จะทำอย่างไรดีคะ หากรู้ว่ากำลังหลง ในกามตัณหา อยากจะขจัดมันไป แต่ทำไม่ได้เสียที

ใช้สมาธิเป็นตัวกำหนดจิตแต่ต้องพยายามนะครับ เพราะหลงในกาม ตัณหา ราคะ กิเลสตัวนี้มันดื้อมาก ๆ ต้องห้ามเอาเองโดยการทำสมาธิ ต้องมีความมานะ เพียร พยายามอยู่เสมอถึงจะเอาชนะมันแบบขาดลอยได้ ลำบากใจแทนจริง ๆ เด็กสมัยนี้.....

 

ลองใช้อธิฐานบารมีกำกับด้วยนะครับ ลองตั้งจิตว่าเราจะไม่เสพกาม แรกๆลองสัก 3-7 วัน จากนั้นค่อยๆเพิ่ม 10 วัน 20 วัน 30 วัน 2 เดือน 3 เดือน
ครั้งแรกอาจพลาดแพ้กิเลสบ้างไม่เป็นไร เนื่องจากกิเลสมีอำนาจมากกว่าเรา ก็ให้ทำกำลังใจแล้วเริ่มใหม่ และให้พิจารณาโทษของกามราคะเนื่องๆ และให้ตัดจากการเสพสื่อต่างๆที่จะทำให้กามราคะกำเริ่บ แต่ถ้าทำสำเร็จตามที่เราอธิฐานได้บ่อยๆ กำลังใจจะมาครั้งหลังก็จะทำได้แบบสบายๆ อนุโมทนาด้วยครับ

 

*** "กามเกิดจากดำริ" หากไม่คิดกามฉันทะก็ไม่เกิด วิธีก็คือการภาวนามากๆ หรือจะแนวดูจิต แนวไหนก็ตามต้องฝึกที่สมาธิ ให้สามารถหยุดการปรุงแต่ง หรือความคิดได้ ดังนั้นต้องเพียรมากๆ
และต้องมีอินทรีย์สังวร คือ ระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้สัมผัสกับ รูป เสียง กลิ่น รส ของเพศรงข้าม และระวังใจเป็นด่านสุดท้ายที่จะช่วยเราได้ตรงที่สุด คือไม่ดำริครับ

*** ความอยากที่จะขจัดมันออกไป นี่ต้องพอดีๆ มิฉะนั้นจะเป็นโทสะได้ครับ แต่เป็นความดีอย่างสูงที่คิดได้ว่ามันมากเกินไป หรือไม่ดีอย่างไรครับ อนุโมทนาด้วย

 

หากเจอคู่ครอง แบบบุพเพ-อาละวาดก็ตัวใครตัวมัน ก็อย่าให้ผิดศีลครับ ไม่ชิงสุกก่อนห่าม และตกแต่งกันให้เรียบร้อยก่อน แล้วจะรู้ทุกขสัจย์ว่าเปนเช่นใด แต่งๆไปเลย อาจไม่อยากเกิดอีกเลยก็ได้ อิอิอิอิอิ

 

....รู้ มักไม่หลง.....( )

...หลง มักไม่รู้......( )

 

<TABLE class=tborder id=post932362 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 01:27 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#9 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>wit<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_932362", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 09:16 PM
วันที่สมัคร: Jul 2005
อายุ: 30 ปี
ข้อความ: 1,768 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 3,919 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 7,885 ครั้ง ใน 1,360 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 1265




</TD><TD class=alt1 id=td_post_932362 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ขออนุญาตเอาของคุณ Wit มาลงที่นี่เพื่อ ยืนยันว่าสมาธิและฌานระงับราคะได้จริง

พากันทำไปเถอะครับถ้าได้ผลแล้วมันย่อมไม่ผิดเพี้ยนจากที่ครูบาอาจารย์สอน หรือเพี้ยนจากตำรา

568 อานิสงส์ของสมถะและวิปัสสนา


ปัญหา การเจริญสมถะและวิปัสสนา มีอานิสงส์อย่างไร ?

พุทธดำรัสตอบ

 

ขออภัย

ขอชี้นิดนึง จะเห็นว่า สมาธิที่เจริญแล้ว เอาไปทำอะไร ไม่ได้เอาไปตัด
ราคะโดยตรง แต่สมาธิที่เจริญแล้วนั้นต้องเอาไปอบรมจิตก่อน ก็คือยกขึ้น
วิปัสสนาก่อน และระหว่างการวิปัสสนานั้น จิตก็ถือว่าได้รับการอบรม ก็จะเริ่ม
ละราคะได้

แล้วเมื่อจิตถูกอบรมไปแล้ว ราคะก็จะหมดลง แล้ววิปัสสนาญาณก็จะเต็ม
ปัญญาก็จะถูกอบรมอีกทอดหนึ่งจนเต็ม ก็จะตัดอวิชชา

ซึ่งประโยคที่สองก็คือมายืนยันว่า จิตที่ปราศจากราคะแล้ว(อบรมแล้ว) ถึง
จะทำให้ปัญญาไม่เศร้าหมอง ถ้าปัญญาไม่เศร้าหมองก็เต็ม ก็หลุดพ้น

สมาธิและฌาน เป็นแค่เครื่องมือในการอบรมจิต หรือ เป็นตัวช่วยการวิปัสสนา

 

เมื่อก่อนดิฉันก็หลงใหลในรูป รส กลิ่น เสียงมากคนนึงเช่นกันค่ะ แต่ทุกวันนี้รู้สึกปลงได้ดีขึ้นค่ะ
ดิฉันมีหลักปฏิบัติง่ายๆสำหรับตัวเองขั้นตั้นเลยคือ ถีอศีล 5 ให้รัดกุม และหันเอาเวลาว่างส่วนใหญ่มาสนใจอยู่กับการฟังธรรมะ อ่านหนังสือธรรมะ และสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิค่ะ
จากการที่ดิฉันเคยชอบดูหนังดูละคร ก็ให้เปลี่ยนมาเป็นแค่ดูข่าวสารบ้านเมืองแล้วก็ศึกษาธรรมะให้มากขึ้นแทนน่ะค่ะ และหันมาทำบุญสุนทานให้มากขึ้นด้วยนะคะตามโอกาส
จากความฟุ้งซ่านและหลงโน่นหลงนี่ก็ จะค่อยๆกลายเป็นการปลงได้ทีละเล็กทีละน้อยเองค่ะ
และอีกหนึ่งคติที่ดิฉันใช้อยู่คือ คบคนพาล พาลพาไปหานรก คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล(นิพพาน) ค่ะ
หลักง่ายๆที่ไม่หวงค่ะถ้าเป็นประโยชน์ก็ลองเอาไปใช้ดูค่ะ

 

ฝึกเจริญสติให้มาก ทำความเพียรให้มากครับ

 

ผมก็เป็นเหมือนกัน คิดว่าเป็นเอามากซะด้วย ต้องอดทนกับสิ่งพวกนี้มาก ๆ ครับ บางครั้งก็ชนะได้ บางครั้งก็พ่ายแพ้

ปล. ผมใช้วิธีคิดว่า ทุกคนตายไป ก็เน่าเหมือนกัน มีหนอนไต่ยั้วเยี้ย ที่เห็นทุกวันนี้ก็เป็นแค่ของปรุงแต่งทั้งนั้น

 

ลองดู

หลักการ ปฏิบัติจริง
1.สู้ไม้ได้ ให้ตัดต้นเหตุ ปัจจัจยส่งเสริม มูลการก่อตัวทุกกรณีเหตุ การปฏิเสธตั้งแต่อารมณ์อกุศลยังอ่อนอยู่ เสมือนการดับไฟแต่ต้นเพลิง ราคะมีจุดอ่อนคือมันค่อยๆก่อตัว เรียกหาเชื้อเพลิงมากขึ้นๆที่ละนิด จนในที่สุดมโนธรรมใดๆ ก็ไม่อาจหยุดยั้งได้
2.หากิจกรรมกุศล ให้จิตทำ ไม่ให้ว่าง
3.นึกว่าเรามีอารมณ์แข็งกล้า อะไรก็ครอบงำไม่ได้ เอาความตายเป็นเดิมพัน

 

ในยุคสมัยนี้เรื่องกามราคะมันมาแรงและเป็นกิเลศตัวต้นๆก็ว่าได้ที่ครอบงำมนุษย์ปุถุชนคนทั่วไป เพราะสิ่งรอบตัวเรามันเปลี่ยนไป ของล่อหูล่อตามันเยอะ ทำให้เราชินคุ้นเคยกับมันมากไปเลยทำให้ไม่เห็นภัยของมัน หากจะหักดิบในเรื่องนี้คนใจไม่เข้มแข็งพอคงทำไม่ได้ ต้องค่อยๆลดและเลิก แต่ที่สำคัญอย่าไปผิดลูกผิดเมียคนอื่น หรือไปแย่งของรักของคนอื่นก็แล้วกันมันผิดศีลข้อ3
หรือจะถือศีล8เลยก็ได้

 

ฮืมมม พอเข้าใจครับ สู้ให้ได้ เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ขอบคุณค่ะ

 

พิจารณาค่อยๆเป็นค่อยๆไปน๊ะครับ ให้เดินบนทางสายกลาง
กำลังใจคนไม่เท่ากันครับ บางคน กำลังใจเยอะ พิจารณาปั๊บเห็นจริงได้เลย
แต่บางคนกำลังใจยังน้อย(เหมือนผม) ก็ต้องค่อยๆ พิจารณาไปครับ สำคัญอย่างเดียวคือ พิจารณาบ่อยๆ สม่ำเสมอ ครับ อย่าให้ถึงกับ เครียด กังวล ถ้าเกิด เครียด กังวล กรรมฐานเป็นพิษซะแล้วครับ ลองหากรรมฐานกองอื่น ลองให้ทุกแบบนะครับ จนกว่า เห็นว่ากองไหนเหมาะกับเรา

แต่เรื่อง นี้ ถ้าจะให้ตรงก็คือ พิจารณา อสุภะ นี่แหละครับตรงสุด ความเห็นผมนะครับ

ที่ผมพิจารณาคือ ตอนผมอึครับเห็นอึเป็นยังงัย มันน่าจับน่าต้องไหม น่ากินไหม แล้วย้อนกลับไปว่า เรานั่งมอง คนๆนั้นอึอยู่มันน่าดูไหม อันนี้ไม่เลวนะครับลองดู เหอๆ

 

อนโมทนาสาธุกับคุณ หาธรรม นะคะ

ได้แนวทาง และแนวคิดที่ดีเยี่ยมมากๆ ค่ะ

แต่เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่จัดการยากจริงๆ ค่ะ เพราะเราต้องเผชิญกับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อยู่ทุกวี่วัน

รูป ยังไงก็ต้องดูค่ะ เพราะถ้าไม่เปิดตา เราก็มองไม่เห็นอะไร

เสียง แม้ไม่อยากเปิดเพลงฟัง ชาวบ้านเค้าก็เปิดให้ฟังค่ะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเราด้วยว่าจะหลงไปกับเสียงเหล่านั้นหรือไม่

รส อันนี้อยู่ที่ตัวเราคนเดียวล่ะ ว่าจะหลงไปกับรสที่ลิ้นได้สัมผัสหรือไม่

กลิ่น ถ้าเหม็นก็ต้องย้ายหนีค่ะ คงไม่มีใครทนดมหรอกเนอะ ถ้ากลิ่นหอม ก็ต้องฝึกใจตัวเองไม่ให้หลงไปกับกลิ่นเหล่านั้น

สัมผัส ถ้าอยู่ตัวคนเดียวก็ดีหน่อย ไม่หลงไปกับสัมผัสที่จะทำให้หลงใหลไปในกาม อันเป็นสัมผัสที่น่ากลัวที่สุด ส่วนสัมผัสอื่นๆ อย่างเช่นผ้านุ่มๆ ที่นอนนุ่มๆ อันนี้ก็ตัดได้ง่ายกว่า

อีกอย่างสุดท้าย อันนี้สะกดไม่ถูกค่ะ โผฏฐัพพะ (ไม่แน่ใจ ผู้รู้ช่วยด้วยนะคะ) อันนี้ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่น่าจะเกี่ยวกับ จิต หรือ ใจ คงเป็น ความถูกใจ ละมัง

แต่ไม่ว่าอย่างไรแล้ว ความเพียรในการภาวนา ย่อมจะระงับความอยากทุกอย่างได้อย่างแน่นอนค่ะ เชื่ออย่างนั้น ทั้ง โลภะ โทสะ โมหะ
ได้ผลแน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นต์ จากประสบการณ์ค่ะ แต่ตอนนี้คงยังพูดไม่ได้ว่าละได้แล้วทุกอย่าง เพียงแค่สามารถระงับได้เท่านั้น หากห่างจากการปฏิบัติภาวนาไป พวกนี้คงกลับมาใหม่ได้แน่นอนค่ะ ฉะนั้น ต้องปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ไม่ควรทิ้งช่วงให้ห่างมาก

ขอความสงบในจิตใจ จงเกิดแด่ผู้เจริญภาวนาทุกท่านค่ะ

 

เหมือนเหล้า ยิ่งดื่มยิ่งเมา เหมือนการพนัน ยิ่งเล่นยิ่งมันส์ ลืมวันลืมคืน ผมเคยติดบุหรี่มาก เคยเลิกได้อยู่ครั้งหนึ่งนานหลายเดือน แล้ววันหนึ่งนึกครึ้มใจอยากจะสูบบุหรี่ขึ้นมาเล่นๆ เพราะเชื่อว่าเลิกได้แล้ว พอสูบบุหรี่มวนนั้นเข้าไปแล้ว ก็ติดบุหรี่อีกหลายปี จนตอนนี้เลิกได้แล้วครับ และถ้ามีใครมาให้ผมสูบอีก ผมก็ไม่เอาอีกแล้ว เพราะรู้แล้วว่าผมจะเลิกมันไม่ได้อีก ที่แสดงให้เห็นนี้ พยายามจะบอกว่า "ถ้ายังอยู่ในวงจรอยู่ คุณก็เลิกไม่ได้หรอก" แต่ถ้าคุณออกจากวงจรมาได้แล้ว ก็ต้องนั้งสมาธิทุกวันครับ เพื่อกดข่มนิวรณ์เอาไว้(หมายถึงผู้ที่มีปัญหาด้านนี้จริงๆ ต้องนั่งครับ) ศีล5ใช้ละกิเลสอย่างหยาบ การทำสมาธิใช้ละกิเลสอย่างกลาง ปัญญาที่เกิดจากการภาวนาใช้ละกิเลสอย่างละเอียดครับ กรณีของคุณใช้ข่มไว้ไม่ให้เกิดน่าจะเพียงพอครับ

 

....................................................................................
[FONT=&quot]รักน้องแป้ง หลวงปู่เจี้ย[/FONT]

[FONT=&quot]พูดถึงเรื่องรัก...เป็นคนรักเดียว...รักแป้งคนเดียว[/FONT][FONT=&quot]ตอนเป็นฆราวาสนั้น หน้าบ้านมีถังอยู่ลูกหนึ่ง เราจะไปนั่งที่ถังนั้น[/FONT][FONT=&quot]ตอนเย็นๆ แป้ง (คนรัก) เดินมาเราก็เห็นแล้ว ก็มานั่งคุยกัน[/FONT][FONT=&quot]เพราะบ้านเรากับบ้านเขาก็อยู่ไม่ห่างกัน บางทีก็ไปคุยอยู่บ้านเขา[/FONT][FONT=&quot]บางครั้งในตอนกลางคืนก็นัดไปคุยกันที่ร้านตัดผมของคนชื่อรา[/FONT]

[FONT=&quot]พอได้เวลาอาบน้ำที่บ่อในป่า[/FONT][FONT=&quot]ก็ชวนกันไปอาบน้ำ ก็เดินคุยกันไป สถานที่อาบน้ำต้องเดินเข้าไปในป่าหน่อย[/FONT][FONT=&quot]เป็นบ่อน้ำจืดที่เขาขุดไว้ เดินเข้าไปหน่อยมันก็คิดอยากกอด[/FONT][FONT=&quot]เราก็กอดมันซะเลย มันร้องใหญ่ ทำท่าจะวิ่งหนี เราก็กอดมันไว้แน่น[/FONT][FONT=&quot]กำลังมันสู้เราไม่ได้[/FONT]

[FONT=&quot]เมื่อท่านเล่ามาถึงตอนนี้มีลูกศิษย์คนหนึ่งพูดแทรกขึ้นว่า [/FONT]“[FONT=&quot]อย่างนี้เขาก็เรียกว่าปล้ำสาวซิปู่ แล้วปู่ได้เขาเป็นเมียไหม[/FONT]?”

“[FONT=&quot]ถึงมันนอนแบะท่าให้[/FONT][FONT=&quot]ก็ไม่มีปัญญาจะเอา ถ้าเอาเดี๋ยวก็ไม่ได้บวช กอดมันยังไม่กล้าจับนมมันเลย[/FONT][FONT=&quot]คบกันมาตั้งนานไม่เคยได้หอมแก้มมันซักที...เสียเวลาคบว่ะ![/FONT]” [FONT=&quot]พูดแล้วท่านก็หัวเราะ ดูเหมือนจะอายๆ เหมือนกัน[/FONT]

“[FONT=&quot]เราแกล้งมันไปเล่นๆ ไปอย่างนั้นแหละ เราไม่เอาเปรียบผู้หญิงหรอก[/FONT]” [FONT=&quot]ท่านพูดตบท้ายห้วนๆ[/FONT]

[FONT=&quot]เรื่องรักแป้งนี่เคยให้สัญญากันไว้ด้วยนะว่า[/FONT] “[FONT=&quot]แป้ง... เราจะบวชเพียงพรรษาเดียวให้แม่เท่านั้นนะ[/FONT][FONT=&quot]หลังจากนั้นเราจะสึกมาแต่งงานกัน[/FONT]” [FONT=&quot]พอเข้าไปบวชแรกๆ[/FONT][FONT=&quot]ก็คิดถึงมันอยู่เหมือนกัน[/FONT]

[FONT=&quot]ในเวลาต่อมา[/FONT][FONT=&quot]เกิดภาวนาดีจ้องดูมันด้วยการพิจารณาอสุภะว่า ร่างกายเป็นสิ่งโสโครก[/FONT][FONT=&quot]ไม่สวยงาม เป็นที่หน้ารังเกียจ มีหนังและเลือดเป็นเครื่องฉาบทาไว้[/FONT][FONT=&quot]พิจารณาดูแม้กระทั่งของลับ เพราะพิจารณาอย่างอื่นได้หมด[/FONT][FONT=&quot]แต่มันมาติดขัดตรงนี้ จึงต้องพิจารณาตรงนี้ จิตมันก็ลง[/FONT][FONT=&quot]ก่อนบวชหลงมากอยู่เหมือนกัน แม้เข้ามาบวชช่วงแรกๆ[/FONT][FONT=&quot]ก็อาลัยอาวรณ์อยู่เรื่อยๆ ไปบิณฑบาตเห็นหน้า ใจมันก็ยังคิดๆ[/FONT][FONT=&quot]แต่หลังจากจิตมันลงได้อย่างนั้น ไปบิณฑบาตเจอมันก็บอกมันเลยว่า[/FONT]

“[FONT=&quot]แป้งเอ๊ย...เราไม่สึกแล้วนะ[/FONT]”
[FONT=&quot]จริงๆ แล้วถ้าจะพูดกันให้ชัดๆ[/FONT][FONT=&quot]ต้องพูดว่า [/FONT]“[FONT=&quot]แป้งเอ๊ย...เราไม่โง่แล้วนะ[/FONT][FONT=&quot]ไม่ไปเป็นขี้ข้าราคะตัณหาของใครอีกแล้ว[/FONT]” [FONT=&quot]ถ้าพูดอย่างนั้นกลัวเขาจะเสียใจ[/FONT]

[FONT=&quot]เรื่องผู้หญิงพระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนไว้หลายแง่มุม[/FONT][FONT=&quot]ท่านเปรียบได้น่าฟัง เป็นคติได้ดีมาก [/FONT]“[FONT=&quot]ผู้หญิงในโลกนี้ก็เปรียบเหมือนน้ำ[/FONT][FONT=&quot]ทางเดิน ร้านขายเครื่องดื่ม สภาและบ่อน้ำ ใจนางไม่มีขอบเขต[/FONT]” [FONT=&quot]ส่วนมากผู้หญิงเป็นอย่างนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นอย่างนั้นทุกคน[/FONT]

[FONT=&quot]ต่อมาเขาแต่งงานกับหนุ่มเขาสมิง[/FONT][FONT=&quot]เห็นว่าตอนหลังย้ายมาอยู่ทำมาหากินอยู่ที่สามโคก[/FONT][FONT=&quot]แล้วจึงมาตายอยู่แถวสามโคกนี่แหละ นั้นเห็นไหมเขาไม่ได้อันใดเลย[/FONT][FONT=&quot]ซึ่งอันนี้แต่ก่อนเป็นสิ่งที่เรารัก[/FONT][FONT=&quot]ชีวิตที่ไม่ได้พบกัลยาณมิตรมันก็ตายเปล่าไปอย่างนั้น[/FONT][FONT=&quot]แต่อันนี้เราจะไปพูดกับคนอื่นไม่ได้ บางที่เขาไม่เข้าใจ[/FONT][FONT=&quot]เพราะเขาไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องอรรถธรรม[/FONT][FONT=&quot]พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนไว้ถูกที่สุดว่า[/FONT]

“[FONT=&quot]ผู้ใดขยี้กามราคะ ตัณหา[/FONT][FONT=&quot]อันเป็นเหมือนเปือกตมได้ ขยี้หนามคือกามราคะ ตัณหาไปเสียได้[/FONT][FONT=&quot]ผู้นั้นนับได้ว่าเป็นผู้หมดโมหะ ไม่สะทกสะท้านในนินทา สรรเสริญ[/FONT][FONT=&quot]ทุกข์หรือสุข ถ้าใครปฏิบัติได้มันก็เป็นอย่างนั้น[/FONT]” [FONT=&quot]คำว่า [/FONT]“[FONT=&quot]หนาม[/FONT]” [FONT=&quot]ท่านหมายถึงสิ่งที่เสียดแทงจิตใจให้ตกต่ำ[/FONT]

 

หลงกาม

หลงกามก็ทำให้สุดสุดไปเลย เช่นหลงในราคะก็เล่นให้สุดความอยากเลยแล้วจำไว้ว่านี่ละความอยากของเราก็มีแค่นี้เองแล้วเดี๋ยวก็เบื่อไปเองทำสัก2ถึง3ครั้งให้จิตจำได้

 

"ขอให้ท่านทั้งหลายจงสำรวจดูความสุข ตรงไหนที่ตนเห็นว่ามันสุขที่สุดในชีวิต ครั้นสำรวจดูแล้วมันก็แค่นั้นแหละ แค่ที่เราเคยรู้เคยพบมาแล้วนั่นเอง ทำไมจึงไม่มากกว่านั้น มากกว่านั้นไม่มี โลกมีอยู่แค่นั้นเอง แล้วก็ซ้ำๆซากๆอยู่แค่นั้น เกิดแก่เจ็บตายอยู่ร่ำไป มันจึงน่าจะมีความสุขชนิดพิเศษกว่า ประเสริฐกว่า ปลอดภัยกว่านั้น​

พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านจึงสละสุขส่วนน้อยนั้นเสีย เพื่อแสวงหาความสุขอันเกิดจากความสงบกาย สงบจิต สงบกิเลส เป็นความสุขที่ปลอดภัยหาสิ่งใดเปรียบมิได้"​

(หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)​