เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

พระดินเผาฤาษีท่องสวรรค์รุ่นหลังหลวงพ่อมรณภาพแล้ว

แต่ตรงส่วนพลอย(บางท่านเรียกหินแม่น้ำ)ตรงดวงตา เป็นพลอยที่ปลุกเสกสมัยหลวงพ่อมาแล้วครับ

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

หลวงพ่อไล่ผีเมืองนอก

ลักษมี วิไลวรรณ

หลวงพ่อท่านเป็นผู้ที่มีเมตตากรุณา ไม่เลือกที่รักเลือกที่ชังหาที่เปรียบได้ยาก ท่านเป็นผู้ที่มีพระคุณเหลือเกิน ดิฉันเป็นคนจังหวัดชัยภูมิ แต่ได้ไปทำงานอยู่ที่ประเทศบาห์เรน เป็นเวลาสิบกว่าปี แต่ประมาณปี 2522 คงได้ ดิฉันเคยไปนั่งสมาธิ 20 นาที ที่สายลมครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้รู้จักท่าน รู้แต่ว่ามีพระเก่งมาสอนสมาธิ ที่บ้านนายทหารที่สายลม โดยเพื่อนพาไปด้วยวิบากกรรมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกเลย จนกระทั่งปี 2532 ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันมากราบหลวงพ่อ กล่าวคือดิฉันได้เจอเพื่อนชื่อคุณจันทร์ศรี เห็นเขามีล็อกเก็ตรูปหลวงพ่อ ก็สนใจจึงขอเขา เขาก็บอกให้ถวายสังฆทาน ดิฉันก็ให้เขาส่งเงินมาถวายหลวงพ่อให้ และเขาก็ให้หนังสือ " ประวัติหลวงพ่อปาน " อ่าน ดิฉันก็มีความรู้สึกอยากจะมากราบหลวงพ่อให้ได้ และต่อมาเพื่อนเขาก็เอาหนังสือ " มโนมยิทธิและประวัติของฉัน " ให้อ่านอีก ดิฉันมีความปิติมากขึ้น และเกิดความสงสารหลวงพ่อจับใจทุกครั้ง เมื่ออ่านถึงตอนหลวงพ่อไม่สบายก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้

อยู่มาวันหนึ่งดิฉันฝันว่ามาที่วัดจะเข้าไปหาหลวงพ่อ แต่ยังเข้าไปไม่ได้เพราะเห็นมีคนนั่งอยู่ก่อน หลวงพ่อท่านก็กวักมือเรียกให้เข้าไปหา และท่านก็ชี้ให้คนที่นั่งอยู่ก่อนดูว่า นี่คนที่ฆ่าฉันมาแล้ว ดิฉันจึงเข้าไปกราบ ท่านก็เอามือมาจับที่มือของดิฉันและบอกว่าอโหสิกรรมให้ และบอกว่ามาที่วัดเสียนะเดี๊ยวไม่ทันได้ใช้ของดี ดิฉันตื่นขึ้นรู้สึกเสียใจ ไม่รู้ว่าตัวเราไปฆ่าท่านแต่ชาติไหน จึงรีบส่งเงินมาทำบุญกันท่าน อยากจะมากราบท่านก็มีสิ่งจำเป็นยังกลับเมืองไทยไม่ได้

มาปี 2534 ดิฉันก็ฝันเห็นท่านอีก หลวงพ่อได้ไปไล่ของออกจากตัวให้ เหมือนกับว่าตัวท่านไปจริงๆ ขณะที่ท่านนั่งทำพิธีไล่ท่านบอกว่ามันแข็งมาก ท่านบอกว่ามีคนรักษาเราอยู่แต่สู้ไม่ได้ ดิฉันได้ถามท่านว่าจะหายหรือเปล่าท่านบอกว่าหาย ขณะที่ท่านทำพิธีดิฉันปวดไปทั้งตัว นอนกลิ้งไปมาด้วยความทรมานและพูดว่าคงตายแน่ๆ หลวงพ่อก็บอกว่าตายดีกว่า รู้สึกตัววตื่นขึ้นมาเป็นเวลาตี 5 เหมือนไม่ใช่ฝัน จึงรีบลุกขึ้นสักพักหนึ่งแล้วไปเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำไหว้พระ ช่างอัศจรรย์จริงดิฉันได้ห็นตะกรุดแผ่นทองแดงปลอกพลาสติกอยู่ในอ่างอาบน้ำ ห้องนอนมีห้องน้ำในต้ว และดิฉนนอนคนเดียว ไม่มีใครเข้าไปยุ่งด้วย ตอนเช้าเอาไปให้เพื่อนๆดู ใครๆก็ไปทำงานกัน ก็เลยทิ้งไว้ พอพักเที่ยงพาเพื่อนไปดู แผ่นทองแดงได้หายไปเหลือแต่ปลอกพลาสติก ให้ดูหลายคนเขาก็พูดว่าเป็นตะกรุดแน่ ยิ่งทำให้ดิฉันมีความเชื่อมั่น มีความเคารพท่านยิ่งขึ้น ท่านต้องเป็นพระที่มีญาณพิเศษแน่ และต่อมาเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2535 ดิฉันจะเดินทางกลับไทย พักร้อนและก็ได้ตั้งใจจะมากราบหลวงพ่อ แต่ก่อนเดินทางหนึ่งวัน หลวงพ่อได้ไปบอกอีกว่าท่านจะไม่ค่อยได้อยู่วัดจะออกเยี่ยมลูกศิษย์ต่างจังหวัด ดิฉันก็ถามท่านว่าดิฉันจะไปหัดนั่งสมาธิจะเจอหลวงพ่อหรือ หลวงพ่อท่านบอกว่ารีบไปและเอาแหวนทองไปด้วย 9 วง ด้วยความโง่ดิฉันคิดว่าท่านบอกหวยเสียอีก เล่าให้เพื่อนฟังเขาก็บอกว่าไม่ใช่หวย ท่านคงให้เอาทองไปหล่อสมเด็จองค์ปฐม เพื่อนที่บาห์เรนเลยช่วยมาคนละวง 3 คน มีคุณผาสุข ชมภูนุช คุณอุษา ชมภูนุช และคุณเสริม ชมภูนุช พอกลับไทยดิฉันก็รีบมากราบท่านครั้งแรกในงานเป่ายันต์เพราะเพชร ครั้งสองในงานบรรจุพระธาตุเจดีย์ ครั้งสามในงานเททองหล่อสมเด็จองค์ปฐม ครั้งสี่ในงานสะเดาะเคราะห์



ขณะที่ไปๆมาๆที่วัดช่วงนี้ ดิฉันก็มีโอกาสได้เล่าถึงความฝันให้ท่านทราบถึงเรื่องให้เอาแหวนมา ท่านก็บอกว่าดีๆ จะมาหล่อองค์ปฐม และได้เล่าถึงเหตุการณ์ที่ท่านได้ไปไล่ของออกจากตัวให้ ท่านก็บอกท่านไปจริง แต่ถามว่าของนี้ดิฉันถูกเขาทำหรือว่ามาเอง ท่านไม่บอก ท่านบอกว่าอย่าไปสนใจ มันออกไปแล้วก็แล้วไป และท่านยีงได้บอกกับคุณหมอสมศักดิ์ว่า หมอ วันนี้มีข่าวดีไปไล่ผีถึงเมืองนอก ท่านบอกดี ไม่เหนื่อยถอดกายไปและสิ่งมหัศจรรย์ก็ได้เกิดกับดิฉันอีกในงานเททองหล่อองค์สมเด็จองค์ปฐม

ในตอนเช้าวันที่ 15 มีนาคม หลวงพ่อทำพิธีบวงสรวงที่หน้าวิหาร 100 เมตร และสุมทองเสร็จพิธี หลวงพ่อก็ไปรับสังฆทานและฉันเพลที่ศาลา 2 ไร่ ทุกคนก็รีบตามหลวงพ่อไป ส่วนดิฉันและญาติ 3 คน และคนอื่นอีกประมาณไม่เกิน 20 คน ได้ยืนดูเขาสุมทองดูเปลวไฟขึ้นพุ่งขึ้นเป็นสีเหลืองและเขียวดูสวยงามมาก ขณะที่ยืนดูอยู่ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งและพระแบกทองมาสองมือข้างละแท่ง ทั้งพระทั้งคนผู้ชายคนนั้นบอกขอทางพระหน่อย ดิฉันจึงบอกให้มาทางหน้าดิฉัน แต่พระท่านบอกไปข้างหลังดีกว่า ท่านก็เดินเข้าไปในปะรำพิธีที่สุมทอง เอาทองใส่ไปสี่มุมในเบ้าหลอมที่สุมทองอยู่ แต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่เห็น ได้เห็นแต่พระท่านเดินออกไป ท่านเดินเร็วจนผ้าจีวรปลิว ดิฉันได้มองตามหลังท่าน เห็นท่านไปแล้วก้กลับมามองดูเปลวทองต่ออีกสักครู่ กลัวไม่มีรถกลับเพราะคนไปกันจะหมดแล้ว จะเดินมาขึ้นรถราง รถก็ออกพอดี จึงยืนรอรถคันต่อไป

ขณะที่ยืนรออยู่ก็เห็นพระท่านยืนอยู่ตรงที่รถเคยจอดในท่าทางรีบมองหาใคร ดิฉันคิดว่าท่านคงมองหาผู้ชายที่มาด้วยกัน ดิฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาท่าน ท่านถามว่าทำไมละโยม ดิฉันจึงบอกว่า ดิฉันเห็นหลวงพ่อเอาทองไปเทจึงมาขอโมทนาด้วย แล้วดิฉันก็เอาเงินใส่ย่ามท่าน 200 บาท ท่านก็พูดว่า เอายันต์พระพรหมไปมีอยู่แผ่นหนึ่ง พอท่านหยิบออกมา ดิฉันก็แบมือรับ แต่ท่านบอกให้จับเอา ดิฉันจึงจับแล้วก็รีบเดินออกจากท่าน เกรงว่าท่านจะว่าไปรบกวนท่าน ได้ยันต์แล้วก็ใส่กระเป๋าไม่ดู สักครู่รถรางมาขึ้นรถรางไปศาลา 2 ไร่ แต่ทำไมเห็นพระท่านมาเดินอยู่ข้างหน้ารถ จนเข้าศาลา 2 ไร่ มีความรู้สึกว่ารถวิ่งช้ามากกว่าปกติ ท่านหันมามองตลอดเวลา พอท่านเข้าประตูศาลา 2 ไร่ ท่านก็ยังยืนหันมามองดิฉัน คิดว่าพระท่านคงจะไม่รู้ว่าหลวงพ่อท่านนั่งอยู่ตรงไหน จะรีบไปให้ทันท่านก็ไม่ได้ เพราะติดอยู่กับญาติที่เขาไม่ค่อยรู้อะไร จะไปบอกท่านว่า หลวงพ่อนั่งอยู่ทางนี้ เพราะคิดว่าท่านคงมาจากป่าจากถ้ำ ท่านก็ต้องเก่งเอาทองมาขนาดนี้ต้องจากถ้ำแน่ ทองมีความยาวขนาดไม้บรรทัดฟุตหนาประมาณ 3-4 นิ้วได้ และทองยังมีคราบคล้ายดินติดอยู่บ้าง ขณะนั้นดิฉันก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าท่านเป็นใครมาจากไหน ทำไมเอาทองไปสุมเอง ทำไมไม่เอาไปให้หลวงพ่อ ใครๆ เขาก็เอาไปให้หลวงพ่อกันทั้งนั้น และการห่มผ้าเหลืองก็แปลก ห่มได้สวยมาก แต่ไม่มีผ้าคาดที่เอว ทำอย่างไรเราถึงจะรู้ว่าท่านเป็นใคร ดิฉันคิดว่าต้องคอยถามลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดหลวงพ่อ มองหาคุณป้าน้อยก็ไม่เจอ เพราะเคยฝึกนั่งกับท่าน

พอดีตอนบ่าย หลวงพ่อเททองจึงได้เจอกับคุณป้ายุภาและคุณลุงแสวง จึงถามท่านและเล่าให้ท่านฟัง คุณป้าบอกหนูโชคดีนะ หลวงพ่อไปพูดที่สายลมว่าจะมีพระอริยะเจ้ามาในกายเนื้อ เมื่อรู้ว่าท่านเป็นพระอริยเจ้าก็ดีใจปิติมาก ก็ได้ยินเสียงบอกว่าอย่าติด ก็รู้ว่าท่านไม่ให้ติดให้วางเฉย แต่ก็ทำใจไม่ได้ คุณป้ายุภาบอกใหจข้าพเจ้าไปกราบหลวงพ่อในวันที่ 16 ตอนบ่ายหลวงพ่อจะลงรับแขก แต่อยู่ไม่ได้เพราะมีนัดจะโอนที่ดินที่ซื้อไว้ที่โคราชในวันที่ 18 แต่วันที่ 17 จะต้องไปทำบัตรประชาชนใหม่ ก็เลยไม่ได้บอกให้หลวงพ่อท่านทราบ คิดว่าไว้งานสะเดาะเคราะห์จะเอาให้หลวงพ่อดู พอถึงเวลาเดินทางมาวัดก็ลืมผ้ายันต์อีก จะบอกก็คิดว่าไม่มียันต์ให้ดู ก็คิดว่าจะบอกหรือไม่บอกดีนะ หลวงพ่อก็พูดตอนลงรับแขกวันที่ 13 เมษายน 2535 ท่านพูดว่าจะบอกอะไรก็บอกจะหมดเวลาแล้วเหลือ 5 นาที ดิฉันก็ลังเลอยู่จนหมดเวลา ด้วยความโง่นี้เอง รู้สึกเสียใจหลวงพ่อมาจากไปเสียก่อน เพราะคิดว่าในงานหล่อพระศรีอริยเมตตไตรยจะมากราบท่านอีก ก่อนหลวงพ่อจะจากไปประมาณ 18 วันได้ในเดือนตุลาคม ดิฉันก็ฝันเห็นท่านอีก ท่านมาบอกท่านจะไปอยู่ที่ชั้นสูงสุดให้ตามไป และให้สมุดหนึ่งเล่ม บอกให้เอาไปให้ ดร.ปริญญา นุตาลัย จดที่อยู่และชื่อของเราไว้ ฝันเช่นนี้หลวงพ่อคงให้ทำบุญบวชพระแน่ เพราะ ดร.ปริญญา นุตาลัย ท่านเป็นคนจัดการในเรื่องบวชอุทิศส่วนกุศลให้หลวงพ่อในวันที่ 20 ธันวาคม 2535 จึงรีบส่งเงินมาขอเป็นเจาภาพบวช หลวงพ่อเซ็นรับใบโมทนาให้วันที่ 28 ตุลาคม 2535 แล้ววันที่ 30 ตุลาคม 2535 ท่านก็จากไป ทิ้งความเศร้าโศกและเสียใจให้กับลูกศิษย์ทุกคน แม้รู้ว่าท่านไม่สบายแต่ก็ยังอยากให้ท่านกลับมาอีก เหมือนกับเป็นคนเห็นแก่ตั้ว หลวงพ่อเป็นร่มโพธิ์ให้ความร่มเย็นสบายใจทุกครั้งที่ได้มากราบ ยังอยู่ในความทรงจำตลอดไปชั่วนิรันดร์


ประสบการณ์มีดหมอชาตรี

สำหรับมีดหมอชาตรี ดิฉันได้เอาไปบาห์เรนด้วย วันหนึ่งเพื่อนคนไทยที่อยู่บาห์เรน เขาขับรถไปเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ คนขับข้อเท้าเดาะ และอีกคนกระดูกบ่าไหล่ร้าว หมอใส่เฝือกและให้พวกเขาพักผ่อน 3 อาทิตย์ เมื่อเขาออกจากโรงพยายาล เขาบอกว่าเขาปวดมากไม่สามารถจะเดินได้ ดิฉันไม่รู้จะช่วยอย่างไรจึงได้เอามีดหมอไปสับๆให้ทั้งๆที่เขาใส่เผือกขาและอีกคนที่บ่าไหล่ 2 ครั้งติดกัน 2 วัน พอวันที่ 3 เขาโทรมาบอกว่าเขาเดินได้แล้ว และเขาได้โทรศัพท์ไปหาหมอให้มาถอดเฝือกที่ใส่ไว้ออก แต่หมอไม่ยอมเพราะเพิ่งใส่เฝือกได้แค่ 4 วันเอง และหมอให้พักเป็นเดือน เป็นไปได้อย่งไรที่เขาจะหายเดินได้ หมอไม่เชื่อ นี่คืออภินิหารของมีดหมอชาตรีที่องค์หลวงพ่อได้มอบให้ไว้ ซึ่งสมควรแก่การรักษาเอาไว้สืบทอดต่อไป โดยหาค่าประมาณมิได้เลย หลวงพ่อผู้มีพระคุณอันเหลือล้นซึ่งเหลือไว้แต่ความอาลัยหาวันลืมไม่


(จากลูกศิษย์บันทึกเล่ม 4 หน้า 284 - 287)

 

อ่านเรื่อง " พระโพธิสัตว์ " ใน " สนทนาธรรม " ฉบับนี้คงปลื้มใจและมั่นใจกันนะครับว่าเราก็ต้องทำได้ขาดแต่อารมณ์ตัดสินใจอย่างที่หลวงพ่อบอกไว้

























(จากธัมมวิโมกข์ฺ กุมภาพันธ์ 2537 หน้า 13 - 20)

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี -/\-


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

​

​

น้อมกราบหลวงพ่อฤาษี ครูบาวงศ์ -/\-​

​

​

สองครูบาอาจารย์องค์พี่และองค์น้อง​

​

​

ชอบภาพนี้มากเลยครับ
​

 

วัตถุมงคลตกสำรวจหนังสือสมบัติพ่อให้

หวายไล่ผีเส้นนี้ผมเช่าจากบ้านสายลมหลังหลวงพ่อมรณภาพไม่นานยังไม่ครบ 100 วัน จำได้เลาๆว่าตอนนั้นเหลือวางจำหน่ายบูชาอยู่ไม่ถึง 10 เส้น เดิมๆมาจะมีคล้ายกับโบว์สีเส้นเล็กๆผูกอยู่ปลายด้านนึง(ถ้าจำไม่ผิดนะครับ)

มีโอกาศเรียนสอบถามกับพระผู้ใหญ่ของวัด ท่านบอกว่าน่าจะปลุกเสกราวๆก่อนปี 2530 ท่านบอกว่าตอนนั้นที่ออกหวายไล่ผีนี้หลวงน้าอรุณยังอยู่ที่วัด เป็นหวายคนละแบบกับหวายลูกนิมิต(ที่ตัดเป็นท่อนสั้นๆมาจำหน่าย) หวายไล่ผีสร้างก่อนที่ทางวัดจะซื้อเรือ ที่จอดอยู่ชั้นล่างหอฉัน(แต่ไม่ทราบตอนนี้ยังอยู่หรือเปล่านะครับ)

สมัยหลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่จำหน่ายอยู่เส้นละ 10 บาทครับ

 

หวายไล่ผีผมได้จากซอยสายลม เมือปี 36 ราคาตอนนั้น 160 บาทครับ ผมชอบใช้จุ่ม
น้ำมันชาตรี เจิมบ้าน รถ และของใช้ต่างๆที่เป็นส่วนตัวเพื่อความเป็นสิริมงคลครับ ด้ายแดงนั้นผูกติดมาตามรูปคร้บ
ป.ล. ถ้ามีราดำกินเนื้อพระที่เป็นเนื้อผงเราควรทำอย่างไรดีครับ หรือต้องทำใจครับ

 

​

น้อมกราบพระรัตนตรัย
น้อมกราบ...หลวงพ่อฤๅษี ครูบาชัยวงศ์

;aa44 สวัสดีครับพี่วรรณ และลูกศิษย์หลวงพ่อทุก ๆ ท่าน

​

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

บางท่านใช้แปรงสีฟันชนิดขนแปรงอ่อนปัดเบาๆ ก็จะช่วยได้บ้าง บางส่วนที่กินเนื้อลึกก็จะออกยาก

บางท่านก็ใช้น้ำยาล้างจานกับแปรงสีฟันล้างเลยแล้วมาซับด้วยผ้าแล้วนำไปตากแดด รีบล้างแล้วซับนำผึ่งแดด อย่าล้างนาน

รูปพระคำข้าวด้านล่างล้างด้วยน้ำยาล้างกับแปรงสีฟันมา ก่อนล้างขึ้นคราบปูดขึ้นมา หลังจากล้างแล้วก็เหลือเพียงคราบสีน้ำตาล

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี -/\-



สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

กราบที่เท้าหลวงพ่อด้วยความเคารพยิ่ง

สุเบญจาภา สุขสังวร


เมื่อปี 2527 ดิฉันและเพื่อนอาจารย์โรงเรียนเดียวกัน ได้เดินทางมาฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุง (ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 ปี ดิฉันได้แต่อ่านหนังสือธรรมะโลกทิพย์ มงคล 38 ฯลฯ รู้สึกชอบ และติดตามแสวงหาอ่านมาเรื่อยๆ) เราทั้งสามคนสามารถฝึกได้ดีมาก แม้ตอนแรกไม่เข้าใจวิธีฝึกจะลืมตาขึ้น แม่ชีชุลีบอกดิฉันว่าหนูฝึกได้แล้วขึ้นชั้น 2 ต่อเลยนะ หนูเป็นลูกหลวงพ่อซึ่งดิฉันก็งงไม่เข้าใจ วันที่ 2 ก็ตื่นเต้นด้วยกลัวว่าจะฝึกไปไม่ได้

...แต่ก็สามารถฝึกได้ วันที่ 3 เป็นการฝึกญาณ 8 รู้สึกว่าฝึกได้ดีกว่า 2 วันแรก คือจิตสะอาดมาก เห็นภาพเหมือนดูทีวีเลย เป็นวันที่ฝึกได้ดีที่สุด 2 วันแรกก็เห็นภาพและรู้สึก ทั้งนี้เนื่องจากหลวงพี่อาจินต์พาฝึกได้ดีเยี่ยม จากจุดนี้เองทำให้ดิฉันหันมาปฏิบัติธรรมอย่างจิรงจัง ถือศีล 5, 8 และศึกษาธรรมะจากหลวงพ่อ ทางหนังสือและเทปเรื่อยมา ต่อมา ดิฉันกับเพื่อนจึงได้มาสอนธรรมะให้แก่นักเรียนทางโรงเรียน

โดยตั้งชุมนุมพัฒนาจิต และพานักเรียนจำนวน 1 คันรถ มาฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงเป็นประจำปีละ 2 ครั้งหรือ 1 ครั้ง ในปลายปี 2527 ดิฉันได้พาคณะครูและนักเรียนมาฝึกเป็นครั้งแรก หลวงพ่อให้ความเมตตาแก่พวกเราเป็นอันมาก ขณะที่พวกเราเข้าพบหลวงพ่อๆ ได้เมตตาเรียกบางคนสอนเฉพาะตัว ดิฉันถูกเรียกเป็นคนที่ 2
หลวงพ่อถามว่า มาจากไหนกัน

ดิฉันตอบว่า มาจากโคราชค่ะ
หลวงพ่อถามต่อว่า จบอะไร
ดิฉันตอบว่า ค.บ.ค่ะ
หลวงพ่อว่า ค.บ.ก็คนบ้า บ้าคนเดียวไม่พอ ยังพาคนอื่นบ้าด้วย

แล้วหลวงพ่อก็หัวเราะ หลวงพ่อก็พูดสอนอะไรอีก ซึ่งดิฉันจำไม่ได้ ท่านก็เรียกอาจารย์คนอื่นๆ อีก แล้วพูดเกี่ยวกับอาจารย์คนนั้น เช่น อาจารย์วีราภรณ์ได้ถามหลวงพ่อว่า หนูป่วยไม่สบายตลอด ทำยังไงจะหายคะหลวงพ่อ โดยปกติอาจารย์วีราภรณ์ต้องไปถ่ายเลือดเป็นระยะ และ 3 – 4 วันเข้าโรงพยาบาล ตัวซีดเหลือง หลวงพ่อบอกว่า เพราะฆ่าสัตว์ จึงต้องได้รับกรรมอย่างนี้

ในวันที่ 2 เป็นวันพระ หลวงพ่อเทศน์เสร็จแล้ว ดิฉันได้คลานเอาซองไปถวายร่วมสร้างโรงเรียนพระสุธรรมฯ หลวงพ่อพูดว่า เห็นหน้าวันแรกก็รู้ว่าเป็นลูก แม่มาไหม ดิฉันก็ตอบว่า มาค่ะ แม่ให้อะไร ดิฉันตอบว่าให้เงินค่ะ (เวลาดิฉันดูแลจะเห็นหลวงพ่อและท่านแม่มาพร้อม 2 องค์ จะกราบและกอดท่านเสมอ คราวนี้ท่านแม่ยื่นธนบัตรให้) พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาต่อคณะเรามาก ท่านได้สั่งให้พระจัดหนังสือทุกเล่มให้แก่โรงเรียนของเรา ได้ให้นักเรียนอ่าน

ปัจจุบัน ดิฉันและเพื่อนยังจัดพานักเรียนไปฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงทุกปี ทุกครั้งได้รับความเมตตาจากหลวงพี่อาจินต์เสมอ โดยท่านจะมาฝึกให้นักเรียนตอนกลางคืนเพิ่มเป็นรอบพิเศษให้ เพราะนักเรียนไปแค่ 2 วันแต่ได้ฝึก 3 รอบ นักเรียนส่วนใหญ่ฝึกได้ดีมาก เมื่อกลับจากวัด นักเรียนมีความประพฤติดีกว่าเดิม ตั้งใจเรียนมากขึ้น ทำการบ้านการงานทุกวิชาอย่างแข็งขัน ว่านอนสอนง่าย ความประพฤติเรียบร้อย ไม่ต้องสั่งสอนมาก

สังเกตได้จากแววตาและความประพฤติของนักเรียน ถ้าเป็นนักเรียน ม.ปลาย จะช่วยทำกิจกรรมของโรงเรียน ช่วยครูได้เป็นอย่างดี และนักเรียนยังสนใจธรรมะ และช่วยงานพุทธศาสนาอีก โดยไปช่วยงานของศูนย์ธรรมกาย เมื่อศูนย์ธรรมกายได้จัดธุดงค์ให้กับโรงเรียนอื่นๆ ในจังหวัด ดิฉันรู้สึกชื่นใจ และดีใจที่สามารถพานักเรียนเข้าถึงพุทธศาสนาได้ ทั้งนี้ โดยการฝึกมโนมยิทธิของหลวงพ่อนั่นเอง ต่อไปนี้ ดิฉันจะขอเล่าเรื่องประสบการณ์อันเนื่องจากวัตถุมงคลของหลวงพ่อ

คาถาเงินล้าน

ดิฉันได้สวดคาถาเงินล้าน ทำให้ดิฉันมีรายได้พิเศษคือไปสอนพิเศษนักเรียน ทำให้มีเงินใช้ได้คล่องขึ้นมา

เหรียญทำน้ำมนต์

ดิฉันจะปวดท้องประจำทุกเดือน เมื่อได้เหรียญทำน้ำมนต์ ก็ตั้งใจสวดตามวีธีการ สวด 3 เดือนแรกรู้สึกว่าได้ผล 100% เลย อาการหายไป

อานุภาพพระคำข้าว

ขอลดค่าภาษี

บิดาดิฉันทำทาวเฮ้าว์ขาย 9 ห้อง ซึ่งต้องเสียภาษีตามธรรมเนียม ดิฉันได้ยินบิดาบ่นว่า เจ้าหน้าที่คนที่จะต้อไปติดต่อขอจ่ายเงินค่าภาษีนี้เข้มงวดและพูดยากมาก ไม่ค่อยจะยอมใคร รู้สึกหนักใจ ในวันนั้น ขณะที่บิดาดิฉันไปที่สำนักงาน ดิฉันได้อาราธนาบารมีขอพระคำข้าวตลอดเวลา ขอให้ง่ายและติดต่อได้ดังใจหวังเถิด เมื่อบิดากลับมา ดิฉันสอบถามก็ได้ตามที่หวังไว้จริงๆ

ขอแก้ พ.ศ.เกิด

ในใบทะเบียนบ้าน ซึ่งได้เปลี่ยนเป็นพิมพ์ด้วยระบบคอมพิวเตอร์นั้น ปรากฏว่าเขาได้พิมพ์ พ.ศ.เกิดดิฉันผิดไป ดิฉันให้บิดาไปแก้ไขให้ ทางเทศบาลแจ้งว่า ต้องเอาหลักฐานทางโรงเรียนไป ดิฉันจึงให้โรงเรียนออกหลักฐานยืนยันไป โดยมีลายเซ็นผู้อำนวยการ บิดาก็เอาไปแจ้งทางเทศบาลๆ ก็บอกว่า ต้องไปถ่ายเอกสารทะเบียนประวัติที่ ส.ส.จ. เอามายืนยัน ดิฉันก็ว่าทำของเราผิดแล้ว ยังต้องให้เราเสียเวลาไปค้นหลักฐานไปแสดงอีก

ซึ่งหนังสือรับรองทางโรงเรียนก็น่าจะพอแล้ว คราวนี้ดิฉันต้องไปดำเนินการเอง เตรียมตัวนำทะเบียนบ้านอันเก่าที่มีถ่ายเอกสารไว้หลงเหลืออยู่ บัตรประชาชน ใบรับรองจากโรงเรียน ก่อนไปได้อาราธนาบารมีพระคำข้าว เอาจิตจับพระคำข้าวและองค์หลวงพ่อ ขอให้ไปคราวนี้สามารถแก้ไขได้ และไม่ต้องไปที่ ส.ส.จ. พอไปถึงเทศบาล เจ้าหน้าที่ผู้หญิงโต๊ะแรก พูดจาไม่ยอมดิฉันเลย แล้วบอกว่าคุณเข้าไปติดต่อข้างในกับหัวหน้าก็แล้วกัน ดิฉันจึงเข้าไปพูดจากับเขาดีๆ มีเหตุผล

หัวหน้าเขาดูแล้วก็พูดว่า คุณติดต่อด้านหน้าหรือยัง ดิฉันก็อ้อมไปติดต่อกับอีกคนหนึ่ง แล้วชี้แจงใหม่พร้อมกับเอาหลักฐานต่างๆ ให้ดู มีสำเนาทะเบียนเก่าและใบรับรองจากโรงเรียน เจ้าหน้าที่หนุ่มคนนี้ก็พูดว่า ผมได้ค้นหลักฐานให้คุณพ่อคุณแล้ว แต่ไม่มี (บิดาดิฉันมาติดต่อแล้ว 2 ครั้ง) แล้วเขาบอกให้ดิฉันนั่งคอย เขาก็สั่งให้เด็กไปเปิดค้นหาให้ใหม่ ความรู้สึกดิฉันตอนนั้นมีความหวังริบหรี่มาก ดูๆ แล้วดิฉันต้องย้อนไปที่ ส.ส.จ.

ให้เขาค้นทะเบียนประวัติให้แล้ว ต้องถ่ายเอกสารมายืนยันทางนี้ ดิฉันไม่อยากเสียเวลาไปเลย ขณะนั่งรอนั้นดิฉันสวดขอให้เขาค้นให้เจอเถิด ด้วยพุทธบารมีดิฉันอาราธนาบารมีพระคำข้าวตลอด จำได้ว่าหลวงพ่อบอกให้ปลุกพระ จึงขอบารมีพระคำข้าว และบารมีหลวงพ่อที่ยากก็ขอให้ง่าย ไปอยู่ซุกซ่อนตรงไหนก็ขอให้เจอ สักครู่ใหญ่ๆ เจ้าหน้าที่ก็เรียกดิฉันเข้าไป และค้นพบทะเบียนบ้านเก่าตัวจริง ในที่สุดก็ยอมแก้ไขให้ได้เรียบร้อยไป

การวิ่งแข่งขัน

ในวันที่ 8 ส.ค. 2534 ดิฉันได้เกิดขาแพลงที่ข้อเท้า เนื่องจากเดินเร็วเกินไปเพราะรีบมาก ใช้เคาน์เตอร์เพนทาและพันข้อเท้าด้วยทูบีกริพ นั่งสมาธิไม่ได้เลย เวลาจะนั่งสมาธิต้องนั่งเหยียดขา บางครั้งก็เสียวแปลบๆ อยู่บ้างแต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก ต้องใส่รองเท้าแตะไปทำงาน วันที่ 8 ก.ย. 2534 เป็นวันแข่งกีฬาภายใน ทุกๆ ปีจะมีรายการให้อาจารย์วิ่งแข่งขันกันเพื่อความสนุกสนาน ดิฉัoจะถูกกำหนดตัวให้ลงวิ่งแข่งขัน

ทุกครั้งที่มีการแข่งวิ่งกัน ตอนนั้นขาดิฉันก็ยังไม่ปกติเท่าไร เพิ่งจะได้ทาน้ำมันชาตรีเพียงวันเดียว และก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถวิ่งได้ แต่ก็รับปากกับหัวหน้าหมวดว่าจะลงวิ่งให้ ความจริงเดินก็เดินได้ วิ่งแบบช้าๆ ลากๆ ขาไปมันก็ไปได้ แต่วิ่งด้วยเร็วเพื่อเอาชัยชนะซิมันยาก สำหรับขาที่ยังไม่หายปกติ เสียวแปลบอยู่เป็นบางครั้ง ตอนกลางคืนดิฉันก็ทาน้ำมันชาตรี และตอนเช้าอาราธนาบารมีพระคำข้าวว่า

ยังไงก็ขอให้วิ่งได้ปกติเถิด ขอให้ได้เฉพาะตอนลงแข่งก็เอา หลังจากนั้นจะวิ่งไม่ได้ก็ช่าง ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีเวลาซ้อมวิ่งเลย ช่วงที่นักกีฬารายงานตัว ดิฉันก็อาราธนาบารมีพระคำข้าวตลอดและวิ่งวอร์มกับเพื่อนๆ ก็สามารถวิ่งได้เหมือนปกติ ตกลงวันนั้นข้อขาดีเป็นปกติตลอดทั้งวัน ลงแข่งทั้งยังใส่ทูบีกริพด้วย พุทธานุภาพได้ช่วยดิฉันอีกองค์หนึ่ง

การจับสลาก

ในวันที่ 10 – 14 ต.ค. 24 เป็นช่วงวันที่ทางโรงเรียนจัดไปทัศนศึกษาทางภาคเหนือ มีการประกาศให้ไปจับสลากที่นั่ง เพราะจัดให้ก็ไม่ถูกใจกัน โดยให้คู่ส่งตัวแทนไปจับ ขณะที่เพื่อนอาจารย์เตรียมสลากอยู่นั้น อาจารย์คนอื่นก็เข้ามารอจะจับสลาก ดิฉันก็เข้าไปรออยู่เหมือนกัน คนอื่นก็คุยกัน ดิฉันก็อาราธนาขอบารมีพระคำข้าวอยู่ในใจ (ตามคำอาราธนา)

ขอให้ได้นั่งต่อจากระดับบิ๊กๆ ของโรงเรียนเถิด ขอเก้าอี้ต่อหลังเลย ด้วยกลัวจะไม่ได้ ก็ขอให้เทวดาที่รักษาตัวดิฉันช่วยด้วยอีก ปรากฏว่าจับสลากได้ที่นั่ง 8 – 9 ตรงตามที่ต้องการในใจเปี๊ยบเลย รู้สึกว่ามีความศรัทธามั่นคงในพระรัตนตรัยมากขึ้น เพราะโดยปกติจะเป็นคนไม่มีโชคในการเสี่ยงหรือจับสลากเลย ต้องให้คนอื่นจับไปก่อน ที่เหลือจึงเป็นของดิฉัน

สำหรับในด้านธรรมะของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธจ้า ซึ่งหลวงพ่อได้เมตตาสั่งสอนนั้น ได้ช่วยดิฉันในทางโลกและทางธรรม ในทางโลก ดิฉันได้เอาความรู้ทางธรรมที่ได้รับจากหลวงพ่อ ไปสอนนักเรียนชุมนุมพัฒนาจิตในโรงเรียน สอนนักเรียนในปกครอง และประจำชั้น และทางจริยะของโรงเรียนอีกด้วย มีความรู้แค่ไหนก็สอนแค่นั้น ในปีแรกที่ฝึกมโนมยิทธิได้ ก็ฝึกให้กับนักเรียนในโรงเรียนในชุมนุมที่สอน

และออกไปฝึกให้กับนักเรียนโรงเรียนอื่นบ้างกับเพื่อนๆ โดยใช้เทปของหลวงพ่อนำ ส่วนในทางธรรมนั้น คำสอนของหลวงพ่อ มีประโยชน์ต่อดิฉันมากมาย รู้สึกพอใจในชีวิต ไม่ควรประมาทในชีวิต มีทาน ศีล ภาวนา และเตรียมฉากสุดท้ายให้แก่ตัวเองที่ดีที่สุด (พระนิพพานชาติปัจจุบัน)

ขอกราบบูชา เมตตาอันประมาณไม่ได้ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยเจ้าทั้งหมด เทวดา พรหม และผู้มีพระคุณทั้งหมด และขอกราบที่เท้าของหลวงพ่อด้วยสำนึกในพระคุณเป็นล้นเป็นพ้น และด้วยความเคารพยิ่ง


(จากหนังสือลูกศิษย์บันทึกเล่ม 3 หน้า 421 - 424)

 

สาธุ...