต้องฟังทุกคำ”

(จากหลวงพ่อตอบปัญหา ธัมมวิโมกข์ ธันวาคม 2541)

 

น้อมกราบพระรัตนตรัย
น้อมกราบ...หลวงพ่อฤๅษี

;aa44 สวัสดีครับพี่วรรณ และลูกศิษย์หลวงพ่อทุก ๆ ท่าน

​

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี -/\-


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​